၁၉

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင် ၍ ထို မြို့ ကို ဖြတ် သွား တော် မူ ၏။ ^၂ ထို အ ရပ် တွင် ဇက္ခဲ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် ပြီး ချမ်း သာ သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၃ သူ သည် ယေ ရှု မည် သူ ဖြစ် သည် ကို မြင် ရ ရန် ကြိုး စား သော် လည်း အ ရပ် ပု သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကျော် ၍ မ မြင် နိုင် ပေ။ ^၄ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် နိုင် ရန် ရှေ့ သို့ ကြို ပြေး ၍ သ ဖန်း ပိုး စာ ပင် ပေါ် သို့ တက် လေ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ကိုယ် တော် သည် ထို နေ ရာ ကို ဖြတ် သွား တော့ မည် ဖြစ် ၏။

^၅ ယေ ရှု သည် ထို နေ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ မော့ ကြည့် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သူ ကို မြင် တော် မူ လျှင်' ပါ သည်။ “ဇက္ခဲ၊ သင့် အိမ် တွင် ယ နေ့ ငါ တည်း ခို ရ မည် ဖြစ် ၍ အ မြန် ဆင်း ခဲ့ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ဇက္ခဲ သည် အ မြန် ဆင်း လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ဝမ်း မြောက် စွာ လက် ခံ ကြို ဆို ၏။ ^၇ ဤ အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် သော သူ အ ပေါင်း တို့ က “ကိုယ် တော် သည် အ ပြစ် သား ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ တည်း ခို ပါ သည် တ ကား” ဟု ဝေ ဖန် ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၈ ဇက္ခဲ သည် ရပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း တစ် ဝက် ကို ဆင်း ရဲ သား တို့ အား ပေး ပါ မည်။ ထို့ ပြင် တစ် စုံ တစ် ဦး ထံ မှ တစ် စုံ တစ် ရာ ကို မ တ ရား တောင်း ခံ ထား သည် ဆို လျှင် လေး ဆ ပြန် ပေး ပါ မည်” ဟု သ ခင် ဘု ရား အား လျှောက် လေ ၏။ ^၉ ယေ ရှု က လည်း “ယ နေ့ ပင် ကယ် တင် ခြင်း သည် ဤ အိမ် ပေါ် သို့ သက် ရောက် လေ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် လည်း အာ ဗြ ဟံ ၏ သား ဖြစ် ၏။ ^၁၀ အ မှန် စင် စစ် လူ့ သား သည် ပျောက် ဆုံး သော သူ တို့ ကို ရှာ ၍ ကယ် တင် ရန် ကြွ လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို နား ထောင် နေ သော သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု ကို ထပ် မံ ၍ ပေး တော် မူ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ‌သော် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် လာ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် ချက် ချင်း ပေါ် ထွန်း လာ မည် ဟု သူ တို့ ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် က “မြင့် မြတ် သော ပုဂ္ဂိုလ် တစ် ဦး သည် နိုင် ငံ တော် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ခံ ယူ ပြီး ပြန် လာ ရန် ဝေး လံ သော တိုင်း ပြည် သို့ ခ ရီး သွား လေ ၏။ ^၁၃ ခ ရီး မ ပြု မီ မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဆယ် ဦး ကို ခေါ် ၍ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ တစ် မိ နာ့ သည် အ ရက် တစ် ရာ ၏ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ ၏။ ပေး လျက် ‘ငါ ပြန် လာ သည် အ ထိ စီး ပွား ရှာ ကြ လော့’ ဟု မှာ ထား ခဲ့ ၏။ ^၁၄ သို့ သော် သူ ၏ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် သူ့ ကို မုန်း သ ဖြင့် သူ့ နောက် မှ သံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် ဤ သူ အုပ် ချုပ် မည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ လို မ ရှိ ပါ’ ဟု လျှောက် ထား စေ ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် သူ သည် နိုင် ငံ တော် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ခံ ယူ ပြီး ပြန် လာ‌ သော အ ခါ ငွေ ပေး ထား ခဲ့ သော အ စေ အ ပါး တို့ သည် စီး ပွား ရှာ ၍ အ မြတ် မည် မျှ ရ ကြ သည် ကို သိ ရှိ နိုင် မည့် အ ကြောင်း သူ တို့ ကို မိ မိ ထံ သို့ ခေါ် လာ ရန် အ မိန့် ရှိ ၏။ ^၁၆ ပ ထ မ တစ် ဦး သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ အား ဖြင့် ငွေ ဆယ် မိ နာ့ အ မြတ် ရ ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၇ သ ခင် က လည်း ‘ကောင်း လေ စွ။ အ စေ အ ပါး ကောင်း၊ သင် သည် သေး ငယ် သော အ မှု ၌ သစ္စာ ရှိ သော ကြောင့် မြို့ ဆယ် မြို့ ကို အုပ် ချုပ် လော့’ ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ ဒု တိ ယ တစ် ဦး သည် လည်း လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ အား ဖြင့် ငွေ ငါး မိ နာ့ အ မြတ် ရ ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ သ ခင် က လည်း ‘သင် သည် မြို့ ငါး မြို့ ကို အုပ် ချုပ် လော့’ ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် အ ခြား တစ် ဦး သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ ကြည့် ပါ။ ပ ဝါ ထဲ ၌ အ ကျွန်ုပ် ထုပ် ၍ သိမ်း ထား သော သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ ရှိ ပါ သည်။ ^၂၁ သ ခင် သည် စည်း ကမ်း ကြီး ၍ တိ ကျ သော သူ ဖြစ် ပြီး မိ မိ မ ထည့် သွင်း ထား ‌သော အ ရာ ကို ထုတ် ယူ လျက် မိ မိ မ စိုက် ပျိုး သည့် အ ရာ ကို ရိတ် သိမ်း တတ် သော အကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကြောက် ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၂ သ ခင် က လည်း ‘ဆိုး ညစ် သော အ စေ အ ပါး၊ သင် ၏ နှုတ် ထွက် စ ကား အ တိုင်း သင့် ကို ငါ စီ ရင် မည်။ ငါ သည် မ ထည့် သွင်း ထား သော အ ရာ ကို ထုတ် ယူ ၍ မ စိုက် ပျိုး သည့် အ ရာ ကို ရိတ် သိမ်း တတ် သည့် စည်း ကမ်း ကြီး ၍ တိ ကျ သော သူ ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ သည် မှန် လျှင်၊ ^၂၃ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ၏ ငွေ ကို ငွေ တိုး ပေး သူ လက် ၌ မ အပ် ထား သ နည်း။ အပ် ထား လျှင် ငါ ပြန် လာ သော အ ခါ ၎င်း ကို အ တိုး နှင့် တ ကွ ငါ ရ ရှိ ခဲ့ ပေ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား ‘ထို ငွေ တစ် မိ နာ့ ကို သူ့ ထံ မှ ယူ ၍ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ ရှိ သူ အား ပေး ကြ လော့’ ဟု ဆို ၏။

