၁၁

^၁ ထို အ ခါ ၌ မာ ရိ နှင့် သူ ၏ အစ် မ မာ သ တို့ နေ ထိုင် ရာ ဗေ သ နိ ရွာ မှ လာ ဇ ရု ဆို သူ တစ် ဦး သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ^၂ ထို မာ ရိ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို ဆီ မွှေး နှင့် လိမ်း ၍ ခြေ တော် ကို မိ မိ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် သော သူ ဖြစ် ပြီး နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ သော လာ ဇ ရု သည် သူ ၏ မောင် ဖြစ် ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် ထို ညီ အစ် မ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ချစ် ခင် တော် မူ သော သူ သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ထား ကြ ၏။ ^၄ ယေ ရှု သည် ထို ကြောင်း ကို ကြား လျှင် “နာ မ ကျန်း ဖြစ် ခြင်း သည် သေ ခြင်း သို့ ရောက် စေ ရန် အ တွက် မ ဟုတ် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း ‌တော် အ တွက် ဖြစ် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ အား ဖြင့် ဘုန်း တော် ထင် ရှား ခြင်း ရှိ စေ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ ယေ ရှု သည် မာ သ၊ သူ ၏ ညီ မ နှင့် လာ ဇ ရု တို့ ကို ချစ် တော် မူ ၏။ ^၆ သို့ ဖြစ် ၍ လာ ဇ ရု နာ မ ကျန်း ဖြစ် သည် ကို ကြား တော် မူ သော အ ခါ မိ မိ နေ သော အ ရပ် ၌ နှစ် ရက် ထပ် ၍ နေ တော် မူ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား “ယု ဒ နယ် သို့ နောက် တစ် ဖန် သွား ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၈ တ ပည့် တော် တို့ က “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မ ကြာ သေး မီ က ပင် ကိုယ် တော် ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ရှာ ကြံ နေ ကြ ပါ လျက် နှင့် ထို အ ရပ် သို့ နောက် တစ် ဖန် ကြွ တော် မူ မည် လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၉ ယေ ရှု က လည်း “နေ့ အ ချိန် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် နာ ရီ ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ မည် သူ မ ဆို နေ့ အ ချိန် ၌ သွား လာ လျှင် ဤ လော က ၏ အ လင်း ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ခ လုတ် မ တိုက် မိ တတ်။ ^၁၀ သို့ သော် ည အ ချိန် ၌ သွား လာ လျှင် သူ ၏ အ လင်း မ ရှိ သော ကြောင့် ခ လုတ် တိုက် မိ တတ် ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် “ငါ တို့ ၏ မိတ် ဆွေ လာ ဇ ရု သည် အိပ် ပျော် လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် သူ့ ကို နှိုး ရန် ငါ သွား မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ က “သ ခင် ဘု ရား၊ သူ အိပ် ပျော် ပြီ ဆို လျှင် သက် သာ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ယေ ရှု သည် လာ ဇ ရု ၏ သေ ဆုံး ခြင်း ကို ရည် ညွှန်း ၍ မိန့် တော် မူ သော် လည်း အ နား ယူ အိပ် စက် ခြင်း ကို ရည် ညွှန်း ၍ မိန့် တော် မူ သည် ဟု တ ပည့် တော် တို့ ထင် မှတ် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် ယေ ရှု သည် သူ တို့ အား အ တိ အ လင်း ပြော ဆို ၍ “လာ ဇ ရု သေ ပြီ။ ^၁၅ သို့ သော် သင် တို့ ယုံ ကြည် ကြ ရန် ထို အ ရပ် ၌ ငါ မ ရှိ ခဲ့ သည် ကို သင် တို့ အ တွက် ငါ ဝမ်း မြောက် ၏။ မည် သို့ ပင် ဖြစ် စေ သူ့ ထံ သို့ သွား ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဒိ ဒု မု 'အ မြွှာ ပူး' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် သည့် သော မ က “ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ အ သေ ခံ ရန် ငါ တို့ လည်း လိုက် သွား ကြ စို့” ဟု အ ခြား တ ပည့် တော် တို့ အား ပြော ဆို ၏။

^၁၇ ယေ ရှု ရောက် တော် မူ သော အ ခါ လာ ဇ ရု ကို ဂူ သွင်း သင်္ဂြိုဟ် ပြီး လေး ရက် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ကို တွေ့ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၁၈ ဗေ သ နိ ရွာ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး နှစ် မိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် '၁၅ စ တာ ဒီ ယွန်' (၁ စ တာ ဒီ ယွန် = ၆၀၇ ပေ)။ ခန့် အ ကွာ ၌ ရှိ သည် ဖြစ် ၍၊ ^၁၉ များ စွာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မာ သ နှင့် မာ ရိ တို့ ကို သူ တို့ ၏ မောင် အ တွက် နှစ် သိမ့် ရန် သူ တို့ ထံ သို့ ရောက် နေ ကြ၏။

