၂၁

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ငါ့ စ ကား ကို သေ ချာ နား ထောင် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ငါ့ အား နှစ် သိမ့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ^၃ ငါ ပြော သည် ကို သည်း ခံ ကြ လော့။ ငါ ပြော ပြီး မှ ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု လို က ပြု ကြ လော့။ ^၄ ငါ သည် လူ တို့ ကို ညည်း တွား ပြ နေ သ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ စိတ် မ တို သင့် သ နည်း။ ^၅ ငါ့ ကို ကြည့် ၍ အံ့ အား သင့် လျက် လက် နှင့် ပါး စပ် ကို ပိတ် ထား ကြ လော့။ ^၆ ငါ ပြန် တွေး မိ တိုင်း ထိတ် လန့် ပြီး အ သား များ လည်း တ ဆတ် ဆတ် တုန် ပါ ၏။

^၇ အ ဘယ် ကြောင့် ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ သည် အို မင်း သည် အ ထိ အ သက် ရှင် ၍ ဩ ဇာ အာ ဏာ ကြီး နေ ရ သ နည်း။ ^၈ သူ တို့ သည် သား သ မီး များ ဝိုင်း ရံ လျက် နေ ကြ ရ ၏။ သူ တို့ ၏ သား မြေး တို့ သည် လည်း သူ တို့ ၏ မျက် စိ အောက် တွင် ပင် နေ ကြ ရ ၏။ ^၉ သူ တို့ ၏ အိမ် သည် ကြောက် စ ရာ မ ရှိ။ ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ လျက် ရှိ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မ မူ။ ^၁၀ သူ တို့ ပိုင် သော နွား ထီး များ သည် မျိုး ကောင်း ၍ မျိုး မ အောင် ခြင်း မ ရှိ။ နွား မ များ သည် လည်း သား ပေါက် ၍ သား လျှော ခြင်း မ ရှိ။ ^၁၁ သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ လွှတ် လိုက် ၍ သူ တို့ ၏ က လေး သူ ငယ် များ သည် လည်း က ခုန် ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် ပတ် သာ၊ စောင်း တို့ ကို တီး လျက် သီ ချင်း ဆို ကြ ၏။ ပ လွေ သံ များ ဖြင့် ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် လျက် နေ ကြ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် အ သက် ရှင် စဉ် စည်း စိမ် ချမ်း သာ များ ကို သုံး ဖြုန်း ကြ ၏။ တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ ရောက် သွား တတ် ကြ ၏။ ^၁၄ သူ တို့ က ဘု ရား သ ခင် အား ‘ငါ တို့ ထံ မှ ထွက် သွား လော့။ ကိုယ် တော် ၏ တ ရား နည်း လမ်း တို့ ကို ငါ တို့ မ သိ လို ပါ။ ^၁၅ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ ဝတ် ပြု ရ မည် နည်း။ သူ့ ထံ ဆု တောင်း လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ကို ရ မည် နည်း’ ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် သူ တို့ ၏ စည်း စိမ် သည် သူ တို့ လက် ၌ ပင် မ ရှိ။ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ အ ကြံ အ စည် မျိုး ငါ ၌ မ ရှိ။

^၁၇ လူ ဆိုး တို့ ၏ မီး ခွက် သည် ဘယ် နှ ကြိမ် ငြိမ်း ဖူး သ နည်း။ သူ တို့ သည် ဘယ် နှ ကြိမ် ဒုက္ခ ရောက် ဖူး သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို ဘယ် နှ ကြိမ် ခံ ရ ဖူး သ နည်း။ ^၁၈ သူ တို့ သည် လေ နှင် ရာ လွင့် သော ကောက် ရို ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း။ လေ ပွေ တွင် ပါ သွား သော ဖွဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် ဖူး သ လော။ ^၁၉ သင် တို့ က ‘သူ ပြု ခဲ့ သော အ ပြစ် အ တွက် သူ့ သား သ မီး အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင် သည် သို ထား တော် မူ ၏’ ဟု ဆို ကြ သော် လည်း သူ တို့ သိ သွား အောင် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို သာ ပြန် ပေး ဆပ် စေ ပါ စေ။ ^၂၀ သူ ပျက် စီး သွား သည် ကို သူ့ မျက် စိ မြင် ရ ပါ စေ။ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ၏ အ မျက် တော် ကို သူ သောက် ရ ပါ စေ။ ^၂၁ သူ ၏ လ အ ပိုင်း အ ခြား များ ကုန် ဆုံး သွား သော အ ခါ သူ့ နောက် တွင် ကျန် ခဲ့ မည့် သား မြေး တို့ ကို သူ မည် သို့ ကြည့် ရှု နိုင် တော့ မည် နည်း။

