၉

^၁ ယေ ရှု သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား နတ် ဆိုး အ ပေါင်း တို့ ကို နိုင် ၍ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ နိုင် သော တန် ခိုး နှင့် အ ခွင့် အာ ဏာ တို့ ကို ပေး တော် မူ ၏။ ^၂ ထို့ နောက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော ရန် နှင့် နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို ကျန်း မာ စေ ရန် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၍၊ ^၃ “လမ်း ခ ရီး အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ တောင် ဝှေး၊ လွယ် အိတ်၊ အ စား အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ နှင့် ငွေ တို့ ကို လည်း မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ အင်္ကျီ ကို လည်း အ ပို မ ဆောင် ကြ နှင့်။

^၄ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ထို အ ရပ် မှ ပြန် လည် ထွက် ခွာ သည့် တိုင် အောင် ထို အိမ် ၌ တည်း ခို ကြ လော့။ ^၅ မည် သူ မျှ သင် တို့ ကို လက် မ ခံ လျှင် ထို မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စဉ် သူ တို့ တစ် ဖက် ၌ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် သင် တို့ ခြေ ဖ ဝါး မှာ မြေ မှုန့် ကို ခါ ချ ခဲ့ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ပြီး လျှင် တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ကာ အ ရပ် ရပ် တို့ တွင် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ ကြ ၏။

^၇ နယ် စား ဟေ ရုဒ် သည် ဖြစ် ပျက် နေ သော အ ရာ အား လုံး ကို ကြား ရ သော အ ခါ ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် လူ အ ချို့ တို့ က “ယော ဟန် သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ ‌မြောက် လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ^၈ အ ချို့ တို့ က “ဧ လိ ယ ပေါ် ထွန်း လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ တို့ က လည်း “ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ထ မြောက် လာ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို နေ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၉ ဟေ ရုဒ် က လည်း “ယော ဟန် ၏ ဦး ခေါင်း ကို ငါ ဖြတ် ခဲ့ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဤ မျှ လောက် ငါ သ တင်း ကြား နေ ရ သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် ရ ရန် ရှာ ကြံ လေ ၏။

^၁၀ တ မန် တော် တို့ သည် ပြန် လာ ၍ သူ တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို ကိုယ် တော် အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ ဗက် ဇဲ ဒ ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၁၁ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ သည် သိ ကြ သ ဖြင့် နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကြို ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော တော် မူ ၏။ ကျန်း မာ ခြင်း လို အပ် သော သူ တို့ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

^၁၂ ည နေ စောင်း သော အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ နေ သော ဤ အ ရပ် သည် လူ သူ ကင်း ဝေး ရာ အ ရပ် ဖြစ် သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဝန်း ကျင် ရှိ ကျေး လက် တော ရွာ များ သို့ သွား ၍ တည်း ခို နိုင် ရန် နှင့် အ စား အ စာ များ ရ ရှိ နိုင် ရန် သူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ကိုယ် တိုင် သူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ တို့ က လည်း “ဤ လူ အား လုံး အ တွက် အ စား အ စာ များ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ၍ မ ဝယ် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ၌ မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် သာ ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၄ (ထို သို့ လျှောက် ကြ ခြင်း မှာ လူ ငါး ထောင် ခန့် မျှ ရှိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။) ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား “လူ တို့ ကို ငါး ဆယ် ခန့် စီ စု ၍ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ စေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ လျက် လူ အား လုံး တို့ ကို ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ စေ ကြ ၏။ ^၁၆ ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ ၍ မိုး ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် ကာ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ဝေ ပေး ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ^၁၇ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း ရ ကြ ၏။

^၁၈ တစ် ‌နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တစ် ပါး တည်း ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ သူ တို့ အား မေး တော် မူ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ က လည်း “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်။ သို့ သော် အ ချို့ တို့ က ဧ လိ ယ ဟု ဆို ကြ ၍ အ ချို့ တို့ က လည်း ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ထ မြောက် လာ သည် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်” ဟူ ၍ ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ မူ ကား ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ လျှင် ‌ပေ တ ရု က “ဘု ရား သ ခင် ၏ ခ ရစ် တော် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား သ တိ ပေး လျက် ဤ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၂၂ “လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ လျက် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၍ အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထ မြောက် ရ မည် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် လူ အ ပေါင်း တို့ အား “မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လို လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး မိ မိ ၏ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို နေ့ စဉ် ထမ်း လျက် ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ရ မည်။ ^၂၄ အ ကြောင်း မှာ မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လို သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လိမ့် မည်။ ^၂၅ လူ သည် ကမ္ဘာ လော က တစ် ခု လုံး ကို ရ ရှိ သော် လည်း သူ ကိုယ် တိုင် ပျက် စီး လျှင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။

