၁၀

^၁ ယော ရှု သည် အာ ဣ မြို့ ကို သိမ်း ၍ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ အာ ဣ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု ၍ ချေ မှုန်း ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပြီး အ တူ နေ ထိုင် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင် အ ဒေါ နိ ဇေ ဒက် မင်း ကြီး ကြား သော အ ခါ၊ ^၂ အ လွန် ကြောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ဂိ ဗောင် မြို့ သည် မင်း နေ ပြည် တော် မြို့ ကဲ့ သို့ ခမ်း နား ကြီး ကျယ် သော မြို့ ဖြစ် ၏။ အာ ဣ မြို့ ထက် ကြီး ၍ ထို မြို့ ရှိ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း စစ် သူ ရဲ များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၃ ထို့ ကြောင့် ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင် အ ဒေါ နိ ဇေ ဒက် မင်း ကြီး သည် ဟေ ဗြုန် ဘု ရင် ဟော ဟံ မင်း ကြီး၊ ယာ မုတ် ဘု ရင် ပိ ရံ မင်း ကြီး၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင် ယာ ဖျာ မင်း ကြီး၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် ဒေ ဗိ ရ မင်း ကြီး တို့ ထံ သို့ လူ လွှတ် ကာ၊ ^၄ “ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် ယော ရှု နှင့် လည်း ကောင်း၊ အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် လည်း ကောင်း မိတ် ဖွဲ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ဂိ ဗောင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ့ ကို လာ ကူ ညီ ကြ ပါ” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် အာ မော ရိ ဘု ရင် ငါး ပါး ဖြစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် တို့ သည် သူ တို့ ၏ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ပူး ပေါင်း စစ် ချီ ကြ ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ၍ ဂိ ဗောင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် ဂိ လာ ဂါ လ အ ရပ် ၌ တပ် စ ခန်း ချ နေ သော ယော ရှု ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် သော အာ မော ရိ ဘု ရင် တို့ ပူး ပေါင်း ပြီး အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လာ တိုက် ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကို ပစ် မ ထား ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် လာ ၍ ကူ ညီ ကယ် တင် ပါ လော့” ဟု လျှောက် ဆို စေ ၏။

^၇ ယော ရှု သည် လည်း ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ စစ် တပ် တစ် တပ် လုံး ကို ခေါ် ၍ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် မှ စစ် ချီ ထွက် လေ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယော ရှု အား “သူ တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို မ ကြောက် နှင့်။ သင့် ရှေ့ ၌ ထို သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ ခံ ရပ် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ ယော ရှု သည် ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် မှ တစ် ည လုံး စစ် ချီ ၍ ရန် သူ တို့ ကို အ လစ် ဝင် တိုက် လေ ၏။ ^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ ကို အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ရှေ့ ၌ က စဉ့် က လျား ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ သည် ဂိ ဗောင် မြို့ ၌ ရန် သူ အ မြောက် အ မြား ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပြီး ဗေ သော ရုန် မြို့ သို့ တက် သွား သော လမ်း အ တိုင်း အ ဇေ ကာ မြို့၊ မက္က ဒါ မြို့ တိုင် အောင် လိုက် လံ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ^၁၁ ထို သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ရှေ့ မှ ထွက် ပြေး ကြ ၍ ဗေ သော ရုန် မြို့ မှ ဆင်း သွား ရာ လမ်း တွင် အ ဇေ ကာ မြို့ တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် မှ မိုး သီး လုံး ကြီး များ ကို သူ တို့ အ ပေါ် ကျ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သေ ကုန် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ ဓား ဖြင့်‌ သေ သော သူ ထက် မိုး သီး ကြောင့် သေ သော သူ ပို များ ၏။

^၁၂ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ လက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် တော် မူ သော နေ့ ၌ ယော ရှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပြီး လျှင် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ ရှေ့ မှောက် တွင် “အို နေ၊ ဂိ ဗောင် မြို့ ပေါ် တန့် နေ လော့။ အို လ၊ အာ ယ လုန် ချိုင့် ဝှမ်း ပေါ် တန့် နေ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ လူ မျိုး တော် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို လက် တုံ့ ပြန် ပြီး သည် အ ထိ နေ သည် ငြိမ် ဝပ် လျက်၊ လ သည် တန့် လျက် နေ ၏။ ထို အ‌ ကြောင်း ကို ယာ ရှာ စာ အုပ် ၌ ရေး ဖွဲ့ ထား ၏။ နေ သည် တစ် နေ့ လုံး မ ရွှေ့ မ လျား၊ ကောင်း ကင် အ လယ် ၌ တန့် လျက် နေ ၏။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ ကဲ့ သို့ လူ ၏ စ ကား ကို နား ညောင်း သော အ ဖြစ် မျိုး ယ ခင် က မ ဖြစ် ဖူး၊ နောင် လည်း ဖြစ် မည် မ ဟုတ်။ စင် စစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ ခဲ့ ၏။