^၂၀ မာ သ သည် ယေ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ကြောင်း ကို ကြား သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ မာ ရိ မူ ကား အိမ် ၌ ထိုင် လျက် နေ ၏။ ^၂၁ မာ သ က ယေ ရှု အား “သ ခင် ဘု ရား၊ ဤ နေ ရာ ၌ ကိုယ် တော် ရှိ တော် မူ လျှင် ကျွန် မ ၏ မောင် သေ ဆုံး ခဲ့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၂၂ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ထံ ကိုယ် တော် တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို ကိုယ် တော် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း ယ ခု လည်း ကျွန် မ သိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ ယေ ရှု က လည်း “သင် ၏ မောင် သည် ထ မြောက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ^၂၄ မာ သ က “နောက် ဆုံး သော နေ့ တည်း ဟူ သော ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ သူ ထ မြောက် မည် ကို ကျွန် မ သိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၅ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ဖြစ် ၏။ အ သက် လည်း ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သော သူ သည် သေ ခဲ့ လျှင် ပင် အ သက် ရှင် လိမ့် မည်။ ^၂၆ အ သက် ရှင် နေ လျက် ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သော သူ တိုင်း ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မည် သည့် အ ခါ မျှ မ သေ ရ။ ဤ အ ရာ ကို သင် ယုံ ကြည် သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ မာ သ က “ယုံ ကြည် ပါ ၏ သ ခင် ဘု ရား။ ကိုယ် တော် သည် ဤ လော က သို့ ကြွ လာ ရ မည့် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို ကျွန် မ ယုံ ကြည် ပါ ၏” ဟု လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၈ ထို သို့ လျှောက် ထား ပြီး နောက် မာ သ သည် ပြန် သွား ၍ မိ မိ ၏ ညီ မ မာ ရိ ကို ခေါ် လျက် “ဆ ရာ ရောက် လာ ပြီး သင့် ကို ခေါ် နေ သည်” ဟု တိတ် တ ဆိတ် ပြော လေ ၏။ ^၂၉ မာ ရိ သည် ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ အ လျင် အ မြန် ထ ၍ ကိုယ် တော် ထံ သို့ သွား လေ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု မူ ကား ရွာ ထဲ သို့ မ ဝင် သေး ဘဲ သူ့ အား မာ သ ဆီး ကြို ခဲ့ သော အ ရပ် ၌ ပင် ရှိ တော် မူ ၏။ ^၃၁ အိမ် ၌ မာ ရိ နှင့် အ တူ ရှိ ၍ သူ့ ကို နှစ် သိမ့် နေ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မာ ရိ အ လျင် အ မြန် ထ ၍ ထွက် သွား သည် ကို မြင် ကြ လျှင် ငို ကြွေး ရန် သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ သွား သည် ဟု ထင် မှတ် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဆို လျက်'။ သူ့ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။

^၃၂ မာ ရိ သည် ယေ ရှု ရှိ ‌တော် မူ ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် ၍ ကိုယ် တော် ကို မြင် သော အ ခါ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ဤ နေ ရာ ၌ ကိုယ် တော် ရှိ တော် မူ ခဲ့ လျှင် ကျွန် မ ၏ မောင် သေ ဆုံး ခဲ့ မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၃ ယေ ရှု သည် မာ ရိ ငို ကြွေး နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ လိုက် လာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် လည်း ငို ကြွေး နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် တော် မူ လျှင် စိတ် တော် ထဲ တွင် ညည်း တွား လျက် ရင် တွင်း ၌ မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် ကာ၊ ^၃၄ “သူ့ ကို အ ဘယ် မှာ သင်္ဂြိုဟ် ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ သူ တို့ က လည်း “သ ခင် ဘု ရား၊ ကြွ ၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၅ ယေ ရှု သည် မျက် ရည် ကျ တော် မူ ၏။ ^၃၆ ထို အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က “ကြည့် ပါ။ လာ ဇ ရု ကို အ လွန် ချစ် ခင် ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၇ သို့ သော် သူ တို့ ထဲ မှ အ ချို့ တို့ က “မျက် မ မြင် ကို မျက် စိ မြင် စေ ခဲ့ သော ဤ သူ သည် လာ ဇ ရု ကို လည်း မ သေ စေ ရန် မ တတ် နိုင် သ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၃၈ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် နောက် တစ် ဖန် ရင် တွင်း ၌ ညည်း တွား လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ထို သင်္ချိုင်း ဂူ သည် ကျောက် လိုဏ် ဂူ ဖြစ် ပြီး အ ဝင် ဝ ကို ကျောက် တုံး ဖြင့် ပိတ် ထား ၏။ ^၃၉ ‌ယေ ရှု က “ကျောက် တုံး ကို ဖယ် ရှား ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သေ ဆုံး သော သူ ၏ အစ် မ မာ သ က “သ ခင် ဘု ရား၊ လေး ရက် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု ဆို လျှင် အ နံ့ ထွက် နေ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၀ ယေ ရှု က လည်း “သင် ယုံ ကြည် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ လိမ့် မည် ဟူ ၍ သင့် အား ငါ ပြော ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ သည် ‌ကျောက် တုံး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သေ လွန် သူ ကို ထား ရာ အ ရပ် မှ ကျောက် တုံး'။ ကို ဖယ် ရှား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် အ ထက် သို့ မော် ကြည့် လျက် “အို အ ဖ၊ အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သည် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို ကျေး ဇူး တင် ပါ ၏။ ^၄၂ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဆု တောင်း သံ ကို အ စဉ် နား ညောင်း တော် မူ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဤ သို့ တောင်း လျှောက် ခြင်း မှာ ဝိုင်း ရံ လျက် ရှိ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အ တွက် ဖြစ် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို ကိုယ် တော် စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း သူ တို့ ယုံ ကြည် ကြ စေ ရန် အ တွက် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို သို့ မြွက် ဆို တော် မူ ပြီး နောက် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် “လာ ဇ ရု၊ ထွက် လာ လော့” ဟု ဟစ် ခေါ် တော် မူ ၏။