^၂၂ အာ ဏာ ရ မင်း တို့ ကို ပင် စီ ရင် ပိုင် သော ဘု ရား သ ခင် ကို အ သိ ပ ညာ သင် ကြား ပေး နိုင် သူ ရှိ မည် လော။ ^၂၃ လူ တစ် ယောက် သည် အ ရိုး များ အား ပြည့် လျက်၊ တစ် ကိုယ် လုံး ကျန်း မာ သန် စွမ်း လျက်၊ လုံ ခြုံ အေး ချမ်း လျက်၊ ^၂၄ ကိုယ် ခန္ဓာ ဆူ ဖြိုး လျက်၊ ရိုး တွင်း ခြင် ဆီ အား ကောင်း လျက် နှင့် ပင် သေ တတ် ၏။ ^၂၅ အ ခြား တစ် ယောက် မူ ကား ကောင်း စား ခြင်း ကို တစ် ခါ မျှ မ ခံ စား ရ ဘဲ စိတ် ထဲ ၌ ခါး သီး စွာ ခံ စား ရ ပြီး မှ သေ တတ် ၏။ ^၂၆ ထို သူ နှစ် ဦး လုံး သည် မြေ မှုန့် ထဲ ၌ အ တူ တူ လဲ လျောင်း လျက် သူ တို့ ကို လောက် ကောင် များ ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။

^၂၇ ငါ့ ကို ဒုက္ခ ပေး မည့် သင် တို့ ၏ အ တွေး များ နှင့် သင် တို့ ၏ ကောက် ကျစ် သော အ ကြံ အ စည် များ ကို လည်း ငါ သိ ၏။ ^၂၈ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ က ‘မင်း အ ရာ ရှိ အိမ် ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ လူ ဆိုး တို့ နေ သော တဲ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း’ ဟု မေး တတ် ကြ ၏။ ^၂၉ ခ ရီး သည် တို့ ကို မ မေး ဖူး သ လော။ သူ တို့ ၏ အ မှတ် အ သား များ ကို မ မှတ် ကြ သ‌ လော။ ^၃၀ အ ကယ် စင် စစ် ဘေး ဒုက္ခ ရောက် သော နေ့ တွင် မ ကောင်း မှု ပြု သော သူ သည် လွတ် မြောက် ရ တတ် ၏။ အ မျက် တော် နေ့ တွင် ကယ် တင် ခံ ရ တတ် ၏။ ^၃၁ မည် သူ သည် သူ့ အ ပြု အ မူ ကို သူ့ ရှေ့ တွင် ဖော် ပြ သ နည်း။ မည် သူ သည် သူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် ပြန် ပေး ဆပ် စေ သ နည်း။ ^၃၂ သူ့ ကို သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ အ ရောက် ပို့ ပြီး သူ့ အုတ် ဂူ ကို စောင့် ကြပ် ထား လိမ့် မည်။ ^၃၃ ချိုင့် ဝှမ်း ရှိ မြေ ခဲ ရွှံ ခဲ တို့ သည် သူ့ အ ဖို့ ချို မြိန် လိမ့် မည်။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ သူ့ ရှေ့ ၌ သွား နှင့် သော သူ တို့ သည် လည်း မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင် များ ပြား ၏။

^၃၄ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် အ ဓိပ္ပာယ် မ ရှိ သော စ ကား များ ဖြင့် ငါ့ ကို မည် သို့ နှစ် သိမ့် ပေး နိုင် မည် နည်း။ သင် တို့ ပြော သော စ ကား တို့ သည် မု သား အ ဖြစ် သာ ကျန် ခဲ့ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

21

¹ Then Job answered, ² “Listen diligently to my speech. Let this be your consolation. ³ Allow me, and I also will speak. After I have spoken, mock on. ⁴ As for me, is my complaint to man? Why shouldn’t I be impatient? ⁵ Look at me, and be astonished. Lay your hand on your mouth. ⁶ When I remember, I am troubled. Horror takes hold of my flesh.

