၂၂

^၁ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ဟု ခေါ် သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် နီး ကပ် လာ ၏။ ^၂ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် နိုင် မည့် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။

^၃ ထို အ ခါ စာ တန် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့်‌ တော် တို့ တွင် အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သည့် ဣ ရှ ကာ ရုတ် ဟု ခေါ် သော ယု ဒ ထံ သို့ ဝင် သ ဖြင့်၊ ^၄ သူ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး များ ထံ သို့ သွား ၍ ကိုယ် တော် ကို သူ တို့ လက် သို့ မည် ကဲ့ သို့ အပ် နှံ ရ မည် နည်း ဟု သူ တို့ နှင့် အ တူ တိုင် ပင် လေ ၏။ ^၅ သူ တို့ သည် ဝမ်း မြောက် ၍ ယု ဒ ကို ငွေ ပေး ရန် သ ဘော တူ ဆုံး ဖြတ် ကြ ၏။ ^၆ ယု ဒ သည် လည်း သ ဘော တူ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် မ ရှိ သည့် အ ချိန် ၌ ကိုယ် တော် ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ရန် အ ခွင့် ကောင်း ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၇ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် နေ့ တည်း ဟူ သော ပ သ ခါ ပွဲ တော် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို ပူ ဇော် ရ သော နေ့ ရောက် လာ သ ဖြင့်၊ ^၈ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ အား “ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ငါ တို့ စား ရန် သွား ၍ ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျက် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၉ သူ တို့ က လည်း “ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အား အ ဘယ် မှာ ပြင် ဆင် စေ လို ပါ သ နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ^၁၀ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် သော အ ခါ ရေ အိုး ထမ်း သော လူ တစ် ဦး သည် သင် တို့ ကို ကြို ဆို လိမ့် မည်။ ထို သူ ဝင် သော အိမ် ထဲ သို့ လိုက် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၁၁ အိမ် ရှင် အား ‘ဆ ရာ က ငါ ၏ တ ပည့် များ နှင့် အ တူ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို သုံး ဆောင် ရ မည့် အ ခန်း သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု သင့် အား မေး လိုက် ပါ သည်’ ဟူ ၍ ပြော ကြ လော့။ ^၁၂ ထို သူ သည် ခင်း ကျင်း ထား သော အ ပေါ် ထပ် ခန်း မ ကို သင် တို့ အား ပြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် လည်း သွား ၍ မိ မိ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။

^၁၄ အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ မန် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တ မန် တော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး'။ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ ၏။ ^၁၅ ကိုယ် တော် က “ငါ သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ မ ခံ စား ရ မီ ဤ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ စား ရန် အ လွန် အ လို ရှိ ၏။ ^၁၆ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ပ သ ခါ ပွဲ တော် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် တွင် ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ မ ‌ရောက် မီ တိုင် အောင် ဤ ပွဲ တော် ကို ငါ လုံး ဝ စား မည် မ ဟုတ်” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို့ ‌နောက် ခွက် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် “ဤ ခွက် ကို ယူ ၍ အ ချင်း ချင်း ဝေ သောက် ကြ ‌လော့။ ^၁၈ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ယ ခု မှ စ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင်ငံ တော် မ ပေါ် ထွန်း မီ တိုင် အောင် စ ပျစ် သီး မှ ဖြစ် သော အ ရည်ကို ငါ လုံး ဝ သောက် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ တစ် ဖန် မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး လျက် “ဤ မုန့် ကား သင် တို့ အ တွက် စွန့် သော ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို အောက် မေ့ ဖို့ ရန် ဤ သို့ ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို နည်း တူ ည စာ စား ပြီး နောက် ခွက် ကို လည်း ယူ ၍ “ဤ ခွက် ကား သင် တို့ အ တွက် သွန်း လောင်း သော ငါ ၏ သွေး ၌ တည် သည့် ပ ဋိ ညာဉ် သစ် ဖြစ် ၏။

^၂၁ သို့ သော် ငါ့ ကို အပ် နှံ မည့် သူ ၏ လက် သည် ငါ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ပေါ် ၌ ရှိ ၏။ ^၂၂ လူ့ သား သည် ချ မှတ် ထား ခြင်း ခံ ရ သည့် အ တိုင်း သွား ရ မည် မှန် ၏။ သို့ သော် လူ့ သား ကို အပ် နှံ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွင် မည် သူ သည် ထို သို့ ပြု ရန် ကြံ ရွယ် နေ သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် သူ တို့ တွင် မည် သူ့ ကို အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သည် ဟု မှတ် ယူ ရ မည် ကို လည်း အ ချင်း ချင်း အ ငြင်း ပွား ကြ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရင် များ သည် ပြည် သူ တို့ အ ပေါ် အ စိုး တ ရ ပြု တတ် ကြ ၏။ လူ တို့ အ ပေါ် အာ ဏာ ရှိ သော သူ များ သည် လည်း အ များ အ ကျိုး ဆောင် သူ ဟု ‌ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၂၆ သင် တို့ မူ ကား ထို သို့ မ ဖြစ် ရ။ သင် တို့ တွင် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သော သူ သည် အ ငယ် ဆုံး သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ မည်။ ဦး ဆောင် သော သူ သည် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ မည်။ ^၂၇ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ‌နေ သော သူ နှင့် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ တို့ တွင် မည် သူ သည် ပို ၍ ကြီး မြတ် သ နည်း။ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ နေ သော သူ မ ဟုတ် လော။ သို့ သော် ငါ သည် သင် တို့ အ လယ် တွင် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂၈ စုံ စမ်း နှောင့် ယှက် ခြင်း များ ကို ငါ ခံ ရ စဉ် သင် တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ ရပ် တည် ခဲ့ သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၂၉ ငါ ၏ ခ မည်း တော် သည် နိုင် ငံ တော် ကို ငါ့ အား အပ် နှင်း တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် လည်း နိုင် ငံ တော် ကို သင် တို့ အား အပ် နှင်း သ ဖြင့်၊ ^၃၀ သင် တို့ သည် ငါ ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ ငါ ၏ စား ပွဲ တွင် ထိုင် လျက် စား သောက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ပြင် ပလ္လင် များ ပေါ် ထိုင် လျက် အစ္စ ရေး မျိုး နွယ် စု တစ် ဆယ့် နှစ် စု တို့ ကို တ ရား စီ ရင် ရ ကြ လိမ့် မည်။

