၅

^၁ တစ် နေ့ သ ၌ ယေ ရှု သည် ဂင် နေ သ ရက် အိုင် နား တွင် ရပ် လျက် နေ တော် မူ စဉ် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ကြား နာ ရန် ကိုယ် တော် ထံ သို့ တိုး ဝှေ့ လာ ကြ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် သည် ကမ်း နား တွင် ဆိုက် ထား သော လှေ နှစ် စင်း ကို မြင် ‌တော် မူ ၏။ တံ ငါ သည် တို့ သည် ထို လှေ များ ပေါ် မှ ဆင်း ၍ ပိုက် ကွန် များ ကို ဆေး ကြော နေ ကြ ၏။ ^၃ ကိုယ် တော် သည် ထို လှေ တို့ အ နက် ရှိ မုန် ၏ လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ လှေ ကို ကမ်း မှ အ နည်း ငယ် ခွာ ရန် သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် ထိုင် ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား လှေ ပေါ် မှ သွန် သင် တော် မူ ၏။

^၄ ဟော ပြော သွန် သင် ပြီး သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ရှိ မုန် အား “ရေ နက် ရာ သို့ ရွှေ့ လော့။ သင် တို့ ၏ ပိုက် ကွန် များ ကို ချ ၍ ငါး ဖမ်း ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅ ရှိ မုန် က လည်း “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် တစ် ည လုံး ကြိုး စား ဖမ်း ကြ သော် လည်း တစ် ကောင် ကို မျှ မ ရ ကြ ပါ။ သို့ သော် ကိုယ် တော် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ ပိုက် ကွန် များ ကို ချ ပါ မည်” ဟု လျှောက် ပြီး နောက်၊ ^၆ ထို အ တိုင်း ပြု လေ ရာ ငါး အ မြောက် အ မြား ကို ဖမ်း မိ သ ဖြင့် သူ တို့ ပိုက် ကွန် များ စုတ် လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ခြား သော လှေ ပေါ် တွင် ရှိ သော အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အား လာ ၍ မိ မိ တို့ ကို ကူ ညီ ကြ ရန် အ ချက် ပြ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် လာ ၍ လှေ နှစ် စင်း စ လုံး တွင် ငါး ကို အ ပြည့် ထည့် လိုက် ရာ လှေ သည် နစ် လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။

^၈ ရှိ မုန် ပေ တ ရု သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျှင် ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ပြစ် များ သော သူ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ကြွ သွား တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၉ ဤ သို့ လျှောက် သည် မှာ ဖမ်း မိ သော ငါး များ ပြား သ ဖြင့် ရှိ မုန် နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် အား လုံး သည် အံ့ အား သင့် ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၀ ရှိ မုန် ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ ဖြစ် ကြ သော ဇေ ဗေ ဒဲ ၏ သား ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ သည် လည်း အံ့ အား သင့် ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ယ ခု မှ စ ၍ လူ ကို ဖမ်း လိမ့် မည်” ဟု ရှိ မုန် အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် လှေ ကို ကုန်း ပေါ် တင် ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ ကို စွန့် ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။

^၁၂ ကိုယ် တော် သည် မြို့ တစ် မြို့ ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် တစ် ကိုယ် လုံး အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ကပ် နေ သူ တစ် ဦး သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို စင် ကြယ် စေ နိုင် ပါ သည်” ဟု တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် သည် လက် တော် ကို ဆန့် ၍ ထို သူ ကို တို့ ထိ ကာ “ငါ အ လို ရှိ ၏။ စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ‌ရောက် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ပျောက် ကင်း သွား လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ့ အား မိန့် မှာ လျက် “ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ထံ သို့ သာ သွား ၍ သင့် ကိုယ် သင် ပြ ပြီး လျှင် လူ တို့ ရှေ့ ၌ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် မော ရှေ ပ ညတ် ထာ သည့် အ တိုင်း သင် ၏ စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် အ တွက် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ဆက် သ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် ၏ သ တင်း သည် ပို ၍ ပျံ့ နှံ့ သွား သ ဖြင့် များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန် နှင့် မိ မိ တို့ ၏ အ နာ ရော ဂါ များ ငြိမ်း စေ ခြင်း ကို ခံ ယူ ရန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၁၆ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လူ သူ ကင်း ဝေး ရာ အ ရပ် သို့ သွား ၍ ဆု တောင်း လေ့ ရှိ တော် မူ ၏။

