၁၅

^၁ ထို့ နောက် ဂျုံ စ ပါး ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ ၌ ရှံ ဆုန် သည် ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် ကို ယူ ၍ မ ယား နှင့် တွေ့ ဖို့ ရန် သွား ပြီး သူ က “အ ကျွန်ုပ် မိန်း မ ၏ အ ခန်း ထဲ သို့ အ ကျွန်ုပ် ဝင် မည်” ဟု ခွင့် တောင်း သော အ ခါ မိန်း က လေး ၏ ဖ ခင် က ဝင် ခွင့် မ ပြု ပေ။ ^၂ မိန်း က လေး ၏ ဖ ခင် က “သင် သည် ငါ့ သ မီး ကို မုန်း သွား ပြီ ဟု ငါ ထင် သော ကြောင့် သူ့ ကို သင့် အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် ပြီ။ သူ့ ညီ မ သည် သူ့ ထက် ပို ၍ လှ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ သူ့ အ စား သူ့ ညီ မ ကို ယူ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃ ရှံ ဆုန် က “ယ ခု တစ် ကြိမ် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ ဒုက္ခ ပေး မည် ဆို လျှင် လည်း ငါ့ အ ပြစ် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် သည် မြေ ခွေး အ ကောင် သုံး ရာ ကို သွား ဖမ်း ပြီး လျှင် နှစ် ကောင် စီ ကို အ မြီး အ မြီး ချင်း ပူး ချည် လျက် အ မြီး နှစ် ခု ကြား တွင် မီး တုတ် ကို ချည် ထား ၏။ ^၅ ထို့ နောက် မီး တုတ် ကို မီး ညှိ ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ၏ ကောက် ပဲ သီး နှံ ခင်း ထဲ သို့ လွှတ် လိုက် ရာ ကောက် လှိုင်း များ နှင့် ကောက် ပဲ သီး နှံ များ သာ မ က စ ပျစ် ပင်၊ သံ လွင် ပင် များ ပါ မ ကျန် မီး လောင် ကျွမ်း လေ ၏။

^၆ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က “ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ သော အ ခါ “တိ မ နတ် မြို့ သား ၏ သ မက် ရှံ ဆုန် သည် သူ့ ယောက္ခ မ က သူ့ မ ယား ကို သူ့ အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် သော ကြောင့် ဤ အ မှု ကို သူ ပြု လေ ပြီ” ဟု ဆို ကြ လျှင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် သူ့ ဖ ခင် ကို မီး ရှို့ ပစ် လေ ၏။ ^၇ ရှံ ဆုန် က လည်း “သင် တို့ ပြု သော အ မှု ကြောင့် ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို လက် တုံ့ ပြန် ရ မှ ကျေ နပ် မည်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၈ သူ တို့ ကို အ ကြီး အ ကျယ် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပစ် ၏။ ထို့ နောက် ဧ တံ ကျောက် ဂူ ထဲ ၌ ဝင် နေ လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ပြည် ၌ စ ခန်း ချ ကာ လေ ဟိ အ ရပ် အ ထိ တပ် ဖြန့် ထား လေ ၏။ ^၁၀ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ က “သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ ထံ ချီ လာ ကြ သ နည်း” ဟု မေး သော် သူ တို့ က “ရှံ ဆုန် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ခြင်း ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ တို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ ပြန် ပြု မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ယု ဒ အ မျိုး သား သုံး ထောင် တို့ သည် ဧ တံ ကျောက် ဂူ သို့ သွား ၍ ရှံ ဆုန် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က ငါ တို့ အား အုပ် စိုး နေ သည် ကို သင် မ သိ သ လော။ ယ ခု ငါ တို့ ၌ သင် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် ရှံ ဆုန် က “ငါ့ ကို သူ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ ပြန် ပြု ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “ယ ခု သင့် ကို ဖမ်း ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် ရန် လာ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က “သင် တို့ ကိုယ် တိုင် ငါ့ ကို မ သတ် ပါ ဟု ကျိန် ဆို လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ သူ တို့ က လည်း “သင့် ကို ငါ တို့ လုံး ဝ မ သတ်။ ဖမ်း ရုံ သာ ဖမ်း ပြီး သူ တို့ လက် သို့ အပ် မည်” ဟု ဆို ၍ ရှံ ဆုန် ကို ကြိုး သစ် နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ပြီး လျှင် ထို ကျောက် ဂူ မှ ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ ၏။

