၂၃

^၁ ထို့ နောက် တ ရား လွှတ် တော် ၌ စု ဝေး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ကို ပိ လတ် မင်း ရှေ့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၂ “ဤ သူ သည် ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် အား အ ခွန် တော် မ ဆက် ရန် တား မြစ် ကာ မိ မိ ကိုယ် ကို ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရင် တစ် ပါး ဖြစ် ကြောင်း ပြော ဆို ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ပြည် သူ လူ ထု ကို ဖောက် ပြန် လမ်း လွဲ စေ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ရှိ ရ ပါ သည်” ဟု ကိုယ် တော် ကို စွပ် စွဲ ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃ ပိ လတ် မင်း က လည်း “သင် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် လော” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှင် ကိုယ် တော် က “သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ပေ တည်း” ဟု ပြန် ဖြေ တော် မူ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ပိ လတ် မင်း သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား “ဤ သူ ၌ အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ငါ မ တွေ့” ဟု ဆို ၏။ ^၅ သို့ သော် သူ တို့ က “သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် မှ စ ၍ ဤ အ ရပ် ဒေ သ တိုင် အောင် ယု ဒ နယ် တစ် နယ် လုံး ၌ သွန် သင် လျက် လူ ထု ကို လှုံ့ ဆော် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု အ ပြင်း အ ထန် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၆ ပိ လတ် မင်း သည် ထို စ ကားကို ကြား လျှင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ လိ လဲ ဟူ သော စ ကား ကို ကြား လျှင်'။ ဤ သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သ လော ဟု မေး မြန်း ပြီး မှ၊ ^၇ ဟေ ရုဒ် အုပ် စိုး သည့် နယ် မှ ဖြစ် ကြောင်း သိ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဟေ ရုဒ် ထံ သို့ ပို့ လိုက် ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ဟေ ရုဒ် သည် လည်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ရောက် ရှိ နေ ၏။

^၈ ဟေ ရုဒ် သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် အ လွန် ဝမ်း မြောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ကိုယ် တော် အ ကြောင်း ကို ကြား သိ ထား ၍ ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် လို သည် မှာ အ ချိန် ကြာ မြင့် ပြီ ဖြစ် ပြီး ကိုယ် တော် ပြု သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မြင် ရ ရန် မျှော် လင့် နေ ၏။ ^၉ သို့ ဖြစ် ၍ သူ သည် ကိုယ် တော် ကို မေး ခွန်း များ စွာ မေး လေ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ ဖြေ ကြား တော် မ မူ ခဲ့ ချေ။ ^၁၀ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြင်း ထန် စွာ စွပ် စွဲ ကြ ၏။

^၁၁ ဟေ ရုဒ် သည် လည်း မိ မိ စစ် သား များ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လျက် ပြောင် လှောင် ကာ တင့် တယ် သော ဝတ် လုံ ကို ဝတ် စေ ပြီး လျှင် ပိ လတ် မင်း ထံ သို့ ပြန် ပို့ လေ ၏။ ^၁၂ ဟေ ရုဒ် နှင့် ပိ လတ် မင်း တို့ သည် ယ ခင် က တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး ရန် ဘက် ဖြစ် ခဲ့ သော် လည်း ထို နေ့ တွင် မိတ် ဆွေ ဖြစ် လာ ကြ ၏။

^၁၃ ပိ လတ် မင်း သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အုပ် ချုပ် သူ များ နှင့် လူ များ ကို စု ဝေး စေ ၍၊ ^၁၄ “သင် တို့ သည် လူ ထု ကို မှား ယွင်း စေ ရန် လှုံ့ ဆော် သူ အ ဖြစ် ဤ သူ ကို ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သို့ သော် ကြည့် လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ မှာ ပင် သူ့ ကို စစ် ဆေး ခဲ့ သော် လည်း ဤ သူ အ ပေါ် သင် တို့ စွပ် စွဲ သည့် အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ တွေ့။ ^၁၅ ဟေ ရုဒ် သည် လည်း အ ပြစ် မ တွေ့ သ ဖြင့် သူ့ ကို ငါ တို့ ထံ သို့ ပြန် ပို့ လိုက် ၏။ သူ သည် သေ ထိုက် သော အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ ချေ။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ ကို ဆုံး မ ပြီး လွှတ် လိုက် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ (ထို သို့ ဆို ခြင်း မှာ ပိ လတ် မင်း သည် ပွဲ တော် တွင် လူ တစ် ဦး ကို လွှတ် ပေး ရ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ

^၁၈ သို့ သော် သူ တို့ က “ထို သူ ကို သုတ် သင် လိုက် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် ဗာ ရဗ္ဗ ကို လွှတ် ပေး ပါ” ဟု တစ် ပြိုင် တည်း အော် ဟစ် ကြ ၏။ ^၁၉ ဗာ ရဗ္ဗ သည် မြို့ ထဲ တွင် ဖြစ် ခဲ့ သည့် ဆူ ပူ အုံ ကြွ မှု နှင့် လူ သတ် မှု တို့ ကြောင့် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ခြင်း ခံ ရ သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၀ ပိ လတ် မင်း သည် ယေ ရှု ကို လွှတ် လို ၍ လူ တို့ အား နောက် တစ် ဖန် မိန့် ကြား လေ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် သူ တို့ က “လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် လိုက် ပါ။ သူ့ ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် လိုက် ပါ” ဟု အော် ဟစ် ကြ ၏။