^၁၇ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ စဉ် ဂါ လိ လဲ နယ် နှင့် ယု ဒ နယ် ရှိ ကျေး ရွာ အ ပေါင်း တို့ မှ လည်း ကောင်း၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း ရောက် လာ ကြ သော ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ထိုင် နေ ကြ ၏။ အ နာ ရော ငြိမ်း စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တန် ခိုး တော် သည် ကိုယ် တော် ၌ ရှိ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် လေ ဖြတ် သော သူ တစ် ဦး ကို အိပ် ရာ နှင့် တ ကွ သယ် ဆောင် လာ ပြီး သူ့ ကို အ ထဲ သို့ သွင်း ၍ ကိုယ် တော် ရှေ့ ၌ ချ ထား ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။ ^၁၉ သို့ ရာ တွင် လူ အ စု အ ဝေး တို့ ကြောင့် သူ့ ကို သယ် သွား ရ မည့် လမ်း ကို မ တွေ့ သ ဖြင့် လေ သာ ဆောင် အ ပေါ် သို့ တက် ကာ အုတ် ကြွပ် ကို ခွာ ၍ လူ နာ ကို ပ ရိ သတ် အ လယ် ယေ ရှု ၏ ရှေ့ တော် သို့ အိပ် ရာ နှင့် တ ကွ လျှော ချ ကြ ၏။ ^၂၀ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် လျှင် “အ ချင်း လူ၊ သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က “ဘု ရား သ ခင် ကို စော် ကား ပြော ဆို သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး မည် သူ သည် အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် နိုင် သ နည်း” ဟု တွေး တော ဆင် ခြင် ကြ ၏။ ^၂၂ ယေ ရှု သည် သူ တို့ ၏ တွေး တော ကြံ စည် မှု များ ကို သိ တော် မူ ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ထို သို့ တွေး တော ဆင် ခြင် နေ ကြ သ နည်း။ ^၂၃ ‘သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ’ ဟု ဆို ရန် နှင့် ‘ထ ၍ လမ်း လျှောက် လော့’ ဟု ဆို ရန် မည် သည့် အ ရာ က ပို ၍ လွယ် ကူ သ နည်း။ ^၂၄ သို့ သော် လူ့ သား သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ပိုင် ခွင့် ရှိ ကြောင်း သင် တို့ သိ စေ ရန်” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် လေ ဖြတ် သော သူ အား “သင့် ကို ငါ ဆို မည်။ ထ လော့။ သင် ၏ အိပ် ရာ ကို ဆောင် ယူ ၍ အိမ် သို့ ပြန် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ လေ ဖြတ် သော သူ သည် လူ တို့ ရှေ့ တွင် ချက် ချင်း ထ ၍ မိ မိ လဲ လျောင်း ခဲ့ သော အိပ် ရာ ကို ဆောင် ယူ ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၂၆ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မိန်း မော တွေ ဝေ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ “ယ နေ့ ငါ တို့ သည် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု ကို မြင် ရ ကြ ပြီ” ဟု အ လွန် ထိတ် လန့် အံ့ ဩ သော စိတ် ဖြင့် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက် ခွာ သွား ၍ အ ခွန် ကောက် ခံ ရာ စ ခန်း တွင် ထိုင် နေ သည့် လေ ဝိ 'မဿဲ' ဟု လည်း ခေါ် သည်။ အ မည် ရှိ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တစ် ဦး ကို မြင် သ ဖြင့် “ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ^၂၈ ထို သူ သည် ရှိ သ မျှ တို့ ကို စွန့် ပြီး ထ ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် လေ ၏။ ^၂၉ လေ ဝိ သည် မိ မိ ၏ အိမ် ၌ ကိုယ် တော် အ တွက် ဧည့် ခံ ပွဲ ကြီး ကို ကျင်း ပ လေ ရာ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ အ စု အ ဝေး နှင့် အ ခြား သော သူ များ စွာ တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ ကြ ၏။