^၂၆ မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ့ တ ရား စ ကား အ တွက် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် လည်း မိ မိ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ၊ ခ မည်း တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် သန့် ရှင်း‌ သော ကောင်း ကင် တ မန် များ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တို့ ကို ဆောင် လျက် ကြွ လာ သော အ ခါ ထို သူ အ တွက် ရှက် လိမ့် မည်။ ^၂၇ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ ဤ နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်းကို မ မြည်း စမ်း ရ သော သူ အ ချို့ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၈ ဤ တ ရား စ ကား တို့ ကို မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှစ် ရက် ခန့် ကြာ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယော ဟန် နှင့် ယာ ကုပ် တို့ ကို ခေါ် ၍ ဆု တောင်း ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား တော် မူ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ စဉ် မျက် နှာ တော် ၏ အ ဆင်း သဏ္ဌာန် သည် ထူး ခြား လာ ၍ အ ဝတ် တော် သည် ဖြူ ဖွေး ‌တောက် ပ လာ ၏။ ^၃၀ ထို အ ချိန် တွင် လူ နှစ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် စ ကား ပြော နေ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ မှာ မော ရှေ နှင့် ဧ လိ ယ တို့ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၁ သူ တို့ သည် ဘုန်း အ သ‌ ရေ နှင့် တ ကွ ပေါ် လာ ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ပြည့် စုံ တော့ မည့် ကိုယ် တော် ၏ အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'ထွက် ခွာ ခြင်း'။ အ ကြောင်း ကို ပြော ဆို နေ ကြ ၏။

^၃၂ ပေ တ ရု နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည် မျက် စိ လေး ၍ အိပ် မော ကျ နေ ကြ ၏။ သို့ သော် ကောင်း စွာ နိုး လာ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရပ် နေ သူ နှစ် ဦး တို့ ကို လည်း ကောင်း မြင် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို သူ နှစ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ မှ ထွက် ခွာ သွား ကြ စဉ် ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ ဤ နေ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် နေ စ ရာ ကောင်း ပါ ၏။ တဲ သုံး ဆောင် ကို ကိုယ် တော် အ တွက် တစ် ဆောင်၊ မော ရှေ အ တွက် တစ် ဆောင်၊ ဧ လိ ယ အ တွက် တစ် ဆောင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆောက် ပါ ရ စေ” ဟု မိ မိ မည် သည့် အ ရာ ပြော ဆို နေ သည် ကို မ သိ ဘဲ ယေ ရှု အား လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၃၄ ထို သို့ ပေ တ ရု လျှောက် ထား စဉ် မိုး တိမ် သည် ပေါ် လာ ၍ သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း လေ ၏။ သူ တို့ သည် မိုး တိမ် ထဲ သို့‌ ရောက် သွား စဉ် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ မိုး တိမ် ထဲ မှ အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ၍ “ဤ သူ ကား ငါ ရွေး ကောက် သော အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ ချစ် သော' ငါ ၏ သား ပေ တည်း။ သူ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မ၊ ၁၇:၅၊ မာ ၉:၇၊ ၂ ပေ ၁:၁၇၊ ဆာ ၂:၇၊ ဟေ ရှာ ၄၂:၁။ ^၃၆ ထို အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ပြီး သည့် နောက် ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း ကို သာ တွေ့ မြင် ရ တော့ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွေ့ မြင် ရ သည့် အ ရာ ကို ထို နေ့ ရက် များ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ဘဲ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။

^၃၇ နောက် တစ် နေ့ တွင် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ကြ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြို ဆို ကြ ၏။ ^၃၈ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ လူ တစ် ဦး က “ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ကြည့် ရှု ပေး ပါ ရန် အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဖြစ် ပါ ၏။ ^၃၉ နတ် သည် သူ့ ကို ဝင် ပူး သ ဖြင့် သူ သည် ရုတ် တ ရက် အော် ဟစ် တတ် ပါ ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို တက် စေ လျက် သူ့ ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် များ ထွက် စေ ကာ သူ့ ကို ပွန်း ပဲ့ နာ ကျင် စေ ပြီး လျှင် သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် ခဲ လှ ပါ ၏။ ^၄၀ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ အား ထို နတ် ကို နှင် ထုတ် ပေး ရန် တောင်း ပန် သော် လည်း သူ တို့ သည် မ တတ် နိုင် ကြ ပါ” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ထား လေ ၏။

^၄၁ ယေ ရှု က လည်း “အို ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ၊ ဖောက် ပြန် လမ်း လွဲ သော မျိုး ဆက်၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ မည် မျှ ကြာ အောင် နေ ၍ သင် တို့ ကို သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သင် ၏ သား ကို ဤ နေ ရာ သို့ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၂ သူ ငယ် လာ နေ စဉ် တွင် နတ် ဆိုး သည် သူ့ ကို လှဲ ချ ကာ တက် စေ ၏။ ယေ ရှု သည် ညစ် ညူး သော နတ် ကို ဆုံး မ ၍ သူ ငယ် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ဖ ခင် ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ၏။

