၉

^၁ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် တောင် တန်း ဒေ သ၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ လက် ဘ နွန် တောင် ခြေ ရှိ မြေ ထဲ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် တို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ ၏ ရှင် ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ၊ ^၂ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် တ ညီ တ ညွတ် တည်း စု ရုံး ကြ လေ ၏။

^၃ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ မူ ကား ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ နှင့် အာ ဣ မြို့ တို့ ကို ယော ရှု မည် သို့ တိုက် ခိုက် ခဲ့ သည် ကို ကြား သော အ ခါ၊ ^၄ သူ တို့ သည် လိမ္မာ ပါး နပ် စွာ ပ ရိ ယာယ် ဆင် လျက် သံ တ မန် အ ဖြစ် သွား ကြ ၏။ ဟောင်း နွမ်း သော အိတ်၊ ဟောင်း နွမ်း ပေါက် ပြဲ ၍ ဖာ ထေး ထား သော စ ပျစ် ဝိုင် ဘူး များ ကို မြည်း ပေါ် တင် ၍၊ ^၅ ဟောင်း နွမ်း ဖာ ထေး ထား သော ဖိ နပ် ကို စီး လျက်၊ ဟောင်း နွမ်း သော အ ဝတ် ကို လည်း ဝတ် လျက်၊ ခြောက် သွေ့ ကျိုး ကြေ သော ရိက္ခာ မုန့် များ ပါ လျက်၊ ^၆ ယော ရှု တပ် စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဝေး သော ပြည် မှ လာ ကြ ပြီ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပါ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က လည်း “သင် တို့ နှင့် မိတ် မ ဖွဲ့ နိုင်။ သင် တို့ သည် ငါ့ တို့ အ နီး အ နား ၌ နေ ထိုင် သူ များ လည်း ဖြစ် နိုင် ပါ သည်” ဟု ဟိ ဝိ လူ မျိုး တို့ အား ပြန် ပြော ၏။ ^၈ သူ တို့ က ယော ရှု အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင် ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို သော အ ခါ ယော ရှု က လည်း “သင် တို့ သည် မည် သူ တို့ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် က လာ ကြ သ နည်း” ဟု ပြန် မေး လေ ၏။

^၉ သူ တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အ ကြောင်း ကို ကြား ၍ အ လွန် ဝေး‌ သော ပြည် မှ လာ သော သ ခင် ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် သ တင်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ^၁၀ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ၏ ရှင် ဘု ရင် နှစ် ပါး ဖြစ် သော ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ ၌ နေ သော ဗာ ရှန် ဘု ရင် ဩ ဃ မင်း ကြီး တို့ ၌ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို လည်း ကောင်း ကြား သိ သော အ ခါ၊ ^၁၁ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် ပြည် သား များ က ငါ တို့ အား ‘လမ်း ခ ရီး အ တွက် ရိက္ခာ များ ကို ယူ ၍ သူ တို့ ကို သွား တွေ့ လော့။ ငါ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ကြောင်း၊ ငါ တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပါ မည့် အ ကြောင်း လျှောက် ထား လော့’ ဟု မှာ လိုက် ပါ ၏။ ^၁၂ သင် တို့ ထံ သို့ လာ ရန် ခ ရီး စ ထွက် ခဲ့ သော နေ့ ၌ အိမ် မှ ယူ လာ သော မုန့် သည် ပူ ပူ နွေး နွေး ပင် ရှိ ပါ ၏။ ယ ခု ကြည့် ပါ။ ခြောက် သွေ့ ကျိုး ကြေ ကုန် ပါ ပြီ။ ^၁၃ စ ပျစ် ဝိုင် ထည့် ခဲ့ သော ဘူး အ သစ် တို့ သည် လည်း ယ ခု မှာ ပေါက် ပြဲ ကုန် ပါ ပြီ။ အ ဝတ် နှင့် ဖိ နပ် တို့ မှာ လည်း ခ ရီး ဝေး မှ လာ ရ သော ကြောင့် စုတ် ပြတ် ကုန် ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ခွင့် မ ပန် ဘဲ သူ တို့ ၏ အ စား အ စာ ကို ယူ ကြ ၏။ ^၁၅ ယော ရှု လည်း သူ တို့ နှင့် ငြိမ်း ချမ်း ရေး ယူ ၏။ သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ရန် က တိ သစ္စာ ပြု ၏။ လူ ထု ခေါင်း ဆောင် တို့ က လည်း သ ဘော တူ ကျိန် ဆို ကြ ၏။

