၁၄

^၁ ရှံ ဆုန် သည် တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ရာ တိ မ နတ် မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို များ ထဲ မှ မိန်း က လေး တစ် ဦး ကို တွေ့ ၏။ ^၂ သူ သည် မိ ဘ ထံ ပြန် လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် သည် တိ မ နတ် မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို များ ထဲ မှ မိန်း က လေး တစ် ဦး ကို တွေ့ ပါ ပြီ။ သူ့ ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား အ ဖြစ် တောင်း ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃ သူ့ မိ ဘ က လည်း သူ့ အား “အ ရေ ဖျား မ လှီး သော ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထဲ မှ မိန်း မ ကို သွား ၍ ယူ ရ လေ အောင် သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ငါ တို့ လူ မျိုး များ တွင် မိန်း မ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က ဖ ခင် အား “ထို အ မျိုး သ မီး ကို သာ သ ဘော ကျ သည် ဖြစ် ၍ တောင်း ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ရန် ရှာ တိုက် ခိုက် ခွင့် ရ အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သည် ကို သူ့ မိ ဘ မ သိ။ ထို စဉ် က ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် စိုး နေ ချိန် ဖြစ် ၏။

^၅ ရှံ ဆုန် သည် မိ ဘ တို့ နှင့် တ ကွ တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ရာ တိ မ နတ် စ ပျစ် ခြံ များ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ ကြည့် ရှု လော့၊ ခြင်္သေ့ ပျို တစ် ကောင် သည် သူ့ အား ဟိန်း ဟောက် ရန် ပြု လေ ၏။ ^၆ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှံ ဆုန် အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ့ လက် ထဲ ၌ ဘာ မျှ မ ပါ သော် လည်း ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် ကို ဆွဲ ဖျက် သ ကဲ့ သို့ ထို ခြင်္သေ့ ကို ဆွဲ ဖျက် လေ ၏။ ထို သို့ ပြု ခဲ့ သည် ကို မိ ဘ တို့ အား မ ပြော ပြ ဘဲ နေ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် ရှံ ဆုန် သည် တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆက် သွား ၍ မိန်း မ ပျို နှင့် စ ကား ပြော ကြည့် ရာ သူ့ ကို သ ဘော ကျ လေ ၏။

^၈ ရှံ ဆုန် သည် အိမ် ပြန် သွား ပြီး နောက် ပိုင်း ထို ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို နှင့် လက် ထပ် ရန် ထို မြို့ သို့ တစ် ဖန် ပြန် သွား စဉ် ခြင်္သေ့ အ သေ ကောင် ကို ပြန် သွား ကြည့် ရာ ခြင်္သေ့ ကိုယ် ထဲ တွင် ပျား အုံ စွဲ ၍ ပျား ရည် ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၉ သူ သည် ပျား ရည် ကို လက် နှင့် နှိုက် စား ပြီး ဆက် လာ ရာ မိ ဘ ရှိ ရာ နေ ရာ ပြန် ရောက် လာ သော အ ခါ မိ ဘ ကို လည်း ကျွေး ၏။ သို့ သော် ပျား ရည် ကို ခြင်္သေ့ အ သေ ကောင် ထဲ မှ နှိုက် လာ ကြောင်း ကို မိ ဘ တို့ အား မ ပြော ပြ ချေ။

^၁၀ ရှံ ဆုန် ၏ ဖ ခင် သည် ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို နှင့် သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။ ရှံ ဆုန် မူ ကား လူ ပျို တို့ ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း စား သောက် ပွဲ လုပ် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ရပ် သား တို့ က ရှံ ဆုန် နှင့် တွေ့ ဆုံ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ပွဲ ခံ ဖို့ ရန် အ ဖော် အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ခေါ် လာ ပေး ၏။