^၄၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကြီး မြတ် သော တန် ခိုး တော် ကို အံ့ ဩ ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ ပြု တော် မူ သော အ ရာ အား လုံး ကို လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ ဩ နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား၊ ^၄၄ “ဤ စ ကား များ ကို သင် တို့ နား ထဲ ၌ စွဲ မြဲ စေ ကြ လော့။ လူ့ သား သည် လူ တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ တော့ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၅ သို့ သော် ထို စ ကား ကို တ ပည့် တော် တို့ နား မ လည် စေ ရန် ဖုံး ကွယ် ထား သ ဖြင့် သူ တို့ သည် နား မ လည် ကြ ချေ။ ထို စ ကား နှင့် ပတ် သက် ၍ ကိုယ် တော် အား မေး ရန် လည်း သူ တို့ ကြောက် ကြ ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွင် မည် သူ သည် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ငြင်း ခုံ ကြ ၏။ ^၄၇ ယေ ရှု သည် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တွေး တော ကြံ စည် မှု ကို သိ တော် မူ လျက် သူ ငယ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ မိ မိ အ နား တွင် ရပ် စေ ပြီး လျှင်၊ ^၄၈ “ဤ သူ ငယ် တစ် ဦး ကို ငါ ၏ နာ မ ၌ လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို လက် ခံ ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ အား လုံး တွင် အ ငယ် ဆုံး သော သူ သည် ကြီး မြတ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၉ ထို အ ခါ ယော ဟန် က “သ ခင်၊ သ ခင် ၏ နာ မ ဖြင့် နတ် ဆိုး များ နှင် ထုတ် နေ သူ တစ် ဦး ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ခဲ့ ပါ သည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် သော ကြောင့် သူ့ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် ယေ ရှု က “မ တား မြစ် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ကို မ ဆန့် ကျင် သော သူ သည် သင် တို့ ဘက် သား ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၁ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ ‌‌ဆောင် ယူ ခြင်း ခံ တော် မူ မည့် နေ့ ရက် နီး ကပ် လာ သော အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ကြွ ရန် ရှေး ရှု လျက်၊ ^၅၂ စေ တ မန် တို့ ကို မိ မိ ရှေ့ မှ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် သွား ၍ ကိုယ် တော် အ တွက် ပြင် ဆင် ထား ရန် ရှ မာ ရိ နယ် သား တို့ ၏ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၅၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ဦး တည် လျက် ခ ရီး သွား နေ သည် ဖြစ် သော ကြောင့် ထို ရွာ သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် မ ခံ ကြ။ ^၅၄ တ ပည့် တော် ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ သည် ထို အ ဖြစ် ကို မြင် လျှင် “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဧ လိ ယ ပြု သ ကဲ့ သို့'။ မိုး ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ လာ စေ ၍ သူ တို့ ကို လောင် ကျွမ်း စေ ရန် ၄ ရာ ၁:၁၀-၁၂။ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၅ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှည့် ၍ သူ တို့ ကို ဆုံး မ တော် မူ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင် တို့ သည် ကိုယ့် စိတ် သ ဘော ကို ကိုယ် မ သိ ကြ။ လူ့ သား သည် လူ တို့ အ သက် ကို သတ် ရန် လာ သည် မ ဟုတ် ဘဲ ကယ် တင် ရန် သာ လာ ၏' ပါ သည်။ ^၅၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ခြား သော ရွာ သို့ သွား ကြ ၏။

^၅၇ သူ တို့ သည် လမ်း ၌ ခ ရီး သွား ကြ စဉ် လူ တစ် ဦး က “ကိုယ် တော် သွား သည့် နေ ရာ တိုင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် လိုက် ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅၈ ယေ ရှု က လည်း “မြေ ခွေး တို့ ၌ တွင်း ရှိ ကြ ၏။။ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ၌ လည်း အ သိုက် များ ရှိ ကြ ၏။ လူ့ သား ၌ မူ ကား ခေါင်း ချ စ ရာ နေ ရာ မ ရှိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၉ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး အား “ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ သော် ထို သူ က “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ကို ဦး စွာ သွား ၍ သင်္ဂြိုဟ် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၆၀ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “လူ သေ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ လူ သေ တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပါ လေ စေ။ သင် မူ ကား သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆၁ အ ခြား သော သူ တစ် ဦး က လည်း “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် နောက် တော် သို့ လိုက် ပါ မည်။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ ကို ဦး စွာ သွား ၍ နှုတ် ဆက် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၆၂ ယေ ရှု က လည်း “ထွန် ကိုင်း ကို ကိုင် လျက် နောက် သို့ လှည့် ကြည့် သော သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် မ ထိုက် တန်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

9

¹ He called the twelve TR reads 'his twelve disciples' instead of 'the twelve' together and gave them power and authority over all demons, and to cure diseases. ² He sent them out to preach God’s Kingdom and to heal the sick. ³ He said to them, “Take nothing for your journey—no staffs, nor wallet, nor bread, nor money. Don’t have two tunics each.

⁴ Into whatever house you enter, stay there, and depart from there. ⁵ As many as don’t receive you, when you depart from that city, shake off even the dust from your feet for a testimony against them.” ⁶ They departed and went throughout the villages, preaching the Good News and healing everywhere.

⁷ Now Herod the tetrarch heard of all that was done by him; and he was very perplexed, because it was said by some that John had risen from the dead, ⁸ and by some that Elijah had appeared, and by others that one of the old prophets had risen again. ⁹ Herod said, “I beheaded John, but who is this about whom I hear such things?” He sought to see him.

¹⁰ The apostles, when they had returned, told him what things they had done. He took them and withdrew apart to a desert region of NU omits 'a desert region of' a city called Bethsaida. ¹¹ But the multitudes, perceiving it, followed him. He welcomed them, spoke to them of God’s Kingdom, and he cured those who needed healing.

¹² The day began to wear away; and the twelve came and said to him, “Send the multitude away, that they may go into the surrounding villages and farms and lodge and get food, for we are here in a deserted place.” ¹³ But he said to them, “You give them something to eat.” They said, “We have no more than five loaves and two fish, unless we should go and buy food for all these people.” ¹⁴ For they were about five thousand men. He said to his disciples, “Make them sit down in groups of about fifty each.”

¹⁵ They did so, and made them all sit down. ¹⁶ He took the five loaves and the two fish, and looking up to the sky, he blessed them, broke them, and gave them to the disciples to set before the multitude. ¹⁷ They ate and were all filled. They gathered up twelve baskets of broken pieces that were left over.