^၁၆ ထို သို့ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး သုံး ရက် လွန် သော အ ခါ ထို သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အ နီး အ နား ၌ နေ သော အိမ် နီး ချင်း ပြည် သား များ ဖြစ် နေ သည် ကို သိ ရ လေ ၏။ ^၁၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ခ ရီး ပြု ကြ ရာ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထို သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂိ ဗောင် မြို့၊ ခေ ဖိ ရ မြို့၊ ဗေ ရုတ် မြို့၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ^၁၈ လူ ထု ခေါင်း ဆောင် တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ကျိန် ဆို ထား ပြီ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က သူ တို့ ကို မ တိုက် ခိုက် ဘဲ နေ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး က ခေါင်း ဆောင် တို့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၁၉ ခေါင်း ဆောင် အ ပေါင်း တို့ က လည်း လူ ထု တစ် ရပ် လုံး အား “ငါ တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ သူ တို့ နှင့် ကျိန် ဆို ထား သော ကြောင့် သူ တို့ ကို ထိ ပါး ၍ မ ရ။ ^၂၀ သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ရ မည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ နှင့် ကျိန် ဆို ထား သော ကြောင့် အ မျက် တော် သည် ငါ တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၁ “ခေါင်း ဆောင် တို့ ပြော ထား သည့် အ တိုင်း သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ပြီး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး အ တွက် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် ပေး ရ သော အ လုပ် ကို လုပ် စေ” ဟု ခေါင်း ဆောင် တို့ က သူ တို့ အား ဆို ၏။

^၂၂ ယော ရှု သည် ထို သူ တို့ ကို ခေါ် ၍ “သင် တို့ သည် ငါ တို့ အ နီး အ နား ၌ နေ ထိုင် ကြ ပါ လျက် နှင့် ‘သင် တို့ နှင့် ဝေး ကွာ သော အ ရပ် မှ လာ ပါ သည်’ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ ကို လှည့် စား ပြော ဆို သ နည်း။ ^၂၃ ယ ခု မှာ သင် တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ကို ခံ ရ လေ ပြီ။ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် သော သူ များ အ ဖြစ် အ စဉ် အ မြဲ အ စေ ခံ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၄ သူ တို့ က လည်း ယော ရှု အား “အ ရှင် တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် ဤ ပြည် သား တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ပြီး ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အ ရှင် တို့ အား ပေး မည် ဟု အ ရှင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိ မိ အ စေ အ ပါး မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကောင်း စွာ သိ ထား ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း အ သတ် ခံ ရ မည် ကို ကြောက် လွန်း သ ဖြင့် ဤ သို့ ပြု ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၅ ကြည့် ပါ လော့။ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင့် လက် ၌ ရှိ ပါ ၏။ ကောင်း မည်၊ သင့် မည် ဟု ထင် သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။

^၂၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ အ သတ် မ ခံ ရ စေ ရန် ယော ရှု သည် သူ တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ လက် မှ ကယ် နုတ် လေ ၏။ ^၂၇ ထို နေ့ ၌ ပင် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော အ ရပ် ၌ တည် သော ယဇ် ပလ္လင် နှင့် အစ္စ‌ ရေး လူ ထု အ တွက် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် သော သူ များ အ ဖြစ် ‌ယော ရှု စီ ရင် ပေး ထား ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို အ မှု ကို သူ တို့ ပြု ကြ ၏။

9

¹ When all the kings who were beyond the Jordan, in the hill country, and in the lowland, and on all the shore of the great sea in front of Lebanon, the Hittite, the Amorite, the Canaanite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite, heard of it ² they gathered themselves together to fight with Joshua and with Israel, with one accord.

