၆

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ငါ ခံ ရ သော ပူ ဆွေး ခြင်း နှင့် ပျက် စီး ဆုံး ရှုံး ခြင်း များ ကို ချိန် ခွင် တွင် စု ပုံ ချိန် တွယ် ကြည့် မည် ဆို လျှင်၊ ^၃ သ မုဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး ထက် ပင် ပို လေး လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် စ ကား ကို မ ဆင် မ ခြင် ပြော မိ ပြီ။ ^၄ အ ကယ် စင် စစ် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ မှ မြား တို့ သည် ငါ့ ကိုယ် ၌ စိုက် ဝင် လျက် ရှိ ၏။ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ထို မြား တို့ ၏ အ ဆိပ် ရည် ကို သောက် သုံး နေ ရ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ တန်း စီ လျက် ရှိ ၏။ ^၅ မြည်း ရိုင်း သည် မြက် နု ရှိ လျက် နှင့် ဟီ မည် လော။ နွား သည် လည်း အ စာ ရှိ လျက် နှင့် အော် မည် လော။ ^၆ အ ရ သာ မ ရှိ သော အ စာ ကို ဆား မ ပါ ဘဲ စား နိုင် သ လော။ ကြက် ဥ အ ကာ ၌ အ ရ သာ ရှိ သ လော။ ^၇ ငါ့ အ ဖို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် သော အ စာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ တို့ ထိ လို စိတ် ပင် မ ရှိ။

^၈ ငါ တောင်း ဆို သော အ ရာ ကို ရ ပါ စေ သော။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ မျှော် လင့် ချက် ကို ဖြည့် ဆည်း ပေး ပါ စေ သော။ ^၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို အ မှုန့် ချေ ပစ် ဖို့ ရန် အ လို တော် ရှိ ပါ စေ သော။ လက် တော် ကို ဆန့် ၍ ငါ့ ကို ကွပ် မျက် ပါ စေ သော။ ^၁၀ သို့ မှ ငါ ခံ စား ရ သက် သာ လိမ့် မည်။ မ ညှာ မ တာ ခံ စား ရ သော ဝေ ဒ နာ များ ထဲ မှ ဝမ်း မြောက် မိ ပါ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ၏ စ ကား တော် ကို မ ငြင်း ဆန် ခဲ့ ပါ။ ^၁၁ မည် သည့် ခွန် အား ဖြင့် ငါ စောင့် မျှော် နေ ရ မည် နည်း။ ငါ စိတ် ရှည် သည်း ခံ ရ အောင် ငါ့ ဘ ဝ နိ ဂုံး ကား မည် သို့ နည်း။ ^၁၂ ငါ့ ခွန် အား ကား ကျောက် တုံး ခွန် အား လော။ ငါ့ အ သား ကား ကြေး နီ အ သား လော။ ^၁၃ ငါ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် မ ကယ် နိုင်။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား‌ လေ ပြီ တ ကား။

^၁၄ မျှော် လင့် ချက် မဲ့ သူ အ ဖို့ မိတ် ဆွေ ထံ မှ မေတ္တာ ကို ခံ ရ သင့် ပေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် သူ သည် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် အား ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ခြင်း ကို စွန့် ပယ် မည် မ ဟုတ် ပေ။ ^၁၅ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် ချောင်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြတ် သန်း စီး ဆင်း သွား သော တောင် ကျ ချောင်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း သစ္စာ မဲ့ ကြ ၏။ ^၁၆ ထို ချောင်း ရေ သည် အ ရည် ပျော် သွား သော ရေ ခဲ၊ နှင်း ခဲ များ ကြောင့် နောက် ကျိ သွား ၏။ ^၁၇ နွေ ရာ သီ ရောက် သော အ ခါ ခန်း ခြောက် ပျောက် ကွယ် သွား ၏။ ပူ ပြင်း သော အ ခါ ရှိ သည့် နေ ရာ ၌ ပင် ခြောက် သွေ့ သွား ၏။ ^၁၈ ရေ စီး ကြောင်း လမ်း လွဲ သွား ၍ လွင် တီး ခေါင် ပြင် အ ရပ် သို့ ရောက် သွား ပြီး ပျောက် ကွယ် သွား ရ ၏။ ^၁၉ တေ မ ခ ရီး သည် တို့ သည် လိုက် ရှာ ကြ ၏။ ရှေ ဘ ကုန် သည် တို့ သည် လည်း စောင့် မျှော် နေ ကြ ၏။ ^၂၀ ယုံ ကြည် စိတ် ချ မိ ၍ သူ တို့ အ ရှက် ကွဲ ရ လေ ပြီ။ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ စိတ် ပျက် ကြ ရ ၏။