^၃၁ ရှိ မုန်၊ ရှိ မုန်၊ နား ထောင် လော့။ ဂျုံ ဆန် ကို ဆန် ခါ ချ သ ကဲ့ သို့ စာ တန် သည် သင် တို့ ကို ဆန် ခါ ချ ရန် အ ခွင့် တောင်း လေ ပြီ။ ^၃၂ သို့ သော် သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ဆုံး ရှုံး မည့် အ ကြောင်း သင့် အ တွက် ငါ ဆု တောင်း ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် သတိ တ ရား ပြန် ရ သော အ ခါ သင် ၏ ညီ အစ် ကို များ ကို ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ စေ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထောင် ထဲ သို့ ဖြစ် စေ၊ သေ ခြင်း အ ထိ ဖြစ် စေ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ရန် အ သင့် ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ပေ တ ရု၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ယ နေ့ ပင် ကြက် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို မ သိ ဟု သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “ငါ သည် သင် တို့ ကို ငွေ အိတ်၊ လွယ် အိတ် နှင့် ဖိ နပ် မ ပါ ဘဲ စေ လွှတ် သော အ ခါ သင် တို့ တွင် လို အပ် မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ ခဲ့ သ လော” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “မ ရှိ ခဲ့ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ယ ခု မူ ကား ငွေ အိတ် ရှိ သော သူ သည် ယူ သွား စေ။ ထို နည်း တူ လွယ် အိတ် ကို လည်း ယူ သွား စေ။ ဓား မ ရှိ သော သူ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ရောင်း ၍ ဓား ကို ဝယ် စေ။ ^၃၇ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ‘သူ သည် တ ရား မဲ့ သော သူ တို့ ၏ စာ ရင်း တွင် ထည့် သွင်း ခြင်း ခံ ရ ၏’ ဟေ ရှာ ၅၃:၁၂။ ဟု ရေး ထား သော အ ရာ သည် ငါ ၌ ပြည့် စုံ ရ မည်။ အ မှန် စင် စစ် ငါ နှင့် ပတ် သက် သော အ ရာ သည် ဆုံး ခန်း သို့‌ ရောက် နေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၈ ထို အ ခါ သူ တို့ က “သ ခင်၊ ဤ မှာ ဓား နှစ် လက် ရှိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ လျှင် ကိုယ် တော် က “လုံ လောက် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက် ခွာ ၍ ပြု လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း သံ လွင် တောင် ပေါ် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။

^၄၀ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် က “ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် ဆု တောင်း ကြ လော့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ထံ မှ ခဲ တစ် ပစ် စာ ခန့် ခွာ သွား ၍ ဒူး ထောက် လျက်၊ ^၄၂ “အို အ ဖ၊ အ လို တော် ရှိ လျှင် ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ဖယ် ရှား ပေး တော် မူ ပါ။ သို့‌ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ” ဟု ဆု တောင်း တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် မှ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် ကိုယ် တော် ထံ ထင် ရှား လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို အား ပေး လေ ၏။ ^၄၄ ကိုယ် တော် သည် ပြင်း စွာ သော ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား လျက် ပို ၍ ပြင်း ပြ စွာ ဆု တောင်း တော် မူ ရာ ကိုယ် တော် ၏ ချွေး သည် မြေ ပေါ် သို့ ကျ သော သွေး စက် သ ဖွယ် ဖြစ် လေ ၏။

^၄၅ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း ရာ မှ ထ ၍ တ ပည့် တော် တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဝမ်း နည်း နွမ်း လျ သ ဖြင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ လျှင်၊ ^၄၆ “အ ဘယ် ကြောင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သ နည်း။ ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် ထ ၍ ဆု တောင်း ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၇ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် လူ အ စု အ ဝေး တို့ သည် ရောက် လာ ကြ ၏။ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ ဆို သူ သည် သူ တို့ ကို ဦး ဆောင် လာ ၍ ယေ ရှု ကို နမ်း ရန် ချဉ်း ကပ် လေ ၏။

^၄၈ သို့ သော် ယေ ရှု က “ယု ဒ၊ သင် သည် လူ့ သား ကို အ နမ်း ဖြင့် အပ် နှံ မည် လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် ၏ အ နီး ၌ ရှိ သော သူ တို့ သည် ဖြစ် လာ မည့် အ ရာ ကို သိ မြင် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဓား နှင့် ခုတ် ရ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၅၀ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ယောက် သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ခုတ် သ ဖြင့် ထို သူ ၏ ယာ ဘက် နား ရွက် ပြတ် သွား လေ ၏။ ^၅၁ ထို အ ခါ ‌ယေ ရှု က “ဤ မျှ နှင့် ရပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို သူ ၏ နား ရွက် ကို လက် တော် နှင့် တို့ ထိ လျက် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။