^၃၀ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် သူ တို့ ထဲ မှ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ၊ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် ကြ သ နည်း” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မ ကျေ မ နပ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃၁ ယေ ရှု က လည်း “ကျန်း မာ သော သူ တို့ သည် ဆေး ဆ ရာ ကို မ လို အပ် ကြ ပေ။ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော သူ တို့ သာ လျှင် လို အပ် ကြ ၏။ ^၃၂ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် ငါ လာ သည် မ ဟုတ်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို နောင် တ သို့ ခေါ် ရန် ငါ လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ လူ အ ချို့ တို့ က “ယော ဟန် ၏ တ ပည့် များ သည် မ ကြာ ခ ဏ အ စာ ရှောင် ၍ ဆု တောင်း ခြင်း အ မှု ကို ပြု ကြ သည်။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ၏ တ ပည့် များ သည် လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ သည်။ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ မူ ကား စား သောက် လျက် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၄ ယေ ရှု က လည်း “သ တို့ သား ၏ ဆွေ မျိုး မိတ် သင်္ဂ ဟ များ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သား များ'။ သည် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ စဉ် သူ တို့ ကို အ စာ ရှောင် စေ နိုင် မည် လော။ ^၃၅ သို့ သော် သ တို့ သား ကို သူ တို့ ထံ မှ ခေါ် ဆောင် သွား မည့် နေ့ ရက် များ ‌ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက် များ ရောက် လာ သည့် အ ခါ ၌ သူ တို့ သည် အ စာ ရှောင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “မည် သူ မျှ အ ဝတ် အ သစ် မှ ပိတ် စ ကို ဆုတ် ဖြဲ ၍ အ ဝတ် အ ဟောင်း ကို ဖာ လေ့ မ ရှိ။ ထို သို့ ပြု လျှင် အ ဝတ် အ သစ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ရ သည် သာ မ က ဖာ ထား သော ပိတ် စ အ သစ် သည် လည်း အ ဝတ် အ ဟောင်း နှင့် လိုက် ဖက် မည် မ ဟုတ်။ ^၃၇ ထို နည်း တူ မည် သူ မျှ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သား ရေ ဘူး အ ဟောင်း ၌ ထည့် လေ့ မ ရှိ။ ထို သို့ ပြု လျှင် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် သည် သား ရေ ဘူး ကို ပေါက် ပြဲ စေ သ ဖြင့် စ ပျစ် ဝိုင် ယို ထွက် ကာ သား ရေ ဘူး လည်း ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ ^၃၈ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သား ရေ ဘူး အ သစ် ၌ သာ ထည့် ရ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သို့ ပြု လျှင် နှစ် မျိုး စ လုံး ကို တာ ရှည် ထိန်း သိမ်း နိုင် ၏' ပါ သည်။ ^၃၉ စ ပျစ် ဝိုင် အ ဟောင်း ကို သောက် ပြီး သော သူ သည် လည်း ‘စ ပျစ် ဝိုင် အ ဟောင်း သည် ကောင်း ၏’ ဟု ဆို လျက် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သောက် လို စိတ် မ ရှိ တတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

5

¹ Now while the multitude pressed on him and heard the word of God, he was standing by the lake of Gennesaret. ² He saw two boats standing by the lake, but the fishermen had gone out of them and were washing their nets. ³ He entered into one of the boats, which was Simon’s, and asked him to put out a little from the land. He sat down and taught the multitudes from the boat.

⁴ When he had finished speaking, he said to Simon, “Put out into the deep and let down your nets for a catch.” ⁵ Simon answered him, “Master, we worked all night and caught nothing; but at your word I will let down the net.” ⁶ When they had done this, they caught a great multitude of fish, and their net was breaking. ⁷ They beckoned to their partners in the other boat, that they should come and help them. They came and filled both boats, so that they began to sink.

