၂၄

^၁ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ကြီး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ ယော ယ ကိမ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း ကြီး နှင့် တ ကွ ယု ဒ လူ မျိုး အကြီး အ ကဲ များ၊ လက် မှု ပ ညာ သည် နှင့် ပန်း ပဲ သ မား တို့ ကို ဘေ ဘီ လုံ မြို့ သို့ ဖမ်း ခေါ် သွား ပြီး နောက် ပိုင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ ၌ ရှိ သော သ ဖန်း သီး ခြင်း တောင်း နှစ် တောင်း ကို ပြ ၏။ ^၂ ခြင်း တောင်း တစ် တောင်း ထဲ တွင် အ ဦး ဆုံး မှည့် သော အ သီး ကဲ့ သို့ အ လွန် ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ ရှိ ၏။ ကျန် ခြင်း တောင်း တစ် တောင်း ထဲ တွင် မ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး ရှိ ၏။ စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “ယေ ရ မိ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ငါ က “သ ဖန်း သီး များ ကို မြင် ပါ ၏။ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ သည် အ လွန် ကောင်း ပါ ၏။ မ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ သည် စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၄ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၅ “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ’ယု ဒ ပြည် မှ ခါ လ ဒဲ ပြည် သို့ ငါ ပို့ လိုက် သော၊ ယု ဒ ပြည် မှ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် ဤ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။ သူ တို့ ကို ကောင်း သော သူ များ အ ဖြစ် ငါ မှတ် ယူ မည်။ ^၆ သူ တို့ ကောင်း ကျိုး အ တွက် သူ တို့ ကို ငါ ကြည့် ရှု မည်။ သူ တို့ ကို ဤ ပြည် သို့ ပြန် ခေါ် လာ မည်။ မ ဖြို ဖျက် ဘဲ တည် ဆောက် မည်။ မ နုတ် ပစ် ဘဲ စိုက် ပျိုး မည်။ ^၇ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ကျွမ်း သော စိတ် နှ လုံး ကို သူ တို့ အား ငါ ပေး မည်။ သူ တို့ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် မည်။ ငါ သည် လည်း သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ပြန် လာ ကြ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ သည် ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မှ စ ၍ သူ ၏ မှူး မတ် များ နှင့် ဤ ပြည် ၌ ကျန် ရစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သူ မြို့ သား များ၊ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြောင်း ရွှေ့ နေ ထိုင် သော သူ များ ကို စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ သော သ ဖန်း သီး ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ ^၉ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အား လုံး အ တွက် ရွံ ရှာ စ ရာ၊ ထိတ် လန့် စ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ ငါ နှင် ထုတ် ၍ သူ တို့ ရောက် လေ ရာ ရာ အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ ကဲ့ ရဲ့ စ ရာ၊ ပုံ ခိုင်း စ ရာ၊ ပြောင် လှောင် စ ရာ၊ ကျိန် ဆဲ စ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၀ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ပေး သော ပြည် တွင် သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ မ ကြွင်း ကျန် တော့ သည့် တိုင် အောင် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း‌ ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ကို သူ တို့ ထံ စေ လွှတ် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

24

¹ Yahweh showed me, and behold, two baskets of figs were set before Yahweh’s temple, after Nebuchadnezzar king of Babylon had carried away captive Jeconiah the son of Jehoiakim, king of Judah, and the princes of Judah, with the craftsmen and smiths, from Jerusalem, and had brought them to Babylon. ² One basket had very good figs, like the figs that are first-ripe; and the other basket had very bad figs, which could not be eaten, they were so bad.

³ Then Yahweh asked me, “What do you see, Jeremiah?” I said, “Figs. The good figs are very good, and the bad are very bad, so bad that they can’t be eaten.”

⁴ Yahweh’s word came to me, saying, ⁵ “Yahweh, the God of Israel says: ‘Like these good figs, so I will regard the captives of Judah, whom I have sent out of this place into the land of the Chaldeans, as good. ⁶ For I will set my eyes on them for good, and I will bring them again to this land. I will build them, and not pull them down. I will plant them, and not pluck them up. ⁷ I will give them a heart to know me, that I am Yahweh. They will be my people, and I will be their God; for they will return to me with their whole heart.

