၁၉

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သည့် အ ချိန် ထိ ညှဉ်း ဆဲ ကြ မည် နည်း။ မည် သည့် အ ချိန် ထိ စ ကား နှင့် ချိုး ဖဲ့ ကြ မည် နည်း။ ^၃ ငါ့ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် တိုင် ပုတ် ခတ် ပြော ဆို ကြ ပြီ။ ငါ့ ကို စော် ကား ပြော ဆို ကြ ပြီ။ သင် တို့ မ ရှက် ကြ သ လော။ ^၄ ငါ အ မှန် ပင် မှား ခဲ့ လျှင် လည်း ငါ့ အ မှား နှင့် ငါ သာ ရှိ ပါ စေ တော့။ ^၅ သင် တို့ သည် ဘ ဝင် မြင့် ၍ ငါ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ သည် ကို ငါ့ အား ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ ကြ ၏။ ^၆ သင် တို့ သိ ထား ရ မည် မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ မှု ကို ကောက် စေ တော် မူ ၍ ငါ့ ပတ် ပတ် လည် တွင် ထောင် ချောက် များ ဖြင့် ဝိုင်း ရံ စေ တော် မူ ၏။

^၇ ‘ရက် စက် လွန်း ပါ သည် တ ကား’ ဟု ငါ အော် ဟစ် သော် လည်း ငါ့ ကို နား ညောင်း တော် မ မူ ပါ။ ငါ အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ခံ သော် လည်း တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ပေး တော် မ မူ ပါ။ ^၈ ငါ သွား မည့် လမ်း ကို ပိတ် ထား တော် မူ သ ဖြင့် ငါ ဖြတ် မ သွား နိုင်။ ငါ လျှောက် မည့် လမ်း ကို လည်း အ မှောင် ချ ထား တော် မူ ၏။ ^၉ ငါ့ ဂုဏ် သိက္ခာ ကို ဖယ် ရှား တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ဦး ခေါင်း မှ သ ရ ဖူ ကို ချွတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၀ ငါ့ ကို အ ဘက် ဘက် မှ ချိုး ဖဲ့ တော် မူ သ ဖြင့် ငါ ကျိုး ပဲ့ ရ ပြီ။ ငါ့ မျှော် လင့် ချက် များ ကို လည်း သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ဆွဲ နုတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၁ ငါ့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ရန် သူ ကဲ့ သို့ မှတ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၂ ကိုယ် တော် ၏ ဗိုလ် ခြေ တို့ သည် အ တူ တ ကွ ချီ တက် လာ ကြ ၍ ကျုံး များ ကို တူး လျက် ငါ့ တဲ ပတ် ပတ် လည် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၁၃ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ ကို ငါ နှင့် ဝေး ကွာ စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် လည်း ငါ့ ကို ကျော ခိုင်း သွား ကြ ပြီ။ ^၁၄ ငါ့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် ငါ့ ကို စွန့် ခွာ သွား ကြ ၏။ ငါ နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် လည်း ငါ့ ကို မေ့ သွား ကြ ၏။ ^၁၅ ငါ့ အိမ် တွင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော သူ များ၊ ငါ့ ကျွန် မ များ လည်း ငါ့ ကို သူ စိမ်း ကဲ့ သို့ သ ဘော ထား ကြ ၏။ သူ တို့ အ မြင် တွင် ငါ သည် တစ် ပါး အ မျိုး သား ဖြစ် ရ ၏။ ^၁၆ ငါ့ အ စေ အ ပါး လည်း ငါ ခေါ် သည် ကို ပင် ပြန် မ ထူး။ ငါ့ နှုတ် ဖြင့် သူ့ ကို အ သ နား ခံ တောင်း ပန် ရ ၏။ ^၁၇ ငါ အ သက် ရှူ ခြင်း သည် ငါ့ မိန်း မ အ ဖို့ ရွံ ရှာ စ ရာ၊ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ အ ဖို့ စက် ဆုပ် စ ရာ ဖြစ် ၏။ ^၁၈ က လေး သူ ငယ် များ ပင် လျှင် ငါ့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ကြ ၏။ ငါ မတ် တတ် ရပ် နေ လျှင် ငါ့ ကို သ ရော် ကြ ၏။ ^၁၉ ငါ နှင့် ရင်း နှီး ကျွမ်း ဝင် သော မိတ် ဆွေ အား လုံး တို့ သည် ငါ့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ ၏။ ငါ ချစ် သော သူ တို့ သည် ငါ့ ကို ကျော ခိုင်း သွား ကြ ၏။ ^၂၀ ငါ့ အ သား အ ရေ သည် အ ရိုး ၌ ကပ် နေ ပါ ၏။ သွား ဖုံး သာ ကျန် လျက် အ သက် လွတ် ရုံ သာ ရှိ ပါ ၏။