⁸ But Simon Peter, when he saw it, fell down at Jesus’ knees, saying, “Depart from me, for I am a sinful man, Lord.” ⁹ For he was amazed, and all who were with him, at the catch of fish which they had caught; ¹⁰ and so also were James and John, sons of Zebedee, who were partners with Simon. Jesus said to Simon, “Don’t be afraid. From now on you will be catching people alive.” ¹¹ When they had brought their boats to land, they left everything, and followed him.

¹² While he was in one of the cities, behold, there was a man full of leprosy. When he saw Jesus, he fell on his face and begged him, saying, “Lord, if you want to, you can make me clean.” ¹³ He stretched out his hand and touched him, saying, “I want to. Be made clean.” Immediately the leprosy left him. ¹⁴ He commanded him to tell no one, “But go your way and show yourself to the priest, and offer for your cleansing according to what Moses commanded, for a testimony to them.”

¹⁵ But the report concerning him spread much more, and great multitudes came together to hear and to be healed by him of their infirmities. ¹⁶ But he withdrew himself into the desert and prayed.

¹⁷ On one of those days, he was teaching; and there were Pharisees and teachers of the law sitting by who had come out of every village of Galilee, Judea, and Jerusalem. The power of the Lord was with him to heal them. ¹⁸ Behold, men brought a paralyzed man on a cot, and they sought to bring him in to lay before Jesus. ¹⁹ Not finding a way to bring him in because of the multitude, they went up to the housetop and let him down through the tiles with his cot into the middle before Jesus. ²⁰ Seeing their faith, he said to him, “Man, your sins are forgiven you.”

²¹ The scribes and the Pharisees began to reason, saying, “Who is this who speaks blasphemies? Who can forgive sins, but God alone?” ²² But Jesus, perceiving their thoughts, answered them, “Why are you reasoning so in your hearts? ²³ Which is easier to say, ‘Your sins are forgiven you,’ or to say, ‘Arise and walk?’ ²⁴ But that you may know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins,” he said to the paralyzed man, “I tell you, arise, take up your cot, and go to your house.”

²⁵ Immediately he rose up before them, and took up that which he was laying on, and departed to his house, glorifying God. ²⁶ Amazement took hold on all, and they glorified God. They were filled with fear, saying, “We have seen strange things today.”

²⁷ After these things he went out and saw a tax collector named Levi sitting at the tax office, and said to him, “Follow me!” ²⁸ He left everything, and rose up and followed him. ²⁹ Levi made a great feast for him in his house. There was a great crowd of tax collectors and others who were reclining with them.

³⁰ Their scribes and the Pharisees murmured against his disciples, saying, “Why do you eat and drink with the tax collectors and sinners?” ³¹ Jesus answered them, “Those who are healthy have no need for a physician, but those who are sick do. ³² I have not come to call the righteous, but sinners, to repentance.”

³³ They said to him, “Why do John’s disciples often fast and pray, likewise also the disciples of the Pharisees, but yours eat and drink?” ³⁴ He said to them, “Can you make the friends of the bridegroom fast while the bridegroom is with them? ³⁵ But the days will come when the bridegroom will be taken away from them. Then they will fast in those days.”

³⁶ He also told a parable to them. “No one puts a piece from a new garment on an old garment, or else he will tear the new, and also the piece from the new will not match the old. ³⁷ No one puts new wine into old wine skins, or else the new wine will burst the skins, and it will be spilled and the skins will be destroyed. ³⁸ But new wine must be put into fresh wine skins, and both are preserved. ³⁹ No man having drunk old wine immediately desires new, for he says, ‘The old is better.’ ”

