၁၀

^၁ ထို့ နောက် သ ခင် ဘု ရား သည် အ ခြား သော သူ အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် တို့ ကို ခန့် ထား ၍ ကြွ တော် မူ ရန် ကြံ ရွယ် ထား သော မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် သို့ မိ မိ ရှေ့ မှ နှစ် ဦး စီ၊ နှစ် ဦး စီ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ အား “ရိတ် သိမ်း စ ရာ များ စွာ ရှိ သော် လည်း လုပ် သား သည် နည်း လှ ၏။ ထို့ ကြောင့် ရိတ် သိမ်း ခြင်း အ တွက် လုပ် သား များ ကို စေ လွှတ် ပေး တော် မူ ရန် ရိတ် သိမ်း ခြင်း ၏ အ ရှင် ထံ ဆု တောင်း ကြ လော့။

^၃ သွား ကြ။ ဝံ ပု လွေ များ ထဲ သို့ သိုး သ ငယ် များ ကို စေ လွှတ် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို ငါ စေ လွှတ် ၏။ ^၄ ပိုက် ဆံ အိတ်၊ လွယ် အိတ် နှင့် ဖိ နပ် တို့ ကို မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ လမ်း ၌ မည် သူ့ ကို မျှ နှုတ် မ ဆက် ကြ နှင့်။ ^၅ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ‘ဤ အိမ် ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ’ ဟူ ၍ ဦး စွာ နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ^၆ ထို နေ ရာ တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း ၏ သား ရှိ လျှင် သင် တို့ ၏ ငြိမ် သက် ခြင်း သည် ထို သူ အ ပေါ် သက် ရောက် လိမ့် မည်။ မ ရှိ လျှင် မူ ကား ထို ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့ ထံ ပြန် လာ လိမ့် မည်။ ^၇ ထို တစ် အိမ် တည်း မှာ ပင် တည်း ခို ၍ သူ တို့ ထံ ၌ စား သောက် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား အ လုပ် လုပ် သော သူ သည် လုပ် အား ခ ကို ရ ထိုက် ၏။ တစ် အိမ် မှ တစ် အိမ် သို့ မ ပြောင်း ကြ နှင့်။

^၈ မည် သည့် မြို့ သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ၍ လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို လက် ခံ လျှင် သင် တို့ ရှေ့ ၌ တည် ခင်း သော အ ရာ များ ကို စား ကြ လော့။ ^၉ ထို မြို့ ရှိ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို ကျန်း မာ စေ ၍ ‘ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၌ ပေါ် ထွန်း လု နီး ပြီ’ ဟု သူ တို့ အား ဟော ပြော ကြ လော့။ ^၁၀ မည် သည့် မြို့ သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ၍ လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို လက် မ ခံ လျှင် ထို မြို့ ၏ လမ်း မ ပေါ် သို့ ထွက် ပြီး လျှင်၊ ^၁၁ ‘ငါ တို့ ခြေ တွင် ကပ် နေ သည့် သင် တို့ မြို့ မှ မြေ မှုန့် ကို ပင် ငါ တို့ ခါ ချ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၌ ပေါ် ထွန်း လု နီး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့’ ဟု ဟော ပြော ကြ လော့။ ^၁၂ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ထို နေ့ ၌ သော ဒုံ မြို့ သည် ထို မြို့ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည်။

^၁၃ ခေါ ရာ ဇိန် မြို့၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဗက် ဇဲ ဒ မြို့၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ၌ ပြု ခဲ့ သော တန် ခိုး လက္ခ ဏာ များ ကို တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ ၌ ပြု ခဲ့ လျှင် သူ တို့ သည် ရှေး ယ ခင် က ပင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် လျက် ပြာ ထဲ ၌ ထိုင် ကာ နောင် တ ရ ခဲ့ ကြ ပေ လိမ့် မည်။ ^၁၄ သို့ သော် တ ရား စီ ရင် တော် မူ သော အ ခါ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ သည် သင် တို့ ထက် ခံ သာ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ က ပေ ရ နောင် မြို့၊ သင် သည် ကောင်း ကင် အ ထိ ချီး မြှောက် ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ မည် လော။ သင် သည် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ တိုင် အောင် ကျ ဆင်း ရ လိမ့် မည်။