⁷ “Why do the wicked live, become old, yes, and grow mighty in power? ⁸ Their child is established with them in their sight, their offspring before their eyes. ⁹ Their houses are safe from fear, neither is the rod of God upon them. ¹⁰ Their bulls breed without fail. Their cows calve, and don’t miscarry. ¹¹ They send out their little ones like a flock. Their children dance. ¹² They sing to the tambourine and harp, and rejoice at the sound of the pipe. ¹³ They spend their days in prosperity. In an instant they go down to Sheol. Sheol is the place of the dead. ¹⁴ They tell God, ‘Depart from us, for we don’t want to know about your ways. ¹⁵ What is the Almighty, that we should serve him? What profit should we have, if we pray to him?’ ¹⁶ Behold, their prosperity is not in their hand. The counsel of the wicked is far from me.

¹⁷ “How often is it that the lamp of the wicked is put out, that their calamity comes on them, that God distributes sorrows in his anger? ¹⁸ How often is it that they are as stubble before the wind, as chaff that the storm carries away? ¹⁹ You say, ‘God lays up his iniquity for his children.’ Let him recompense it to himself, that he may know it. ²⁰ Let his own eyes see his destruction. Let him drink of the wrath of the Almighty. ²¹ For what does he care for his house after him, when the number of his months is cut off?

²² “Shall any teach God knowledge, since he judges those who are high? ²³ One dies in his full strength, being wholly at ease and quiet. ²⁴ His pails are full of milk. The marrow of his bones is moistened. ²⁵ Another dies in bitterness of soul, and never tastes of good. ²⁶ They lie down alike in the dust. The worm covers them.

²⁷ “Behold, I know your thoughts, the plans with which you would wrong me. ²⁸ For you say, ‘Where is the house of the prince? Where is the tent in which the wicked lived?’ ²⁹ Haven’t you asked wayfaring men? Don’t you know their evidences, ³⁰ that the evil man is reserved to the day of calamity, that they are led out to the day of wrath? ³¹ Who will declare his way to his face? Who will repay him what he has done? ³² Yet he will be borne to the grave. Men will keep watch over the tomb. ³³ The clods of the valley will be sweet to him. All men will draw after him, as there were innumerable before him.

³⁴ So how can you comfort me with nonsense, because in your answers there remains only falsehood?”

၂၁

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ငါ့ စ ကား ကို သေ ချာ နား ထောင် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ငါ့ အား နှစ် သိမ့် ရာ ရောက် လိမ့် မည်။ ^၃ ငါ ပြော သည် ကို သည်း ခံ ကြ လော့။ ငါ ပြော ပြီး မှ ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု လို က ပြု ကြ လော့။ ^၄ ငါ သည် လူ တို့ ကို ညည်း တွား ပြ နေ သ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ စိတ် မ တို သင့် သ နည်း။ ^၅ ငါ့ ကို ကြည့် ၍ အံ့ အား သင့် လျက် လက် နှင့် ပါး စပ် ကို ပိတ် ထား ကြ လော့။ ^၆ ငါ ပြန် တွေး မိ တိုင်း ထိတ် လန့် ပြီး အ သား များ လည်း တ ဆတ် ဆတ် တုန် ပါ ၏။

^၇ အ ဘယ် ကြောင့် ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ သည် အို မင်း သည် အ ထိ အ သက် ရှင် ၍ ဩ ဇာ အာ ဏာ ကြီး နေ ရ သ နည်း။ ^၈ သူ တို့ သည် သား သ မီး များ ဝိုင်း ရံ လျက် နေ ကြ ရ ၏။ သူ တို့ ၏ သား မြေး တို့ သည် လည်း သူ တို့ ၏ မျက် စိ အောက် တွင် ပင် နေ ကြ ရ ၏။ ^၉ သူ တို့ ၏ အိမ် သည် ကြောက် စ ရာ မ ရှိ။ ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ လျက် ရှိ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မ မူ။ ^၁၀ သူ တို့ ပိုင် သော နွား ထီး များ သည် မျိုး ကောင်း ၍ မျိုး မ အောင် ခြင်း မ ရှိ။ နွား မ များ သည် လည်း သား ပေါက် ၍ သား လျှော ခြင်း မ ရှိ။ ^၁၁ သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ လွှတ် လိုက် ၍ သူ တို့ ၏ က လေး သူ ငယ် များ သည် လည်း က ခုန် ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် ပတ် သာ၊ စောင်း တို့ ကို တီး လျက် သီ ချင်း ဆို ကြ ၏။ ပ လွေ သံ များ ဖြင့် ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် လျက် နေ ကြ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် အ သက် ရှင် စဉ် စည်း စိမ် ချမ်း သာ များ ကို သုံး ဖြုန်း ကြ ၏။ တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ ရောက် သွား တတ် ကြ ၏။ ^၁၄ သူ တို့ က ဘု ရား သ ခင် အား ‘ငါ တို့ ထံ မှ ထွက် သွား လော့။ ကိုယ် တော် ၏ တ ရား နည်း လမ်း တို့ ကို ငါ တို့ မ သိ လို ပါ။ ^၁၅ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ ဝတ် ပြု ရ မည် နည်း။ သူ့ ထံ ဆု တောင်း လျှင် မည် သည့် အ ကျိုး ကို ရ မည် နည်း’ ဟု ဆို တတ် ကြ ၏။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် သူ တို့ ၏ စည်း စိမ် သည် သူ တို့ လက် ၌ ပင် မ ရှိ။ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ အ ကြံ အ စည် မျိုး ငါ ၌ မ ရှိ။

