၂၄

^၁ ရက် သတ္တ ပတ် ၏ ပ ထ မ နေ့၊ အ ရုဏ် တက် စ အ ချိန် ၌ သူ တို့ သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သူ တို့ သည် အ ခြား သော မိန်း မ တို့ နှင့် တ ကွ'။ မိ မိ တို့ ပြင် ဆင် ထား သော အ မွှေး နံ့ သာ ကို ယူ ဆောင် ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ သွား ကြ ရာ၊ ^၂ ကျောက် တုံး ကို သင်္ချိုင်း ဂူ မှ လှိမ့် ဖယ် ထား ပြီး ဖြစ် သည် ကို တွေ့ ကြ ၏။ ^၃ အ တွင်း သို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ သ ခင် ယေ ရှု ၏ အ လောင်း တော် ကို မ တွေ့ ကြ ချေ။

^၄ သူ တို့ သည် ဤ အ ခြင်း အ ရာ တို့ ကို တွေး မ ရ ဖြစ် နေ ကြ စဉ် တောက် ပ ပြောင် လက် သော အ ဝတ် ကို ဝတ် ဆင် ထား သည့် လူ နှစ် ဦး သည် ရုတ် တ ရက် ပေါ် လာ ပြီး သူ တို့ အ နီး ၌ ရပ် ကြ ၏။ ^၅ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကြောက် လန့် ၍ ခေါင်း ကို အောက် သို့ ငုံ့ လျက် နေ ကြ ရာ ထို သူ တို့ က “သင် တို့ သည် သေ သော သူ တို့ တွင် အ သက် ရှင် သော သူ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရှာ ကြ သ နည်း။ ^၆ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ရပ် ၌ မ ရှိ။ ထ မြောက် တော် မူ ပြီ။ ဂါ လိ လဲ နယ် ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် သင် တို့ အား မည် သို့ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ^၇ ကိုယ် တော် က ‘လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ကို ခံ ရ လျက် လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ခြင်း ခံ ရ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထ မြောက် ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု မြွက် ဆို ကြ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ စ ကား တော် များ ကို သ တိ ရ ၍၊ ^၉ သင်္ချိုင်း တော် မှ ပြန် သွား ပြီး လျှင် တစ် ဆယ့် တစ် ပါး သော တ ပည့် တော် နှင့် အ ခြား သော သူ အား လုံး တို့ အား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။

^၁၀ တ မန် တော် တို့ အား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ပြော ပြ သော သူ တို့ မှာ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ၊ ယော ဟန္န၊ ယာ ကုပ် ၏ မိ ခင် ဖြစ် သူ မာ ရိ မှ စ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော အ ခြား အ မျိုး သ မီး များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၁ သို့ သော် ထို စ ကား များ သည် တ မန် တော် တို့ အ တွက် ယုံ တမ်း စ ကား ကဲ့ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ မ ယုံ ကြ ချေ။ ^၁၂ သို့ ရာ တွင် ပေ တ ရု သည် ထ ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ ပြေး သွား ပြီး ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ ပိတ် ထည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို နေ ရာ ၌ ရှိ နေ သည့် ပိတ် ထည်'။ ကို သာ တွေ့ သ ဖြင့် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို အံ့ ဩ လျက် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၃ ထို နေ့ ၌ ပင် သူ တို့ ထဲ မှ နှစ် ဦး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ခု နစ် မိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် '၆၀ စ တာ ဒီ ယွန်'။ (၁ စ တာ ဒီ ယွန် = ၆၀၇ ပေ)။ ခန့် ဝေး သည့် ဧ မောက် ဟု ခေါ် သော ရွာ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၁၄ သူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို နေ ကြ ၏။ ^၁၅ ထို သို့ ပြော ဆို လျက် ဆွေး နွေး နေ ကြ စဉ် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် ချဉ်း ကပ် လာ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၁၆ သို့ သော် သူ တို့ ၏ မျက် စိ သည် ကာ စီး ထား ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မ မှတ် မိ ကြ ချေ။