^၁၆ သင် တို့ စ ကား ကို နား ထောင် သော သူ သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၏။ သင် တို့ ကို ငြင်း ပယ် သော သူ သည် ငါ့ ကို ငြင်း ပယ် ၏။ ငါ့ ကို ငြင်း ပယ် သော သူ သည် ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို ငြင်း ပယ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ထို အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် တို့ သည် ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် လာ ၍ “သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ၌ နတ် ဆိုး တို့ ပင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၈ ကိုယ် တော် က လည်း “စာ တန် သည် လျှပ် စီး လက် သ ကဲ့ သို့ မိုး ကောင်း ကင် မှ ကျ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ^၁၉ ငါ သည် သင် တို့ အား မြွေ များ နှင့် ကင်း မြီး ကောက် များ ကို နင်း ချေ ၍ ရန် သူ ၏ တန် ခိုး အ လုံး စုံ တို့ ကို နိုင် ရ သော အ ခွင့် အာ ဏာ ကို ‌ပေး အပ် ထား ပြီ ဖြစ် ၍ မည် သည့် အ ရာ က မျှ သင် တို့ ကို အ နာ တ ရ ဖြစ် စေ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၀ သို့ သော် နတ် ဆိုး တို့ သည် သင် တို့ ကို နာ ခံ ကြ သည့် အ တွက် ဝမ်း မြောက် ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ သင် တို့ ၏ နာ မည် များ ကို ကောင်း ကင် ၌ ရေး မှတ် ထား သည့် အ တွက် ဝမ်း မြောက် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ၍ “ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သော အ ဖ၊ ကိုယ် တော် သည် ပ ညာ ရှိ များ နှင့် ဉာဏ် ထက် မြက် သော သူ များ အား ဤ အ ရာ တို့ ကို ဝှက် ထား လျက် က လေး သူ ငယ် များ အား ဖွင့် ပြ တော် မူ ‌သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ ၏။ မှန် ပါ ၏ အ ဖ၊ ဤ သည် ကား ရှေ့ တော် ၌ နှစ် သက် တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် ပါ ၏။

^၂၂ ငါ ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ငါ့ အား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ သား တော် သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို ခ မည်း တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ။ ခ မည်း‌ တော် သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း သား ‌တော် နှင့် သား တော် က ဖွင့် ပြ လို သော သူ တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ “သင် တို့ မြင် နေ ရ သည့် အ ရာ များ ကို မြင် ရ သော မျက် စိ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၄ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား များ စွာ သော ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ ရန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ မြင် ခဲ့ ရ ကြ ပေ။ သင် တို့ ကြား နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို ကြား ရ ရန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ ကြား ခဲ့ ရ ကြ ပေ” ဟု သူ တို့ ကို သာ သီး ခြား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၅ တစ် ခါ က ကျမ်း တတ် ပုဂ္ဂိုလ် တစ် ဦး သည် ထ ၍ “ဆ ရာ၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရန် မည် သည့် အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ပြု ရ ပါ မည် နည်း” ဟု ကိုယ် တော် ကို အ ကဲ စမ်း ၍ မေး လျှောက် လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း တွင် မည် သို့ ရေး ထား သ နည်း။ သင် မည် သို့ ဖတ် ရ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ^၂၇ ထို သူ က “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သင် ၏ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့၊ သင် ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် တစ် ခု လုံး၊ သင် ၏ အ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သ မျှ နှင့် သင် ၏ အ သိ ဉာဏ် ရှိ သ မျှ တို့ ဖြင့် ချစ် ရ မည် မ ၂၂:၃၇-၃၉။ မာ ၁၂:၃၀-၃၁,၃၃။ ယာ ၂:၈။ ဝတ် ၁၉:၁၈၊ တ ရား ၆:၅။ ယော ရှု ၂၂:၅။ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ရ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဖြစ် ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၈ ကိုယ် တော် က လည်း “မှန် ပေ ၏။ ထို အ တိုင်း ပြု လော့။ သို့ ပြု လျှင် အ သက် ရှင် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