¹⁸ As he was praying alone, the disciples were near him, and he asked them, “Who do the multitudes say that I am?” ¹⁹ They answered, “ ‘John the Baptizer,’ but others say, ‘Elijah,’ and others, that one of the old prophets has risen again.” ²⁰ He said to them, “But who do you say that I am?” Peter answered, “The Christ of God.” ²¹ But he warned them and commanded them to tell this to no one, ²² saying, “The Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders, chief priests, and scribes, and be killed, and the third day be raised up.”

²³ He said to all, “If anyone desires to come after me, let him deny himself, take up his cross, TR, NU add 'daily' and follow me. ²⁴ For whoever desires to save his life will lose it, but whoever will lose his life for my sake will save it. ²⁵ For what does it profit a man if he gains the whole world, and loses or forfeits his own self?

²⁶ For whoever will be ashamed of me and of my words, of him will the Son of Man be ashamed when he comes in his glory, and the glory of the Father, and of the holy angels. ²⁷ But I tell you the truth: There are some of those who stand here who will in no way taste of death until they see God’s Kingdom.”

²⁸ About eight days after these sayings, he took with him Peter, John, and James, and went up onto the mountain to pray. ²⁹ As he was praying, the appearance of his face was altered, and his clothing became white and dazzling. ³⁰ Behold, two men were talking with him, who were Moses and Elijah, ³¹ who appeared in glory and spoke of his departure, literally, 'exodus' which he was about to accomplish at Jerusalem.

³² Now Peter and those who were with him were heavy with sleep, but when they were fully awake, they saw his glory, and the two men who stood with him. ³³ As they were parting from him, Peter said to Jesus, “Master, it is good for us to be here. Let’s make three tents: one for you, one for Moses, and one for Elijah,” not knowing what he said. ³⁴ While he said these things, a cloud came and overshadowed them, and they were afraid as they entered into the cloud. ³⁵ A voice came out of the cloud, saying, “This is my beloved Son. Listen to him!” ³⁶ When the voice came, Jesus was found alone. They were silent, and told no one in those days any of the things which they had seen.

³⁷ On the next day, when they had come down from the mountain, a great multitude met him. ³⁸ Behold, a man from the crowd called out, saying, “Teacher, I beg you to look at my son, for he is my only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. child. ³⁹ Behold, a spirit takes him, he suddenly cries out, and it convulses him so that he foams; and it hardly departs from him, bruising him severely. ⁴⁰ I begged your disciples to cast it out, and they couldn’t.”

⁴¹ Jesus answered, “Faithless and perverse generation, how long shall I be with you and bear with you? Bring your son here.” ⁴² While he was still coming, the demon threw him down and convulsed him violently. But Jesus rebuked the unclean spirit, healed the boy, and gave him back to his father.

⁴³ They were all astonished at the majesty of God. But while all were marveling at all the things which Jesus did, he said to his disciples, ⁴⁴ “Let these words sink into your ears, for the Son of Man will be delivered up into the hands of men.” ⁴⁵ But they didn’t understand this saying. It was concealed from them, that they should not perceive it, and they were afraid to ask him about this saying.

⁴⁶ An argument arose among them about which of them was the greatest. ⁴⁷ Jesus, perceiving the reasoning of their hearts, took a little child, and set him by his side, ⁴⁸ and said to them, “Whoever receives this little child in my name receives me. Whoever receives me receives him who sent me. For whoever is least among you all, this one will be great.”

⁴⁹ John answered, “Master, we saw someone casting out demons in your name, and we forbade him, because he doesn’t follow with us.” ⁵⁰ Jesus said to him, “Don’t forbid him, for he who is not against us is for us.”

⁵¹ It came to pass, when the days were near that he should be taken up, he intently set his face to go to Jerusalem ⁵² and sent messengers before his face. They went and entered into a village of the Samaritans, so as to prepare for him. ⁵³ They didn’t receive him, because he was traveling with his face set toward Jerusalem. ⁵⁴ When his disciples, James and John, saw this, they said, “Lord, do you want us to command fire to come down from the sky and destroy them, just as Elijah did?” ⁵⁵ But he turned and rebuked them, “You don’t know of what kind of spirit you are. ⁵⁶ For the Son of Man didn’t come to destroy men’s lives, but to save them.” They went to another village.

⁵⁷ As they went on the way, a certain man said to him, “I want to follow you wherever you go, Lord.” ⁵⁸ Jesus said to him, “The foxes have holes and the birds of the sky have nests, but the Son of Man has no place to lay his head.”

⁵⁹ He said to another, “Follow me!” But he said, “Lord, allow me first to go and bury my father.” ⁶⁰ But Jesus said to him, “Leave the dead to bury their own dead, but you go and announce God’s Kingdom.”

⁶¹ Another also said, “I want to follow you, Lord, but first allow me to say good-bye to those who are at my house.” ⁶² But Jesus said to him, “No one, having put his hand to the plow and looking back, is fit for God’s Kingdom.”