^၁၇ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ သည် လမ်း သွား ရင်း မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ သည် မျက် နှာ ညှိုး ငယ် လျက် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၁၈ ထို့ နောက် က လော ဖ အ မည် ရှိ သူ က “သင် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ဧည့် သည် အ ဖြစ် နေ ထိုင် လျက် ပင် ဤ ရက် များ အ တွင်း ထို မြို့ ၌ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို သင် တစ် ဦး တည်း သာ မ သိ ဘဲ နေ သ လော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ကိုယ် တော် က လည်း “မည် သည့် အ ရာ များ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် ပတ် သက် သော အ ရာ များ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် လုပ် ဆောင် မှု နှင့် ပြော ဆို မှု တို့ ၌ အ စွမ်း သတ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပ ရော ဖက် ဖြစ် ၏။ ^၂၀ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ငါ တို့ ကို အုပ် ချုပ် သူ များ သည် သူ့ ကို သေ ဒဏ် စီ ရင် ရန် အပ် နှံ ၍ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ခဲ့ ကြ ၏။

^၂၁ ထို အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရွေး နုတ် ကယ် တင် မည့် အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟု ငါ တို့ မျှော် လင့် ထား ကြ ၏။ ထို မျှ မ က ဤ အ မှု အ ရာ များ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ပြီး နောက် ယ ခု သုံး ရက် မြောက် ‌ဖြစ် သော အ ခါ၊ ^၂၂ ငါ တို့ ထဲ မှ အ မျိုး သ မီး အ ချို့ တို့ သည် ငါ တို့ ကို အံ့ ဩ ငေး မော စေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော သင်္ချိုင်း သို့ သွား ကြ ရာ၊ ^၂၃ ထို အ ရှင် ၏ အ လောင်း ကို မ တွေ့ ခဲ့ ကြ ပေ။ သူ တို့ သည် ပြန် လာ ၍ ထို အ ရှင် အ သက် ရှင် လျက် ရှိ ကြောင်း မြွက် ဆို သည့် ကောင်း ကင် တ မန် များ ကို ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ၌ တွေ့ မြင် ရ ကြောင်း ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၂၄ ငါ တို့ ထဲ မှ လူ အ ချို့ တို့ သည် သင်္ချိုင်း သို့ သွား ကြ ရာ အ မျိုး သ မီး များ ပြော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် ပြီး ထို အ ရှင် ကို မ တွေ့ ခဲ့ ကြ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “အို မိုက် မဲ ၍ ပ ရော ဖက် များ ဟော ပြော ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို ယုံ ကြည် ရန် စိတ် နှ လုံး ထိုင်း မှိုင်း သော သူ တို့၊ ^၂၆ ခ ရစ် တော် သည် ဤ သို့ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ ၍ မိ မိ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ ထဲ သို့ ဝင် စား ရ မည် မ ဟုတ် လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ ကျမ်း များ မှ အ စ ပြု ၍ ကျမ်း စာ တစ် ခု လုံး တွင် မိ မိ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သည့် အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို သူ တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ၏။

^၂၈ သူ တို့ သွား နေ ကြ သည့် ရွာ အ နီး သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ရှေ့ သို့ ခ ရီး ဆက် မည့် ဟန် ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၂၉ သူ တို့ က “မိုး ချုပ် ခါ နီး ၍ တစ် နေ့ တာ လည်း ကုန် လု နီး ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ တည်း ခို ပါ” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို မ ရ အ ရ ဖိတ် ခေါ် ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ တည်း ခို ရန် လိုက် သွား တော် မူ ၏။

^၃၀ သူ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို စဉ် သူ တို့ ၏ မျက် စိ သည် ပွင့် လာ ၍ ကိုယ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ မြင် ကွင်း မှ ပျောက် ကွယ် သွား လေ ၏။ ^၃၂ သူ တို့ က လည်း “လမ်း ၌ ငါ တို့ နှင့် စ ကား ပြော တော် မူ သော အ ခါ ၌ ဖြစ် စေ၊ ငါ တို့ အား ကျမ်း စာ အ နက် ကို ဖွင့် ပြ တော် မူ သော အ ခါ ၌ ဖြစ် စေ ငါ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ တွင် မီး တောက် လောင် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၃၃ သူ တို့ သည် ချက် ချင်း ထ ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ရာ တစ် ဆယ့် တစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ စု ဝေး နေ ကြ သည် ကို တွေ့ ရ ကြ ၏။ ^၃၄ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ က “သ ခင် ဘု ရား သည် အ မှန် ပင် ထ မြောက် တော် မူ ၍ ရှိ မုန် ထံ ထင် ရှား ပြ တော် မူ ပြီ” ဟု ပြော ဆို နေ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို သူ နှစ် ဦး တို့ က လည်း လမ်း ၌ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ နှင့် မုန့် ကို ဖဲ့ တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ခဲ့ ရ ပုံ တို့ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။