၅

^၁ တစ် နေ့ သ ၌ ယေ ရှု သည် ဂင် နေ သ ရက် အိုင် နား တွင် ရပ် လျက် နေ တော် မူ စဉ် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ကြား နာ ရန် ကိုယ် တော် ထံ သို့ တိုး ဝှေ့ လာ ကြ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် သည် ကမ်း နား တွင် ဆိုက် ထား သော လှေ နှစ် စင်း ကို မြင် ‌တော် မူ ၏။ တံ ငါ သည် တို့ သည် ထို လှေ များ ပေါ် မှ ဆင်း ၍ ပိုက် ကွန် များ ကို ဆေး ကြော နေ ကြ ၏။ ^၃ ကိုယ် တော် သည် ထို လှေ တို့ အ နက် ရှိ မုန် ၏ လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ လှေ ကို ကမ်း မှ အ နည်း ငယ် ခွာ ရန် သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် ထိုင် ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား လှေ ပေါ် မှ သွန် သင် တော် မူ ၏။

^၄ ဟော ပြော သွန် သင် ပြီး သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ရှိ မုန် အား “ရေ နက် ရာ သို့ ရွှေ့ လော့။ သင် တို့ ၏ ပိုက် ကွန် များ ကို ချ ၍ ငါး ဖမ်း ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅ ရှိ မုန် က လည်း “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် တစ် ည လုံး ကြိုး စား ဖမ်း ကြ သော် လည်း တစ် ကောင် ကို မျှ မ ရ ကြ ပါ။ သို့ သော် ကိုယ် တော် အ မိန့် ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ ပိုက် ကွန် များ ကို ချ ပါ မည်” ဟု လျှောက် ပြီး နောက်၊ ^၆ ထို အ တိုင်း ပြု လေ ရာ ငါး အ မြောက် အ မြား ကို ဖမ်း မိ သ ဖြင့် သူ တို့ ပိုက် ကွန် များ စုတ် လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ခြား သော လှေ ပေါ် တွင် ရှိ သော အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အား လာ ၍ မိ မိ တို့ ကို ကူ ညီ ကြ ရန် အ ချက် ပြ သ ဖြင့် ထို သူ တို့ သည် လာ ၍ လှေ နှစ် စင်း စ လုံး တွင် ငါး ကို အ ပြည့် ထည့် လိုက် ရာ လှေ သည် နစ် လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။

^၈ ရှိ မုန် ပေ တ ရု သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျှင် ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ပြစ် များ သော သူ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ကြွ သွား တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၉ ဤ သို့ လျှောက် သည် မှာ ဖမ်း မိ သော ငါး များ ပြား သ ဖြင့် ရှိ မုန် နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် အား လုံး သည် အံ့ အား သင့် ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၀ ရှိ မုန် ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ ဖြစ် ကြ သော ဇေ ဗေ ဒဲ ၏ သား ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ သည် လည်း အံ့ အား သင့် ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ယ ခု မှ စ ၍ လူ ကို ဖမ်း လိမ့် မည်” ဟု ရှိ မုန် အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် လှေ ကို ကုန်း ပေါ် တင် ပြီး လျှင် ရှိ သ မျှ ကို စွန့် ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။

^၁၂ ကိုယ် တော် သည် မြို့ တစ် မြို့ ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် တစ် ကိုယ် လုံး အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ကပ် နေ သူ တစ် ဦး သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို စင် ကြယ် စေ နိုင် ပါ သည်” ဟု တောင်း ပန် လေ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် သည် လက် တော် ကို ဆန့် ၍ ထို သူ ကို တို့ ထိ ကာ “ငါ အ လို ရှိ ၏။ စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ‌ရောက် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ပျောက် ကင်း သွား လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ့ အား မိန့် မှာ လျက် “ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ထံ သို့ သာ သွား ၍ သင့် ကိုယ် သင် ပြ ပြီး လျှင် လူ တို့ ရှေ့ ၌ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် မော ရှေ ပ ညတ် ထာ သည့် အ တိုင်း သင် ၏ စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် အ တွက် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ဆက် သ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် ၏ သ တင်း သည် ပို ၍ ပျံ့ နှံ့ သွား သ ဖြင့် များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် တ ရား တော် ကို ကြား နာ ရန် နှင့် မိ မိ တို့ ၏ အ နာ ရော ဂါ များ ငြိမ်း စေ ခြင်း ကို ခံ ယူ ရန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၁၆ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လူ သူ ကင်း ဝေး ရာ အ ရပ် သို့ သွား ၍ ဆု တောင်း လေ့ ရှိ တော် မူ ၏။