^၂၅ သူ တို့ က လည်း ‘သ ခင်၊ ထို သူ ၌ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ ရှိ နေ ပါ ပြီ’ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊  ^၂၆ သ ခင် က ‘သင် တို့ ကို ငါ ဆို သည် ကား ရှိ သော သူ တိုင်း အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်။ ^၂၇ ထို မှ တစ် ပါး ငါ အုပ် ချုပ် ရန် အ လို မ ရှိ ကြ သော ငါ ၏ ရန် သူ များ ကို ဤ နေ ရာ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ၍ ငါ ၏ ရှေ့ မှောက် တွင် သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှေ့ သို့ ခ ရီး သွား လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား တော် မူ ၏။

^၂၉ သံ လွင် ဟု ခေါ် သော တောင် အ နီး ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ နှင့် ဗေ သ နိ ရွာ အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၃၀ “သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ရွာ ထဲ သို့ ဝင် သည် နှင့် မည် သူ မျှ မ စီး ဖူး သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃၁ တစ် စုံ တစ် ယောက် က ‘အ ဘယ် ကြောင့် ကြိုး ဖြေ ကြ သ နည်း’ ဟု သင် တို့ ကို မေး လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်’ ဟု ပြော ကြ ‌လော့” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ သူ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၃၃ သူ တို့ သည် မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ နေ ကြ စဉ် ၎င်း ၏ ပိုင် ရှင် တို့ က “အ ဘယ် ကြောင့် မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၃၄ သူ တို့ က လည်း “သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်” ဟု ဖြေ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် မြည်း က လေး ကို ယေ ရှု ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ၎င်း ပေါ် ၌ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ၍ ယေ ရှု အား စီး စေ ကြ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ စဉ် တွင် လူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။

^၃၇ ကိုယ် တော် သည် သံ လွင် တောင် ၏ အ ဆင်း လမ်း အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် အ စု အ ဝေး အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သည့် တန် ခိုး လက္ခ ဏာ အား လုံး အ တွက် ဝမ်း မြောက် လျက် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၃၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော ရှင် ဘု ရင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ဆာ ၁၁၈:၂၆။ ကောင်း ကင် ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ၍ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဘုန်း ကြီး တော် မူ စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ့ တ ပည့် များ ကို ဆုံး မ ပါ” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် ကြ၏။ ^၄၀ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ဤ သူ တို့ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ လျှင် ကျောက် ခဲ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် လာ ၍ ထို မြို့ ကို မြင် တော် မူ လျှင် ၎င်း အ တွက် ငို ကြွေး လျက်၊ ^၄၂ “သင် သာ ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ရ စေ သည့် အ ရာ တို့ ကို ယ နေ့ ပင် သိ ခဲ့ လျှင်… သို့ ရာ တွင် ထို အ ရာ သည် ယ ခု သင် ၏ မျက် စိ ရှေ့ မှ ကွယ် ဝှက် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၄၃ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ ရန် သူ တို့ သည် က တုတ် တည် ၍ သင့် ကို ဝိုင်း ရံ လျက် အ ဘက် ဘက် မှ သင့် ကို ပိတ် ဆို့ ထား ကာ၊ ^၄၄ သင် မှ စ ၍ သင့် အ ထဲ ၌ ရှိ သော သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို မြေ နှင့် တစ် ညီ တည်း ဖြစ် စေ သ ဖြင့် သင့် အ ထဲ တွင် ကျောက် တုံး တစ် တုံး ကို မျှ အ ခြား ကျောက် တုံး တစ် တုံး ပေါ် ၌ မ ကျန် ရစ် စေ မည့် အ ချိန် ကာ လ သည် ရောက် လာ လိမ့် မည်။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သင့် ထံ အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ သော အ ချိန် ကို သင် မ သိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ‌ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီး၊ ^၄၆ ထို သူ တို့ အား “‘ငါ့ အိမ် သည် ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သော် လည်း သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မ ၂၁:၁၃။ မာ ၁၁:၁၇။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၇ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ၌ နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် လူ ထု ခေါင်း ဆောင် များ သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် ရန် ရှာ ကြံ နေ ကြ သော် လည်း၊ ^၄၈ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို အာ ရုံ စိုက် ၍ နား ထောင် နေ ကြ သော ကြောင့် မည် သို့ မျှ မ ပြု နိုင် ကြ ချေ။

19

¹ He entered and was passing through Jericho. ² There was a man named Zacchaeus. He was a chief tax collector, and he was rich. ³ He was trying to see who Jesus was, and couldn’t because of the crowd, because he was short. ⁴ He ran on ahead and climbed up into a sycamore tree to see him, for he was going to pass that way.

⁵ When Jesus came to the place, he looked up and saw him, and said to him, “Zacchaeus, hurry and come down, for today I must stay at your house.” ⁶ He hurried, came down, and received him joyfully. ⁷ When they saw it, they all murmured, saying, “He has gone in to lodge with a man who is a sinner.”

 

⁸ Zacchaeus stood and said to the Lord, “Behold, Lord, half of my goods I give to the poor. If I have wrongfully exacted anything of anyone, I restore four times as much.” ⁹ Jesus said to him, “Today, salvation has come to this house, because he also is a son of Abraham. ¹⁰ For the Son of Man came to seek and to save that which was lost.”

