၂

^၁ ဘု ရား သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဝင် ရောက် ခ စား သော နေ့ ရောက် လာ ပြန် လျှင် စာ တန် သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ရောက် လာ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “သင် သည် ဘယ် အ ရပ် က လာ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “မြေ ကြီး တစ် ခွင် လှည့် လည် သွား လာ ရာ မှ လာ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “ငါ့ အ စေ အ ပါး ယော ဘ ကို သင် သ တိ ထား မိ သ လော။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သူ နှင့် တူ သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ သူ့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် သင် သည် ငါ့ ကို တိုက် တွန်း သော် လည်း သူ သည် ဖြောင့် မတ် တည် ကြည် ခြင်း ကို စွဲ ကိုင် ထား လျက် ရှိ ၏” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၄ ထို အ ခါ စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ရေ ပြား အ ဖို့ အ ရေ ပြား ဆို သ ကဲ့ သို့ ပင် လူ သည် မိ မိ အ သက် အ ဖို့ အ ရာ အား လုံး ကို ပင် ပေး ဆပ် နိုင် မည် သာ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၅ လက် တော် ကို ဆန့် ၍ သူ ၏ အ ရိုး အ သား တို့ ကို ဖျက် ဆီး ကြည့် ပါ။ သူ သည် ကိုယ် တော် ကို မျက် ဝါး ထင် ထင် ကျိန် ဆဲ မည် မှာ မ လွဲ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “ကြည့် လော့။ သူ သည် သင့် လက် ၌ ရှိ ၏။ သူ့ အ သက် ကို မူ ချမ်း သာ ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇ စာ တန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ထွက် သွား ၍ ယော ဘ ကို ဦး ခေါင်း မှ ခြေ ဖ ဝါး အ ထိ ဆိုး ရွား သော အ နာ စိမ်း များ ကို ပေါက် စေ ၏။

^၈ ယော ဘ သည် အိုး ခြမ်း ပဲ့ တစ် ခု ကို ယူ ၍ ပြာ ထဲ တွင် ထိုင် လျက် မိ မိ ကိုယ် ကို ကုတ် ခြစ် နေ ရ လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ သူ ၏ ဇ နီး က သူ့ အား “ယ ခု ချိန် ထိ ‌ဖြောင့် မတ် တည် ကြည် ခြင်း ကို စွဲ ကိုင် ထား ဦး မည် လော။ ဘု ရား သ ခင် ကို ကျိန် ဆဲ ပြီး သေ လိုက် ပါ တော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ ယော ဘ က သူ့ ဇ နီး အား “သင် သည် မိန်း မ မိုက် တစ် ယောက် ပြော တတ် သ ကဲ့ သို့ ပြော ပါ သည် တ ကား။ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ အ ကောင်း ကို လက် ခံ ၍ အ ဆိုး ကို လက် မ ခံ ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ဘ သည် ဤ သို့ ကြုံ တွေ့ ရ သော် လည်း မိ မိ နှုတ် ဖြင့် မျှ မ ပြစ် မှား ဘဲ နေ ၏။

^၁၁ ယော ဘ သည် ထို အ ဖြစ် ဆိုး အ လုံး စုံ တို့ ကို ကြုံ တွေ့ နေ ရ ကြောင်း ကို ကြား သိ ကြ လျှင် တေ မန် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ်၊ ရှု အာ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ်၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇော ဖာ စ သော သူ ၏ သူ ငယ် ချင်း သုံး ဦး တို့ သည် ယော ဘ ကို စာ နာ သ ဖြင့် နှစ် သိမ့် ပေး ရန် မိ မိ တို့ နေ ရပ် မှ ထွက် လာ ၍ အ တူ တ ကွ တွေ့ ဆုံ ကာ ယော ဘ ထံ သို့ အ တူ သွား ကြ ၏။

^၁၂ သူ တို့ သည် အ ဝေး မှ လှမ်း ကြည့် ၍ ယော ဘ ကို မ မှတ် မိ သော အ ခါ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ မိ မိ တို့ ဝတ် လုံ ကို ဆုတ် ၍ မြေ မှုန့် ကို လည်း မိုး ပေါ် ပစ် တင် ကာ ခေါင်း ပေါ် သို့ ကျ စေ ကြ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် ယော ဘ ခံ စား ရ သော ဝေ ဒ နာ အ လွန် ပြင်း ထန် သည် ကို မြင် သ ဖြင့် မည် သူ မျှ စ ကား မ ပြော ဘဲ သူ နှင့် အ တူ မြေ ပေါ် တွင် ခု နစ် ရက် ခု နစ် ည ထိုင် နေ လေ ၏။

2

¹ Again, on the day when God’s sons came to present themselves before Yahweh, Satan came also among them to present himself before Yahweh. ² Yahweh said to Satan, “Where have you come from?” Satan answered Yahweh, and said, “From going back and forth in the earth, and from walking up and down in it.”

