၂၀

^၁ ရက် သတ္တ ပတ် ၏ ပ ထ မ နေ့ ၌ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ သည် မှောင် လျက် ရှိ နေ သေး သော နံ နက် စော စော အ ချိန် တွင် သင်္ချိုင်း တော် သို့ ရောက် လာ ရာ ကျောက် တုံး အား ဂူ ဝ မှ ဖယ် ရှား ထား ပြီး ဖြစ် သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရှိ မုန် ပေ တ ရု နှင့် ယေ ရှု ချစ် တော် မူ သော အ ခြား တ ပည့် တော် ထံ သို့ ပြေး သွား ၍ “သ ခင် ဘု ရား ကို သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ မှ သူ တို့ ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ ဘယ် မှာ ထား ကြ သည် ကို မ သိ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု နှင့် ထို အ ခြား တ ပည့် တော် သည် ထွက် လာ ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ သွား ကြ ၏။

^၄ သူ တို့ နှစ် ဦး သည် အ တူ တူ ပြေး ကြ သော် လည်း အ ခြား တ ပည့် တော် သည် ပေ တ ရု ထက် လျင် မြန် စွာ ပြေး ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ ဦး စွာ ရောက် သ ဖြင့်၊ ^၅ ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ ပိတ် ထည် များ ရှိ နေ သည် ကို မြင် ရ ၏။ သို့ သော် သူ သည် အ ထဲ သို့ မ ဝင် ဘဲ နေ ၏။ ^၆ ထို အ ခါ နောက် မှ လိုက် လာ သော ရှိ မုန် ပေ တ ရု သည် လည်း ရောက် လာ ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပိတ် ထည် များ ရှိ နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ^၇ ကိုယ် တော် ၏ ဦး ခေါင်း တော် ကို ပတ် စည်း ထား သော ပ ဝါ သည် ပိတ် ထည် များ နှင့် အ တူ မ ရှိ ဘဲ တစ် နေ ရာ တွင် သီး ခြား လိပ် ထား သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် သင်္ချိုင်း တော် သို့ ဦး စွာ ရောက် သော အ ခြား တ ပည့် တော် သည် လည်း ဝင် လာ ၍ မြင် သ ဖြင့် ယုံ ကြည် လေ ၏။ ^၉ (သူ တို့ သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ကိုယ် တော် ထ မြောက် ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ကို နား မ လည် ကြ သေး။) ^၁၀ ထို့ နောက် ထို တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၁၁ မာ ရိ မူ ကား သင်္ချိုင်း ဂူ အ ပြင် ၌ ငို ကြွေး လျက် ရပ် နေ ၏။ ထို သို့ ငို ကြွေး ရင်း ဂူ အ တွင်း သို့ ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ၊ ^၁၂ ဖြူ သော အ ဝတ် ကို ဝတ် ဆင် သည့် ကောင်း ကင် တ မန် နှစ် ပါး သည် ယေ ရှု အ လောင်း တော် လဲ လျောင်း ခဲ့ ရာ အ ရပ် ၏ ခေါင်း ရင်း ၌ တစ် ပါး၊ ခြေ ရင်း ၌ တစ် ပါး ထိုင် နေ ကြ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၁၃ ထို ကောင်း ကင် တ မန် တို့ က “အ သင် မိန်း မ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း” ဟု မေး ကြ လျှင် မာ ရိ “ကျွန် မ ၏ သ ခင် ဘု ရား ကို သူ တို့ ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ ဘယ် မှာ ထား ကြ သည် ကို မ သိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၄ ထို သို့ ဆို ပြီး မှ နောက် သို့ လှည့် ကြည့် လိုက် ရာ ယေ ရှု ရပ် လျက် နေ တော် မူ သည် ကို မြင် သော် လည်း ယေ ရှု ဖြစ် ကြောင်း ကို မ သိ။ ^၁၅ ယေ ရှု က လည်း “အ သင် မိန်း မ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း။ မည် သူ့ ကို ရှာ နေ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ မာ ရိ သည် ကိုယ် တော် ကို ဥ ယျာဉ် စောင့် ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ “အ ရှင်၊ အ ရှင် သည် သူ့ ကိုယူ သွား ခဲ့ လျှင် အ ဘယ် မှာ ထား သည် ကို ကျွန် မ အား ပြော ပါ။ သူ့ ကို ကျွန် မ ယူ သွား ပါ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၆ ယေ ရှု က လည်း “မာ ရိ” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် မာ ရိ သည် လှည့် ၍ ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား အား ဖြင့် “ရဗ္ဗု နိ” ဟု ထူး လေ ၏။ (ရဗ္ဗု နိ အ ဓိပ္ပာယ် မှာ ဆ ရာ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။) ^၁၇ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် ခ မည်း တော် ထံ သို့ မ တက် သွား ရ သေး သ ဖြင့် ငါ့ ကို မ ထိ နှင့် ဦး။ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ‘ငါ့ ခ မည်း တော် တည်း ဟူ သော သင် တို့ ၏ ခ မည်း တော်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ ငါ တက် သွား တော့ မည်’ ဟူ ၍ ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ သည် သွား ၍ “သ ခင် ဘု ရား ကို ကျွန် မ တွေ့ မြင် ခဲ့ ပြီ” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား ဆို ပြီး လျှင် မိ မိ အား မိန့် မှာ တော် မူ သောအ ရာ များ ကို ပြော ကြား လေ ၏။