^၂၂ ပိ လတ် မင်း က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ ဤ သူ သည် မည် သည့် မ ကောင်း မှု ကို ပြု ခဲ့ သ နည်း။ ငါ သည် သူ ၌ သေ ထိုက် သော အ ပြစ် ကို မ တွေ့။ ထို့ ကြောင့် သူ့ ကို ဆုံး မ ပြီး လွှတ် လိုက် မည်” ဟု တ တိ ယ အ ကြိမ် သူ တို့ အား ဆို လေ ၏။ ^၂၃ သို့ သော် လူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ရန် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် မ ရ မ က တောင်း ဆို ကြ သ ဖြင့် သူ တို့ ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သူ တို့ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ၏'။ အ သံ များ သည် အ နိုင် ရ သွား လေ ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ပိ လတ် မင်း သည် သူ တို့ ၏ တောင်း ဆို ချက် အ တိုင်း လုပ် ပေး ရန် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ၍၊ ^၂၅ ဆူ ပူ အုံ ကြွ မှု နှင့် လူ သတ် မှု တို့ အ တွက် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ခြင်း ခံ ရ သူ ကို သူ တို့ တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း လွှတ် ပေး ပြီး ယေ ရှု ကို မူ သူ တို့ ဆန္ဒ အ တိုင်း ပြု ရန် အပ် နှံ လိုက် လေ ၏။

^၂၆ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ကြ စဉ် တော ရွာ မှ လာ သော ကု ရေ နေ မြို့ သား ရှိ မုန် ကို ဖမ်း ဆီး ၍ သူ့ အ ပေါ် ၌ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို တင် လျက် ထမ်း စေ ကာ ယေ ရှု ၏ နောက် မှ လိုက် စေ ကြ ၏။ ^၂၇ လူ အ မြောက် အ မြား နှင့် တ ကွ ကိုယ် တော် အ တွက် ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် မြည် တမ်း နေ ကြ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နောက် မှ လိုက် သွား ကြ ၏။

^၂၈ ယေ ရှု သည် ထို အ မျိုး သ မီး တို့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ “ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၏ သ မီး တို့၊ ငါ့ အ တွက် မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်။ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ အ တွက် သာ ငို ကြွေး ကြ လော့။ ^၂၉ အ ကြောင်း မူ ကား မြုံ သော မိန်း မ၊ သန္ဓေ မ လွယ် ဖူး သော ဝမ်း နှင့် သူ ငယ် မ စို့ ဖူး သော သား မြတ် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏ ဟု ဆို ကြ မည့် နေ့ ရက် များ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၃၀ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် တောင် များ အား ‘ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို ကျ ကြ ပါ’ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တောင် ကုန်း များ အား ‘ငါ တို့ ကို ဖုံး အုပ် ကြ ပါ’ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဆို ကြ လိမ့် မည်။ ဗျာ ၆:၁၆၊ ဟော ၁၀:၈။ ^၃၁ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် စိမ်း စို သော အ ပင် ကို ဤ သို့ ပြု ကြ လျှင် ခြောက် သွေ့ သော အ ပင် ၌ မည် သို့ ဖြစ် လိမ့် မည် နည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂ သူ တို့ သည် ရာ ဇ ဝတ် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သတ် ရန် ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၃၃ ဦး ခေါင်း ခွံ မူ ရင်း စ ကား လုံး ၏ အ သံ ထွက် အ ရ 'က ရာ နီ'။ ဟု ခေါ် ဝေါ် သော အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ကြ ပြီး ရာ ဇ ဝတ် သား တို့ ကို လည်း လက် ယာ တော် ဘက် တွင် တစ် ယောက်၊ လက် ဝဲ တော် ဘက် တွင် တစ် ယောက် လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ကြ ၏။ ^၃၄ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “အို အ ဖ၊ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ပြု နေ သော အ မှု ကို မ သိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ အ ဝတ် တော် များ ကို မဲ ချ ၍ ခွဲ ဝေ ကြ ၏။ မ ၂၇:၃၅၊ မာ ၁၅:၂၄၊ ယော ၁၉:၂၄၊ ဆာ ၂၂:၁၈။

^၃၅ လူ တို့ သည် ရပ် လျက် ကြည့် နေ ကြ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ၍ “ဤ သူ သည် အ ခြား သူ များ ကို ကယ် တင် ခဲ့ ၏။ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် တော် မူ သော ခ ရစ် တော် ဖြစ် လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ကယ် တင် ပါ စေ” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃၆ စစ် သား တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို ပြောင် လှောင် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ဝိုင် ချဉ် ကို တိုက် ကာ၊ ^၃၇ “သင် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် လျှင် သင့် ကိုယ် သင် ကယ် တင် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၈ ကိုယ် တော် ၏ အ ပေါ် ဘက် ၌ ကား “ဤ သူ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ၏” ဟူ သော ကမ္ပည်း စာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂ ရိ ဘာ သာ စ ကား၊ လက် တင် ဘာ သာ စ ကား နှင့် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား တို့ ဖြင့် ရေး ထား သည့် ကမ္ဗည်း စာ'။ ကို တပ် ထား ၏။

