၁၄

^၁ မိုး ခေါင် မည့် အ ကြောင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ ယေ ရ မိ ထံ သို့‌ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။ ^၂ ယု ဒ ပြည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး တို့ လည်း အား လျော့ ကြ ပြီ။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဝမ်း နည်း ပူ ‌ဆွေး ကြ လေ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ထွက် ပေါ် လာ ပြီ။ ^၃ မှူး မတ် တို့ က ငယ် သား များ အား ရေ ခပ် စေ ၍ သူ တို့ သည် ရေ တွင်း သို့ ရောက် သော အ ခါ ရေ မ တွေ့ ရ လျှင် စိတ် ပျက် လျက်၊ ရှက် ရှက် နှင့် မျက် နှာ ဖုံး လျက် အိုး ချည်း သက် သက် ဖြင့် ပြန် လာ ကြ ရ ၏။ ^၄ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ မိုး မ ရွာ ဘဲ မြေ အက် ကွဲ သော ကြောင့် လယ် သ မား တို့ သည် ရှက် ရှက် နှင့် ခေါင်း ခြုံ ထား ကြ ၏။ ^၅ သ မင် မ ပင် လျှင် ကွင်း ပြင် ၌ သား ပေါက် ပြီး မြက် ပင် မ ရှိ သော ကြောင့် သား ငယ် ကို စွန့် ပစ် ရ ၏။ ^၆ မြည်း ရိုင်း တို့ သည် တောင် က တုံး ပေါ် ၌ ရပ် ၍ ခွေး အ ကဲ့ သို့ အ သက် ရှူ ကြ ၏။ မြက် မ စား ရ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘မြက် မ ရှိ’။ သော ကြောင့် မျက် စိ မှုန် ဝေ ကြ ကုန် ၏။

^၇ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ အ ပြစ် များ က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သက် သေ ထူ နေ သော် လည်း အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍ စီ ရင် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကြိမ် ဖန် များ စွာ လမ်း လွဲ ဖောက် ပြန် ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ ပါ ပြီ။ ^၈ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မျှော် လင့် ရာ၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ရောက် ချိန် ၌ ကယ် တင် ရာ ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြည် ၌ တိုင်း တစ် ပါး သား ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း၊ အ ဘယ် ကြောင့် တစ် ည သာ လာ ရောက် တည်း ခို သွား သော ခ ရီး သွား ဧည့် သည် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ ^၉ အ ဘယ် ကြောင့် အံ့ ဩ မှင် တက် မိ သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မ ကယ် တင် နိုင် သော စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ဖြင့် ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ခံ ရ သူ များ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ လူ မျိုး အား “သူ တို့ သည် ဟို ဟို သည် သည် သွား လာ ရ သည် ကို နှစ် သက် အား ရ ကြ ၏။ ကိုယ့် ခြေ ကိုယ် မ ထိန်း ချုပ် ကြ။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို နှစ် သက် တော် မ မူ။ သူ တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် များ ကို မှတ် တော် မူ မည်။ သူ တို့ ၏ အ ပြစ် များ ကြောင့် သူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “ဤ လူ မျိုး ကောင်း စား ဖို့ ဆု မ တောင်း ပေး နှင့်။ ^၁၂ သူ တို့ အ စာ ရှောင် အော် ဟစ် လျှင် လည်း ငါ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ်။ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နှင့် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပူ ဇော် လျှင် လည်း ငါ လက် ခံ မည် မ ဟုတ်။ ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ဖြင့် သူ တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ငါ က လည်း “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ပ ရော ဖက် တို့ က ‘သင် တို့ သည် ဓား ဘေး နှင့် ကြုံ ရ မည် မ ဟုတ်။ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သည် သင် တို့ ထံ ရောက် လာ မည် မ ဟုတ်။ ဤ အ ရပ် ၌ သင် တို့ အား စစ် မှန် သော ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ငါ ပေး မည်’ ဟူ ၍ သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည် ငါ့ နာ မ ဖြင့် မ ဟုတ် မ မှန် ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။ ငါ သည် သူ တို့ ကို မ စေ လွှတ်၊ မ မိန့် မှာ၊ မ မြွက် ဆို။ သူ တို့ သည် သင် တို့ အား မ ဟုတ် မ မှန် သော ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ်၊ ဂမ္ဘီ ရ အ တတ်၊ အ ကျိုး မဲ့ သော အ ရာ၊ သူ တို့ စိတ် ထဲ ရှိ လှည့် စား မှု အ တိုင်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည် ငါ မ စေ လွှတ် ဘဲ ငါ့ နာ မ ဖြင့် ‘ဤ ပြည် ၌ ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး မ ရှိ’ ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ ကို ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး တို့ ဖြင့် ဆုံး စေ မည်။ ^၁၆ ပ ရော ဖက် ပြု ခံ ရ သော ပြည် သား တို့ သည် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး တို့ ကြောင့် သေ ဆုံး ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ ပေါ် ၌ ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တို့ နှင့် တ ကွ သူ တို့ ၏ မ ယား၊ သား သ မီး တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် မည့် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ သူ တို့ ပြု ခဲ့ သော မ ကောင်း မှု ကို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ငါ သွန် ချ မည်။