^၁၉ ရက် သတ္တ ပတ် တွင် ပ ထ မ နေ့ ဖြစ် သော ထို နေ့ ၏ ည နေ ချမ်း အ ချိန် တွင် တ ပည့် တော် တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘာ သာ ရေး နှင့် ဆိုင် သော ပုဂ္ဂိုလ် များ ကို ရည် ညွှန်း ပြော ဆို ခြင်း။ တို့ ကို ကြောက် သ ဖြင့် မိ မိ တို့ ရှိ ရာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ မိ တို့ စု ဝေး ရာ'။ နေ ရာ ၌ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား လျက် နေ ကြ ရာ ယေ ရှု သည် ကြွ လာ ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် တော် မူ ပြီး လျှင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် လက် တော် နှင့် နံ ဘေး တော် တို့ ကို သူ တို့ အား ပြ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို မြင် ရ သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် ကြ ၏။

^၂၁ တစ် ဖန် ယေ ရှု က “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ။ ခ မည်း တော် သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို စေ လွှတ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် သူ တို့ အ ပေါ် မှုတ် တော် မူ လျက် “သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ခံ ယူ ရ ရှိ ကြ လော့။ ^၂၃ တစ် စုံ တစ် ဦး ၏ အ ပြစ် များ ကို သင် တို့ ခွင့် လွှတ် လျှင် ထို သူ သည် အ ပြစ် ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ တစ် စုံ တစ် ဦး ၏ အ ပြစ် များ ကို သင် တို့ ချည် နှောင် ထား လျှင် ထို အ ပြစ် များ သည် သူ ၌ ချည် နှောင် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် ပြီး ဒိ ဒု မု 'အ မြွှာ ပူး' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် သည့် သော မ ကား ယေ ရှု ကြွ လာ တော် မူ သော အ ချိန် တွင် သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ရှိ ခဲ့ ချေ။ ^၂၅ သို့ ဖြစ် ၍ အ ခြား သော တ ပည့် တော် တို့ က သော မ အား “ငါ တို့ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို မြင် ရ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ သို သော် သော မ က “ငါ သည် လက် တော် တို့ ၌ သံ ရိုက် ရာ ကို မ မြင်၊ ထို သံ ရိုက် ရာ ထဲ သို့ ငါ့ လက် ညှိုး ကို မ ထိုး မ သွင်း၊ နံ ဘေး တော် ထဲ သို့ လည်း ငါ့ လက် ကို မ ထိုး မ သွင်း ရ လျှင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ယုံ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် ရှစ် ရက် ကြာ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် တစ် ဖန် အ ထဲ ၌ ရှိ ကြ ၍ သော မ သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ၏။ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား သော် လည်း ‌ယေ ရှု သည် ကြွ လာ ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် တော် မူ ပြီး လျှင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ နောက် သော မ အား “သင် ၏ လက် ညှိုး ဖြင့် ဤ နေ ရာ ကို တို့ ၍ ငါ့ လက် ကို ကြည့် လော့။ သင် ၏ လက် ကို လည်း ဆန့် ၍ ငါ့ နံ ဘေး ထဲ သို့ ထိုးသွင်း လော့။ မ ယုံ ကြည် သော သူ မ ဟုတ် ဘဲ ယုံ ကြည် သော သူ ဖြစ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ သော မ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၉ ယေ ရှု က လည်း “သင် သည် ငါ့ ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ယုံ ကြည် ပြီ တ ကား။ မ မြင် ဘဲ လျက် ယုံ ကြည် သော သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု သည် ဤ ကျမ်း ၌ ရေး ၍ မ ထား သော အ ခြား နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ စွာ တို့ ကို လည်း တ ပည့် တော် တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ယေ ရှု သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် တို့ ယုံ ကြည် ကြ ရန် နှင့် ထို သို့ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ၌ အ သက် ကို ရ ရှိ ကြ ရန် ဤ အ ရာ များ ကို ရေး ထား ခြင်း ဖြစ် ၏။