^၅၂ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် မိ မိ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ‌ရောက် လာ ကြ သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ အား “သင် တို့ သည် ဓား ပြ ကို ဖမ်း သ ကဲ့ သို့ တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် လာ ကြ သ‌ လော။ ^၅၃ ငါ သည် နေ့ တိုင်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ဗိ မာန် တော် ၌ ရှိ စဉ် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မ ဖမ်း ဆီး ကြ။ သို့ သော် ဤ သည် ကား သင် တို့ ၏ အ ချိန် ဖြစ် ပြီး မှောင် မိုက် ခြင်း ၏ အ ခွင့် အာ ဏာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ၍ ဆွဲ ခေါ် သွား ကာ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အိမ် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ပေ တ ရု မူ ကား မ လှမ်း မ ကမ်း မှ လိုက် သွား လေ ၏။ ^၅၅ သူ တို့ သည် ခြံ ဝင်း အ လယ် တွင် မီး ဖို ၍ စု ဝေး လျက် ထိုင် နေ ကြ သ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် လည်း သူ တို့ အ ကြား ၌ ထိုင် လေ ၏။

^၅၆ ထို အ ခါ အ စေ ခံ မိန်း မ တစ် ဦး သည် မီး ဖို ၏ အ လင်း ၌ ထိုင် နေ သော ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ သူ့ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် “ဤ သူ သည် လည်း ထို သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၅၇ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း မိန်း မ၊ ထို သူ ကို ငါ မ သိ” ဟု ငြင်း ဆို လေ ၏။ ^၅၈ ထို့ နောက် ခ ဏ ကြာ သော် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး သည် ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ “သင် သည် လည်း သူ တို့ ထဲ က တစ် ယောက် ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ၏။ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း လူ၊ ငါ သည် သူ တို့ ထဲ က မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၅၉ တစ် ဖန် တစ် နာ ရီ ခန့် ကြာ သော် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး က “အ မှန် စင် စစ် ဤ သူ သည် လည်း ထို သူ နှင့် အ တူ ရှိ ခဲ့ သည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် လည်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သည်” ဟု အ ခိုင် အ မာ ပြော ဆို ၏။ ^၆၀ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း လူ၊ သင် ပြော နေ သည့် အ ရာ ကို ငါ မ သိ” ဟု ဆို ၏။ ထို သို့ သူ ပြော နေ သည့် အ ချိန် ၌ ပင် ကြက် တွန် လေ ၏။ ^၆၁ ထို အ ခါ သ ခင် ဘု ရား သည် လှည့် ၍ ပေ တ ရု ကို စူး စိုက် ကြည့် တော် မူ ၏။ ပေ တ ရု သည် လည်း “ယ နေ့ ပင် ကြက် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော သ ခင် ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ပြန် လည် သ တိ ရ သ ဖြင့်၊ ^၆၂ အ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ သည်း ထန် စွာ ငို ကြွေး လေ ၏။

^၆၃ ယေ ရှု ကို စောင့် ကြပ် နေ သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပြောင် လှောင် ၍ ရိုက် နှက် ကြ ကာ၊ ^၆၄ မျက် နှာ တော် ကို ဖုံး အုပ် ပြီး လျှင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မျက် နှာ တော် ကို ရိုက် လျက်' ပါ သည်။ “သင့် အား မည် သူ ရိုက် သည် ကို ဟော ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၆၅ ထို့ ပြင် အ ခြား စ ကား အ မျိုး မျိုး တို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို စော် ကား ပြော ဆို ကြ ၏။

^၆၆ မိုး လင်း‌ သော အ ခါ လူ ထု ထဲ မှ လူ ကြီး အ ဖွဲ့ ဝင် များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် စု ဝေး ကြ ၍ ကိုယ် တော် ကို မိ မိ တို့ ၏ တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၆၇ “သင် သည် ခ ရစ် တော် ဟုတ်၊ မ ဟုတ် ငါ တို့ ကို ပြော လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ ကို ငါ ပြော လျှင် သင် တို့ ယုံ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ^၆၈ သင် တို့ ကို ငါ မေး လျှင် လည်း သင် တို့ ဖြေ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ့ ကို လွှတ် လည်း လွှတ် ပေး ကြ မည် မ ဟုတ်' ပါ သည်။ ^၆၉ သို့ သော် ယ ခု မှ စ ၍ လူ့ သား သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ တန် ခိုး တော် လက် ယာ ဘက် ၌ ထိုင် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇၀ ထို အ ခါ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ က “သို့ ဖြစ် လျှင် သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ဖြစ် သ‌ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ ဆို သည့် အ တိုင်း ငါ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇၁ သူ တို့ က လည်း “ငါ တို့ ကိုယ် တိုင် သူ ၏ နှုတ် မှ ထို စ ကား ကို ကြား ရ ပြီ ဖြစ် ၍ မည် သည့် သက် သေ လို သေး သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

22

¹ Now the feast of unleavened bread, which is called the Passover, was approaching. ² The chief priests and the scribes sought how they might put him to death, for they feared the people.

³ Satan entered into Judas, who was also called Iscariot, who was counted with the twelve. ⁴ He went away and talked with the chief priests and captains about how he might deliver him to them. ⁵ They were glad, and agreed to give him money. ⁶ He consented and sought an opportunity to deliver him to them in the absence of the multitude.

⁷ The day of unleavened bread came, on which the Passover must be sacrificed. ⁸ Jesus sent Peter and John, saying, “Go and prepare the Passover for us, that we may eat.” ⁹ They said to him, “Where do you want us to prepare?” ¹⁰ He said to them, “Behold, when you have entered into the city, a man carrying a pitcher of water will meet you. Follow him into the house which he enters. ¹¹ Tell the master of the house, ‘The Teacher says to you, “Where is the guest room, where I may eat the Passover with my disciples?” ’ ¹² He will show you a large, furnished upper room. Make preparations there.” ¹³ They went, found things as Jesus had told them, and they prepared the Passover.

¹⁴ When the hour had come, he sat down with the twelve apostles. ¹⁵ He said to them, “I have earnestly desired to eat this Passover with you before I suffer, ¹⁶ for I tell you, I will no longer by any means eat of it until it is fulfilled in God’s Kingdom.” ¹⁷ He received a cup, and when he had given thanks, he said, “Take this and share it among yourselves, ¹⁸ for I tell you, I will not drink at all again from the fruit of the vine, until God’s Kingdom comes.”

