၁၁

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် သား ယေ ဖ သ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ‌ သော စစ် သူ ရဲ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ ယေ ဖ သ ၏ ဖ ခင် မှာ ဂိ လဒ် ဖြစ် ပြီး မိ ခင် မှာ ပြည့် တန် ဆာ မ ဖြစ် ၏။ ^၂ ဂိ လဒ် ၏ မ ယား သည် သား တို့ ကို မွေး ဖွား ၏။ ထို မ ယား ၏ သား တို့ ကြီး ပြင်း လာ သော အ ခါ ယေ ဖ သ အား “သင် သည် အ ခြား မိန်း မ ၏ သား ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ တို့ အ ဖ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် အ တူ အ မွေ မ ခံ ရ” ဟု ဆို ၍ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် ယေ ဖ သ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ထံ မှ ထွက် သွား ၍ တော ဘ ပြည် တွင် နေ ထိုင် ၏။ အ ခြေ အ နေ မဲ့ သူ တို့ က သူ့ ထံ စု ရုံး လာ ၍ သူ နှင့် လိုက် နေ ကြ ၏။

^၄ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် ပြီး နောက် တွင် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် လာ ကြ ၏။ ^၅ ထို သို့ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အစ္စ ရေး လူ မျိုး များ ကို တိုက် ခိုက် လာ သော အ ခါ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် တော ဘ ပြည် ၌ နေ သော ယေ ဖ သ ကို သွား‌ ခေါ် ကြ ၏။ ^၆ သူ တို့ က ယေ ဖ သ အား “လာ ပါ။ ငါ တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် နိုင် ရန် ငါ တို့ ကို ဦး ဆောင် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၇ ယေ ဖ သ က လည်း ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မုန်း ၍ ငါ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် မှ ငါ့ ကို နှင် ထုတ် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု သင် တို့ ဒုက္ခ ရောက် မှ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ လာ ကြ သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၈ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ က လည်း ယေ ဖ သ အား “ထို့ ကြောင့် ပင် ယ ခု သင့် ထံ သို့ လာ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ဂိ လဒ် ပြည် သား တို့ ကို ဦး ဆောင် ၍ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၉ ယေ ဖ သ က လည်း ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို ပြန် ခေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် ဆို လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် ဖြစ် လာ မည်“ ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ က လည်း ယေ ဖ သ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သိ တော် မူ ပါ ၏။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ လုပ် ပါ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ ကြောင့် ယေ ဖ သ သည် ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၏။ သူ တို့ သည် ယေ ဖ သ ကို သူ တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင်၊ ဦး စီး ဦး ဆောင် သူ အ ဖြစ် ခန့် ထား ကြ ၏။ ယေ ဖ သ သည် ထို သူ တို့ နှင့် ပြော ခဲ့ သော စ ကား အ လုံး စုံ ကို မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် ယေ ဖ သ သည် အမ္မုန် ဘု ရင် ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “သင် နှင့် ငါ့ အ ကြား ၌ အ ဘယ် အ ကြောင်း ရှိ ၍ သင် သည် ငါ့ ပြည် ကို လာ တိုက် ရ သ နည်း” ဟု မေး လေ သော်၊ ^၁၃ အမ္မုန် ဘု ရင် က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လာ စဉ် က အာ နုန် ချောင်း မှ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တိုင် အောင်၊ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် လျှောက် သိမ်း ယူ ခဲ့ သော ငါ့ ပြည် ကို ယ ခု အေး အေး ဆေး ဆေး ပြန် ပေး ပါ” ဟု ယေ ဖ သ ၏ တ မန် တို့ အား ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ယေ ဖ သ သည် တ မန် တို့ ကို အမ္မုန် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် ၏။ ^၁၅ တ မန် က အမ္မုန် ဘု ရင် အား “ယေ ဖ သ က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် မော ဘ ပြည်၊ အမ္မုန် ပြည် ကို သိမ်း ယူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ^၁၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လာ စဉ် က ပင် လယ် နီ တိုင် အောင် တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် လျှောက် ပြီး ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ကို ရောက် ခဲ့ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဧ ဒုံ ဘု ရင် ထံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ် ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ရှင့် ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် ပြု ပါ” ဟု ခွင့် တောင်း သော် လည်း ဧ ဒုံ ဘု ရင် သည် နား မ ထောင်။ မော ဘ ဘု ရင် ထံ လည်း တ မန် များ ကို စေ လွှတ် ၏။ သူ သည် လည်း ခွင့် မ ပြု ဘဲ နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ၌ သာ နေ ကြ ရ ၏။ ^၁၈ ထို မှ ဧ ဒုံ ပြည်၊ မော ဘ ပြည် ကို ရှောင် ကွင်း ၍ တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် ကာ မော ဘ ပြည် အ ရှေ့ ဘက် သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ နုန် ချောင်း တစ် ဖက် ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။ အာ နုန် ချောင်း သည် မော ဘ ပြည် ၏ နယ် နိ မိတ် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ သည် မော ဘ နယ် နိ မိတ် ထဲ ကို မ ဝင် ခဲ့ ကြ။