¹¹ As they heard these things, he went on and told a parable, because he was near Jerusalem, and they supposed that God’s Kingdom would be revealed immediately. ¹² He said therefore, “A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom and to return. ¹³ He called ten servants of his and gave them ten mina coins, 10 minas was more than 3 years’ wages for an agricultural laborer. and told them, ‘Conduct business until I come.’ ¹⁴ But his citizens hated him, and sent an envoy after him, saying, ‘We don’t want this man to reign over us.’

¹⁵ “When he had come back again, having received the kingdom, he commanded these servants, to whom he had given the money, to be called to him, that he might know what they had gained by conducting business. ¹⁶ The first came before him, saying, ‘Lord, your mina has made ten more minas.’ ¹⁷ “He said to him, ‘Well done, you good servant! Because you were found faithful with very little, you shall have authority over ten cities.’ ¹⁸ “The second came, saying, ‘Your mina, Lord, has made five minas.’ ¹⁹ “So he said to him, ‘And you are to be over five cities.’

²⁰ Another came, saying, ‘Lord, behold, your mina, which I kept laid away in a handkerchief, ²¹ for I feared you, because you are an exacting man. You take up that which you didn’t lay down, and reap that which you didn’t sow.’ ²² “He said to him, ‘Out of your own mouth I will judge you, you wicked servant! You knew that I am an exacting man, taking up that which I didn’t lay down and reaping that which I didn’t sow. ²³ Then why didn’t you deposit my money in the bank, and at my coming, I might have earned interest on it?’ ²⁴ He said to those who stood by, ‘Take the mina away from him and give it to him who has the ten minas.’

²⁵ “They said to him, ‘Lord, he has ten minas!’ ²⁶ ‘For I tell you that to everyone who has, will more be given; but from him who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him. ²⁷ But bring those enemies of mine who didn’t want me to reign over them here, and kill them before me.’ ” ²⁸ Having said these things, he went on ahead, going up to Jerusalem.

²⁹ When he came near to Bethsphage TR, NU read 'Bethpage' instead of 'Bethsphage' and Bethany, at the mountain that is called Olivet, he sent two of his disciples, ³⁰ saying, “Go your way into the village on the other side, in which, as you enter, you will find a colt tied, which no man has ever sat upon. Untie it and bring it. ³¹ If anyone asks you, ‘Why are you untying it?’ say to him: ‘The Lord needs it.’ ”

³² Those who were sent went away and found things just as he had told them. ³³ As they were untying the colt, its owners said to them, “Why are you untying the colt?” ³⁴ They said, “The Lord needs it.” ³⁵ Then they brought it to Jesus. They threw their cloaks on the colt and sat Jesus on them. ³⁶ As he went, they spread their cloaks on the road.

³⁷ As he was now getting near, at the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works which they had seen, ³⁸ saying, “Blessed is the King who comes in the name of the Lord! Psalm 118:26 Peace in heaven, and glory in the highest!” ³⁹ Some of the Pharisees from the multitude said to him, “Teacher, rebuke your disciples!” ⁴⁰ He answered them, “I tell you that if these were silent, the stones would cry out.”

⁴¹ When he came near, he saw the city and wept over it, ⁴² saying, “If you, even you, had known today the things which belong to your peace! But now, they are hidden from your eyes. ⁴³ For the days will come on you when your enemies will throw up a barricade against you, surround you, hem you in on every side, ⁴⁴ and will dash you and your children within you to the ground. They will not leave in you one stone on another, because you didn’t know the time of your visitation.”

⁴⁵ He entered into the temple and began to drive out those who bought and sold in it, ⁴⁶ saying to them, “It is written, ‘My house is a house of prayer,’ Isaiah 56:7 but you have made it a ‘den of robbers’!” Jeremiah 7:11

⁴⁷ He was teaching daily in the temple, but the chief priests, the scribes, and the leading men among the people sought to destroy him. ⁴⁸ They couldn’t find what they might do, for all the people hung on to every word that he said.

