၄

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ သင် ပြန် လာ မည် ဆို လျှင် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ပါ။ သင် ၏ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ တို့ ကို ငါ့ ရှေ့ မှ ဖယ် ရှား ပြီး တည် တည် ကြည် ကြည် နေ မည် ဆို လျှင်၊ ^၂ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည်’ ဟု သစ္စာ ရှိ စွာ၊ တ ရား မျှ တ စွာ၊ ဖြောင့် မတ် စွာ သင် ကျိန် ဆို လျှင် လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ မည်။ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့ အား “သင် တို့ ၏ လယ် မြေ ကို ထွန် ယက် ကြ လော့။ ဆူး ပင် များ ကြား တွင် မျိုး မ ကြဲ နှင့်။ ^၄ ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့၊ အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ကို ခံ ၍ သင် တို့ ကိုယ် သင် တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး အ ရေ ဖျား ကို ဖယ် ရှား ကြ လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ ၏ ဆိုး ညစ် သော လုပ် ရပ် ကြောင့် ငါ့ အ မျက် သည် မီး ကဲ့ သို့ မည် သူ မျှ မ ငြှိမ်း နိုင် အောင် တောက် လောင် လိမ့် မည်။

^၅ ယု ဒ ပြည် ၌ ဟော ပြော လော့။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ကြား သိ စေ လော့။ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး တံ ပိုး မှုတ် ကြ လော့။ ‘စု ဝေး ကြ စို့။ ခံ တပ် မြို့ များ အ တွင်း သို့ ဝင် ကြ စို့’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ^၆ ဇိ အုန် တောင် ရှိ ရာ ဘက် သို့ အ ချက် ပြ အ လံ ကို လွှင့် ပြ လော့။ လုံ ခြုံ ရာ သို့ ပြေး ကြ လော့။ ရပ် မ နေ ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် ပျက် စီး ခြင်း‌ ဘေး အန္တ ရာယ် ကြီး ကို မြောက် အ ရပ် မှ ရောက် လာ စေ မည်။” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၇ ခြင်္သေ့ သည် ပုန်း အောင်း ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မိ မိ ၏ နေ ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ သင် ၏ ပြည် ကို လူ သူ ကင်း မဲ့ ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ရန် မိ မိ နေ ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ သင် တို့ ၏ မြို့ များ သည် ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ နေ ထိုင် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ^၈ ထို့ ကြောင့် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် သည် ငါ တို့ ထံ မှ ပြန် လှည့် မ သွား သေး ပေ။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ထို နေ့ ရက် ၌ ရှင် ဘု ရင် နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် စိတ် ပျက် အား လျော့ ကြ လိမ့် မည်။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် တုန် လှုပ် ချောက် ချား ၍ ပ ရော ဖက် တို့ သည် အံ့ အား သင့် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဓား သည် လည် မျို ကို ထောက် နေ လျက် ပင် ‘သင် တို့ တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်’ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား နှင့် တ ကွ ဤ လူ မျိုး တို့ ကို အ မှန် လှည့် စား ခြင်း ဖြစ် ပါ ပြီ တ ကား” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၁၁ ထို နေ့ ရက် ၌ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား နှင့် တ ကွ ဤ လူ မျိုး တို့ အား “တော ကန္တာ ရ ရှိ တောင် က တုံး မှ လေ ပူ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး သ မီး ပျို ထံ လာ လိမ့် မည်။ သန့် ရှင်း သွား စေ ရန် လှေ့ ထုတ် သော လေ မ ဟုတ်။ ^၁၂ ထို ထက် အား ကောင်း သော လေ သည် ငါ့ ထံ မှ လာ လိမ့် မည်။ ယ ခု ငါ ကိုယ် တိုင် သူ တို့ ကို စစ် ကြော စီ ရင် မည်” ဟု မိန့် ဆို ပြီ။ ^၁၃ ကြည့် ရှု လော့။ ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မိုး တိမ် ကဲ့ သို့ တက် လာ မည်။ သူ ၏ စစ် ရ ထား သည် လေ ပွေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်။ သူ ၏ မြင်း တို့ သည် လင်း ယုန် ထက် လျင် မြန် ၏။ ငါ တို့ ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ငါ တို့ သည် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ကြ ရ ပြီ။ ^၁၄ အို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ကယ် တင် ခြင် ခံ ရ ရန် ဆိုး ညစ် သော သင် ၏ စိတ် နှ လုံး ကို သန့် ရှင်း စင် ကြယ် စေ လော့။ ယုတ် ညံ့ သော အ ကြံ အ စည် များ ကို သင့် စိတ် ထဲ ၌ မည် မျှ ကြာ အောင် ရှိ နေ စေ မည် နည်း။