^၁၉ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ တွင် နန်း စံ သော အာ‌ မော ရိ ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ နေ ရပ် သို့ သွား ရန် သင့် ပြည် ကို ဖြတ် ခွင့် ပြု ပါ” ဟု လျှောက် ဆို စေ သော် လည်း၊ ^၂၀ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ ယုံ သ ဖြင့် နယ် မြေ ကို ဖြတ် ခွင့် မ ပေး။ ထို့ ပြင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး သည် မိ မိ လူ တို့ ကို စု ရုံး ပြီး ယာ ဟတ် မြို့ ၌ တပ် ချ ကာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ခဲ့ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ့ လူ တို့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို တိုက် ၍ အာ မော ရိ ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို သိမ်း ပိုက် ခဲ့ ၏။ ^၂၂ အာ နုန် ချောင်း မှ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တိုင် အောင်၊ တော ကန္တာ ရ မှ ဂျော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် အာ မော ရိ နယ် မြေ တစ် ခု လုံး ကို သိမ်း ပိုက် လိုက် ကြ ၏။

^၂၃ စင် စစ် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို မိ မိ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ရှေ့ မှ နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ယ ခု မှာ သင် သည် ထို ပြည် ကို ပြန် သိမ်း ပိုက် လို သ လော။ ^၂၄ သင် ၏ ဘု ရား ခေ မု ရှ ပေး သော ပြည် ကို သင် ပိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို နည်း တူ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သော ပြည် ကို ငါ တို့ ပိုင် ၏။ ^၂၅ သင် သည် ဇိ ဖော် ၏ သား၊ မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး ထက် သာ ၍ မြတ် သ လော။ သူ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရန် တွေ့ ဖူး သ လော၊ စစ် တိုက် ဖူး သ လော။

^၂၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ အာ ရော် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ အာ နုန် ချောင်း ဘေး တစ် လျှောက် ရှိ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ တို့ ၌ နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ နေ ထိုင် ကြ စဉ် အ ခါ က အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ပြန် မ သိမ်း ယူ ခဲ့ သ နည်း။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို အ မှား ပြု မိ သည် မ ဟုတ်။ သင် က သာ အ ကျွန်ုပ် ကို တိုက် ခိုက် ပြီး အ မှား လုပ် မိ ပြီ။ ယ နေ့ တ ရား သူ ကြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား နှင့် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကြား တ ရား စီ ရင် ပါ စေ’ ဟူ ၍ မှာ ကြား လိုက် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၈ သို့ သော် အမ္မုန် ဘု ရင် သည် ယေ ဖ သ မှာ လိုက် သော စ ကား ကို နား မ ထောင် ပေ။

^၂၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ဖ သ အ ပေါ် သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် ဂိ လဒ် ပြည်၊ မ နာ ရှေ ပြည် တို့ ကို ဖြတ် ၍ ဂိ လဒ် ပြည် ရှိ မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ချီ တက် သွား ၏။ ဂိ လဒ် ပြည် မိ ဇ ပါ မြို့ မှ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ရှိ ရာ သို့ ဆက် ၍ ချီ တက် သွား ၏။

^၃၀ ယေ ဖ သ က “ကိုယ် တော် သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် ဆို လျှင်၊ ^၃၁ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို အောင် နိုင် ၍ ပြန် လာ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် အား အိမ် တံ ခါး ဝ မှ ထွက် ကြို သော သူ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် ပါ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ က တိ သစ္စာ ပြု လေ ၏။

^၃၂ ထို့ နောက် ယေ ဖ သ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို ချီ တက် တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ တို့ ကို ယေ ဖ သ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ^၃၃ ယေ ဖ သ သည် အာ ရော် မြို့ မှ မိန္နိတ် မြို့၊ အာ ဗေ လ ခေ ရ မိမ် မြို့ တို့ အ ထိ မြို့ ပေါင်း နှစ် ဆယ် ကို အ ကြီး အ ကျယ် လုပ် ကြံ တိုက် ခိုက် ၏။ ထို သို့ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ရှုံး နိမ့် ရ လေ ၏။