³ Yahweh said to Satan, “Have you considered my servant Job? For there is no one like him in the earth, a blameless and an upright man, one who fears God, and turns away from evil. He still maintains his integrity, although you incited me against him, to ruin him without cause.”

⁴ Satan answered Yahweh, and said, “Skin for skin. Yes, all that a man has he will give for his life. ⁵ But stretch out your hand now, and touch his bone and his flesh, and he will renounce you to your face.” ⁶ Yahweh said to Satan, “Behold, he is in your hand. Only spare his life.” ⁷ So Satan went out from the presence of Yahweh, and struck Job with painful sores from the sole of his foot to his head.

⁸ He took for himself a potsherd to scrape himself with, and he sat among the ashes. ⁹ Then his wife said to him, “Do you still maintain your integrity? Renounce God, and die.” ¹⁰ But he said to her, “You speak as one of the foolish women would speak. What? Shall we receive good at the hand of God, and shall we not receive evil?” In all this Job didn’t sin with his lips.

¹¹ Now when Job’s three friends heard of all this evil that had come on him, they each came from his own place: Eliphaz the Temanite, Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite; and they made an appointment together to come to sympathize with him and to comfort him.

¹² When they lifted up their eyes from a distance, and didn’t recognize him, they raised their voices, and wept; and they each tore his robe, and sprinkled dust on their heads toward the sky. ¹³ So they sat down with him on the ground seven days and seven nights, and no one spoke a word to him, for they saw that his grief was very great.

၂

^၁ ဘု ရား သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဝင် ရောက် ခ စား သော နေ့ ရောက် လာ ပြန် လျှင် စာ တန် သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ရောက် လာ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “သင် သည် ဘယ် အ ရပ် က လာ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “မြေ ကြီး တစ် ခွင် လှည့် လည် သွား လာ ရာ မှ လာ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “ငါ့ အ စေ အ ပါး ယော ဘ ကို သင် သ တိ ထား မိ သ လော။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သူ နှင့် တူ သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ သူ့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် သင် သည် ငါ့ ကို တိုက် တွန်း သော် လည်း သူ သည် ဖြောင့် မတ် တည် ကြည် ခြင်း ကို စွဲ ကိုင် ထား လျက် ရှိ ၏” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၄ ထို အ ခါ စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ရေ ပြား အ ဖို့ အ ရေ ပြား ဆို သ ကဲ့ သို့ ပင် လူ သည် မိ မိ အ သက် အ ဖို့ အ ရာ အား လုံး ကို ပင် ပေး ဆပ် နိုင် မည် သာ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၅ လက် တော် ကို ဆန့် ၍ သူ ၏ အ ရိုး အ သား တို့ ကို ဖျက် ဆီး ကြည့် ပါ။ သူ သည် ကိုယ် တော် ကို မျက် ဝါး ထင် ထင် ကျိန် ဆဲ မည် မှာ မ လွဲ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “ကြည့် လော့။ သူ သည် သင့် လက် ၌ ရှိ ၏။ သူ့ အ သက် ကို မူ ချမ်း သာ ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇ စာ တန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ထွက် သွား ၍ ယော ဘ ကို ဦး ခေါင်း မှ ခြေ ဖ ဝါး အ ထိ ဆိုး ရွား သော အ နာ စိမ်း များ ကို ပေါက် စေ ၏။