^၃၆ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သူ တို့ ပြော ဆို နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် လျက် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ သို့ သော် သူ တို့ သည် တစ္ဆေ ကို မြင် နေ ကြ သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၈ ကိုယ် တော် က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် တုန် လှုပ် ချောက် ချား ကြ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ သံ သ ယ ဖြစ် ကြ သ နည်း။ ^၃၉ ငါ့ လက် နှင့် ငါ့ ခြေ တို့ ကို ကြည့် ကြ လော့။ ငါ ကိုယ် တိုင် ပင် ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို တို့ ထိ စမ်း သပ် ၍ ကြည့် ရှု ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား တစ္ဆေ ၌ အ ရိုး အ သား မ ရှိ။ ငါ ၌ မူ ကား သင် တို့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း အ ရိုး အ သား ရှိ ၏” ဟု၊ ^၄၀ မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ လက် တော် နှင့် ခြေ တော် တို့ ကို သူ တို့ အား ပြ တော် မူ ၏။

^၄၁ သူ တို့ သည် ဝမ်း မြောက် သ ဖြင့် မ ယုံ နိုင် သေး ဘဲ ရှိ ၍ အံ့ ဩ လျက် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် က “ဤ နေ ရာ တွင် စား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၂ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ငါး ကင် တစ် ပိုင်း ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါး ကင် တစ် ပိုင်း နှင့် ပျား လ ပို့ တို့ ကို'။ ကိုယ် တော် အား ပေး ကြ ရာ၊ ^၄၃ ကိုယ် တော် သည် ယူ ၍ သူ တို့ ရှေ့ တွင် သုံး ဆောင် တော် မူ ၏။

^၄၄ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ စဉ် သင် တို့ အား ငါ ပြော ခဲ့ သော စ ကား မှာ မော ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ နှင့် ဆာ လံ ကျမ်း တွင် ငါ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သ မျှ တို့ သည် ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် ရ မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ နောက် ကျမ်း စာ ကို နား လည် ကြ စေ ရန် သူ တို့ ၏ အ သိ စိတ် ကို ဖွင့် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၄၆ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် ကား ခ ရစ် တော် သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ ၍ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ မြောက် ရ မည်။ ^၄၇ ထို့ နောက် သူ ၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး နှင့် ဆိုင် သော နောင် တ တ ရား ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး နှင့် နောင် တ တ ရား ကို'။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ အ စ ပြု ၍ လူ မျိုး တ ကာ တို့ အား ဟော ပြော ရ မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၄၈ သင် တို့ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ၏ သက် သေ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၄၉ ငါ သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ ကတိ တော် ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် မည်။ သို့ သော် သင် တို့ သည် အ ထက် ကောင်း ကင် မှ တန် ခိုး ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ ခြင်း ခံ ရ သည် အ ထိ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ကြ ဦး လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဗေ သ နိ ရွာ သို့ တိုင် အောင် သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင် လက် တော် ကို မြှောက် ၍ သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ၏။ ^၅၁ ထို သို့ ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ စဉ် ၌ ပင် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ထံ မှ ခွဲ ခွာ ၍ ကောင်း ကင် သို့ ဆောင် ယူ ခြင်း ကို ခံ တော် မူ ၏။ ^၅၂ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ပြီး လျှင် အ လွန် ဝမ်း မြောက် လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ကာ၊ ^၅၃ ဗိ မာန် တော် ၌ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို အ စဉ် မ ပြတ် ချီး မွမ်း လျက် နေ ကြ ၏။

24

¹ But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared. ² They found the stone rolled away from the tomb. ³ They entered in, and didn’t find the Lord Jesus’ body.