^၄၄ ထို အ ခါ သေ လွန် သော သူ သည် ခြေ နှင့် လက် တို့ ၌ ပိတ် စ ဖြင့် ပတ် စည်း လျက် မျက် နှာ ကို လည်း ပ ဝါ ဖြင့် စည်း ထား သည့် အ တိုင်း ထွက် လာ ၏။ ယေ ရှု က “သူ့ ကို ဖြေ ပေး ၍ သွား ခွင့် ပေး ကြ လော့” ဟု လူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ ကြောင့် မာ ရိ ထံ သို့ လာ ၍ ယေ ရှု ပြု တော် မူ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ သည့် များ စွာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် ကြ ၏။ ^၄၆ သို့ သော် အ ချို့ တို့ သည် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ယေ ရှု ပြု တော် မူ သော အ ရာ တို့ ကို ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၄၇ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ကို စု ဝေး စေ ၍ “ထို သူ သည် များ စွာ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု နေ သည် ဖြစ် ၍ ငါ တို့ မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ ^၄၈ ထို သူ ကို ဤ အ တိုင်း လွှတ် ထား လျှင် လူ အား လုံး တို့ သည် သူ့ ကို ယုံ ကြည် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ရော မ လူ မျိုး တို့ သည် လာ ၍ ငါ တို့ ၏ အ ရပ် ဌာ န နှင့် တ ကွ ငါ တို့ ၏ လူ မျိုး ကို ပါ သိမ်း ယူ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၄၉ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ထို နှစ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သော က ယာ ဖ က “သင် တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ သိ ကြ။ ^၅၀ တစ် မျိုး သား လုံး ပျက် စီး သည် ထက် လူ တစ် ဦး က လူ ထု ကိုယ် စား အ သေ ခံ ခြင်း သည် သင် တို့ အ တွက် ပို ၍ ကောင်းသည် ကို လည်း သင် တို့ မ ဆင် ခြင် ကြ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၅၁ သို့ သော် ဤ စ ကား ကို မိ မိ ဆန္ဒ အ လျောက် သူ ပြော ဆို သည် မ ဟုတ်။ သူ သည် ထို နှစ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ယေ ရှု သည် ထို လူ မျိုး အ တွက် အ သေ ခံ တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း နှင့်၊ ^၅၂ ထို လူ မျိုး အ တွက် သာ မ က ကွဲ လွင့် နေ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား သ မီး များ ကို တစ် စု တစ် ဝေး တည်း ဖြစ် စေ ရန် အ တွက် ပါ အ သေ ခံ တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၅၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထို နေ့ မှ စ ၍ ကိုယ် တော် ကို သတ် ရန် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ ၏။ ^၅၄ သို့ ဖြစ် ၍ ယေ ရှု သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ထဲ တွင် ထင် ရှား စွာ မ သွား လာ တော့ ဘဲ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ တော ကန္တာ ရ နှင့် နီး သော အ ရပ် ဒေ သ ၌ ရှိ သည့် ဧ ဖ ရိမ် ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ ပြီး လျှင် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ထို မြို့ ၌ နေ တော် မူ ၏။

^၅၅ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ပ သ ခါ ပွဲ တော် နီး ကပ် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ များ စွာ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စင် ကြယ် စေ ရန် ပ သ ခါ ပွဲ တော် မ တိုင် မီ ကျေး လက် ဒေ သ မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် လာ ကြ ၏။ ^၅၆ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ကို ရှာ ရင်း ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် “သင် တို့ မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း။ သူ သည် ဤ ပွဲ တော် သို့ လုံး ဝ မ လာ ဘဲ နေ မည် လော” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၅၇ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး နိုင် ရန် အ တွက် မည် သူ မ ဆို ယေ ရှု ရှိ ရာ အ ရပ် ကို သိ လျှင် သ တင်း ပေး ရ မည် ဟု အ မိန့် ထုတ် ထား ကြ ၏။

11

¹ Now a certain man was sick, Lazarus from Bethany, of the village of Mary and her sister, Martha. ² It was that Mary who had anointed the Lord with ointment and wiped his feet with her hair, whose brother Lazarus was sick. ³ The sisters therefore sent to him, saying, “Lord, behold, he for whom you have great affection is sick.” ⁴ But when Jesus heard it, he said, “This sickness is not to death, but for the glory of God, that God’s Son may be glorified by it.”

⁵ Now Jesus loved Martha, and her sister, and Lazarus. ⁶ When therefore he heard that he was sick, he stayed two days in the place where he was. ⁷ Then after this he said to the disciples, “Let’s go into Judea again.” ⁸ The disciples asked him, “Rabbi, the Jews were just trying to stone you. Are you going there again?”

⁹ Jesus answered, “Aren’t there twelve hours of daylight? If a man walks in the day, he doesn’t stumble, because he sees the light of this world. ¹⁰ But if a man walks in the night, he stumbles, because the light isn’t in him.” ¹¹ He said these things, and after that, he said to them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going so that I may awake him out of sleep.”