^၁၅ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ပြန် လာ ခဲ့ ကြ ၏။

^၁၆ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး တို့ မှာ မူ ထွက် ပြေး ၍ မက္က ဒါ အ ရပ် ရှိ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ပုန်း နေ ကြ ၏။ ^၁၇ “ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး သည် မက္က ဒါ အ ရပ် ရှိ လိုဏ် ဂူ ထဲ ၌ ပုန်း နေ သည် ကို တွေ့ ပါ ပြီ” ဟု ယော ရှု အား ကြား လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ ^၁၈ ယော ရှု က “လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး များ နှင့် ပိတ် ထား ၍ လူ စောင့် ချ ထား ခဲ့ လော့။ ^၁၉ သင် တို့ မူ ကား ရပ် စောင့် မ နေ ဘဲ ရန် သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ လော့။ မြို့ ထဲ သို့ သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ မ ဝင် စေ နှင့်။ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၀ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ရန် သူ အ မြောက် အ မြား ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပြီး အ ပြီး တိုင် ချေ မှုန်း ခဲ့ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သော သူ တို့ သည် ခံ တပ် မြို့ သို့ ပြေး ဝင် ကြ ၏။ ^၂၁ အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ရှု စ ခန်း ချ ရာ မက္က ဒါ အ ရပ် သို့ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် ‌ရောက် လာ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို မည် သူ မျှ ရန် မ စ ဝံ့ ကြ ချေ။

^၂၂ ယော ရှု က လူ တို့ အား “လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ဖွင့် ပြီး ထို ဂူ ထဲ မှ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး ကို ငါ့ ထံ သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ခဲ့ ကြ လော့” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ^၂၃ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး ဖြစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် တို့ ကို လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ခေါ် ထုတ် လာ ကြ ၏။ ^၂၄ ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို ယော ရှု ထံ ခေါ် ဆောင် လာ သော အ ခါ ယော ရှု က အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် သူ နှင့် အ တူ စစ် ချီ ခဲ့ သော စစ် သူ ရဲ တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး တို့ အား “လာ ကြ၊ ဤ ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ လည် ပင်း ကို တက် နင်း ကြ” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ လည်း လာ ၍ ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ လည် ပင်း ကို တက် နင်း ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ယော ရှု က သူ တို့ အား “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ စိတ် မ ပျက် ကြ နှင့်။ အား ယူ ၍ ရဲ ရင့် ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် သော ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ သို့ ဖြစ် စေ တော် မူ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် ယော ရှု သည် ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို ရိုက် နှက် ပြီး အ သေ သတ် ကာ သစ် ပင် ငါး ပင် ပေါ် ၌ ချိတ် ဆွဲ ထား လေ ၏။ သူ တို့ သည် နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် သစ် ပင် ၌ ချိတ် ဆွဲ ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၂၇ နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ယော ရှု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ အ လောင်း ကို သစ် ပင် ပေါ် မှ ချ ပြီး သူ တို့ ပုန်း အောင်း ခဲ့ သည့် လိုဏ် ဂူ ထဲ သို့ ပစ် ထည့် ကာ လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး များ ဖြင့် ပိတ် ထား လေ ၏။ ထို ကျောက် တုံး ကြီး များ သည် ယ နေ့ တိုင် ရှိ သေး ၏။

^၂၈ ထို နေ့ မှာ ပင် ယော ရှု သည် မက္က ဒါ မြို့ ကို သိမ်း ပိုက် ပြီး မြို့ သူ မြို့ သား နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ သူ တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဂျေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ မက္က ဒါ ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် မက္က ဒါ မြို့ မှ လိ ဗ န မြို့ သို့ ချီ တက် ပြီး လိ ဗ န မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် သူတို့ သည် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဂျေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် လိ ဗ န မြို့ မှ လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ချီ တက် ပြီး ထို မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လာ ခိ ရှ မြို့ ကို လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ထို မြို့ ကို သိမ်း ၍ လိ ဗ န မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ဂေ ဇာ ဘု ရင် ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် လာ ခိ ရှ ဘု ရင် ကို စစ် ကူ ပေး ရန် ချီ လာ ၏။ ယော ရှု သည် ထို ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ စစ် သည် တို့ ကို အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ မ ရှိ အောင် ချေ မှုန်း လေ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် လာ ခိ ရှ မြို့ မှ ဧ ဂ လုန် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍ ထို မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၃၅ သူ တို့ သည် ထို မြို့ ကို နေ့ ချင်း သိမ်း ပိုက် ၏။ လာ ခိ ရှ မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ ချင်း တွင် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၍ တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဧ ဂ လုန် မြို့ မှ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ချီ တက် ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ၏။ ^၃၇ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် နှင့် တ ကွ မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ ဧ ဂ လုန် မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