^၈ ယော ဘ သည် အိုး ခြမ်း ပဲ့ တစ် ခု ကို ယူ ၍ ပြာ ထဲ တွင် ထိုင် လျက် မိ မိ ကိုယ် ကို ကုတ် ခြစ် နေ ရ လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ သူ ၏ ဇ နီး က သူ့ အား “ယ ခု ချိန် ထိ ‌ဖြောင့် မတ် တည် ကြည် ခြင်း ကို စွဲ ကိုင် ထား ဦး မည် လော။ ဘု ရား သ ခင် ကို ကျိန် ဆဲ ပြီး သေ လိုက် ပါ တော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ ယော ဘ က သူ့ ဇ နီး အား “သင် သည် မိန်း မ မိုက် တစ် ယောက် ပြော တတ် သ ကဲ့ သို့ ပြော ပါ သည် တ ကား။ ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ အ ကောင်း ကို လက် ခံ ၍ အ ဆိုး ကို လက် မ ခံ ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ဘ သည် ဤ သို့ ကြုံ တွေ့ ရ သော် လည်း မိ မိ နှုတ် ဖြင့် မျှ မ ပြစ် မှား ဘဲ နေ ၏။

^၁၁ ယော ဘ သည် ထို အ ဖြစ် ဆိုး အ လုံး စုံ တို့ ကို ကြုံ တွေ့ နေ ရ ကြောင်း ကို ကြား သိ ကြ လျှင် တေ မန် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ်၊ ရှု အာ အ မျိုး သား ဗိ လ ဒဒ်၊ နေ မတ် အ မျိုး သား ဇော ဖာ စ သော သူ ၏ သူ ငယ် ချင်း သုံး ဦး တို့ သည် ယော ဘ ကို စာ နာ သ ဖြင့် နှစ် သိမ့် ပေး ရန် မိ မိ တို့ နေ ရပ် မှ ထွက် လာ ၍ အ တူ တ ကွ တွေ့ ဆုံ ကာ ယော ဘ ထံ သို့ အ တူ သွား ကြ ၏။

^၁၂ သူ တို့ သည် အ ဝေး မှ လှမ်း ကြည့် ၍ ယော ဘ ကို မ မှတ် မိ သော အ ခါ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ လေ ၏။ မိ မိ တို့ ဝတ် လုံ ကို ဆုတ် ၍ မြေ မှုန့် ကို လည်း မိုး ပေါ် ပစ် တင် ကာ ခေါင်း ပေါ် သို့ ကျ စေ ကြ ၏။ ^၁၃ သူ တို့ သည် ယော ဘ ခံ စား ရ သော ဝေ ဒ နာ အ လွန် ပြင်း ထန် သည် ကို မြင် သ ဖြင့် မည် သူ မျှ စ ကား မ ပြော ဘဲ သူ နှင့် အ တူ မြေ ပေါ် တွင် ခု နစ် ရက် ခု နစ် ည ထိုင် နေ လေ ၏။

2

¹ Again, on the day when God’s sons came to present themselves before Yahweh, Satan came also among them to present himself before Yahweh. ² Yahweh said to Satan, “Where have you come from?” Satan answered Yahweh, and said, “From going back and forth in the earth, and from walking up and down in it.”

³ Yahweh said to Satan, “Have you considered my servant Job? For there is no one like him in the earth, a blameless and an upright man, one who fears God, and turns away from evil. He still maintains his integrity, although you incited me against him, to ruin him without cause.”

⁴ Satan answered Yahweh, and said, “Skin for skin. Yes, all that a man has he will give for his life. ⁵ But stretch out your hand now, and touch his bone and his flesh, and he will renounce you to your face.” ⁶ Yahweh said to Satan, “Behold, he is in your hand. Only spare his life.” ⁷ So Satan went out from the presence of Yahweh, and struck Job with painful sores from the sole of his foot to his head.

⁸ He took for himself a potsherd to scrape himself with, and he sat among the ashes. ⁹ Then his wife said to him, “Do you still maintain your integrity? Renounce God, and die.” ¹⁰ But he said to her, “You speak as one of the foolish women would speak. What? Shall we receive good at the hand of God, and shall we not receive evil?” In all this Job didn’t sin with his lips.

¹¹ Now when Job’s three friends heard of all this evil that had come on him, they each came from his own place: Eliphaz the Temanite, Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite; and they made an appointment together to come to sympathize with him and to comfort him.

¹² When they lifted up their eyes from a distance, and didn’t recognize him, they raised their voices, and wept; and they each tore his robe, and sprinkled dust on their heads toward the sky. ¹³ So they sat down with him on the ground seven days and seven nights, and no one spoke a word to him, for they saw that his grief was very great.