^၃၄ ယေ ဖ သ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် လာ သော အ ခါ သူ ၏ သ မီး သည် သူ့ ကို ကြို ဆို ရန် ပတ် သာ တီး လျက်၊ က ခုန် လျက် ထွက် လာ လေ ၏။ သူ သည် တစ် ဦး တည်း‌ သော သ မီး ဖြစ် ၏။ ထို သ မီး မှ လွဲ ၍ သူ ၌ အ ခြား သော သား သ မီး မ ရှိ။ ^၃၅ ယေ ဖ သ သည် သ မီး ကို မြင် သော အ ခါ မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ပြီး “အို ငါ့ သ မီး၊ ငါ့ ကို အ လွန် စိတ် ဆင်း ရဲ စေ ပြီ တ ကား။ အ လွန် ဒုက္ခ ရောက် စေ ပြီ တ ကား။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး မှ ချိုး ဖောက် ၍ မ ရ တော့ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၆ သ မီး ဖြစ် သူ က ဖ ခင် အား “အ ဖေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ က တိ သစ္စာ ပြု ပြီ ဖြစ် ၍ က တိ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့။ အ ဖေ ၏ ရန် သူ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အား လက် တုံ့ ပြန် ရ သော အ ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၃၇ သို့ သော် အ ဖေ ကို တစ် ခု တောင်း ဆို ပါ ရ စေ။ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် လ ခွင့် ပြု ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဖော် များ နှင့် အတူ တောင် ပေါ် တွင် သွား ၍ အ ပျို စင် ဘ ဝ အ ဖြစ် ကို ငို ကြွေး ပါ ရ စေ” ဟု ‌တောင်း ဆို လေ ၏။

^၃၈ ဖ ခင် က “သွား‌ လော့” ဟု ဆို ၍ သူ့ အား နှစ် လ နေ ခွင့် ပြု ၏။ သူ သည် မိန်း က လေး အ ဖော် များ နှင့် အ တူ ‌တောင် ပေါ် သို့ သွား ကာ အ ပျို စင် ဘ ဝ နှင့် အ သက် စွန့် ရ မည့် အ ဖြစ် ကို ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ ^၃၉ နှစ် လ ပြည့် သော အ ခါ သူ သည် ဖ ခင် ထံ ပြန် လာ ၏။ ဖ ခင် သည် လည်း မိ မိ က တိ သစ္စာ ပြု သည့် အ တိုင်း သ မီး ၌ ပြု လေ ၏။ သူ သည် ယောက်ျား နှင့် မ ဆက် ဆံ ဖူး သော အ ပျို စင် ဖြစ် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ဓ လေ့ တစ် ခု ဖြစ် လာ လေ ၏။ ^၄၀ ထို့ နေ့ မှ စ ၍ အစ္စ‌ ရေး သ မီး ပျို တို့ သည် ဂိ လဒ် အ မျိုး သား ယေ ဖ သ ၏ သ မီး အ တွက် တစ် နှစ် လျှင် လေး ရက် နှစ် စဉ် သ တိ ရ အောက် မေ့ လေ့ ရှိ ကြ ၏။

11

¹ Now Jephthah the Gileadite was a mighty man of valor. He was the son of a prostitute. Gilead became the father of Jephthah. ² Gilead’s wife bore him sons. When his wife’s sons grew up, they drove Jephthah out and said to him, “You will not inherit in our father’s house, for you are the son of another woman.” ³ Then Jephthah fled from his brothers and lived in the land of Tob. Outlaws joined up with Jephthah, and they went out with him.

⁴ After a while, the children of Ammon made war against Israel. ⁵ When the children of Ammon made war against Israel, the elders of Gilead went to get Jephthah out of the land of Tob. ⁶ They said to Jephthah, “Come and be our chief, that we may fight with the children of Ammon.” ⁷ Jephthah said to the elders of Gilead, “Didn’t you hate me, and drive me out of my father’s house? Why have you come to me now when you are in distress?”

⁸ The elders of Gilead said to Jephthah, “Therefore we have turned again to you now, that you may go with us and fight with the children of Ammon. You will be our head over all the inhabitants of Gilead.” ⁹ Jephthah said to the elders of Gilead, “If you bring me home again to fight with the children of Ammon, and Yahweh delivers them before me, will I be your head?” ¹⁰ The elders of Gilead said to Jephthah, “Yahweh will be witness between us. Surely we will do what you say.”

¹¹ Then Jephthah went with the elders of Gilead, and the people made him head and chief over them. Jephthah spoke all his words before Yahweh in Mizpah.