⁴ While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing. ⁵ Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. The men said to them, “Why do you seek the living among the dead? ⁶ He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee, ⁷ saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again?” ⁸ They remembered his words, ⁹ returned from the tomb, and told all these things to the eleven and to all the rest.

¹⁰ Now they were Mary Magdalene, Joanna, and Mary the mother of James. The other women with them told these things to the apostles. ¹¹ These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them. ¹² But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.

¹³ Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia 60 stadia = about 11 kilometers or about 7 miles. from Jerusalem. ¹⁴ They talked with each other about all of these things which had happened. ¹⁵ While they talked and questioned together, Jesus himself came near, and went with them. ¹⁶ But their eyes were kept from recognizing him.

¹⁷ He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?” ¹⁸ One of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”

¹⁹ He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people; ²⁰ and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.

²¹ But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened. ²² Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb; ²³ and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive. ²⁴ Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”

²⁵ He said to them, “Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken! ²⁶ Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?” ²⁷ Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.

²⁸ They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further. ²⁹ They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.

³⁰ When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them. ³¹ Their eyes were opened and they recognized him; then he vanished out of their sight. ³² They said to one another, “Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”

³³ They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them, ³⁴ saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!” ³⁵ They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.

³⁶ As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace be to you.” ³⁷ But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit. ³⁸ He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts? ³⁹ See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.” ⁴⁰ When he had said this, he showed them his hands and his feet.

⁴¹ While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?” ⁴² They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb. ⁴³ He took them, and ate in front of them.

⁴⁴ He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms concerning me must be fulfilled.”

⁴⁵ Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures. ⁴⁶ He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day, ⁴⁷ and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem. ⁴⁸ You are witnesses of these things. ⁴⁹ Behold, I send out the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”

⁵⁰ He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands and blessed them. ⁵¹ While he blessed them, he withdrew from them and was carried up into heaven. ⁵² They worshiped him and returned to Jerusalem with great joy, ⁵³ and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.

၂၄

^၁ ရက် သတ္တ ပတ် ၏ ပ ထ မ နေ့၊ အ ရုဏ် တက် စ အ ချိန် ၌ သူ တို့ သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သူ တို့ သည် အ ခြား သော မိန်း မ တို့ နှင့် တ ကွ'။ မိ မိ တို့ ပြင် ဆင် ထား သော အ မွှေး နံ့ သာ ကို ယူ ဆောင် ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ သွား ကြ ရာ၊ ^၂ ကျောက် တုံး ကို သင်္ချိုင်း ဂူ မှ လှိမ့် ဖယ် ထား ပြီး ဖြစ် သည် ကို တွေ့ ကြ ၏။ ^၃ အ တွင်း သို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ သ ခင် ယေ ရှု ၏ အ လောင်း တော် ကို မ တွေ့ ကြ ချေ။

^၄ သူ တို့ သည် ဤ အ ခြင်း အ ရာ တို့ ကို တွေး မ ရ ဖြစ် နေ ကြ စဉ် တောက် ပ ပြောင် လက် သော အ ဝတ် ကို ဝတ် ဆင် ထား သည့် လူ နှစ် ဦး သည် ရုတ် တ ရက် ပေါ် လာ ပြီး သူ တို့ အ နီး ၌ ရပ် ကြ ၏။ ^၅ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကြောက် လန့် ၍ ခေါင်း ကို အောက် သို့ ငုံ့ လျက် နေ ကြ ရာ ထို သူ တို့ က “သင် တို့ သည် သေ သော သူ တို့ တွင် အ သက် ရှင် သော သူ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရှာ ကြ သ နည်း။ ^၆ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ရပ် ၌ မ ရှိ။ ထ မြောက် တော် မူ ပြီ။ ဂါ လိ လဲ နယ် ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် သင် တို့ အား မည် သို့ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ^၇ ကိုယ် တော် က ‘လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ကို ခံ ရ လျက် လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ခြင်း ခံ ရ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထ မြောက် ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု မြွက် ဆို ကြ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ စ ကား တော် များ ကို သ တိ ရ ၍၊ ^၉ သင်္ချိုင်း တော် မှ ပြန် သွား ပြီး လျှင် တစ် ဆယ့် တစ် ပါး သော တ ပည့် တော် နှင့် အ ခြား သော သူ အား လုံး တို့ အား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။