၁၉

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဝင် ၍ ထို မြို့ ကို ဖြတ် သွား တော် မူ ၏။ ^၂ ထို အ ရပ် တွင် ဇက္ခဲ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ ဖြစ် ပြီး ချမ်း သာ သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၃ သူ သည် ယေ ရှု မည် သူ ဖြစ် သည် ကို မြင် ရ ရန် ကြိုး စား သော် လည်း အ ရပ် ပု သော ကြောင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကျော် ၍ မ မြင် နိုင် ပေ။ ^၄ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ မြင် နိုင် ရန် ရှေ့ သို့ ကြို ပြေး ၍ သ ဖန်း ပိုး စာ ပင် ပေါ် သို့ တက် လေ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ကိုယ် တော် သည် ထို နေ ရာ ကို ဖြတ် သွား တော့ မည် ဖြစ် ၏။

^၅ ယေ ရှု သည် ထို နေ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ မော့ ကြည့် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သူ ကို မြင် တော် မူ လျှင်' ပါ သည်။ “ဇက္ခဲ၊ သင့် အိမ် တွင် ယ နေ့ ငါ တည်း ခို ရ မည် ဖြစ် ၍ အ မြန် ဆင်း ခဲ့ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ဇက္ခဲ သည် အ မြန် ဆင်း လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ဝမ်း မြောက် စွာ လက် ခံ ကြို ဆို ၏။ ^၇ ဤ အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် သော သူ အ ပေါင်း တို့ က “ကိုယ် တော် သည် အ ပြစ် သား ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ တည်း ခို ပါ သည် တ ကား” ဟု ဝေ ဖန် ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၈ ဇက္ခဲ သည် ရပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း တစ် ဝက် ကို ဆင်း ရဲ သား တို့ အား ပေး ပါ မည်။ ထို့ ပြင် တစ် စုံ တစ် ဦး ထံ မှ တစ် စုံ တစ် ရာ ကို မ တ ရား တောင်း ခံ ထား သည် ဆို လျှင် လေး ဆ ပြန် ပေး ပါ မည်” ဟု သ ခင် ဘု ရား အား လျှောက် လေ ၏။ ^၉ ယေ ရှု က လည်း “ယ နေ့ ပင် ကယ် တင် ခြင်း သည် ဤ အိမ် ပေါ် သို့ သက် ရောက် လေ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် လည်း အာ ဗြ ဟံ ၏ သား ဖြစ် ၏။ ^၁၀ အ မှန် စင် စစ် လူ့ သား သည် ပျောက် ဆုံး သော သူ တို့ ကို ရှာ ၍ ကယ် တင် ရန် ကြွ လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို နား ထောင် နေ သော သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ တစ် ခု ကို ထပ် မံ ၍ ပေး တော် မူ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ‌သော် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် လာ သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် ချက် ချင်း ပေါ် ထွန်း လာ မည် ဟု သူ တို့ ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် က “မြင့် မြတ် သော ပုဂ္ဂိုလ် တစ် ဦး သည် နိုင် ငံ တော် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ခံ ယူ ပြီး ပြန် လာ ရန် ဝေး လံ သော တိုင်း ပြည် သို့ ခ ရီး သွား လေ ၏။ ^၁၃ ခ ရီး မ ပြု မီ မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဆယ် ဦး ကို