^၃၈ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ လှည့် ၍ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် နှင့် တ ကွ မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို ပြု သ ကဲ့ သို့၊ လိ ဗ န မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ဒေ ဗိ ရ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၄၀ ဤ သို့ ဖြင့် ယော ရှု သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ နေ ဂေ့ အ ရပ်၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ တောင် စောင်း တစ် လျှောက် စ သည့် ထို ဒေ သ တစ် ခု လုံး နှင့် ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို လုပ် ကြံ လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ ဟူ သ မျှ ကို သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၄၁ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် မှ ဂါ ဇ အ ရပ် တိုင် အောင်၊ ဂိ ဗောင် မြို့ မှ ဂေါ ရှင် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ၏။ ^၄၂ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ သော ကြောင့် ယော ရှု သည် ရှင် ဘု ရင် တို့ နှင့် တ ကွ သူ တို့ ၏ တိုင်း ပြည် များ ကို တစ် ချီ တည်း သိမ်း ပိုက် အောင် မြင် ခဲ့‌ လေ ၏။

^၄၃ ထို့ နောက် တွင် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် တပ် စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ပြန် လာ ခဲ့ ကြ လေ ၏။

10

¹ Now when Adoni-Zedek king of Jerusalem heard how Joshua had taken Ai, and had utterly destroyed it; as he had done to Jericho and her king, so he had done to Ai and her king; and how the inhabitants of Gibeon had made peace with Israel, and were among them, ² they were very afraid, because Gibeon was a great city, as one of the royal cities, and because it was greater than Ai, and all its men were mighty.

³ Therefore Adoni-Zedek king of Jerusalem sent to Hoham king of Hebron, Piram king of Jarmuth, Japhia king of Lachish, and Debir king of Eglon, saying, ⁴ “Come up to me and help me. Let’s strike Gibeon; for they have made peace with Joshua and with the children of Israel.” ⁵ Therefore the five kings of the Amorites, the king of Jerusalem, the king of Hebron, the king of Jarmuth, the king of Lachish, and the king of Eglon, gathered themselves together and went up, they and all their armies, and encamped against Gibeon, and made war against it.

⁶ The men of Gibeon sent to Joshua at the camp at Gilgal, saying, “Don’t abandon your servants! Come up to us quickly and save us! Help us; for all the kings of the Amorites that dwell in the hill country have gathered together against us.”

⁷ So Joshua went up from Gilgal, he and the whole army with him, including all the mighty men of valor. ⁸ Yahweh said to Joshua, “Don’t fear them, for I have delivered them into your hands. Not a man of them will stand before you.”

⁹ Joshua therefore came to them suddenly. He marched from Gilgal all night. ¹⁰ Yahweh confused them before Israel. He killed them with a great slaughter at Gibeon, and chased them by the way of the ascent of Beth Horon, and struck them to Azekah and to Makkedah. ¹¹ As they fled from before Israel, while they were at the descent of Beth Horon, Yahweh hurled down great stones from the sky on them to Azekah, and they died. There were more who died from the hailstones than those whom the children of Israel killed with the sword.

¹² Then Joshua spoke to Yahweh in the day when Yahweh delivered up the Amorites before the children of Israel. He said in the sight of Israel, “Sun, stand still on Gibeon! You, moon, stop in the valley of Aijalon!” ¹³ The sun stood still, and the moon stayed, until the nation had avenged themselves of their enemies. Isn’t this written in the book of Jashar? The sun stayed in the middle of the sky, and didn’t hurry to go down about a whole day. ¹⁴ There was no day like that before it or after it, that Yahweh listened to the voice of a man; for Yahweh fought for Israel.

¹⁵ Joshua returned, and all Israel with him, to the camp to Gilgal.

