၁၃

^၁ ထို အ ချိန် ၌ ပင် လူ အ ချို့ တို့ သည် ရောက် လာ ၍ ပိ လတ် မင်း သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား အ ချို့ တို့ ၏ သွေး ကို သူ တို့ ပူ ဇော် သော ယဇ် များ နှင့် ရော နှော ခဲ့ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “ထို ဂါ လိ လဲ နယ် သား တို့ သည် ထို သို့ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား ကြ ရ သော ကြောင့် အ ခြား ဂါ လိ လဲ နယ် သား အား လုံး တို့ ထက် အ ပြစ် များ သည် ဟု သင် တို့ ထင် ကြ သ လော။ ^၃ ထို သို့ မ ဟုတ် ပေ။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား သင် တို့ အား လုံး သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ^၄ ထို့ ပြင် ရှိ လောင် မျှော် စင် ပြို ကျ သ ဖြင့် ပိ မိ ၍ သေ ဆုံး သော သူ တစ် ဆယ့် ရှစ် ‌ယောက် တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ သော အ ခြား သူ အား လုံး တို့ ထက် အ ပြစ် များ သည် ဟု သင် တို့ ထင် ကြ သ လော။ ^၅ ထို သို့ မ ဟုတ် ပေ။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား သင် တို့ အား လုံး သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “လူ တစ် ဦး တွင် မိ မိ စ ပျစ် ခြံ ထဲ ၌ စိုက် ထား သော သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ရှိ ၏။ သူ သည် ထို အ ပင် ၌ အ သီး ကို လာ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ ချေ။ ^၇ ထို အ ခါ သူ သည် ဥ ယျာဉ် မှူး အား ‘ကြည့် လော့။ ငါ သည် သုံး နှစ် တိုင် တိုင် ဤ သ ဖန်း ပင် မှာ အ သီး ကို လာ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ။ ဤ သ ဖန်း ပင် ကို ခုတ် ပစ် လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ‌မြေ ကို အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် စေ မည် နည်း’ ဟု ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် ဥ ယျာဉ် မှူး က ‘သ ခင်၊ ဤ အ ပင် ကို ယ ခု နှစ် လည်း ထား ပါ ဦး။ အ ပင် ပတ် လည် ကို အ ကျွန်ုပ် တူး ဆွ ၍ မြေ ဩ ဇာ ထည့် ပါ ဦး မည်။ ^၉ ထို သို့ ပြု လျှင် နောက် နှစ် တွင် အ သီး သီး ကောင်း သီး ပါ လိမ့် မည်။ အ ကယ် ၍ မ သီး ပါ က ခုတ် ပစ် နိုင် ပါ သည်’ ဟု ပြန် လျှောက် ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ကိုယ် တော် သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ တစ် ကျောင်း တွင် သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး နာ မ ကျန်း ဖြစ် စေ သော နတ် ပူး သ ဖြင့် ခါး ကုန်း လျက် လုံး ဝ တည့် မတ် စွာ မ ရပ် နိုင် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၁၂ ယေ ရှု သည် သူ့ ကို မြင် လျှင် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ၍ “အ ချင်း မိန်း မ၊ သင် သည် သင် ၏ နာ မ ကျန်း ဖြစ် ခြင်း မှ လွတ် မြောက် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၃ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် ကို တင် တော် မူ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ ခါး သည် ပြန် လည် တည့် မတ် သွား ၍ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လေ ၏။