^၁၅ ဒန် မြို့ မှ ကြွေး ကြော် သံ၊ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် မှ သ တင်း ဆိုး ကြေ ညာ သံ ကြား ရ ၏။ ^၁၆ “လူ မျိုး တ ကာ တို့ အား အ သိ ပေး လော့။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ကြား သိ စေ လော့။ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား မည့် သူ တို့ သည် ဝေး သော ပြည် မှ လာ နေ ပြီ။ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ များ ကို စစ် ငြာ သံ ပေး ကြ ပြီ။ ^၁၇ လယ် စောင့် များ ကဲ့ သို့ သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် ကို ဝိုင်း ရံ ထား ကြ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား ယု ဒ ပြည် သည် ငါ့ ကို ပုန် ကန် ကြ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ သင် ၏ အ ပြု အ မူ၊ အ ကျင့် အ ကြံ တို့ ကြောင့် ဤ အ မှု တို့ သည် သင့် အ ပေါ် ကျ ရောက် လေ ပြီ။ ဤ သည် ကား သင် ၏ ဆိုး ညစ် မှု ပေ တည်း။ မည် မျှ ခါး သီး သ နည်း မည် မျှ စိတ် နာ ကျင် ဖွယ် ကောင်း သ နည်း။

^၁၉ ငါ့ အူ ထဲ၊ အ သည်း ထဲ အ ထိ နာ ကျင် နေ ၏။ ငါ့ စိတ် မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် နေ ၏။ ငါ သည် တိတ် ဆိတ် စွာ မ နေ နိုင်။ တံ ပိုး မှုတ် သံ၊ စစ် ပွဲ ကြွေး ကြော် သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ^၂၀ ပျက် စီး ခြင်း တစ် ခု ပြီး တစ် ခု လိုက် လာ ပြီ။ တစ် ပြည် လုံး ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ငါ့ တဲ တို့ သည် ရုတ် တ ရက် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ငါ့ ရွက် ထည် တို့ သည် တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ^၂၁ အ ချက် ပြ အ လံ ကို မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ ငါ မြင် နေ ရ မည် နည်း။ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ ငါ ကြား နေ ရ မည် နည်း။

^၂၂ “ငါ့ လူ မျိုး တော် တို့ သည် ဆိုး မိုက် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ငါ့ ကို မ သိ ကြ။ မိုက် မဲ သော သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ ၏။ အ သိ ဉာဏ် မ ရှိ ကြ။ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို ပြု ရာ ၌ ကျွမ်း ကျင် ၍ ကောင်း သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ။”

^၂၃ ငါ သည် မြေ ကြီး ကို ကြည့် လိုက် သော် ၎င်း သည် အ သွင် သဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ၏။ မိုး ကောင်း ကင် သည် လည်း အ လင်း မ ရှိ။ ^၂၄ ငါ သည် တောင် ကြီး တို့ ကို ကြည့် လိုက် သော် ၎င်း တို့ သည် တုန် ခါ လျက်၊ တောင် ငယ် ရှိ သ မျှ လည်း လှုပ် ယမ်း လျက် နေ ၏။ ^၂၅ ငါ ကြည့် လိုက် သော် လူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ မိုး ကောင်း ကင် ရှိ ငှက် ရှိ သ မျှ တို့ သည် လည်း ပျံ သန်း သွား လေ ပြီ။ ^၂၆ ငါ ကြည့် လိုက် သော် သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ရှေ့ ၌ မြို့ အား လုံး ပြို ပျက် သွား လေ ပြီ။ ^၂၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ သည် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို လူ သူ ကင်း မဲ့ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ သို့ သော် အ ကုန် အ စင် သုတ် သင် ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ်။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် မြေ ကြီး သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လိမ့် မည်။ အ ထက် ကောင်း ကင် သည် မှောင် မည်း လိမ့် မည်။ ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ ပြီ။ ကြံ စည် ခဲ့ ပြီ။ စိတ် ပြောင်း လဲ မည် မ ဟုတ်။ နောက် ပြန် လှည့် မည် မ ဟုတ်။ ^၂၉ မြင်း သည် တော်၊ လေး သည် တော် တို့ အ သံ ကြောင့် မြို့ သား အား လုံး ထွက် ပြေး ကြ ၏။ သူ တို့ သည် တော နက် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ကျောက် ဆောင် များ ပေါ် သို့ တက် ကြ ၏။ မြို့ ရှိ သ မျှ တို့ သည် စွန့် ပစ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၍ နေ ထိုင် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပေ။