¹⁶ These five kings fled, and hid themselves in the cave at Makkedah. ¹⁷ Joshua was told, saying, “The five kings have been found, hidden in the cave at Makkedah.” ¹⁸ Joshua said, “Roll large stones to cover the cave’s entrance, and set men by it to guard them; ¹⁹ but don’t stay there. Pursue your enemies, and attack them from the rear. Don’t allow them to enter into their cities; for Yahweh your God has delivered them into your hand.”

²⁰ When Joshua and the children of Israel had finished killing them with a very great slaughter until they were consumed, and the remnant which remained of them had entered into the fortified cities, ²¹ all the people returned to the camp to Joshua at Makkedah in peace. None moved his tongue against any of the children of Israel.

²² Then Joshua said, “Open the cave entrance, and bring those five kings out of the cave to me.” ²³ They did so, and brought those five kings out of the cave to him: the king of Jerusalem, the king of Hebron, the king of Jarmuth, the king of Lachish, and the king of Eglon. ²⁴ When they brought those kings out to Joshua, Joshua called for all the men of Israel, and said to the chiefs of the men of war who went with him, “Come near. Put your feet on the necks of these kings.” They came near, and put their feet on their necks. ²⁵ Joshua said to them, “Don’t be afraid, nor be dismayed. Be strong and courageous, for Yahweh will do this to all your enemies against whom you fight.” ²⁶ Afterward Joshua struck them, put them to death, and hanged them on five trees. They were hanging on the trees until the evening. ²⁷ At the time of the going down of the sun, Joshua commanded, and they took them down off the trees, and threw them into the cave in which they had hidden themselves, and laid great stones on the mouth of the cave, which remain to this very day.

²⁸ Joshua took Makkedah on that day, and struck it with the edge of the sword, with its king. He utterly destroyed it and all the souls who were in it. He left no one remaining. He did to the king of Makkedah as he had done to the king of Jericho.

²⁹ Joshua passed from Makkedah, and all Israel with him, to Libnah, and fought against Libnah. ³⁰ Yahweh delivered it also, with its king, into the hand of Israel. He struck it with the edge of the sword, and all the souls who were in it. He left no one remaining in it. He did to its king as he had done to the king of Jericho.

³¹ Joshua passed from Libnah, and all Israel with him, to Lachish, and encamped against it, and fought against it. ³² Yahweh delivered Lachish into the hand of Israel. He took it on the second day, and struck it with the edge of the sword, with all the souls who were in it, according to all that he had done to Libnah. ³³ Then Horam king of Gezer came up to help Lachish; and Joshua struck him and his people, until he had left him no one remaining.

³⁴ Joshua passed from Lachish, and all Israel with him, to Eglon; and they encamped against it and fought against it. ³⁵ They took it on that day, and struck it with the edge of the sword. He utterly destroyed all the souls who were in it that day, according to all that he had done to Lachish.

³⁶ Joshua went up from Eglon, and all Israel with him, to Hebron; and they fought against it. ³⁷ They took it, and struck it with the edge of the sword, with its king and all its cities, and all the souls who were in it. He left no one remaining, according to all that he had done to Eglon; but he utterly destroyed it, and all the souls who were in it.

³⁸ Joshua returned, and all Israel with him, to Debir, and fought against it. ³⁹ He took it, with its king and all its cities. They struck them with the edge of the sword, and utterly destroyed all the souls who were in it. He left no one remaining. As he had done to Hebron, so he did to Debir, and to its king; as he had done also to Libnah, and to its king.

⁴⁰ So Joshua struck all the land, the hill country, the South, the lowland, the slopes, and all their kings. He left no one remaining, but he utterly destroyed all that breathed, as Yahweh, the God of Israel, commanded. ⁴¹ Joshua struck them from Kadesh Barnea even to Gaza, and all the country of Goshen, even to Gibeon. ⁴² Joshua took all these kings and their land at one time because Yahweh, the God of Israel, fought for Israel.

⁴³ Joshua returned, and all Israel with him, to the camp to Gilgal.

