ရှင် လု ကာ ခ ရစ် ဝင် ၂၀

ရှင် လု ကာ ခ ရစ် ဝင်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၂၀

^၁တ နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် တွင် လူ များ ကို ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး ၍ ဧ ဝံ ဂေ လိ တ ရား ကို ဟော တော် မူ စဉ်၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ၊ လူ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် လာ ၍၊ ^၂ကိုယ် တော် သည် ဤ အ မှု များ ကို အ ဘယ် အ ခွင့် နှင့် ပြု သည် ကို ၎င်း၊ ထို အ ခွင့် ကို အ ဘယ် သူ ပေး သည် ကို ၎င်း၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ပြော ပါ ဟု ဆို ကြ သော်၊ ^၃ကိုယ် တော် က၊ ငါ သည် တ စုံ တ ခု ကို မေး ဦး မည်။ သင် တို့ ဖြေ ကြ လော့။ ^၄ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ ဗတ္တိ ဇံ ၏ ပုဒ် နက် သည် နှစ် ခြင်း ဖြစ် ၏။ တ ရား သည် ဘု ရား က ဖြစ် သ လော။ လူ က ဖြစ် သ လော ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၅ထို သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆင် ခြင် ၍၊ ဘု ရား က ဖြစ် သည် ဟု ငါ တို့ ဖြေ လျှင်၊ သင် တို့ သည် ယော ဟန် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ယုံ သ နည်း ဟု သူ မေး လေ ဦး မည်။ လူ က ဖြစ် သည် ဟု ငါ တို့ ဖြေ လျှင်၊ ^၆ယော ဟန် သည် ပ ရော ဖက် ဖြစ် သည် ကို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယုံ သ ဖြင့် ငါ တို့ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပစ် ကြ လိမ့် မည် ဟု အ ချင်း ချင်း ဆင် ခြင် ပြီး မှ၊ ^၇အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။ ^၈ယေ ရှု က လည်း၊ ထို အ တူ ဤ အ မှု များ ကို အ ဘယ် အ ခွင့် နှင့် ငါ ပြု သည် ကို ငါ မ ပြော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ထို အ ခါ ပ ရိ သတ် တို့ အား မိန့် တော် မူ သော ဥ ပ မာ ကား၊ လူ တ ဦး သည် စ ပျစ် ဥ ယျာဉ် ကို စိုက် ပျိုး ပြီး မှ လုပ် ဆောင် သော သူ တို့ အား ဥ ယျာဉ် ကို ငှါး ၍ အ ခြား သော ပြည် သို့ ကြာ မြင့် စွာ သွား နေ ၏။ ^၁၀ကာ လ အ ချိန် တန် လျှင်၊ လုပ် ဆောင် သော သူ တို့ သည် စ ပျစ် သီး အ ချို့ ကို ပေး စေ ခြင်း ငှါ ဥ ယျာဉ် ရှင် သည် ငယ် သား ကို စေ လွှတ် လေ ၏။ ဥ ယျာဉ် စောင့် တို့ သည် ငယ် သား ကို ရိုက် ၍ လက် ချည်း လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၁၁နောက် တ ဖန် အ ခြား သော ငယ် သား ကို စေ လွှတ် ပြန် လျှင်၊ ဥ ယျာဉ် စောင့် တို့ သည် သူ့ ကို ရိုက် ၍ အ ရှက် ခွဲ ပြီး မှ လက် ချည်း လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၁၂နောက် တ ဖန် အ ခြား သော ငယ် သား ကို စေ လွှတ် ပြန် လျှင်၊ သူ့ ကို ဒဏ် ရာ ပေါ် အောင် နာ ကျင် စွာ ရိုက် ၍ နှင် ထုတ် ကြ ၏။

^၁၃ထို အ ခါ ဥ ယျာဉ် ရှင် က၊ ငါ သည် အ ဘယ် သို့ ပြု ရ မည် နည်း။ ငါ ၏ ချစ် သား ကို ငါ စေ လွှတ် မည်။ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ သား ကို မြင် လျှင် အား နာ ကောင်း အား နာ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ဥ ယျာဉ် စောင့် တို့ သည် သား ကို မြင် လျှင်၊ ဤ သူ သည် အ မွေ ခံ ဖြစ် ၏။ လာ ကြ။ သူ့ ကို သတ် ကြ ကုန် အံ့။ ထို သို့ သူ ၏ အ မွေ ဥစ္စာ ကို ငါ တို့ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု အ ချင်း ချင်း တိုင် ပင် ပြီး မှ၊ ^၁၅ဥ ယျာဉ် ရှင် ၏ သား ကို ဥ ယျာဉ် ပြင် သို့ ထုတ် ၍ သတ် ပစ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဥ ယျာဉ် ရှင် သည် ဥ ယျာဉ် စောင့် တို့ ကို အ ဘယ် သို့ ပြု မည် နည်း။