^၁၂ ရှံ ဆုန် က ထို သူ တို့ အား “ယ ခု သင် တို့ ကို စ ကား ထာ ဝှက် မည်။ ပွဲ ခံ ရာ ခု နစ် ရက် အ တွင်း အ ဖြေ ကို ရှာ တွေ့ ပြီး ပြော ပြ နိုင် လျှင် ပိတ် ချော ဝတ် ရုံ အ ထည် သုံး ဆယ် နှင့် ဝတ် စုံ အ စုံ သုံး ဆယ် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး မည်။ ^၁၃ သင် တို့ အ ဖြေ မ ပြော ပြ နိုင် လျှင် ပိတ် ချော ဝတ် ရုံ အ ထည် သုံး ဆယ် နှင့် ဝတ် စုံ အ စုံ သုံး ဆယ် ကို ငါ့ အား ပေး ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း “သင့် စ ကား ထာ ကို ပြော ပါ။ ငါ တို့ နား ထောင် မည်” ဟု သူ့ အား ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ရှံ ဆုန် က “စား တတ် သူ ထဲ က စား စ ရာ၊ အား ကြီး သူ ထဲ က ချို မြိန် ခြင်း ထွက် ၏” ဟု စ ကား ထာ ဝှက် လေ ၏။ သူ တို့ သည် သုံး ရက် ကြာ သည် အ ထိ စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို မ ပြော ပြ နိုင် ကြ။

^၁၅ ခု နစ် ရက် မြောက် သို့ မ ဟုတ် ‘လေး ရက် မြောက်’။ သော နေ့ ၌ ထို သူ တို့ က ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား အား “စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို သင့် ယောက်ျား အား ချော့ မော့ မေး မြန်း လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ငါ တို့ သည် သင် နှင့် အ တူ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် မည်။ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ပစ္စည်း ကို အ ပိုင် ယူ လို သော ကြောင့် ဤ ပွဲ သို့ ငါ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား သည် သူ့ ရှေ့ ၌ ငို ပြ ပြီး “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို စ ကား ထာ ဝှက် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို မူ အ ဖြေ မ ပြော ပြ။ စင် စစ် သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ချစ်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မုန်း ၏” ဟု ဆို ၏။ ရှံ ဆုန် က လည်း “ငါ့ မိ ဘ တို့ ကို ပင် မ ပြော ပြ။ သင့် ကို ပြော ပြ ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၇ သူ ၏ မ ယား သည် ပွဲ ကျင်း ပ သည့် ခု နစ် ရက် နောက် ဆုံး အ ချိန် အ ထိ ခင် ပွန်း ရှေ့ ၌ ငို ပြ ၍ ပူ ဆာ သော ကြောင့် ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ သူ့ အား ပြော ပြ လိုက် လေ ၏။ သူ သည် လည်း မိ မိ ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အား စ ကား ထာ အ ဖြေ ကို ပြော ပြ လိုက် လေ ၏။ ^၁၈ ထို မြို့ သား တို့ သည် လည်း ခု နစ် ရက် မြောက် နေ့၊ နေ မ ဝင် မီ ရှံ ဆုန် အား “ပျား ရည် ထက် မည် သည့် အ ရာ က ချို သ နည်း။ ခြင်္သေ့ ထက် မည် သည့် အ ရာ က ခွန် အား ကြီး သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် က လည်း သူ တို့ အား “ငါ ၏ နွား မ တမ်း နှင့် မ ထွန် လျှင် ငါ့ စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို သင် တို့ ပြော ပြ နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှံ ဆုန် အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ၍ မြို့ သား အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ရိုက် သတ် ကာ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် အ စား များ ကို ချွတ် ယူ ပြီး စ ကား ထာ အ ဖြေ ကို ပြော ပြ နိုင် သော သူ တို့ အား ပေး လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် အ မျက် ထွက် လျက် ဖ ခင် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား ကို သူ ၏ အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် ရ ၏။

14

¹ Samson went down to Timnah, and saw a woman in Timnah of the daughters of the Philistines. ² He came up, and told his father and his mother, saying, “I have seen a woman in Timnah of the daughters of the Philistines. Now therefore get her for me as my wife.” ³ Then his father and his mother said to him, “Isn’t there a woman among your brothers’ daughters, or among all my people, that you go to take a wife of the uncircumcised Philistines?” Samson said to his father, “Get her for me, for she pleases me well.” ⁴ But his father and his mother didn’t know that it was of Yahweh; for he sought an occasion against the Philistines. Now at that time the Philistines ruled over Israel.

⁵ Then Samson went down to Timnah with his father and his mother, and came to the vineyards of Timnah; and behold, a young lion roared at him. ⁶ Yahweh’s Spirit came mightily on him, and he tore him as he would have torn a young goat with his bare hands, but he didn’t tell his father or his mother what he had done. ⁷ He went down and talked with the woman, and she pleased Samson well.