¹² The disciples therefore said, “Lord, if he has fallen asleep, he will recover.” ¹³ Now Jesus had spoken of his death, but they thought that he spoke of taking rest in sleep. ¹⁴ So Jesus said to them plainly then, “Lazarus is dead. ¹⁵ I am glad for your sakes that I was not there, so that you may believe. Nevertheless, let’s go to him.” ¹⁶ Thomas therefore, who is called Didymus, 'Didymus' means 'Twin'. said to his fellow disciples, “Let’s also go, that we may die with him.”

¹⁷ So when Jesus came, he found that he had been in the tomb four days already. ¹⁸ Now Bethany was near Jerusalem, about fifteen stadia 15 stadia is about 2.8 kilometers or 1.7 miles away. ¹⁹ Many of the Jews had joined the women around Martha and Mary, to console them concerning their brother.

²⁰ Then when Martha heard that Jesus was coming, she went and met him, but Mary stayed in the house. ²¹ Therefore Martha said to Jesus, “Lord, if you would have been here, my brother wouldn’t have died. ²² Even now I know that whatever you ask of God, God will give you.” ²³ Jesus said to her, “Your brother will rise again.” ²⁴ Martha said to him, “I know that he will rise again in the resurrection at the last day.”

²⁵ Jesus said to her, “I am the resurrection and the life. He who believes in me will still live, even if he dies. ²⁶ Whoever lives and believes in me will never die. Do you believe this?” ²⁷ She said to him, “Yes, Lord. I have come to believe that you are the Christ, God’s Son, he who comes into the world.” ²⁸ When she had said this, she went away and called Mary, her sister, secretly, saying, “The Teacher is here and is calling you.” ²⁹ When she heard this, she arose quickly and went to him.

³⁰ Now Jesus had not yet come into the village, but was in the place where Martha met him. ³¹ Then the Jews who were with her in the house and were consoling her, when they saw Mary, that she rose up quickly and went out, followed her, saying, “She is going to the tomb to weep there.”

³² Therefore when Mary came to where Jesus was and saw him, she fell down at his feet, saying to him, “Lord, if you would have been here, my brother wouldn’t have died.” ³³ When Jesus therefore saw her weeping, and the Jews weeping who came with her, he groaned in the spirit and was troubled, ³⁴ and said, “Where have you laid him?” They told him, “Lord, come and see.” ³⁵ Jesus wept. ³⁶ The Jews therefore said, “See how much affection he had for him!” ³⁷ Some of them said, “Couldn’t this man, who opened the eyes of him who was blind, have also kept this man from dying?”

³⁸ Jesus therefore, again groaning in himself, came to the tomb. Now it was a cave, and a stone lay against it. ³⁹ Jesus said, “Take away the stone.” Martha, the sister of him who was dead, said to him, “Lord, by this time there is a stench, for he has been dead four days.” ⁴⁰ Jesus said to her, “Didn’t I tell you that if you believed, you would see God’s glory?”

⁴¹ So they took away the stone from the place where the dead man was lying. NU omits 'from the place where the dead man was lying.' Jesus lifted up his eyes and said, “Father, I thank you that you listened to me. ⁴² I know that you always listen to me, but because of the multitude standing around I said this, that they may believe that you sent me.” ⁴³ When he had said this, he cried with a loud voice, “Lazarus, come out!”

⁴⁴ He who was dead came out, bound hand and foot with wrappings, and his face was wrapped around with a cloth. Jesus said to them, “Free him, and let him go.”

⁴⁵ Therefore many of the Jews who came to Mary and saw what Jesus did believed in him. ⁴⁶ But some of them went away to the Pharisees and told them the things which Jesus had done. ⁴⁷ The chief priests therefore and the Pharisees gathered a council, and said, “What are we doing? For this man does many signs. ⁴⁸ If we leave him alone like this, everyone will believe in him, and the Romans will come and take away both our place and our nation.”

⁴⁹ But a certain one of them, Caiaphas, being high priest that year, said to them, “You know nothing at all, ⁵⁰ nor do you consider that it is advantageous for us that one man should die for the people, and that the whole nation not perish.” ⁵¹ Now he didn’t say this of himself, but being high priest that year, he prophesied that Jesus would die for the nation, ⁵² and not for the nation only, but that he might also gather together into one the children of God who are scattered abroad.

⁵³ So from that day forward they took counsel that they might put him to death. ⁵⁴ Jesus therefore walked no more openly among the Jews, but departed from there into the country near the wilderness, to a city called Ephraim. He stayed there with his disciples.

⁵⁵ Now the Passover of the Jews was at hand. Many went up from the country to Jerusalem before the Passover, to purify themselves. ⁵⁶ Then they sought for Jesus and spoke with one another as they stood in the temple, “What do you think—that he isn’t coming to the feast at all?” ⁵⁷ Now the chief priests and the Pharisees had commanded that if anyone knew where he was, he should report it, that they might seize him.