^၁၇ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ စဉ် ဂါ လိ လဲ နယ် နှင့် ယု ဒ နယ် ရှိ ကျေး ရွာ အ ပေါင်း တို့ မှ လည်း ကောင်း၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လည်း ကောင်း ရောက် လာ ကြ သော ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည် ထိုင် နေ ကြ ၏။ အ နာ ရော ငြိမ်း စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တန် ခိုး တော် သည် ကိုယ် တော် ၌ ရှိ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် လေ ဖြတ် သော သူ တစ် ဦး ကို အိပ် ရာ နှင့် တ ကွ သယ် ဆောင် လာ ပြီး သူ့ ကို အ ထဲ သို့ သွင်း ၍ ကိုယ် တော် ရှေ့ ၌ ချ ထား ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။ ^၁၉ သို့ ရာ တွင် လူ အ စု အ ဝေး တို့ ကြောင့် သူ့ ကို သယ် သွား ရ မည့် လမ်း ကို မ တွေ့ သ ဖြင့် လေ သာ ဆောင် အ ပေါ် သို့ တက် ကာ အုတ် ကြွပ် ကို ခွာ ၍ လူ နာ ကို ပ ရိ သတ် အ လယ် ယေ ရှု ၏ ရှေ့ တော် သို့ အိပ် ရာ နှင့် တ ကွ လျှော ချ ကြ ၏။ ^၂၀ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို မြင် လျှင် “အ ချင်း လူ၊ သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က “ဘု ရား သ ခင် ကို စော် ကား ပြော ဆို သော ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် မှ တစ် ပါး မည် သူ သည် အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် နိုင် သ နည်း” ဟု တွေး တော ဆင် ခြင် ကြ ၏။ ^၂၂ ယေ ရှု သည် သူ တို့ ၏ တွေး တော ကြံ စည် မှု များ ကို သိ တော် မူ ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ထို သို့ တွေး တော ဆင် ခြင် နေ ကြ သ နည်း။ ^၂၃ ‘သင် ၏ အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီ’ ဟု ဆို ရန် နှင့် ‘ထ ၍ လမ်း လျှောက် လော့’ ဟု ဆို ရန် မည် သည့် အ ရာ က ပို ၍ လွယ် ကူ သ နည်း။ ^၂၄ သို့ သော် လူ့ သား သည် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ပိုင် ခွင့် ရှိ ကြောင်း သင် တို့ သိ စေ ရန်” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် လေ ဖြတ် သော သူ အား “သင့် ကို ငါ ဆို မည်။ ထ လော့။ သင် ၏ အိပ် ရာ ကို ဆောင် ယူ ၍ အိမ် သို့ ပြန် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ လေ ဖြတ် သော သူ သည် လူ တို့ ရှေ့ တွင် ချက် ချင်း ထ ၍ မိ မိ လဲ လျောင်း ခဲ့ သော အိပ် ရာ ကို ဆောင် ယူ ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၂၆ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မိန်း မော တွေ ဝေ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ “ယ နေ့ ငါ တို့ သည် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု ကို မြင် ရ ကြ ပြီ” ဟု အ လွန် ထိတ် လန့် အံ့ ဩ သော စိတ် ဖြင့် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက် ခွာ သွား ၍ အ ခွန် ကောက် ခံ ရာ စ ခန်း တွင် ထိုင် နေ သည့် လေ ဝိ 'မဿဲ' ဟု လည်း ခေါ် သည်။ အ မည် ရှိ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တစ် ဦး ကို မြင် သ ဖြင့် “ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ ^၂၈ ထို သူ သည် ရှိ သ မျှ တို့ ကို စွန့် ပြီး ထ ၍ နောက် တော် သို့ လိုက် လေ ၏။ ^၂၉ လေ ဝိ သည် မိ မိ ၏ အိမ် ၌ ကိုယ် တော် အ တွက် ဧည့် ခံ ပွဲ ကြီး ကို ကျင်း ပ လေ ရာ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ အ စု အ ဝေး နှင့် အ ခြား သော သူ များ စွာ တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ ကြ ၏။