^၃၀ အို ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ သော သူ၊ သင် မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ ကတ္တီ ပါ နီ ကို ဝတ် ဆင် ခြင်း၊ ရွှေ တန် ဆာ ဆင် ယင် ခြင်း၊ မျက် လုံး အ လှ ပေါ် အောင် အ ရောင် ခြယ် ခြင်း ဖြင့် သင့် ကို သင် အ ချည်း နှီး လှ ပ စေ ပြီ။ သင် ချစ် သော သူ တို့ သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် ပြီ။ သင့် အ သက် ကို သတ် ရန် ရှာ ကြံ ကြ ပြီ။ ^၃၁ သား ဦး ဖွား ၍ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော မိန်း မ ၏ ညည်း တွား သံ ကဲ့ သို့ ဇိ အုန် သ မီး ၏ အ သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ သူ သည် မော ဟိုက် လျက်၊ လက် ကို ဖြန့် ထား လျက် ‘ငါ ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ လူ သတ် သ မား များ ကြောင့် ငါ့ စိတ် နှ လုံး မော ပန်း လှ သည်’ ဟု ဆို ၏။

4

¹ “If you will return, Israel,” says Yahweh, “if you will return to me, and if you will put away your abominations out of my sight; then you will not be removed; ² and you will swear, ‘As Yahweh lives,’ in truth, in justice, and in righteousness. The nations will bless themselves in him, and they will glory in him.”

³ For Yahweh says to the men of Judah and to Jerusalem, “Break up your fallow ground, and don’t sow among thorns. ⁴ Circumcise yourselves to Yahweh, and take away the foreskins of your heart, you men of Judah and inhabitants of Jerusalem; lest my wrath go out like fire, and burn so that no one can quench it, because of the evil of your doings.

⁵ Declare in Judah, and publish in Jerusalem; and say, ‘Blow the trumpet in the land!’ Cry aloud and say, ‘Assemble yourselves! Let’s go into the fortified cities!’ ⁶ Set up a standard toward Zion. Flee for safety! Don’t wait; for I will bring evil from the north, and a great destruction.”

⁷ A lion has gone up from his thicket, and a destroyer of nations. He is on his way. He has gone out from his place, to make your land desolate, that your cities be laid waste, without inhabitant. ⁸ For this, clothe yourself with sackcloth, lament and wail; for the fierce anger of Yahweh hasn’t turned back from us. ⁹ “It will happen at that day,” says Yahweh, “that the heart of the king will perish, along with the heart of the princes. The priests will be astonished, and the prophets will wonder.”

¹⁰ Then I said, “Ah, Lord Yahweh! Surely you have greatly deceived this people and Jerusalem, saying, ‘You will have peace;’ whereas the sword reaches to the heart.”

¹¹ At that time it will be said to this people and to Jerusalem, “A hot wind blows from the bare heights in the wilderness toward the daughter of my people, not to winnow, nor to cleanse. ¹² A full wind from these will come for me. Now I will also utter judgments against them.” ¹³ Behold, he will come up as clouds, and his chariots will be as the whirlwind. His horses are swifter than eagles. Woe to us! For we are ruined. ¹⁴ Jerusalem, wash your heart from wickedness, that you may be saved. How long will your evil thoughts lodge within you?

¹⁵ For a voice declares from Dan, and publishes evil from the hills of Ephraim: ¹⁶ “Tell the nations, behold, publish against Jerusalem, ‘Watchers come from a far country, and raise their voice against the cities of Judah. ¹⁷ As keepers of a field, they are against her all around, because she has been rebellious against me,’ ” says Yahweh. ¹⁸ “Your way and your doings have brought these things to you. This is your wickedness, for it is bitter, for it reaches to your heart.”