^၃၉ ဆွဲ ထား ခြင်း ခံ ရ သော ရာ ဇ ဝတ် သား တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို စော် ကား လျက် “သင် သည် ခ ရစ် တော် မ ဟုတ် လော။ သင့် ကို သင် ကယ် တင် ၍ ငါ တို့ ကို လည်း ကယ် တင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄၀ သို့ သော် အ ခြား တစ် ဦး သည် သူ့ ကို ဆုံး မ ၍ “သင် သည် သူ နှင့် တူ ညီ သော ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ လျက် ပင် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက် သ လော။ ^၄၁ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ မှု များ နှင့် ထိုက် သင့် သော ဒဏ် ကို ခံ ကြ ရ သည် ဖြစ် ၍ အ မှန် ပင် တ ရား ပါ သည်။ ဤ အ ရှင် မူ ကား မည် သည့် အ ပြစ် ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၂ ထို့ နောက် “ယေ ရှု၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင်'။ ကိုယ် တော် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ကိုယ် တော် ကြွ လာ တော် မူ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၃ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “သင့် အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ သင် သည် ယ နေ့ ပင် ငါ နှင့် အ တူ ပ ရ ဒိ သု ဘုံ ၌ ရှိ မည်” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၄ ထို အ ချိန် ကား မွန်း တည့် ချိန် ခန့် ဖြစ် ၏။ ထို မှ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တိုင် ‌အောင် မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ မှောင် ကျ ရောက် လေ ၏။ ^၄၅ နေ ၏ အ လင်း ကွယ် ပျောက် သွား ပြီး ဗိ မာန် တော် ကန့် လန့် ကာ သည် အ လယ် မှ ကွဲ သွား လေ ၏။ ^၄၆ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ကြွေး ကြော် လျက် “အို အ ဖ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဝိ ညာဉ် ကို ကိုယ် တော် ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ပါ ၏” ဆာ ၃၁:၅။ ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ထို သို့ မြွက် ဆို ပြီး နောက် အ သက် ချုပ် ငြိမ်း တော် မူ ၏။

^၄၇ ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို တွေ့ မြင် သော တပ် မှူး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် “ဤ သူ သည် အ မှန် ပင် ဖြောင့် မတ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၈ ထို အ မှု အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် စု ဝေး လာ ကြ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို မြင် ၍ ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း သော သူ အ ပေါင်း တို့ မှ စ ၍ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကိုယ် တော် ၏ နောက် သို့ လိုက် လာ ကြ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည် အ ဝေး မှ ရပ် လျက် ဤ အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကြည့် နေ ကြ ၏။

^၅၀ ထို အ ချိန် အ ခါ ၌ ဖြောင့် မတ် ၍ သူ တော် ကောင်း ဖြစ် သည့် ယော သပ် အ မည် ရှိ သော လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ဝင် တစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၅၁ သူ သည် လွှတ် တော် ၏ ဆုံး ဖြတ် ချက် နှင့် လုပ် ဆောင် ချက် တို့ ကို သ ဘော မ တူ ခဲ့ ပေ။ ယော သပ် သည် ယု ဒ ပြည်၊ အ ရိ မ သဲ မြို့ သား ဖြစ် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို စောင့် မျှော် နေ သူ လည်း ဖြစ် ၏။ ^၅၂ သူ သည် ပိ လတ် မင်း ထံ သို့ သွား ၍ ယေ ရှု ၏ အ လောင်း တော် ကို တောင်း ပြီး လျှင်၊ ^၅၃ အ လောင်း တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် မှ ချ ၍ ပိတ် ချော ဖြင့် ပတ် ရစ် ကာ မည် သူ့ ကို မျှ မ သင်္ဂြိုဟ် ရ သေး သော ကျောက် သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ တွင် သွင်း ထား ၏။ ^၅၄ ထို နေ့ ကား ပြင် ဆင် ရာ နေ့ ဖြစ် ၍ ဥ ပုသ် နေ့ သို့ ကူး ရန် နီး ကပ် လာ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၅၅ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ပါ လာ သော အ မျိုး သ မီး များ သည် လည်း နောက် မှ လိုက် လာ ကြ ၍ သင်္ချိုင်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ အ လောင်း တော် ကို မည် သို့ ထား ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၅၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပြန် သွား ၍ ဆီ မွှေး နှင့် အ မွှေး နံ့ သာ တို့ ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကား ပ ညတ် တော် အ တိုင်း အ နား ယူ ကြ ၏။

23

¹ The whole company of them rose up and brought him before Pilate. ² They began to accuse him, saying, “We found this man perverting the nation, forbidding paying taxes to Caesar, and saying that he himself is Christ, a king.” ³ Pilate asked him, “Are you the King of the Jews?” He answered him, “So you say.”

⁴ Pilate said to the chief priests and the multitudes, “I find no basis for a charge against this man.” ⁵ But they insisted, saying, “He stirs up the people, teaching throughout all Judea, beginning from Galilee even to this place.” ⁶ But when Pilate heard Galilee mentioned, he asked if the man was a Galilean. ⁷ When he found out that he was in Herod’s jurisdiction, he sent him to Herod, who was also in Jerusalem during those days.