^၁၆ဥ ယျာဉ် ရှင် သည် လာ ၍ ထို သူ တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ပြီး မှ ထို ဥ ယျာဉ် ကို အ ခြား သော သူ တို့ အား ပေး လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကြား လျှင် ထို သို့ မ ဖြစ် ပါ စေ နှင့် ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ^၁၇ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ကို ကြည့် ရှု ၍၊ တိုက် ကို တည် လုပ် သော သူ များ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် နောက် တ ဖန် တိုက် ထောင့် အ ထွဋ် အ ဖျား သို့ ရောက် ပြန် ၏ (ဆာ ၁၁၈:၂၂) တိုက် ကို တည် လုပ် သော သူ များ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် နောက် တ ဖန် တိုက် ထောင့် အ ထွဋ် ဖျား သို့ ရောက် ပြန် ၏။ ဟူ သော ကျမ်း စာ ချက် သည် အ ဘယ် သို့ ဆို လို သ နည်း။ ^၁၈အ ကြင် သူ သည် ထို ကျောက် အ ပေါ် သို့ ကျ ၏၊ ထို သူ သည် ကျိုး လ တံ့။ အ ကြင် သူ ၏ အ ပေါ် သို့ ထို ကျောက် သည် ကျ ၏၊ ထို သူ သည် ညက် ညက် ကြေ လ တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် မိ မိ တို့ ကို ရည် ဆောင် ၍ ထို ဥ ပ မာ စ ကား ကို ဟော ပြော တော် မူ သည် ကို သိ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် ကို ဘမ်း ဆီး ခြင်း ငှါ ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ သော် လည်း လူ များ ကို ကြောက် ၍ နေ ရ ကြ ၏။

^၂၀ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ချောင်း မြောင်း လျက်၊ စ ကား တော် ၌ အ ပြစ် ကို ရှာ ၍ မြို့ ဝန် မင်း လက် သို့ အပ် နှံ သော အ ခွင့် ကို ရ ခြင်း ငှါ၊ သူ တော် ကောင်း ဖြစ် ယောင် ဆောင် သော သူ လျှို တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ စေ လွှတ် ကြ ၏။ ^၂၁ထို သူ လျှို တို့ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် လူ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဖြောင့် မတ် စွာ ဆုံး မ ဩ ဝါ ဒ ပေး ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား လမ်း ကို ဟုတ် မှန် စွာ ပြ တော် မူ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သိ ကြ ပါ ၏။ ^၂၂အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကဲ သာ ဘု ရင် အား အ ခွန် ကို ဆက် အပ် သ လော၊ မ ဆက် အပ် သ လော ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။

^၂၃ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ ၏ ပ ရိ ယာယ် ကို သိ မှတ် တော် မူ လျှင်၊ သင် တို့ သည် ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ကြ သ နည်း။ ^၂၄ဒေ နာ ရိ တ ပြား ကို ပြ ပါ။ အ ဘယ် သူ ၏ ပုံ၊ အ ဘယ် သူ ၏ လိပ် စာ ပါ ပါ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ကဲ သာ ဘု ရင် ၏ ပုံ၊ လိပ် စာ ပါ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ သော်၊ ^၂၅ကိုယ် တော် က၊ ကဲ သာ ဘု ရင် ၏ ဥစ္စာ ကို ကဲ သာ ဘု ရင် အား ဆက် ပေး ကြ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဥစ္စာ ကို ကား ဘု ရား သ ခင် အား ဆက် ပေး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ထို သူ တို့ သည် လူ များ ရှေ့ တွင် စ ကား တော် ၌ အ ပြစ် မ တွေ့ နိုင် သ ဖြင့် ပြန် ပြော တော် မူ သော စ ကား ကို အံ့ ဩ ၍ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။