¹⁹ My anguish, my anguish! I am pained at my very heart! My heart trembles within me. I can’t hold my peace, because you have heard, O my soul, the sound of the trumpet, the alarm of war. ²⁰ Destruction on destruction is decreed, for the whole land is laid waste. Suddenly my tents are destroyed, and my curtains gone in a moment. ²¹ How long will I see the standard and hear the sound of the trumpet?

²² “For my people are foolish. They don’t know me. They are foolish children, and they have no understanding. They are skillful in doing evil, but they don’t know how to do good.”

²³ I saw the earth and, behold, it was waste and void, and the heavens, and they had no light. ²⁴ I saw the mountains, and behold, they trembled, and all the hills moved back and forth. ²⁵ I saw, and behold, there was no man, and all the birds of the sky had fled. ²⁶ I saw, and behold, the fruitful field was a wilderness, and all its cities were broken down at the presence of Yahweh, before his fierce anger. ²⁷ For Yahweh says, “The whole land will be a desolation; yet I will not make a full end. ²⁸ For this the earth will mourn, and the heavens above be black, because I have spoken it. I have planned it, and I have not repented, neither will I turn back from it.”

²⁹ Every city flees for the noise of the horsemen and archers. They go into the thickets and climb up on the rocks. Every city is forsaken, and not a man dwells therein. ³⁰ You, when you are made desolate, what will you do? Though you clothe yourself with scarlet, though you deck yourself with ornaments of gold, though you enlarge your eyes with makeup, you make yourself beautiful in vain. Your lovers despise you. They seek your life. ³¹ For I have heard a voice as of a woman in travail, the anguish as of her who gives birth to her first child, the voice of the daughter of Zion, who gasps for breath, who spreads her hands, saying, “Woe is me now! For my soul faints before the murderers.”

၄

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ သင် ပြန် လာ မည် ဆို လျှင် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ပါ။ သင် ၏ ရွံ ရှာ ဖွယ် ရာ တို့ ကို ငါ့ ရှေ့ မှ ဖယ် ရှား ပြီး တည် တည် ကြည် ကြည် နေ မည် ဆို လျှင်၊ ^၂ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည်’ ဟု သစ္စာ ရှိ စွာ၊ တ ရား မျှ တ စွာ၊ ဖြောင့် မတ် စွာ သင် ကျိန် ဆို လျှင် လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ မည်။ ကိုယ် တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့ အား “သင် တို့ ၏ လယ် မြေ ကို ထွန် ယက် ကြ လော့။ ဆူး ပင် များ ကြား တွင် မျိုး မ ကြဲ နှင့်။ ^၄ ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့၊ အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ကို ခံ ၍ သင် တို့ ကိုယ် သင် တို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး အ ရေ ဖျား ကို ဖယ် ရှား ကြ လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ ၏ ဆိုး ညစ် သော လုပ် ရပ် ကြောင့် ငါ့ အ မျက် သည် မီး ကဲ့ သို့ မည် သူ မျှ မ ငြှိမ်း နိုင် အောင် တောက် လောင် လိမ့် မည်။

