၇

^၁ ကိုယ် တော် သည် ဤ တ ရား စ ကား အား လုံး ကို လူ တို့ အား ဟော ကြား ပြီး နောက် က ‌ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ ^၂ ထို စဉ် တပ် မှူး တစ် ယောက် ၏ အ လွန် အား ထား ရ သော အ စေ အ ပါး တစ် ဦး သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် ပြီး သေ အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် နေ ၏။ ^၃ ထို တပ် မှူး သည် ယေ ရှု ၏ သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ကို ကိုယ် တော် ထံ သို့‌ စေ လွှတ် ကာ ကြွ လာ ၍ သူ့ အ စေ အ ပါး ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ မည့် အ ကြောင်း လျှောက် စေ ၏။ ^၄ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “သူ့ အ တွက် ထို သို့ ကိုယ် တော် ပြု ပေး ခြင်း ကို သူ ခံ ထိုက် ပါ သည်။ ^၅ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ လူ မျိုး ကို ချစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ ကို ဆောက် ပေး ခဲ့ ပါ သည်” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို အ လေး အ နက် တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ ကြွ တော် မူ ၏။ တပ် မှူး ၏ အိမ် နှင့် မ ဝေး လှ သော နေ ရာ သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တပ် မှူး သည် မိတ် ဆွေ များ ကို စေ လွှတ် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ပင် ပန်း ခံ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ကျွန်ုပ် ၏ အိမ် ခေါင် မိုး အောက် သို့ ကိုယ် တော် ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို အ ကျွန်ုပ် မ ခံ ထိုက် ပါ။ ^၇ ထို ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် သည် လည်း ကိုယ် တော် ထံ သို့ မ လာ ထိုက် ပါ ဟု မှတ် ယူ ပါ သည်။ အ မိန့် တော် ကို သာ ပေး တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် ၏ ငယ် သား သည် ကျန်း မာ ပါ လိမ့် မည်။ ^၈ ဤ သို့ ဆို ခြင်း မှာ အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း အ မိန့် အာ ဏာ အောက် ၌ ရှိ သော သူ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် အောက် တွင် စစ် သား များ ရှိ ပါ သည်။ ဤ တစ် ဦး ကို ‘သွား ပါ’ ဟု အ ကျွန်ုပ် ဆို လျှင် သူ သည် သွား ၍ အ ခြား တစ် ဦး ကို ‘လာ ပါ’ ဟု ဆို လျှင် သူ သည် လာ ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ စေ အ ပါး ကို လည်း ‘ဤ အ ရာ ကို လုပ် ပါ’ ဟု ဆို လျှင် သူ သည် လုပ် ပါ သည်” ဟု လျှောက် စေ ၏။

^၉ ယေ ရှု သည် ထို စ ကား တို့ ကို ကြား လျှင် တပ် မှူး ကို အံ့ ဩ ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် သော သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ကာ “သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ဤ မျှ လောက် ကြီး မား သော ယုံ ကြည် ခြင်း ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ပင် ငါ မ တွေ့ ဖူး ချေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၀ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ထို အ စေ အ ပါး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော ထို အ စေ အ ပါး'။ ကျန်း မာ လျက် ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ ကြ ၏။

^၁၁ နောက် တစ် နေ့ တွင် ကိုယ် တော် သည် နာ ဣ န ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ မှ စ ၍ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ လာ ကြ ၏။ ^၁၂ မြို့ တံ ခါး အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ချိန် တွင် လူ တို့ သည် သေ ဆုံး သော သူ တစ် ယောက် ကို မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သူ သည် မိ ခင် ဖြစ် သူ မု ဆိုး မ ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဖြစ် ၏။ များ စွာ သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် လည်း ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ၏။ ^၁၃ သ ခင် ဘု ရား သည် ထို အ မျိုး သ မီး ကို မြင် သော အ ခါ သူ့ အ ပေါ် ကြင် နာ စိတ် ရှိ တော် မူ ၍ “မ ငို နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် ချဉ်း ကပ် လျက် အ လောင်း စင် ကို တို့ ထိ တော် မူ ရာ အ လောင်း စင် ထမ်း သော သူ တို့ သည် ရပ် တန့် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “အ ချင်း လူ ငယ်၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ထ ‌လော့” ဟု မိန့်တော် မူ ရာ၊ ^၁၅ သေ သော သူ သည် ထ ထိုင် ပြီး စ ကား ပြော လေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း သူ့ ကို သူ့ မိ ခင် ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ၏။ ^၁၆ လူ တို့ သည် ထိတ် လန့် အံ့ ဩ လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ “ပ ရော ဖက် ကြီး တစ် ပါး သည် ငါ တို့ တွင် ပေါ် ထွန်း လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ “ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၇ ကိုယ် တော် ၏ သိ တင်း သည် လည်း ယု ဒ နယ် တစ် လျှောက် လုံး နှင့် ပတ် ဝန်း ကျင် တစ် ခု လုံး သို့ ပျံ့ နှံ့ သွား လေ ၏။