^၁၀ တ မန် တော် တို့ အား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ပြော ပြ သော သူ တို့ မှာ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ၊ ယော ဟန္န၊ ယာ ကုပ် ၏ မိ ခင် ဖြစ် သူ မာ ရိ မှ စ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော အ ခြား အ မျိုး သ မီး များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၁ သို့ သော် ထို စ ကား များ သည် တ မန် တော် တို့ အ တွက် ယုံ တမ်း စ ကား ကဲ့ သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ မ ယုံ ကြ ချေ။ ^၁၂ သို့ ရာ တွင် ပေ တ ရု သည် ထ ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ ပြေး သွား ပြီး ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ ပိတ် ထည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို နေ ရာ ၌ ရှိ နေ သည့် ပိတ် ထည်'။ ကို သာ တွေ့ သ ဖြင့် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို အံ့ ဩ လျက် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၃ ထို နေ့ ၌ ပင် သူ တို့ ထဲ မှ နှစ် ဦး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ခု နစ် မိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် '၆၀ စ တာ ဒီ ယွန်'။ (၁ စ တာ ဒီ ယွန် = ၆၀၇ ပေ)။ ခန့် ဝေး သည့် ဧ မောက် ဟု ခေါ် သော ရွာ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၁၄ သူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို နေ ကြ ၏။ ^၁၅ ထို သို့ ပြော ဆို လျက် ဆွေး နွေး နေ ကြ စဉ် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် ချဉ်း ကပ် လာ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၁၆ သို့ သော် သူ တို့ ၏ မျက် စိ သည် ကာ စီး ထား ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မ မှတ် မိ ကြ ချေ။

^၁၇ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ သည် လမ်း သွား ရင်း မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ သည် မျက် နှာ ညှိုး ငယ် လျက် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၁၈ ထို့ နောက် က လော ဖ အ မည် ရှိ သူ က “သင် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ဧည့် သည် အ ဖြစ် နေ ထိုင် လျက် ပင် ဤ ရက် များ အ တွင်း ထို မြို့ ၌ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ များ ကို သင် တစ် ဦး တည်း သာ မ သိ ဘဲ နေ သ လော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ကိုယ် တော် က လည်း “မည် သည့် အ ရာ များ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် ပတ် သက် သော အ ရာ များ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် လုပ် ဆောင် မှု နှင့် ပြော ဆို မှု တို့ ၌ အ စွမ်း သတ္တိ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပ ရော ဖက် ဖြစ် ၏။ ^၂၀ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ငါ တို့ ကို အုပ် ချုပ် သူ များ သည် သူ့ ကို သေ ဒဏ် စီ ရင် ရန် အပ် နှံ ၍ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ခဲ့ ကြ ၏။

^၂၁ ထို အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရွေး နုတ် ကယ် တင် မည့် အ ရှင် ဖြစ် သည် ဟု ငါ တို့ မျှော် လင့် ထား ကြ ၏။ ထို မျှ မ က ဤ အ မှု အ ရာ များ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ပြီး နောက် ယ ခု သုံး ရက် မြောက် ‌ဖြစ် သော အ ခါ၊ ^၂၂ ငါ တို့ ထဲ မှ အ မျိုး သ မီး အ ချို့ တို့ သည် ငါ တို့ ကို အံ့ ဩ ငေး မော စေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော သင်္ချိုင်း သို့ သွား ကြ ရာ၊ ^၂၃ ထို အ ရှင် ၏ အ လောင်း ကို မ တွေ့ ခဲ့ ကြ ပေ။ သူ တို့ သည် ပြန် လာ ၍ ထို အ ရှင် အ သက် ရှင် လျက် ရှိ ကြောင်း မြွက် ဆို သည့် ကောင်း ကင် တ မန် များ ကို ဗျာ ဒိတ် ရူ ပါ ရုံ ၌ တွေ့ မြင် ရ ကြောင်း ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၂၄ ငါ တို့ ထဲ မှ လူ အ ချို့ တို့ သည် သင်္ချိုင်း သို့ သွား ကြ ရာ အ မျိုး သ မီး များ ပြော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် ပြီး ထို အ ရှင် ကို မ တွေ့ ခဲ့ ကြ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “အို မိုက် မဲ ၍ ပ ရော ဖက် များ ဟော ပြော ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို ယုံ ကြည် ရန် စိတ် နှ လုံး ထိုင်း မှိုင်း သော သူ တို့၊ ^၂၆ ခ ရစ် တော် သည် ဤ သို့ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ ၍ မိ မိ ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ ထဲ သို့ ဝင် စား ရ မည် မ ဟုတ် လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် မော ရှေ နှင့် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ ကျမ်း များ မှ အ စ ပြု ၍ ကျမ်း စာ တစ် ခု လုံး တွင် မိ မိ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သည့် အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို သူ တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ၏။