၉

^၁ ယေ ရှု သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား နတ် ဆိုး အ ပေါင်း တို့ ကို နိုင် ၍ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ နိုင် သော တန် ခိုး နှင့် အ ခွင့် အာ ဏာ တို့ ကို ပေး တော် မူ ၏။ ^၂ ထို့ နောက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော ရန် နှင့် နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို ကျန်း မာ စေ ရန် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၍၊ ^၃ “လမ်း ခ ရီး အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ တောင် ဝှေး၊ လွယ် အိတ်၊ အ စား အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ နှင့် ငွေ တို့ ကို လည်း မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ အင်္ကျီ ကို လည်း အ ပို မ ဆောင် ကြ နှင့်။

^၄ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ထို အ ရပ် မှ ပြန် လည် ထွက် ခွာ သည့် တိုင် အောင် ထို အိမ် ၌ တည်း ခို ကြ လော့။ ^၅ မည် သူ မျှ သင် တို့ ကို လက် မ ခံ လျှင် ထို မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စဉ် သူ တို့ တစ် ဖက် ၌ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် သင် တို့ ခြေ ဖ ဝါး မှာ မြေ မှုန့် ကို ခါ ချ ခဲ့ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ပြီး လျှင် တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ကာ အ ရပ် ရပ် တို့ တွင် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် အ နာ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ ကြ ၏။

^၇ နယ် စား ဟေ ရုဒ် သည် ဖြစ် ပျက် နေ သော အ ရာ အား လုံး ကို ကြား ရ သော အ ခါ ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် လူ အ ချို့ တို့ က “ယော ဟန် သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ ‌မြောက် လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ^၈ အ ချို့ တို့ က “ဧ လိ ယ ပေါ် ထွန်း လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ အ ချို့ တို့ က လည်း “ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ထ မြောက် လာ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို နေ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၉ ဟေ ရုဒ် က လည်း “ယော ဟန် ၏ ဦး ခေါင်း ကို ငါ ဖြတ် ခဲ့ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဤ မျှ လောက် ငါ သ တင်း ကြား နေ ရ သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် ရ ရန် ရှာ ကြံ လေ ၏။

^၁၀ တ မန် တော် တို့ သည် ပြန် လာ ၍ သူ တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို ကိုယ် တော် အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ ဗက် ဇဲ ဒ ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၁၁ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ သည် သိ ကြ သ ဖြင့် နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကြို ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော တော် မူ ၏။ ကျန်း မာ ခြင်း လို အပ် သော သူ တို့ ကို လည်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

^၁၂ ည နေ စောင်း သော အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ ရှိ နေ သော ဤ အ ရပ် သည် လူ သူ ကင်း ဝေး ရာ အ ရပ် ဖြစ် သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဝန်း ကျင် ရှိ ကျေး လက် တော ရွာ များ သို့ သွား ၍ တည်း ခို နိုင် ရန် နှင့် အ စား အ စာ များ ရ ရှိ နိုင် ရန် သူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ကိုယ် တိုင် သူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ တို့ က လည်း “ဤ လူ အား လုံး အ တွက် အ စား အ စာ များ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ၍ မ ဝယ် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ၌ မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် သာ ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၄ (ထို သို့ လျှောက် ကြ ခြင်း မှာ လူ ငါး ထောင် ခန့် မျှ ရှိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။) ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား “လူ တို့ ကို ငါး ဆယ် ခန့် စီ စု ၍ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ စေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း အ မိန့် တော် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ လျက် လူ အား လုံး တို့ ကို ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ စေ ကြ ၏။ ^၁၆ ကိုယ် တော် သည် မုန့် ငါး လုံး နှင့် ငါး နှစ် ကောင် ကို ယူ ၍ မိုး ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် ကာ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ဝေ ပေး ရန် တ ပည့် တော် တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ^၁၇ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ တစ် ဆယ့် နှစ် တောင်း ရ ကြ ၏။

^၁၈ တစ် ‌နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တစ် ပါး တည်း ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ စဉ် တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ သူ တို့ အား မေး တော် မူ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ က လည်း “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်။ သို့ သော် အ ချို့ တို့ က ဧ လိ ယ ဟု ဆို ကြ ၍ အ ချို့ တို့ က လည်း ရှေး ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပါး ထ မြောက် လာ သည် ဟု ဆို ကြ ပါ သည်” ဟူ ၍ ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ မူ ကား ငါ့ ကို မည် သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ လျှင် ‌ပေ တ ရု က “ဘု ရား သ ခင် ၏ ခ ရစ် တော် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား သ တိ ပေး လျက် ဤ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၂၂ “လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ လျက် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၍ အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထ မြောက် ရ မည် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် လူ အ ပေါင်း တို့ အား “မည် သူ မ ဆို ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လို လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး မိ မိ ၏ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို နေ့ စဉ် ထမ်း လျက် ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ရ မည်။ ^၂၄ အ ကြောင်း မှာ မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လို သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ အ တွက် မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား မိ မိ အ သက် ကို ကယ် တင် လိမ့် မည်။ ^၂၅ လူ သည် ကမ္ဘာ လော က တစ် ခု လုံး ကို ရ ရှိ သော် လည်း သူ ကိုယ် တိုင် ပျက် စီး လျှင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဆုံး ရှုံး လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း။