¹² Jephthah sent messengers to the king of the children of Ammon, saying, “What do you have to do with me, that you have come to me to fight against my land?” ¹³ The king of the children of Ammon answered the messengers of Jephthah, “Because Israel took away my land when he came up out of Egypt, from the Arnon even to the Jabbok, and to the Jordan. Now therefore restore that territory again peaceably.”

¹⁴ Jephthah sent messengers again to the king of the children of Ammon; ¹⁵ and he said to him, “Jephthah says: Israel didn’t take away the land of Moab, nor the land of the children of Ammon; ¹⁶ but when they came up from Egypt, and Israel went through the wilderness to the Red Sea, and came to Kadesh, ¹⁷ then Israel sent messengers to the king of Edom, saying, ‘Please let me pass through your land;’ but the king of Edom didn’t listen. In the same way, he sent to the king of Moab, but he refused; so Israel stayed in Kadesh. ¹⁸ Then they went through the wilderness, and went around the land of Edom, and the land of Moab, and came by the east side of the land of Moab, and they encamped on the other side of the Arnon; but they didn’t come within the border of Moab, for the Arnon was the border of Moab.

¹⁹ Israel sent messengers to Sihon king of the Amorites, the king of Heshbon; and Israel said to him, ‘Please let us pass through your land to my place.’ ²⁰ But Sihon didn’t trust Israel to pass through his border; but Sihon gathered all his people together, and encamped in Jahaz, and fought against Israel. ²¹ Yahweh, the God of Israel, delivered Sihon and all his people into the hand of Israel, and they struck them. So Israel possessed all the land of the Amorites, the inhabitants of that country. ²² They possessed all the border of the Amorites, from the Arnon even to the Jabbok, and from the wilderness even to the Jordan.

²³ So now Yahweh, the God of Israel, has dispossessed the Amorites from before his people Israel, and should you possess them? ²⁴ Won’t you possess that which Chemosh your god gives you to possess? So whoever Yahweh our God has dispossessed from before us, them will we possess. ²⁵ Now are you anything better than Balak the son of Zippor, king of Moab? Did he ever strive against Israel, or did he ever fight against them?

²⁶ Israel lived in Heshbon and its towns, and in Aroer and its towns, and in all the cities that are along the side of the Arnon for three hundred years! Why didn’t you recover them within that time? ²⁷ Therefore I have not sinned against you, but you do me wrong to war against me. May Yahweh the Judge be judge today between the children of Israel and the children of Ammon.”

²⁸ However, the king of the children of Ammon didn’t listen to the words of Jephthah which he sent him.

²⁹ Then Yahweh’s Spirit came on Jephthah, and he passed over Gilead and Manasseh, and passed over Mizpah of Gilead, and from Mizpah of Gilead he passed over to the children of Ammon.

³⁰ Jephthah vowed a vow to Yahweh, and said, “If you will indeed deliver the children of Ammon into my hand, ³¹ then it shall be, that whatever comes out of the doors of my house to meet me when I return in peace from the children of Ammon, it shall be Yahweh’s, and I will offer it up for a burnt offering.”

³² So Jephthah passed over to the children of Ammon to fight against them; and Yahweh delivered them into his hand. ³³ He struck them from Aroer until you come to Minnith, even twenty cities, and to Abelcheramim, with a very great slaughter. So the children of Ammon were subdued before the children of Israel.

³⁴ Jephthah came to Mizpah to his house; and behold, his daughter came out to meet him with tambourines and with dances. She was his only child. Besides her he had neither son nor daughter. ³⁵ When he saw her, he tore his clothes, and said, “Alas, my daughter! You have brought me very low, and you are one of those who trouble me; for I have opened my mouth to Yahweh, and I can’t go back.”

³⁶ She said to him, “My father, you have opened your mouth to Yahweh; do to me according to that which has proceeded out of your mouth, because Yahweh has taken vengeance for you on your enemies, even on the children of Ammon.” ³⁷ Then she said to her father, “Let this thing be done for me. Leave me alone two months, that I may depart and go down on the mountains, and bewail my virginity, I and my companions.”

³⁸ He said, “Go.” He sent her away for two months; and she departed, she and her companions, and mourned her virginity on the mountains. ³⁹ At the end of two months, she returned to her father, who did with her according to his vow which he had vowed. She was a virgin. It became a custom in Israel ⁴⁰ that the daughters of Israel went yearly to celebrate the daughter of Jephthah the Gileadite four days in a year.