^၁၇ ထို့ ကြောင့် သင် သည် သူ တို့ အား ‘ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို သည် ကျိုး ပဲ့ ကြေ မွ သော ဒဏ် ရာ ရ ၍ ပြင်း ထန် စွာ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော ကြောင့် ငါ သည် အ ငို မ ရပ်၊ နေ့ နေ့ ည ည ငို မည်။ ^၁၈ ကွင်း ပြင် သို့ ထွက် သွား သော် ဓား ဖြင့် အ သတ် ခံ ရ သော သူ တို့ ကို တွေ့ ရ ၏။ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် သော် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား နေ ရ သော သူ တို့ ကို တွေ့ ရ ၏။ ပ ရော ဖက် နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် သူ တို့ မ သိ သော ပြည် သို့ သွား ကြ ပြီ’ ဟူ သော စ ကား ကို ပြော ကြား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ကိုယ် တော် သည် ယု ဒ ပြည် ကို လုံး လုံး စွန့် ပစ် တော် မူ ပြီ လော။ ကိုယ် တော် ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ဇိ အုန် မြို့ ကို ရွံ ရှာ တော် မူ ပြီ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကု သ ၍ မ ရ နိုင် သည့် တိုင် အောင် အ ဘယ် ကြောင့် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ နည်း။ ငြိမ်း ချမ်း မှု ကို စောင့် မျှော် သော် လည်း အ ကျိုး မ ခံ စား ရ ပါ။ ကု သ ရာ ကာ လ ကို စောင့် မျှော် သော် လည်း ကြောက် လန့် စ ရာ နှင့် သာ ကြုံ ရ ပါ ၏။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဆိုး ယုတ် မှု၊ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ ပြစ် တို့ ကို ဝန် ခံ ပါ ၏။ အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား မိ ကြ ပါ ပြီ။ ^၂၁ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ ကို ထောက် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပစ် ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ပလ္လင် တော် ကို အ သ ရေ ဖျက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ သော ကိုယ် တော် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ပယ် ဖျက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၂၂ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ရုပ် တု တို့ သည် မိုး ကို ရွာ စေ နိုင် သ လော။ ကောင်း ကင် သည် လည်း မိုး ကို ရွာ စေ နိုင် သ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သာ လျှင် တတ် နိုင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ကိုယ် တော် သည် အ လုံး စုံ ကို တတ် နိုင် တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် ပါ ၏။

14

¹ This is Yahweh’s word that came to Jeremiah concerning the drought: ² “Judah mourns, and its gates languish. They sit in black on the ground. The cry of Jerusalem goes up. ³ Their nobles send their little ones to the waters. They come to the cisterns, and find no water. They return with their vessels empty. They are disappointed and confounded, and cover their heads. ⁴ Because of the ground which is cracked, because no rain has been in the land, the plowmen are disappointed. They cover their heads. ⁵ Yes, the doe in the field also calves and forsakes her young, because there is no grass. ⁶ The wild donkeys stand on the bare heights. They pant for air like jackals. Their eyes fail, because there is no vegetation.

⁷ Though our iniquities testify against us, work for your name’s sake, Yahweh; for our rebellions are many. We have sinned against you. ⁸ You hope of Israel, its Savior in the time of trouble, why should you be as a foreigner in the land, and as a wayfaring man who turns aside to stay for a night? ⁹ Why should you be like a scared man, as a mighty man who can’t save? Yet you, Yahweh, are in the middle of us, and we are called by your name. Don’t leave us.

¹⁰ Yahweh says to this people: “Even so they have loved to wander. They have not restrained their feet. Therefore Yahweh does not accept them. Now he will remember their iniquity, and punish them for their sins.”