^၅ ယု ဒ ပြည် ၌ ဟော ပြော လော့။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ကြား သိ စေ လော့။ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး တံ ပိုး မှုတ် ကြ လော့။ ‘စု ဝေး ကြ စို့။ ခံ တပ် မြို့ များ အ တွင်း သို့ ဝင် ကြ စို့’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ လော့။ ^၆ ဇိ အုန် တောင် ရှိ ရာ ဘက် သို့ အ ချက် ပြ အ လံ ကို လွှင့် ပြ လော့။ လုံ ခြုံ ရာ သို့ ပြေး ကြ လော့။ ရပ် မ နေ ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် ပျက် စီး ခြင်း‌ ဘေး အန္တ ရာယ် ကြီး ကို မြောက် အ ရပ် မှ ရောက် လာ စေ မည်။” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၇ ခြင်္သေ့ သည် ပုန်း အောင်း ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မိ မိ ၏ နေ ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ သင် ၏ ပြည် ကို လူ သူ ကင်း မဲ့ ရာ အ ရပ် ဖြစ် စေ ရန် မိ မိ နေ ရာ မှ ထွက် လာ ပြီ။ သင် တို့ ၏ မြို့ များ သည် ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ နေ ထိုင် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ^၈ ထို့ ကြောင့် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် သည် ငါ တို့ ထံ မှ ပြန် လှည့် မ သွား သေး ပေ။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ထို နေ့ ရက် ၌ ရှင် ဘု ရင် နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် စိတ် ပျက် အား လျော့ ကြ လိမ့် မည်။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် တုန် လှုပ် ချောက် ချား ၍ ပ ရော ဖက် တို့ သည် အံ့ အား သင့် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဓား သည် လည် မျို ကို ထောက် နေ လျက် ပင် ‘သင် တို့ တွင် ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်’ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည် မှာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား နှင့် တ ကွ ဤ လူ မျိုး တို့ ကို အ မှန် လှည့် စား ခြင်း ဖြစ် ပါ ပြီ တ ကား” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၁၁ ထို နေ့ ရက် ၌ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား နှင့် တ ကွ ဤ လူ မျိုး တို့ အား “တော ကန္တာ ရ ရှိ တောင် က တုံး မှ လေ ပူ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး သ မီး ပျို ထံ လာ လိမ့် မည်။ သန့် ရှင်း သွား စေ ရန် လှေ့ ထုတ် သော လေ မ ဟုတ်။ ^၁၂ ထို ထက် အား ကောင်း သော လေ သည် ငါ့ ထံ မှ လာ လိမ့် မည်။ ယ ခု ငါ ကိုယ် တိုင် သူ တို့ ကို စစ် ကြော စီ ရင် မည်” ဟု မိန့် ဆို ပြီ။ ^၁၃ ကြည့် ရှု လော့။ ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မိုး တိမ် ကဲ့ သို့ တက် လာ မည်။ သူ ၏ စစ် ရ ထား သည် လေ ပွေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်။ သူ ၏ မြင်း တို့ သည် လင်း ယုန် ထက် လျင် မြန် ၏။ ငါ တို့ ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ငါ တို့ သည် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ကြ ရ ပြီ။ ^၁၄ အို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့၊ ကယ် တင် ခြင် ခံ ရ ရန် ဆိုး ညစ် သော သင် ၏ စိတ် နှ လုံး ကို သန့် ရှင်း စင် ကြယ် စေ လော့။ ယုတ် ညံ့ သော အ ကြံ အ စည် များ ကို သင့် စိတ် ထဲ ၌ မည် မျှ ကြာ အောင် ရှိ နေ စေ မည် နည်း။

^၁၅ ဒန် မြို့ မှ ကြွေး ကြော် သံ၊ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် မှ သ တင်း ဆိုး ကြေ ညာ သံ ကြား ရ ၏။ ^၁၆ “လူ မျိုး တ ကာ တို့ အား အ သိ ပေး လော့။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ကြား သိ စေ လော့။ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား မည့် သူ တို့ သည် ဝေး သော ပြည် မှ လာ နေ ပြီ။ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ များ ကို စစ် ငြာ သံ ပေး ကြ ပြီ။ ^၁၇ လယ် စောင့် များ ကဲ့ သို့ သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် ကို ဝိုင်း ရံ ထား ကြ ပြီ။ အ ကြောင်း မူ ကား ယု ဒ ပြည် သည် ငါ့ ကို ပုန် ကန် ကြ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ သင် ၏ အ ပြု အ မူ၊ အ ကျင့် အ ကြံ တို့ ကြောင့် ဤ အ မှု တို့ သည် သင့် အ ပေါ် ကျ ရောက် လေ ပြီ။ ဤ သည် ကား သင် ၏ ဆိုး ညစ် မှု ပေ တည်း။ မည် မျှ ခါး သီး သ နည်း မည် မျှ စိတ် နာ ကျင် ဖွယ် ကောင်း သ နည်း။