^၁၄ ရှံ ဆုန် သည် လေ ဟိ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ့ လက် ၌ ချည် နှောင် ထား သော ကြိုး တို့ သည် မီး ကျွမ်း သွား သော ချည် ကြိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပြီး သူ့ လက် ၌ ချည် ထား သော ကြိုး သည် ပြေ သွား လေ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် မြည်း မေး ရိုး လတ် လတ် တစ် ချောင်း ကို တွေ့ သ ဖြင့် ကောက် ယူ ကာ လူ အ ယောက် တစ် ထောင် ကို သတ် ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ ရှံ ဆုန် က “မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် အ ပုံ အ ပုံ၊ မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် လူ တစ် ထောင် ကို ငါ သတ် လေ ပြီ” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၁၇ ထို သို့ ကြွေး ကြော် ပြီး နောက် မြည်း မေး ရိုး ကို လွှင့် ပစ် ပြီး ထို အ ရပ် ကို ရာ မတ် လေ ဟိ 'မြည်း မေး ရိုး တောင် ကုန်း' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် လေ ၏။

^၁၈ ရှံ ဆုန် သည် အ လွန် ရေ ငတ် သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး ၏ လက် ဖြင့် ဤ မျှ ကြီး မား သော အောင် မြင် မှု ကို ပေး တော် မူ ပြီး မှ ယ ခု ရေ ငတ် ၍ သေ ရ မည် လော။ အ ရေ ဖျား မ လှီး သော သူ တို့ ၏ လက် ချက် ဖြင့် သေ ရ မည် လော” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် လေ ဟိ အ ရပ် ၌ ချိုင့် ခွက် တစ် ခု ပေါ် လာ စေ ၍ ရေ ထွက် လာ စေ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် ထို ရေ ကို သောက် သော အ ခါ ခွန် အား ပြည့် ၍ ပြန် လည် လန်း ဆန်း လာ ၏။ ထို နေ ရာ ကို အန် ဟက္ကော ရ 'စမ်း ရေ ပေါက်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် လေ ဟိ အ ရပ် ၌ ရှိ ၏။

^၂၀ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် ထက် ၌ ရှံ ဆုန် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ နှစ် နှစ် ဆယ် စီ ရင် အုပ် ချုပ် လေ ၏။

15

¹ But after a while, in the time of wheat harvest, Samson visited his wife with a young goat. He said, “I will go in to my wife’s room.” But her father wouldn’t allow him to go in. ² Her father said, “I most certainly thought that you utterly hated her; therefore I gave her to your companion. Isn’t her younger sister more beautiful than she? Please, take her instead.”

³ Samson said to them, “This time I will be blameless in the case of the Philistines when I harm them.” ⁴ Samson went and caught three hundred foxes, and took torches, and turned tail to tail, and put a torch in the middle between every two tails. ⁵ When he had set the torches on fire, he let them go into the standing grain of the Philistines, and burned up both the shocks and the standing grain, and also the olive groves.

⁶ Then the Philistines said, “Who has done this?” They said, “Samson, the son-in-law of the Timnite, because he has taken his wife and given her to his companion.” The Philistines came up, and burned her and her father with fire. ⁷ Samson said to them, “If you behave like this, surely I will take revenge on you, and after that I will cease.” ⁸ He struck them hip and thigh with a great slaughter; and he went down and lived in the cave in Etam’s rock.