¹⁹ He took bread, and when he had given thanks, he broke and gave it to them, saying, “This is my body which is given for you. Do this in memory of me.” ²⁰ Likewise, he took the cup after supper, saying, “This cup is the new covenant in my blood, which is poured out for you.

²¹ But behold, the hand of him who betrays me is with me on the table. ²² The Son of Man indeed goes as it has been determined, but woe to that man through whom he is betrayed!” ²³ They began to question among themselves which of them it was who would do this thing.

²⁴ A dispute also arose among them, which of them was considered to be greatest. ²⁵ He said to them, “The kings of the nations lord it over them, and those who have authority over them are called ‘benefactors.’ ²⁶ But not so with you. Rather, the one who is greater among you, let him become as the younger, and one who is governing, as one who serves. ²⁷ For who is greater, one who sits at the table, or one who serves? Isn’t it he who sits at the table? But I am among you as one who serves.

²⁸ “But you are those who have continued with me in my trials. ²⁹ I confer on you a kingdom, even as my Father conferred on me, ³⁰ that you may eat and drink at my table in my Kingdom. You will sit on thrones, judging the twelve tribes of Israel.”

³¹ The Lord said, “Simon, Simon, behold, Satan asked to have all of you, that he might sift you as wheat, ³² but I prayed for you, that your faith wouldn’t fail. You, when once you have turned again, establish your brothers.” The word for 'brothers' here and where context allows may also be correctly translated 'brothers and sisters' or 'siblings'. ³³ He said to him, “Lord, I am ready to go with you both to prison and to death!” ³⁴ He said, “I tell you, Peter, the rooster will by no means crow today until you deny that you know me three times.”

³⁵ He said to them, “When I sent you out without purse, bag, and sandals, did you lack anything?” They said, “Nothing.” ³⁶ Then he said to them, “But now, whoever has a purse, let him take it, and likewise a bag. Whoever has none, let him sell his cloak, and buy a sword. ³⁷ For I tell you that this which is written must still be fulfilled in me: ‘He was counted with transgressors.’ Isaiah 53:12 For that which concerns me is being fulfilled.” ³⁸ They said, “Lord, behold, here are two swords.” He said to them, “That is enough.” ³⁹ He came out and went, as his custom was, to the Mount of Olives. His disciples also followed him.

⁴⁰ When he was at the place, he said to them, “Pray that you don’t enter into temptation.” ⁴¹ He was withdrawn from them about a stone’s throw, and he knelt down and prayed, ⁴² saying, “Father, if you are willing, remove this cup from me. Nevertheless, not my will, but yours, be done.” ⁴³ An angel from heaven appeared to him, strengthening him. ⁴⁴ Being in agony, he prayed more earnestly. His sweat became like great drops of blood falling down on the ground.

⁴⁵ When he rose up from his prayer, he came to the disciples and found them sleeping because of grief, ⁴⁶ and said to them, “Why do you sleep? Rise and pray that you may not enter into temptation.” ⁴⁷ While he was still speaking, a crowd appeared. He who was called Judas, one of the twelve, was leading them. He came near to Jesus to kiss him.

⁴⁸ But Jesus said to him, “Judas, do you betray the Son of Man with a kiss?” ⁴⁹ When those who were around him saw what was about to happen, they said to him, “Lord, shall we strike with the sword?” ⁵⁰ A certain one of them struck the servant of the high priest, and cut off his right ear. ⁵¹ But Jesus answered, “Let me at least do this”—and he touched his ear and healed him.

⁵² Jesus said to the chief priests, captains of the temple, and elders, who had come against him, “Have you come out as against a robber, with swords and clubs? ⁵³ When I was with you in the temple daily, you didn’t stretch out your hands against me. But this is your hour, and the power of darkness.” ⁵⁴ They seized him and led him away, and brought him into the high priest’s house. But Peter followed from a distance. ⁵⁵ When they had kindled a fire in the middle of the courtyard and had sat down together, Peter sat among them.

⁵⁶ A certain servant girl saw him as he sat in the light, and looking intently at him, said, “This man also was with him.” ⁵⁷ He denied Jesus, saying, “Woman, I don’t know him.” ⁵⁸ After a little while someone else saw him and said, “You also are one of them!” But Peter answered, “Man, I am not!”

⁵⁹ After about one hour passed, another confidently affirmed, saying, “Truly this man also was with him, for he is a Galilean!” ⁶⁰ But Peter said, “Man, I don’t know what you are talking about!” Immediately, while he was still speaking, a rooster crowed. ⁶¹ The Lord turned and looked at Peter. Then Peter remembered the Lord’s word, how he said to him, “Before the rooster crows you will deny me three times.” ⁶² He went out, and wept bitterly.

⁶³ The men who held Jesus mocked him and beat him. ⁶⁴ Having blindfolded him, they struck him on the face and asked him, “Prophesy! Who is the one who struck you?” ⁶⁵ They spoke many other things against him, insulting him.

⁶⁶ As soon as it was day, the assembly of the elders of the people were gathered together, both chief priests and scribes, and they led him away into their council, saying, ⁶⁷ “If you are the Christ, tell us.” But he said to them, “If I tell you, you won’t believe, ⁶⁸ and if I ask, you will in no way answer me or let me go. ⁶⁹ From now on, the Son of Man will be seated at the right hand of the power of God.” ⁷⁰ They all said, “Are you then the Son of God?”He said to them, “You say it, because I am.” ⁷¹ They said, “Why do we need any more witness? For we ourselves have heard from his own mouth!”

