၁၉

^၁ အစ္စ ရေး ခေါင်း ဆောင် တို့ နှင့် ဆိုင် သော ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လော့။ ^၂ ‘သင့် မိ ခင် ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ သား ပေါက် တို့ ကို ကျွေး မွေး သော ခြင်္သေ့ မ၊ ခြင်္သေ့ များ ကြား မှ ခြင်္သေ့ မ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ^၃ သူ ကျွေး မွေး သော သား ပေါက် တို့ ထဲ မှ တစ် ကောင် သည် သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် လာ ၍ သား ကောင် ကို ကိုက် ဖြတ် ရန် သင် ယူ ၍ လူ တို့ ကို ပင် ကိုက် စား ဝါး မျို တတ် လာ ၏။ ^၄ သူ့ အ ကြောင်း ကို ကြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည် သူ့ ကို တွင်း နှင့် ထောင် ဖမ်း ပြီး ကြိုး ကွင်း စွပ် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။

^၅ မျှော် လင့် စောင့် စား ခဲ့ သော အ ရာ ပျက် စီး သွား ကြောင်း ခြင်္သေ့ မ သိ မြင် သော အ ခါ သား ပေါက် ထဲ မှ တစ် ကောင် ကို ရွေး ယူ ၍ သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် အောင် ကျွေး မွေး ပြန် ၏။ ^၆ ထို သား ပေါက် သည် ခြင်္သေ့ များ ကြား တွင် သွား လာ နေ ထိုင် ရင်း သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် လာ ပြီး သား ကောင် ကို ကိုက် ဖြတ် စား သောက် သော အ တတ် ကို သင် ယူ ၍ လူ ကို ပါ ကိုက် စား ဝါး မျို တတ် လာ ၏။ ^၇ လူ တို့ ၏ ခံ တပ် တို့ ကို ဖြို ဖျက် ၍ မြို့ တို့ ကို တိတ် ဆိတ် ခြောက် ကပ် စေ ၏။ သူ ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ကြောင့် တစ် ပြည် လုံး တုန် လှုပ် ချောက် ချား ကုန် ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ဝန်း ကျင် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ များ မှ လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို လာ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ သူ့ ကို ပိုက် ကွန် နှင့် အုပ် ၏။ သူ သည် ထောင် ချောက် တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။ ^၉ သူ့ ကို ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက် လှောင် အိမ် ထဲ ထည့် ကာ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ထံ သို့‌ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး ချုပ် နှောင် ထား ၏။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး တောင် များ ပေါ် တွင် သူ ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ကို မ ကြား ရ တော့ ပေ။

^၁၀ သင့် မိ ခင် သည် သင် နှင့် သွေး သား တူ ၍ စ ပျစ် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ရေ စပ် ၌ စိုက် ထား သည် ဖြစ် ၍ ရေ ဝ သော ကြောင့် အ သီး များ၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ ဖြင့် ဝေ ဆာ ၏။ ^၁၁ အ ကိုင်း အ ခက် များ သန် မာ သော ကြောင့် ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် ပင် အ သုံး ပြု နိုင် ၏။ ကြီး ထွား မြင့် မား ပြီး အ ကိုင်း အ ခက် များ လည်း များ စွာ ဖြာ ထွက် ၏။ ပင် မြင့် ဖြစ် ၍ အ ပင် တ ကာ တို့ ကြား တွင် ထီး ထီး ကြီး မြင် တွေ့ နိုင် ၏။ ^၁၂ သို့ သော် ထို စ ပျစ် ပင် သည် ဒေါ သ တ ကြီး ဆွဲ နုတ် ခံ ရ ၏။ မြေ ပေါ် ၌ ပစ် ထား ခံ ရ ၏။ အ ရှေ့ လေ တိုက် သော အ ခါ သူ ၏ အ သီး တို့ သည် ခြောက် သွေ့ ကုန် ၏။ သန် မာ သော အ ကိုင်း အ ခက် တို့ သည် ကျိုး ပဲ့ ၍ ခြောက် သွား ပြီး မီး ရှို့ ခံ ရ လေ ၏။ ^၁၃ ယ ခု မူ ကား ထို စ ပျစ် ပင် ကို ရေ မ ရှိ၊ ခြောက် သွေ့ သော ကန္တာ ရ မြေ ၌ စိုက် ပျိုး ထား ၏။ ^၁၄ အ ကိုင်း တစ် ကိုင်း မှ မီး ထွက် လာ ၍ အ သီး တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် အ သုံး ပြု နိုင် သည့် သန် မာ သော အ ကိုင်း အ ခက် တစ် ခု မျှ မ ရှိ တော့ ပေ ဟု သီ ဆို လော့။