¹¹ Yahweh said to me, “Don’t pray for this people for their good. ¹² When they fast, I will not hear their cry; and when they offer burnt offering and meal offering, I will not accept them; but I will consume them by the sword, by famine, and by pestilence.”

¹³ Then I said, “Ah, Lord Yahweh! Behold, the prophets tell them, ‘You will not see the sword, neither will you have famine; but I will give you assured peace in this place.’ ” ¹⁴ Then Yahweh said to me, “The prophets prophesy lies in my name. I didn’t send them. I didn’t command them. I didn’t speak to them. They prophesy to you a lying vision, divination, and a thing of nothing, and the deceit of their own heart.

¹⁵ Therefore Yahweh says concerning the prophets who prophesy in my name, but I didn’t send them, yet they say, ‘Sword and famine will not be in this land.’ Those prophets will be consumed by sword and famine. ¹⁶ The people to whom they prophesy will be cast out in the streets of Jerusalem because of the famine and the sword. They will have no one to bury them—them, their wives, their sons, or their daughters, for I will pour their wickedness on them.

¹⁷ “You shall say this word to them: “ ‘Let my eyes run down with tears night and day, and let them not cease; for the virgin daughter of my people is broken with a great breach, with a very grievous wound. ¹⁸ If I go out into the field, then behold, the slain with the sword! If I enter into the city, then behold, those who are sick with famine! For both the prophet and the priest go about in the land, and have no knowledge.’ ”

¹⁹ Have you utterly rejected Judah? Has your soul loathed Zion? Why have you struck us, and there is no healing for us? We looked for peace, but no good came; and for a time of healing, and behold, dismay!

²⁰ We acknowledge, Yahweh, our wickedness, and the iniquity of our fathers; for we have sinned against you. ²¹ Do not abhor us, for your name’s sake. Do not disgrace the throne of your glory. Remember, and don’t break your covenant with us.

²² Are there any among the vanities of the nations that can cause rain? Or can the sky give showers? Aren’t you he, Yahweh our God? Therefore we will wait for you; for you have made all these things.

၁၄

^၁ မိုး ခေါင် မည့် အ ကြောင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ ယေ ရ မိ ထံ သို့‌ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။ ^၂ ယု ဒ ပြည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး တို့ လည်း အား လျော့ ကြ ပြီ။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ဝမ်း နည်း ပူ ‌ဆွေး ကြ လေ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ထွက် ပေါ် လာ ပြီ။ ^၃ မှူး မတ် တို့ က ငယ် သား များ အား ရေ ခပ် စေ ၍ သူ တို့ သည် ရေ တွင်း သို့ ရောက် သော အ ခါ ရေ မ တွေ့ ရ လျှင် စိတ် ပျက် လျက်၊ ရှက် ရှက် နှင့် မျက် နှာ ဖုံး လျက် အိုး ချည်း သက် သက် ဖြင့် ပြန် လာ ကြ ရ ၏။ ^၄ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ မိုး မ ရွာ ဘဲ မြေ အက် ကွဲ သော ကြောင့် လယ် သ မား တို့ သည် ရှက် ရှက် နှင့် ခေါင်း ခြုံ ထား ကြ ၏။ ^၅ သ မင် မ ပင် လျှင် ကွင်း ပြင် ၌ သား ပေါက် ပြီး မြက် ပင် မ ရှိ သော ကြောင့် သား ငယ် ကို စွန့် ပစ် ရ ၏။ ^၆ မြည်း ရိုင်း တို့ သည် တောင် က တုံး ပေါ် ၌ ရပ် ၍ ခွေး အ ကဲ့ သို့ အ သက် ရှူ ကြ ၏။ မြက် မ စား ရ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘မြက် မ ရှိ’။ သော ကြောင့် မျက် စိ မှုန် ဝေ ကြ ကုန် ၏။