⁸ Now when Herod saw Jesus, he was exceedingly glad, for he had wanted to see him for a long time, because he had heard many things about him. He hoped to see some miracle done by him. ⁹ He questioned him with many words, but he gave no answers. ¹⁰ The chief priests and the scribes stood, vehemently accusing him.

¹¹ Herod with his soldiers humiliated him and mocked him. Dressing him in luxurious clothing, they sent him back to Pilate. ¹² Herod and Pilate became friends with each other that very day, for before that they were enemies with each other.

¹³ Pilate called together the chief priests, the rulers, and the people, ¹⁴ and said to them, “You brought this man to me as one that perverts the people, and behold, having examined him before you, I found no basis for a charge against this man concerning those things of which you accuse him. ¹⁵ Neither has Herod, for I sent you to him, and see, nothing worthy of death has been done by him. ¹⁶ I will therefore chastise him and release him.” ¹⁷ Now he had to release one prisoner to them at the feast. NU omits verse 17.

¹⁸ But they all cried out together, saying, “Away with this man! Release to us Barabbas!”— ¹⁹ one who was thrown into prison for a certain revolt in the city, and for murder. ²⁰ Then Pilate spoke to them again, wanting to release Jesus, ²¹ but they shouted, saying, “Crucify! Crucify him!”

²² He said to them the third time, “Why? What evil has this man done? I have found no capital crime in him. I will therefore chastise him and release him.” ²³ But they were urgent with loud voices, asking that he might be crucified. Their voices and the voices of the chief priests prevailed. ²⁴ Pilate decreed that what they asked for should be done. ²⁵ He released him who had been thrown into prison for insurrection and murder, for whom they asked, but he delivered Jesus up to their will.

²⁶ When they led him away, they grabbed one Simon of Cyrene, coming from the country, and laid the cross on him to carry it after Jesus. ²⁷ A great multitude of the people followed him, including women who also mourned and lamented him.

²⁸ But Jesus, turning to them, said, “Daughters of Jerusalem, don’t weep for me, but weep for yourselves and for your children. ²⁹ For behold, the days are coming in which they will say, ‘Blessed are the barren, the wombs that never bore, and the breasts that never nursed.’ ³⁰ Then they will begin to tell the mountains, ‘Fall on us!’ and tell the hills, ‘Cover us.’ Hosea 10:8 ³¹ For if they do these things in the green tree, what will be done in the dry?”

³² There were also others, two criminals, led with him to be put to death. ³³ When they came to the place that is called “The Skull”, they crucified him there with the criminals, one on the right and the other on the left. ³⁴ Jesus said, “Father, forgive them, for they don’t know what they are doing.” Dividing his garments among them, they cast lots.

³⁵ The people stood watching. The rulers with them also scoffed at him, saying, “He saved others. Let him save himself, if this is the Christ of God, his chosen one!” ³⁶ The soldiers also mocked him, coming to him and offering him vinegar, ³⁷ and saying, “If you are the King of the Jews, save yourself!” ³⁸ An inscription was also written over him in letters of Greek, Latin, and Hebrew: “THIS IS THE KING OF THE JEWS.”

³⁹ One of the criminals who was hanged insulted him, saying, “If you are the Christ, save yourself and us!” ⁴⁰ But the other answered, and rebuking him said, “Don’t you even fear God, seeing you are under the same condemnation? ⁴¹ And we indeed justly, for we receive the due reward for our deeds, but this man has done nothing wrong.” ⁴² He said to Jesus, “Lord, remember me when you come into your Kingdom.” ⁴³ Jesus said to him, “Assuredly I tell you, today you will be with me in Paradise.”

⁴⁴ It was now about the sixth hour, Time was counted from sunrise, so the sixth hour was about noon. and darkness came over the whole land until the ninth hour. 3:00 p.m. ⁴⁵ The sun was darkened, and the veil of the temple was torn in two. ⁴⁶ Jesus, crying with a loud voice, said, “Father, into your hands I commit my spirit!” Having said this, he breathed his last.

⁴⁷ When the centurion saw what was done, he glorified God, saying, “Certainly this was a righteous man.” ⁴⁸ All the multitudes that came together to see this, when they saw the things that were done, returned home beating their breasts. ⁴⁹ All his acquaintances and the women who followed with him from Galilee stood at a distance, watching these things.

⁵⁰ Behold, there was a man named Joseph, who was a member of the council, a good and righteous man ⁵¹ (he had not consented to their counsel and deed), from Arimathaea, a city of the Jews, who was also waiting for God’s Kingdom. ⁵² This man went to Pilate, and asked for Jesus’ body. ⁵³ He took it down and wrapped it in a linen cloth, and laid him in a tomb that was cut in stone, where no one had ever been laid. ⁵⁴ It was the day of the Preparation, and the Sabbath was drawing near.

⁵⁵ The women who had come with him out of Galilee followed after, and saw the tomb and how his body was laid. ⁵⁶ They returned and prepared spices and ointments. On the Sabbath they rested according to the commandment.