^၁၈ ယော ဟန် ၏ တ ပည့် များ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ယော ဟန် အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ယော ဟန် သည် မိ မိ တ ပည့် နှစ် ဦး ကို ခေါ် ၍၊ သ ခင် ဘု ရား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ ထံ သို့ စေ လွှတ် ကာ “ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် ပါ သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် အ ခြား သော သူ ကို စောင့် မျှော် ရ ပါ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် စေ ၏။ ^၂၀ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကိုယ် တော် ထံ သို့‌ စေ လွှတ် ၍ ‘ကိုယ် တော် သည် ကြွ လော တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် ပါ သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် အ ခြား သော သူ ကို စောင့် မျှော် ရ ပါ မည် လော’ ဟု မေး လျှောက် စေ ပါ သည်” ဟူ ၍ လျှောက် ထား ကြ ၏။ ^၂၁ ထို အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် သည် လူ များ စွာ တို့ ကို ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ များ နှင့် နတ် ဆိုး တို့ ဘေး မှ လွတ် ငြိမ်း ချမ်း သာ စေ ၍ မျက် မ မြင် တို့ ကို မျက် စိ မြင် ရ သော အ ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။

^၂၂ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း ယော ဟန် ၏ တ ပည့် တို့ အား “သင် တို့ မြင် ရ၊ ကြား ရ သ မျှ တို့ ကို သွား ၍ ယော ဟန် အား ပြော ပြ ကြ လော့။ မျက် မ မြင် တို့ သည် မျက် စိ မြင် ရ ကြ ၏။ ခြေ မ သန် စွမ်း သူ တို့ သည် လမ်း လျှောက် နိုင် ကြ ၏။ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် တို့ သည် စင် ကြယ် ခြင်း သို့‌ ရောက် ကြ ၏။ နား မ ကြား သော သူ တို့ သည် ကြား ရ ကြ ၏။ သေ သော သူ တို့ သည် ထ မြောက် စေ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ကြား ရ ကြ ၏။ ^၂၃ ငါ့ ကြောင့် စိတ် မ ပျက် သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ယော ဟန် ၏ စေ တ မန် များ ပြန် သွား ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ယော ဟန် နှင့် ပတ် သက် ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “သင် တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ လေ တိုက် ၍ လှုပ် နေ သော ကျူ ပင် ကို လော။ ^၂၅ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ နူး ညံ့ သော အ ဝတ် များ ကို ဝတ် ဆင် ထား သော သူ ကို လော။ တင့် တယ် သော အ ဝတ် များ ကို ဝတ် ဆင် လျက် သောက် စား ပျော် ပါး နေ သော သူ တို့ သည် နန်း တော် များ ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၆ ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ ပ ရော ဖက် ကို လော။ မှန် ပေ ၏။ ပ ရော ဖက် ထက် ပင် ကြီး မြတ် သော သူ ဖြစ် သည် ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။ ^၂၇ ‘ကြည့် ရှု လော့။ သင့် ရှေ့ ၌ သင် ၏ လမ်း ကို ပြင် ဆင် မည့် ငါ ၏ စေ တ မန် ကို သင့် ထက် အ လျင် ဦး စွာ ငါ စေ လွှတ် မည်’ မ ၁၁:၁၀။ မာ ၁:၂။ မာ လ ၃:၁။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် မှာ ဤ သူ ၏ အ ကြောင်း ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၈ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ မိန်း မ တို့ မှ မွေး ဖွား လာ‌ သော သူ တို့ တွင် ယော ဟန် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်'။ ထက် ကြီး မြတ် သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ အ ငယ် ဆုံး သော သူ သည် သူ့ ထက် ကြီး မြတ် ၏။”

^၂၉ (အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ မှ စ ၍ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ ကို ခံ ယူ ခဲ့ သ ဖြင့် ဤ စ ကား ကို ကြား နာ ရ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ ၏။ ^၃၀ သို့ သော် ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ပုဂ္ဂိုလ် တို့ သည် ယော ဟန် ထံ မှ ဗတ္တိ ဇံ ကို မ ခံ ယူ ခဲ့ သ ဖြင့် မိ မိ တို့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ကြံ စည် ထား တော် မူ သော အ ရာ ကို ပစ် ပယ် ကြ ၏။) ^၃၁ “ထို့ ကြောင့် ဤ ခေတ် ကာ လ လူ တို့ ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ သူ တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ နှင့် တူ ကြ သ နည်း။ ^၃၂ သူ တို့ သည် ဈေး အ ရပ် ၌ ထိုင် လျက် “ငါ တို့ သည် သင် တို့ အ တွက် ပ လွေ မှုတ် ပေး သော် လည်း သင် တို့ သည် မ က ကြ။ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ နွဲ့ သီ ဆို သော် လည်း သင် တို့ သည် မ ငို ကြွေး ကြ’ ဟု တစ် ဦး ကို တစ် ဦး လှမ်း ၍ ပြော ဆို နေ ကြ သော က လေး သူ ငယ် များ နှင့် တူ ကြ ၏။