^၂၇ထ မြောက် ရှင် ပြန် ခြင်း မ ရှိ ဟု ငြင်း ခုံ တတ် သော ဇဒ္ဒု ကဲ အ ချို့ သည် လည်း အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ၍၊ ^၂၈အ ရှင် ဘု ရား၊ မ ယား ရှိ သော သူ သည် သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင်၊ သူ ၏ မ ယား ကို သူ့ ညီ သိမ်း ယူ ၍ အစ် ကို အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွှယ် စေ (တ ရား ၂၅:၅) အ တူ နေ သော ညီ အစ် ကို တို့ တွင်၊ တ စုံ တ ယောက် သော သူ သည် သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင်၊ သေ သော သူ ၏ မ ယား သည် အ ခြား တ ပါး သော လူ စိမ်း နှင့် စုံ ဘက် ခြင်း ကို မ ပြု ရ။ သူ ၏ လင် ညီ သည် သူ့ ကို သိမ်း ယူ ဆက် ဆံ ၍ မ ရီး ၌ ပြု အပ် သော ဝတ် ကို ပြု ရ မည်။ ဟု အ ကျွန်ုပ် တို့ အား မော ရှေ စီ ရင် ပါ ပြီ။ ^၂၉ညီ အစ် ကို ခု နစ် ယောက် ရှိ ပါ ၏။ အစ် ကို အ ကြီး သည် မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် ၍ သား မ ရှိ ဘဲ သေ လျှင်၊ ^၃၀သူ ၏ မ ယား ကို သူ့ ညီ အ ကြီး သိမ်း ယူ ၍ သား မ ရှိ ဘဲ သေ ပြန် လေ ၏။ ^၃၁ထို အ တူ တ တိ ယ သူ မှ စ ၍ တ ယောက် နောက် တ ယောက် ခု နစ် ယောက် သော ညီ အစ် ကို တို့ သည် ထို မိန်း မ ကို သိမ်း ယူ ၍ သား ကို မ ကျန် ရစ် စေ ဘဲ သေ ကြ ၏။ ^၃၂နောက် ဆုံး ၌ မိန်း မ သည် လည်း သေ လေ ၏။ ^၃၃သို့ ဖြစ် ၍ ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ ထို မိန်း မ သည် အ ဘယ် သူ ၏ မ ယား ဖြစ် ရ ပါ မည် နည်း။ ထို သူ ခု နစ် ယောက် တို့ သည် ထို မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် ကြ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၃၄ယေ ရှု က လည်း၊ ယ ခု ဘ ဝ သား တို့ သည် စုံ ဘက် ခြင်း၊ ထိမ်း မြား ပေး စား ခြင်း ကို ပြု တတ် ကြ ၏။ ^၃၅နောင် ဘ ဝ ကို ၎င်း၊ သေ ခြင်း မှ ထ မြောက် ခြင်း ကို ၎င်း ရ ထိုက် သည် ဟု မှတ် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော သူ တို့ သည် စုံ ဘက် ခြင်း၊ ထိမ်း မြား ပေး စား ခြင်း ကို မ ပြု တတ် ကြ။ ^၃၆သေ ခြင်း နှင့် အ စဉ် ကင်း လွတ် ၍ ကောင်း ကင် တ မန် ကဲ့ သို့ ဖြစ် သည် သာ မ က၊ ထ မြောက် ခြင်း ၏ သား ဖြစ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၇ထို မှ တ ပါး၊ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဟု ချုံ ခဏ်း မီး လောင် နေ သော ချုံ ပုတ် မှ တစ် ဆင့် မော ရှေ အား ဘု ရား သ ခင် ထင် ရှား သည့် အ ခဏ်း (ထွ ၃:၆၊ ၁၅-၁၆) ကို ရည် ညွှန်း သည်။ ၌ ခေါ် ဝေါ် သော အ ခါ သေ လွန် သော သူ တို့ သည် ထ မြောက် ကြောင်း ကို ဘော် ပြ ခဲ့ ပြီ။ ^၃၈ဘု ရား သ ခင် သည် သေ နေ သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား မ ဟုတ်။ အ သက် ရှင် သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၌ အ သက် ရှင် ကြ သည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ စ ကား သည် လျောက် ပတ် ပါ ၏ ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၄၀နောက် တ ဖန် အ လျှင်း မ မေး မ လျှောက် ဝံ့ ကြ။