၁၁

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် သား ယေ ဖ သ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ‌ သော စစ် သူ ရဲ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ ယေ ဖ သ ၏ ဖ ခင် မှာ ဂိ လဒ် ဖြစ် ပြီး မိ ခင် မှာ ပြည့် တန် ဆာ မ ဖြစ် ၏။ ^၂ ဂိ လဒ် ၏ မ ယား သည် သား တို့ ကို မွေး ဖွား ၏။ ထို မ ယား ၏ သား တို့ ကြီး ပြင်း လာ သော အ ခါ ယေ ဖ သ အား “သင် သည် အ ခြား မိန်း မ ၏ သား ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ တို့ အ ဖ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် အ တူ အ မွေ မ ခံ ရ” ဟု ဆို ၍ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် ယေ ဖ သ သည် ညီ အစ် ကို တို့ ထံ မှ ထွက် သွား ၍ တော ဘ ပြည် တွင် နေ ထိုင် ၏။ အ ခြေ အ နေ မဲ့ သူ တို့ က သူ့ ထံ စု ရုံး လာ ၍ သူ နှင့် လိုက် နေ ကြ ၏။

^၄ ထို သို့ ဖြစ် ပျက် ပြီး နောက် တွင် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် လာ ကြ ၏။ ^၅ ထို သို့ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အစ္စ ရေး လူ မျိုး များ ကို တိုက် ခိုက် လာ သော အ ခါ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် တော ဘ ပြည် ၌ နေ သော ယေ ဖ သ ကို သွား‌ ခေါ် ကြ ၏။ ^၆ သူ တို့ က ယေ ဖ သ အား “လာ ပါ။ ငါ တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် နိုင် ရန် ငါ တို့ ကို ဦး ဆောင် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၇ ယေ ဖ သ က လည်း ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မုန်း ၍ ငါ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် မှ ငါ့ ကို နှင် ထုတ် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု သင် တို့ ဒုက္ခ ရောက် မှ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ လာ ကြ သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၈ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ က လည်း ယေ ဖ သ အား “ထို့ ကြောင့် ပင် ယ ခု သင့် ထံ သို့ လာ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ဂိ လဒ် ပြည် သား တို့ ကို ဦး ဆောင် ၍ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၉ ယေ ဖ သ က လည်း ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို ပြန် ခေါ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် ဆို လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် ဖြစ် လာ မည်“ ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ က လည်း ယေ ဖ သ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သိ တော် မူ ပါ ၏။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ငါ တို့ လုပ် ပါ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ ကြောင့် ယေ ဖ သ သည် ဂိ လဒ် ပြည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၏။ သူ တို့ သည် ယေ ဖ သ ကို သူ တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင်၊ ဦး စီး ဦး ဆောင် သူ အ ဖြစ် ခန့် ထား ကြ ၏။ ယေ ဖ သ သည် ထို သူ တို့ နှင့် ပြော ခဲ့ သော စ ကား အ လုံး စုံ ကို မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် ယေ ဖ သ သည် အမ္မုန် ဘု ရင် ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “သင် နှင့် ငါ့ အ ကြား ၌ အ ဘယ် အ ကြောင်း ရှိ ၍ သင် သည် ငါ့ ပြည် ကို လာ တိုက် ရ သ နည်း” ဟု မေး လေ သော်၊ ^၁၃ အမ္မုန် ဘု ရင် က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လာ စဉ် က အာ နုန် ချောင်း မှ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တိုင် အောင်၊ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် လျှောက် သိမ်း ယူ ခဲ့ သော ငါ့ ပြည် ကို ယ ခု အေး အေး ဆေး ဆေး ပြန် ပေး ပါ” ဟု ယေ ဖ သ ၏ တ မန် တို့ အား ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ယေ ဖ သ သည် တ မန် တို့ ကို အမ္မုန် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် ၏။ ^၁၅ တ မန် က အမ္မုန် ဘု ရင် အား “ယေ ဖ သ က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် မော ဘ ပြည်၊ အမ္မုန် ပြည် ကို သိမ်း ယူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ်။ ^၁၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လာ စဉ် က ပင် လယ် နီ တိုင် အောင် တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် လျှောက် ပြီး ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ကို ရောက် ခဲ့ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဧ ဒုံ ဘု ရင် ထံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ် ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ရှင့် ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် ပြု ပါ” ဟု ခွင့် တောင်း သော် လည်း ဧ ဒုံ ဘု ရင် သည် နား မ ထောင်။ မော ဘ ဘု ရင် ထံ လည်း တ မန် များ ကို စေ လွှတ် ၏။ သူ သည် လည်း ခွင့် မ ပြု ဘဲ နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ၌ သာ နေ ကြ ရ ၏။ ^၁၈ ထို မှ ဧ ဒုံ ပြည်၊ မော ဘ ပြည် ကို ရှောင် ကွင်း ၍ တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် ကာ မော ဘ ပြည် အ ရှေ့ ဘက် သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ နုန် ချောင်း တစ် ဖက် ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။ အာ နုန် ချောင်း သည် မော ဘ ပြည် ၏ နယ် နိ မိတ် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ သည် မော ဘ နယ် နိ မိတ် ထဲ ကို မ ဝင် ခဲ့ ကြ။