၂၂

^၁ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ဟု ခေါ် သော တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် နီး ကပ် လာ ၏။ ^၂ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် နိုင် မည့် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။

^၃ ထို အ ခါ စာ တန် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့်‌ တော် တို့ တွင် အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သည့် ဣ ရှ ကာ ရုတ် ဟု ခေါ် သော ယု ဒ ထံ သို့ ဝင် သ ဖြင့်၊ ^၄ သူ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး များ ထံ သို့ သွား ၍ ကိုယ် တော် ကို သူ တို့ လက် သို့ မည် ကဲ့ သို့ အပ် နှံ ရ မည် နည်း ဟု သူ တို့ နှင့် အ တူ တိုင် ပင် လေ ၏။ ^၅ သူ တို့ သည် ဝမ်း မြောက် ၍ ယု ဒ ကို ငွေ ပေး ရန် သ ဘော တူ ဆုံး ဖြတ် ကြ ၏။ ^၆ ယု ဒ သည် လည်း သ ဘော တူ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် မ ရှိ သည့် အ ချိန် ၌ ကိုယ် တော် ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ရန် အ ခွင့် ကောင်း ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၇ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် နေ့ တည်း ဟူ သော ပ သ ခါ ပွဲ တော် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို ပူ ဇော် ရ သော နေ့ ရောက် လာ သ ဖြင့်၊ ^၈ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု နှင့် ယော ဟန် တို့ အား “ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ငါ တို့ စား ရန် သွား ၍ ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျက် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၉ သူ တို့ က လည်း “ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အား အ ဘယ် မှာ ပြင် ဆင် စေ လို ပါ သ နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ သော်၊ ^၁၀ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် သော အ ခါ ရေ အိုး ထမ်း သော လူ တစ် ဦး သည် သင် တို့ ကို ကြို ဆို လိမ့် မည်။ ထို သူ ဝင် သော အိမ် ထဲ သို့ လိုက် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၁၁ အိမ် ရှင် အား ‘ဆ ရာ က ငါ ၏ တ ပည့် များ နှင့် အ တူ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို သုံး ဆောင် ရ မည့် အ ခန်း သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု သင့် အား မေး လိုက် ပါ သည်’ ဟူ ၍ ပြော ကြ လော့။ ^၁၂ ထို သူ သည် ခင်း ကျင်း ထား သော အ ပေါ် ထပ် ခန်း မ ကို သင် တို့ အား ပြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် လည်း သွား ၍ မိ မိ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။

^၁၄ အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တ မန် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တ မန် တော် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး'။ တို့ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ တော် မူ ၏။ ^၁၅ ကိုယ် တော် က “ငါ သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ မ ခံ စား ရ မီ ဤ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ စား ရန် အ လွန် အ လို ရှိ ၏။ ^၁၆ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ပ သ ခါ ပွဲ တော် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် တွင် ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ မ ‌ရောက် မီ တိုင် အောင် ဤ ပွဲ တော် ကို ငါ လုံး ဝ စား မည် မ ဟုတ်” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို့ ‌နောက် ခွက် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် “ဤ ခွက် ကို ယူ ၍ အ ချင်း ချင်း ဝေ သောက် ကြ ‌လော့။ ^၁၈ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ယ ခု မှ စ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင်ငံ တော် မ ပေါ် ထွန်း မီ တိုင် အောင် စ ပျစ် သီး မှ ဖြစ် သော အ ရည်ကို ငါ လုံး ဝ သောက် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ တစ် ဖန် မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး လျက် “ဤ မုန့် ကား သင် တို့ အ တွက် စွန့် သော ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို အောက် မေ့ ဖို့ ရန် ဤ သို့ ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို နည်း တူ ည စာ စား ပြီး နောက် ခွက် ကို လည်း ယူ ၍ “ဤ ခွက် ကား သင် တို့ အ တွက် သွန်း လောင်း သော ငါ ၏ သွေး ၌ တည် သည့် ပ ဋိ ညာဉ် သစ် ဖြစ် ၏။

^၂၁ သို့ သော် ငါ့ ကို အပ် နှံ မည့် သူ ၏ လက် သည် ငါ နှင့် အ တူ စား ပွဲ ပေါ် ၌ ရှိ ၏။ ^၂၂ လူ့ သား သည် ချ မှတ် ထား ခြင်း ခံ ရ သည့် အ တိုင်း သွား ရ မည် မှန် ၏။ သို့ သော် လူ့ သား ကို အပ် နှံ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ တွင် မည် သူ သည် ထို သို့ ပြု ရန် ကြံ ရွယ် နေ သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် သူ တို့ တွင် မည် သူ့ ကို အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သည် ဟု မှတ် ယူ ရ မည် ကို လည်း အ ချင်း ချင်း အ ငြင်း ပွား ကြ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရင် များ သည် ပြည် သူ တို့ အ ပေါ် အ စိုး တ ရ ပြု တတ် ကြ ၏။ လူ တို့ အ ပေါ် အာ ဏာ ရှိ သော သူ များ သည် လည်း အ များ အ ကျိုး ဆောင် သူ ဟု ‌ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၂၆ သင် တို့ မူ ကား ထို သို့ မ ဖြစ် ရ။ သင် တို့ တွင် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သော သူ သည် အ ငယ် ဆုံး သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ မည်။ ဦး ဆောင် သော သူ သည် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ မည်။ ^၂၇ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ‌နေ သော သူ နှင့် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ တို့ တွင် မည် သူ သည် ပို ၍ ကြီး မြတ် သ နည်း။ စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ နေ သော သူ မ ဟုတ် လော။ သို့ သော် ငါ သည် သင် တို့ အ လယ် တွင် လုပ် ကျွေး ပြု စု သော သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂၈ စုံ စမ်း နှောင့် ယှက် ခြင်း များ ကို ငါ ခံ ရ စဉ် သင် တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ ရပ် တည် ခဲ့ သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၂၉ ငါ ၏ ခ မည်း တော် သည် နိုင် ငံ တော် ကို ငါ့ အား အပ် နှင်း တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် လည်း နိုင် ငံ တော် ကို သင် တို့ အား အပ် နှင်း သ ဖြင့်၊ ^၃၀ သင် တို့ သည် ငါ ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ ငါ ၏ စား ပွဲ တွင် ထိုင် လျက် စား သောက် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ပြင် ပလ္လင် များ ပေါ် ထိုင် လျက် အစ္စ ရေး မျိုး နွယ် စု တစ် ဆယ့် နှစ် စု တို့ ကို တ ရား စီ ရင် ရ ကြ လိမ့် မည်။