ဤ သည် ကား ငို ကြွေး မြည် တမ်း စ ရာ ငို ချင်း တစ် ပုဒ် ပေ တည်း’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

19

¹ “Moreover, take up a lamentation for the princes of Israel, ² and say, ‘What was your mother? A lioness. She couched among lions, in the middle of the young lions she nourished her cubs. ³ She brought up one of her cubs. He became a young lion. He learned to catch the prey. He devoured men. ⁴ The nations also heard of him. He was taken in their pit; and they brought him with hooks to the land of Egypt.

⁵ “ ‘Now when she saw that she had waited, and her hope was lost, then she took another of her cubs, and made him a young lion. ⁶ He went up and down among the lions. He became a young lion. He learned to catch the prey. He devoured men. ⁷ He knew their palaces, and laid waste their cities. The land was desolate with its fullness, because of the noise of his roaring. ⁸ Then the nations attacked him on every side from the provinces. They spread their net over him. He was taken in their pit. ⁹ They put him in a cage with hooks, and brought him to the king of Babylon. They brought him into strongholds, so that his voice should no more be heard on the mountains of Israel.

¹⁰ “ ‘Your mother was like a vine in your blood, planted by the waters. It was fruitful and full of branches by reason of many waters. ¹¹ It had strong branches for the scepters of those who ruled. Their stature was exalted among the thick boughs. They were seen in their height with the multitude of their branches. ¹² But it was plucked up in fury. It was cast down to the ground, and the east wind dried up its fruit. Its strong branches were broken off and withered. The fire consumed them. ¹³ Now it is planted in the wilderness, in a dry and thirsty land. ¹⁴ Fire has gone out of its branches. It has devoured its fruit, so that there is in it no strong branch to be a scepter to rule.’

This is a lamentation, and shall be for a lamentation.”

၁၉

^၁ အစ္စ ရေး ခေါင်း ဆောင် တို့ နှင့် ဆိုင် သော ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို လော့။ ^၂ ‘သင့် မိ ခင် ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ သား ပေါက် တို့ ကို ကျွေး မွေး သော ခြင်္သေ့ မ၊ ခြင်္သေ့ များ ကြား မှ ခြင်္သေ့ မ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ^၃ သူ ကျွေး မွေး သော သား ပေါက် တို့ ထဲ မှ တစ် ကောင် သည် သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် လာ ၍ သား ကောင် ကို ကိုက် ဖြတ် ရန် သင် ယူ ၍ လူ တို့ ကို ပင် ကိုက် စား ဝါး မျို တတ် လာ ၏။ ^၄ သူ့ အ ကြောင်း ကို ကြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည် သူ့ ကို တွင်း နှင့် ထောင် ဖမ်း ပြီး ကြိုး ကွင်း စွပ် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။

^၅ မျှော် လင့် စောင့် စား ခဲ့ သော အ ရာ ပျက် စီး သွား ကြောင်း ခြင်္သေ့ မ သိ မြင် သော အ ခါ သား ပေါက် ထဲ မှ တစ် ကောင် ကို ရွေး ယူ ၍ သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် အောင် ကျွေး မွေး ပြန် ၏။ ^၆ ထို သား ပေါက် သည် ခြင်္သေ့ များ ကြား တွင် သွား လာ နေ ထိုင် ရင်း သန် စွမ်း သော ခြင်္သေ့ ပျို ဖြစ် လာ ပြီး သား ကောင် ကို ကိုက် ဖြတ် စား သောက် သော အ တတ် ကို သင် ယူ ၍ လူ ကို ပါ ကိုက် စား ဝါး မျို တတ် လာ ၏။ ^၇ လူ တို့ ၏ ခံ တပ် တို့ ကို ဖြို ဖျက် ၍ မြို့ တို့ ကို တိတ် ဆိတ် ခြောက် ကပ် စေ ၏။ သူ ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ကြောင့် တစ် ပြည် လုံး တုန် လှုပ် ချောက် ချား ကုန် ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ဝန်း ကျင် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ များ မှ လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို လာ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ သူ့ ကို ပိုက် ကွန် နှင့် အုပ် ၏။ သူ သည် ထောင် ချောက် တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။ ^၉ သူ့ ကို ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက် လှောင် အိမ် ထဲ ထည့် ကာ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ထံ သို့‌ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး ချုပ် နှောင် ထား ၏။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး တောင် များ ပေါ် တွင် သူ ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ကို မ ကြား ရ တော့ ပေ။