၂၃

^၁ ထို့ နောက် တ ရား လွှတ် တော် ၌ စု ဝေး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ကို ပိ လတ် မင်း ရှေ့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၂ “ဤ သူ သည် ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် အား အ ခွန် တော် မ ဆက် ရန် တား မြစ် ကာ မိ မိ ကိုယ် ကို ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ဘု ရင် တစ် ပါး ဖြစ် ကြောင်း ပြော ဆို ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ပြည် သူ လူ ထု ကို ဖောက် ပြန် လမ်း လွဲ စေ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ရှိ ရ ပါ သည်” ဟု ကိုယ် တော် ကို စွပ် စွဲ ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃ ပိ လတ် မင်း က လည်း “သင် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် လော” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှင် ကိုယ် တော် က “သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ပေ တည်း” ဟု ပြန် ဖြေ တော် မူ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ပိ လတ် မင်း သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား “ဤ သူ ၌ အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ ငါ မ တွေ့” ဟု ဆို ၏။ ^၅ သို့ သော် သူ တို့ က “သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် မှ စ ၍ ဤ အ ရပ် ဒေ သ တိုင် အောင် ယု ဒ နယ် တစ် နယ် လုံး ၌ သွန် သင် လျက် လူ ထု ကို လှုံ့ ဆော် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု အ ပြင်း အ ထန် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၆ ပိ လတ် မင်း သည် ထို စ ကားကို ကြား လျှင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ လိ လဲ ဟူ သော စ ကား ကို ကြား လျှင်'။ ဤ သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သ လော ဟု မေး မြန်း ပြီး မှ၊ ^၇ ဟေ ရုဒ် အုပ် စိုး သည့် နယ် မှ ဖြစ် ကြောင်း သိ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဟေ ရုဒ် ထံ သို့ ပို့ လိုက် ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ဟေ ရုဒ် သည် လည်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ရောက် ရှိ နေ ၏။

^၈ ဟေ ရုဒ် သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် အ လွန် ဝမ်း မြောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ကိုယ် တော် အ ကြောင်း ကို ကြား သိ ထား ၍ ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် လို သည် မှာ အ ချိန် ကြာ မြင့် ပြီ ဖြစ် ပြီး ကိုယ် တော် ပြု သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မြင် ရ ရန် မျှော် လင့် နေ ၏။ ^၉ သို့ ဖြစ် ၍ သူ သည် ကိုယ် တော် ကို မေး ခွန်း များ စွာ မေး လေ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ ဖြေ ကြား တော် မ မူ ခဲ့ ချေ။ ^၁၀ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြင်း ထန် စွာ စွပ် စွဲ ကြ ၏။

^၁၁ ဟေ ရုဒ် သည် လည်း မိ မိ စစ် သား များ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု လျက် ပြောင် လှောင် ကာ တင့် တယ် သော ဝတ် လုံ ကို ဝတ် စေ ပြီး လျှင် ပိ လတ် မင်း ထံ သို့ ပြန် ပို့ လေ ၏။ ^၁၂ ဟေ ရုဒ် နှင့် ပိ လတ် မင်း တို့ သည် ယ ခင် က တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး ရန် ဘက် ဖြစ် ခဲ့ သော် လည်း ထို နေ့ တွင် မိတ် ဆွေ ဖြစ် လာ ကြ ၏။

^၁၃ ပိ လတ် မင်း သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အုပ် ချုပ် သူ များ နှင့် လူ များ ကို စု ဝေး စေ ၍၊ ^၁၄ “သင် တို့ သည် လူ ထု ကို မှား ယွင်း စေ ရန် လှုံ့ ဆော် သူ အ ဖြစ် ဤ သူ ကို ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သို့ သော် ကြည့် လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ မှာ ပင် သူ့ ကို စစ် ဆေး ခဲ့ သော် လည်း ဤ သူ အ ပေါ် သင် တို့ စွပ် စွဲ သည့် အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ တွေ့။ ^၁၅ ဟေ ရုဒ် သည် လည်း အ ပြစ် မ တွေ့ သ ဖြင့် သူ့ ကို ငါ တို့ ထံ သို့ ပြန် ပို့ လိုက် ၏။ သူ သည် သေ ထိုက် သော အ ပြစ် တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ ချေ။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ ကို ဆုံး မ ပြီး လွှတ် လိုက် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ (ထို သို့ ဆို ခြင်း မှာ ပိ လတ် မင်း သည် ပွဲ တော် တွင် လူ တစ် ဦး ကို လွှတ် ပေး ရ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ

^၁၈ သို့ သော် သူ တို့ က “ထို သူ ကို သုတ် သင် လိုက် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် ဗာ ရဗ္ဗ ကို လွှတ် ပေး ပါ” ဟု တစ် ပြိုင် တည်း အော် ဟစ် ကြ ၏။ ^၁၉ ဗာ ရဗ္ဗ သည် မြို့ ထဲ တွင် ဖြစ် ခဲ့ သည့် ဆူ ပူ အုံ ကြွ မှု နှင့် လူ သတ် မှု တို့ ကြောင့် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ခြင်း ခံ ရ သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၀ ပိ လတ် မင်း သည် ယေ ရှု ကို လွှတ် လို ၍ လူ တို့ အား နောက် တစ် ဖန် မိန့် ကြား လေ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် သူ တို့ က “လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် လိုက် ပါ။ သူ့ ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် လိုက် ပါ” ဟု အော် ဟစ် ကြ ၏။