³ But when the inhabitants of Gibeon heard what Joshua had done to Jericho and to Ai, ⁴ they also resorted to a ruse, and went and made as if they had been ambassadors, and took old sacks on their donkeys, and old, torn-up and bound up wine skins, ⁵ and old and patched sandals on their feet, and wore old garments. All the bread of their food supply was dry and moldy. ⁶ They went to Joshua at the camp at Gilgal, and said to him and to the men of Israel, “We have come from a far country. Now therefore make a covenant with us.”

⁷ The men of Israel said to the Hivites, “What if you live among us? How could we make a covenant with you?” ⁸ They said to Joshua, “We are your servants.” Joshua said to them, “Who are you? Where do you come from?”

⁹ They said to him, “Your servants have come from a very far country because of the name of Yahweh your God; for we have heard of his fame, all that he did in Egypt, ¹⁰ and all that he did to the two kings of the Amorites who were beyond the Jordan, to Sihon king of Heshbon and to Og king of Bashan, who was at Ashtaroth. ¹¹ Our elders and all the inhabitants of our country spoke to us, saying, ‘Take supplies in your hand for the journey, and go to meet them. Tell them, “We are your servants. Now make a covenant with us.” ’ ¹² This our bread we took hot for our supplies out of our houses on the day we went out to go to you; but now, behold, it is dry, and has become moldy. ¹³ These wine skins, which we filled, were new; and behold, they are torn. These our garments and our sandals have become old because of the very long journey.”

¹⁴ The men sampled their provisions, and didn’t ask counsel from Yahweh’s mouth. ¹⁵ Joshua made peace with them, and made a covenant with them, to let them live. The princes of the congregation swore to them.

¹⁶ At the end of three days after they had made a covenant with them, they heard that they were their neighbors, and that they lived among them. ¹⁷ The children of Israel traveled and came to their cities on the third day. Now their cities were Gibeon, Chephirah, Beeroth, and Kiriath Jearim. ¹⁸ The children of Israel didn’t strike them, because the princes of the congregation had sworn to them by Yahweh, the God of Israel. All the congregation murmured against the princes.

¹⁹ But all the princes said to all the congregation, “We have sworn to them by Yahweh, the God of Israel. Now therefore we may not touch them. ²⁰ We will do this to them, and let them live; lest wrath be on us, because of the oath which we swore to them.” ²¹ The princes said to them, “Let them live.” So they became wood cutters and drawers of water for all the congregation, as the princes had spoken to them.

²² Joshua called for them, and he spoke to them, saying, “Why have you deceived us, saying, ‘We are very far from you,’ when you live among us? ²³ Now therefore you are cursed, and some of you will never fail to be slaves, both wood cutters and drawers of water for the house of my God.”

²⁴ They answered Joshua, and said, “Because your servants were certainly told how Yahweh your God commanded his servant Moses to give you all the land, and to destroy all the inhabitants of the land from before you. Therefore we were very afraid for our lives because of you, and have done this thing. ²⁵ Now, behold, we are in your hand. Do to us as it seems good and right to you to do.”

²⁶ He did so to them, and delivered them out of the hand of the children of Israel, so that they didn’t kill them. ²⁷ That day Joshua made them wood cutters and drawers of water for the congregation and for Yahweh’s altar to this day, in the place which he should choose.