^၁၄ သို့ သော် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ နာ ရော ဂါ ကို ယေ ရှု ငြိမ်း စေ တော် မူ သော ကြောင့် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ သည် စိတ် ဆိုး လျက် “အ လုပ် လုပ် ရ မည့် နေ့ ရက် ခြောက် ရက် ရှိ သည် ဖြစ် ၍ ထို နေ့ ရက် များ ၌ လာ ၍ ရော ဂါ ငြိမ်း စေ ခြင်း ကို ခံ ယူ ကြ လော့။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မ လာ ကြ နှင့်” ဟု လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဆို ၏။ ^၁၅ သ ခင် ဘု ရား က လည်း “သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ တို့၊ သင် တို့ အ သီး သီး သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မိ မိ တို့ နွား၊ သို့ မ ဟုတ် မြည်း ကို တင်း ကုပ် မှ လွှတ် ၍ ရေ တိုက် ရန် ခေါ် ဆောင် သွား ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၁၆ သို့ ဖြစ် လျှင် တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး စာ တန် ချည် နှောင် ထား သည့် အာ ဗြ ဟံ ၏ သ မီး ဖြစ် သော ဤ သူ ကို ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ထို ချည် နှောင် ခြင်း မှ လွတ် စေ သင့် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဆန့် ကျင် နေ သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ရှက် ရ ကြ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သည့် ထူး မြတ် သော အ မှု အ လုံး စုံ တို့ အ တွက် ဝမ်း မြောက် ကြ ၏။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည့် အ ရာ နှင့် တူ သ နည်း။ ၎င်း ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ ^၁၉ ၎င်း သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ထို အ စေ့ ကို ယူ ၍ မိ မိ ဥ ယျာဉ် ထဲ ၌ ကြဲ သော အ ခါ ထို အ စေ့ သည် အ ပင် ပေါက် ကြီး ထွား ၍ အ ပင် ကြီး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပင် တစ် ပင်'။ ဖြစ် လာ ကာ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် ၎င်း ၏ အ ကိုင်း များ တွင် အ သိုက် ဖွဲ့ ၍ နေ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ ^၂၁ ၎င်း သည် တ ဆေး နှင့် တူ ၏။ အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် တ ဆေး ကို ယူ ၍ ဂျုံ မှုန့် သုံး စိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သုံး ဆာ တုံ'။ (၁ ဆာ တုံ = ၅ ပြည် ခန့်)။ ထဲ တွင် ထည့် လိုက် သော် မုန့် ညက် တစ် ပုံ လုံး ကို ဖောင်း ပွ စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ ပြီး တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ၍ သွန် သင် တော် မူ ရင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး ပြု တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ လူ တစ် ဦး က “သ ခင်၊ ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ သူ အ နည်း ငယ် သာ ရှိ သ လော” ဟု မေး လျှောက် ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း၊ ^၂၄ “ကျဉ်း သော တံ ခါး မှ ဝင် ရန် ကြိုး စား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ များ စွာ တို့ သည် ဝင် ရန် ရှာ ကြံ ကြ သော် လည်း မ ဝင် နိုင် ကြ ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။ ^၂၅ အိမ် ရှင် သည် ထ ၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး မှ သင် တို့ သည် အ ပြင် ၌ ရပ် ၍ တံ ခါး ကို ခေါက် လျက် “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား တံ ခါး ဖွင့် ပေး ပါ’ ဟု ဆို ကြ ‌သော် လည်း သ ခင် က ‘သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ ကြ သည် ကို ငါ မ သိ’ ဟု ပြန် ၍ ဆို လိမ့် မည်။ ^၂၆ ထို အ ခါ သင် တို့ က ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ စား သောက် ခဲ့ ကြ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ လမ်း မ ပေါ် တွင် သွန် သင် ပေး ခဲ့ ပါ ၏’ ဟု လျှောက် ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၇ သို့ သော် သ ခင် က ‘သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ ကြ သည် ကို ငါ မ သိ။ မ တ ရား မှု ကို ပြု သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လော့’ ဟု သင် တို့ အား ဆို လိမ့် မည်။