^၂၂ ပိ လတ် မင်း က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် နည်း။ ဤ သူ သည် မည် သည့် မ ကောင်း မှု ကို ပြု ခဲ့ သ နည်း။ ငါ သည် သူ ၌ သေ ထိုက် သော အ ပြစ် ကို မ တွေ့။ ထို့ ကြောင့် သူ့ ကို ဆုံး မ ပြီး လွှတ် လိုက် မည်” ဟု တ တိ ယ အ ကြိမ် သူ တို့ အား ဆို လေ ၏။ ^၂၃ သို့ သော် လူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ရန် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် မ ရ မ က တောင်း ဆို ကြ သ ဖြင့် သူ တို့ ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သူ တို့ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ၏'။ အ သံ များ သည် အ နိုင် ရ သွား လေ ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ပိ လတ် မင်း သည် သူ တို့ ၏ တောင်း ဆို ချက် အ တိုင်း လုပ် ပေး ရန် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ၍၊ ^၂၅ ဆူ ပူ အုံ ကြွ မှု နှင့် လူ သတ် မှု တို့ အ တွက် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ခြင်း ခံ ရ သူ ကို သူ တို့ တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း လွှတ် ပေး ပြီး ယေ ရှု ကို မူ သူ တို့ ဆန္ဒ အ တိုင်း ပြု ရန် အပ် နှံ လိုက် လေ ၏။

^၂၆ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ကြ စဉ် တော ရွာ မှ လာ သော ကု ရေ နေ မြို့ သား ရှိ မုန် ကို ဖမ်း ဆီး ၍ သူ့ အ ပေါ် ၌ လက် ဝါး ကပ် တိုင် ကို တင် လျက် ထမ်း စေ ကာ ယေ ရှု ၏ နောက် မှ လိုက် စေ ကြ ၏။ ^၂၇ လူ အ မြောက် အ မြား နှင့် တ ကွ ကိုယ် တော် အ တွက် ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် မြည် တမ်း နေ ကြ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နောက် မှ လိုက် သွား ကြ ၏။

^၂၈ ယေ ရှု သည် ထို အ မျိုး သ မီး တို့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ “ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၏ သ မီး တို့၊ ငါ့ အ တွက် မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်။ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ အ တွက် သာ ငို ကြွေး ကြ လော့။ ^၂၉ အ ကြောင်း မူ ကား မြုံ သော မိန်း မ၊ သန္ဓေ မ လွယ် ဖူး သော ဝမ်း နှင့် သူ ငယ် မ စို့ ဖူး သော သား မြတ် တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏ ဟု ဆို ကြ မည့် နေ့ ရက် များ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၃၀ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် တောင် များ အား ‘ငါ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြို ကျ ကြ ပါ’ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တောင် ကုန်း များ အား ‘ငါ တို့ ကို ဖုံး အုပ် ကြ ပါ’ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဆို ကြ လိမ့် မည်။ ဗျာ ၆:၁၆၊ ဟော ၁၀:၈။ ^၃၁ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် စိမ်း စို သော အ ပင် ကို ဤ သို့ ပြု ကြ လျှင် ခြောက် သွေ့ သော အ ပင် ၌ မည် သို့ ဖြစ် လိမ့် မည် နည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂ သူ တို့ သည် ရာ ဇ ဝတ် သား နှစ် ယောက် တို့ ကို လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ သတ် ရန် ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၃၃ ဦး ခေါင်း ခွံ မူ ရင်း စ ကား လုံး ၏ အ သံ ထွက် အ ရ 'က ရာ နီ'။ ဟု ခေါ် ဝေါ် သော အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ကြ ပြီး ရာ ဇ ဝတ် သား တို့ ကို လည်း လက် ယာ တော် ဘက် တွင် တစ် ယောက်၊ လက် ဝဲ တော် ဘက် တွင် တစ် ယောက် လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် ၌ တင် ကြ ၏။ ^၃၄ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “အို အ ဖ၊ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ပြု နေ သော အ မှု ကို မ သိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ အ ဝတ် တော် များ ကို မဲ ချ ၍ ခွဲ ဝေ ကြ ၏။ မ ၂၇:၃၅၊ မာ ၁၅:၂၄၊ ယော ၁၉:၂၄၊ ဆာ ၂၂:၁၈။

^၃၅ လူ တို့ သည် ရပ် လျက် ကြည့် နေ ကြ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် ကို ပြက် ရယ် ပြု ၍ “ဤ သူ သည် အ ခြား သူ များ ကို ကယ် တင် ခဲ့ ၏။ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရွေး ကောက် တော် မူ သော ခ ရစ် တော် ဖြစ် လျှင် မိ မိ ကိုယ် ကို ကယ် တင် ပါ စေ” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၃၆ စစ် သား တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို ပြောင် လှောင် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ဝိုင် ချဉ် ကို တိုက် ကာ၊ ^၃၇ “သင် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် လျှင် သင့် ကိုယ် သင် ကယ် တင် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၈ ကိုယ် တော် ၏ အ ပေါ် ဘက် ၌ ကား “ဤ သူ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ၏” ဟူ သော ကမ္ပည်း စာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂ ရိ ဘာ သာ စ ကား၊ လက် တင် ဘာ သာ စ ကား နှင့် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား တို့ ဖြင့် ရေး ထား သည့် ကမ္ဗည်း စာ'။ ကို တပ် ထား ၏။