^၃၃ အ‌ ကြောင်း မူ ကား ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် သည် ရောက် လာ ၍ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို မ စား၊ စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း မ သောက် ဘဲ နေ သော် ‘သူ ၌ နတ် ဆိုး ပူး နေ သည်’ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၄ လူ့ သား သည် ရောက် လာ ၍ စား သောက် လျက် နေ သော် ‘ကြည့် ရှု လော့။ အ စား ကြူး သော သူ၊ သေ သောက် ကြူး သော သူ၊ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ နှင့် အ ပြစ် သား များ ၏ အ ပေါင်း အ သင်း’ ဟု ဆို ကြ ပြန် ၏။ ^၃၅ သို့ သော် ဉာဏ် ပ ညာ တော် သည် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း မိ မိ သား သ မီး ရှိ သ မျှ တို့ က ဖော် ပြ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး သည် မိ မိ နှင့် အ တူ စား သောက် ရန် ကိုယ် တော် ကို ဖိတ် ခေါ် သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ထို ဖာ ရိ ရှဲ ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ထို မြို့ ၌ နေ သည့် အ ပြစ် များ ‌သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ဖာ ရိ ရှဲ ၏ အိမ် တွင် ကိုယ် တော် ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ ကြောင်း သိ သ ဖြင့် ဆီ မွှေး ထည့် ထား သည့် ကျောက် ဖြူ ဘူး တစ် လုံး ကို ယူ ဆောင် လာ ပြီး လျှင်၊ ^၃၈ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တွင် ခြေ တော် ရင်း ၌ ရပ် လျက် ငို ကြွေး ရင်း မိ မိ ၏ မျက် ရည် ဖြင့် ခြေ တော် ကို စို စေ ကာ မိ မိ ဦး ခေါင်း မှ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် လေ ၏။ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် ၏ ခြေ တို့ ကို နမ်း ၍ ဆီ မွှေး ဖြင့် လိမ်း လေ ၏။

^၃၉ ကိုယ် တော် ကို ဖိတ် ခေါ် သော ဖာ ရိ ရှဲ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် ပ ရော ဖက် ဖြစ် သည် ဆို လျှင် သူ့ ကို တို့ ထိ နေ သော အ မျိုး သ မီး သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း နှင့် မည် သို့ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ်‌ ကြောင်း သိ ရ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ အ မျိုး သ မီး သည် အ ပြစ် များ သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိ မိ စိတ် ထဲ ၌ ဆို လေ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ရှိ မုန်၊ သင့် ကို ငါ ပြော စ ရာ တစ် ခု ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ က “ပြော ပါ ဆ ရာ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၄၁ ယေ ရှု က လည်း “ကြွေး ရှင် တစ် ဦး တွင် အ ကြွေး တင် သူ နှစ် ဦး ရှိ ၏။ တစ် ဦး သည် ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ ငါး ရာ၊ အ ခြား တစ် ဦး သည် ဒေ နာ ရိ ငါး ဆယ် အ ကြွေး တင် ၏။ ^၄၂ သူ တို့ ၌ အ ကြွေး ဆပ် စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ကြွေး ရှင် သည် နှစ် ဦး စ လုံး တို့ ၏ အ ကြွေး ကို လျှော် ပစ် လိုက် လေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ထို သူ နှစ် ဦး တွင် မည် သူ သည် ကြွေး ရှင် ကို ပို ၍ ချစ် မည် နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၄၃ ရှိ မုန် က လည်း “ပို ၍ များ သော အ ကြွေး ကို လျှော် ပစ် ခြင်း ခံ ရ သူ ဖြစ် မည် ထင် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “သင် ယူ ဆ သည့် အ တိုင်း မှန် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၄ ထို့ နောက် အ မျိုး သ မီး ဘက် သို့ လှည့် တော် မူ ၍ ရှိ မုန် အား “ဤ အ မျိုး သ မီး ကို မြင် သ လော။ ငါ သည် သင် ၏ အိမ် သို့ ဝင် စဉ် သင် သည် ငါ့ အ တွက် ‌ခြေ ဆေး ရေ ကို မ ပေး။ သို့ သော် သူ သည် မျက် ရည် ဖြင့် ငါ့ ခြေ ကို စို စေ ၍ မိ မိ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် ပေး ၏။ ^၄၅ သင် သည် ငါ့ ကို မ နမ်း။ သို့ သော် သူ သည် ဝင် လာ သည့် အ ချိန် မှ စ ၍ ငါ့ ခြေ ကို အ ဆက် မ ပြတ် နမ်း လျက် နေ ၏။ ^၄၆ သင် သည် ငါ ၏ ခေါင်း ကို ဆီ ဖြင့် မ လိမ်း။ သို့ သော် သူ သည် ငါ ၏ ခြေ ကို ဆီ မွှေး ဖြင့် လိမ်း ပေး ၏။ ^၄၇ ထို့ ကြောင့် သင့် အား ငါ ဆို မည်။ သူ ၏ များ ပြား လှ သော အ ပြစ် တို့ သည် ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် များ စွာ ချစ် ၏။ အ နည်း ငယ် သာ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ သည် အ နည်း ငယ် သာ ချစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၈ ထို့ နောက် ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ စား သောက် ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ နေ သော သူ တို့ က “အ ပြစ် ကို ပင် ခွင့် လွှတ် သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကယ် တင် ပြီ။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား လော့”ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

7

¹ After he had finished speaking in the hearing of the people, he entered into Capernaum. ² A certain centurion’s servant, who was dear to him, was sick and at the point of death. ³ When he heard about Jesus, he sent to him elders of the Jews, asking him to come and save his servant. ⁴ When they came to Jesus, they begged him earnestly, saying, “He is worthy for you to do this for him, ⁵ for he loves our nation, and he built our synagogue for us.”