^၂၆ မည် သူ မ ဆို ငါ နှင့် ငါ့ တ ရား စ ကား အ တွက် ရှက် လျှင် လူ့ သား သည် လည်း မိ မိ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ၊ ခ မည်း တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ နှင့် သန့် ရှင်း‌ သော ကောင်း ကင် တ မန် များ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တို့ ကို ဆောင် လျက် ကြွ လာ သော အ ခါ ထို သူ အ တွက် ရှက် လိမ့် မည်။ ^၂၇ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ ဤ နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်းကို မ မြည်း စမ်း ရ သော သူ အ ချို့ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၈ ဤ တ ရား စ ကား တို့ ကို မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှစ် ရက် ခန့် ကြာ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယော ဟန် နှင့် ယာ ကုပ် တို့ ကို ခေါ် ၍ ဆု တောင်း ရန် တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား တော် မူ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း လျက် နေ တော် မူ စဉ် မျက် နှာ တော် ၏ အ ဆင်း သဏ္ဌာန် သည် ထူး ခြား လာ ၍ အ ဝတ် တော် သည် ဖြူ ဖွေး ‌တောက် ပ လာ ၏။ ^၃၀ ထို အ ချိန် တွင် လူ နှစ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် စ ကား ပြော နေ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ မှာ မော ရှေ နှင့် ဧ လိ ယ တို့ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၁ သူ တို့ သည် ဘုန်း အ သ‌ ရေ နှင့် တ ကွ ပေါ် လာ ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ပြည့် စုံ တော့ မည့် ကိုယ် တော် ၏ အ သေ ခံ တော် မူ ခြင်း တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'ထွက် ခွာ ခြင်း'။ အ ကြောင်း ကို ပြော ဆို နေ ကြ ၏။

^၃၂ ပေ တ ရု နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည် မျက် စိ လေး ၍ အိပ် မော ကျ နေ ကြ ၏။ သို့ သော် ကောင်း စွာ နိုး လာ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ရပ် နေ သူ နှစ် ဦး တို့ ကို လည်း ကောင်း မြင် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို သူ နှစ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ မှ ထွက် ခွာ သွား ကြ စဉ် ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ ဤ နေ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် နေ စ ရာ ကောင်း ပါ ၏။ တဲ သုံး ဆောင် ကို ကိုယ် တော် အ တွက် တစ် ဆောင်၊ မော ရှေ အ တွက် တစ် ဆောင်၊ ဧ လိ ယ အ တွက် တစ် ဆောင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆောက် ပါ ရ စေ” ဟု မိ မိ မည် သည့် အ ရာ ပြော ဆို နေ သည် ကို မ သိ ဘဲ ယေ ရှု အား လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၃၄ ထို သို့ ပေ တ ရု လျှောက် ထား စဉ် မိုး တိမ် သည် ပေါ် လာ ၍ သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း လေ ၏။ သူ တို့ သည် မိုး တိမ် ထဲ သို့‌ ရောက် သွား စဉ် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ မိုး တိမ် ထဲ မှ အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ၍ “ဤ သူ ကား ငါ ရွေး ကောက် သော အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ ချစ် သော' ငါ ၏ သား ပေ တည်း။ သူ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မ၊ ၁၇:၅၊ မာ ၉:၇၊ ၂ ပေ ၁:၁၇၊ ဆာ ၂:၇၊ ဟေ ရှာ ၄၂:၁။ ^၃၆ ထို အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ပြီး သည့် နောက် ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း ကို သာ တွေ့ မြင် ရ တော့ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွေ့ မြင် ရ သည့် အ ရာ ကို ထို နေ့ ရက် များ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ဘဲ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။

^၃၇ နောက် တစ် နေ့ တွင် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် မှ ဆင်း လာ ကြ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြို ဆို ကြ ၏။ ^၃၈ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ လူ တစ် ဦး က “ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ကြည့် ရှု ပေး ပါ ရန် အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဖြစ် ပါ ၏။ ^၃၉ နတ် သည် သူ့ ကို ဝင် ပူး သ ဖြင့် သူ သည် ရုတ် တ ရက် အော် ဟစ် တတ် ပါ ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို တက် စေ လျက် သူ့ ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် များ ထွက် စေ ကာ သူ့ ကို ပွန်း ပဲ့ နာ ကျင် စေ ပြီး လျှင် သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် ခဲ လှ ပါ ၏။ ^၄၀ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ အား ထို နတ် ကို နှင် ထုတ် ပေး ရန် တောင်း ပန် သော် လည်း သူ တို့ သည် မ တတ် နိုင် ကြ ပါ” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ထား လေ ၏။

^၄၁ ယေ ရှု က လည်း “အို ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ၊ ဖောက် ပြန် လမ်း လွဲ သော မျိုး ဆက်၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ မည် မျှ ကြာ အောင် နေ ၍ သင် တို့ ကို သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သင် ၏ သား ကို ဤ နေ ရာ သို့ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၂ သူ ငယ် လာ နေ စဉ် တွင် နတ် ဆိုး သည် သူ့ ကို လှဲ ချ ကာ တက် စေ ၏။ ယေ ရှု သည် ညစ် ညူး သော နတ် ကို ဆုံး မ ၍ သူ ငယ် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ဖ ခင် ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ၏။