^၁၉ ငါ့ အူ ထဲ၊ အ သည်း ထဲ အ ထိ နာ ကျင် နေ ၏။ ငါ့ စိတ် မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် နေ ၏။ ငါ သည် တိတ် ဆိတ် စွာ မ နေ နိုင်။ တံ ပိုး မှုတ် သံ၊ စစ် ပွဲ ကြွေး ကြော် သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ^၂၀ ပျက် စီး ခြင်း တစ် ခု ပြီး တစ် ခု လိုက် လာ ပြီ။ တစ် ပြည် လုံး ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ငါ့ တဲ တို့ သည် ရုတ် တ ရက် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ငါ့ ရွက် ထည် တို့ သည် တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ ^၂၁ အ ချက် ပြ အ လံ ကို မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ ငါ မြင် နေ ရ မည် နည်း။ တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ ငါ ကြား နေ ရ မည် နည်း။

^၂၂ “ငါ့ လူ မျိုး တော် တို့ သည် ဆိုး မိုက် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ငါ့ ကို မ သိ ကြ။ မိုက် မဲ သော သား သ မီး များ ဖြစ် ကြ ၏။ အ သိ ဉာဏ် မ ရှိ ကြ။ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို ပြု ရာ ၌ ကျွမ်း ကျင် ၍ ကောင်း သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ။”

^၂၃ ငါ သည် မြေ ကြီး ကို ကြည့် လိုက် သော် ၎င်း သည် အ သွင် သဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ၏။ မိုး ကောင်း ကင် သည် လည်း အ လင်း မ ရှိ။ ^၂၄ ငါ သည် တောင် ကြီး တို့ ကို ကြည့် လိုက် သော် ၎င်း တို့ သည် တုန် ခါ လျက်၊ တောင် ငယ် ရှိ သ မျှ လည်း လှုပ် ယမ်း လျက် နေ ၏။ ^၂၅ ငါ ကြည့် လိုက် သော် လူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ မိုး ကောင်း ကင် ရှိ ငှက် ရှိ သ မျှ တို့ သည် လည်း ပျံ သန်း သွား လေ ပြီ။ ^၂၆ ငါ ကြည့် လိုက် သော် သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့၊ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ရှေ့ ၌ မြို့ အား လုံး ပြို ပျက် သွား လေ ပြီ။ ^၂၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ သည် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို လူ သူ ကင်း မဲ့ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ သို့ သော် အ ကုန် အ စင် သုတ် သင် ဖျက် ဆီး မည် မ ဟုတ်။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် မြေ ကြီး သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လိမ့် မည်။ အ ထက် ကောင်း ကင် သည် မှောင် မည်း လိမ့် မည်။ ငါ မိန့် ဆို ခဲ့ ပြီ။ ကြံ စည် ခဲ့ ပြီ။ စိတ် ပြောင်း လဲ မည် မ ဟုတ်။ နောက် ပြန် လှည့် မည် မ ဟုတ်။ ^၂၉ မြင်း သည် တော်၊ လေး သည် တော် တို့ အ သံ ကြောင့် မြို့ သား အား လုံး ထွက် ပြေး ကြ ၏။ သူ တို့ သည် တော နက် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ကျောက် ဆောင် များ ပေါ် သို့ တက် ကြ ၏။ မြို့ ရှိ သ မျှ တို့ သည် စွန့် ပစ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၍ နေ ထိုင် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပေ။

^၃၀ အို ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ သော သူ၊ သင် မည် သို့ ပြု မည် နည်း။ ကတ္တီ ပါ နီ ကို ဝတ် ဆင် ခြင်း၊ ရွှေ တန် ဆာ ဆင် ယင် ခြင်း၊ မျက် လုံး အ လှ ပေါ် အောင် အ ရောင် ခြယ် ခြင်း ဖြင့် သင့် ကို သင် အ ချည်း နှီး လှ ပ စေ ပြီ။ သင် ချစ် သော သူ တို့ သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် ပြီ။ သင့် အ သက် ကို သတ် ရန် ရှာ ကြံ ကြ ပြီ။ ^၃၁ သား ဦး ဖွား ၍ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော မိန်း မ ၏ ညည်း တွား သံ ကဲ့ သို့ ဇိ အုန် သ မီး ၏ အ သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ သူ သည် မော ဟိုက် လျက်၊ လက် ကို ဖြန့် ထား လျက် ‘ငါ ၌ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ လူ သတ် သ မား များ ကြောင့် ငါ့ စိတ် နှ လုံး မော ပန်း လှ သည်’ ဟု ဆို ၏။

4

¹ “If you will return, Israel,” says Yahweh, “if you will return to me, and if you will put away your abominations out of my sight; then you will not be removed; ² and you will swear, ‘As Yahweh lives,’ in truth, in justice, and in righteousness. The nations will bless themselves in him, and they will glory in him.”