⁸ “ ‘As the bad figs, which can’t be eaten, they are so bad,’ surely Yahweh says, ‘So I will give up Zedekiah the king of Judah, and his princes, and the remnant of Jerusalem who remain in this land, and those who dwell in the land of Egypt. ⁹ I will even give them up to be tossed back and forth among all the kingdoms of the earth for evil, to be a reproach and a proverb, a taunt and a curse, in all places where I will drive them. ¹⁰ I will send the sword, the famine, and the pestilence among them, until they are consumed from off the land that I gave to them and to their fathers.’ ”

၂၄

^၁ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း ကြီး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ ယော ယ ကိမ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း ကြီး နှင့် တ ကွ ယု ဒ လူ မျိုး အကြီး အ ကဲ များ၊ လက် မှု ပ ညာ သည် နှင့် ပန်း ပဲ သ မား တို့ ကို ဘေ ဘီ လုံ မြို့ သို့ ဖမ်း ခေါ် သွား ပြီး နောက် ပိုင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ရှေ့ ၌ ရှိ သော သ ဖန်း သီး ခြင်း တောင်း နှစ် တောင်း ကို ပြ ၏။ ^၂ ခြင်း တောင်း တစ် တောင်း ထဲ တွင် အ ဦး ဆုံး မှည့် သော အ သီး ကဲ့ သို့ အ လွန် ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ ရှိ ၏။ ကျန် ခြင်း တောင်း တစ် တောင်း ထဲ တွင် မ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး ရှိ ၏။ စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “ယေ ရ မိ၊ မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ငါ က “သ ဖန်း သီး များ ကို မြင် ပါ ၏။ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ သည် အ လွန် ကောင်း ပါ ၏။ မ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ သည် စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၄ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၅ “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ’ယု ဒ ပြည် မှ ခါ လ ဒဲ ပြည် သို့ ငါ ပို့ လိုက် သော၊ ယု ဒ ပြည် မှ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ သည် ဤ ကောင်း သော သ ဖန်း သီး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။ သူ တို့ ကို ကောင်း သော သူ များ အ ဖြစ် ငါ မှတ် ယူ မည်။ ^၆ သူ တို့ ကောင်း ကျိုး အ တွက် သူ တို့ ကို ငါ ကြည့် ရှု မည်။ သူ တို့ ကို ဤ ပြည် သို့ ပြန် ခေါ် လာ မည်။ မ ဖြို ဖျက် ဘဲ တည် ဆောက် မည်။ မ နုတ် ပစ် ဘဲ စိုက် ပျိုး မည်။ ^၇ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ကျွမ်း သော စိတ် နှ လုံး ကို သူ တို့ အား ငါ ပေး မည်။ သူ တို့ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် မည်။ ငါ သည် လည်း သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ ပြန် လာ ကြ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ သည် ယု ဒ ဘု ရင် ဇေ ဒ ကိ မှ စ ၍ သူ ၏ မှူး မတ် များ နှင့် ဤ ပြည် ၌ ကျန် ရစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သူ မြို့ သား များ၊ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြောင်း ရွှေ့ နေ ထိုင် သော သူ များ ကို စား ၍ မ ရ အောင် ပုပ် နေ သော သ ဖန်း သီး ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။ ^၉ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အား လုံး အ တွက် ရွံ ရှာ စ ရာ၊ ထိတ် လန့် စ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ ငါ နှင် ထုတ် ၍ သူ တို့ ရောက် လေ ရာ ရာ အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ ကဲ့ ရဲ့ စ ရာ၊ ပုံ ခိုင်း စ ရာ၊ ပြောင် လှောင် စ ရာ၊ ကျိန် ဆဲ စ ရာ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၀ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ ပေး သော ပြည် တွင် သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ မ ကြွင်း ကျန် တော့ သည့် တိုင် အောင် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း‌ ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ကို သူ တို့ ထံ စေ လွှတ် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

24

¹ Yahweh showed me, and behold, two baskets of figs were set before Yahweh’s temple, after Nebuchadnezzar king of Babylon had carried away captive Jeconiah the son of Jehoiakim, king of Judah, and the princes of Judah, with the craftsmen and smiths, from Jerusalem, and had brought them to Babylon. ² One basket had very good figs, like the figs that are first-ripe; and the other basket had very bad figs, which could not be eaten, they were so bad.

³ Then Yahweh asked me, “What do you see, Jeremiah?” I said, “Figs. The good figs are very good, and the bad are very bad, so bad that they can’t be eaten.”

⁴ Yahweh’s word came to me, saying, ⁵ “Yahweh, the God of Israel says: ‘Like these good figs, so I will regard the captives of Judah, whom I have sent out of this place into the land of the Chaldeans, as good. ⁶ For I will set my eyes on them for good, and I will bring them again to this land. I will build them, and not pull them down. I will plant them, and not pluck them up. ⁷ I will give them a heart to know me, that I am Yahweh. They will be my people, and I will be their God; for they will return to me with their whole heart.

⁸ “ ‘As the bad figs, which can’t be eaten, they are so bad,’ surely Yahweh says, ‘So I will give up Zedekiah the king of Judah, and his princes, and the remnant of Jerusalem who remain in this land, and those who dwell in the land of Egypt. ⁹ I will even give them up to be tossed back and forth among all the kingdoms of the earth for evil, to be a reproach and a proverb, a taunt and a curse, in all places where I will drive them. ¹⁰ I will send the sword, the famine, and the pestilence among them, until they are consumed from off the land that I gave to them and to their fathers.’ ”