^၁၇ လူ ဆိုး တို့ ၏ မီး ခွက် သည် ဘယ် နှ ကြိမ် ငြိမ်း ဖူး သ နည်း။ သူ တို့ သည် ဘယ် နှ ကြိမ် ဒုက္ခ ရောက် ဖူး သ နည်း။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မျက် တော် ဒဏ် ကို ဘယ် နှ ကြိမ် ခံ ရ ဖူး သ နည်း။ ^၁၈ သူ တို့ သည် လေ နှင် ရာ လွင့် သော ကောက် ရို ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း။ လေ ပွေ တွင် ပါ သွား သော ဖွဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ် ဖူး သ လော။ ^၁၉ သင် တို့ က ‘သူ ပြု ခဲ့ သော အ ပြစ် အ တွက် သူ့ သား သ မီး အ ဖို့ ဘု ရား သ ခင် သည် သို ထား တော် မူ ၏’ ဟု ဆို ကြ သော် လည်း သူ တို့ သိ သွား အောင် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို သာ ပြန် ပေး ဆပ် စေ ပါ စေ။ ^၂၀ သူ ပျက် စီး သွား သည် ကို သူ့ မျက် စိ မြင် ရ ပါ စေ။ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ၏ အ မျက် တော် ကို သူ သောက် ရ ပါ စေ။ ^၂၁ သူ ၏ လ အ ပိုင်း အ ခြား များ ကုန် ဆုံး သွား သော အ ခါ သူ့ နောက် တွင် ကျန် ခဲ့ မည့် သား မြေး တို့ ကို သူ မည် သို့ ကြည့် ရှု နိုင် တော့ မည် နည်း။

^၂၂ အာ ဏာ ရ မင်း တို့ ကို ပင် စီ ရင် ပိုင် သော ဘု ရား သ ခင် ကို အ သိ ပ ညာ သင် ကြား ပေး နိုင် သူ ရှိ မည် လော။ ^၂၃ လူ တစ် ယောက် သည် အ ရိုး များ အား ပြည့် လျက်၊ တစ် ကိုယ် လုံး ကျန်း မာ သန် စွမ်း လျက်၊ လုံ ခြုံ အေး ချမ်း လျက်၊ ^၂၄ ကိုယ် ခန္ဓာ ဆူ ဖြိုး လျက်၊ ရိုး တွင်း ခြင် ဆီ အား ကောင်း လျက် နှင့် ပင် သေ တတ် ၏။ ^၂၅ အ ခြား တစ် ယောက် မူ ကား ကောင်း စား ခြင်း ကို တစ် ခါ မျှ မ ခံ စား ရ ဘဲ စိတ် ထဲ ၌ ခါး သီး စွာ ခံ စား ရ ပြီး မှ သေ တတ် ၏။ ^၂၆ ထို သူ နှစ် ဦး လုံး သည် မြေ မှုန့် ထဲ ၌ အ တူ တူ လဲ လျောင်း လျက် သူ တို့ ကို လောက် ကောင် များ ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။