 ^၂၉ ထို သူ သည် မိ မိ ကိုယ် ကို ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဖော် ပြ လို ၍ “သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ဖြစ် သ နည်း” ဟု ယေ ရှု အား မေး လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က “လူ တစ် ဦး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဆင်း လာ စဉ် ဓား ပြ များ နှင့် ကြုံ တွေ့ ရ ၏။ ဓား ပြ တို့ သည် သူ ၏ အ ဝတ် များ ကို ချွတ် ယူ ပြီး ရိုက် နှက် ကာ သူ့ ကို သေ လု မြော ပါး အ ခြေ အ နေ ၌ ထား ခဲ့ ၍ ထွက် သွား ကြ ၏။ ^၃၁ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တစ် ပါး သည် အ ကြောင်း တိုက် ဆိုင် ၍ ထို လမ်း အ တိုင်း ဆင်း လာ ပြီး ထို သူ ကို မြင် လျှင် လမ်း ၏ အ ခြား တစ် ဖက် မှ ရှောင် ကွင်း သွား လေ ၏။ ^၃၂ ထို နည်း တူ လေ ဝိ အ နွယ် ဝင် တစ် ဦး သည် လည်း ထို နေ ရာ သို့ ရောက် လာ ၍ သူ့ ကို မြင် လျှင် လမ်း ၏ အ ခြား တစ် ဖက် မှ ရှောင် ကွင်း သွား လေ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ရှ မာ ရိ နယ် သား တစ် ဦး သည် ခ ရီး သွား ရင်း သူ့ အ နား သို့ ရောက် လာ ၍ သူ့ ကို မြင် လျှင် ကြင် နာ စိတ် ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၃၄ ချဉ်း ကပ် လျက် သူ ၏ ဒဏ် ရာ များ အ ပေါ် ဆီ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို လောင်း ထည့် ကာ အ ဝတ် နှင့် ပတ် စည်း ‌ပေး ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို မိ မိ ၏ တိ ရစ္ဆာန် ပေါ် တင် လျက် တည်း ခို ခန်း သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၍ ပြု စု စောင့် ရှောက် လေ ၏။ ^၃၅ နောက် တစ် နေ့ တွင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နောက် တစ် နေ့ သူ ထွက် ခွာ သည့် အ ခါ'။ ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ နှစ် ပြား ကို ထုတ် ၍ တည်း ခို ခန်း ပိုင် ရှင် အား ပေး ပြီး လျှင် ‘ဤ သူ ကို ပြု စု စောင့် ရှောက် ပေး ပါ။ နောက် ထပ် ကုန် ကျ သ မျှ ကို အ ကျွန်ုပ် ပြန် လာ သော အ ခါ သင့် အား ပြန် ပေး ပါ မည်’ ဟု ပြော လေ ၏။ ^၃၆ ထို သူ သုံး ဦး တို့ တွင် မည် သူ သည် ဓား ပြ လက် တွင်း သို့ ကျ ရောက် ခဲ့ သူ ၏ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ဖြစ် သည် ဟု သင် ထင် သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ ၏။ ^၃၇ ထို သူ က လည်း “သူ့ အ ပေါ် က ရု ဏာ ပြ သော သူ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင် ယေ ရှု က “သင် သည် လည်း သွား ၍ ထို နည်း တူ ပြု လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၈ သူ တို့ သည် ခ ရီး ဆက် သွား စဉ် တွင် ကိုယ် တော် သည် ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် တော် မူ ရာ မာ သ အ မည် ရှိ‌ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ကိုယ် တော် ကို မိ မိ အိမ် ၌ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ မိ အိမ် ၌' မ ပါ။ လက် ခံ ကြို ဆို လေ ၏။ ^၃၉ ထို အ မျိုး သ မီး တွင် မာ ရိ ဟု ခေါ် သော ညီ မ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် သ ခင် ဘု ရား ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ထိုင် လျက် ကိုယ် တော် ၏ တ ရား စ ကား ကို နား ထောင် နေ ၏။ ^၄၀ မာ သ မူ ကား ဧည့် ခံ ခြင်း အ မှု များ ကြောင့် စိတ် ပူ ပန် သ ဖြင့် အ ထံ ‌တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ ၏ ညီ မ သည် ကျွန် မ တစ် ဦး တည်း သာ ဧည့် ဝတ် ပြု ရန် ပစ် ထား ခဲ့ သည် ကို ကိုယ် တော် ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ နေ တော် မူ သ လော။ ကျွန် မ ကို ကူ ညီ ရန် သူ့ အား အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၁ သ ခင် ဘု ရား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “မာ သ၊ မာ သ၊ သင် သည် များ စွာ သော အ မှု တို့ အ တွက် စိုး ရိမ် လျက် နှောင့် ယှက် ခြင်း ကို ခံ နေ ရ ၏။ ^၄၂ သို့ သော် လို အပ် သော အ ရာ သည် တစ် ခု တည်း ရှိ ၏။ မာ ရိ သည် ထို ကောင်း မြတ် သည့် အ ပိုင်း ကို ရွေး ချယ် ပြီ ဖြစ် ၍ ၎င်း ကို သူ့ ထံ မှ မ နုတ် မ ပယ် ရာ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

10

¹ Now after these things, the Lord also appointed seventy others, and sent them two by two ahead of him literally, 'before his face' into every city and place where he was about to come. ² Then he said to them, “The harvest is indeed plentiful, but the laborers are few. Pray therefore to the Lord of the harvest, that he may send out laborers into his harvest.

³ Go your ways. Behold, I send you out as lambs among wolves. ⁴ Carry no purse, nor wallet, nor sandals. Greet no one on the way. ⁵ Into whatever house you enter, first say, ‘Peace be to this house.’ ⁶ If a son of peace is there, your peace will rest on him; but if not, it will return to you. ⁷ Remain in that same house, eating and drinking the things they give, for the laborer is worthy of his wages. Don’t go from house to house.