၁၁

^၁ ထို အ ခါ ၌ မာ ရိ နှင့် သူ ၏ အစ် မ မာ သ တို့ နေ ထိုင် ရာ ဗေ သ နိ ရွာ မှ လာ ဇ ရု ဆို သူ တစ် ဦး သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ^၂ ထို မာ ရိ သည် သ ခင် ဘု ရား ကို ဆီ မွှေး နှင့် လိမ်း ၍ ခြေ တော် ကို မိ မိ ဆံ ပင် ဖြင့် သုတ် သော သူ ဖြစ် ပြီး နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ သော လာ ဇ ရု သည် သူ ၏ မောင် ဖြစ် ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် ထို ညီ အစ် မ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ချစ် ခင် တော် မူ သော သူ သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် နေ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ထား ကြ ၏။ ^၄ ယေ ရှု သည် ထို ကြောင်း ကို ကြား လျှင် “နာ မ ကျန်း ဖြစ် ခြင်း သည် သေ ခြင်း သို့ ရောက် စေ ရန် အ တွက် မ ဟုတ် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း ‌တော် အ တွက် ဖြစ် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ အား ဖြင့် ဘုန်း တော် ထင် ရှား ခြင်း ရှိ စေ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ ယေ ရှု သည် မာ သ၊ သူ ၏ ညီ မ နှင့် လာ ဇ ရု တို့ ကို ချစ် တော် မူ ၏။ ^၆ သို့ ဖြစ် ၍ လာ ဇ ရု နာ မ ကျန်း ဖြစ် သည် ကို ကြား တော် မူ သော အ ခါ မိ မိ နေ သော အ ရပ် ၌ နှစ် ရက် ထပ် ၍ နေ တော် မူ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား “ယု ဒ နယ် သို့ နောက် တစ် ဖန် သွား ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၈ တ ပည့် တော် တို့ က “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မ ကြာ သေး မီ က ပင် ကိုယ် တော် ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ရှာ ကြံ နေ ကြ ပါ လျက် နှင့် ထို အ ရပ် သို့ နောက် တစ် ဖန် ကြွ တော် မူ မည် လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၉ ယေ ရှု က လည်း “နေ့ အ ချိန် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် နာ ရီ ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။ မည် သူ မ ဆို နေ့ အ ချိန် ၌ သွား လာ လျှင် ဤ လော က ၏ အ လင်း ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ခ လုတ် မ တိုက် မိ တတ်။ ^၁၀ သို့ သော် ည အ ချိန် ၌ သွား လာ လျှင် သူ ၏ အ လင်း မ ရှိ သော ကြောင့် ခ လုတ် တိုက် မိ တတ် ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် “ငါ တို့ ၏ မိတ် ဆွေ လာ ဇ ရု သည် အိပ် ပျော် လေ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် သူ့ ကို နှိုး ရန် ငါ သွား မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ က “သ ခင် ဘု ရား၊ သူ အိပ် ပျော် ပြီ ဆို လျှင် သက် သာ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ယေ ရှု သည် လာ ဇ ရု ၏ သေ ဆုံး ခြင်း ကို ရည် ညွှန်း ၍ မိန့် တော် မူ သော် လည်း အ နား ယူ အိပ် စက် ခြင်း ကို ရည် ညွှန်း ၍ မိန့် တော် မူ သည် ဟု တ ပည့် တော် တို့ ထင် မှတ် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် ယေ ရှု သည် သူ တို့ အား အ တိ အ လင်း ပြော ဆို ၍ “လာ ဇ ရု သေ ပြီ။ ^၁၅ သို့ သော် သင် တို့ ယုံ ကြည် ကြ ရန် ထို အ ရပ် ၌ ငါ မ ရှိ ခဲ့ သည် ကို သင် တို့ အ တွက် ငါ ဝမ်း မြောက် ၏။ မည် သို့ ပင် ဖြစ် စေ သူ့ ထံ သို့ သွား ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဒိ ဒု မု 'အ မြွှာ ပူး' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် သည့် သော မ က “ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ အ သေ ခံ ရန် ငါ တို့ လည်း လိုက် သွား ကြ စို့” ဟု အ ခြား တ ပည့် တော် တို့ အား ပြော ဆို ၏။

^၁၇ ယေ ရှု ရောက် တော် မူ သော အ ခါ လာ ဇ ရု ကို ဂူ သွင်း သင်္ဂြိုဟ် ပြီး လေး ရက် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ကို တွေ့ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၁၈ ဗေ သ နိ ရွာ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး နှစ် မိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် '၁၅ စ တာ ဒီ ယွန်' (၁ စ တာ ဒီ ယွန် = ၆၀၇ ပေ)။ ခန့် အ ကွာ ၌ ရှိ သည် ဖြစ် ၍၊ ^၁၉ များ စွာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မာ သ နှင့် မာ ရိ တို့ ကို သူ တို့ ၏ မောင် အ တွက် နှစ် သိမ့် ရန် သူ တို့ ထံ သို့ ရောက် နေ ကြ၏။