^၃၉ ဆွဲ ထား ခြင်း ခံ ရ သော ရာ ဇ ဝတ် သား တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို စော် ကား လျက် “သင် သည် ခ ရစ် တော် မ ဟုတ် လော။ သင့် ကို သင် ကယ် တင် ၍ ငါ တို့ ကို လည်း ကယ် တင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄၀ သို့ သော် အ ခြား တစ် ဦး သည် သူ့ ကို ဆုံး မ ၍ “သင် သည် သူ နှင့် တူ ညီ သော ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ရ လျက် ပင် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြောက် သ လော။ ^၄၁ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ မှု များ နှင့် ထိုက် သင့် သော ဒဏ် ကို ခံ ကြ ရ သည် ဖြစ် ၍ အ မှန် ပင် တ ရား ပါ သည်။ ဤ အ ရှင် မူ ကား မည် သည့် အ ပြစ် ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၂ ထို့ နောက် “ယေ ရှု၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင်'။ ကိုယ် တော် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ကိုယ် တော် ကြွ လာ တော် မူ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၃ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “သင့် အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ သင် သည် ယ နေ့ ပင် ငါ နှင့် အ တူ ပ ရ ဒိ သု ဘုံ ၌ ရှိ မည်” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၄ ထို အ ချိန် ကား မွန်း တည့် ချိန် ခန့် ဖြစ် ၏။ ထို မှ မွန်း လွဲ သုံး နာ ရီ တိုင် ‌အောင် မြေ တစ် ပြင် လုံး ၌ အ မှောင် ကျ ရောက် လေ ၏။ ^၄၅ နေ ၏ အ လင်း ကွယ် ပျောက် သွား ပြီး ဗိ မာန် တော် ကန့် လန့် ကာ သည် အ လယ် မှ ကွဲ သွား လေ ၏။ ^၄၆ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ကြွေး ကြော် လျက် “အို အ ဖ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဝိ ညာဉ် ကို ကိုယ် တော် ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ပါ ၏” ဆာ ၃၁:၅။ ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ထို သို့ မြွက် ဆို ပြီး နောက် အ သက် ချုပ် ငြိမ်း တော် မူ ၏။

^၄၇ ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို တွေ့ မြင် သော တပ် မှူး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် “ဤ သူ သည် အ မှန် ပင် ဖြောင့် မတ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၈ ထို အ မှု အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် စု ဝေး လာ ကြ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကို မြင် ၍ ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် ကို သိ ကျွမ်း သော သူ အ ပေါင်း တို့ မှ စ ၍ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကိုယ် တော် ၏ နောက် သို့ လိုက် လာ ကြ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည် အ ဝေး မှ ရပ် လျက် ဤ အ ခြင်း အ ရာ များ ကို ကြည့် နေ ကြ ၏။

^၅၀ ထို အ ချိန် အ ခါ ၌ ဖြောင့် မတ် ၍ သူ တော် ကောင်း ဖြစ် သည့် ယော သပ် အ မည် ရှိ သော လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ဝင် တစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၅၁ သူ သည် လွှတ် တော် ၏ ဆုံး ဖြတ် ချက် နှင့် လုပ် ဆောင် ချက် တို့ ကို သ ဘော မ တူ ခဲ့ ပေ။ ယော သပ် သည် ယု ဒ ပြည်၊ အ ရိ မ သဲ မြို့ သား ဖြစ် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို စောင့် မျှော် နေ သူ လည်း ဖြစ် ၏။ ^၅၂ သူ သည် ပိ လတ် မင်း ထံ သို့ သွား ၍ ယေ ရှု ၏ အ လောင်း တော် ကို တောင်း ပြီး လျှင်၊ ^၅၃ အ လောင်း တော် ကို လက် ဝါး ကပ် တိုင် ပေါ် မှ ချ ၍ ပိတ် ချော ဖြင့် ပတ် ရစ် ကာ မည် သူ့ ကို မျှ မ သင်္ဂြိုဟ် ရ သေး သော ကျောက် သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ တွင် သွင်း ထား ၏။ ^၅၄ ထို နေ့ ကား ပြင် ဆင် ရာ နေ့ ဖြစ် ၍ ဥ ပုသ် နေ့ သို့ ကူး ရန် နီး ကပ် လာ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၅၅ ဂါ လိ လဲ နယ် မှ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ ပါ လာ သော အ မျိုး သ မီး များ သည် လည်း နောက် မှ လိုက် လာ ကြ ၍ သင်္ချိုင်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ အ လောင်း တော် ကို မည် သို့ ထား ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၅၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပြန် သွား ၍ ဆီ မွှေး နှင့် အ မွှေး နံ့ သာ တို့ ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ကား ပ ညတ် တော် အ တိုင်း အ နား ယူ ကြ ၏။

23

¹ The whole company of them rose up and brought him before Pilate. ² They began to accuse him, saying, “We found this man perverting the nation, forbidding paying taxes to Caesar, and saying that he himself is Christ, a king.” ³ Pilate asked him, “Are you the King of the Jews?” He answered him, “So you say.”