^၄၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကြီး မြတ် သော တန် ခိုး တော် ကို အံ့ ဩ ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ ပြု တော် မူ သော အ ရာ အား လုံး ကို လူ အ ပေါင်း တို့ အံ့ ဩ နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား၊ ^၄၄ “ဤ စ ကား များ ကို သင် တို့ နား ထဲ ၌ စွဲ မြဲ စေ ကြ လော့။ လူ့ သား သည် လူ တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ တော့ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၅ သို့ သော် ထို စ ကား ကို တ ပည့် တော် တို့ နား မ လည် စေ ရန် ဖုံး ကွယ် ထား သ ဖြင့် သူ တို့ သည် နား မ လည် ကြ ချေ။ ထို စ ကား နှင့် ပတ် သက် ၍ ကိုယ် တော် အား မေး ရန် လည်း သူ တို့ ကြောက် ကြ ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွင် မည် သူ သည် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ငြင်း ခုံ ကြ ၏။ ^၄၇ ယေ ရှု သည် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တွေး တော ကြံ စည် မှု ကို သိ တော် မူ လျက် သူ ငယ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ မိ မိ အ နား တွင် ရပ် စေ ပြီး လျှင်၊ ^၄၈ “ဤ သူ ငယ် တစ် ဦး ကို ငါ ၏ နာ မ ၌ လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို လက် ခံ ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ အား လုံး တွင် အ ငယ် ဆုံး သော သူ သည် ကြီး မြတ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၉ ထို အ ခါ ယော ဟန် က “သ ခင်၊ သ ခင် ၏ နာ မ ဖြင့် နတ် ဆိုး များ နှင် ထုတ် နေ သူ တစ် ဦး ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ခဲ့ ပါ သည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် သော ကြောင့် သူ့ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် ယေ ရှု က “မ တား မြစ် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ကို မ ဆန့် ကျင် သော သူ သည် သင် တို့ ဘက် သား ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၁ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ကင် ဘုံ သို့ ‌‌ဆောင် ယူ ခြင်း ခံ တော် မူ မည့် နေ့ ရက် နီး ကပ် လာ သော အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ကြွ ရန် ရှေး ရှု လျက်၊ ^၅၂ စေ တ မန် တို့ ကို မိ မိ ရှေ့ မှ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် သွား ၍ ကိုယ် တော် အ တွက် ပြင် ဆင် ထား ရန် ရှ မာ ရိ နယ် သား တို့ ၏ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၅၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ဦး တည် လျက် ခ ရီး သွား နေ သည် ဖြစ် သော ကြောင့် ထို ရွာ သား တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် မ ခံ ကြ။ ^၅၄ တ ပည့် တော် ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ သည် ထို အ ဖြစ် ကို မြင် လျှင် “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဧ လိ ယ ပြု သ ကဲ့ သို့'။ မိုး ကောင်း ကင် မှ မီး ကျ လာ စေ ၍ သူ တို့ ကို လောင် ကျွမ်း စေ ရန် ၄ ရာ ၁:၁၀-၁၂။ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၅ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှည့် ၍ သူ တို့ ကို ဆုံး မ တော် မူ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင် တို့ သည် ကိုယ့် စိတ် သ ဘော ကို ကိုယ် မ သိ ကြ။ လူ့ သား သည် လူ တို့ အ သက် ကို သတ် ရန် လာ သည် မ ဟုတ် ဘဲ ကယ် တင် ရန် သာ လာ ၏' ပါ သည်။ ^၅၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ခြား သော ရွာ သို့ သွား ကြ ၏။

^၅၇ သူ တို့ သည် လမ်း ၌ ခ ရီး သွား ကြ စဉ် လူ တစ် ဦး က “ကိုယ် တော် သွား သည့် နေ ရာ တိုင်း သို့ အ ကျွန်ုပ် လိုက် ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅၈ ယေ ရှု က လည်း “မြေ ခွေး တို့ ၌ တွင်း ရှိ ကြ ၏။။ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ၌ လည်း အ သိုက် များ ရှိ ကြ ၏။ လူ့ သား ၌ မူ ကား ခေါင်း ချ စ ရာ နေ ရာ မ ရှိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၉ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး အား “ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ သော် ထို သူ က “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ကို ဦး စွာ သွား ၍ သင်္ဂြိုဟ် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၆၀ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “လူ သေ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ လူ သေ တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပါ လေ စေ။ သင် မူ ကား သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ဟော ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆၁ အ ခြား သော သူ တစ် ဦး က လည်း “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် နောက် တော် သို့ လိုက် ပါ မည်။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ ကို ဦး စွာ သွား ၍ နှုတ် ဆက် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၆၂ ယေ ရှု က လည်း “ထွန် ကိုင်း ကို ကိုင် လျက် နောက် သို့ လှည့် ကြည့် သော သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် မ ထိုက် တန်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

9

¹ He called the twelve TR reads 'his twelve disciples' instead of 'the twelve' together and gave them power and authority over all demons, and to cure diseases. ² He sent them out to preach God’s Kingdom and to heal the sick. ³ He said to them, “Take nothing for your journey—no staffs, nor wallet, nor bread, nor money. Don’t have two tunics each.

⁴ Into whatever house you enter, stay there, and depart from there. ⁵ As many as don’t receive you, when you depart from that city, shake off even the dust from your feet for a testimony against them.” ⁶ They departed and went throughout the villages, preaching the Good News and healing everywhere.

⁷ Now Herod the tetrarch heard of all that was done by him; and he was very perplexed, because it was said by some that John had risen from the dead, ⁸ and by some that Elijah had appeared, and by others that one of the old prophets had risen again. ⁹ Herod said, “I beheaded John, but who is this about whom I hear such things?” He sought to see him.

¹⁰ The apostles, when they had returned, told him what things they had done. He took them and withdrew apart to a desert region of NU omits 'a desert region of' a city called Bethsaida. ¹¹ But the multitudes, perceiving it, followed him. He welcomed them, spoke to them of God’s Kingdom, and he cured those who needed healing.