^၂၀ မာ သ သည် ယေ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ကြောင်း ကို ကြား သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ မာ ရိ မူ ကား အိမ် ၌ ထိုင် လျက် နေ ၏။ ^၂၁ မာ သ က ယေ ရှု အား “သ ခင် ဘု ရား၊ ဤ နေ ရာ ၌ ကိုယ် တော် ရှိ တော် မူ လျှင် ကျွန် မ ၏ မောင် သေ ဆုံး ခဲ့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၂၂ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ထံ ကိုယ် တော် တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို ကိုယ် တော် အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း ယ ခု လည်း ကျွန် မ သိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ ယေ ရှု က လည်း “သင် ၏ မောင် သည် ထ မြောက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ^၂၄ မာ သ က “နောက် ဆုံး သော နေ့ တည်း ဟူ သော ရှင် ပြန် ထ မြောက် ရာ ကာ လ ၌ သူ ထ မြောက် မည် ကို ကျွန် မ သိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၅ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း ဖြစ် ၏။ အ သက် လည်း ဖြစ် ၏။ ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သော သူ သည် သေ ခဲ့ လျှင် ပင် အ သက် ရှင် လိမ့် မည်။ ^၂၆ အ သက် ရှင် နေ လျက် ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သော သူ တိုင်း ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မည် သည့် အ ခါ မျှ မ သေ ရ။ ဤ အ ရာ ကို သင် ယုံ ကြည် သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ မာ သ က “ယုံ ကြည် ပါ ၏ သ ခင် ဘု ရား။ ကိုယ် တော် သည် ဤ လော က သို့ ကြွ လာ ရ မည့် ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ခ ရစ် တော် ဖြစ် ကြောင်း ကို ကျွန် မ ယုံ ကြည် ပါ ၏” ဟု လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၈ ထို သို့ လျှောက် ထား ပြီး နောက် မာ သ သည် ပြန် သွား ၍ မိ မိ ၏ ညီ မ မာ ရိ ကို ခေါ် လျက် “ဆ ရာ ရောက် လာ ပြီး သင့် ကို ခေါ် နေ သည်” ဟု တိတ် တ ဆိတ် ပြော လေ ၏။ ^၂၉ မာ ရိ သည် ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ အ လျင် အ မြန် ထ ၍ ကိုယ် တော် ထံ သို့ သွား လေ ၏။

^၃၀ ယေ ရှု မူ ကား ရွာ ထဲ သို့ မ ဝင် သေး ဘဲ သူ့ အား မာ သ ဆီး ကြို ခဲ့ သော အ ရပ် ၌ ပင် ရှိ တော် မူ ၏။ ^၃၁ အိမ် ၌ မာ ရိ နှင့် အ တူ ရှိ ၍ သူ့ ကို နှစ် သိမ့် နေ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မာ ရိ အ လျင် အ မြန် ထ ၍ ထွက် သွား သည် ကို မြင် ကြ လျှင် ငို ကြွေး ရန် သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ သွား သည် ဟု ထင် မှတ် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဆို လျက်'။ သူ့ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။

^၃၂ မာ ရိ သည် ယေ ရှု ရှိ ‌တော် မူ ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် ၍ ကိုယ် တော် ကို မြင် သော အ ခါ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ဤ နေ ရာ ၌ ကိုယ် တော် ရှိ တော် မူ ခဲ့ လျှင် ကျွန် မ ၏ မောင် သေ ဆုံး ခဲ့ မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၃ ယေ ရှု သည် မာ ရိ ငို ကြွေး နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ လိုက် လာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် လည်း ငို ကြွေး နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် တော် မူ လျှင် စိတ် တော် ထဲ တွင် ညည်း တွား လျက် ရင် တွင်း ၌ မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် ကာ၊ ^၃၄ “သူ့ ကို အ ဘယ် မှာ သင်္ဂြိုဟ် ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ သူ တို့ က လည်း “သ ခင် ဘု ရား၊ ကြွ ၍ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၅ ယေ ရှု သည် မျက် ရည် ကျ တော် မူ ၏။ ^၃၆ ထို အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က “ကြည့် ပါ။ လာ ဇ ရု ကို အ လွန် ချစ် ခင် ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃၇ သို့ သော် သူ တို့ ထဲ မှ အ ချို့ တို့ က “မျက် မ မြင် ကို မျက် စိ မြင် စေ ခဲ့ သော ဤ သူ သည် လာ ဇ ရု ကို လည်း မ သေ စေ ရန် မ တတ် နိုင် သ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၃၈ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် နောက် တစ် ဖန် ရင် တွင်း ၌ ညည်း တွား လျက် သင်္ချိုင်း ဂူ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ထို သင်္ချိုင်း ဂူ သည် ကျောက် လိုဏ် ဂူ ဖြစ် ပြီး အ ဝင် ဝ ကို ကျောက် တုံး ဖြင့် ပိတ် ထား ၏။ ^၃၉ ‌ယေ ရှု က “ကျောက် တုံး ကို ဖယ် ရှား ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သေ ဆုံး သော သူ ၏ အစ် မ မာ သ က “သ ခင် ဘု ရား၊ လေး ရက် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု ဆို လျှင် အ နံ့ ထွက် နေ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၀ ယေ ရှု က လည်း “သင် ယုံ ကြည် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ လိမ့် မည် ဟူ ၍ သင့် အား ငါ ပြော ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ သည် ‌ကျောက် တုံး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သေ လွန် သူ ကို ထား ရာ အ ရပ် မှ ကျောက် တုံး'။ ကို ဖယ် ရှား ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် အ ထက် သို့ မော် ကြည့် လျက် “အို အ ဖ၊ အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သည် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ် တော် ကို ကျေး ဇူး တင် ပါ ၏။ ^၄၂ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဆု တောင်း သံ ကို အ စဉ် နား ညောင်း တော် မူ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ သို့ ရာ တွင် ဤ သို့ တောင်း လျှောက် ခြင်း မှာ ဝိုင်း ရံ လျက် ရှိ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အ တွက် ဖြစ် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို ကိုယ် တော် စေ လွှတ် တော် မူ ကြောင်း သူ တို့ ယုံ ကြည် ကြ စေ ရန် အ တွက် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို သို့ မြွက် ဆို တော် မူ ပြီး နောက် ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် “လာ ဇ ရု၊ ထွက် လာ လော့” ဟု ဟစ် ခေါ် တော် မူ ၏။