⁹ Then the Philistines went up, encamped in Judah, and spread themselves in Lehi. ¹⁰ The men of Judah said, “Why have you come up against us?” They said, “We have come up to bind Samson, to do to him as he has done to us.”

¹¹ Then three thousand men of Judah went down to the cave in Etam’s rock, and said to Samson, “Don’t you know that the Philistines are rulers over us? What then is this that you have done to us?” He said to them, “As they did to me, so I have done to them.” ¹² They said to him, “We have come down to bind you, that we may deliver you into the hand of the Philistines.” Samson said to them, “Swear to me that you will not attack me yourselves.” ¹³ They spoke to him, saying, “No, but we will bind you securely and deliver you into their hands; but surely we will not kill you.” They bound him with two new ropes, and brought him up from the rock.

¹⁴ When he came to Lehi, the Philistines shouted as they met him. Then Yahweh’s Spirit came mightily on him, and the ropes that were on his arms became as flax that was burned with fire; and his bands dropped from off his hands. ¹⁵ He found a fresh jawbone of a donkey, put out his hand, took it, and struck a thousand men with it. ¹⁶ Samson said, “With the jawbone of a donkey, heaps on heaps; with the jawbone of a donkey I have struck a thousand men.” ¹⁷ When he had finished speaking, he threw the jawbone out of his hand; and that place was called Ramath Lehi. ’Ramath’ means ‘hill’ and ‘Lehi’ means ‘jawbone’.

¹⁸ He was very thirsty, and called on Yahweh and said, “You have given this great deliverance by the hand of your servant; and now shall I die of thirst, and fall into the hands of the uncircumcised?” ¹⁹ But God split the hollow place that is in Lehi, and water came out of it. When he had drunk, his spirit came again, and he revived. Therefore its name was called En Hakkore, which is in Lehi, to this day.

²⁰ He judged Israel twenty years in the days of the Philistines.

၁၅

^၁ ထို့ နောက် ဂျုံ စ ပါး ရိတ် သိမ်း ရာ ကာ လ ၌ ရှံ ဆုန် သည် ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် ကို ယူ ၍ မ ယား နှင့် တွေ့ ဖို့ ရန် သွား ပြီး သူ က “အ ကျွန်ုပ် မိန်း မ ၏ အ ခန်း ထဲ သို့ အ ကျွန်ုပ် ဝင် မည်” ဟု ခွင့် တောင်း သော အ ခါ မိန်း က လေး ၏ ဖ ခင် က ဝင် ခွင့် မ ပြု ပေ။ ^၂ မိန်း က လေး ၏ ဖ ခင် က “သင် သည် ငါ့ သ မီး ကို မုန်း သွား ပြီ ဟု ငါ ထင် သော ကြောင့် သူ့ ကို သင့် အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် ပြီ။ သူ့ ညီ မ သည် သူ့ ထက် ပို ၍ လှ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ သူ့ အ စား သူ့ ညီ မ ကို ယူ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃ ရှံ ဆုန် က “ယ ခု တစ် ကြိမ် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ ဒုက္ခ ပေး မည် ဆို လျှင် လည်း ငါ့ အ ပြစ် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် သည် မြေ ခွေး အ ကောင် သုံး ရာ ကို သွား ဖမ်း ပြီး လျှင် နှစ် ကောင် စီ ကို အ မြီး အ မြီး ချင်း ပူး ချည် လျက် အ မြီး နှစ် ခု ကြား တွင် မီး တုတ် ကို ချည် ထား ၏။ ^၅ ထို့ နောက် မီး တုတ် ကို မီး ညှိ ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ၏ ကောက် ပဲ သီး နှံ ခင်း ထဲ သို့ လွှတ် လိုက် ရာ ကောက် လှိုင်း များ နှင့် ကောက် ပဲ သီး နှံ များ သာ မ က စ ပျစ် ပင်၊ သံ လွင် ပင် များ ပါ မ ကျန် မီး လောင် ကျွမ်း လေ ၏။