^၁၉ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ တွင် နန်း စံ သော အာ‌ မော ရိ ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ နေ ရပ် သို့ သွား ရန် သင့် ပြည် ကို ဖြတ် ခွင့် ပြု ပါ” ဟု လျှောက် ဆို စေ သော် လည်း၊ ^၂၀ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ ယုံ သ ဖြင့် နယ် မြေ ကို ဖြတ် ခွင့် မ ပေး။ ထို့ ပြင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး သည် မိ မိ လူ တို့ ကို စု ရုံး ပြီး ယာ ဟတ် မြို့ ၌ တပ် ချ ကာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ခဲ့ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ့ လူ တို့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို တိုက် ၍ အာ မော ရိ ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို သိမ်း ပိုက် ခဲ့ ၏။ ^၂၂ အာ နုန် ချောင်း မှ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တိုင် အောင်၊ တော ကန္တာ ရ မှ ဂျော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် အာ မော ရိ နယ် မြေ တစ် ခု လုံး ကို သိမ်း ပိုက် လိုက် ကြ ၏။

^၂၃ စင် စစ် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို မိ မိ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ရှေ့ မှ နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ယ ခု မှာ သင် သည် ထို ပြည် ကို ပြန် သိမ်း ပိုက် လို သ လော။ ^၂၄ သင် ၏ ဘု ရား ခေ မု ရှ ပေး သော ပြည် ကို သင် ပိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ ထို နည်း တူ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သော ပြည် ကို ငါ တို့ ပိုင် ၏။ ^၂၅ သင် သည် ဇိ ဖော် ၏ သား၊ မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး ထက် သာ ၍ မြတ် သ လော။ သူ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရန် တွေ့ ဖူး သ လော၊ စစ် တိုက် ဖူး သ လော။

^၂၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ အာ ရော် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ အာ နုန် ချောင်း ဘေး တစ် လျှောက် ရှိ မြို့ ရွာ ရှိ သ မျှ တို့ ၌ နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ နေ ထိုင် ကြ စဉ် အ ခါ က အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ပြန် မ သိမ်း ယူ ခဲ့ သ နည်း။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို အ မှား ပြု မိ သည် မ ဟုတ်။ သင် က သာ အ ကျွန်ုပ် ကို တိုက် ခိုက် ပြီး အ မှား လုပ် မိ ပြီ။ ယ နေ့ တ ရား သူ ကြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား နှင့် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကြား တ ရား စီ ရင် ပါ စေ’ ဟူ ၍ မှာ ကြား လိုက် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၈ သို့ သော် အမ္မုန် ဘု ရင် သည် ယေ ဖ သ မှာ လိုက် သော စ ကား ကို နား မ ထောင် ပေ။

^၂၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ယေ ဖ သ အ ပေါ် သက် ရောက် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် ဂိ လဒ် ပြည်၊ မ နာ ရှေ ပြည် တို့ ကို ဖြတ် ၍ ဂိ လဒ် ပြည် ရှိ မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ချီ တက် သွား ၏။ ဂိ လဒ် ပြည် မိ ဇ ပါ မြို့ မှ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ရှိ ရာ သို့ ဆက် ၍ ချီ တက် သွား ၏။

^၃၀ ယေ ဖ သ က “ကိုယ် တော် သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် ဆို လျှင်၊ ^၃၁ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို အောင် နိုင် ၍ ပြန် လာ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် အား အိမ် တံ ခါး ဝ မှ ထွက် ကြို သော သူ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် ပါ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ က တိ သစ္စာ ပြု လေ ၏။

^၃၂ ထို့ နောက် ယေ ဖ သ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို ချီ တက် တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ တို့ ကို ယေ ဖ သ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ^၃၃ ယေ ဖ သ သည် အာ ရော် မြို့ မှ မိန္နိတ် မြို့၊ အာ ဗေ လ ခေ ရ မိမ် မြို့ တို့ အ ထိ မြို့ ပေါင်း နှစ် ဆယ် ကို အ ကြီး အ ကျယ် လုပ် ကြံ တိုက် ခိုက် ၏။ ထို သို့ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ရှုံး နိမ့် ရ လေ ၏။