^၄၄ ထို အ ခါ သေ လွန် သော သူ သည် ခြေ နှင့် လက် တို့ ၌ ပိတ် စ ဖြင့် ပတ် စည်း လျက် မျက် နှာ ကို လည်း ပ ဝါ ဖြင့် စည်း ထား သည့် အ တိုင်း ထွက် လာ ၏။ ယေ ရှု က “သူ့ ကို ဖြေ ပေး ၍ သွား ခွင့် ပေး ကြ လော့” ဟု လူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ထို့ ကြောင့် မာ ရိ ထံ သို့ လာ ၍ ယေ ရှု ပြု တော် မူ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ သည့် များ စွာ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ယုံ ကြည် ကြ ၏။ ^၄၆ သို့ သော် အ ချို့ တို့ သည် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ယေ ရှု ပြု တော် မူ သော အ ရာ တို့ ကို ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၄၇ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ကို စု ဝေး စေ ၍ “ထို သူ သည် များ စွာ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု နေ သည် ဖြစ် ၍ ငါ တို့ မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ ^၄၈ ထို သူ ကို ဤ အ တိုင်း လွှတ် ထား လျှင် လူ အား လုံး တို့ သည် သူ့ ကို ယုံ ကြည် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ရော မ လူ မျိုး တို့ သည် လာ ၍ ငါ တို့ ၏ အ ရပ် ဌာ န နှင့် တ ကွ ငါ တို့ ၏ လူ မျိုး ကို ပါ သိမ်း ယူ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၄၉ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ထို နှစ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သော က ယာ ဖ က “သင် တို့ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ သိ ကြ။ ^၅၀ တစ် မျိုး သား လုံး ပျက် စီး သည် ထက် လူ တစ် ဦး က လူ ထု ကိုယ် စား အ သေ ခံ ခြင်း သည် သင် တို့ အ တွက် ပို ၍ ကောင်းသည် ကို လည်း သင် တို့ မ ဆင် ခြင် ကြ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၅၁ သို့ သော် ဤ စ ကား ကို မိ မိ ဆန္ဒ အ လျောက် သူ ပြော ဆို သည် မ ဟုတ်။ သူ သည် ထို နှစ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ ယေ ရှု သည် ထို လူ မျိုး အ တွက် အ သေ ခံ တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း နှင့်၊ ^၅၂ ထို လူ မျိုး အ တွက် သာ မ က ကွဲ လွင့် နေ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား သ မီး များ ကို တစ် စု တစ် ဝေး တည်း ဖြစ် စေ ရန် အ တွက် ပါ အ သေ ခံ တော် မူ မည် ဖြစ် ကြောင်း ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၅၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထို နေ့ မှ စ ၍ ကိုယ် တော် ကို သတ် ရန် တိုင် ပင် ကြံ စည် ကြ ၏။ ^၅၄ သို့ ဖြစ် ၍ ယေ ရှု သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ထဲ တွင် ထင် ရှား စွာ မ သွား လာ တော့ ဘဲ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ တော ကန္တာ ရ နှင့် နီး သော အ ရပ် ဒေ သ ၌ ရှိ သည့် ဧ ဖ ရိမ် ဟု ခေါ် သော မြို့ သို့ ကြွ ပြီး လျှင် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ထို မြို့ ၌ နေ တော် မူ ၏။

^၅၅ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ပ သ ခါ ပွဲ တော် နီး ကပ် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ များ စွာ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စင် ကြယ် စေ ရန် ပ သ ခါ ပွဲ တော် မ တိုင် မီ ကျေး လက် ဒေ သ မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် လာ ကြ ၏။ ^၅၆ သူ တို့ သည် ယေ ရှု ကို ရှာ ရင်း ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် “သင် တို့ မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း။ သူ သည် ဤ ပွဲ တော် သို့ လုံး ဝ မ လာ ဘဲ နေ မည် လော” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၅၇ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး နိုင် ရန် အ တွက် မည် သူ မ ဆို ယေ ရှု ရှိ ရာ အ ရပ် ကို သိ လျှင် သ တင်း ပေး ရ မည် ဟု အ မိန့် ထုတ် ထား ကြ ၏။

11

¹ Now a certain man was sick, Lazarus from Bethany, of the village of Mary and her sister, Martha. ² It was that Mary who had anointed the Lord with ointment and wiped his feet with her hair, whose brother Lazarus was sick. ³ The sisters therefore sent to him, saying, “Lord, behold, he for whom you have great affection is sick.” ⁴ But when Jesus heard it, he said, “This sickness is not to death, but for the glory of God, that God’s Son may be glorified by it.”

⁵ Now Jesus loved Martha, and her sister, and Lazarus. ⁶ When therefore he heard that he was sick, he stayed two days in the place where he was. ⁷ Then after this he said to the disciples, “Let’s go into Judea again.” ⁸ The disciples asked him, “Rabbi, the Jews were just trying to stone you. Are you going there again?”