၁၀

^၁ ယော ရှု သည် အာ ဣ မြို့ ကို သိမ်း ၍ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ အာ ဣ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု ၍ ချေ မှုန်း ခဲ့ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ နှင့် မိတ် ဖွဲ့ ပြီး အ တူ နေ ထိုင် ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင် အ ဒေါ နိ ဇေ ဒက် မင်း ကြီး ကြား သော အ ခါ၊ ^၂ အ လွန် ကြောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ဂိ ဗောင် မြို့ သည် မင်း နေ ပြည် တော် မြို့ ကဲ့ သို့ ခမ်း နား ကြီး ကျယ် သော မြို့ ဖြစ် ၏။ အာ ဣ မြို့ ထက် ကြီး ၍ ထို မြို့ ရှိ ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း စစ် သူ ရဲ များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၃ ထို့ ကြောင့် ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင် အ ဒေါ နိ ဇေ ဒက် မင်း ကြီး သည် ဟေ ဗြုန် ဘု ရင် ဟော ဟံ မင်း ကြီး၊ ယာ မုတ် ဘု ရင် ပိ ရံ မင်း ကြီး၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင် ယာ ဖျာ မင်း ကြီး၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် ဒေ ဗိ ရ မင်း ကြီး တို့ ထံ သို့ လူ လွှတ် ကာ၊ ^၄ “ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် ယော ရှု နှင့် လည်း ကောင်း၊ အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် လည်း ကောင်း မိတ် ဖွဲ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ဂိ ဗောင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ့ ကို လာ ကူ ညီ ကြ ပါ” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် အာ မော ရိ ဘု ရင် ငါး ပါး ဖြစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် တို့ သည် သူ တို့ ၏ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ပူး ပေါင်း စစ် ချီ ကြ ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ၍ ဂိ ဗောင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် ဂိ လာ ဂါ လ အ ရပ် ၌ တပ် စ ခန်း ချ နေ သော ယော ရှု ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် သော အာ မော ရိ ဘု ရင် တို့ ပူး ပေါင်း ပြီး အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လာ တိုက် ပါ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကို ပစ် မ ထား ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် လာ ၍ ကူ ညီ ကယ် တင် ပါ လော့” ဟု လျှောက် ဆို စေ ၏။

^၇ ယော ရှု သည် လည်း ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော စစ် သူ ရဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ စစ် တပ် တစ် တပ် လုံး ကို ခေါ် ၍ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် မှ စစ် ချီ ထွက် လေ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယော ရှု အား “သူ တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို မ ကြောက် နှင့်။ သင့် ရှေ့ ၌ ထို သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ ခံ ရပ် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ ယော ရှု သည် ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် မှ တစ် ည လုံး စစ် ချီ ၍ ရန် သူ တို့ ကို အ လစ် ဝင် တိုက် လေ ၏။ ^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ တို့ ကို အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ရှေ့ ၌ က စဉ့် က လျား ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ သည် ဂိ ဗောင် မြို့ ၌ ရန် သူ အ မြောက် အ မြား ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပြီး ဗေ သော ရုန် မြို့ သို့ တက် သွား သော လမ်း အ တိုင်း အ ဇေ ကာ မြို့၊ မက္က ဒါ မြို့ တိုင် အောင် လိုက် လံ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ^၁၁ ထို သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ရှေ့ မှ ထွက် ပြေး ကြ ၍ ဗေ သော ရုန် မြို့ မှ ဆင်း သွား ရာ လမ်း တွင် အ ဇေ ကာ မြို့ တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် မှ မိုး သီး လုံး ကြီး များ ကို သူ တို့ အ ပေါ် ကျ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သေ ကုန် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ ဓား ဖြင့်‌ သေ သော သူ ထက် မိုး သီး ကြောင့် သေ သော သူ ပို များ ၏။

^၁၂ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ လက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် တော် မူ သော နေ့ ၌ ယော ရှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပြီး လျှင် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ ရှေ့ မှောက် တွင် “အို နေ၊ ဂိ ဗောင် မြို့ ပေါ် တန့် နေ လော့။ အို လ၊ အာ ယ လုန် ချိုင့် ဝှမ်း ပေါ် တန့် နေ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ လူ မျိုး တော် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို လက် တုံ့ ပြန် ပြီး သည် အ ထိ နေ သည် ငြိမ် ဝပ် လျက်၊ လ သည် တန့် လျက် နေ ၏။ ထို အ‌ ကြောင်း ကို ယာ ရှာ စာ အုပ် ၌ ရေး ဖွဲ့ ထား ၏။ နေ သည် တစ် နေ့ လုံး မ ရွှေ့ မ လျား၊ ကောင်း ကင် အ လယ် ၌ တန့် လျက် နေ ၏။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ ကဲ့ သို့ လူ ၏ စ ကား ကို နား ညောင်း သော အ ဖြစ် မျိုး ယ ခင် က မ ဖြစ် ဖူး၊ နောင် လည်း ဖြစ် မည် မ ဟုတ်။ စင် စစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ ခဲ့ ၏။