¹² The day began to wear away; and the twelve came and said to him, “Send the multitude away, that they may go into the surrounding villages and farms and lodge and get food, for we are here in a deserted place.” ¹³ But he said to them, “You give them something to eat.” They said, “We have no more than five loaves and two fish, unless we should go and buy food for all these people.” ¹⁴ For they were about five thousand men. He said to his disciples, “Make them sit down in groups of about fifty each.”

¹⁵ They did so, and made them all sit down. ¹⁶ He took the five loaves and the two fish, and looking up to the sky, he blessed them, broke them, and gave them to the disciples to set before the multitude. ¹⁷ They ate and were all filled. They gathered up twelve baskets of broken pieces that were left over.

¹⁸ As he was praying alone, the disciples were near him, and he asked them, “Who do the multitudes say that I am?” ¹⁹ They answered, “ ‘John the Baptizer,’ but others say, ‘Elijah,’ and others, that one of the old prophets has risen again.” ²⁰ He said to them, “But who do you say that I am?” Peter answered, “The Christ of God.” ²¹ But he warned them and commanded them to tell this to no one, ²² saying, “The Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders, chief priests, and scribes, and be killed, and the third day be raised up.”

²³ He said to all, “If anyone desires to come after me, let him deny himself, take up his cross, TR, NU add 'daily' and follow me. ²⁴ For whoever desires to save his life will lose it, but whoever will lose his life for my sake will save it. ²⁵ For what does it profit a man if he gains the whole world, and loses or forfeits his own self?

²⁶ For whoever will be ashamed of me and of my words, of him will the Son of Man be ashamed when he comes in his glory, and the glory of the Father, and of the holy angels. ²⁷ But I tell you the truth: There are some of those who stand here who will in no way taste of death until they see God’s Kingdom.”

²⁸ About eight days after these sayings, he took with him Peter, John, and James, and went up onto the mountain to pray. ²⁹ As he was praying, the appearance of his face was altered, and his clothing became white and dazzling. ³⁰ Behold, two men were talking with him, who were Moses and Elijah, ³¹ who appeared in glory and spoke of his departure, literally, 'exodus' which he was about to accomplish at Jerusalem.

³² Now Peter and those who were with him were heavy with sleep, but when they were fully awake, they saw his glory, and the two men who stood with him. ³³ As they were parting from him, Peter said to Jesus, “Master, it is good for us to be here. Let’s make three tents: one for you, one for Moses, and one for Elijah,” not knowing what he said. ³⁴ While he said these things, a cloud came and overshadowed them, and they were afraid as they entered into the cloud. ³⁵ A voice came out of the cloud, saying, “This is my beloved Son. Listen to him!” ³⁶ When the voice came, Jesus was found alone. They were silent, and told no one in those days any of the things which they had seen.

³⁷ On the next day, when they had come down from the mountain, a great multitude met him. ³⁸ Behold, a man from the crowd called out, saying, “Teacher, I beg you to look at my son, for he is my only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. child. ³⁹ Behold, a spirit takes him, he suddenly cries out, and it convulses him so that he foams; and it hardly departs from him, bruising him severely. ⁴⁰ I begged your disciples to cast it out, and they couldn’t.”

⁴¹ Jesus answered, “Faithless and perverse generation, how long shall I be with you and bear with you? Bring your son here.” ⁴² While he was still coming, the demon threw him down and convulsed him violently. But Jesus rebuked the unclean spirit, healed the boy, and gave him back to his father.

⁴³ They were all astonished at the majesty of God. But while all were marveling at all the things which Jesus did, he said to his disciples, ⁴⁴ “Let these words sink into your ears, for the Son of Man will be delivered up into the hands of men.” ⁴⁵ But they didn’t understand this saying. It was concealed from them, that they should not perceive it, and they were afraid to ask him about this saying.

⁴⁶ An argument arose among them about which of them was the greatest. ⁴⁷ Jesus, perceiving the reasoning of their hearts, took a little child, and set him by his side, ⁴⁸ and said to them, “Whoever receives this little child in my name receives me. Whoever receives me receives him who sent me. For whoever is least among you all, this one will be great.”

⁴⁹ John answered, “Master, we saw someone casting out demons in your name, and we forbade him, because he doesn’t follow with us.” ⁵⁰ Jesus said to him, “Don’t forbid him, for he who is not against us is for us.”

⁵¹ It came to pass, when the days were near that he should be taken up, he intently set his face to go to Jerusalem ⁵² and sent messengers before his face. They went and entered into a village of the Samaritans, so as to prepare for him. ⁵³ They didn’t receive him, because he was traveling with his face set toward Jerusalem. ⁵⁴ When his disciples, James and John, saw this, they said, “Lord, do you want us to command fire to come down from the sky and destroy them, just as Elijah did?” ⁵⁵ But he turned and rebuked them, “You don’t know of what kind of spirit you are. ⁵⁶ For the Son of Man didn’t come to destroy men’s lives, but to save them.” They went to another village.

⁵⁷ As they went on the way, a certain man said to him, “I want to follow you wherever you go, Lord.” ⁵⁸ Jesus said to him, “The foxes have holes and the birds of the sky have nests, but the Son of Man has no place to lay his head.”

⁵⁹ He said to another, “Follow me!” But he said, “Lord, allow me first to go and bury my father.” ⁶⁰ But Jesus said to him, “Leave the dead to bury their own dead, but you go and announce God’s Kingdom.”

⁶¹ Another also said, “I want to follow you, Lord, but first allow me to say good-bye to those who are at my house.” ⁶² But Jesus said to him, “No one, having put his hand to the plow and looking back, is fit for God’s Kingdom.”