20

¹ Now on the first day of the week, Mary Magdalene went early, while it was still dark, to the tomb, and saw that the stone had been taken away from the tomb. ² Therefore she ran and came to Simon Peter and to the other disciple whom Jesus loved, and said to them, “They have taken away the Lord out of the tomb, and we don’t know where they have laid him!” ³ Therefore Peter and the other disciple went out, and they went toward the tomb.

⁴ They both ran together. The other disciple outran Peter and came to the tomb first. ⁵ Stooping and looking in, he saw the linen cloths lying there; yet he didn’t enter in. ⁶ Then Simon Peter came, following him, and entered into the tomb. He saw the linen cloths lying, ⁷ and the cloth that had been on his head, not lying with the linen cloths, but rolled up in a place by itself. ⁸ So then the other disciple who came first to the tomb also entered in, and he saw and believed. ⁹ For as yet they didn’t know the Scripture, that he must rise from the dead. ¹⁰ So the disciples went away again to their own homes.

¹¹ But Mary was standing outside at the tomb weeping. So as she wept, she stooped and looked into the tomb, ¹² and she saw two angels in white sitting, one at the head and one at the feet, where the body of Jesus had lain. ¹³ They asked her, “Woman, why are you weeping?” She said to them, “Because they have taken away my Lord, and I don’t know where they have laid him.”

 ¹⁴ When she had said this, she turned around and saw Jesus standing, and didn’t know that it was Jesus. ¹⁵ Jesus said to her, “Woman, why are you weeping? Who are you looking for?” She, supposing him to be the gardener, said to him, “Sir, if you have carried him away, tell me where you have laid him, and I will take him away.”

¹⁶ Jesus said to her, “Mary.” She turned and said to him, “Rabboni!” Rabboni is a transliteration of the Hebrew word for 'great teacher'. which is to say, “Teacher!” or, Master ¹⁷ Jesus said to her, “Don’t hold me, for I haven’t yet ascended to my Father; but go to my brothers and tell them, ‘I am ascending to my Father and your Father, to my God and your God.’ ” ¹⁸ Mary Magdalene came and told the disciples that she had seen the Lord, and that he had said these things to her.

¹⁹ When therefore it was evening on that day, the first day of the week, and when the doors were locked where the disciples were assembled, for fear of the Jews, Jesus came and stood in the middle and said to them, “Peace be to you.” ²⁰ When he had said this, he showed them his hands and his side. The disciples therefore were glad when they saw the Lord.

²¹ Jesus therefore said to them again, “Peace be to you. As the Father has sent me, even so I send you.” ²² When he had said this, he breathed on them, and said to them, “Receive the Holy Spirit! ²³ If you forgive anyone’s sins, they have been forgiven them. If you retain anyone’s sins, they have been retained.”

²⁴ But Thomas, one of the twelve, called Didymus, or, Twin wasn’t with them when Jesus came. ²⁵ The other disciples therefore said to him, “We have seen the Lord!” But he said to them, “Unless I see in his hands the print of the nails, put my finger into the print of the nails, and put my hand into his side, I will not believe.”

²⁶ After eight days, again his disciples were inside and Thomas was with them. Jesus came, the doors being locked, and stood in the middle, and said, “Peace be to you.” ²⁷ Then he said to Thomas, “Reach here your finger, and see my hands. Reach here your hand, and put it into my side. Don’t be unbelieving, but believing.” ²⁸ Thomas answered him, “My Lord and my God!” ²⁹ Jesus said to him, “Because you have seen me, TR adds 'Thomas,' you have believed. Blessed are those who have not seen and have believed.”

³⁰ Therefore Jesus did many other signs in the presence of his disciples, which are not written in this book; ³¹ but these are written that you may believe that Jesus is the Christ, the Son of God, and that believing you may have life in his name.