^၄၁ယေ ရှု က လည်း၊ ခ ရစ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် ၏ သား ဖြစ် သည် ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ကြ သ နည်း။ ^၄၂ဒါ ဝိဒ် ၏ စ ကား မှာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ၏ ရန် သူ တို့ ကို သင် ၏ ခြေ တင် ရာ ငါ မ ချ မ ထား မှီ တိုင် အောင် ငါ့ လက်ျာ ဘက် ၌ ထိုင် နေ လော့ ဟု၊ ^၄၃ငါ့ သ ခင် အား မိန့် တော် မူ သည် (ဆာ ၁၁၀:၁) ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ၏ ရန် သူ တို့ ကို သင် ၏ ခြေ တင် ရာ၊ ငါ မ ချ မ ထား မှီ တိုင် အောင်၊ ငါ့ လက်ျာ ဘက် ၌ ထိုင် နေ လော့ ဟု ငါ ၏ သ ခင် အား မိန့် တော် မူ ၏။ ဟု ဆာ လံ ကျမ်း စာ ၌ ဒါ ဝိဒ် ဆို သ တည်း။ ^၄၄ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ခ ရစ် တော် ကို သ ခင် ဟူ ၍ ခေါ် လျှင် အ ဘယ် သို့ သူ ၏ သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၄၅ပ ရိ သတ် များ နား ထောင် စဉ် တွင် တ ပည့် တော် တို့ အား တ ဖန် မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ^၄၆ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ ကို ရှောင် ကြ လော့။ သူ တို့ သည် ရှည် သော အင်္ကျီ ကို ဝတ် လျက် လည် ခြင်း ငှါ အ လို ရှိ ကြ ၏။ ဈေး ၌ ရို သေ စွာ နှုတ် ဆက် ခြင်း ကို ၎င်း၊ ပွဲ သ ဘင်၊ တ ရား စ ရပ် တို့ ၌ မြင့် မြတ် သော နေ ရာ ထိုင် ရာ ကို ၎င်း နှစ် သက် ကြ ၏။ ^၄၇သူ တို့ သည် မုတ် ဆိုး မ ၏ အိမ် ကို လု ယူ သိမ်း စား ၍ အ ပြစ် မ ပေါ် စေ ခြင်း ငှါ ရှည် စွာ သော ပ ဌ နာ စ ကား ကို ရွတ် တတ် ကြ ၏။ ထို သူ တို့ သည် သာ ၍ ကြီး စွာ သော ဒဏ် ကို ခံ ရ ကြ လ တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

¹ And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders, ²And spake unto him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority? ³And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; and answer me: ⁴The baptism of John, was it from heaven, or of men?

⁵And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not? ⁶But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet. ⁷And they answered, that they could not tell whence it was. ⁸And Jesus said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.

⁹Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time. ¹⁰And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent him away empty. ¹¹And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated him shamefully, and sent him away empty. ¹²And again he sent a third: and they wounded him also, and cast him out.

¹³Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence him when they see him. ¹⁴But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours. ¹⁵So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them?

¹⁶He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, God forbid. ¹⁷And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner? ¹⁸Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.

¹⁹And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.

²⁰And they watched him, and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him unto the power and authority of the governor. ²¹And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person of any, but teachest the way of God truly: ²²Is it lawful for us to give tribute unto Caesar, or no?

²³But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt ye me? ²⁴Shew me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Caesar’s. ²⁵And he said unto them, Render therefore unto Caesar the things which be Caesar’s, and unto God the things which be God’s. ²⁶And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.

²⁷Then came to him certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him, ²⁸Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man’s brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother. ²⁹There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children. ³⁰And the second took her to wife, and he died childless. ³¹And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died. ³²Last of all the woman died also. ³³Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.

³⁴And Jesus answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage: ³⁵But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: ³⁶Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection. ³⁷Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob. ³⁸For he is not a God of the dead, but of the living: for all live unto him.

³⁹Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said. ⁴⁰And after that they durst not ask him any question at all.

⁴¹And he said unto them, How say they that Christ is David’s son? ⁴²And David himself saith in the book of Psalms, The Lord said unto my Lord, Sit thou on my right hand, ⁴³Till I make thine enemies thy footstool. ⁴⁴David therefore calleth him Lord, how is he then his son?

⁴⁵Then in the audience of all the people he said unto his disciples, ⁴⁶Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts; ⁴⁷Which devour widows’ houses, and for a shew make long prayers: the same shall receive greater damnation.

၂၀

^၁ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် တွင် လူ တို့ အား သွန် သင် လျက် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော တော် မူ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ သည် ရောက် လာ ၍၊ ^၂ “သင် သည် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ထို အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မည် သူ က သင့် အား ပေး သည် ကို လည်း ကောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပြော ပါ” ဟု ကိုယ် တော် အား ဆို ကြ ၏။ ^၃ ကိုယ် တော် က လည်း “ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို မေး ခွန်း တစ် ခု မေး ဦး မည်။ ငါ့ ကိုဖြေ ကြ လော့။ ^၄ ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ သည် ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သ လော” ဟု ပြန် ၍ မေး တော် မူ ၏။