ခေါ် ၍ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ တစ် မိ နာ့ သည် အ ရက် တစ် ရာ ၏ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ ၏။ ပေး လျက် ‘ငါ ပြန် လာ သည် အ ထိ စီး ပွား ရှာ ကြ လော့’ ဟု မှာ ထား ခဲ့ ၏။ ^၁၄ သို့ သော် သူ ၏ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ သည် သူ့ ကို မုန်း သ ဖြင့် သူ့ နောက် မှ သံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် ဤ သူ အုပ် ချုပ် မည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ လို မ ရှိ ပါ’ ဟု လျှောက် ထား စေ ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် သူ သည် နိုင် ငံ တော် အုပ် စိုး ခွင့် ကို ခံ ယူ ပြီး ပြန် လာ‌ သော အ ခါ ငွေ ပေး ထား ခဲ့ သော အ စေ အ ပါး တို့ သည် စီး ပွား ရှာ ၍ အ မြတ် မည် မျှ ရ ကြ သည် ကို သိ ရှိ နိုင် မည့် အ ကြောင်း သူ တို့ ကို မိ မိ ထံ သို့ ခေါ် လာ ရန် အ မိန့် ရှိ ၏။ ^၁၆ ပ ထ မ တစ် ဦး သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ အား ဖြင့် ငွေ ဆယ် မိ နာ့ အ မြတ် ရ ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၇ သ ခင် က လည်း ‘ကောင်း လေ စွ။ အ စေ အ ပါး ကောင်း၊ သင် သည် သေး ငယ် သော အ မှု ၌ သစ္စာ ရှိ သော ကြောင့် မြို့ ဆယ် မြို့ ကို အုပ် ချုပ် လော့’ ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ ဒု တိ ယ တစ် ဦး သည် လည်း လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ အား ဖြင့် ငွေ ငါး မိ နာ့ အ မြတ် ရ ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ သ ခင် က လည်း ‘သင် သည် မြို့ ငါး မြို့ ကို အုပ် ချုပ် လော့’ ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် အ ခြား တစ် ဦး သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ ကြည့် ပါ။ ပ ဝါ ထဲ ၌ အ ကျွန်ုပ် ထုပ် ၍ သိမ်း ထား သော သ ခင် ၏ ငွေ တစ် မိ နာ့ ရှိ ပါ သည်။ ^၂၁ သ ခင် သည် စည်း ကမ်း ကြီး ၍ တိ ကျ သော သူ ဖြစ် ပြီး မိ မိ မ ထည့် သွင်း ထား ‌သော အ ရာ ကို ထုတ် ယူ လျက် မိ မိ မ စိုက် ပျိုး သည့် အ ရာ ကို ရိတ် သိမ်း တတ် သော အကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကြောက် ပါ သည်’ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၂ သ ခင် က လည်း ‘ဆိုး ညစ် သော အ စေ အ ပါး၊ သင် ၏ နှုတ် ထွက် စ ကား အ တိုင်း သင့် ကို ငါ စီ ရင် မည်။ ငါ သည် မ ထည့် သွင်း ထား သော အ ရာ ကို ထုတ် ယူ ၍ မ စိုက် ပျိုး သည့် အ ရာ ကို ရိတ် သိမ်း တတ် သည့် စည်း ကမ်း ကြီး ၍ တိ ကျ သော သူ ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ သည် မှန် လျှင်၊ ^၂၃ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ၏ ငွေ ကို ငွေ တိုး ပေး သူ လက် ၌ မ အပ် ထား သ နည်း။ အပ် ထား လျှင် ငါ ပြန် လာ သော အ ခါ ၎င်း ကို အ တိုး နှင့် တ ကွ ငါ ရ ရှိ ခဲ့ ပေ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား ‘ထို ငွေ တစ် မိ နာ့ ကို သူ့ ထံ မှ ယူ ၍ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ ရှိ သူ အား ပေး ကြ လော့’ ဟု ဆို ၏။