^၁၅ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ပြန် လာ ခဲ့ ကြ ၏။

^၁၆ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး တို့ မှာ မူ ထွက် ပြေး ၍ မက္က ဒါ အ ရပ် ရှိ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ပုန်း နေ ကြ ၏။ ^၁၇ “ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး သည် မက္က ဒါ အ ရပ် ရှိ လိုဏ် ဂူ ထဲ ၌ ပုန်း နေ သည် ကို တွေ့ ပါ ပြီ” ဟု ယော ရှု အား ကြား လျှောက် ကြ သော အ ခါ၊ ^၁၈ ယော ရှု က “လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး များ နှင့် ပိတ် ထား ၍ လူ စောင့် ချ ထား ခဲ့ လော့။ ^၁၉ သင် တို့ မူ ကား ရပ် စောင့် မ နေ ဘဲ ရန် သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ လော့။ မြို့ ထဲ သို့ သူ တို့ တစ် ယောက် မျှ မ ဝင် စေ နှင့်။ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၀ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ရန် သူ အ မြောက် အ မြား ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ပြီး အ ပြီး တိုင် ချေ မှုန်း ခဲ့ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သော သူ တို့ သည် ခံ တပ် မြို့ သို့ ပြေး ဝင် ကြ ၏။ ^၂၁ အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ရှု စ ခန်း ချ ရာ မက္က ဒါ အ ရပ် သို့ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် ‌ရောက် လာ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို မည် သူ မျှ ရန် မ စ ဝံ့ ကြ ချေ။

^၂၂ ယော ရှု က လူ တို့ အား “လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ဖွင့် ပြီး ထို ဂူ ထဲ မှ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး ကို ငါ့ ထံ သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ခဲ့ ကြ လော့” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ^၂၃ ရှင် ဘု ရင် ငါး ပါး ဖြစ် သော ဂျေ ရု ဆ လင် ဘု ရင်၊ ဟေ ဗြုန် ဘု ရင်၊ ယာ မုတ် ဘု ရင်၊ လာ ခိ ရှ ဘု ရင်၊ ဧ ဂ လုန် ဘု ရင် တို့ ကို လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ခေါ် ထုတ် လာ ကြ ၏။ ^၂၄ ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို ယော ရှု ထံ ခေါ် ဆောင် လာ သော အ ခါ ယော ရှု က အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် သူ နှင့် အ တူ စစ် ချီ ခဲ့ သော စစ် သူ ရဲ တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး တို့ အား “လာ ကြ၊ ဤ ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ လည် ပင်း ကို တက် နင်း ကြ” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ လည်း လာ ၍ ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ လည် ပင်း ကို တက် နင်း ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ယော ရှု က သူ တို့ အား “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ စိတ် မ ပျက် ကြ နှင့်။ အား ယူ ၍ ရဲ ရင့် ခြင်း ရှိ ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် သော ရန် သူ ဟူ သ မျှ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ သို့ ဖြစ် စေ တော် မူ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် ယော ရှု သည် ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို ရိုက် နှက် ပြီး အ သေ သတ် ကာ သစ် ပင် ငါး ပင် ပေါ် ၌ ချိတ် ဆွဲ ထား လေ ၏။ သူ တို့ သည် နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် သစ် ပင် ၌ ချိတ် ဆွဲ ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၂၇ နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ယော ရှု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် ထို ရှင် ဘု ရင် တို့ ၏ အ လောင်း ကို သစ် ပင် ပေါ် မှ ချ ပြီး သူ တို့ ပုန်း အောင်း ခဲ့ သည့် လိုဏ် ဂူ ထဲ သို့ ပစ် ထည့် ကာ လိုဏ် ဂူ ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး များ ဖြင့် ပိတ် ထား လေ ၏။ ထို ကျောက် တုံး ကြီး များ သည် ယ နေ့ တိုင် ရှိ သေး ၏။