^၂၈ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် နှင့် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ထဲ ၌ ရှိ ကြ သည် ကို သင် တို့ မြင် ရ ကြ သော် လည်း သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မူ ကား အ ပြင် သို့ နှင် ထုတ် ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၉ တစ် ဖန် လူ တို့ သည် အ ရှေ့ အ ရပ် နှင့် အ နောက် အ ရပ် တို့ မှ လည်း ကောင်း၊ တောင် အ ရပ် နှင့် မြောက် အ ရပ် တို့ မှ လည်း ကောင်း လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် တွင် စား သောက် ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၀ အ ဦး ဆုံး ဖြစ် မည့် နောက် ဆုံး သော သူ များ ရှိ ကြ ၏။ နောက် ဆုံး ဖြစ် မည့် အ ဦး ဆုံး သော သူ များ လည်း ရှိ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၁ ထို အ ချိန် ၌ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ လာ ၍ “ဟေ ရုဒ် သည် သင့် ကို သတ် လို သည် ဖြစ် ၍ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သွား ၍ ထို မြေ ခွေး ကို ပြော ကြ လော့။ ငါ သည် ယ နေ့ နှင့် မ နက် ဖြန် နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် ၍ အ နာ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ အ မှု ကို ပြီး မြောက် စေ မည်။ ^၃၃ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ယ နေ့၊ မ နက် ဖြန် နှင့် နောက် တစ် နေ့ တို့ ၌ ခ ရီး သွား ရ ဦး မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ပ ရော ဖက် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ တစ် ပါး အ ခြား အ ရပ် ၌ သေ ရ သည် ဟူ ၍ မ ရှိ နိုင်။

^၃၄ အို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ပ ရော ဖက် များ ကို သတ် ၍ မိ မိ ထံ သို့ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် သော မြို့၊ ကြက် မ သည် မိ မိ ၏ ကြက် က လေး များ ကို အ တောင် အောက် ၌ စု သိမ်း သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို စု သိမ်း ရန် ကြိမ် ဖန် များ စွာ အ လို ရှိ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် သင် သည် အ လို မ ရှိ။ ^၃၅ ကြည့် ရှု လော့။ သင် တို့ ၏ အိမ် သည် သင် တို့ ထံ ၌ စွန့် ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'စွန့် ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ ၍ လူ ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ လိမ့် မည်'။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း‘ ဟု သင် တို့ ပြော သည့် အ ချိန် မ ရောက် မီ တိုင် အောင် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို လုံး ဝ မြင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

13

¹ Now there were some present at the same time who told him about the Galileans whose blood Pilate had mixed with their sacrifices. ² Jesus answered them, “Do you think that these Galileans were worse sinners than all the other Galileans, because they suffered such things? ³ I tell you, no, but unless you repent, you will all perish in the same way. ⁴ Or those eighteen on whom the tower in Siloam fell and killed them—do you think that they were worse offenders than all the men who dwell in Jerusalem? ⁵ I tell you, no, but, unless you repent, you will all perish in the same way.”

⁶ He spoke this parable. “A certain man had a fig tree planted in his vineyard, and he came seeking fruit on it and found none. ⁷ He said to the vine dresser, ‘Behold, these three years I have come looking for fruit on this fig tree, and found none. Cut it down! Why does it waste the soil?’ ⁸ He answered, ‘Lord, leave it alone this year also, until I dig around it and fertilize it. ⁹ If it bears fruit, fine; but if not, after that, you can cut it down.’ ”

¹⁰ He was teaching in one of the synagogues on the Sabbath day. ¹¹ Behold, there was a woman who had a spirit of infirmity eighteen years. She was bent over and could in no way straighten herself up. ¹² When Jesus saw her, he called her and said to her, “Woman, you are freed from your infirmity.” ¹³ He laid his hands on her, and immediately she stood up straight and glorified God.

¹⁴ The ruler of the synagogue, being indignant because Jesus had healed on the Sabbath, said to the multitude, “There are six days in which men ought to work. Therefore come on those days and be healed, and not on the Sabbath day!” ¹⁵ Therefore the Lord answered him, “You hypocrites! Doesn’t each one of you free his ox or his donkey from the stall on the Sabbath and lead him away to water? ¹⁶ Ought not this woman, being a daughter of Abraham whom Satan had bound eighteen long years, be freed from this bondage on the Sabbath day?” ¹⁷ As he said these things, all his adversaries were disappointed; and all the multitude rejoiced for all the glorious things that were done by him.

¹⁸ He said, “What is God’s Kingdom like? To what shall I compare it? ¹⁹ It is like a grain of mustard seed which a man took and put in his own garden. It grew and became a large tree, and the birds of the sky live in its branches.”

²⁰ Again he said, “To what shall I compare God’s Kingdom? ²¹ It is like yeast, which a woman took and hid in three measures literally, three sata. 3 sata is about 39 liters or a bit more than a bushel. of flour, until it was all leavened.”