⁶ Jesus went with them. When he was now not far from the house, the centurion sent friends to him, saying to him, “Lord, don’t trouble yourself, for I am not worthy for you to come under my roof. ⁷ Therefore I didn’t even think myself worthy to come to you; but say the word, and my servant will be healed. ⁸ For I also am a man placed under authority, having under myself soldiers. I tell this one, ‘Go!’ and he goes; and to another, ‘Come!’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”

⁹ When Jesus heard these things, he marveled at him, and turned and said to the multitude who followed him, “I tell you, I have not found such great faith, no, not in Israel.” ¹⁰ Those who were sent, returning to the house, found that the servant who had been sick was well.

¹¹ Soon afterwards, he went to a city called Nain. Many of his disciples, along with a great multitude, went with him. ¹² Now when he came near to the gate of the city, behold, one who was dead was carried out, the only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. son of his mother, and she was a widow. Many people of the city were with her. ¹³ When the Lord saw her, he had compassion on her and said to her, “Don’t cry.”

¹⁴ He came near and touched the coffin, and the bearers stood still. He said, “Young man, I tell you, arise!” ¹⁵ He who was dead sat up and began to speak. Then he gave him to his mother. ¹⁶ Fear took hold of all, and they glorified God, saying, “A great prophet has arisen among us!” and, “God has visited his people!” ¹⁷ This report went out concerning him in the whole of Judea and in all the surrounding region.

¹⁸ The disciples of John told him about all these things. ¹⁹ John, calling to himself two of his disciples, sent them to Jesus, saying, “Are you the one who is coming, or should we look for another?” ²⁰ When the men had come to him, they said, “John the Baptizer has sent us to you, saying, ‘Are you he who comes, or should we look for another?’ ” ²¹ In that hour he cured many of diseases and plagues and evil spirits; and to many who were blind he gave sight.

²² Jesus answered them, “Go and tell John the things which you have seen and heard: that the blind receive their sight, the lame walk, the lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised up, and the poor have good news preached to them. ²³ Blessed is he who finds no occasion for stumbling in me.”

²⁴ When John’s messengers had departed, he began to tell the multitudes about John, “What did you go out into the wilderness to see? A reed shaken by the wind? ²⁵ But what did you go out to see? A man clothed in soft clothing? Behold, those who are gorgeously dressed and live delicately are in kings’ courts. ²⁶ But what did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and much more than a prophet. ²⁷ This is he of whom it is written, ‘Behold, I send my messenger before your face, who will prepare your way before you.’ Malachi 3:1 ²⁸ “For I tell you, among those who are born of women there is not a greater prophet than John the Baptizer; yet he who is least in God’s Kingdom is greater than he.”

²⁹ When all the people and the tax collectors heard this, they declared God to be just, having been baptized with John’s baptism. ³⁰ But the Pharisees and the lawyers rejected the counsel of God, not being baptized by him themselves. ³¹ TR adds 'But the Lord said,' “To what then should I compare the people of this generation? What are they like? ³² They are like children who sit in the marketplace and call to one another, saying, ‘We piped to you, and you didn’t dance. We mourned, and you didn’t weep.’

³³ For John the Baptizer came neither eating bread nor drinking wine, and you say, ‘He has a demon.’ ³⁴ The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Behold, a glutton and a drunkard, a friend of tax collectors and sinners!’ ³⁵ Wisdom is justified by all her children.”

³⁶ One of the Pharisees invited him to eat with him. He entered into the Pharisee’s house and sat at the table. ³⁷ Behold, a woman in the city who was a sinner, when she knew that he was reclining in the Pharisee’s house, brought an alabaster jar of ointment. ³⁸ Standing behind at his feet weeping, she began to wet his feet with her tears, and she wiped them with the hair of her head, kissed his feet, and anointed them with the ointment.

³⁹ Now when the Pharisee who had invited him saw it, he said to himself, “This man, if he were a prophet, would have perceived who and what kind of woman this is who touches him, that she is a sinner.” ⁴⁰ Jesus answered him, “Simon, I have something to tell you.” He said, “Teacher, say on.” ⁴¹ “A certain lender had two debtors. The one owed five hundred denarii, and the other fifty. ⁴² When they couldn’t pay, he forgave them both. Which of them therefore will love him most?”

⁴³ Simon answered, “He, I suppose, to whom he forgave the most.” He said to him, “You have judged correctly.” ⁴⁴ Turning to the woman, he said to Simon, “Do you see this woman? I entered into your house, and you gave me no water for my feet, but she has wet my feet with her tears, and wiped them with the hair of her head. ⁴⁵ You gave me no kiss, but she, since the time I came in, has not ceased to kiss my feet. ⁴⁶ You didn’t anoint my head with oil, but she has anointed my feet with ointment. ⁴⁷ Therefore I tell you, her sins, which are many, are forgiven, for she loved much. But one to whom little is forgiven, loves little.”

⁴⁸ He said to her, “Your sins are forgiven.” ⁴⁹ Those who sat at the table with him began to say to themselves, “Who is this who even forgives sins?” ⁵⁰ He said to the woman, “Your faith has saved you. Go in peace.”