⁸ After a while he returned to take her, and he went over to see the carcass of the lion; and behold, there was a swarm of bees in the body of the lion, and honey. ⁹ He took it into his hands, and went on, eating as he went. He came to his father and mother and gave to them, and they ate, but he didn’t tell them that he had taken the honey out of the lion’s body.

¹⁰ His father went down to the woman; and Samson made a feast there, for the young men used to do so. ¹¹ When they saw him, they brought thirty companions to be with him.

¹² Samson said to them, “Let me tell you a riddle now. If you can tell me the answer within the seven days of the feast, and find it out, then I will give you thirty linen garments and thirty changes of clothing; ¹³ but if you can’t tell me the answer, then you shall give me thirty linen garments and thirty changes of clothing.” They said to him, “Tell us your riddle, that we may hear it.” ¹⁴ He said to them, “Out of the eater came out food. Out of the strong came out sweetness.” They couldn’t in three days declare the riddle.

¹⁵ On the seventh day, they said to Samson’s wife, “Entice your husband, that he may declare to us the riddle, lest we burn you and your father’s house with fire. Have you called us to impoverish us? Isn’t that so?” ¹⁶ Samson’s wife wept before him, and said, “You just hate me, and don’t love me. You’ve told a riddle to the children of my people, and haven’t told it to me.” He said to her, “Behold, I haven’t told my father or my mother, so why should I tell you?”

¹⁷ She wept before him the seven days, while their feast lasted; and on the seventh day, he told her, because she pressed him severely; and she told the riddle to the children of her people. ¹⁸ The men of the city said to him on the seventh day before the sun went down, “What is sweeter than honey? What is stronger than a lion?” He said to them, “If you hadn’t plowed with my heifer, you wouldn’t have found out my riddle.”

¹⁹ Yahweh’s Spirit came mightily on him, and he went down to Ashkelon and struck thirty men of them. He took their plunder, then gave the changes of clothing to those who declared the riddle. His anger burned, and he went up to his father’s house. ²⁰ But Samson’s wife was given to his companion, who had been his friend.

၁၄

^၁ ရှံ ဆုန် သည် တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ရာ တိ မ နတ် မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို များ ထဲ မှ မိန်း က လေး တစ် ဦး ကို တွေ့ ၏။ ^၂ သူ သည် မိ ဘ ထံ ပြန် လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် သည် တိ မ နတ် မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို များ ထဲ မှ မိန်း က လေး တစ် ဦး ကို တွေ့ ပါ ပြီ။ သူ့ ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား အ ဖြစ် တောင်း ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃ သူ့ မိ ဘ က လည်း သူ့ အား “အ ရေ ဖျား မ လှီး သော ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထဲ မှ မိန်း မ ကို သွား ၍ ယူ ရ လေ အောင် သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း ငါ တို့ လူ မျိုး များ တွင် မိန်း မ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က ဖ ခင် အား “ထို အ မျိုး သ မီး ကို သာ သ ဘော ကျ သည် ဖြစ် ၍ တောင်း ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ရန် ရှာ တိုက် ခိုက် ခွင့် ရ အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သည် ကို သူ့ မိ ဘ မ သိ။ ထို စဉ် က ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် စိုး နေ ချိန် ဖြစ် ၏။

^၅ ရှံ ဆုန် သည် မိ ဘ တို့ နှင့် တ ကွ တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ရာ တိ မ နတ် စ ပျစ် ခြံ များ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ ကြည့် ရှု လော့၊ ခြင်္သေ့ ပျို တစ် ကောင် သည် သူ့ အား ဟိန်း ဟောက် ရန် ပြု လေ ၏။ ^၆ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှံ ဆုန် အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ့ လက် ထဲ ၌ ဘာ မျှ မ ပါ သော် လည်း ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် ကို ဆွဲ ဖျက် သ ကဲ့ သို့ ထို ခြင်္သေ့ ကို ဆွဲ ဖျက် လေ ၏။ ထို သို့ ပြု ခဲ့ သည် ကို မိ ဘ တို့ အား မ ပြော ပြ ဘဲ နေ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် ရှံ ဆုန် သည် တိ မ နတ် မြို့ သို့ ဆက် သွား ၍ မိန်း မ ပျို နှင့် စ ကား ပြော ကြည့် ရာ သူ့ ကို သ ဘော ကျ လေ ၏။