²² He went on his way through cities and villages, teaching, and traveling on to Jerusalem. ²³ One said to him, “Lord, are they few who are saved?” He said to them, ²⁴ “Strive to enter in by the narrow door, for many, I tell you, will seek to enter in and will not be able. ²⁵ When once the master of the house has risen up and has shut the door, and you begin to stand outside and to knock at the door, saying, ‘Lord, Lord, open to us!’ then he will answer and tell you, ‘I don’t know you or where you come from.’ ²⁶ Then you will begin to say, ‘We ate and drank in your presence, and you taught in our streets.’ ²⁷ He will say, ‘I tell you, I don’t know where you come from. Depart from me, all you workers of iniquity.’

²⁸ There will be weeping and gnashing of teeth when you see Abraham, Isaac, Jacob, and all the prophets in God’s Kingdom, and yourselves being thrown outside. ²⁹ They will come from the east, west, north, and south, and will sit down in God’s Kingdom. ³⁰ Behold, there are some who are last who will be first, and there are some who are first who will be last.”

³¹ On that same day, some Pharisees came, saying to him, “Get out of here and go away, for Herod wants to kill you.” ³² He said to them, “Go and tell that fox, ‘Behold, I cast out demons and perform cures today and tomorrow, and the third day I complete my mission. ³³ Nevertheless I must go on my way today and tomorrow and the next day, for it can’t be that a prophet would perish outside of Jerusalem.’

³⁴ “Jerusalem, Jerusalem, you who kills the prophets and stones those who are sent to her! How often I wanted to gather your children together, like a hen gathers her own brood under her wings, and you refused! ³⁵ Behold, your house is left to you desolate. I tell you, you will not see me until you say, ‘Blessed is he who comes in the name of the Lord!’ ” Psalm 118:26

၁၃

^၁ ထို အ ချိန် ၌ ပင် လူ အ ချို့ တို့ သည် ရောက် လာ ၍ ပိ လတ် မင်း သည် ဂါ လိ လဲ နယ် သား အ ချို့ တို့ ၏ သွေး ကို သူ တို့ ပူ ဇော် သော ယဇ် များ နှင့် ရော နှော ခဲ့ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “ထို ဂါ လိ လဲ နယ် သား တို့ သည် ထို သို့ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား ကြ ရ သော ကြောင့် အ ခြား ဂါ လိ လဲ နယ် သား အား လုံး တို့ ထက် အ ပြစ် များ သည် ဟု သင် တို့ ထင် ကြ သ လော။ ^၃ ထို သို့ မ ဟုတ် ပေ။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား သင် တို့ အား လုံး သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်။ ^၄ ထို့ ပြင် ရှိ လောင် မျှော် စင် ပြို ကျ သ ဖြင့် ပိ မိ ၍ သေ ဆုံး သော သူ တစ် ဆယ့် ရှစ် ‌ယောက် တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ သော အ ခြား သူ အား လုံး တို့ ထက် အ ပြစ် များ သည် ဟု သင် တို့ ထင် ကြ သ လော။ ^၅ ထို သို့ မ ဟုတ် ပေ။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား သင် တို့ အား လုံး သည် လည်း နောင် တ မ ရ လျှင် ထို နည်း တူ ပျက် စီး ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “လူ တစ် ဦး တွင် မိ မိ စ ပျစ် ခြံ ထဲ ၌ စိုက် ထား သော သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ရှိ ၏။ သူ သည် ထို အ ပင် ၌ အ သီး ကို လာ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ ချေ။ ^၇ ထို အ ခါ သူ သည် ဥ ယျာဉ် မှူး အား ‘ကြည့် လော့။ ငါ သည် သုံး နှစ် တိုင် တိုင် ဤ သ ဖန်း ပင် မှာ အ သီး ကို လာ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ရ။ ဤ သ ဖန်း ပင် ကို ခုတ် ပစ် လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ‌မြေ ကို အ ကျိုး မဲ့ ဖြစ် စေ မည် နည်း’ ဟု ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် ဥ ယျာဉ် မှူး က ‘သ ခင်၊ ဤ အ ပင် ကို ယ ခု နှစ် လည်း ထား ပါ ဦး။ အ ပင် ပတ် လည် ကို အ ကျွန်ုပ် တူး ဆွ ၍ မြေ ဩ ဇာ ထည့် ပါ ဦး မည်။ ^၉ ထို သို့ ပြု လျှင် နောက် နှစ် တွင် အ သီး သီး ကောင်း သီး ပါ လိမ့် မည်။ အ ကယ် ၍ မ သီး ပါ က ခုတ် ပစ် နိုင် ပါ သည်’ ဟု ပြန် လျှောက် ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ကိုယ် တော် သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ တစ် ကျောင်း တွင် သွန် သင် လျက် နေ တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး နာ မ ကျန်း ဖြစ် စေ သော နတ် ပူး သ ဖြင့် ခါး ကုန်း လျက် လုံး ဝ တည့် မတ် စွာ မ ရပ် နိုင် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၁၂ ယေ ရှု သည် သူ့ ကို မြင် လျှင် အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ၍ “အ ချင်း မိန်း မ၊ သင် သည် သင် ၏ နာ မ ကျန်း ဖြစ် ခြင်း မှ လွတ် မြောက် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၁၃ သူ့ အ ပေါ် လက် တော် ကို တင် တော် မူ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ ခါး သည် ပြန် လည် တည့် မတ် သွား ၍ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လေ ၏။