⁴ Pilate said to the chief priests and the multitudes, “I find no basis for a charge against this man.” ⁵ But they insisted, saying, “He stirs up the people, teaching throughout all Judea, beginning from Galilee even to this place.” ⁶ But when Pilate heard Galilee mentioned, he asked if the man was a Galilean. ⁷ When he found out that he was in Herod’s jurisdiction, he sent him to Herod, who was also in Jerusalem during those days.

⁸ Now when Herod saw Jesus, he was exceedingly glad, for he had wanted to see him for a long time, because he had heard many things about him. He hoped to see some miracle done by him. ⁹ He questioned him with many words, but he gave no answers. ¹⁰ The chief priests and the scribes stood, vehemently accusing him.

¹¹ Herod with his soldiers humiliated him and mocked him. Dressing him in luxurious clothing, they sent him back to Pilate. ¹² Herod and Pilate became friends with each other that very day, for before that they were enemies with each other.

¹³ Pilate called together the chief priests, the rulers, and the people, ¹⁴ and said to them, “You brought this man to me as one that perverts the people, and behold, having examined him before you, I found no basis for a charge against this man concerning those things of which you accuse him. ¹⁵ Neither has Herod, for I sent you to him, and see, nothing worthy of death has been done by him. ¹⁶ I will therefore chastise him and release him.” ¹⁷ Now he had to release one prisoner to them at the feast. NU omits verse 17.

¹⁸ But they all cried out together, saying, “Away with this man! Release to us Barabbas!”— ¹⁹ one who was thrown into prison for a certain revolt in the city, and for murder. ²⁰ Then Pilate spoke to them again, wanting to release Jesus, ²¹ but they shouted, saying, “Crucify! Crucify him!”

²² He said to them the third time, “Why? What evil has this man done? I have found no capital crime in him. I will therefore chastise him and release him.” ²³ But they were urgent with loud voices, asking that he might be crucified. Their voices and the voices of the chief priests prevailed. ²⁴ Pilate decreed that what they asked for should be done. ²⁵ He released him who had been thrown into prison for insurrection and murder, for whom they asked, but he delivered Jesus up to their will.

²⁶ When they led him away, they grabbed one Simon of Cyrene, coming from the country, and laid the cross on him to carry it after Jesus. ²⁷ A great multitude of the people followed him, including women who also mourned and lamented him.

²⁸ But Jesus, turning to them, said, “Daughters of Jerusalem, don’t weep for me, but weep for yourselves and for your children. ²⁹ For behold, the days are coming in which they will say, ‘Blessed are the barren, the wombs that never bore, and the breasts that never nursed.’ ³⁰ Then they will begin to tell the mountains, ‘Fall on us!’ and tell the hills, ‘Cover us.’ Hosea 10:8 ³¹ For if they do these things in the green tree, what will be done in the dry?”

³² There were also others, two criminals, led with him to be put to death. ³³ When they came to the place that is called “The Skull”, they crucified him there with the criminals, one on the right and the other on the left. ³⁴ Jesus said, “Father, forgive them, for they don’t know what they are doing.” Dividing his garments among them, they cast lots.

³⁵ The people stood watching. The rulers with them also scoffed at him, saying, “He saved others. Let him save himself, if this is the Christ of God, his chosen one!” ³⁶ The soldiers also mocked him, coming to him and offering him vinegar, ³⁷ and saying, “If you are the King of the Jews, save yourself!” ³⁸ An inscription was also written over him in letters of Greek, Latin, and Hebrew: “THIS IS THE KING OF THE JEWS.”

³⁹ One of the criminals who was hanged insulted him, saying, “If you are the Christ, save yourself and us!” ⁴⁰ But the other answered, and rebuking him said, “Don’t you even fear God, seeing you are under the same condemnation? ⁴¹ And we indeed justly, for we receive the due reward for our deeds, but this man has done nothing wrong.” ⁴² He said to Jesus, “Lord, remember me when you come into your Kingdom.” ⁴³ Jesus said to him, “Assuredly I tell you, today you will be with me in Paradise.”

⁴⁴ It was now about the sixth hour, Time was counted from sunrise, so the sixth hour was about noon. and darkness came over the whole land until the ninth hour. 3:00 p.m. ⁴⁵ The sun was darkened, and the veil of the temple was torn in two. ⁴⁶ Jesus, crying with a loud voice, said, “Father, into your hands I commit my spirit!” Having said this, he breathed his last.

⁴⁷ When the centurion saw what was done, he glorified God, saying, “Certainly this was a righteous man.” ⁴⁸ All the multitudes that came together to see this, when they saw the things that were done, returned home beating their breasts. ⁴⁹ All his acquaintances and the women who followed with him from Galilee stood at a distance, watching these things.

⁵⁰ Behold, there was a man named Joseph, who was a member of the council, a good and righteous man ⁵¹ (he had not consented to their counsel and deed), from Arimathaea, a city of the Jews, who was also waiting for God’s Kingdom. ⁵² This man went to Pilate, and asked for Jesus’ body. ⁵³ He took it down and wrapped it in a linen cloth, and laid him in a tomb that was cut in stone, where no one had ever been laid. ⁵⁴ It was the day of the Preparation, and the Sabbath was drawing near.

⁵⁵ The women who had come with him out of Galilee followed after, and saw the tomb and how his body was laid. ⁵⁶ They returned and prepared spices and ointments. On the Sabbath they rested according to the commandment.