၇

^၁ ကိုယ် တော် သည် ဤ တ ရား စ ကား အား လုံး ကို လူ တို့ အား ဟော ကြား ပြီး နောက် က ‌ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ ^၂ ထို စဉ် တပ် မှူး တစ် ယောက် ၏ အ လွန် အား ထား ရ သော အ စေ အ ပါး တစ် ဦး သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် ပြီး သေ အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် နေ ၏။ ^၃ ထို တပ် မှူး သည် ယေ ရှု ၏ သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ကို ကိုယ် တော် ထံ သို့‌ စေ လွှတ် ကာ ကြွ လာ ၍ သူ့ အ စေ အ ပါး ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ မည့် အ ကြောင်း လျှောက် စေ ၏။ ^၄ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “သူ့ အ တွက် ထို သို့ ကိုယ် တော် ပြု ပေး ခြင်း ကို သူ ခံ ထိုက် ပါ သည်။ ^၅ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ လူ မျိုး ကို ချစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ ကို ဆောက် ပေး ခဲ့ ပါ သည်” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို အ လေး အ နက် တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ထို သူ တို့ နှင့် အ တူ ကြွ တော် မူ ၏။ တပ် မှူး ၏ အိမ် နှင့် မ ဝေး လှ သော နေ ရာ သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တပ် မှူး သည် မိတ် ဆွေ များ ကို စေ လွှတ် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ပင် ပန်း ခံ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ကျွန်ုပ် ၏ အိမ် ခေါင် မိုး အောက် သို့ ကိုယ် တော် ကြွ ဝင် တော် မူ ခြင်း ကျေး ဇူး ကို အ ကျွန်ုပ် မ ခံ ထိုက် ပါ။ ^၇ ထို ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် သည် လည်း ကိုယ် တော် ထံ သို့ မ လာ ထိုက် ပါ ဟု မှတ် ယူ ပါ သည်။ အ မိန့် တော် ကို သာ ပေး တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် ၏ ငယ် သား သည် ကျန်း မာ ပါ လိမ့် မည်။ ^၈ ဤ သို့ ဆို ခြင်း မှာ အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း အ မိန့် အာ ဏာ အောက် ၌ ရှိ သော သူ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် အောက် တွင် စစ် သား များ ရှိ ပါ သည်။ ဤ တစ် ဦး ကို ‘သွား ပါ’ ဟု အ ကျွန်ုပ် ဆို လျှင် သူ သည် သွား ၍ အ ခြား တစ် ဦး ကို ‘လာ ပါ’ ဟု ဆို လျှင် သူ သည် လာ ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ စေ အ ပါး ကို လည်း ‘ဤ အ ရာ ကို လုပ် ပါ’ ဟု ဆို လျှင် သူ သည် လုပ် ပါ သည်” ဟု လျှောက် စေ ၏။

^၉ ယေ ရှု သည် ထို စ ကား တို့ ကို ကြား လျှင် တပ် မှူး ကို အံ့ ဩ ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် သော သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ကာ “သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ဤ မျှ လောက် ကြီး မား သော ယုံ ကြည် ခြင်း ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ပင် ငါ မ တွေ့ ဖူး ချေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၀ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် အိမ် သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ထို အ စေ အ ပါး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော ထို အ စေ အ ပါး'။ ကျန်း မာ လျက် ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ ကြ ၏။

^၁၁ နောက် တစ် နေ့ တွင် ကိုယ် တော် သည် နာ ဣ န ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ တ ပည့် တော် တို့ မှ စ ၍ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ လာ ကြ ၏။ ^၁၂ မြို့ တံ ခါး အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ချိန် တွင် လူ တို့ သည် သေ ဆုံး သော သူ တစ် ယောက် ကို မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သူ သည် မိ ခင် ဖြစ် သူ မု ဆိုး မ ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဖြစ် ၏။ များ စွာ သော မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် လည်း ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ၏။ ^၁၃ သ ခင် ဘု ရား သည် ထို အ မျိုး သ မီး ကို မြင် သော အ ခါ သူ့ အ ပေါ် ကြင် နာ စိတ် ရှိ တော် မူ ၍ “မ ငို နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် ချဉ်း ကပ် လျက် အ လောင်း စင် ကို တို့ ထိ တော် မူ ရာ အ လောင်း စင် ထမ်း သော သူ တို့ သည် ရပ် တန့် ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “အ ချင်း လူ ငယ်၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ထ ‌လော့” ဟု မိန့်တော် မူ ရာ၊ ^၁၅ သေ သော သူ သည် ထ ထိုင် ပြီး စ ကား ပြော လေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း သူ့ ကို သူ့ မိ ခင် ထံ ပြန် အပ် တော် မူ ၏။ ^၁၆ လူ တို့ သည် ထိတ် လန့် အံ့ ဩ လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ “ပ ရော ဖက် ကြီး တစ် ပါး သည် ငါ တို့ တွင် ပေါ် ထွန်း လေ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ “ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ပြီ” ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၇ ကိုယ် တော် ၏ သိ တင်း သည် လည်း ယု ဒ နယ် တစ် လျှောက် လုံး နှင့် ပတ် ဝန်း ကျင် တစ် ခု လုံး သို့ ပျံ့ နှံ့ သွား လေ ၏။