^၂၈ ထို နေ့ မှာ ပင် ယော ရှု သည် မက္က ဒါ မြို့ ကို သိမ်း ပိုက် ပြီး မြို့ သူ မြို့ သား နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ သူ တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဂျေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ မက္က ဒါ ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် မက္က ဒါ မြို့ မှ လိ ဗ န မြို့ သို့ ချီ တက် ပြီး လိ ဗ န မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် သူတို့ သည် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဂျေ ရိ ခေါ ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် လိ ဗ န မြို့ မှ လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ချီ တက် ပြီး ထို မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လာ ခိ ရှ မြို့ ကို လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ထို မြို့ ကို သိမ်း ၍ လိ ဗ န မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ဂေ ဇာ ဘု ရင် ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် လာ ခိ ရှ ဘု ရင် ကို စစ် ကူ ပေး ရန် ချီ လာ ၏။ ယော ရှု သည် ထို ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ စစ် သည် တို့ ကို အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ မ ရှိ အောင် ချေ မှုန်း လေ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် လာ ခိ ရှ မြို့ မှ ဧ ဂ လုန် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍ ထို မြို့ အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၃၅ သူ တို့ သည် ထို မြို့ ကို နေ့ ချင်း သိမ်း ပိုက် ၏။ လာ ခိ ရှ မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို နေ့ ချင်း တွင် မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၍ တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဧ ဂ လုန် မြို့ မှ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ချီ တက် ကာ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ၏။ ^၃၇ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် နှင့် တ ကွ မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ ဧ ဂ လုန် မြို့ ကို ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

^၃၈ ထို့ နောက် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ လှည့် ၍ ထို မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို မြို့ ၏ ဘု ရင် နှင့် တ ကွ မြို့ သူ မြို့ သား အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၏။ တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို ပြု သ ကဲ့ သို့၊ လိ ဗ န မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ဒေ ဗိ ရ မြို့ နှင့် ဘု ရင် ကို ပြု လေ ၏။

^၄၀ ဤ သို့ ဖြင့် ယော ရှု သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ နေ ဂေ့ အ ရပ်၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ တောင် စောင်း တစ် လျှောက် စ သည့် ထို ဒေ သ တစ် ခု လုံး နှင့် ရှင် ဘု ရင် တို့ ကို လုပ် ကြံ လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သက် ရှိ ဟူ သ မျှ ကို သတ် ဖြတ် လေ ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၄၁ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် မှ ဂါ ဇ အ ရပ် တိုင် အောင်၊ ဂိ ဗောင် မြို့ မှ ဂေါ ရှင် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ၏။ ^၄၂ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ သော ကြောင့် ယော ရှု သည် ရှင် ဘု ရင် တို့ နှင့် တ ကွ သူ တို့ ၏ တိုင်း ပြည် များ ကို တစ် ချီ တည်း သိမ်း ပိုက် အောင် မြင် ခဲ့‌ လေ ၏။

^၄၃ ထို့ နောက် တွင် ယော ရှု နှင့် အစ္စ‌ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် တပ် စ ခန်း ချ ရာ ဂိ လ ဂါ လ အ ရပ် သို့ ပြန် လာ ခဲ့ ကြ လေ ၏။

10

¹ Now when Adoni-Zedek king of Jerusalem heard how Joshua had taken Ai, and had utterly destroyed it; as he had done to Jericho and her king, so he had done to Ai and her king; and how the inhabitants of Gibeon had made peace with Israel, and were among them, ² they were very afraid, because Gibeon was a great city, as one of the royal cities, and because it was greater than Ai, and all its men were mighty.

³ Therefore Adoni-Zedek king of Jerusalem sent to Hoham king of Hebron, Piram king of Jarmuth, Japhia king of Lachish, and Debir king of Eglon, saying, ⁴ “Come up to me and help me. Let’s strike Gibeon; for they have made peace with Joshua and with the children of Israel.” ⁵ Therefore the five kings of the Amorites, the king of Jerusalem, the king of Hebron, the king of Jarmuth, the king of Lachish, and the king of Eglon, gathered themselves together and went up, they and all their armies, and encamped against Gibeon, and made war against it.

⁶ The men of Gibeon sent to Joshua at the camp at Gilgal, saying, “Don’t abandon your servants! Come up to us quickly and save us! Help us; for all the kings of the Amorites that dwell in the hill country have gathered together against us.”

⁷ So Joshua went up from Gilgal, he and the whole army with him, including all the mighty men of valor. ⁸ Yahweh said to Joshua, “Don’t fear them, for I have delivered them into your hands. Not a man of them will stand before you.”

⁹ Joshua therefore came to them suddenly. He marched from Gilgal all night. ¹⁰ Yahweh confused them before Israel. He killed them with a great slaughter at Gibeon, and chased them by the way of the ascent of Beth Horon, and struck them to Azekah and to Makkedah. ¹¹ As they fled from before Israel, while they were at the descent of Beth Horon, Yahweh hurled down great stones from the sky on them to Azekah, and they died. There were more who died from the hailstones than those whom the children of Israel killed with the sword.