^၈ ရှံ ဆုန် သည် အိမ် ပြန် သွား ပြီး နောက် ပိုင်း ထို ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို နှင့် လက် ထပ် ရန် ထို မြို့ သို့ တစ် ဖန် ပြန် သွား စဉ် ခြင်္သေ့ အ သေ ကောင် ကို ပြန် သွား ကြည့် ရာ ခြင်္သေ့ ကိုယ် ထဲ တွင် ပျား အုံ စွဲ ၍ ပျား ရည် ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၉ သူ သည် ပျား ရည် ကို လက် နှင့် နှိုက် စား ပြီး ဆက် လာ ရာ မိ ဘ ရှိ ရာ နေ ရာ ပြန် ရောက် လာ သော အ ခါ မိ ဘ ကို လည်း ကျွေး ၏။ သို့ သော် ပျား ရည် ကို ခြင်္သေ့ အ သေ ကောင် ထဲ မှ နှိုက် လာ ကြောင်း ကို မိ ဘ တို့ အား မ ပြော ပြ ချေ။

^၁၀ ရှံ ဆုန် ၏ ဖ ခင် သည် ဖိ လိတ္တိ မိန်း မ ပျို နှင့် သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။ ရှံ ဆုန် မူ ကား လူ ပျို တို့ ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း စား သောက် ပွဲ လုပ် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ရပ် သား တို့ က ရှံ ဆုန် နှင့် တွေ့ ဆုံ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ပွဲ ခံ ဖို့ ရန် အ ဖော် အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ခေါ် လာ ပေး ၏။

^၁၂ ရှံ ဆုန် က ထို သူ တို့ အား “ယ ခု သင် တို့ ကို စ ကား ထာ ဝှက် မည်။ ပွဲ ခံ ရာ ခု နစ် ရက် အ တွင်း အ ဖြေ ကို ရှာ တွေ့ ပြီး ပြော ပြ နိုင် လျှင် ပိတ် ချော ဝတ် ရုံ အ ထည် သုံး ဆယ် နှင့် ဝတ် စုံ အ စုံ သုံး ဆယ် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး မည်။ ^၁၃ သင် တို့ အ ဖြေ မ ပြော ပြ နိုင် လျှင် ပိတ် ချော ဝတ် ရုံ အ ထည် သုံး ဆယ် နှင့် ဝတ် စုံ အ စုံ သုံး ဆယ် ကို ငါ့ အား ပေး ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း “သင့် စ ကား ထာ ကို ပြော ပါ။ ငါ တို့ နား ထောင် မည်” ဟု သူ့ အား ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ရှံ ဆုန် က “စား တတ် သူ ထဲ က စား စ ရာ၊ အား ကြီး သူ ထဲ က ချို မြိန် ခြင်း ထွက် ၏” ဟု စ ကား ထာ ဝှက် လေ ၏။ သူ တို့ သည် သုံး ရက် ကြာ သည် အ ထိ စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို မ ပြော ပြ နိုင် ကြ။

^၁၅ ခု နစ် ရက် မြောက် သို့ မ ဟုတ် ‘လေး ရက် မြောက်’။ သော နေ့ ၌ ထို သူ တို့ က ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား အား “စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို သင့် ယောက်ျား အား ချော့ မော့ မေး မြန်း လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ငါ တို့ သည် သင် နှင့် အ တူ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် မည်။ သင် တို့ သည် ငါ တို့ ပစ္စည်း ကို အ ပိုင် ယူ လို သော ကြောင့် ဤ ပွဲ သို့ ငါ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား သည် သူ့ ရှေ့ ၌ ငို ပြ ပြီး “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို စ ကား ထာ ဝှက် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို မူ အ ဖြေ မ ပြော ပြ။ စင် စစ် သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ချစ်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မုန်း ၏” ဟု ဆို ၏။ ရှံ ဆုန် က လည်း “ငါ့ မိ ဘ တို့ ကို ပင် မ ပြော ပြ။ သင့် ကို ပြော ပြ ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၇ သူ ၏ မ ယား သည် ပွဲ ကျင်း ပ သည့် ခု နစ် ရက် နောက် ဆုံး အ ချိန် အ ထိ ခင် ပွန်း ရှေ့ ၌ ငို ပြ ၍ ပူ ဆာ သော ကြောင့် ခု နစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ သူ့ အား ပြော ပြ လိုက် လေ ၏။ သူ သည် လည်း မိ မိ ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အား စ ကား ထာ အ ဖြေ ကို ပြော ပြ လိုက် လေ ၏။ ^၁၈ ထို မြို့ သား တို့ သည် လည်း ခု နစ် ရက် မြောက် နေ့၊ နေ မ ဝင် မီ ရှံ ဆုန် အား “ပျား ရည် ထက် မည် သည့် အ ရာ က ချို သ နည်း။ ခြင်္သေ့ ထက် မည် သည့် အ ရာ က ခွန် အား ကြီး သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် က လည်း သူ တို့ အား “ငါ ၏ နွား မ တမ်း နှင့် မ ထွန် လျှင် ငါ့ စ ကား ထာ ၏ အ ဖြေ ကို သင် တို့ ပြော ပြ နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှံ ဆုန် အ ပေါ် ရုတ် ခြည်း သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ သို့ ဆင်း သွား ၍ မြို့ သား အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ရိုက် သတ် ကာ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် အ စား များ ကို ချွတ် ယူ ပြီး စ ကား ထာ အ ဖြေ ကို ပြော ပြ နိုင် သော သူ တို့ အား ပေး လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် အ မျက် ထွက် လျက် ဖ ခင် အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် ၏ မ ယား ကို သူ ၏ အ ဖော် နှင့် ပေး စား လိုက် ရ ၏။