^၆ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က “ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ သော အ ခါ “တိ မ နတ် မြို့ သား ၏ သ မက် ရှံ ဆုန် သည် သူ့ ယောက္ခ မ က သူ့ မ ယား ကို သူ့ အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် သော ကြောင့် ဤ အ မှု ကို သူ ပြု လေ ပြီ” ဟု ဆို ကြ လျှင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် သူ့ ဖ ခင် ကို မီး ရှို့ ပစ် လေ ၏။ ^၇ ရှံ ဆုန် က လည်း “သင် တို့ ပြု သော အ မှု ကြောင့် ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို လက် တုံ့ ပြန် ရ မှ ကျေ နပ် မည်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၈ သူ တို့ ကို အ ကြီး အ ကျယ် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပစ် ၏။ ထို့ နောက် ဧ တံ ကျောက် ဂူ ထဲ ၌ ဝင် နေ လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ပြည် ၌ စ ခန်း ချ ကာ လေ ဟိ အ ရပ် အ ထိ တပ် ဖြန့် ထား လေ ၏။ ^၁၀ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ က “သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ ထံ ချီ လာ ကြ သ နည်း” ဟု မေး သော် သူ တို့ က “ရှံ ဆုန် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ခြင်း ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ တို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ ပြန် ပြု မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ယု ဒ အ မျိုး သား သုံး ထောင် တို့ သည် ဧ တံ ကျောက် ဂူ သို့ သွား ၍ ရှံ ဆုန် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က ငါ တို့ အား အုပ် စိုး နေ သည် ကို သင် မ သိ သ လော။ ယ ခု ငါ တို့ ၌ သင် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် ရှံ ဆုန် က “ငါ့ ကို သူ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ ပြန် ပြု ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “ယ ခု သင့် ကို ဖမ်း ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် ရန် လာ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က “သင် တို့ ကိုယ် တိုင် ငါ့ ကို မ သတ် ပါ ဟု ကျိန် ဆို လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ သူ တို့ က လည်း “သင့် ကို ငါ တို့ လုံး ဝ မ သတ်။ ဖမ်း ရုံ သာ ဖမ်း ပြီး သူ တို့ လက် သို့ အပ် မည်” ဟု ဆို ၍ ရှံ ဆုန် ကို ကြိုး သစ် နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ပြီး လျှင် ထို ကျောက် ဂူ မှ ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ ၏။

^၁၄ ရှံ ဆုန် သည် လေ ဟိ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ့ လက် ၌ ချည် နှောင် ထား သော ကြိုး တို့ သည် မီး ကျွမ်း သွား သော ချည် ကြိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပြီး သူ့ လက် ၌ ချည် ထား သော ကြိုး သည် ပြေ သွား လေ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် မြည်း မေး ရိုး လတ် လတ် တစ် ချောင်း ကို တွေ့ သ ဖြင့် ကောက် ယူ ကာ လူ အ ယောက် တစ် ထောင် ကို သတ် ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ ရှံ ဆုန် က “မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် အ ပုံ အ ပုံ၊ မြည်း မေး ရိုး ဖြင့် လူ တစ် ထောင် ကို ငါ သတ် လေ ပြီ” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၁၇ ထို သို့ ကြွေး ကြော် ပြီး နောက် မြည်း မေး ရိုး ကို လွှင့် ပစ် ပြီး ထို အ ရပ် ကို ရာ မတ် လေ ဟိ 'မြည်း မေး ရိုး တောင် ကုန်း' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် လေ ၏။