^၁၄ သို့ သော် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ နာ ရော ဂါ ကို ယေ ရှု ငြိမ်း စေ တော် မူ သော ကြောင့် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ သည် စိတ် ဆိုး လျက် “အ လုပ် လုပ် ရ မည့် နေ့ ရက် ခြောက် ရက် ရှိ သည် ဖြစ် ၍ ထို နေ့ ရက် များ ၌ လာ ၍ ရော ဂါ ငြိမ်း စေ ခြင်း ကို ခံ ယူ ကြ လော့။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မ လာ ကြ နှင့်” ဟု လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဆို ၏။ ^၁၅ သ ခင် ဘု ရား က လည်း “သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ တို့၊ သင် တို့ အ သီး သီး သည် ဥ ပုသ် နေ့ ၌ မိ မိ တို့ နွား၊ သို့ မ ဟုတ် မြည်း ကို တင်း ကုပ် မှ လွှတ် ၍ ရေ တိုက် ရန် ခေါ် ဆောင် သွား ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၁၆ သို့ ဖြစ် လျှင် တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ပတ် လုံး စာ တန် ချည် နှောင် ထား သည့် အာ ဗြ ဟံ ၏ သ မီး ဖြစ် သော ဤ သူ ကို ဥ ပုသ် နေ့ ၌ ထို ချည် နှောင် ခြင်း မှ လွတ် စေ သင့် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဆန့် ကျင် နေ သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ရှက် ရ ကြ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သည့် ထူး မြတ် သော အ မှု အ လုံး စုံ တို့ အ တွက် ဝမ်း မြောက် ကြ ၏။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည့် အ ရာ နှင့် တူ သ နည်း။ ၎င်း ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ ^၁၉ ၎င်း သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ထို အ စေ့ ကို ယူ ၍ မိ မိ ဥ ယျာဉ် ထဲ ၌ ကြဲ သော အ ခါ ထို အ စေ့ သည် အ ပင် ပေါက် ကြီး ထွား ၍ အ ပင် ကြီး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပင် တစ် ပင်'။ ဖြစ် လာ ကာ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် ၎င်း ၏ အ ကိုင်း များ တွင် အ သိုက် ဖွဲ့ ၍ နေ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း။ ^၂၁ ၎င်း သည် တ ဆေး နှင့် တူ ၏။ အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် တ ဆေး ကို ယူ ၍ ဂျုံ မှုန့် သုံး စိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သုံး ဆာ တုံ'။ (၁ ဆာ တုံ = ၅ ပြည် ခန့်)။ ထဲ တွင် ထည့် လိုက် သော် မုန့် ညက် တစ် ပုံ လုံး ကို ဖောင်း ပွ စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ ပြီး တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ၍ သွန် သင် တော် မူ ရင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခ ရီး ပြု တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ လူ တစ် ဦး က “သ ခင်၊ ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ သူ အ နည်း ငယ် သာ ရှိ သ လော” ဟု မေး လျှောက် ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း၊ ^၂၄ “ကျဉ်း သော တံ ခါး မှ ဝင် ရန် ကြိုး စား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ များ စွာ တို့ သည် ဝင် ရန် ရှာ ကြံ ကြ သော် လည်း မ ဝင် နိုင် ကြ ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။ ^၂၅ အိမ် ရှင် သည် ထ ၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး မှ သင် တို့ သည် အ ပြင် ၌ ရပ် ၍ တံ ခါး ကို ခေါက် လျက် “သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား တံ ခါး ဖွင့် ပေး ပါ’ ဟု ဆို ကြ ‌သော် လည်း သ ခင် က ‘သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ ကြ သည် ကို ငါ မ သိ’ ဟု ပြန် ၍ ဆို လိမ့် မည်။ ^၂၆ ထို အ ခါ သင် တို့ က ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ စား သောက် ခဲ့ ကြ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ လမ်း မ ပေါ် တွင် သွန် သင် ပေး ခဲ့ ပါ ၏’ ဟု လျှောက် ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၇ သို့ သော် သ ခင် က ‘သင် တို့ သည် အ ဘယ် က လာ ကြ သည် ကို ငါ မ သိ။ မ တ ရား မှု ကို ပြု သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လော့’ ဟု သင် တို့ အား ဆို လိမ့် မည်။