¹² Then Joshua spoke to Yahweh in the day when Yahweh delivered up the Amorites before the children of Israel. He said in the sight of Israel, “Sun, stand still on Gibeon! You, moon, stop in the valley of Aijalon!” ¹³ The sun stood still, and the moon stayed, until the nation had avenged themselves of their enemies. Isn’t this written in the book of Jashar? The sun stayed in the middle of the sky, and didn’t hurry to go down about a whole day. ¹⁴ There was no day like that before it or after it, that Yahweh listened to the voice of a man; for Yahweh fought for Israel.

¹⁵ Joshua returned, and all Israel with him, to the camp to Gilgal.

¹⁶ These five kings fled, and hid themselves in the cave at Makkedah. ¹⁷ Joshua was told, saying, “The five kings have been found, hidden in the cave at Makkedah.” ¹⁸ Joshua said, “Roll large stones to cover the cave’s entrance, and set men by it to guard them; ¹⁹ but don’t stay there. Pursue your enemies, and attack them from the rear. Don’t allow them to enter into their cities; for Yahweh your God has delivered them into your hand.”

²⁰ When Joshua and the children of Israel had finished killing them with a very great slaughter until they were consumed, and the remnant which remained of them had entered into the fortified cities, ²¹ all the people returned to the camp to Joshua at Makkedah in peace. None moved his tongue against any of the children of Israel.

²² Then Joshua said, “Open the cave entrance, and bring those five kings out of the cave to me.” ²³ They did so, and brought those five kings out of the cave to him: the king of Jerusalem, the king of Hebron, the king of Jarmuth, the king of Lachish, and the king of Eglon. ²⁴ When they brought those kings out to Joshua, Joshua called for all the men of Israel, and said to the chiefs of the men of war who went with him, “Come near. Put your feet on the necks of these kings.” They came near, and put their feet on their necks. ²⁵ Joshua said to them, “Don’t be afraid, nor be dismayed. Be strong and courageous, for Yahweh will do this to all your enemies against whom you fight.” ²⁶ Afterward Joshua struck them, put them to death, and hanged them on five trees. They were hanging on the trees until the evening. ²⁷ At the time of the going down of the sun, Joshua commanded, and they took them down off the trees, and threw them into the cave in which they had hidden themselves, and laid great stones on the mouth of the cave, which remain to this very day.

²⁸ Joshua took Makkedah on that day, and struck it with the edge of the sword, with its king. He utterly destroyed it and all the souls who were in it. He left no one remaining. He did to the king of Makkedah as he had done to the king of Jericho.

²⁹ Joshua passed from Makkedah, and all Israel with him, to Libnah, and fought against Libnah. ³⁰ Yahweh delivered it also, with its king, into the hand of Israel. He struck it with the edge of the sword, and all the souls who were in it. He left no one remaining in it. He did to its king as he had done to the king of Jericho.

³¹ Joshua passed from Libnah, and all Israel with him, to Lachish, and encamped against it, and fought against it. ³² Yahweh delivered Lachish into the hand of Israel. He took it on the second day, and struck it with the edge of the sword, with all the souls who were in it, according to all that he had done to Libnah. ³³ Then Horam king of Gezer came up to help Lachish; and Joshua struck him and his people, until he had left him no one remaining.

³⁴ Joshua passed from Lachish, and all Israel with him, to Eglon; and they encamped against it and fought against it. ³⁵ They took it on that day, and struck it with the edge of the sword. He utterly destroyed all the souls who were in it that day, according to all that he had done to Lachish.

³⁶ Joshua went up from Eglon, and all Israel with him, to Hebron; and they fought against it. ³⁷ They took it, and struck it with the edge of the sword, with its king and all its cities, and all the souls who were in it. He left no one remaining, according to all that he had done to Eglon; but he utterly destroyed it, and all the souls who were in it.

³⁸ Joshua returned, and all Israel with him, to Debir, and fought against it. ³⁹ He took it, with its king and all its cities. They struck them with the edge of the sword, and utterly destroyed all the souls who were in it. He left no one remaining. As he had done to Hebron, so he did to Debir, and to its king; as he had done also to Libnah, and to its king.

⁴⁰ So Joshua struck all the land, the hill country, the South, the lowland, the slopes, and all their kings. He left no one remaining, but he utterly destroyed all that breathed, as Yahweh, the God of Israel, commanded. ⁴¹ Joshua struck them from Kadesh Barnea even to Gaza, and all the country of Goshen, even to Gibeon. ⁴² Joshua took all these kings and their land at one time because Yahweh, the God of Israel, fought for Israel.

⁴³ Joshua returned, and all Israel with him, to the camp to Gilgal.