⁸ Into whatever city you enter and they receive you, eat the things that are set before you. ⁹ Heal the sick who are there and tell them, ‘God’s Kingdom has come near to you.’ ¹⁰ But into whatever city you enter and they don’t receive you, go out into its streets and say, ¹¹ ‘Even the dust from your city that clings to us, we wipe off against you. Nevertheless know this, that God’s Kingdom has come near to you.’ ¹² I tell you, it will be more tolerable in that day for Sodom than for that city.

¹³ “Woe to you, Chorazin! Woe to you, Bethsaida! For if the mighty works had been done in Tyre and Sidon which were done in you, they would have repented long ago, sitting in sackcloth and ashes. ¹⁴ But it will be more tolerable for Tyre and Sidon in the judgment than for you. ¹⁵ You, Capernaum, who are exalted to heaven, will be brought down to Hades. Hades is the lower realm of the dead, or Hell.

¹⁶ Whoever listens to you listens to me, and whoever rejects you rejects me. Whoever rejects me rejects him who sent me.”

¹⁷ The seventy returned with joy, saying, “Lord, even the demons are subject to us in your name!” ¹⁸ He said to them, “I saw Satan having fallen like lightning from heaven. ¹⁹ Behold, I give you authority to tread on serpents and scorpions, and over all the power of the enemy. Nothing will in any way hurt you. ²⁰ Nevertheless, don’t rejoice in this, that the spirits are subject to you, but rejoice that your names are written in heaven.”

²¹ In that same hour, Jesus rejoiced in the Holy Spirit, and said, “I thank you, O Father, Lord of heaven and earth, that you have hidden these things from the wise and understanding, and revealed them to little children. Yes, Father, for so it was well-pleasing in your sight.”

²² Turning to the disciples, he said, “All things have been delivered to me by my Father. No one knows who the Son is, except the Father, and who the Father is, except the Son, and he to whomever the Son desires to reveal him.” ²³ Turning to the disciples, he said privately, “Blessed are the eyes which see the things that you see, ²⁴ for I tell you that many prophets and kings desired to see the things which you see, and didn’t see them, and to hear the things which you hear, and didn’t hear them.”

²⁵ Behold, a certain lawyer stood up and tested him, saying, “Teacher, what shall I do to inherit eternal life?” ²⁶ He said to him, “What is written in the law? How do you read it?” ²⁷ He answered, “You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your strength, and with all your mind; Deuteronomy 6:5 and your neighbor as yourself.” Leviticus 19:18 ²⁸ He said to him, “You have answered correctly. Do this, and you will live.”

²⁹ But he, desiring to justify himself, asked Jesus, “Who is my neighbor?” ³⁰ Jesus answered, “A certain man was going down from Jerusalem to Jericho, and he fell among robbers, who both stripped him and beat him, and departed, leaving him half dead. ³¹ By chance a certain priest was going down that way. When he saw him, he passed by on the other side. ³² In the same way a Levite also, when he came to the place and saw him, passed by on the other side. ³³ But a certain Samaritan, as he traveled, came where he was. When he saw him, he was moved with compassion, ³⁴ came to him, and bound up his wounds, pouring on oil and wine. He set him on his own animal, brought him to an inn, and took care of him. ³⁵ On the next day, when he departed, he took out two denarii, gave them to the host, and said to him, ‘Take care of him. Whatever you spend beyond that, I will repay you when I return.’ ³⁶ Now which of these three do you think seemed to be a neighbor to him who fell among the robbers?” ³⁷ He said, “He who showed mercy on him.” Then Jesus said to him, “Go and do likewise.”

³⁸ As they went on their way, he entered into a certain village, and a certain woman named Martha received him into her house. ³⁹ She had a sister called Mary, who also sat at Jesus’ feet and heard his word. ⁴⁰ But Martha was distracted with much serving, and she came up to him, and said, “Lord, don’t you care that my sister left me to serve alone? Ask her therefore to help me.” ⁴¹ Jesus answered her, “Martha, Martha, you are anxious and troubled about many things, ⁴² but one thing is needed. Mary has chosen the good part, which will not be taken away from her.”