^၂၅ သူ တို့ က လည်း ‘သ ခင်၊ ထို သူ ၌ ငွေ ဆယ် မိ နာ့ ရှိ နေ ပါ ပြီ’ ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊  ^၂၆ သ ခင် က ‘သင် တို့ ကို ငါ ဆို သည် ကား ရှိ သော သူ တိုင်း အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်။ ^၂၇ ထို မှ တစ် ပါး ငါ အုပ် ချုပ် ရန် အ လို မ ရှိ ကြ သော ငါ ၏ ရန် သူ များ ကို ဤ နေ ရာ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ၍ ငါ ၏ ရှေ့ မှောက် တွင် သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် ရှေ့ သို့ ခ ရီး သွား လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား တော် မူ ၏။

^၂၉ သံ လွင် ဟု ခေါ် သော တောင် အ နီး ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ နှင့် ဗေ သ နိ ရွာ အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၃၀ “သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ရွာ ထဲ သို့ ဝင် သည် နှင့် မည် သူ မျှ မ စီး ဖူး သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃၁ တစ် စုံ တစ် ယောက် က ‘အ ဘယ် ကြောင့် ကြိုး ဖြေ ကြ သ နည်း’ ဟု သင် တို့ ကို မေး လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်’ ဟု ပြော ကြ ‌လော့” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ သူ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၃၃ သူ တို့ သည် မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ နေ ကြ စဉ် ၎င်း ၏ ပိုင် ရှင် တို့ က “အ ဘယ် ကြောင့် မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၃၄ သူ တို့ က လည်း “သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်” ဟု ဖြေ ကြ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် မြည်း က လေး ကို ယေ ရှု ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ၎င်း ပေါ် ၌ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ၍ ယေ ရှု အား စီး စေ ကြ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ စဉ် တွင် လူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။

^၃၇ ကိုယ် တော် သည် သံ လွင် တောင် ၏ အ ဆင်း လမ်း အ နီး သို့ ရောက် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် အ စု အ ဝေး အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သည့် တန် ခိုး လက္ခ ဏာ အား လုံး အ တွက် ဝမ်း မြောက် လျက် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၃၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော ရှင် ဘု ရင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ဆာ ၁၁၈:၂၆။ ကောင်း ကင် ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ၍ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဘုန်း ကြီး တော် မူ စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ့ တ ပည့် များ ကို ဆုံး မ ပါ” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် ကြ၏။ ^၄၀ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ဤ သူ တို့ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ လျှင် ကျောက် ခဲ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် လာ ၍ ထို မြို့ ကို မြင် တော် မူ လျှင် ၎င်း အ တွက် ငို ကြွေး လျက်၊ ^၄၂ “သင် သာ ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ရ စေ သည့် အ ရာ တို့ ကို ယ နေ့ ပင် သိ ခဲ့ လျှင်… သို့ ရာ တွင် ထို အ ရာ သည် ယ ခု သင် ၏ မျက် စိ ရှေ့ မှ ကွယ် ဝှက် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၄၃ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ ရန် သူ တို့ သည် က တုတ် တည် ၍ သင့် ကို ဝိုင်း ရံ လျက် အ ဘက် ဘက် မှ သင့် ကို ပိတ် ဆို့ ထား ကာ၊ ^၄၄ သင် မှ စ ၍ သင့် အ ထဲ ၌ ရှိ သော သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို မြေ နှင့် တစ် ညီ တည်း ဖြစ် စေ သ ဖြင့် သင့် အ ထဲ တွင် ကျောက် တုံး တစ် တုံး ကို မျှ အ ခြား ကျောက် တုံး တစ် တုံး ပေါ် ၌ မ ကျန် ရစ် စေ မည့် အ ချိန် ကာ လ သည် ရောက် လာ လိမ့် မည်။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သင့် ထံ အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ သော အ ချိန် ကို သင် မ သိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ‌ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီး၊ ^၄၆ ထို သူ တို့ အား “‘ငါ့ အိမ် သည် ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သော် လည်း သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မ ၂၁:၁၃။ မာ ၁၁:၁၇။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၇ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ၌ နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် လူ ထု ခေါင်း ဆောင် များ သည် ကိုယ် တော် ကို သတ် ရန် ရှာ ကြံ နေ ကြ သော် လည်း၊ ^၄၈ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို အာ ရုံ စိုက် ၍ နား ထောင် နေ ကြ သော ကြောင့် မည် သို့ မျှ မ ပြု နိုင် ကြ ချေ။

19

¹ He entered and was passing through Jericho. ² There was a man named Zacchaeus. He was a chief tax collector, and he was rich. ³ He was trying to see who Jesus was, and couldn’t because of the crowd, because he was short. ⁴ He ran on ahead and climbed up into a sycamore tree to see him, for he was going to pass that way.

⁵ When Jesus came to the place, he looked up and saw him, and said to him, “Zacchaeus, hurry and come down, for today I must stay at your house.” ⁶ He hurried, came down, and received him joyfully. ⁷ When they saw it, they all murmured, saying, “He has gone in to lodge with a man who is a sinner.”

 

⁸ Zacchaeus stood and said to the Lord, “Behold, Lord, half of my goods I give to the poor. If I have wrongfully exacted anything of anyone, I restore four times as much.” ⁹ Jesus said to him, “Today, salvation has come to this house, because he also is a son of Abraham. ¹⁰ For the Son of Man came to seek and to save that which was lost.”