^၃၁ ရှိ မုန်၊ ရှိ မုန်၊ နား ထောင် လော့။ ဂျုံ ဆန် ကို ဆန် ခါ ချ သ ကဲ့ သို့ စာ တန် သည် သင် တို့ ကို ဆန် ခါ ချ ရန် အ ခွင့် တောင်း လေ ပြီ။ ^၃၂ သို့ သော် သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ဆုံး ရှုံး မည့် အ ကြောင်း သင့် အ တွက် ငါ ဆု တောင်း ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် သတိ တ ရား ပြန် ရ သော အ ခါ သင် ၏ ညီ အစ် ကို များ ကို ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ စေ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထောင် ထဲ သို့ ဖြစ် စေ၊ သေ ခြင်း အ ထိ ဖြစ် စေ ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ရန် အ သင့် ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ပေ တ ရု၊ သင့် အား ငါ ဆို မည်။ ယ နေ့ ပင် ကြက် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို မ သိ ဟု သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “ငါ သည် သင် တို့ ကို ငွေ အိတ်၊ လွယ် အိတ် နှင့် ဖိ နပ် မ ပါ ဘဲ စေ လွှတ် သော အ ခါ သင် တို့ တွင် လို အပ် မှု တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ ခဲ့ သ လော” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “မ ရှိ ခဲ့ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ယ ခု မူ ကား ငွေ အိတ် ရှိ သော သူ သည် ယူ သွား စေ။ ထို နည်း တူ လွယ် အိတ် ကို လည်း ယူ သွား စေ။ ဓား မ ရှိ သော သူ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ရောင်း ၍ ဓား ကို ဝယ် စေ။ ^၃၇ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ‘သူ သည် တ ရား မဲ့ သော သူ တို့ ၏ စာ ရင်း တွင် ထည့် သွင်း ခြင်း ခံ ရ ၏’ ဟေ ရှာ ၅၃:၁၂။ ဟု ရေး ထား သော အ ရာ သည် ငါ ၌ ပြည့် စုံ ရ မည်။ အ မှန် စင် စစ် ငါ နှင့် ပတ် သက် သော အ ရာ သည် ဆုံး ခန်း သို့‌ ရောက် နေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၈ ထို အ ခါ သူ တို့ က “သ ခင်၊ ဤ မှာ ဓား နှစ် လက် ရှိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ လျှင် ကိုယ် တော် က “လုံ လောက် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထွက် ခွာ ၍ ပြု လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း သံ လွင် တောင် ပေါ် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ ၏။

^၄၀ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် က “ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် ဆု တောင်း ကြ လော့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ထံ မှ ခဲ တစ် ပစ် စာ ခန့် ခွာ သွား ၍ ဒူး ထောက် လျက်၊ ^၄၂ “အို အ ဖ၊ အ လို တော် ရှိ လျှင် ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ဖယ် ရှား ပေး တော် မူ ပါ။ သို့‌ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ” ဟု ဆု တောင်း တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ ကောင်း ကင် မှ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် ကိုယ် တော် ထံ ထင် ရှား လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို အား ပေး လေ ၏။ ^၄၄ ကိုယ် တော် သည် ပြင်း စွာ သော ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား လျက် ပို ၍ ပြင်း ပြ စွာ ဆု တောင်း တော် မူ ရာ ကိုယ် တော် ၏ ချွေး သည် မြေ ပေါ် သို့ ကျ သော သွေး စက် သ ဖွယ် ဖြစ် လေ ၏။

^၄၅ ကိုယ် တော် သည် ဆု တောင်း ရာ မှ ထ ၍ တ ပည့် တော် တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဝမ်း နည်း နွမ်း လျ သ ဖြင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ လျှင်၊ ^၄၆ “အ ဘယ် ကြောင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သ နည်း။ ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် ထ ၍ ဆု တောင်း ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၇ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် လူ အ စု အ ဝေး တို့ သည် ရောက် လာ ကြ ၏။ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ ဆို သူ သည် သူ တို့ ကို ဦး ဆောင် လာ ၍ ယေ ရှု ကို နမ်း ရန် ချဉ်း ကပ် လေ ၏။

^၄၈ သို့ သော် ယေ ရှု က “ယု ဒ၊ သင် သည် လူ့ သား ကို အ နမ်း ဖြင့် အပ် နှံ မည် လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် ၏ အ နီး ၌ ရှိ သော သူ တို့ သည် ဖြစ် လာ မည့် အ ရာ ကို သိ မြင် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဓား နှင့် ခုတ် ရ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၅၀ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ယောက် သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ခုတ် သ ဖြင့် ထို သူ ၏ ယာ ဘက် နား ရွက် ပြတ် သွား လေ ၏။ ^၅၁ ထို အ ခါ ‌ယေ ရှု က “ဤ မျှ နှင့် ရပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင် ထို သူ ၏ နား ရွက် ကို လက် တော် နှင့် တို့ ထိ လျက် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။