^၂၈ သူ တို့ သွား နေ ကြ သည့် ရွာ အ နီး သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ရှေ့ သို့ ခ ရီး ဆက် မည့် ဟန် ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၂၉ သူ တို့ က “မိုး ချုပ် ခါ နီး ၍ တစ် နေ့ တာ လည်း ကုန် လု နီး ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ တည်း ခို ပါ” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို မ ရ အ ရ ဖိတ် ခေါ် ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ တည်း ခို ရန် လိုက် သွား တော် မူ ၏။

^၃၀ သူ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို စဉ် သူ တို့ ၏ မျက် စိ သည် ပွင့် လာ ၍ ကိုယ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ မြင် ကွင်း မှ ပျောက် ကွယ် သွား လေ ၏။ ^၃၂ သူ တို့ က လည်း “လမ်း ၌ ငါ တို့ နှင့် စ ကား ပြော တော် မူ သော အ ခါ ၌ ဖြစ် စေ၊ ငါ တို့ အား ကျမ်း စာ အ နက် ကို ဖွင့် ပြ တော် မူ သော အ ခါ ၌ ဖြစ် စေ ငါ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ တွင် မီး တောက် လောင် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၃၃ သူ တို့ သည် ချက် ချင်း ထ ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ရာ တစ် ဆယ့် တစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ စု ဝေး နေ ကြ သည် ကို တွေ့ ရ ကြ ၏။ ^၃၄ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ က “သ ခင် ဘု ရား သည် အ မှန် ပင် ထ မြောက် တော် မူ ၍ ရှိ မုန် ထံ ထင် ရှား ပြ တော် မူ ပြီ” ဟု ပြော ဆို နေ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို သူ နှစ် ဦး တို့ က လည်း လမ်း ၌ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သည့် အ ကြောင်း အ ရာ များ နှင့် မုန့် ကို ဖဲ့ တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် ဖြစ် ကြောင်း သိ ခဲ့ ရ ပုံ တို့ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။

^၃၆ ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို သူ တို့ ပြော ဆို နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် လျက် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ သို့ သော် သူ တို့ သည် တစ္ဆေ ကို မြင် နေ ကြ သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၈ ကိုယ် တော် က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် တုန် လှုပ် ချောက် ချား ကြ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ သံ သ ယ ဖြစ် ကြ သ နည်း။ ^၃၉ ငါ့ လက် နှင့် ငါ့ ခြေ တို့ ကို ကြည့် ကြ လော့။ ငါ ကိုယ် တိုင် ပင် ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို တို့ ထိ စမ်း သပ် ၍ ကြည့် ရှု ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား တစ္ဆေ ၌ အ ရိုး အ သား မ ရှိ။ ငါ ၌ မူ ကား သင် တို့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း အ ရိုး အ သား ရှိ ၏” ဟု၊ ^၄၀ မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ လက် တော် နှင့် ခြေ တော် တို့ ကို သူ တို့ အား ပြ တော် မူ ၏။

^၄၁ သူ တို့ သည် ဝမ်း မြောက် သ ဖြင့် မ ယုံ နိုင် သေး ဘဲ ရှိ ၍ အံ့ ဩ လျက် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် က “ဤ နေ ရာ တွင် စား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၂ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ငါး ကင် တစ် ပိုင်း ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါး ကင် တစ် ပိုင်း နှင့် ပျား လ ပို့ တို့ ကို'။ ကိုယ် တော် အား ပေး ကြ ရာ၊ ^၄၃ ကိုယ် တော် သည် ယူ ၍ သူ တို့ ရှေ့ တွင် သုံး ဆောင် တော် မူ ၏။