³ For Yahweh says to the men of Judah and to Jerusalem, “Break up your fallow ground, and don’t sow among thorns. ⁴ Circumcise yourselves to Yahweh, and take away the foreskins of your heart, you men of Judah and inhabitants of Jerusalem; lest my wrath go out like fire, and burn so that no one can quench it, because of the evil of your doings.

⁵ Declare in Judah, and publish in Jerusalem; and say, ‘Blow the trumpet in the land!’ Cry aloud and say, ‘Assemble yourselves! Let’s go into the fortified cities!’ ⁶ Set up a standard toward Zion. Flee for safety! Don’t wait; for I will bring evil from the north, and a great destruction.”

⁷ A lion has gone up from his thicket, and a destroyer of nations. He is on his way. He has gone out from his place, to make your land desolate, that your cities be laid waste, without inhabitant. ⁸ For this, clothe yourself with sackcloth, lament and wail; for the fierce anger of Yahweh hasn’t turned back from us. ⁹ “It will happen at that day,” says Yahweh, “that the heart of the king will perish, along with the heart of the princes. The priests will be astonished, and the prophets will wonder.”

¹⁰ Then I said, “Ah, Lord Yahweh! Surely you have greatly deceived this people and Jerusalem, saying, ‘You will have peace;’ whereas the sword reaches to the heart.”

¹¹ At that time it will be said to this people and to Jerusalem, “A hot wind blows from the bare heights in the wilderness toward the daughter of my people, not to winnow, nor to cleanse. ¹² A full wind from these will come for me. Now I will also utter judgments against them.” ¹³ Behold, he will come up as clouds, and his chariots will be as the whirlwind. His horses are swifter than eagles. Woe to us! For we are ruined. ¹⁴ Jerusalem, wash your heart from wickedness, that you may be saved. How long will your evil thoughts lodge within you?

¹⁵ For a voice declares from Dan, and publishes evil from the hills of Ephraim: ¹⁶ “Tell the nations, behold, publish against Jerusalem, ‘Watchers come from a far country, and raise their voice against the cities of Judah. ¹⁷ As keepers of a field, they are against her all around, because she has been rebellious against me,’ ” says Yahweh. ¹⁸ “Your way and your doings have brought these things to you. This is your wickedness, for it is bitter, for it reaches to your heart.”

¹⁹ My anguish, my anguish! I am pained at my very heart! My heart trembles within me. I can’t hold my peace, because you have heard, O my soul, the sound of the trumpet, the alarm of war. ²⁰ Destruction on destruction is decreed, for the whole land is laid waste. Suddenly my tents are destroyed, and my curtains gone in a moment. ²¹ How long will I see the standard and hear the sound of the trumpet?

²² “For my people are foolish. They don’t know me. They are foolish children, and they have no understanding. They are skillful in doing evil, but they don’t know how to do good.”

²³ I saw the earth and, behold, it was waste and void, and the heavens, and they had no light. ²⁴ I saw the mountains, and behold, they trembled, and all the hills moved back and forth. ²⁵ I saw, and behold, there was no man, and all the birds of the sky had fled. ²⁶ I saw, and behold, the fruitful field was a wilderness, and all its cities were broken down at the presence of Yahweh, before his fierce anger. ²⁷ For Yahweh says, “The whole land will be a desolation; yet I will not make a full end. ²⁸ For this the earth will mourn, and the heavens above be black, because I have spoken it. I have planned it, and I have not repented, neither will I turn back from it.”

²⁹ Every city flees for the noise of the horsemen and archers. They go into the thickets and climb up on the rocks. Every city is forsaken, and not a man dwells therein. ³⁰ You, when you are made desolate, what will you do? Though you clothe yourself with scarlet, though you deck yourself with ornaments of gold, though you enlarge your eyes with makeup, you make yourself beautiful in vain. Your lovers despise you. They seek your life. ³¹ For I have heard a voice as of a woman in travail, the anguish as of her who gives birth to her first child, the voice of the daughter of Zion, who gasps for breath, who spreads her hands, saying, “Woe is me now! For my soul faints before the murderers.”