၁၀

^၁ ထို့ နောက် သ ခင် ဘု ရား သည် အ ခြား သော သူ အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် တို့ ကို ခန့် ထား ၍ ကြွ တော် မူ ရန် ကြံ ရွယ် ထား သော မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် သို့ မိ မိ ရှေ့ မှ နှစ် ဦး စီ၊ နှစ် ဦး စီ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တို့ အား “ရိတ် သိမ်း စ ရာ များ စွာ ရှိ သော် လည်း လုပ် သား သည် နည်း လှ ၏။ ထို့ ကြောင့် ရိတ် သိမ်း ခြင်း အ တွက် လုပ် သား များ ကို စေ လွှတ် ပေး တော် မူ ရန် ရိတ် သိမ်း ခြင်း ၏ အ ရှင် ထံ ဆု တောင်း ကြ လော့။

^၃ သွား ကြ။ ဝံ ပု လွေ များ ထဲ သို့ သိုး သ ငယ် များ ကို စေ လွှတ် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို ငါ စေ လွှတ် ၏။ ^၄ ပိုက် ဆံ အိတ်၊ လွယ် အိတ် နှင့် ဖိ နပ် တို့ ကို မ ယူ သွား ကြ နှင့်။ လမ်း ၌ မည် သူ့ ကို မျှ နှုတ် မ ဆက် ကြ နှင့်။ ^၅ မည် သည့် အိမ် သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ‘ဤ အိမ် ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ’ ဟူ ၍ ဦး စွာ နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ^၆ ထို နေ ရာ တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း ၏ သား ရှိ လျှင် သင် တို့ ၏ ငြိမ် သက် ခြင်း သည် ထို သူ အ ပေါ် သက် ရောက် လိမ့် မည်။ မ ရှိ လျှင် မူ ကား ထို ငြိမ် သက် ခြင်း သည် သင် တို့ ထံ ပြန် လာ လိမ့် မည်။ ^၇ ထို တစ် အိမ် တည်း မှာ ပင် တည်း ခို ၍ သူ တို့ ထံ ၌ စား သောက် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား အ လုပ် လုပ် သော သူ သည် လုပ် အား ခ ကို ရ ထိုက် ၏။ တစ် အိမ် မှ တစ် အိမ် သို့ မ ပြောင်း ကြ နှင့်။

^၈ မည် သည့် မြို့ သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ၍ လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို လက် ခံ လျှင် သင် တို့ ရှေ့ ၌ တည် ခင်း သော အ ရာ များ ကို စား ကြ လော့။ ^၉ ထို မြို့ ရှိ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို ကျန်း မာ စေ ၍ ‘ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၌ ပေါ် ထွန်း လု နီး ပြီ’ ဟု သူ တို့ အား ဟော ပြော ကြ လော့။ ^၁၀ မည် သည့် မြို့ သို့ မ ဆို သင် တို့ ဝင် ၍ လူ တို့ သည် သင် တို့ ကို လက် မ ခံ လျှင် ထို မြို့ ၏ လမ်း မ ပေါ် သို့ ထွက် ပြီး လျှင်၊ ^၁၁ ‘ငါ တို့ ခြေ တွင် ကပ် နေ သည့် သင် တို့ မြို့ မှ မြေ မှုန့် ကို ပင် ငါ တို့ ခါ ချ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၌ ပေါ် ထွန်း လု နီး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ မှတ် ကြ လော့’ ဟု ဟော ပြော ကြ လော့။ ^၁၂ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ထို နေ့ ၌ သော ဒုံ မြို့ သည် ထို မြို့ ထက် ခံ သာ လိမ့် မည်။

^၁၃ ခေါ ရာ ဇိန် မြို့၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဗက် ဇဲ ဒ မြို့၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ၌ ပြု ခဲ့ သော တန် ခိုး လက္ခ ဏာ များ ကို တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ ၌ ပြု ခဲ့ လျှင် သူ တို့ သည် ရှေး ယ ခင် က ပင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် လျက် ပြာ ထဲ ၌ ထိုင် ကာ နောင် တ ရ ခဲ့ ကြ ပေ လိမ့် မည်။ ^၁၄ သို့ သော် တ ရား စီ ရင် တော် မူ သော အ ခါ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ သည် သင် တို့ ထက် ခံ သာ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ က ပေ ရ နောင် မြို့၊ သင် သည် ကောင်း ကင် အ ထိ ချီး မြှောက် ခြင်း ကို ခံ ရ ပါ မည် လော။ သင် သည် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ တိုင် အောင် ကျ ဆင်း ရ လိမ့် မည်။