^၁၈ ယော ဟန် ၏ တ ပည့် များ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ယော ဟန် အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ယော ဟန် သည် မိ မိ တ ပည့် နှစ် ဦး ကို ခေါ် ၍၊ သ ခင် ဘု ရား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ ထံ သို့ စေ လွှတ် ကာ “ကိုယ် တော် သည် ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် ပါ သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် အ ခြား သော သူ ကို စောင့် မျှော် ရ ပါ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် စေ ၏။ ^၂၀ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ “ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကိုယ် တော် ထံ သို့‌ စေ လွှတ် ၍ ‘ကိုယ် တော် သည် ကြွ လော တော် မူ သော အ ရှင် ဖြစ် ပါ သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် အ ခြား သော သူ ကို စောင့် မျှော် ရ ပါ မည် လော’ ဟု မေး လျှောက် စေ ပါ သည်” ဟူ ၍ လျှောက် ထား ကြ ၏။ ^၂၁ ထို အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် သည် လူ များ စွာ တို့ ကို ရော ဂါ ဝေ ဒ နာ များ နှင့် နတ် ဆိုး တို့ ဘေး မှ လွတ် ငြိမ်း ချမ်း သာ စေ ၍ မျက် မ မြင် တို့ ကို မျက် စိ မြင် ရ သော အ ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။

^၂၂ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း ယော ဟန် ၏ တ ပည့် တို့ အား “သင် တို့ မြင် ရ၊ ကြား ရ သ မျှ တို့ ကို သွား ၍ ယော ဟန် အား ပြော ပြ ကြ လော့။ မျက် မ မြင် တို့ သည် မျက် စိ မြင် ရ ကြ ၏။ ခြေ မ သန် စွမ်း သူ တို့ သည် လမ်း လျှောက် နိုင် ကြ ၏။ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် တို့ သည် စင် ကြယ် ခြင်း သို့‌ ရောက် ကြ ၏။ နား မ ကြား သော သူ တို့ သည် ကြား ရ ကြ ၏။ သေ သော သူ တို့ သည် ထ မြောက် စေ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ကြား ရ ကြ ၏။ ^၂၃ ငါ့ ကြောင့် စိတ် မ ပျက် သော သူ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ယော ဟန် ၏ စေ တ မန် များ ပြန် သွား ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ယော ဟန် နှင့် ပတ် သက် ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “သင် တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ လေ တိုက် ၍ လှုပ် နေ သော ကျူ ပင် ကို လော။ ^၂၅ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ နူး ညံ့ သော အ ဝတ် များ ကို ဝတ် ဆင် ထား သော သူ ကို လော။ တင့် တယ် သော အ ဝတ် များ ကို ဝတ် ဆင် လျက် သောက် စား ပျော် ပါး နေ သော သူ တို့ သည် နန်း တော် များ ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၆ ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် သွား ကြ သ နည်း။ ပ ရော ဖက် ကို လော။ မှန် ပေ ၏။ ပ ရော ဖက် ထက် ပင် ကြီး မြတ် သော သူ ဖြစ် သည် ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။ ^၂၇ ‘ကြည့် ရှု လော့။ သင့် ရှေ့ ၌ သင် ၏ လမ်း ကို ပြင် ဆင် မည့် ငါ ၏ စေ တ မန် ကို သင့် ထက် အ လျင် ဦး စွာ ငါ စေ လွှတ် မည်’ မ ၁၁:၁၀။ မာ ၁:၂။ မာ လ ၃:၁။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် မှာ ဤ သူ ၏ အ ကြောင်း ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၈ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ မိန်း မ တို့ မှ မွေး ဖွား လာ‌ သော သူ တို့ တွင် ယော ဟန် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန်'။ ထက် ကြီး မြတ် သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ အ ငယ် ဆုံး သော သူ သည် သူ့ ထက် ကြီး မြတ် ၏။”

^၂၉ (အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ မှ စ ၍ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ ကို ခံ ယူ ခဲ့ သ ဖြင့် ဤ စ ကား ကို ကြား နာ ရ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဝန် ခံ ကြ ၏။ ^၃၀ သို့ သော် ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ပုဂ္ဂိုလ် တို့ သည် ယော ဟန် ထံ မှ ဗတ္တိ ဇံ ကို မ ခံ ယူ ခဲ့ သ ဖြင့် မိ မိ တို့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ကြံ စည် ထား တော် မူ သော အ ရာ ကို ပစ် ပယ် ကြ ၏။) ^၃၁ “ထို့ ကြောင့် ဤ ခေတ် ကာ လ လူ တို့ ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ သူ တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ နှင့် တူ ကြ သ နည်း။ ^၃၂ သူ တို့ သည် ဈေး အ ရပ် ၌ ထိုင် လျက် “ငါ တို့ သည် သင် တို့ အ တွက် ပ လွေ မှုတ် ပေး သော် လည်း သင် တို့ သည် မ က ကြ။ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ နွဲ့ သီ ဆို သော် လည်း သင် တို့ သည် မ ငို ကြွေး ကြ’ ဟု တစ် ဦး ကို တစ် ဦး လှမ်း ၍ ပြော ဆို နေ ကြ သော က လေး သူ ငယ် များ နှင့် တူ ကြ ၏။