^၃၀ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် သူ တို့ ထဲ မှ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ခွန် ကောက် ခံ သူ များ၊ အ ပြစ် သား များ နှင့် အ တူ စား သောက် ကြ သ နည်း” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မ ကျေ မ နပ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃၁ ယေ ရှု က လည်း “ကျန်း မာ သော သူ တို့ သည် ဆေး ဆ ရာ ကို မ လို အပ် ကြ ပေ။ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော သူ တို့ သာ လျှင် လို အပ် ကြ ၏။ ^၃၂ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ကို ခေါ် ရန် ငါ လာ သည် မ ဟုတ်။ အ ပြစ် သား တို့ ကို နောင် တ သို့ ခေါ် ရန် ငါ လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ လူ အ ချို့ တို့ က “ယော ဟန် ၏ တ ပည့် များ သည် မ ကြာ ခ ဏ အ စာ ရှောင် ၍ ဆု တောင်း ခြင်း အ မှု ကို ပြု ကြ သည်။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ၏ တ ပည့် များ သည် လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ သည်။ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ မူ ကား စား သောက် လျက် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၄ ယေ ရှု က လည်း “သ တို့ သား ၏ ဆွေ မျိုး မိတ် သင်္ဂ ဟ များ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သား များ'။ သည် သ တို့ သား နှင့် အ တူ ရှိ နေ စဉ် သူ တို့ ကို အ စာ ရှောင် စေ နိုင် မည် လော။ ^၃၅ သို့ သော် သ တို့ သား ကို သူ တို့ ထံ မှ ခေါ် ဆောင် သွား မည့် နေ့ ရက် များ ‌ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက် များ ရောက် လာ သည့် အ ခါ ၌ သူ တို့ သည် အ စာ ရှောင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “မည် သူ မျှ အ ဝတ် အ သစ် မှ ပိတ် စ ကို ဆုတ် ဖြဲ ၍ အ ဝတ် အ ဟောင်း ကို ဖာ လေ့ မ ရှိ။ ထို သို့ ပြု လျှင် အ ဝတ် အ သစ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ရ သည် သာ မ က ဖာ ထား သော ပိတ် စ အ သစ် သည် လည်း အ ဝတ် အ ဟောင်း နှင့် လိုက် ဖက် မည် မ ဟုတ်။ ^၃၇ ထို နည်း တူ မည် သူ မျှ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သား ရေ ဘူး အ ဟောင်း ၌ ထည့် လေ့ မ ရှိ။ ထို သို့ ပြု လျှင် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် သည် သား ရေ ဘူး ကို ပေါက် ပြဲ စေ သ ဖြင့် စ ပျစ် ဝိုင် ယို ထွက် ကာ သား ရေ ဘူး လည်း ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ ^၃၈ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သား ရေ ဘူး အ သစ် ၌ သာ ထည့် ရ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သို့ ပြု လျှင် နှစ် မျိုး စ လုံး ကို တာ ရှည် ထိန်း သိမ်း နိုင် ၏' ပါ သည်။ ^၃၉ စ ပျစ် ဝိုင် အ ဟောင်း ကို သောက် ပြီး သော သူ သည် လည်း ‘စ ပျစ် ဝိုင် အ ဟောင်း သည် ကောင်း ၏’ ဟု ဆို လျက် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို သောက် လို စိတ် မ ရှိ တတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

5

¹ Now while the multitude pressed on him and heard the word of God, he was standing by the lake of Gennesaret. ² He saw two boats standing by the lake, but the fishermen had gone out of them and were washing their nets. ³ He entered into one of the boats, which was Simon’s, and asked him to put out a little from the land. He sat down and taught the multitudes from the boat.