^၅ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ကြ ကာ “‘ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် သူ က ‘အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း’ ဟု ပြော လိမ့် မည်။ ^၆ ‘လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် လည်း လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ဖြစ် သည် ဟု ယုံ ကြည် ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် ငါ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၇ ထို ကြောင့် သူ တို့ က “အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ငါ သည် လည်း ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း သင် တို့ ကို မ ပြော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ အား ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “လူ တစ် ဦး သည် စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး ၍ ခြံ သ မား တို့ အား ငှား ရမ်း ပြီး လျှင် ကာ လ အ တန် ကြာ ခ ရီး ထွက် လေ ၏။ ^၁၀ အ သီး ပေါ် ချိန် ရောက် သော အ ခါ စ ပျစ် ခြံ ထွက် အ သီး အ ချို့ ကို မိ မိ အား ပေး စေ ရန် အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ခြံ သ မား တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။ သို့ သော် ခြံ သ မား တို့ သည် ထို အ စေ အ ပါး ကို ရိုက် နှက် ကာ လက် ချည်း သက် သက် ပြန် လွှတ် ကြ ၏။ ^၁၁ တစ် ဖန် အ ခြား အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ထပ် ၍ စေ လွှတ် လေ ၏။ သို့ သော် သူ့ ကို လည်း ရိုက် နှက် ၍ အ ရှက် ခွဲ ပြီး လျှင် လက် ချည်း သက် သက် ပြန် လွှတ် ကြ ၏။ ^၁၂ နောက် တစ် ဖန် တ တိ ယ အ စေ အ ပါး ကို ထပ် ၍ စေ လွှတ် လေ ၏။ သို့ သော် ထို အ စေ အ ပါး ကို လည်း အ နာ တ ရ ဖြစ် စေ ပြီး မှ နှင် ထုတ် ကြ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ စ ပျစ် ခြံ ပိုင် ရှင် က ‘ငါ မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း။ ငါ ၏ ချစ် သား ကို ငါ စေ လွှတ် မည်။ သူ တို့ သည် သူ့ ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သူ့ ကို မြင် လျှင်'။ ရို သေ ကောင်း ရို သေ ကြ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ သို့ သော် ခြံ သ မား တို့ သည် သူ့ သား ကို မြင် လျှင် ‘ဤ သူ သည် အ မွေ ခံ ဖြစ် ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လာ ကြ၊' ပါ သည်။ အ မွေ သည် ငါ တို့ ဥစ္စာ ဖြစ် လာ ရန် သူ့ ကို သတ် ကြ စို့’ ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၁၅ သူ့ ကို စ ပျစ် ခြံ အ ပြင် သို့ နှင် ထုတ် ကာ သတ် ပစ် ကြ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် စ ပျစ် ခြံ ပိုင် ရှင် သည် ထို သူ တို့ ကို မည် သို့ ပြု မည် နည်း။

^၁၆ သူ သည် လာ ၍ ထို ခြံ သ မား တို့ ကို အ ဆုံး စီ ရင် ကာ စ ပျစ် ခြံ ကို အ ခြား သော သူ တို့ အား ပေး လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ကြား ရ သော သူ တို့ က လည်း “ထို သို့ မ ဖြစ် ပါ စေ နှင့်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၇ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို စူး စိုက် ကြည့် လျက် “‘တိုက် ဆောက် သူ များ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် ထိပ် ဆုံး ထောင့် ချုပ် ကျောက် ဖြစ် လာ ၏’ မ ၂၁:၄၂။ မာ ၁၂:၁၀။ တ ၄:၁၁။ ၁ ပေ ၂:၇။ ဆာ ၁၁၈:၂၂။ ဟု ရေး ထား သော အ ရာ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ဆို လို သ နည်း။ ^၁၈ ထို ကျောက် ပေါ် သို့ ကျ သော သူ တိုင်း သည် အ ပိုင်း ပိုင်း ကျိုး လိမ့် မည်။ ထို ကျောက် သည် တစ် စုံ တစ် ဦး အ ပေါ် သို့ ကျ လျှင် ထို သူ သည် ညက် ညက် ကြေ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ သည် မိ မိ တို့ အား ရည် ညွှန်း ၍ ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို မိန့် တော် မူ ကြောင်း သိ ကြ သ ဖြင့် ထို အ ချိန် မှာ ပင် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ ‌သော် လည်း သူ တို့ သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ကြ ၏။