၂၀

^၁ ရက် သတ္တ ပတ် ၏ ပ ထ မ နေ့ ၌ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ သည် မှောင် လျက် ရှိ နေ သေး သော နံ နက် စော စော အ ချိန် တွင် သင်္ချိုင်း တော် သို့ ရောက် လာ ရာ ကျောက် တုံး အား ဂူ ဝ မှ ဖယ် ရှား ထား ပြီး ဖြစ် သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရှိ မုန် ပေ တ ရု နှင့် ယေ ရှု ချစ် တော် မူ သော အ ခြား တ ပည့် တော် ထံ သို့ ပြေး သွား ၍ “သ ခင် ဘု ရား ကို သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ မှ သူ တို့ ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ ဘယ် မှာ ထား ကြ သည် ကို မ သိ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု နှင့် ထို အ ခြား တ ပည့် တော် သည် ထွက် လာ ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ သွား ကြ ၏။

^၄ သူ တို့ နှစ် ဦး သည် အ တူ တူ ပြေး ကြ သော် လည်း အ ခြား တ ပည့် တော် သည် ပေ တ ရု ထက် လျင် မြန် စွာ ပြေး ၍ သင်္ချိုင်း တော် သို့ ဦး စွာ ရောက် သ ဖြင့်၊ ^၅ ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ ပိတ် ထည် များ ရှိ နေ သည် ကို မြင် ရ ၏။ သို့ သော် သူ သည် အ ထဲ သို့ မ ဝင် ဘဲ နေ ၏။ ^၆ ထို အ ခါ နောက် မှ လိုက် လာ သော ရှိ မုန် ပေ တ ရု သည် လည်း ရောက် လာ ၍ သင်္ချိုင်း ဂူ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ပိတ် ထည် များ ရှိ နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ^၇ ကိုယ် တော် ၏ ဦး ခေါင်း တော် ကို ပတ် စည်း ထား သော ပ ဝါ သည် ပိတ် ထည် များ နှင့် အ တူ မ ရှိ ဘဲ တစ် နေ ရာ တွင် သီး ခြား လိပ် ထား သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် သင်္ချိုင်း တော် သို့ ဦး စွာ ရောက် သော အ ခြား တ ပည့် တော် သည် လည်း ဝင် လာ ၍ မြင် သ ဖြင့် ယုံ ကြည် လေ ၏။ ^၉ (သူ တို့ သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ကိုယ် တော် ထ မြောက် ရ မည် ဟူ သော ကျမ်း ချက် ကို နား မ လည် ကြ သေး။) ^၁၀ ထို့ နောက် ထို တ ပည့် တော် တို့ သည် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၁၁ မာ ရိ မူ ကား သင်္ချိုင်း ဂူ အ ပြင် ၌ ငို ကြွေး လျက် ရပ် နေ ၏။ ထို သို့ ငို ကြွေး ရင်း ဂူ အ တွင်း သို့ ငုံ့ ကြည့် လိုက် ရာ၊ ^၁၂ ဖြူ သော အ ဝတ် ကို ဝတ် ဆင် သည့် ကောင်း ကင် တ မန် နှစ် ပါး သည် ယေ ရှု အ လောင်း တော် လဲ လျောင်း ခဲ့ ရာ အ ရပ် ၏ ခေါင်း ရင်း ၌ တစ် ပါး၊ ခြေ ရင်း ၌ တစ် ပါး ထိုင် နေ ကြ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၁၃ ထို ကောင်း ကင် တ မန် တို့ က “အ သင် မိန်း မ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း” ဟု မေး ကြ လျှင် မာ ရိ “ကျွန် မ ၏ သ ခင် ဘု ရား ကို သူ တို့ ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ ဘယ် မှာ ထား ကြ သည် ကို မ သိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၄ ထို သို့ ဆို ပြီး မှ နောက် သို့ လှည့် ကြည့် လိုက် ရာ ယေ ရှု ရပ် လျက် နေ တော် မူ သည် ကို မြင် သော် လည်း ယေ ရှု ဖြစ် ကြောင်း ကို မ သိ။ ^၁၅ ယေ ရှု က လည်း “အ သင် မိန်း မ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း။ မည် သူ့ ကို ရှာ နေ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ မာ ရိ သည် ကိုယ် တော် ကို ဥ ယျာဉ် စောင့် ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ “အ ရှင်၊ အ ရှင် သည် သူ့ ကိုယူ သွား ခဲ့ လျှင် အ ဘယ် မှာ ထား သည် ကို ကျွန် မ အား ပြော ပါ။ သူ့ ကို ကျွန် မ ယူ သွား ပါ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၆ ယေ ရှု က လည်း “မာ ရိ” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် မာ ရိ သည် လှည့် ၍ ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား အား ဖြင့် “ရဗ္ဗု နိ” ဟု ထူး လေ ၏။ (ရဗ္ဗု နိ အ ဓိပ္ပာယ် မှာ ဆ ရာ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။) ^၁၇ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် ခ မည်း တော် ထံ သို့ မ တက် သွား ရ သေး သ ဖြင့် ငါ့ ကို မ ထိ နှင့် ဦး။ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ‘ငါ့ ခ မည်း တော် တည်း ဟူ သော သင် တို့ ၏ ခ မည်း တော်၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ ငါ တက် သွား တော့ မည်’ ဟူ ၍ ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ မာ ရိ သည် သွား ၍ “သ ခင် ဘု ရား ကို ကျွန် မ တွေ့ မြင် ခဲ့ ပြီ” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား ဆို ပြီး လျှင် မိ မိ အား မိန့် မှာ တော် မူ သောအ ရာ များ ကို ပြော ကြား လေ ၏။