^၂၈ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် နှင့် ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ထဲ ၌ ရှိ ကြ သည် ကို သင် တို့ မြင် ရ ကြ သော် လည်း သင် တို့ ကိုယ် တိုင် မူ ကား အ ပြင် သို့ နှင် ထုတ် ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၉ တစ် ဖန် လူ တို့ သည် အ ရှေ့ အ ရပ် နှင့် အ နောက် အ ရပ် တို့ မှ လည်း ကောင်း၊ တောင် အ ရပ် နှင့် မြောက် အ ရပ် တို့ မှ လည်း ကောင်း လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် တွင် စား သောက် ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၀ အ ဦး ဆုံး ဖြစ် မည့် နောက် ဆုံး သော သူ များ ရှိ ကြ ၏။ နောက် ဆုံး ဖြစ် မည့် အ ဦး ဆုံး သော သူ များ လည်း ရှိ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၁ ထို အ ချိန် ၌ ဖာ ရိ ရှဲ အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ လာ ၍ “ဟေ ရုဒ် သည် သင့် ကို သတ် လို သည် ဖြစ် ၍ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သွား ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သွား ၍ ထို မြေ ခွေး ကို ပြော ကြ လော့။ ငါ သည် ယ နေ့ နှင့် မ နက် ဖြန် နတ် ဆိုး တို့ ကို နှင် ထုတ် ၍ အ နာ ရော ဂါ များ ကို ငြိမ်း စေ ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ အ မှု ကို ပြီး မြောက် စေ မည်။ ^၃၃ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် ယ နေ့၊ မ နက် ဖြန် နှင့် နောက် တစ် နေ့ တို့ ၌ ခ ရီး သွား ရ ဦး မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ပ ရော ဖက် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ တစ် ပါး အ ခြား အ ရပ် ၌ သေ ရ သည် ဟူ ၍ မ ရှိ နိုင်။

^၃၄ အို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ပ ရော ဖက် များ ကို သတ် ၍ မိ မိ ထံ သို့ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် သော မြို့၊ ကြက် မ သည် မိ မိ ၏ ကြက် က လေး များ ကို အ တောင် အောက် ၌ စု သိမ်း သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် သင် ၏ သား သ မီး တို့ ကို စု သိမ်း ရန် ကြိမ် ဖန် များ စွာ အ လို ရှိ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် သင် သည် အ လို မ ရှိ။ ^၃၅ ကြည့် ရှု လော့။ သင် တို့ ၏ အိမ် သည် သင် တို့ ထံ ၌ စွန့် ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'စွန့် ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ ၍ လူ ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ လိမ့် မည်'။ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း‘ ဟု သင် တို့ ပြော သည့် အ ချိန် မ ရောက် မီ တိုင် အောင် သင် တို့ သည် ငါ့ ကို လုံး ဝ မြင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

13

¹ Now there were some present at the same time who told him about the Galileans whose blood Pilate had mixed with their sacrifices. ² Jesus answered them, “Do you think that these Galileans were worse sinners than all the other Galileans, because they suffered such things? ³ I tell you, no, but unless you repent, you will all perish in the same way. ⁴ Or those eighteen on whom the tower in Siloam fell and killed them—do you think that they were worse offenders than all the men who dwell in Jerusalem? ⁵ I tell you, no, but, unless you repent, you will all perish in the same way.”