^၇ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ အ ပြစ် များ က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သက် သေ ထူ နေ သော် လည်း အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ကို ထောက် ၍ စီ ရင် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကြိမ် ဖန် များ စွာ လမ်း လွဲ ဖောက် ပြန် ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ ပါ ပြီ။ ^၈ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မျှော် လင့် ရာ၊ ဆင်း ရဲ ဒု က္ခ ရောက် ချိန် ၌ ကယ် တင် ရာ ဖြစ် တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြည် ၌ တိုင်း တစ် ပါး သား ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း၊ အ ဘယ် ကြောင့် တစ် ည သာ လာ ရောက် တည်း ခို သွား သော ခ ရီး သွား ဧည့် သည် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ ^၉ အ ဘယ် ကြောင့် အံ့ ဩ မှင် တက် မိ သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မ ကယ် တင် နိုင် သော စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ရ သ နည်း။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ဖြင့် ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ခံ ရ သူ များ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို စွန့် ပစ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ လူ မျိုး အား “သူ တို့ သည် ဟို ဟို သည် သည် သွား လာ ရ သည် ကို နှစ် သက် အား ရ ကြ ၏။ ကိုယ့် ခြေ ကိုယ် မ ထိန်း ချုပ် ကြ။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို နှစ် သက် တော် မ မူ။ သူ တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် များ ကို မှတ် တော် မူ မည်။ သူ တို့ ၏ အ ပြစ် များ ကြောင့် သူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “ဤ လူ မျိုး ကောင်း စား ဖို့ ဆု မ တောင်း ပေး နှင့်။ ^၁၂ သူ တို့ အ စာ ရှောင် အော် ဟစ် လျှင် လည်း ငါ နား ညောင်း မည် မ ဟုတ်။ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နှင့် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပူ ဇော် လျှင် လည်း ငါ လက် ခံ မည် မ ဟုတ်။ ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ဖြင့် သူ တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ငါ က လည်း “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ပ ရော ဖက် တို့ က ‘သင် တို့ သည် ဓား ဘေး နှင့် ကြုံ ရ မည် မ ဟုတ်။ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သည် သင် တို့ ထံ ရောက် လာ မည် မ ဟုတ်။ ဤ အ ရပ် ၌ သင် တို့ အား စစ် မှန် သော ငြိမ် သက် ခြင်း ကို ငါ ပေး မည်’ ဟူ ၍ သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည် ငါ့ နာ မ ဖြင့် မ ဟုတ် မ မှန် ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။ ငါ သည် သူ တို့ ကို မ စေ လွှတ်၊ မ မိန့် မှာ၊ မ မြွက် ဆို။ သူ တို့ သည် သင် တို့ အား မ ဟုတ် မ မှန် သော ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ်၊ ဂမ္ဘီ ရ အ တတ်၊ အ ကျိုး မဲ့ သော အ ရာ၊ သူ တို့ စိတ် ထဲ ရှိ လှည့် စား မှု အ တိုင်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို ပ ရော ဖက် တို့ သည် ငါ မ စေ လွှတ် ဘဲ ငါ့ နာ မ ဖြင့် ‘ဤ ပြည် ၌ ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး မ ရှိ’ ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ ကို ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး တို့ ဖြင့် ဆုံး စေ မည်။ ^၁၆ ပ ရော ဖက် ပြု ခံ ရ သော ပြည် သား တို့ သည် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး တို့ ကြောင့် သေ ဆုံး ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ လမ်း များ ပေါ် ၌ ပစ် ထား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တို့ နှင့် တ ကွ သူ တို့ ၏ မ ယား၊ သား သ မီး တို့ ကို သင်္ဂြိုဟ် မည့် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်။ သူ တို့ ပြု ခဲ့ သော မ ကောင်း မှု ကို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ငါ သွန် ချ မည်။

^၁၇ ထို့ ကြောင့် သင် သည် သူ တို့ အား ‘ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို သည် ကျိုး ပဲ့ ကြေ မွ သော ဒဏ် ရာ ရ ၍ ပြင်း ထန် စွာ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော ကြောင့် ငါ သည် အ ငို မ ရပ်၊ နေ့ နေ့ ည ည ငို မည်။ ^၁၈ ကွင်း ပြင် သို့ ထွက် သွား သော် ဓား ဖြင့် အ သတ် ခံ ရ သော သူ တို့ ကို တွေ့ ရ ၏။ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် သော် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား နေ ရ သော သူ တို့ ကို တွေ့ ရ ၏။ ပ ရော ဖက် နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် သူ တို့ မ သိ သော ပြည် သို့ သွား ကြ ပြီ’ ဟူ သော စ ကား ကို ပြော ကြား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ကိုယ် တော် သည် ယု ဒ ပြည် ကို လုံး လုံး စွန့် ပစ် တော် မူ ပြီ လော။ ကိုယ် တော် ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ဇိ အုန် မြို့ ကို ရွံ ရှာ တော် မူ ပြီ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကု သ ၍ မ ရ နိုင် သည့် တိုင် အောင် အ ဘယ် ကြောင့် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ နည်း။ ငြိမ်း ချမ်း မှု ကို စောင့် မျှော် သော် လည်း အ ကျိုး မ ခံ စား ရ ပါ။ ကု သ ရာ ကာ လ ကို စောင့် မျှော် သော် လည်း ကြောက် လန့် စ ရာ နှင့် သာ ကြုံ ရ ပါ ၏။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဆိုး ယုတ် မှု၊ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ ပြစ် တို့ ကို ဝန် ခံ ပါ ၏။ အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား မိ ကြ ပါ ပြီ။ ^၂၁ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ ကို ထောက် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပစ် ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ပလ္လင် တော် ကို အ သ ရေ ဖျက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် ဖွဲ့ သော ကိုယ် တော် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ပယ် ဖျက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၂၂ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ရုပ် တု တို့ သည် မိုး ကို ရွာ စေ နိုင် သ လော။ ကောင်း ကင် သည် လည်း မိုး ကို ရွာ စေ နိုင် သ လော။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သာ လျှင် တတ် နိုင် တော် မူ သည် မ ဟုတ် လော။ ကိုယ် တော် သည် အ လုံး စုံ ကို တတ် နိုင် တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် ပါ ၏။