^၂၁ သင် တို့ သည် လည်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် ကြ ၏။ ကြောက် မက် ဖွယ် အ ဖြစ် ကို မြင် ပြီး သင် တို့ ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၂၂ ငါ က ‘ငါ့ ကို တစ် စုံ တစ် ရာ ယူ လာ ပေး ပါ။ သင် တို့ စည်း စိမ် ချမ်း သာ များ ထဲ မှ ငါ့ ကို လက် ဆောင် ပေး ကြ ပါ’ ဟု တောင်း ဖူး သ လော။ ^၂၃ ’ရန် သူ့ လက် မှ ငါ့ ကို ကယ် တင် ကြ ပါ။ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ လက် မှ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် ကြ ပါ’ ဟု တောင်း ဆို ဖူး သ လော။

^၂၄ ငါ့ ကို သွန် သင် ပါ။ ငါ ဆိတ် ဆိတ် နေ ပါ မည်။ ငါ မည် သည့် အ မှား လုပ် မိ သည် ကို ပြော ပြ ကြ ပါ။ ^၂၅ မှန် ကန် သော စ ကား သည် မည် မျှ နာ ကျင် စေ သ နည်း။ သင် တို့ ဆုံး မ သော ဆုံး မ စ ကား မူ ကား မည် သို့ နည်း။ ^၂၆ မျှော် လင့် ရာ မဲ့ သော ဤ လူ ၏ စ ကား မှာ လေ သက် သက် သာ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ သင် တို့ သည် ထို စ ကား တို့ ကို ပြစ် တင် ရှုတ် ချ နေ ကြ သ လော။ ^၂၇ ဖ တ ဆိုး ကို ပင် သင် တို့ မဲ ချ ခွဲ ဝေ ယူ ကြ ၏။ ကိုယ့် မိတ် ဆွေ ရင်း ကို ပင် သင် တို့ ရောင်း စား ကြ ၏။

^၂၈ သို့ သော် ယ ခု ငါ့ ကို ကြည့် ကြ ပါ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ မှာ လိမ် ပြော နေ သ လော။ ^၂၉ ယ ခု ပြန် ဆင် ခြင် ကြ ပါ။ မ တ ရား သော သူ များ မ ဖြစ် ကြ နှင့်။ ထပ် ပြီး ဆင် ခြင် ကြည့် ကြ ပါ။ ဤ အ မှု ၌ ငါ ဖြောင့် မတ် ပါ သေး ၏။ ^၃၀ ငါ့ လျှာ ၌ မ တ ရား မှု ရှိ သ လော။ ငါ့ ခံ တွင်း သည် ပျက် စီး ခြင်း ကို မ သိ ဘဲ နေ လိမ့် မည် လော။

6

¹ Then Job answered, ² “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances! ³ For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash. ⁴ For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me. ⁵ Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder? ⁶ Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg? ⁷ My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.

⁸ “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for, ⁹ even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off! ¹⁰ Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One. ¹¹ What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient? ¹² Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze? ¹³ Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?

¹⁴ “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty. ¹⁵ My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away; ¹⁶ which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself. ¹⁷ In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place. ¹⁸ The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish. ¹⁹ The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them. ²⁰ They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.

²¹ For now you are nothing. You see a terror, and are afraid. ²² Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’? ²³ or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?

²⁴ “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error. ²⁵ How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove? ²⁶ Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind? ²⁷ Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.

²⁸ Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face. ²⁹ Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous. ³⁰ Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?