^၂၇ ငါ့ ကို ဒုက္ခ ပေး မည့် သင် တို့ ၏ အ တွေး များ နှင့် သင် တို့ ၏ ကောက် ကျစ် သော အ ကြံ အ စည် များ ကို လည်း ငါ သိ ၏။ ^၂၈ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ က ‘မင်း အ ရာ ရှိ အိမ် ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ လူ ဆိုး တို့ နေ သော တဲ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း’ ဟု မေး တတ် ကြ ၏။ ^၂၉ ခ ရီး သည် တို့ ကို မ မေး ဖူး သ လော။ သူ တို့ ၏ အ မှတ် အ သား များ ကို မ မှတ် ကြ သ‌ လော။ ^၃၀ အ ကယ် စင် စစ် ဘေး ဒုက္ခ ရောက် သော နေ့ တွင် မ ကောင်း မှု ပြု သော သူ သည် လွတ် မြောက် ရ တတ် ၏။ အ မျက် တော် နေ့ တွင် ကယ် တင် ခံ ရ တတ် ၏။ ^၃၁ မည် သူ သည် သူ့ အ ပြု အ မူ ကို သူ့ ရှေ့ တွင် ဖော် ပြ သ နည်း။ မည် သူ သည် သူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် ပြန် ပေး ဆပ် စေ သ နည်း။ ^၃၂ သူ့ ကို သင်္ချိုင်း တွင်း သို့ အ ရောက် ပို့ ပြီး သူ့ အုတ် ဂူ ကို စောင့် ကြပ် ထား လိမ့် မည်။ ^၃၃ ချိုင့် ဝှမ်း ရှိ မြေ ခဲ ရွှံ ခဲ တို့ သည် သူ့ အ ဖို့ ချို မြိန် လိမ့် မည်။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ သူ့ ရှေ့ ၌ သွား နှင့် သော သူ တို့ သည် လည်း မ ရေ မ တွက် နိုင် အောင် များ ပြား ၏။

^၃၄ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် အ ဓိပ္ပာယ် မ ရှိ သော စ ကား များ ဖြင့် ငါ့ ကို မည် သို့ နှစ် သိမ့် ပေး နိုင် မည် နည်း။ သင် တို့ ပြော သော စ ကား တို့ သည် မု သား အ ဖြစ် သာ ကျန် ခဲ့ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

21

¹ Then Job answered, ² “Listen diligently to my speech. Let this be your consolation. ³ Allow me, and I also will speak. After I have spoken, mock on. ⁴ As for me, is my complaint to man? Why shouldn’t I be impatient? ⁵ Look at me, and be astonished. Lay your hand on your mouth. ⁶ When I remember, I am troubled. Horror takes hold of my flesh.

⁷ “Why do the wicked live, become old, yes, and grow mighty in power? ⁸ Their child is established with them in their sight, their offspring before their eyes. ⁹ Their houses are safe from fear, neither is the rod of God upon them. ¹⁰ Their bulls breed without fail. Their cows calve, and don’t miscarry. ¹¹ They send out their little ones like a flock. Their children dance. ¹² They sing to the tambourine and harp, and rejoice at the sound of the pipe. ¹³ They spend their days in prosperity. In an instant they go down to Sheol. Sheol is the place of the dead. ¹⁴ They tell God, ‘Depart from us, for we don’t want to know about your ways. ¹⁵ What is the Almighty, that we should serve him? What profit should we have, if we pray to him?’ ¹⁶ Behold, their prosperity is not in their hand. The counsel of the wicked is far from me.

¹⁷ “How often is it that the lamp of the wicked is put out, that their calamity comes on them, that God distributes sorrows in his anger? ¹⁸ How often is it that they are as stubble before the wind, as chaff that the storm carries away? ¹⁹ You say, ‘God lays up his iniquity for his children.’ Let him recompense it to himself, that he may know it. ²⁰ Let his own eyes see his destruction. Let him drink of the wrath of the Almighty. ²¹ For what does he care for his house after him, when the number of his months is cut off?

²² “Shall any teach God knowledge, since he judges those who are high? ²³ One dies in his full strength, being wholly at ease and quiet. ²⁴ His pails are full of milk. The marrow of his bones is moistened. ²⁵ Another dies in bitterness of soul, and never tastes of good. ²⁶ They lie down alike in the dust. The worm covers them.

²⁷ “Behold, I know your thoughts, the plans with which you would wrong me. ²⁸ For you say, ‘Where is the house of the prince? Where is the tent in which the wicked lived?’ ²⁹ Haven’t you asked wayfaring men? Don’t you know their evidences, ³⁰ that the evil man is reserved to the day of calamity, that they are led out to the day of wrath? ³¹ Who will declare his way to his face? Who will repay him what he has done? ³² Yet he will be borne to the grave. Men will keep watch over the tomb. ³³ The clods of the valley will be sweet to him. All men will draw after him, as there were innumerable before him.

³⁴ So how can you comfort me with nonsense, because in your answers there remains only falsehood?”