^၃၃ အ‌ ကြောင်း မူ ကား ဗတ္တိ ဇံ ဆ ရာ ယော ဟန် သည် ရောက် လာ ၍ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို မ စား၊ စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း မ သောက် ဘဲ နေ သော် ‘သူ ၌ နတ် ဆိုး ပူး နေ သည်’ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၄ လူ့ သား သည် ရောက် လာ ၍ စား သောက် လျက် နေ သော် ‘ကြည့် ရှု လော့။ အ စား ကြူး သော သူ၊ သေ သောက် ကြူး သော သူ၊ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ နှင့် အ ပြစ် သား များ ၏ အ ပေါင်း အ သင်း’ ဟု ဆို ကြ ပြန် ၏။ ^၃၅ သို့ သော် ဉာဏ် ပ ညာ တော် သည် ဖြောင့် မတ် ကြောင်း မိ မိ သား သ မီး ရှိ သ မျှ တို့ က ဖော် ပြ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး သည် မိ မိ နှင့် အ တူ စား သောက် ရန် ကိုယ် တော် ကို ဖိတ် ခေါ် သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ထို ဖာ ရိ ရှဲ ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ထို မြို့ ၌ နေ သည့် အ ပြစ် များ ‌သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ဖာ ရိ ရှဲ ၏ အိမ် တွင် ကိုယ် တော် ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ ကြောင်း သိ သ ဖြင့် ဆီ မွှေး ထည့် ထား သည့် ကျောက် ဖြူ ဘူး တစ် လုံး ကို ယူ ဆောင် လာ ပြီး လျှင်၊ ^၃၈ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တွင် ခြေ တော် ရင်း ၌ ရပ် လျက် ငို ကြွေး ရင်း မိ မိ ၏ မျက် ရည် ဖြင့် ခြေ တော် ကို စို စေ ကာ မိ မိ ဦး ခေါင်း မှ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် လေ ၏။ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် ၏ ခြေ တို့ ကို နမ်း ၍ ဆီ မွှေး ဖြင့် လိမ်း လေ ၏။

^၃၉ ကိုယ် တော် ကို ဖိတ် ခေါ် သော ဖာ ရိ ရှဲ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် ပ ရော ဖက် ဖြစ် သည် ဆို လျှင် သူ့ ကို တို့ ထိ နေ သော အ မျိုး သ မီး သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း နှင့် မည် သို့ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ်‌ ကြောင်း သိ ရ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ အ မျိုး သ မီး သည် အ ပြစ် များ သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိ မိ စိတ် ထဲ ၌ ဆို လေ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ရှိ မုန်၊ သင့် ကို ငါ ပြော စ ရာ တစ် ခု ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ က “ပြော ပါ ဆ ရာ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၄၁ ယေ ရှု က လည်း “ကြွေး ရှင် တစ် ဦး တွင် အ ကြွေး တင် သူ နှစ် ဦး ရှိ ၏။ တစ် ဦး သည် ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ ငါး ရာ၊ အ ခြား တစ် ဦး သည် ဒေ နာ ရိ ငါး ဆယ် အ ကြွေး တင် ၏။ ^၄၂ သူ တို့ ၌ အ ကြွေး ဆပ် စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ကြွေး ရှင် သည် နှစ် ဦး စ လုံး တို့ ၏ အ ကြွေး ကို လျှော် ပစ် လိုက် လေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ထို သူ နှစ် ဦး တွင် မည် သူ သည် ကြွေး ရှင် ကို ပို ၍ ချစ် မည် နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၄၃ ရှိ မုန် က လည်း “ပို ၍ များ သော အ ကြွေး ကို လျှော် ပစ် ခြင်း ခံ ရ သူ ဖြစ် မည် ထင် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “သင် ယူ ဆ သည့် အ တိုင်း မှန် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၄ ထို့ နောက် အ မျိုး သ မီး ဘက် သို့ လှည့် တော် မူ ၍ ရှိ မုန် အား “ဤ အ မျိုး သ မီး ကို မြင် သ လော။ ငါ သည် သင် ၏ အိမ် သို့ ဝင် စဉ် သင် သည် ငါ့ အ တွက် ‌ခြေ ဆေး ရေ ကို မ ပေး။ သို့ သော် သူ သည် မျက် ရည် ဖြင့် ငါ့ ခြေ ကို စို စေ ၍ မိ မိ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် ပေး ၏။ ^၄၅ သင် သည် ငါ့ ကို မ နမ်း။ သို့ သော် သူ သည် ဝင် လာ သည့် အ ချိန် မှ စ ၍ ငါ့ ခြေ ကို အ ဆက် မ ပြတ် နမ်း လျက် နေ ၏။ ^၄၆ သင် သည် ငါ ၏ ခေါင်း ကို ဆီ ဖြင့် မ လိမ်း။ သို့ သော် သူ သည် ငါ ၏ ခြေ ကို ဆီ မွှေး ဖြင့် လိမ်း ပေး ၏။ ^၄၇ ထို့ ကြောင့် သင့် အား ငါ ဆို မည်။ သူ ၏ များ ပြား လှ သော အ ပြစ် တို့ သည် ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် များ စွာ ချစ် ၏။ အ နည်း ငယ် သာ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ သည် အ နည်း ငယ် သာ ချစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၈ ထို့ နောက် ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ စား သောက် ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ နေ သော သူ တို့ က “အ ပြစ် ကို ပင် ခွင့် လွှတ် သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကယ် တင် ပြီ။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား လော့”ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

7

¹ After he had finished speaking in the hearing of the people, he entered into Capernaum. ² A certain centurion’s servant, who was dear to him, was sick and at the point of death. ³ When he heard about Jesus, he sent to him elders of the Jews, asking him to come and save his servant. ⁴ When they came to Jesus, they begged him earnestly, saying, “He is worthy for you to do this for him, ⁵ for he loves our nation, and he built our synagogue for us.”