14

¹ Samson went down to Timnah, and saw a woman in Timnah of the daughters of the Philistines. ² He came up, and told his father and his mother, saying, “I have seen a woman in Timnah of the daughters of the Philistines. Now therefore get her for me as my wife.” ³ Then his father and his mother said to him, “Isn’t there a woman among your brothers’ daughters, or among all my people, that you go to take a wife of the uncircumcised Philistines?” Samson said to his father, “Get her for me, for she pleases me well.” ⁴ But his father and his mother didn’t know that it was of Yahweh; for he sought an occasion against the Philistines. Now at that time the Philistines ruled over Israel.

⁵ Then Samson went down to Timnah with his father and his mother, and came to the vineyards of Timnah; and behold, a young lion roared at him. ⁶ Yahweh’s Spirit came mightily on him, and he tore him as he would have torn a young goat with his bare hands, but he didn’t tell his father or his mother what he had done. ⁷ He went down and talked with the woman, and she pleased Samson well.

⁸ After a while he returned to take her, and he went over to see the carcass of the lion; and behold, there was a swarm of bees in the body of the lion, and honey. ⁹ He took it into his hands, and went on, eating as he went. He came to his father and mother and gave to them, and they ate, but he didn’t tell them that he had taken the honey out of the lion’s body.

¹⁰ His father went down to the woman; and Samson made a feast there, for the young men used to do so. ¹¹ When they saw him, they brought thirty companions to be with him.

¹² Samson said to them, “Let me tell you a riddle now. If you can tell me the answer within the seven days of the feast, and find it out, then I will give you thirty linen garments and thirty changes of clothing; ¹³ but if you can’t tell me the answer, then you shall give me thirty linen garments and thirty changes of clothing.” They said to him, “Tell us your riddle, that we may hear it.” ¹⁴ He said to them, “Out of the eater came out food. Out of the strong came out sweetness.” They couldn’t in three days declare the riddle.

¹⁵ On the seventh day, they said to Samson’s wife, “Entice your husband, that he may declare to us the riddle, lest we burn you and your father’s house with fire. Have you called us to impoverish us? Isn’t that so?” ¹⁶ Samson’s wife wept before him, and said, “You just hate me, and don’t love me. You’ve told a riddle to the children of my people, and haven’t told it to me.” He said to her, “Behold, I haven’t told my father or my mother, so why should I tell you?”

¹⁷ She wept before him the seven days, while their feast lasted; and on the seventh day, he told her, because she pressed him severely; and she told the riddle to the children of her people. ¹⁸ The men of the city said to him on the seventh day before the sun went down, “What is sweeter than honey? What is stronger than a lion?” He said to them, “If you hadn’t plowed with my heifer, you wouldn’t have found out my riddle.”

¹⁹ Yahweh’s Spirit came mightily on him, and he went down to Ashkelon and struck thirty men of them. He took their plunder, then gave the changes of clothing to those who declared the riddle. His anger burned, and he went up to his father’s house. ²⁰ But Samson’s wife was given to his companion, who had been his friend.