၉

^၁ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် တောင် တန်း ဒေ သ၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ လက် ဘ နွန် တောင် ခြေ ရှိ မြေ ထဲ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် တို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ ၏ ရှင် ဘု ရင် အ ပေါင်း တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ၊ ^၂ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် တ ညီ တ ညွတ် တည်း စု ရုံး ကြ လေ ၏။

^၃ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ မူ ကား ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ နှင့် အာ ဣ မြို့ တို့ ကို ယော ရှု မည် သို့ တိုက် ခိုက် ခဲ့ သည် ကို ကြား သော အ ခါ၊ ^၄ သူ တို့ သည် လိမ္မာ ပါး နပ် စွာ ပ ရိ ယာယ် ဆင် လျက် သံ တ မန် အ ဖြစ် သွား ကြ ၏။ ဟောင်း နွမ်း သော အိတ်၊ ဟောင်း နွမ်း ပေါက် ပြဲ ၍ ဖာ ထေး ထား သော စ ပျစ် ဝိုင် ဘူး များ ကို မြည်း ပေါ် တင် ၍၊ ^၅ ဟောင်း နွမ်း ဖာ ထေး ထား သော ဖိ နပ် ကို စီး လျက်၊ ဟောင်း နွမ်း သော အ ဝတ် ကို လည်း ဝတ် လျက်၊ ခြောက် သွေ့ ကျိုး ကြေ သော ရိက္ခာ မုန့် များ ပါ လျက်၊ ^၆ ယော ရှု တပ် စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဝေး သော ပြည် မှ လာ ကြ ပြီ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပါ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က လည်း “သင် တို့ နှင့် မိတ် မ ဖွဲ့ နိုင်။ သင် တို့ သည် ငါ့ တို့ အ နီး အ နား ၌ နေ ထိုင် သူ များ လည်း ဖြစ် နိုင် ပါ သည်” ဟု ဟိ ဝိ လူ မျိုး တို့ အား ပြန် ပြော ၏။ ^၈ သူ တို့ က ယော ရှု အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင် ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို သော အ ခါ ယော ရှု က လည်း “သင် တို့ သည် မည် သူ တို့ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် က လာ ကြ သ နည်း” ဟု ပြန် မေး လေ ၏။

^၉ သူ တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် အ ကြောင်း ကို ကြား ၍ အ လွန် ဝေး‌ သော ပြည် မှ လာ သော သ ခင် ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် သ တင်း တော် ကို လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို လည်း‌ ကောင်း၊ ^၁၀ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ၏ ရှင် ဘု ရင် နှစ် ပါး ဖြစ် သော ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ ၌ နေ သော ဗာ ရှန် ဘု ရင် ဩ ဃ မင်း ကြီး တို့ ၌ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ မျှ တို့ ကို လည်း ကောင်း ကြား သိ သော အ ခါ၊ ^၁၁ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် ပြည် သား များ က ငါ တို့ အား ‘လမ်း ခ ရီး အ တွက် ရိက္ခာ များ ကို ယူ ၍ သူ တို့ ကို သွား တွေ့ လော့။ ငါ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ကျွန် များ ဖြစ် ကြောင်း၊ ငါ တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပါ မည့် အ ကြောင်း လျှောက် ထား လော့’ ဟု မှာ လိုက် ပါ ၏။ ^၁၂ သင် တို့ ထံ သို့ လာ ရန် ခ ရီး စ ထွက် ခဲ့ သော နေ့ ၌ အိမ် မှ ယူ လာ သော မုန့် သည် ပူ ပူ နွေး နွေး ပင် ရှိ ပါ ၏။ ယ ခု ကြည့် ပါ။ ခြောက် သွေ့ ကျိုး ကြေ ကုန် ပါ ပြီ။ ^၁၃ စ ပျစ် ဝိုင် ထည့် ခဲ့ သော ဘူး အ သစ် တို့ သည် လည်း ယ ခု မှာ ပေါက် ပြဲ ကုန် ပါ ပြီ။ အ ဝတ် နှင့် ဖိ နပ် တို့ မှာ လည်း ခ ရီး ဝေး မှ လာ ရ သော ကြောင့် စုတ် ပြတ် ကုန် ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ခွင့် မ ပန် ဘဲ သူ တို့ ၏ အ စား အ စာ ကို ယူ ကြ ၏။ ^၁၅ ယော ရှု လည်း သူ တို့ နှင့် ငြိမ်း ချမ်း ရေး ယူ ၏။ သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ရန် က တိ သစ္စာ ပြု ၏။ လူ ထု ခေါင်း ဆောင် တို့ က လည်း သ ဘော တူ ကျိန် ဆို ကြ ၏။