^၅၂ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် မိ မိ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ‌ရောက် လာ ကြ သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ အား “သင် တို့ သည် ဓား ပြ ကို ဖမ်း သ ကဲ့ သို့ တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် လာ ကြ သ‌ လော။ ^၅၃ ငါ သည် နေ့ တိုင်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ဗိ မာန် တော် ၌ ရှိ စဉ် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မ ဖမ်း ဆီး ကြ။ သို့ သော် ဤ သည် ကား သင် တို့ ၏ အ ချိန် ဖြစ် ပြီး မှောင် မိုက် ခြင်း ၏ အ ခွင့် အာ ဏာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ၍ ဆွဲ ခေါ် သွား ကာ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အိမ် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ပေ တ ရု မူ ကား မ လှမ်း မ ကမ်း မှ လိုက် သွား လေ ၏။ ^၅၅ သူ တို့ သည် ခြံ ဝင်း အ လယ် တွင် မီး ဖို ၍ စု ဝေး လျက် ထိုင် နေ ကြ သ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် လည်း သူ တို့ အ ကြား ၌ ထိုင် လေ ၏။

^၅၆ ထို အ ခါ အ စေ ခံ မိန်း မ တစ် ဦး သည် မီး ဖို ၏ အ လင်း ၌ ထိုင် နေ သော ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ သူ့ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် “ဤ သူ သည် လည်း ထို သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၅၇ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း မိန်း မ၊ ထို သူ ကို ငါ မ သိ” ဟု ငြင်း ဆို လေ ၏။ ^၅၈ ထို့ နောက် ခ ဏ ကြာ သော် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး သည် ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ “သင် သည် လည်း သူ တို့ ထဲ က တစ် ယောက် ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ၏။ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း လူ၊ ငါ သည် သူ တို့ ထဲ က မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၅၉ တစ် ဖန် တစ် နာ ရီ ခန့် ကြာ သော် အ ခြား သော သူ တစ် ဦး က “အ မှန် စင် စစ် ဤ သူ သည် လည်း ထို သူ နှင့် အ တူ ရှိ ခဲ့ သည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် လည်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် သည်” ဟု အ ခိုင် အ မာ ပြော ဆို ၏။ ^၆၀ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ချင်း လူ၊ သင် ပြော နေ သည့် အ ရာ ကို ငါ မ သိ” ဟု ဆို ၏။ ထို သို့ သူ ပြော နေ သည့် အ ချိန် ၌ ပင် ကြက် တွန် လေ ၏။ ^၆၁ ထို အ ခါ သ ခင် ဘု ရား သည် လှည့် ၍ ပေ တ ရု ကို စူး စိုက် ကြည့် တော် မူ ၏။ ပေ တ ရု သည် လည်း “ယ နေ့ ပင် ကြက် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော သ ခင် ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ပြန် လည် သ တိ ရ သ ဖြင့်၊ ^၆၂ အ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ သည်း ထန် စွာ ငို ကြွေး လေ ၏။

^၆၃ ယေ ရှု ကို စောင့် ကြပ် နေ သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပြောင် လှောင် ၍ ရိုက် နှက် ကြ ကာ၊ ^၆၄ မျက် နှာ တော် ကို ဖုံး အုပ် ပြီး လျှင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မျက် နှာ တော် ကို ရိုက် လျက်' ပါ သည်။ “သင့် အား မည် သူ ရိုက် သည် ကို ဟော ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၆၅ ထို့ ပြင် အ ခြား စ ကား အ မျိုး မျိုး တို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို စော် ကား ပြော ဆို ကြ ၏။

^၆၆ မိုး လင်း‌ သော အ ခါ လူ ထု ထဲ မှ လူ ကြီး အ ဖွဲ့ ဝင် များ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် စု ဝေး ကြ ၍ ကိုယ် တော် ကို မိ မိ တို့ ၏ တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၆၇ “သင် သည် ခ ရစ် တော် ဟုတ်၊ မ ဟုတ် ငါ တို့ ကို ပြော လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ ကို ငါ ပြော လျှင် သင် တို့ ယုံ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ^၆၈ သင် တို့ ကို ငါ မေး လျှင် လည်း သင် တို့ ဖြေ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ့ ကို လွှတ် လည်း လွှတ် ပေး ကြ မည် မ ဟုတ်' ပါ သည်။ ^၆၉ သို့ သော် ယ ခု မှ စ ၍ လူ့ သား သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ တန် ခိုး တော် လက် ယာ ဘက် ၌ ထိုင် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇၀ ထို အ ခါ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ က “သို့ ဖြစ် လျှင် သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ဖြစ် သ‌ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ ဆို သည့် အ တိုင်း ငါ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇၁ သူ တို့ က လည်း “ငါ တို့ ကိုယ် တိုင် သူ ၏ နှုတ် မှ ထို စ ကား ကို ကြား ရ ပြီ ဖြစ် ၍ မည် သည့် သက် သေ လို သေး သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

22

¹ Now the feast of unleavened bread, which is called the Passover, was approaching. ² The chief priests and the scribes sought how they might put him to death, for they feared the people.

³ Satan entered into Judas, who was also called Iscariot, who was counted with the twelve. ⁴ He went away and talked with the chief priests and captains about how he might deliver him to them. ⁵ They were glad, and agreed to give him money. ⁶ He consented and sought an opportunity to deliver him to them in the absence of the multitude.

⁷ The day of unleavened bread came, on which the Passover must be sacrificed. ⁸ Jesus sent Peter and John, saying, “Go and prepare the Passover for us, that we may eat.” ⁹ They said to him, “Where do you want us to prepare?” ¹⁰ He said to them, “Behold, when you have entered into the city, a man carrying a pitcher of water will meet you. Follow him into the house which he enters. ¹¹ Tell the master of the house, ‘The Teacher says to you, “Where is the guest room, where I may eat the Passover with my disciples?” ’ ¹² He will show you a large, furnished upper room. Make preparations there.” ¹³ They went, found things as Jesus had told them, and they prepared the Passover.