^၂၀ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် ကြည့် လျက် နှုတ် တော် ထွက် စ ကား တွင် အ ပြစ် ရှာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ဘု ရင် ခံ ၏ အုပ် ချုပ် မှု အာ ဏာ အောက် သို့ အပ် နှံ နိုင် ရန် ဖြောင့် မတ် သူ အ ဖြစ် ဟန် ဆောင် ‌သော သူ လျှို များ ကို စေ လွှတ် ကြ ၏။ ^၂၁ ထို သူ လျှို တို့ က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ သည် မှန် ကန် စွာ ဟော ပြော သွန် သင် ၍ လူ့ မျက် နှာ ကို မ ထောက် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား လမ်း ကို သမ္မာ တ ရား နှင့် အ ညီ သွန် သင် ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တို့ သိ ကြ ပါ ၏။ ^၂၂ ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ခွန် ဆက် သ ခြင်း သည် တ ရား တော် နှင့် ညီ သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် မ ညီ သ ‌လော” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။

^၂၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ ပ ရိ ယာယ် ကို သိ တော် မူ ၍၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင် တို့ သည် ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် စုံ စမ်း ကြ သ နည်း။' ^၂၄ “ငါ့ ကို ဒေ နာ ရိ တစ် ပြား ပြ ကြ လော့။ ၎င်း တွင် မည် သူ ၏ ပုံ၊ မည် သူ ၏ ကမ္ပည်း စာ ပါ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် ၏ ပုံ နှင့် ကမ္ပည်း စာ ပါ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၅ ကိုယ် တော် က လည်း “ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် အား ဆက် သ ၍ ဘု ရား သ ခင် နှင့် ဆိုင် သော အ ရာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် အား ဆက် သ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ သူ တို့ သည် လူ တို့ ရှေ့ တွင် ကိုယ် တော် ၏ စ ကား အ မှား ကို ကျော့ ဖမ်း ၍ မ ရ နိုင် သည့် အ ပြင် ကိုယ် တော် ဖြေ ကား ပုံ ကို အံ့ ဩ လျက် တိတ် ဆိတ် သွား ကြ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ ဟု ပြော ကြ သော ဇဒ္ဒု ကဲ အ ချို့ တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လာ ၍၊ ^၂၈ “ဆ ရာ၊ တစ် စုံ တစ် ဦး ၏ အစ် ကို သည် မ ယား ရှိ သော် လည်း သား သ မီး မ ထွန်း ကား ဘဲ သေ ဆုံး သွား လျှင် ညီ ဖြစ် သူ သည် မိ မိ အစ် ကို ၏ မျိုး ဆက် ကို ပေါက် ဖွား စေ ရန် ထို မိန်း မ ကို ယူ ရ မည် တ ရား ၂၅:၅။ ဟု အ ကျွန်ုပ် တို့ အား မော ရှေ စီ ရင် ရေး ထား ခဲ့ ပါ သည်။ ^၂၉ တစ် ခါ က ညီ အစ် ကို ခု နစ် ဦး ရှိ ခဲ့ ရာ အစ် ကို အ ကြီး ဆုံး သည် မိန်း မ ယူ ပြီး သား သ မီး မ ထွန်း ကား ဘဲ သေ ဆုံး သွား ပါ သည်။ ^၃၀ ထို အ ခါ ဒု တိ ယ ညီ၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဒု တိ ယ ညီ သည် လည်း ထို မိန်း မ ကို ယူ ပြီး သား သ မီး မ ရ ဘဲ သေ ဆုံး သွား ၏'။ ^၃၁ ထို့ နောက် တ တိ ယ ညီ သည် ထို မိန်း မ ကို ယူ ပါ သည်။ ဤ သို့ ဖြင့် ခု နစ် ဦး စ လုံး သား သ မီး မ ထွန်း ကား ဘဲ သေ ဆုံး သွား ကြ သည်။ ^၃၂ နောက် ဆုံး တွင် ထို မိန်း မ သည် လည်း သေ ဆုံး သွား ပါ သည်။ ^၃၃ သို့ ဖြစ် လျှင် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ ထို မိန်း မ သည် သူ တို့ ထဲ မှ မည် သူ ၏ မ ယား ဖြစ် ပါ မည် နည်း။ အ ကြောင်း မူ ကား ခု နစ် ဦး စ လုံး သည် ထို မိန်း မ ကို မ ယား အ ဖြစ် ပေါင်း ဖက် ခဲ့ ကြ ပါ သည်” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။