^၁၆ ထို သို့ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး သုံး ရက် လွန် သော အ ခါ ထို သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အ နီး အ နား ၌ နေ သော အိမ် နီး ချင်း ပြည် သား များ ဖြစ် နေ သည် ကို သိ ရ လေ ၏။ ^၁၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ခ ရီး ပြု ကြ ရာ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ ထို သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂိ ဗောင် မြို့၊ ခေ ဖိ ရ မြို့၊ ဗေ ရုတ် မြို့၊ ကိ ရ ယတ် ယာ ရိမ် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ^၁၈ လူ ထု ခေါင်း ဆောင် တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ကျိန် ဆို ထား ပြီ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က သူ တို့ ကို မ တိုက် ခိုက် ဘဲ နေ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး က ခေါင်း ဆောင် တို့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၁၉ ခေါင်း ဆောင် အ ပေါင်း တို့ က လည်း လူ ထု တစ် ရပ် လုံး အား “ငါ တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ သူ တို့ နှင့် ကျိန် ဆို ထား သော ကြောင့် သူ တို့ ကို ထိ ပါး ၍ မ ရ။ ^၂၀ သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ရ မည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ နှင့် ကျိန် ဆို ထား သော ကြောင့် အ မျက် တော် သည် ငါ တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၁ “ခေါင်း ဆောင် တို့ ပြော ထား သည့် အ တိုင်း သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ပြီး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး အ တွက် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် ပေး ရ သော အ လုပ် ကို လုပ် စေ” ဟု ခေါင်း ဆောင် တို့ က သူ တို့ အား ဆို ၏။

^၂၂ ယော ရှု သည် ထို သူ တို့ ကို ခေါ် ၍ “သင် တို့ သည် ငါ တို့ အ နီး အ နား ၌ နေ ထိုင် ကြ ပါ လျက် နှင့် ‘သင် တို့ နှင့် ဝေး ကွာ သော အ ရပ် မှ လာ ပါ သည်’ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ ကို လှည့် စား ပြော ဆို သ နည်း။ ^၂၃ ယ ခု မှာ သင် တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ကို ခံ ရ လေ ပြီ။ ငါ့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် သော သူ များ အ ဖြစ် အ စဉ် အ မြဲ အ စေ ခံ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၄ သူ တို့ က လည်း ယော ရှု အား “အ ရှင် တို့ ရှေ့ မှောက် တွင် ဤ ပြည် သား တို့ ကို သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ပြီး ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အ ရှင် တို့ အား ပေး မည် ဟု အ ရှင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိ မိ အ စေ အ ပါး မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကောင်း စွာ သိ ထား ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း အ သတ် ခံ ရ မည် ကို ကြောက် လွန်း သ ဖြင့် ဤ သို့ ပြု ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၅ ကြည့် ပါ လော့။ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင့် လက် ၌ ရှိ ပါ ၏။ ကောင်း မည်၊ သင့် မည် ဟု ထင် သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။