၆

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ငါ ခံ ရ သော ပူ ဆွေး ခြင်း နှင့် ပျက် စီး ဆုံး ရှုံး ခြင်း များ ကို ချိန် ခွင် တွင် စု ပုံ ချိန် တွယ် ကြည့် မည် ဆို လျှင်၊ ^၃ သ မုဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး ထက် ပင် ပို လေး လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် စ ကား ကို မ ဆင် မ ခြင် ပြော မိ ပြီ။ ^၄ အ ကယ် စင် စစ် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ မှ မြား တို့ သည် ငါ့ ကိုယ် ၌ စိုက် ဝင် လျက် ရှိ ၏။ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ထို မြား တို့ ၏ အ ဆိပ် ရည် ကို သောက် သုံး နေ ရ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ တန်း စီ လျက် ရှိ ၏။ ^၅ မြည်း ရိုင်း သည် မြက် နု ရှိ လျက် နှင့် ဟီ မည် လော။ နွား သည် လည်း အ စာ ရှိ လျက် နှင့် အော် မည် လော။ ^၆ အ ရ သာ မ ရှိ သော အ စာ ကို ဆား မ ပါ ဘဲ စား နိုင် သ လော။ ကြက် ဥ အ ကာ ၌ အ ရ သာ ရှိ သ လော။ ^၇ ငါ့ အ ဖို့ ရွံ ရှာ ဖွယ် သော အ စာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ တို့ ထိ လို စိတ် ပင် မ ရှိ။

^၈ ငါ တောင်း ဆို သော အ ရာ ကို ရ ပါ စေ သော။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ မျှော် လင့် ချက် ကို ဖြည့် ဆည်း ပေး ပါ စေ သော။ ^၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို အ မှုန့် ချေ ပစ် ဖို့ ရန် အ လို တော် ရှိ ပါ စေ သော။ လက် တော် ကို ဆန့် ၍ ငါ့ ကို ကွပ် မျက် ပါ စေ သော။ ^၁၀ သို့ မှ ငါ ခံ စား ရ သက် သာ လိမ့် မည်။ မ ညှာ မ တာ ခံ စား ရ သော ဝေ ဒ နာ များ ထဲ မှ ဝမ်း မြောက် မိ ပါ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ၏ စ ကား တော် ကို မ ငြင်း ဆန် ခဲ့ ပါ။ ^၁၁ မည် သည့် ခွန် အား ဖြင့် ငါ စောင့် မျှော် နေ ရ မည် နည်း။ ငါ စိတ် ရှည် သည်း ခံ ရ အောင် ငါ့ ဘ ဝ နိ ဂုံး ကား မည် သို့ နည်း။ ^၁၂ ငါ့ ခွန် အား ကား ကျောက် တုံး ခွန် အား လော။ ငါ့ အ သား ကား ကြေး နီ အ သား လော။ ^၁၃ ငါ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် မ ကယ် နိုင်။ ဉာဏ် ပ ညာ သည် ငါ့ ထံ မှ ထွက် သွား‌ လေ ပြီ တ ကား။

^၁၄ မျှော် လင့် ချက် မဲ့ သူ အ ဖို့ မိတ် ဆွေ ထံ မှ မေတ္တာ ကို ခံ ရ သင့် ပေ ၏။ သို့ ဖြစ် လျှင် သူ သည် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် အား ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ခြင်း ကို စွန့် ပယ် မည် မ ဟုတ် ပေ။ ^၁၅ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် ချောင်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြတ် သန်း စီး ဆင်း သွား သော တောင် ကျ ချောင်း ရေ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း သစ္စာ မဲ့ ကြ ၏။ ^၁၆ ထို ချောင်း ရေ သည် အ ရည် ပျော် သွား သော ရေ ခဲ၊ နှင်း ခဲ များ ကြောင့် နောက် ကျိ သွား ၏။ ^၁၇ နွေ ရာ သီ ရောက် သော အ ခါ ခန်း ခြောက် ပျောက် ကွယ် သွား ၏။ ပူ ပြင်း သော အ ခါ ရှိ သည့် နေ ရာ ၌ ပင် ခြောက် သွေ့ သွား ၏။ ^၁၈ ရေ စီး ကြောင်း လမ်း လွဲ သွား ၍ လွင် တီး ခေါင် ပြင် အ ရပ် သို့ ရောက် သွား ပြီး ပျောက် ကွယ် သွား ရ ၏။ ^၁၉ တေ မ ခ ရီး သည် တို့ သည် လိုက် ရှာ ကြ ၏။ ရှေ ဘ ကုန် သည် တို့ သည် လည်း စောင့် မျှော် နေ ကြ ၏။ ^၂၀ ယုံ ကြည် စိတ် ချ မိ ၍ သူ တို့ အ ရှက် ကွဲ ရ လေ ပြီ။ ထို အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ စိတ် ပျက် ကြ ရ ၏။