⁶ Jesus went with them. When he was now not far from the house, the centurion sent friends to him, saying to him, “Lord, don’t trouble yourself, for I am not worthy for you to come under my roof. ⁷ Therefore I didn’t even think myself worthy to come to you; but say the word, and my servant will be healed. ⁸ For I also am a man placed under authority, having under myself soldiers. I tell this one, ‘Go!’ and he goes; and to another, ‘Come!’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”

⁹ When Jesus heard these things, he marveled at him, and turned and said to the multitude who followed him, “I tell you, I have not found such great faith, no, not in Israel.” ¹⁰ Those who were sent, returning to the house, found that the servant who had been sick was well.

¹¹ Soon afterwards, he went to a city called Nain. Many of his disciples, along with a great multitude, went with him. ¹² Now when he came near to the gate of the city, behold, one who was dead was carried out, the only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. son of his mother, and she was a widow. Many people of the city were with her. ¹³ When the Lord saw her, he had compassion on her and said to her, “Don’t cry.”

¹⁴ He came near and touched the coffin, and the bearers stood still. He said, “Young man, I tell you, arise!” ¹⁵ He who was dead sat up and began to speak. Then he gave him to his mother. ¹⁶ Fear took hold of all, and they glorified God, saying, “A great prophet has arisen among us!” and, “God has visited his people!” ¹⁷ This report went out concerning him in the whole of Judea and in all the surrounding region.

¹⁸ The disciples of John told him about all these things. ¹⁹ John, calling to himself two of his disciples, sent them to Jesus, saying, “Are you the one who is coming, or should we look for another?” ²⁰ When the men had come to him, they said, “John the Baptizer has sent us to you, saying, ‘Are you he who comes, or should we look for another?’ ” ²¹ In that hour he cured many of diseases and plagues and evil spirits; and to many who were blind he gave sight.

²² Jesus answered them, “Go and tell John the things which you have seen and heard: that the blind receive their sight, the lame walk, the lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised up, and the poor have good news preached to them. ²³ Blessed is he who finds no occasion for stumbling in me.”

²⁴ When John’s messengers had departed, he began to tell the multitudes about John, “What did you go out into the wilderness to see? A reed shaken by the wind? ²⁵ But what did you go out to see? A man clothed in soft clothing? Behold, those who are gorgeously dressed and live delicately are in kings’ courts. ²⁶ But what did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and much more than a prophet. ²⁷ This is he of whom it is written, ‘Behold, I send my messenger before your face, who will prepare your way before you.’ Malachi 3:1 ²⁸ “For I tell you, among those who are born of women there is not a greater prophet than John the Baptizer; yet he who is least in God’s Kingdom is greater than he.”

²⁹ When all the people and the tax collectors heard this, they declared God to be just, having been baptized with John’s baptism. ³⁰ But the Pharisees and the lawyers rejected the counsel of God, not being baptized by him themselves. ³¹ TR adds 'But the Lord said,' “To what then should I compare the people of this generation? What are they like? ³² They are like children who sit in the marketplace and call to one another, saying, ‘We piped to you, and you didn’t dance. We mourned, and you didn’t weep.’

³³ For John the Baptizer came neither eating bread nor drinking wine, and you say, ‘He has a demon.’ ³⁴ The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Behold, a glutton and a drunkard, a friend of tax collectors and sinners!’ ³⁵ Wisdom is justified by all her children.”

³⁶ One of the Pharisees invited him to eat with him. He entered into the Pharisee’s house and sat at the table. ³⁷ Behold, a woman in the city who was a sinner, when she knew that he was reclining in the Pharisee’s house, brought an alabaster jar of ointment. ³⁸ Standing behind at his feet weeping, she began to wet his feet with her tears, and she wiped them with the hair of her head, kissed his feet, and anointed them with the ointment.

³⁹ Now when the Pharisee who had invited him saw it, he said to himself, “This man, if he were a prophet, would have perceived who and what kind of woman this is who touches him, that she is a sinner.” ⁴⁰ Jesus answered him, “Simon, I have something to tell you.” He said, “Teacher, say on.” ⁴¹ “A certain lender had two debtors. The one owed five hundred denarii, and the other fifty. ⁴² When they couldn’t pay, he forgave them both. Which of them therefore will love him most?”

⁴³ Simon answered, “He, I suppose, to whom he forgave the most.” He said to him, “You have judged correctly.” ⁴⁴ Turning to the woman, he said to Simon, “Do you see this woman? I entered into your house, and you gave me no water for my feet, but she has wet my feet with her tears, and wiped them with the hair of her head. ⁴⁵ You gave me no kiss, but she, since the time I came in, has not ceased to kiss my feet. ⁴⁶ You didn’t anoint my head with oil, but she has anointed my feet with ointment. ⁴⁷ Therefore I tell you, her sins, which are many, are forgiven, for she loved much. But one to whom little is forgiven, loves little.”

⁴⁸ He said to her, “Your sins are forgiven.” ⁴⁹ Those who sat at the table with him began to say to themselves, “Who is this who even forgives sins?” ⁵⁰ He said to the woman, “Your faith has saved you. Go in peace.”