^၁၈ ရှံ ဆုန် သည် အ လွန် ရေ ငတ် သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး ၏ လက် ဖြင့် ဤ မျှ ကြီး မား သော အောင် မြင် မှု ကို ပေး တော် မူ ပြီး မှ ယ ခု ရေ ငတ် ၍ သေ ရ မည် လော။ အ ရေ ဖျား မ လှီး သော သူ တို့ ၏ လက် ချက် ဖြင့် သေ ရ မည် လော” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် လေ ဟိ အ ရပ် ၌ ချိုင့် ခွက် တစ် ခု ပေါ် လာ စေ ၍ ရေ ထွက် လာ စေ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် ထို ရေ ကို သောက် သော အ ခါ ခွန် အား ပြည့် ၍ ပြန် လည် လန်း ဆန်း လာ ၏။ ထို နေ ရာ ကို အန် ဟက္ကော ရ 'စမ်း ရေ ပေါက်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် လေ ဟိ အ ရပ် ၌ ရှိ ၏။

^၂၀ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် ထက် ၌ ရှံ ဆုန် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ နှစ် နှစ် ဆယ် စီ ရင် အုပ် ချုပ် လေ ၏။

15

¹ But after a while, in the time of wheat harvest, Samson visited his wife with a young goat. He said, “I will go in to my wife’s room.” But her father wouldn’t allow him to go in. ² Her father said, “I most certainly thought that you utterly hated her; therefore I gave her to your companion. Isn’t her younger sister more beautiful than she? Please, take her instead.”

³ Samson said to them, “This time I will be blameless in the case of the Philistines when I harm them.” ⁴ Samson went and caught three hundred foxes, and took torches, and turned tail to tail, and put a torch in the middle between every two tails. ⁵ When he had set the torches on fire, he let them go into the standing grain of the Philistines, and burned up both the shocks and the standing grain, and also the olive groves.

⁶ Then the Philistines said, “Who has done this?” They said, “Samson, the son-in-law of the Timnite, because he has taken his wife and given her to his companion.” The Philistines came up, and burned her and her father with fire. ⁷ Samson said to them, “If you behave like this, surely I will take revenge on you, and after that I will cease.” ⁸ He struck them hip and thigh with a great slaughter; and he went down and lived in the cave in Etam’s rock.

⁹ Then the Philistines went up, encamped in Judah, and spread themselves in Lehi. ¹⁰ The men of Judah said, “Why have you come up against us?” They said, “We have come up to bind Samson, to do to him as he has done to us.”

¹¹ Then three thousand men of Judah went down to the cave in Etam’s rock, and said to Samson, “Don’t you know that the Philistines are rulers over us? What then is this that you have done to us?” He said to them, “As they did to me, so I have done to them.” ¹² They said to him, “We have come down to bind you, that we may deliver you into the hand of the Philistines.” Samson said to them, “Swear to me that you will not attack me yourselves.” ¹³ They spoke to him, saying, “No, but we will bind you securely and deliver you into their hands; but surely we will not kill you.” They bound him with two new ropes, and brought him up from the rock.

¹⁴ When he came to Lehi, the Philistines shouted as they met him. Then Yahweh’s Spirit came mightily on him, and the ropes that were on his arms became as flax that was burned with fire; and his bands dropped from off his hands. ¹⁵ He found a fresh jawbone of a donkey, put out his hand, took it, and struck a thousand men with it. ¹⁶ Samson said, “With the jawbone of a donkey, heaps on heaps; with the jawbone of a donkey I have struck a thousand men.” ¹⁷ When he had finished speaking, he threw the jawbone out of his hand; and that place was called Ramath Lehi. ’Ramath’ means ‘hill’ and ‘Lehi’ means ‘jawbone’.

¹⁸ He was very thirsty, and called on Yahweh and said, “You have given this great deliverance by the hand of your servant; and now shall I die of thirst, and fall into the hands of the uncircumcised?” ¹⁹ But God split the hollow place that is in Lehi, and water came out of it. When he had drunk, his spirit came again, and he revived. Therefore its name was called En Hakkore, which is in Lehi, to this day.

²⁰ He judged Israel twenty years in the days of the Philistines.