14

¹ This is Yahweh’s word that came to Jeremiah concerning the drought: ² “Judah mourns, and its gates languish. They sit in black on the ground. The cry of Jerusalem goes up. ³ Their nobles send their little ones to the waters. They come to the cisterns, and find no water. They return with their vessels empty. They are disappointed and confounded, and cover their heads. ⁴ Because of the ground which is cracked, because no rain has been in the land, the plowmen are disappointed. They cover their heads. ⁵ Yes, the doe in the field also calves and forsakes her young, because there is no grass. ⁶ The wild donkeys stand on the bare heights. They pant for air like jackals. Their eyes fail, because there is no vegetation.

⁷ Though our iniquities testify against us, work for your name’s sake, Yahweh; for our rebellions are many. We have sinned against you. ⁸ You hope of Israel, its Savior in the time of trouble, why should you be as a foreigner in the land, and as a wayfaring man who turns aside to stay for a night? ⁹ Why should you be like a scared man, as a mighty man who can’t save? Yet you, Yahweh, are in the middle of us, and we are called by your name. Don’t leave us.

¹⁰ Yahweh says to this people: “Even so they have loved to wander. They have not restrained their feet. Therefore Yahweh does not accept them. Now he will remember their iniquity, and punish them for their sins.”

¹¹ Yahweh said to me, “Don’t pray for this people for their good. ¹² When they fast, I will not hear their cry; and when they offer burnt offering and meal offering, I will not accept them; but I will consume them by the sword, by famine, and by pestilence.”

¹³ Then I said, “Ah, Lord Yahweh! Behold, the prophets tell them, ‘You will not see the sword, neither will you have famine; but I will give you assured peace in this place.’ ” ¹⁴ Then Yahweh said to me, “The prophets prophesy lies in my name. I didn’t send them. I didn’t command them. I didn’t speak to them. They prophesy to you a lying vision, divination, and a thing of nothing, and the deceit of their own heart.

¹⁵ Therefore Yahweh says concerning the prophets who prophesy in my name, but I didn’t send them, yet they say, ‘Sword and famine will not be in this land.’ Those prophets will be consumed by sword and famine. ¹⁶ The people to whom they prophesy will be cast out in the streets of Jerusalem because of the famine and the sword. They will have no one to bury them—them, their wives, their sons, or their daughters, for I will pour their wickedness on them.

¹⁷ “You shall say this word to them: “ ‘Let my eyes run down with tears night and day, and let them not cease; for the virgin daughter of my people is broken with a great breach, with a very grievous wound. ¹⁸ If I go out into the field, then behold, the slain with the sword! If I enter into the city, then behold, those who are sick with famine! For both the prophet and the priest go about in the land, and have no knowledge.’ ”

¹⁹ Have you utterly rejected Judah? Has your soul loathed Zion? Why have you struck us, and there is no healing for us? We looked for peace, but no good came; and for a time of healing, and behold, dismay!

²⁰ We acknowledge, Yahweh, our wickedness, and the iniquity of our fathers; for we have sinned against you. ²¹ Do not abhor us, for your name’s sake. Do not disgrace the throne of your glory. Remember, and don’t break your covenant with us.

²² Are there any among the vanities of the nations that can cause rain? Or can the sky give showers? Aren’t you he, Yahweh our God? Therefore we will wait for you; for you have made all these things.