^၁၆ သင် တို့ စ ကား ကို နား ထောင် သော သူ သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၏။ သင် တို့ ကို ငြင်း ပယ် သော သူ သည် ငါ့ ကို ငြင်း ပယ် ၏။ ငါ့ ကို ငြင်း ပယ် သော သူ သည် ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို ငြင်း ပယ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ထို အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် တို့ သည် ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် လာ ၍ “သ ခင်၊ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ၌ နတ် ဆိုး တို့ ပင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၈ ကိုယ် တော် က လည်း “စာ တန် သည် လျှပ် စီး လက် သ ကဲ့ သို့ မိုး ကောင်း ကင် မှ ကျ သည် ကို ငါ မြင် ရ ၏။ ^၁၉ ငါ သည် သင် တို့ အား မြွေ များ နှင့် ကင်း မြီး ကောက် များ ကို နင်း ချေ ၍ ရန် သူ ၏ တန် ခိုး အ လုံး စုံ တို့ ကို နိုင် ရ သော အ ခွင့် အာ ဏာ ကို ‌ပေး အပ် ထား ပြီ ဖြစ် ၍ မည် သည့် အ ရာ က မျှ သင် တို့ ကို အ နာ တ ရ ဖြစ် စေ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၀ သို့ သော် နတ် ဆိုး တို့ သည် သင် တို့ ကို နာ ခံ ကြ သည့် အ တွက် ဝမ်း မြောက် ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ သင် တို့ ၏ နာ မည် များ ကို ကောင်း ကင် ၌ ရေး မှတ် ထား သည့် အ တွက် ဝမ်း မြောက် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ သည် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ၍ “ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် တော် မူ သော အ ဖ၊ ကိုယ် တော် သည် ပ ညာ ရှိ များ နှင့် ဉာဏ် ထက် မြက် သော သူ များ အား ဤ အ ရာ တို့ ကို ဝှက် ထား လျက် က လေး သူ ငယ် များ အား ဖွင့် ပြ တော် မူ ‌သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ပါ ၏။ မှန် ပါ ၏ အ ဖ၊ ဤ သည် ကား ရှေ့ တော် ၌ နှစ် သက် တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် ပါ ၏။

^၂၂ ငါ ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ငါ့ အား အပ် နှင်း တော် မူ ပြီ။ သား တော် သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို ခ မည်း တော် မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ။ ခ မည်း‌ တော် သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း ကို လည်း သား ‌တော် နှင့် သား တော် က ဖွင့် ပြ လို သော သူ တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ မျှ မ သိ” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ “သင် တို့ မြင် နေ ရ သည့် အ ရာ များ ကို မြင် ရ သော မျက် စိ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏။ ^၂၄ သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား များ စွာ သော ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ ရန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ မြင် ခဲ့ ရ ကြ ပေ။ သင် တို့ ကြား နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို ကြား ရ ရန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ ကြား ခဲ့ ရ ကြ ပေ” ဟု သူ တို့ ကို သာ သီး ခြား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၅ တစ် ခါ က ကျမ်း တတ် ပုဂ္ဂိုလ် တစ် ဦး သည် ထ ၍ “ဆ ရာ၊ ထာ ဝ ရ အ သက် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရန် မည် သည့် အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ပြု ရ ပါ မည် နည်း” ဟု ကိုယ် တော် ကို အ ကဲ စမ်း ၍ မေး လျှောက် လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း တွင် မည် သို့ ရေး ထား သ နည်း။ သင် မည် သို့ ဖတ် ရ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊ ^၂၇ ထို သူ က “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သင် ၏ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့၊ သင် ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် တစ် ခု လုံး၊ သင် ၏ အ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သ မျှ နှင့် သင် ၏ အ သိ ဉာဏ် ရှိ သ မျှ တို့ ဖြင့် ချစ် ရ မည် မ ၂၂:၃၇-၃၉။ မာ ၁၂:၃၀-၃၁,၃၃။ ယာ ၂:၈။ ဝတ် ၁၉:၁၈၊ တ ရား ၆:၅။ ယော ရှု ၂၂:၅။ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ ကိုယ့် ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ကို ကိုယ် နှင့် အ မျှ ချစ် ရ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း ဖြစ် ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၈ ကိုယ် တော် က လည်း “မှန် ပေ ၏။ ထို အ တိုင်း ပြု လော့။ သို့ ပြု လျှင် အ သက် ရှင် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