^၂၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ အ သတ် မ ခံ ရ စေ ရန် ယော ရှု သည် သူ တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ လက် မှ ကယ် နုတ် လေ ၏။ ^၂၇ ထို နေ့ ၌ ပင် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော အ ရပ် ၌ တည် သော ယဇ် ပလ္လင် နှင့် အစ္စ‌ ရေး လူ ထု အ တွက် ထင်း ခွေ၊ ရေ ခပ် သော သူ များ အ ဖြစ် ‌ယော ရှု စီ ရင် ပေး ထား ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို အ မှု ကို သူ တို့ ပြု ကြ ၏။

9

¹ When all the kings who were beyond the Jordan, in the hill country, and in the lowland, and on all the shore of the great sea in front of Lebanon, the Hittite, the Amorite, the Canaanite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite, heard of it ² they gathered themselves together to fight with Joshua and with Israel, with one accord.

³ But when the inhabitants of Gibeon heard what Joshua had done to Jericho and to Ai, ⁴ they also resorted to a ruse, and went and made as if they had been ambassadors, and took old sacks on their donkeys, and old, torn-up and bound up wine skins, ⁵ and old and patched sandals on their feet, and wore old garments. All the bread of their food supply was dry and moldy. ⁶ They went to Joshua at the camp at Gilgal, and said to him and to the men of Israel, “We have come from a far country. Now therefore make a covenant with us.”

⁷ The men of Israel said to the Hivites, “What if you live among us? How could we make a covenant with you?” ⁸ They said to Joshua, “We are your servants.” Joshua said to them, “Who are you? Where do you come from?”

⁹ They said to him, “Your servants have come from a very far country because of the name of Yahweh your God; for we have heard of his fame, all that he did in Egypt, ¹⁰ and all that he did to the two kings of the Amorites who were beyond the Jordan, to Sihon king of Heshbon and to Og king of Bashan, who was at Ashtaroth. ¹¹ Our elders and all the inhabitants of our country spoke to us, saying, ‘Take supplies in your hand for the journey, and go to meet them. Tell them, “We are your servants. Now make a covenant with us.” ’ ¹² This our bread we took hot for our supplies out of our houses on the day we went out to go to you; but now, behold, it is dry, and has become moldy. ¹³ These wine skins, which we filled, were new; and behold, they are torn. These our garments and our sandals have become old because of the very long journey.”

¹⁴ The men sampled their provisions, and didn’t ask counsel from Yahweh’s mouth. ¹⁵ Joshua made peace with them, and made a covenant with them, to let them live. The princes of the congregation swore to them.

¹⁶ At the end of three days after they had made a covenant with them, they heard that they were their neighbors, and that they lived among them. ¹⁷ The children of Israel traveled and came to their cities on the third day. Now their cities were Gibeon, Chephirah, Beeroth, and Kiriath Jearim. ¹⁸ The children of Israel didn’t strike them, because the princes of the congregation had sworn to them by Yahweh, the God of Israel. All the congregation murmured against the princes.

¹⁹ But all the princes said to all the congregation, “We have sworn to them by Yahweh, the God of Israel. Now therefore we may not touch them. ²⁰ We will do this to them, and let them live; lest wrath be on us, because of the oath which we swore to them.” ²¹ The princes said to them, “Let them live.” So they became wood cutters and drawers of water for all the congregation, as the princes had spoken to them.

²² Joshua called for them, and he spoke to them, saying, “Why have you deceived us, saying, ‘We are very far from you,’ when you live among us? ²³ Now therefore you are cursed, and some of you will never fail to be slaves, both wood cutters and drawers of water for the house of my God.”

²⁴ They answered Joshua, and said, “Because your servants were certainly told how Yahweh your God commanded his servant Moses to give you all the land, and to destroy all the inhabitants of the land from before you. Therefore we were very afraid for our lives because of you, and have done this thing. ²⁵ Now, behold, we are in your hand. Do to us as it seems good and right to you to do.”

²⁶ He did so to them, and delivered them out of the hand of the children of Israel, so that they didn’t kill them. ²⁷ That day Joshua made them wood cutters and drawers of water for the congregation and for Yahweh’s altar to this day, in the place which he should choose.