^၃၄ ယေ ဖ သ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် လာ သော အ ခါ သူ ၏ သ မီး သည် သူ့ ကို ကြို ဆို ရန် ပတ် သာ တီး လျက်၊ က ခုန် လျက် ထွက် လာ လေ ၏။ သူ သည် တစ် ဦး တည်း‌ သော သ မီး ဖြစ် ၏။ ထို သ မီး မှ လွဲ ၍ သူ ၌ အ ခြား သော သား သ မီး မ ရှိ။ ^၃၅ ယေ ဖ သ သည် သ မီး ကို မြင် သော အ ခါ မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ပြီး “အို ငါ့ သ မီး၊ ငါ့ ကို အ လွန် စိတ် ဆင်း ရဲ စေ ပြီ တ ကား။ အ လွန် ဒုက္ခ ရောက် စေ ပြီ တ ကား။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး မှ ချိုး ဖောက် ၍ မ ရ တော့ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၆ သ မီး ဖြစ် သူ က ဖ ခင် အား “အ ဖေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ က တိ သစ္စာ ပြု ပြီ ဖြစ် ၍ က တိ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့။ အ ဖေ ၏ ရန် သူ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ အား လက် တုံ့ ပြန် ရ သော အ ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၃၇ သို့ သော် အ ဖေ ကို တစ် ခု တောင်း ဆို ပါ ရ စေ။ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် လ ခွင့် ပြု ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဖော် များ နှင့် အတူ တောင် ပေါ် တွင် သွား ၍ အ ပျို စင် ဘ ဝ အ ဖြစ် ကို ငို ကြွေး ပါ ရ စေ” ဟု ‌တောင်း ဆို လေ ၏။

^၃၈ ဖ ခင် က “သွား‌ လော့” ဟု ဆို ၍ သူ့ အား နှစ် လ နေ ခွင့် ပြု ၏။ သူ သည် မိန်း က လေး အ ဖော် များ နှင့် အ တူ ‌တောင် ပေါ် သို့ သွား ကာ အ ပျို စင် ဘ ဝ နှင့် အ သက် စွန့် ရ မည့် အ ဖြစ် ကို ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ ^၃၉ နှစ် လ ပြည့် သော အ ခါ သူ သည် ဖ ခင် ထံ ပြန် လာ ၏။ ဖ ခင် သည် လည်း မိ မိ က တိ သစ္စာ ပြု သည့် အ တိုင်း သ မီး ၌ ပြု လေ ၏။ သူ သည် ယောက်ျား နှင့် မ ဆက် ဆံ ဖူး သော အ ပျို စင် ဖြစ် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ဓ လေ့ တစ် ခု ဖြစ် လာ လေ ၏။ ^၄၀ ထို့ နေ့ မှ စ ၍ အစ္စ‌ ရေး သ မီး ပျို တို့ သည် ဂိ လဒ် အ မျိုး သား ယေ ဖ သ ၏ သ မီး အ တွက် တစ် နှစ် လျှင် လေး ရက် နှစ် စဉ် သ တိ ရ အောက် မေ့ လေ့ ရှိ ကြ ၏။

11

¹ Now Jephthah the Gileadite was a mighty man of valor. He was the son of a prostitute. Gilead became the father of Jephthah. ² Gilead’s wife bore him sons. When his wife’s sons grew up, they drove Jephthah out and said to him, “You will not inherit in our father’s house, for you are the son of another woman.” ³ Then Jephthah fled from his brothers and lived in the land of Tob. Outlaws joined up with Jephthah, and they went out with him.

⁴ After a while, the children of Ammon made war against Israel. ⁵ When the children of Ammon made war against Israel, the elders of Gilead went to get Jephthah out of the land of Tob. ⁶ They said to Jephthah, “Come and be our chief, that we may fight with the children of Ammon.” ⁷ Jephthah said to the elders of Gilead, “Didn’t you hate me, and drive me out of my father’s house? Why have you come to me now when you are in distress?”

⁸ The elders of Gilead said to Jephthah, “Therefore we have turned again to you now, that you may go with us and fight with the children of Ammon. You will be our head over all the inhabitants of Gilead.” ⁹ Jephthah said to the elders of Gilead, “If you bring me home again to fight with the children of Ammon, and Yahweh delivers them before me, will I be your head?” ¹⁰ The elders of Gilead said to Jephthah, “Yahweh will be witness between us. Surely we will do what you say.”