^၁၀ သင့် မိ ခင် သည် သင် နှင့် သွေး သား တူ ၍ စ ပျစ် ပင် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ရေ စပ် ၌ စိုက် ထား သည် ဖြစ် ၍ ရေ ဝ သော ကြောင့် အ သီး များ၊ အ ကိုင်း အ ခက် များ ဖြင့် ဝေ ဆာ ၏။ ^၁၁ အ ကိုင်း အ ခက် များ သန် မာ သော ကြောင့် ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် ပင် အ သုံး ပြု နိုင် ၏။ ကြီး ထွား မြင့် မား ပြီး အ ကိုင်း အ ခက် များ လည်း များ စွာ ဖြာ ထွက် ၏။ ပင် မြင့် ဖြစ် ၍ အ ပင် တ ကာ တို့ ကြား တွင် ထီး ထီး ကြီး မြင် တွေ့ နိုင် ၏။ ^၁၂ သို့ သော် ထို စ ပျစ် ပင် သည် ဒေါ သ တ ကြီး ဆွဲ နုတ် ခံ ရ ၏။ မြေ ပေါ် ၌ ပစ် ထား ခံ ရ ၏။ အ ရှေ့ လေ တိုက် သော အ ခါ သူ ၏ အ သီး တို့ သည် ခြောက် သွေ့ ကုန် ၏။ သန် မာ သော အ ကိုင်း အ ခက် တို့ သည် ကျိုး ပဲ့ ၍ ခြောက် သွား ပြီး မီး ရှို့ ခံ ရ လေ ၏။ ^၁၃ ယ ခု မူ ကား ထို စ ပျစ် ပင် ကို ရေ မ ရှိ၊ ခြောက် သွေ့ သော ကန္တာ ရ မြေ ၌ စိုက် ပျိုး ထား ၏။ ^၁၄ အ ကိုင်း တစ် ကိုင်း မှ မီး ထွက် လာ ၍ အ သီး တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် အ သုံး ပြု နိုင် သည့် သန် မာ သော အ ကိုင်း အ ခက် တစ် ခု မျှ မ ရှိ တော့ ပေ ဟု သီ ဆို လော့။

ဤ သည် ကား ငို ကြွေး မြည် တမ်း စ ရာ ငို ချင်း တစ် ပုဒ် ပေ တည်း’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

19

¹ “Moreover, take up a lamentation for the princes of Israel, ² and say, ‘What was your mother? A lioness. She couched among lions, in the middle of the young lions she nourished her cubs. ³ She brought up one of her cubs. He became a young lion. He learned to catch the prey. He devoured men. ⁴ The nations also heard of him. He was taken in their pit; and they brought him with hooks to the land of Egypt.

⁵ “ ‘Now when she saw that she had waited, and her hope was lost, then she took another of her cubs, and made him a young lion. ⁶ He went up and down among the lions. He became a young lion. He learned to catch the prey. He devoured men. ⁷ He knew their palaces, and laid waste their cities. The land was desolate with its fullness, because of the noise of his roaring. ⁸ Then the nations attacked him on every side from the provinces. They spread their net over him. He was taken in their pit. ⁹ They put him in a cage with hooks, and brought him to the king of Babylon. They brought him into strongholds, so that his voice should no more be heard on the mountains of Israel.

¹⁰ “ ‘Your mother was like a vine in your blood, planted by the waters. It was fruitful and full of branches by reason of many waters. ¹¹ It had strong branches for the scepters of those who ruled. Their stature was exalted among the thick boughs. They were seen in their height with the multitude of their branches. ¹² But it was plucked up in fury. It was cast down to the ground, and the east wind dried up its fruit. Its strong branches were broken off and withered. The fire consumed them. ¹³ Now it is planted in the wilderness, in a dry and thirsty land. ¹⁴ Fire has gone out of its branches. It has devoured its fruit, so that there is in it no strong branch to be a scepter to rule.’

This is a lamentation, and shall be for a lamentation.”