 ^၂၉ ထို သူ သည် မိ မိ ကိုယ် ကို ဖြောင့် မတ် ကြောင်း ဖော် ပြ လို ၍ “သို့ ဖြစ် လျှင် မည် သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ဖြစ် သ နည်း” ဟု ယေ ရှု အား မေး လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က “လူ တစ် ဦး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ဆင်း လာ စဉ် ဓား ပြ များ နှင့် ကြုံ တွေ့ ရ ၏။ ဓား ပြ တို့ သည် သူ ၏ အ ဝတ် များ ကို ချွတ် ယူ ပြီး ရိုက် နှက် ကာ သူ့ ကို သေ လု မြော ပါး အ ခြေ အ နေ ၌ ထား ခဲ့ ၍ ထွက် သွား ကြ ၏။ ^၃၁ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တစ် ပါး သည် အ ကြောင်း တိုက် ဆိုင် ၍ ထို လမ်း အ တိုင်း ဆင်း လာ ပြီး ထို သူ ကို မြင် လျှင် လမ်း ၏ အ ခြား တစ် ဖက် မှ ရှောင် ကွင်း သွား လေ ၏။ ^၃၂ ထို နည်း တူ လေ ဝိ အ နွယ် ဝင် တစ် ဦး သည် လည်း ထို နေ ရာ သို့ ရောက် လာ ၍ သူ့ ကို မြင် လျှင် လမ်း ၏ အ ခြား တစ် ဖက် မှ ရှောင် ကွင်း သွား လေ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ရှ မာ ရိ နယ် သား တစ် ဦး သည် ခ ရီး သွား ရင်း သူ့ အ နား သို့ ရောက် လာ ၍ သူ့ ကို မြင် လျှင် ကြင် နာ စိတ် ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၃၄ ချဉ်း ကပ် လျက် သူ ၏ ဒဏ် ရာ များ အ ပေါ် ဆီ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို လောင်း ထည့် ကာ အ ဝတ် နှင့် ပတ် စည်း ‌ပေး ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို မိ မိ ၏ တိ ရစ္ဆာန် ပေါ် တင် လျက် တည်း ခို ခန်း သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၍ ပြု စု စောင့် ရှောက် လေ ၏။ ^၃၅ နောက် တစ် နေ့ တွင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နောက် တစ် နေ့ သူ ထွက် ခွာ သည့် အ ခါ'။ ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ နှစ် ပြား ကို ထုတ် ၍ တည်း ခို ခန်း ပိုင် ရှင် အား ပေး ပြီး လျှင် ‘ဤ သူ ကို ပြု စု စောင့် ရှောက် ပေး ပါ။ နောက် ထပ် ကုန် ကျ သ မျှ ကို အ ကျွန်ုပ် ပြန် လာ သော အ ခါ သင့် အား ပြန် ပေး ပါ မည်’ ဟု ပြော လေ ၏။ ^၃၆ ထို သူ သုံး ဦး တို့ တွင် မည် သူ သည် ဓား ပြ လက် တွင်း သို့ ကျ ရောက် ခဲ့ သူ ၏ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ ဖြစ် သည် ဟု သင် ထင် သ နည်း” ဟူ ၍ မေး တော် မူ ၏။ ^၃၇ ထို သူ က လည်း “သူ့ အ ပေါ် က ရု ဏာ ပြ သော သူ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင် ယေ ရှု က “သင် သည် လည်း သွား ၍ ထို နည်း တူ ပြု လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၈ သူ တို့ သည် ခ ရီး ဆက် သွား စဉ် တွင် ကိုယ် တော် သည် ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် တော် မူ ရာ မာ သ အ မည် ရှိ‌ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ကိုယ် တော် ကို မိ မိ အိမ် ၌ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ မိ အိမ် ၌' မ ပါ။ လက် ခံ ကြို ဆို လေ ၏။ ^၃၉ ထို အ မျိုး သ မီး တွင် မာ ရိ ဟု ခေါ် သော ညီ မ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် သ ခင် ဘု ရား ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ထိုင် လျက် ကိုယ် တော် ၏ တ ရား စ ကား ကို နား ထောင် နေ ၏။ ^၄၀ မာ သ မူ ကား ဧည့် ခံ ခြင်း အ မှု များ ကြောင့် စိတ် ပူ ပန် သ ဖြင့် အ ထံ ‌တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ ၏ ညီ မ သည် ကျွန် မ တစ် ဦး တည်း သာ ဧည့် ဝတ် ပြု ရန် ပစ် ထား ခဲ့ သည် ကို ကိုယ် တော် ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ နေ တော် မူ သ လော။ ကျွန် မ ကို ကူ ညီ ရန် သူ့ အား အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၁ သ ခင် ဘု ရား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “မာ သ၊ မာ သ၊ သင် သည် များ စွာ သော အ မှု တို့ အ တွက် စိုး ရိမ် လျက် နှောင့် ယှက် ခြင်း ကို ခံ နေ ရ ၏။ ^၄၂ သို့ သော် လို အပ် သော အ ရာ သည် တစ် ခု တည်း ရှိ ၏။ မာ ရိ သည် ထို ကောင်း မြတ် သည့် အ ပိုင်း ကို ရွေး ချယ် ပြီ ဖြစ် ၍ ၎င်း ကို သူ့ ထံ မှ မ နုတ် မ ပယ် ရာ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

10

¹ Now after these things, the Lord also appointed seventy others, and sent them two by two ahead of him literally, 'before his face' into every city and place where he was about to come. ² Then he said to them, “The harvest is indeed plentiful, but the laborers are few. Pray therefore to the Lord of the harvest, that he may send out laborers into his harvest.