^၂၁ သင် တို့ သည် လည်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် ကြ ၏။ ကြောက် မက် ဖွယ် အ ဖြစ် ကို မြင် ပြီး သင် တို့ ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၂၂ ငါ က ‘ငါ့ ကို တစ် စုံ တစ် ရာ ယူ လာ ပေး ပါ။ သင် တို့ စည်း စိမ် ချမ်း သာ များ ထဲ မှ ငါ့ ကို လက် ဆောင် ပေး ကြ ပါ’ ဟု တောင်း ဖူး သ လော။ ^၂၃ ’ရန် သူ့ လက် မှ ငါ့ ကို ကယ် တင် ကြ ပါ။ ကြမ်း ကြုတ် သူ တို့ လက် မှ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် ကြ ပါ’ ဟု တောင်း ဆို ဖူး သ လော။

^၂၄ ငါ့ ကို သွန် သင် ပါ။ ငါ ဆိတ် ဆိတ် နေ ပါ မည်။ ငါ မည် သည့် အ မှား လုပ် မိ သည် ကို ပြော ပြ ကြ ပါ။ ^၂၅ မှန် ကန် သော စ ကား သည် မည် မျှ နာ ကျင် စေ သ နည်း။ သင် တို့ ဆုံး မ သော ဆုံး မ စ ကား မူ ကား မည် သို့ နည်း။ ^၂၆ မျှော် လင့် ရာ မဲ့ သော ဤ လူ ၏ စ ကား မှာ လေ သက် သက် သာ ဖြစ် သည် ဟု ထင် မှတ် ၍ သင် တို့ သည် ထို စ ကား တို့ ကို ပြစ် တင် ရှုတ် ချ နေ ကြ သ လော။ ^၂၇ ဖ တ ဆိုး ကို ပင် သင် တို့ မဲ ချ ခွဲ ဝေ ယူ ကြ ၏။ ကိုယ့် မိတ် ဆွေ ရင်း ကို ပင် သင် တို့ ရောင်း စား ကြ ၏။

^၂၈ သို့ သော် ယ ခု ငါ့ ကို ကြည့် ကြ ပါ လော့။ ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ မှာ လိမ် ပြော နေ သ လော။ ^၂၉ ယ ခု ပြန် ဆင် ခြင် ကြ ပါ။ မ တ ရား သော သူ များ မ ဖြစ် ကြ နှင့်။ ထပ် ပြီး ဆင် ခြင် ကြည့် ကြ ပါ။ ဤ အ မှု ၌ ငါ ဖြောင့် မတ် ပါ သေး ၏။ ^၃၀ ငါ့ လျှာ ၌ မ တ ရား မှု ရှိ သ လော။ ငါ့ ခံ တွင်း သည် ပျက် စီး ခြင်း ကို မ သိ ဘဲ နေ လိမ့် မည် လော။

6

¹ Then Job answered, ² “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances! ³ For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash. ⁴ For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me. ⁵ Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder? ⁶ Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg? ⁷ My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.

⁸ “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for, ⁹ even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off! ¹⁰ Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One. ¹¹ What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient? ¹² Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze? ¹³ Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?

¹⁴ “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty. ¹⁵ My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away; ¹⁶ which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself. ¹⁷ In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place. ¹⁸ The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish. ¹⁹ The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them. ²⁰ They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.

²¹ For now you are nothing. You see a terror, and are afraid. ²² Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’? ²³ or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?

²⁴ “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error. ²⁵ How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove? ²⁶ Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind? ²⁷ Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.

²⁸ Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face. ²⁹ Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous. ³⁰ Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?