^၃၄ ယေ ရှု က လည်း “မျက် မှောက် ကာ လ ၏ သား သ မီး တို့ သည် ထိမ်း မြား စုံ ဖက် ၍ ပေး စား ဆောင် နှင်း တတ် ကြ ၏။ ^၃၅ သို့ သော် တ မ လွန် ကာ လ သို့ ဝင် စား ရန် နှင့် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရန် ထိုက် တန် သည် ဟု မှတ် ယူ ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် ထိမ်း မြား စုံ ဖက် ခြင်း ကို မ ပြု၊ ပေး စား ဆောင် နှင်း ခြင်း လည်း မ ရှိ။ ^၃၆ နောက် တစ် ဖန် သေ သည် ဟူ ၍ လည်း မ ရှိ နိုင် ကြ။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် တ မန် များ နှင့် တူ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ၏ သား များ ဖြစ် ကြ သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား များ လည်း ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၇ မော ရှေ သည် လည်း ချုံ ပုတ် အ ကြောင်း ရေး ထား သော အ ခန်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ‘အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား’ ထွ ၃:၆၊ ၁၅-၁၆။ ဟု ခေါ် ၍ သေ လွန် သော သူ တို့ ၏ ထ မြောက် ခြင်း အ ကြောင်း ကို ဖော် ပြ ခဲ့ ၏။ ^၃၈ ဘု ရား သ ခင် သည် သေ လွန် သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား မ ဟုတ် ဘဲ အ သက် ရှင် သော သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၌ အ သက် ရှင် လျက် ရှိ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ ထို အ ခါ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ သည် လျောက် ပတ် စွာ ဖြေ ကြား လေ ပြီ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၄၀ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် အား မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ မေး ဝံ့ တော့ ချေ။

^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “ခ ရစ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် ၏ သား ဖြစ် သည် ဟု မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် ကြ မည် နည်း။ ^၄၂ အ ကြောင်း မူ ကား ဒါ ဝိဒ် ကိုယ် တိုင် သည် ဆာ လံ ကျမ်း တွင် ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ၏ သ ခင် အား၊ ^၄၃ သင့် ရန် သူ တို့ ကို သင် ၏ ခြေ တင် ခုံ အ ဖြစ် ငါ ချ ထား သည့် တိုင် ‌အောင် ငါ ၏ လက် ယာ ဘက် ၌ ထိုင် နေ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏’ မ ၂၂:၄၄။ မာ ၁၂:၃၆။ တ ၂:၃၅။ ဟေ ဗြဲ ၁:၁၃၊ ၁၀:၁၂-၁၃၊ ၁၂:၂။ ဆာ ၁၁၀:၁။ ဟူ ၍ ဆို ထား ၏။ ^၄၄ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ခ ရစ် တော် ကို သ ခင် ဟု ခေါ် လျှင် ခ ရစ် တော် သည် မည် ကဲ့ သို့ သူ ၏ သား ဖြစ် နိုင် မည် နည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် နား ထောင် လျက် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား၊ ^၄၆ “ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ ကို သ တိ ထား ကြ လော့။ သူ တို့ သည် ဝတ် လုံ ကို ဝတ် လျက် သွား လာ ရန် အ လို ရှိ ကြ ၍ ဈေး အ ရပ် ၌ နှုတ် ဆက် ခံ ရ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ များ ၌ အ ထူး ထိုင် ခုံ များ ကို လည်း ကောင်း၊ စား သောက် ပွဲ များ ၌ အ ထူး နေ ရာ များ ကို လည်း ကောင်း နှစ် သက် ကြ ၏။ ^၄၇ သူ တို့ သည် မု ဆိုး မ တို့ ၏ အိမ် ကို မ တ ရား သိမ်း ယူ ပြီး ဟန် ပြ ၍ ရှည် လျား စွာ ဆု တောင်း တတ် ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ပို ၍ ကြီး လေး သော ပြစ် ဒဏ် စီ ရင် ခြင်း ကို ခံ ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

¹ On one of those days, as he was teaching the people in the temple and preaching the Good News, the TR adds 'chief' priests and scribes came to him with the elders. ² They asked him, “Tell us: by what authority do you do these things? Or who is giving you this authority?” ³ He answered them, “I also will ask you one question. Tell me: ⁴ the baptism of John, was it from heaven, or from men?”

⁵ They reasoned with themselves, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will say, ‘Why didn’t you believe him?’ ⁶ But if we say, ‘From men,’ all the people will stone us, for they are persuaded that John was a prophet.” ⁷ They answered that they didn’t know where it was from. ⁸ Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”

⁹ He began to tell the people this parable: “A NU (in brackets) and TR add 'certain' man planted a vineyard and rented it out to some farmers, and went into another country for a long time. ¹⁰ At the proper season, he sent a servant to the farmers to collect his share of the fruit of the vineyard. But the farmers beat him and sent him away empty. ¹¹ He sent yet another servant, and they also beat him and treated him shamefully, and sent him away empty. ¹² He sent yet a third, and they also wounded him and threw him out.