⁴ When he had finished speaking, he said to Simon, “Put out into the deep and let down your nets for a catch.” ⁵ Simon answered him, “Master, we worked all night and caught nothing; but at your word I will let down the net.” ⁶ When they had done this, they caught a great multitude of fish, and their net was breaking. ⁷ They beckoned to their partners in the other boat, that they should come and help them. They came and filled both boats, so that they began to sink.

⁸ But Simon Peter, when he saw it, fell down at Jesus’ knees, saying, “Depart from me, for I am a sinful man, Lord.” ⁹ For he was amazed, and all who were with him, at the catch of fish which they had caught; ¹⁰ and so also were James and John, sons of Zebedee, who were partners with Simon. Jesus said to Simon, “Don’t be afraid. From now on you will be catching people alive.” ¹¹ When they had brought their boats to land, they left everything, and followed him.

¹² While he was in one of the cities, behold, there was a man full of leprosy. When he saw Jesus, he fell on his face and begged him, saying, “Lord, if you want to, you can make me clean.” ¹³ He stretched out his hand and touched him, saying, “I want to. Be made clean.” Immediately the leprosy left him. ¹⁴ He commanded him to tell no one, “But go your way and show yourself to the priest, and offer for your cleansing according to what Moses commanded, for a testimony to them.”

¹⁵ But the report concerning him spread much more, and great multitudes came together to hear and to be healed by him of their infirmities. ¹⁶ But he withdrew himself into the desert and prayed.

¹⁷ On one of those days, he was teaching; and there were Pharisees and teachers of the law sitting by who had come out of every village of Galilee, Judea, and Jerusalem. The power of the Lord was with him to heal them. ¹⁸ Behold, men brought a paralyzed man on a cot, and they sought to bring him in to lay before Jesus. ¹⁹ Not finding a way to bring him in because of the multitude, they went up to the housetop and let him down through the tiles with his cot into the middle before Jesus. ²⁰ Seeing their faith, he said to him, “Man, your sins are forgiven you.”

²¹ The scribes and the Pharisees began to reason, saying, “Who is this who speaks blasphemies? Who can forgive sins, but God alone?” ²² But Jesus, perceiving their thoughts, answered them, “Why are you reasoning so in your hearts? ²³ Which is easier to say, ‘Your sins are forgiven you,’ or to say, ‘Arise and walk?’ ²⁴ But that you may know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins,” he said to the paralyzed man, “I tell you, arise, take up your cot, and go to your house.”

²⁵ Immediately he rose up before them, and took up that which he was laying on, and departed to his house, glorifying God. ²⁶ Amazement took hold on all, and they glorified God. They were filled with fear, saying, “We have seen strange things today.”

²⁷ After these things he went out and saw a tax collector named Levi sitting at the tax office, and said to him, “Follow me!” ²⁸ He left everything, and rose up and followed him. ²⁹ Levi made a great feast for him in his house. There was a great crowd of tax collectors and others who were reclining with them.

³⁰ Their scribes and the Pharisees murmured against his disciples, saying, “Why do you eat and drink with the tax collectors and sinners?” ³¹ Jesus answered them, “Those who are healthy have no need for a physician, but those who are sick do. ³² I have not come to call the righteous, but sinners, to repentance.”

³³ They said to him, “Why do John’s disciples often fast and pray, likewise also the disciples of the Pharisees, but yours eat and drink?” ³⁴ He said to them, “Can you make the friends of the bridegroom fast while the bridegroom is with them? ³⁵ But the days will come when the bridegroom will be taken away from them. Then they will fast in those days.”

³⁶ He also told a parable to them. “No one puts a piece from a new garment on an old garment, or else he will tear the new, and also the piece from the new will not match the old. ³⁷ No one puts new wine into old wine skins, or else the new wine will burst the skins, and it will be spilled and the skins will be destroyed. ³⁸ But new wine must be put into fresh wine skins, and both are preserved. ³⁹ No man having drunk old wine immediately desires new, for he says, ‘The old is better.’ ”