⁹ Jesus answered, “Aren’t there twelve hours of daylight? If a man walks in the day, he doesn’t stumble, because he sees the light of this world. ¹⁰ But if a man walks in the night, he stumbles, because the light isn’t in him.” ¹¹ He said these things, and after that, he said to them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going so that I may awake him out of sleep.”

¹² The disciples therefore said, “Lord, if he has fallen asleep, he will recover.” ¹³ Now Jesus had spoken of his death, but they thought that he spoke of taking rest in sleep. ¹⁴ So Jesus said to them plainly then, “Lazarus is dead. ¹⁵ I am glad for your sakes that I was not there, so that you may believe. Nevertheless, let’s go to him.” ¹⁶ Thomas therefore, who is called Didymus, 'Didymus' means 'Twin'. said to his fellow disciples, “Let’s also go, that we may die with him.”

¹⁷ So when Jesus came, he found that he had been in the tomb four days already. ¹⁸ Now Bethany was near Jerusalem, about fifteen stadia 15 stadia is about 2.8 kilometers or 1.7 miles away. ¹⁹ Many of the Jews had joined the women around Martha and Mary, to console them concerning their brother.

²⁰ Then when Martha heard that Jesus was coming, she went and met him, but Mary stayed in the house. ²¹ Therefore Martha said to Jesus, “Lord, if you would have been here, my brother wouldn’t have died. ²² Even now I know that whatever you ask of God, God will give you.” ²³ Jesus said to her, “Your brother will rise again.” ²⁴ Martha said to him, “I know that he will rise again in the resurrection at the last day.”

²⁵ Jesus said to her, “I am the resurrection and the life. He who believes in me will still live, even if he dies. ²⁶ Whoever lives and believes in me will never die. Do you believe this?” ²⁷ She said to him, “Yes, Lord. I have come to believe that you are the Christ, God’s Son, he who comes into the world.” ²⁸ When she had said this, she went away and called Mary, her sister, secretly, saying, “The Teacher is here and is calling you.” ²⁹ When she heard this, she arose quickly and went to him.

³⁰ Now Jesus had not yet come into the village, but was in the place where Martha met him. ³¹ Then the Jews who were with her in the house and were consoling her, when they saw Mary, that she rose up quickly and went out, followed her, saying, “She is going to the tomb to weep there.”

³² Therefore when Mary came to where Jesus was and saw him, she fell down at his feet, saying to him, “Lord, if you would have been here, my brother wouldn’t have died.” ³³ When Jesus therefore saw her weeping, and the Jews weeping who came with her, he groaned in the spirit and was troubled, ³⁴ and said, “Where have you laid him?” They told him, “Lord, come and see.” ³⁵ Jesus wept. ³⁶ The Jews therefore said, “See how much affection he had for him!” ³⁷ Some of them said, “Couldn’t this man, who opened the eyes of him who was blind, have also kept this man from dying?”

³⁸ Jesus therefore, again groaning in himself, came to the tomb. Now it was a cave, and a stone lay against it. ³⁹ Jesus said, “Take away the stone.” Martha, the sister of him who was dead, said to him, “Lord, by this time there is a stench, for he has been dead four days.” ⁴⁰ Jesus said to her, “Didn’t I tell you that if you believed, you would see God’s glory?”

⁴¹ So they took away the stone from the place where the dead man was lying. NU omits 'from the place where the dead man was lying.' Jesus lifted up his eyes and said, “Father, I thank you that you listened to me. ⁴² I know that you always listen to me, but because of the multitude standing around I said this, that they may believe that you sent me.” ⁴³ When he had said this, he cried with a loud voice, “Lazarus, come out!”

⁴⁴ He who was dead came out, bound hand and foot with wrappings, and his face was wrapped around with a cloth. Jesus said to them, “Free him, and let him go.”

⁴⁵ Therefore many of the Jews who came to Mary and saw what Jesus did believed in him. ⁴⁶ But some of them went away to the Pharisees and told them the things which Jesus had done. ⁴⁷ The chief priests therefore and the Pharisees gathered a council, and said, “What are we doing? For this man does many signs. ⁴⁸ If we leave him alone like this, everyone will believe in him, and the Romans will come and take away both our place and our nation.”

⁴⁹ But a certain one of them, Caiaphas, being high priest that year, said to them, “You know nothing at all, ⁵⁰ nor do you consider that it is advantageous for us that one man should die for the people, and that the whole nation not perish.” ⁵¹ Now he didn’t say this of himself, but being high priest that year, he prophesied that Jesus would die for the nation, ⁵² and not for the nation only, but that he might also gather together into one the children of God who are scattered abroad.

⁵³ So from that day forward they took counsel that they might put him to death. ⁵⁴ Jesus therefore walked no more openly among the Jews, but departed from there into the country near the wilderness, to a city called Ephraim. He stayed there with his disciples.

⁵⁵ Now the Passover of the Jews was at hand. Many went up from the country to Jerusalem before the Passover, to purify themselves. ⁵⁶ Then they sought for Jesus and spoke with one another as they stood in the temple, “What do you think—that he isn’t coming to the feast at all?” ⁵⁷ Now the chief priests and the Pharisees had commanded that if anyone knew where he was, he should report it, that they might seize him.