¹³ The lord of the vineyard said, ‘What shall I do? I will send my beloved son. It may be that seeing him, they will respect him.’ ¹⁴ “But when the farmers saw him, they reasoned among themselves, saying, ‘This is the heir. Come, let’s kill him, that the inheritance may be ours.’ ¹⁵ Then they threw him out of the vineyard and killed him. What therefore will the lord of the vineyard do to them?

¹⁶ He will come and destroy these farmers, and will give the vineyard to others.” When they heard that, they said, “May that never be!” ¹⁷ But he looked at them and said, “Then what is this that is written, ‘The stone which the builders rejected was made the chief cornerstone?’ Psalm 118:22 ¹⁸ Everyone who falls on that stone will be broken to pieces, but it will crush whomever it falls on to dust.”

¹⁹ The chief priests and the scribes sought to lay hands on him that very hour, but they feared the people—for they knew he had spoken this parable against them.

²⁰ They watched him and sent out spies, who pretended to be righteous, that they might trap him in something he said, so as to deliver him up to the power and authority of the governor. ²¹ They asked him, “Teacher, we know that you say and teach what is right, and aren’t partial to anyone, but truly teach the way of God. ²² Is it lawful for us to pay taxes to Caesar, or not?”

²³ But he perceived their craftiness, and said to them, “Why do you test me? ²⁴ Show me a denarius. Whose image and inscription are on it?” They answered, “Caesar’s.” ²⁵ He said to them, “Then give to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” ²⁶ They weren’t able to trap him in his words before the people. They marveled at his answer and were silent.

²⁷ Some of the Sadducees came to him, those who deny that there is a resurrection. ²⁸ They asked him, “Teacher, Moses wrote to us that if a man’s brother dies having a wife, and he is childless, his brother should take the wife and raise up children for his brother. ²⁹ There were therefore seven brothers. The first took a wife, and died childless. ³⁰ The second took her as wife, and he died childless. ³¹ The third took her, and likewise the seven all left no children, and died. ³² Afterward the woman also died. ³³ Therefore in the resurrection whose wife of them will she be? For the seven had her as a wife.”

³⁴ Jesus said to them, “The children of this age marry and are given in marriage. ³⁵ But those who are considered worthy to attain to that age and the resurrection from the dead neither marry nor are given in marriage. ³⁶ For they can’t die any more, for they are like the angels and are children of God, being children of the resurrection. ³⁷ But that the dead are raised, even Moses showed at the bush, when he called the Lord ‘The God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.’ Exodus 3:6 ³⁸ Now he is not the God of the dead, but of the living, for all are alive to him.”

³⁹ Some of the scribes answered, “Teacher, you speak well.” ⁴⁰ They didn’t dare to ask him any more questions.

⁴¹ He said to them, “Why do they say that the Christ is David’s son? ⁴² David himself says in the book of Psalms, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, ⁴³ until I make your enemies the footstool of your feet.” ’ Psalm 110:1 ⁴⁴ “David therefore calls him Lord, so how is he his son?”

⁴⁵ In the hearing of all the people, he said to his disciples, ⁴⁶ “Beware of those scribes who like to walk in long robes, and love greetings in the marketplaces, the best seats in the synagogues, and the best places at feasts; ⁴⁷ who devour widows’ houses, and for a pretense make long prayers. These will receive greater condemnation.”

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၂၀

¹⁹And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.

³⁹Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said. ⁴⁰And after that they durst not ask him any question at all.

၂၀

¹⁹ The chief priests and the scribes sought to lay hands on him that very hour, but they feared the people—for they knew he had spoken this parable against them.

³⁹ Some of the scribes answered, “Teacher, you speak well.” ⁴⁰ They didn’t dare to ask him any more questions.

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၂၀

¹⁹And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.

³⁹Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said. ⁴⁰And after that they durst not ask him any question at all.

၂၀

¹⁹ The chief priests and the scribes sought to lay hands on him that very hour, but they feared the people—for they knew he had spoken this parable against them.

³⁹ Some of the scribes answered, “Teacher, you speak well.” ⁴⁰ They didn’t dare to ask him any more questions.

Please view in landscape orientation

ဓမ္မ ဟောင်း ကျမ်း

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်
ဟေ ဗြဲ ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ဓမ္မ သစ် ကျမ်း