^၁၉ ရက် သတ္တ ပတ် တွင် ပ ထ မ နေ့ ဖြစ် သော ထို နေ့ ၏ ည နေ ချမ်း အ ချိန် တွင် တ ပည့် တော် တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘာ သာ ရေး နှင့် ဆိုင် သော ပုဂ္ဂိုလ် များ ကို ရည် ညွှန်း ပြော ဆို ခြင်း။ တို့ ကို ကြောက် သ ဖြင့် မိ မိ တို့ ရှိ ရာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ မိ တို့ စု ဝေး ရာ'။ နေ ရာ ၌ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား လျက် နေ ကြ ရာ ယေ ရှု သည် ကြွ လာ ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် တော် မူ ပြီး လျှင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် လက် တော် နှင့် နံ ဘေး တော် တို့ ကို သူ တို့ အား ပြ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို မြင် ရ သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် ကြ ၏။

^၂၁ တစ် ဖန် ယေ ရှု က “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ။ ခ မည်း တော် သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို စေ လွှတ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် သူ တို့ အ ပေါ် မှုတ် တော် မူ လျက် “သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို ခံ ယူ ရ ရှိ ကြ လော့။ ^၂၃ တစ် စုံ တစ် ဦး ၏ အ ပြစ် များ ကို သင် တို့ ခွင့် လွှတ် လျှင် ထို သူ သည် အ ပြစ် ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ တစ် စုံ တစ် ဦး ၏ အ ပြစ် များ ကို သင် တို့ ချည် နှောင် ထား လျှင် ထို အ ပြစ် များ သည် သူ ၌ ချည် နှောင် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် ပြီး ဒိ ဒု မု 'အ မြွှာ ပူး' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် သည့် သော မ ကား ယေ ရှု ကြွ လာ တော် မူ သော အ ချိန် တွင် သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ရှိ ခဲ့ ချေ။ ^၂၅ သို့ ဖြစ် ၍ အ ခြား သော တ ပည့် တော် တို့ က သော မ အား “ငါ တို့ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို မြင် ရ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ သို သော် သော မ က “ငါ သည် လက် တော် တို့ ၌ သံ ရိုက် ရာ ကို မ မြင်၊ ထို သံ ရိုက် ရာ ထဲ သို့ ငါ့ လက် ညှိုး ကို မ ထိုး မ သွင်း၊ နံ ဘေး တော် ထဲ သို့ လည်း ငါ့ လက် ကို မ ထိုး မ သွင်း ရ လျှင် မည် သည့် အ ခါ မျှ ယုံ မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် ရှစ် ရက် ကြာ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် တစ် ဖန် အ ထဲ ၌ ရှိ ကြ ၍ သော မ သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ၏။ တံ ခါး များ ကို ပိတ် ထား သော် လည်း ‌ယေ ရှု သည် ကြွ လာ ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ ရပ် တော် မူ ပြီး လျှင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ နောက် သော မ အား “သင် ၏ လက် ညှိုး ဖြင့် ဤ နေ ရာ ကို တို့ ၍ ငါ့ လက် ကို ကြည့် လော့။ သင် ၏ လက် ကို လည်း ဆန့် ၍ ငါ့ နံ ဘေး ထဲ သို့ ထိုးသွင်း လော့။ မ ယုံ ကြည် သော သူ မ ဟုတ် ဘဲ ယုံ ကြည် သော သူ ဖြစ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ သော မ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၉ ယေ ရှု က လည်း “သင် သည် ငါ့ ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ယုံ ကြည် ပြီ တ ကား။ မ မြင် ဘဲ လျက် ယုံ ကြည် သော သူ တို့ သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု သည် ဤ ကျမ်း ၌ ရေး ၍ မ ထား သော အ ခြား နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ စွာ တို့ ကို လည်း တ ပည့် တော် တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ယေ ရှု သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် တို့ ယုံ ကြည် ကြ ရန် နှင့် ထို သို့ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ၌ အ သက် ကို ရ ရှိ ကြ ရန် ဤ အ ရာ များ ကို ရေး ထား ခြင်း ဖြစ် ၏။