¹⁴ When the hour had come, he sat down with the twelve apostles. ¹⁵ He said to them, “I have earnestly desired to eat this Passover with you before I suffer, ¹⁶ for I tell you, I will no longer by any means eat of it until it is fulfilled in God’s Kingdom.” ¹⁷ He received a cup, and when he had given thanks, he said, “Take this and share it among yourselves, ¹⁸ for I tell you, I will not drink at all again from the fruit of the vine, until God’s Kingdom comes.”

¹⁹ He took bread, and when he had given thanks, he broke and gave it to them, saying, “This is my body which is given for you. Do this in memory of me.” ²⁰ Likewise, he took the cup after supper, saying, “This cup is the new covenant in my blood, which is poured out for you.

²¹ But behold, the hand of him who betrays me is with me on the table. ²² The Son of Man indeed goes as it has been determined, but woe to that man through whom he is betrayed!” ²³ They began to question among themselves which of them it was who would do this thing.

²⁴ A dispute also arose among them, which of them was considered to be greatest. ²⁵ He said to them, “The kings of the nations lord it over them, and those who have authority over them are called ‘benefactors.’ ²⁶ But not so with you. Rather, the one who is greater among you, let him become as the younger, and one who is governing, as one who serves. ²⁷ For who is greater, one who sits at the table, or one who serves? Isn’t it he who sits at the table? But I am among you as one who serves.

²⁸ “But you are those who have continued with me in my trials. ²⁹ I confer on you a kingdom, even as my Father conferred on me, ³⁰ that you may eat and drink at my table in my Kingdom. You will sit on thrones, judging the twelve tribes of Israel.”

³¹ The Lord said, “Simon, Simon, behold, Satan asked to have all of you, that he might sift you as wheat, ³² but I prayed for you, that your faith wouldn’t fail. You, when once you have turned again, establish your brothers.” The word for 'brothers' here and where context allows may also be correctly translated 'brothers and sisters' or 'siblings'. ³³ He said to him, “Lord, I am ready to go with you both to prison and to death!” ³⁴ He said, “I tell you, Peter, the rooster will by no means crow today until you deny that you know me three times.”

³⁵ He said to them, “When I sent you out without purse, bag, and sandals, did you lack anything?” They said, “Nothing.” ³⁶ Then he said to them, “But now, whoever has a purse, let him take it, and likewise a bag. Whoever has none, let him sell his cloak, and buy a sword. ³⁷ For I tell you that this which is written must still be fulfilled in me: ‘He was counted with transgressors.’ Isaiah 53:12 For that which concerns me is being fulfilled.” ³⁸ They said, “Lord, behold, here are two swords.” He said to them, “That is enough.” ³⁹ He came out and went, as his custom was, to the Mount of Olives. His disciples also followed him.

⁴⁰ When he was at the place, he said to them, “Pray that you don’t enter into temptation.” ⁴¹ He was withdrawn from them about a stone’s throw, and he knelt down and prayed, ⁴² saying, “Father, if you are willing, remove this cup from me. Nevertheless, not my will, but yours, be done.” ⁴³ An angel from heaven appeared to him, strengthening him. ⁴⁴ Being in agony, he prayed more earnestly. His sweat became like great drops of blood falling down on the ground.

⁴⁵ When he rose up from his prayer, he came to the disciples and found them sleeping because of grief, ⁴⁶ and said to them, “Why do you sleep? Rise and pray that you may not enter into temptation.” ⁴⁷ While he was still speaking, a crowd appeared. He who was called Judas, one of the twelve, was leading them. He came near to Jesus to kiss him.

⁴⁸ But Jesus said to him, “Judas, do you betray the Son of Man with a kiss?” ⁴⁹ When those who were around him saw what was about to happen, they said to him, “Lord, shall we strike with the sword?” ⁵⁰ A certain one of them struck the servant of the high priest, and cut off his right ear. ⁵¹ But Jesus answered, “Let me at least do this”—and he touched his ear and healed him.

⁵² Jesus said to the chief priests, captains of the temple, and elders, who had come against him, “Have you come out as against a robber, with swords and clubs? ⁵³ When I was with you in the temple daily, you didn’t stretch out your hands against me. But this is your hour, and the power of darkness.” ⁵⁴ They seized him and led him away, and brought him into the high priest’s house. But Peter followed from a distance. ⁵⁵ When they had kindled a fire in the middle of the courtyard and had sat down together, Peter sat among them.

⁵⁶ A certain servant girl saw him as he sat in the light, and looking intently at him, said, “This man also was with him.” ⁵⁷ He denied Jesus, saying, “Woman, I don’t know him.” ⁵⁸ After a little while someone else saw him and said, “You also are one of them!” But Peter answered, “Man, I am not!”

⁵⁹ After about one hour passed, another confidently affirmed, saying, “Truly this man also was with him, for he is a Galilean!” ⁶⁰ But Peter said, “Man, I don’t know what you are talking about!” Immediately, while he was still speaking, a rooster crowed. ⁶¹ The Lord turned and looked at Peter. Then Peter remembered the Lord’s word, how he said to him, “Before the rooster crows you will deny me three times.” ⁶² He went out, and wept bitterly.

⁶³ The men who held Jesus mocked him and beat him. ⁶⁴ Having blindfolded him, they struck him on the face and asked him, “Prophesy! Who is the one who struck you?” ⁶⁵ They spoke many other things against him, insulting him.

⁶⁶ As soon as it was day, the assembly of the elders of the people were gathered together, both chief priests and scribes, and they led him away into their council, saying, ⁶⁷ “If you are the Christ, tell us.” But he said to them, “If I tell you, you won’t believe, ⁶⁸ and if I ask, you will in no way answer me or let me go. ⁶⁹ From now on, the Son of Man will be seated at the right hand of the power of God.” ⁷⁰ They all said, “Are you then the Son of God?”He said to them, “You say it, because I am.” ⁷¹ They said, “Why do we need any more witness? For we ourselves have heard from his own mouth!”