^၄၄ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ စဉ် သင် တို့ အား ငါ ပြော ခဲ့ သော စ ကား မှာ မော ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း၊ ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ နှင့် ဆာ လံ ကျမ်း တွင် ငါ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သ မျှ တို့ သည် ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် ရ မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ နောက် ကျမ်း စာ ကို နား လည် ကြ စေ ရန် သူ တို့ ၏ အ သိ စိတ် ကို ဖွင့် ပေး တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၄၆ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် ကား ခ ရစ် တော် သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ ၍ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ မြောက် ရ မည်။ ^၄၇ ထို့ နောက် သူ ၏ နာ မ တော် အား ဖြင့် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး နှင့် ဆိုင် သော နောင် တ တ ရား ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး နှင့် နောင် တ တ ရား ကို'။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ အ စ ပြု ၍ လူ မျိုး တ ကာ တို့ အား ဟော ပြော ရ မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၄၈ သင် တို့ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ၏ သက် သေ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၄၉ ငါ သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ ကတိ တော် ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် မည်။ သို့ သော် သင် တို့ သည် အ ထက် ကောင်း ကင် မှ တန် ခိုး ဖြင့် လွှမ်း ခြုံ ခြင်း ခံ ရ သည် အ ထိ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ကြ ဦး လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဗေ သ နိ ရွာ သို့ တိုင် အောင် သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင် လက် တော် ကို မြှောက် ၍ သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ၏။ ^၅၁ ထို သို့ ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ စဉ် ၌ ပင် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ထံ မှ ခွဲ ခွာ ၍ ကောင်း ကင် သို့ ဆောင် ယူ ခြင်း ကို ခံ တော် မူ ၏။ ^၅၂ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး ပြီး လျှင် အ လွန် ဝမ်း မြောက် လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ကာ၊ ^၅၃ ဗိ မာန် တော် ၌ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို အ စဉ် မ ပြတ် ချီး မွမ်း လျက် နေ ကြ ၏။

24

¹ But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared. ² They found the stone rolled away from the tomb. ³ They entered in, and didn’t find the Lord Jesus’ body.

⁴ While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing. ⁵ Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. The men said to them, “Why do you seek the living among the dead? ⁶ He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee, ⁷ saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again?” ⁸ They remembered his words, ⁹ returned from the tomb, and told all these things to the eleven and to all the rest.

¹⁰ Now they were Mary Magdalene, Joanna, and Mary the mother of James. The other women with them told these things to the apostles. ¹¹ These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them. ¹² But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.

¹³ Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia 60 stadia = about 11 kilometers or about 7 miles. from Jerusalem. ¹⁴ They talked with each other about all of these things which had happened. ¹⁵ While they talked and questioned together, Jesus himself came near, and went with them. ¹⁶ But their eyes were kept from recognizing him.

¹⁷ He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?” ¹⁸ One of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”

¹⁹ He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people; ²⁰ and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.

²¹ But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened. ²² Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb; ²³ and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive. ²⁴ Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”

²⁵ He said to them, “Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken! ²⁶ Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?” ²⁷ Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.

²⁸ They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further. ²⁹ They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.

³⁰ When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them. ³¹ Their eyes were opened and they recognized him; then he vanished out of their sight. ³² They said to one another, “Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”

³³ They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them, ³⁴ saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!” ³⁵ They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.

³⁶ As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace be to you.” ³⁷ But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit. ³⁸ He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts? ³⁹ See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.” ⁴⁰ When he had said this, he showed them his hands and his feet.

⁴¹ While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?” ⁴² They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb. ⁴³ He took them, and ate in front of them.

⁴⁴ He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms concerning me must be fulfilled.”

⁴⁵ Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures. ⁴⁶ He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day, ⁴⁷ and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem. ⁴⁸ You are witnesses of these things. ⁴⁹ Behold, I send out the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”

⁵⁰ He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands and blessed them. ⁵¹ While he blessed them, he withdrew from them and was carried up into heaven. ⁵² They worshiped him and returned to Jerusalem with great joy, ⁵³ and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.