¹¹ Then Jephthah went with the elders of Gilead, and the people made him head and chief over them. Jephthah spoke all his words before Yahweh in Mizpah.

¹² Jephthah sent messengers to the king of the children of Ammon, saying, “What do you have to do with me, that you have come to me to fight against my land?” ¹³ The king of the children of Ammon answered the messengers of Jephthah, “Because Israel took away my land when he came up out of Egypt, from the Arnon even to the Jabbok, and to the Jordan. Now therefore restore that territory again peaceably.”

¹⁴ Jephthah sent messengers again to the king of the children of Ammon; ¹⁵ and he said to him, “Jephthah says: Israel didn’t take away the land of Moab, nor the land of the children of Ammon; ¹⁶ but when they came up from Egypt, and Israel went through the wilderness to the Red Sea, and came to Kadesh, ¹⁷ then Israel sent messengers to the king of Edom, saying, ‘Please let me pass through your land;’ but the king of Edom didn’t listen. In the same way, he sent to the king of Moab, but he refused; so Israel stayed in Kadesh. ¹⁸ Then they went through the wilderness, and went around the land of Edom, and the land of Moab, and came by the east side of the land of Moab, and they encamped on the other side of the Arnon; but they didn’t come within the border of Moab, for the Arnon was the border of Moab.

¹⁹ Israel sent messengers to Sihon king of the Amorites, the king of Heshbon; and Israel said to him, ‘Please let us pass through your land to my place.’ ²⁰ But Sihon didn’t trust Israel to pass through his border; but Sihon gathered all his people together, and encamped in Jahaz, and fought against Israel. ²¹ Yahweh, the God of Israel, delivered Sihon and all his people into the hand of Israel, and they struck them. So Israel possessed all the land of the Amorites, the inhabitants of that country. ²² They possessed all the border of the Amorites, from the Arnon even to the Jabbok, and from the wilderness even to the Jordan.

²³ So now Yahweh, the God of Israel, has dispossessed the Amorites from before his people Israel, and should you possess them? ²⁴ Won’t you possess that which Chemosh your god gives you to possess? So whoever Yahweh our God has dispossessed from before us, them will we possess. ²⁵ Now are you anything better than Balak the son of Zippor, king of Moab? Did he ever strive against Israel, or did he ever fight against them?

²⁶ Israel lived in Heshbon and its towns, and in Aroer and its towns, and in all the cities that are along the side of the Arnon for three hundred years! Why didn’t you recover them within that time? ²⁷ Therefore I have not sinned against you, but you do me wrong to war against me. May Yahweh the Judge be judge today between the children of Israel and the children of Ammon.”

²⁸ However, the king of the children of Ammon didn’t listen to the words of Jephthah which he sent him.

²⁹ Then Yahweh’s Spirit came on Jephthah, and he passed over Gilead and Manasseh, and passed over Mizpah of Gilead, and from Mizpah of Gilead he passed over to the children of Ammon.

³⁰ Jephthah vowed a vow to Yahweh, and said, “If you will indeed deliver the children of Ammon into my hand, ³¹ then it shall be, that whatever comes out of the doors of my house to meet me when I return in peace from the children of Ammon, it shall be Yahweh’s, and I will offer it up for a burnt offering.”

³² So Jephthah passed over to the children of Ammon to fight against them; and Yahweh delivered them into his hand. ³³ He struck them from Aroer until you come to Minnith, even twenty cities, and to Abelcheramim, with a very great slaughter. So the children of Ammon were subdued before the children of Israel.

³⁴ Jephthah came to Mizpah to his house; and behold, his daughter came out to meet him with tambourines and with dances. She was his only child. Besides her he had neither son nor daughter. ³⁵ When he saw her, he tore his clothes, and said, “Alas, my daughter! You have brought me very low, and you are one of those who trouble me; for I have opened my mouth to Yahweh, and I can’t go back.”

³⁶ She said to him, “My father, you have opened your mouth to Yahweh; do to me according to that which has proceeded out of your mouth, because Yahweh has taken vengeance for you on your enemies, even on the children of Ammon.” ³⁷ Then she said to her father, “Let this thing be done for me. Leave me alone two months, that I may depart and go down on the mountains, and bewail my virginity, I and my companions.”

³⁸ He said, “Go.” He sent her away for two months; and she departed, she and her companions, and mourned her virginity on the mountains. ³⁹ At the end of two months, she returned to her father, who did with her according to his vow which he had vowed. She was a virgin. It became a custom in Israel ⁴⁰ that the daughters of Israel went yearly to celebrate the daughter of Jephthah the Gileadite four days in a year.