⁶ He spoke this parable. “A certain man had a fig tree planted in his vineyard, and he came seeking fruit on it and found none. ⁷ He said to the vine dresser, ‘Behold, these three years I have come looking for fruit on this fig tree, and found none. Cut it down! Why does it waste the soil?’ ⁸ He answered, ‘Lord, leave it alone this year also, until I dig around it and fertilize it. ⁹ If it bears fruit, fine; but if not, after that, you can cut it down.’ ”

¹⁰ He was teaching in one of the synagogues on the Sabbath day. ¹¹ Behold, there was a woman who had a spirit of infirmity eighteen years. She was bent over and could in no way straighten herself up. ¹² When Jesus saw her, he called her and said to her, “Woman, you are freed from your infirmity.” ¹³ He laid his hands on her, and immediately she stood up straight and glorified God.

¹⁴ The ruler of the synagogue, being indignant because Jesus had healed on the Sabbath, said to the multitude, “There are six days in which men ought to work. Therefore come on those days and be healed, and not on the Sabbath day!” ¹⁵ Therefore the Lord answered him, “You hypocrites! Doesn’t each one of you free his ox or his donkey from the stall on the Sabbath and lead him away to water? ¹⁶ Ought not this woman, being a daughter of Abraham whom Satan had bound eighteen long years, be freed from this bondage on the Sabbath day?” ¹⁷ As he said these things, all his adversaries were disappointed; and all the multitude rejoiced for all the glorious things that were done by him.

¹⁸ He said, “What is God’s Kingdom like? To what shall I compare it? ¹⁹ It is like a grain of mustard seed which a man took and put in his own garden. It grew and became a large tree, and the birds of the sky live in its branches.”

²⁰ Again he said, “To what shall I compare God’s Kingdom? ²¹ It is like yeast, which a woman took and hid in three measures literally, three sata. 3 sata is about 39 liters or a bit more than a bushel. of flour, until it was all leavened.”

²² He went on his way through cities and villages, teaching, and traveling on to Jerusalem. ²³ One said to him, “Lord, are they few who are saved?” He said to them, ²⁴ “Strive to enter in by the narrow door, for many, I tell you, will seek to enter in and will not be able. ²⁵ When once the master of the house has risen up and has shut the door, and you begin to stand outside and to knock at the door, saying, ‘Lord, Lord, open to us!’ then he will answer and tell you, ‘I don’t know you or where you come from.’ ²⁶ Then you will begin to say, ‘We ate and drank in your presence, and you taught in our streets.’ ²⁷ He will say, ‘I tell you, I don’t know where you come from. Depart from me, all you workers of iniquity.’

²⁸ There will be weeping and gnashing of teeth when you see Abraham, Isaac, Jacob, and all the prophets in God’s Kingdom, and yourselves being thrown outside. ²⁹ They will come from the east, west, north, and south, and will sit down in God’s Kingdom. ³⁰ Behold, there are some who are last who will be first, and there are some who are first who will be last.”

³¹ On that same day, some Pharisees came, saying to him, “Get out of here and go away, for Herod wants to kill you.” ³² He said to them, “Go and tell that fox, ‘Behold, I cast out demons and perform cures today and tomorrow, and the third day I complete my mission. ³³ Nevertheless I must go on my way today and tomorrow and the next day, for it can’t be that a prophet would perish outside of Jerusalem.’

³⁴ “Jerusalem, Jerusalem, you who kills the prophets and stones those who are sent to her! How often I wanted to gather your children together, like a hen gathers her own brood under her wings, and you refused! ³⁵ Behold, your house is left to you desolate. I tell you, you will not see me until you say, ‘Blessed is he who comes in the name of the Lord!’ ” Psalm 118:26