¹¹ As they heard these things, he went on and told a parable, because he was near Jerusalem, and they supposed that God’s Kingdom would be revealed immediately. ¹² He said therefore, “A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom and to return. ¹³ He called ten servants of his and gave them ten mina coins, 10 minas was more than 3 years’ wages for an agricultural laborer. and told them, ‘Conduct business until I come.’ ¹⁴ But his citizens hated him, and sent an envoy after him, saying, ‘We don’t want this man to reign over us.’

¹⁵ “When he had come back again, having received the kingdom, he commanded these servants, to whom he had given the money, to be called to him, that he might know what they had gained by conducting business. ¹⁶ The first came before him, saying, ‘Lord, your mina has made ten more minas.’ ¹⁷ “He said to him, ‘Well done, you good servant! Because you were found faithful with very little, you shall have authority over ten cities.’ ¹⁸ “The second came, saying, ‘Your mina, Lord, has made five minas.’ ¹⁹ “So he said to him, ‘And you are to be over five cities.’

²⁰ Another came, saying, ‘Lord, behold, your mina, which I kept laid away in a handkerchief, ²¹ for I feared you, because you are an exacting man. You take up that which you didn’t lay down, and reap that which you didn’t sow.’ ²² “He said to him, ‘Out of your own mouth I will judge you, you wicked servant! You knew that I am an exacting man, taking up that which I didn’t lay down and reaping that which I didn’t sow. ²³ Then why didn’t you deposit my money in the bank, and at my coming, I might have earned interest on it?’ ²⁴ He said to those who stood by, ‘Take the mina away from him and give it to him who has the ten minas.’

²⁵ “They said to him, ‘Lord, he has ten minas!’ ²⁶ ‘For I tell you that to everyone who has, will more be given; but from him who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him. ²⁷ But bring those enemies of mine who didn’t want me to reign over them here, and kill them before me.’ ” ²⁸ Having said these things, he went on ahead, going up to Jerusalem.

²⁹ When he came near to Bethsphage TR, NU read 'Bethpage' instead of 'Bethsphage' and Bethany, at the mountain that is called Olivet, he sent two of his disciples, ³⁰ saying, “Go your way into the village on the other side, in which, as you enter, you will find a colt tied, which no man has ever sat upon. Untie it and bring it. ³¹ If anyone asks you, ‘Why are you untying it?’ say to him: ‘The Lord needs it.’ ”

³² Those who were sent went away and found things just as he had told them. ³³ As they were untying the colt, its owners said to them, “Why are you untying the colt?” ³⁴ They said, “The Lord needs it.” ³⁵ Then they brought it to Jesus. They threw their cloaks on the colt and sat Jesus on them. ³⁶ As he went, they spread their cloaks on the road.

³⁷ As he was now getting near, at the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works which they had seen, ³⁸ saying, “Blessed is the King who comes in the name of the Lord! Psalm 118:26 Peace in heaven, and glory in the highest!” ³⁹ Some of the Pharisees from the multitude said to him, “Teacher, rebuke your disciples!” ⁴⁰ He answered them, “I tell you that if these were silent, the stones would cry out.”

⁴¹ When he came near, he saw the city and wept over it, ⁴² saying, “If you, even you, had known today the things which belong to your peace! But now, they are hidden from your eyes. ⁴³ For the days will come on you when your enemies will throw up a barricade against you, surround you, hem you in on every side, ⁴⁴ and will dash you and your children within you to the ground. They will not leave in you one stone on another, because you didn’t know the time of your visitation.”

⁴⁵ He entered into the temple and began to drive out those who bought and sold in it, ⁴⁶ saying to them, “It is written, ‘My house is a house of prayer,’ Isaiah 56:7 but you have made it a ‘den of robbers’!” Jeremiah 7:11

⁴⁷ He was teaching daily in the temple, but the chief priests, the scribes, and the leading men among the people sought to destroy him. ⁴⁸ They couldn’t find what they might do, for all the people hung on to every word that he said.