³ Go your ways. Behold, I send you out as lambs among wolves. ⁴ Carry no purse, nor wallet, nor sandals. Greet no one on the way. ⁵ Into whatever house you enter, first say, ‘Peace be to this house.’ ⁶ If a son of peace is there, your peace will rest on him; but if not, it will return to you. ⁷ Remain in that same house, eating and drinking the things they give, for the laborer is worthy of his wages. Don’t go from house to house.

⁸ Into whatever city you enter and they receive you, eat the things that are set before you. ⁹ Heal the sick who are there and tell them, ‘God’s Kingdom has come near to you.’ ¹⁰ But into whatever city you enter and they don’t receive you, go out into its streets and say, ¹¹ ‘Even the dust from your city that clings to us, we wipe off against you. Nevertheless know this, that God’s Kingdom has come near to you.’ ¹² I tell you, it will be more tolerable in that day for Sodom than for that city.

¹³ “Woe to you, Chorazin! Woe to you, Bethsaida! For if the mighty works had been done in Tyre and Sidon which were done in you, they would have repented long ago, sitting in sackcloth and ashes. ¹⁴ But it will be more tolerable for Tyre and Sidon in the judgment than for you. ¹⁵ You, Capernaum, who are exalted to heaven, will be brought down to Hades. Hades is the lower realm of the dead, or Hell.

¹⁶ Whoever listens to you listens to me, and whoever rejects you rejects me. Whoever rejects me rejects him who sent me.”

¹⁷ The seventy returned with joy, saying, “Lord, even the demons are subject to us in your name!” ¹⁸ He said to them, “I saw Satan having fallen like lightning from heaven. ¹⁹ Behold, I give you authority to tread on serpents and scorpions, and over all the power of the enemy. Nothing will in any way hurt you. ²⁰ Nevertheless, don’t rejoice in this, that the spirits are subject to you, but rejoice that your names are written in heaven.”

²¹ In that same hour, Jesus rejoiced in the Holy Spirit, and said, “I thank you, O Father, Lord of heaven and earth, that you have hidden these things from the wise and understanding, and revealed them to little children. Yes, Father, for so it was well-pleasing in your sight.”

²² Turning to the disciples, he said, “All things have been delivered to me by my Father. No one knows who the Son is, except the Father, and who the Father is, except the Son, and he to whomever the Son desires to reveal him.” ²³ Turning to the disciples, he said privately, “Blessed are the eyes which see the things that you see, ²⁴ for I tell you that many prophets and kings desired to see the things which you see, and didn’t see them, and to hear the things which you hear, and didn’t hear them.”

²⁵ Behold, a certain lawyer stood up and tested him, saying, “Teacher, what shall I do to inherit eternal life?” ²⁶ He said to him, “What is written in the law? How do you read it?” ²⁷ He answered, “You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your strength, and with all your mind; Deuteronomy 6:5 and your neighbor as yourself.” Leviticus 19:18 ²⁸ He said to him, “You have answered correctly. Do this, and you will live.”

²⁹ But he, desiring to justify himself, asked Jesus, “Who is my neighbor?” ³⁰ Jesus answered, “A certain man was going down from Jerusalem to Jericho, and he fell among robbers, who both stripped him and beat him, and departed, leaving him half dead. ³¹ By chance a certain priest was going down that way. When he saw him, he passed by on the other side. ³² In the same way a Levite also, when he came to the place and saw him, passed by on the other side. ³³ But a certain Samaritan, as he traveled, came where he was. When he saw him, he was moved with compassion, ³⁴ came to him, and bound up his wounds, pouring on oil and wine. He set him on his own animal, brought him to an inn, and took care of him. ³⁵ On the next day, when he departed, he took out two denarii, gave them to the host, and said to him, ‘Take care of him. Whatever you spend beyond that, I will repay you when I return.’ ³⁶ Now which of these three do you think seemed to be a neighbor to him who fell among the robbers?” ³⁷ He said, “He who showed mercy on him.” Then Jesus said to him, “Go and do likewise.”

³⁸ As they went on their way, he entered into a certain village, and a certain woman named Martha received him into her house. ³⁹ She had a sister called Mary, who also sat at Jesus’ feet and heard his word. ⁴⁰ But Martha was distracted with much serving, and she came up to him, and said, “Lord, don’t you care that my sister left me to serve alone? Ask her therefore to help me.” ⁴¹ Jesus answered her, “Martha, Martha, you are anxious and troubled about many things, ⁴² but one thing is needed. Mary has chosen the good part, which will not be taken away from her.”