20

¹ Now on the first day of the week, Mary Magdalene went early, while it was still dark, to the tomb, and saw that the stone had been taken away from the tomb. ² Therefore she ran and came to Simon Peter and to the other disciple whom Jesus loved, and said to them, “They have taken away the Lord out of the tomb, and we don’t know where they have laid him!” ³ Therefore Peter and the other disciple went out, and they went toward the tomb.

⁴ They both ran together. The other disciple outran Peter and came to the tomb first. ⁵ Stooping and looking in, he saw the linen cloths lying there; yet he didn’t enter in. ⁶ Then Simon Peter came, following him, and entered into the tomb. He saw the linen cloths lying, ⁷ and the cloth that had been on his head, not lying with the linen cloths, but rolled up in a place by itself. ⁸ So then the other disciple who came first to the tomb also entered in, and he saw and believed. ⁹ For as yet they didn’t know the Scripture, that he must rise from the dead. ¹⁰ So the disciples went away again to their own homes.

¹¹ But Mary was standing outside at the tomb weeping. So as she wept, she stooped and looked into the tomb, ¹² and she saw two angels in white sitting, one at the head and one at the feet, where the body of Jesus had lain. ¹³ They asked her, “Woman, why are you weeping?” She said to them, “Because they have taken away my Lord, and I don’t know where they have laid him.”

 ¹⁴ When she had said this, she turned around and saw Jesus standing, and didn’t know that it was Jesus. ¹⁵ Jesus said to her, “Woman, why are you weeping? Who are you looking for?” She, supposing him to be the gardener, said to him, “Sir, if you have carried him away, tell me where you have laid him, and I will take him away.”

¹⁶ Jesus said to her, “Mary.” She turned and said to him, “Rabboni!” Rabboni is a transliteration of the Hebrew word for 'great teacher'. which is to say, “Teacher!” or, Master ¹⁷ Jesus said to her, “Don’t hold me, for I haven’t yet ascended to my Father; but go to my brothers and tell them, ‘I am ascending to my Father and your Father, to my God and your God.’ ” ¹⁸ Mary Magdalene came and told the disciples that she had seen the Lord, and that he had said these things to her.

¹⁹ When therefore it was evening on that day, the first day of the week, and when the doors were locked where the disciples were assembled, for fear of the Jews, Jesus came and stood in the middle and said to them, “Peace be to you.” ²⁰ When he had said this, he showed them his hands and his side. The disciples therefore were glad when they saw the Lord.

²¹ Jesus therefore said to them again, “Peace be to you. As the Father has sent me, even so I send you.” ²² When he had said this, he breathed on them, and said to them, “Receive the Holy Spirit! ²³ If you forgive anyone’s sins, they have been forgiven them. If you retain anyone’s sins, they have been retained.”

²⁴ But Thomas, one of the twelve, called Didymus, or, Twin wasn’t with them when Jesus came. ²⁵ The other disciples therefore said to him, “We have seen the Lord!” But he said to them, “Unless I see in his hands the print of the nails, put my finger into the print of the nails, and put my hand into his side, I will not believe.”

²⁶ After eight days, again his disciples were inside and Thomas was with them. Jesus came, the doors being locked, and stood in the middle, and said, “Peace be to you.” ²⁷ Then he said to Thomas, “Reach here your finger, and see my hands. Reach here your hand, and put it into my side. Don’t be unbelieving, but believing.” ²⁸ Thomas answered him, “My Lord and my God!” ²⁹ Jesus said to him, “Because you have seen me, TR adds 'Thomas,' you have believed. Blessed are those who have not seen and have believed.”

³⁰ Therefore Jesus did many other signs in the presence of his disciples, which are not written in this book; ³¹ but these are written that you may believe that Jesus is the Christ, the Son of God, and that believing you may have life in his name.