^၂၁ အို ငါ့ မိတ် ဆွေ တို့၊ ငါ့ ကို သ နား ကြ ပါ။ သ နား ကြ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို ရိုက် နှက် တော် မူ ပြီ။ ^၂၂ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် နည်း တူ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ညှဉ်း ဆဲ ကြ သ နည်း။၊ ငါ့ အ သား ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ သည် ကို ပင် သင် တို့ မ ကျေ နပ် သေး သ လော။

^၂၃ ငါ့ စ ကား တို့ ကို မှတ် တမ်း တင် ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ စာ လိပ် တွင် ရေး မှတ် ထား ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၂၄ ကြာ ရှည် တည် တံ့ ရန် သံ က ညစ် နှင့် ခဲ တို့ ဖြင့် ကျောက် ပြား ပေါ် တွင် ကမ္ပည်း ထိုး ထား စေ ချင် ပါ ၏။ ^၂၅ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ မည့် အ ရှင် သည် အ သက် ရှင် တော် မူ ၍ နောက် ဆုံး ၌ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ပေါ် ထွန်း တော် မူ မည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၂၆ ငါ့ အ ရေ ပြား များ ပျက် စီး သွား သော် လည်း ဤ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အား ဖူး မြင် ရ မည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၂၇ ငါ ကိုယ် တိုင် ဖူး မြင် ရ မည်။ အ ခြား သူ မ ဟုတ် ဘဲ ငါ ကိုယ် တိုင် မျက် စိ ဖြင့် မြင် ရ မည်။ ထို သို့ ငါ့ ရင် ထဲ၊ နှ လုံး သား ထဲ မှ တမ်း တ လျက် ရှိ ၏။

^၂၈ သင် တို့ က ‘သူ့ ကို ငါ တို့ မည် သို့ ညှဉ်း ဆဲ ရ မည် နည်း’ ဟု ဆို ကြ လျှင် လည်း ပြဿ နာ အ ရင်း အ မြစ် သည် ငါ ၌ သာ ရှိ ၏။ ^၂၉ အ မျက် တော် သည် ဓား ဘေး ဖြင့် ဒဏ် ခတ် တတ် သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ က သာ ဓား ဘေး ကို ကြောက် ကြ လော့။ ဤ သို့ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ရှိ သည် ကို သင် တို့ သိ မှတ် ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

19

¹ Then Job answered, ² “How long will you torment me, and crush me with words? ³ You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me. ⁴ If it is true that I have erred, my error remains with myself. ⁵ If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach, ⁶ know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.

⁷ “Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice. ⁸ He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths. ⁹ He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head. ¹⁰ He has broken me down on every side, and I am gone. He has plucked my hope up like a tree. ¹¹ He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries. ¹² His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.

¹³ “He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me. ¹⁴ My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me. ¹⁵ Those who dwell in my house and my maids consider me a stranger. I am an alien in their sight. ¹⁶ I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth. ¹⁷ My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother. ¹⁸ Even young children despise me. If I arise, they speak against me. ¹⁹ All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me. ²⁰ My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.

²¹ “Have pity on me. Have pity on me, you my friends, for the hand of God has touched me. ²² Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

²³ “Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book! ²⁴ That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever! ²⁵ But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth. ²⁶ After my skin is destroyed, then I will see God in my flesh, ²⁷ whom I, even I, will see on my side. My eyes will see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.

²⁸ If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me, ²⁹ be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”

၁၉

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မည် သည့် အ ချိန် ထိ ညှဉ်း ဆဲ ကြ မည် နည်း။ မည် သည့် အ ချိန် ထိ စ ကား နှင့် ချိုး ဖဲ့ ကြ မည် နည်း။ ^၃ ငါ့ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် တိုင် ပုတ် ခတ် ပြော ဆို ကြ ပြီ။ ငါ့ ကို စော် ကား ပြော ဆို ကြ ပြီ။ သင် တို့ မ ရှက် ကြ သ လော။ ^၄ ငါ အ မှန် ပင် မှား ခဲ့ လျှင် လည်း ငါ့ အ မှား နှင့် ငါ သာ ရှိ ပါ စေ တော့။ ^၅ သင် တို့ သည် ဘ ဝင် မြင့် ၍ ငါ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ သည် ကို ငါ့ အား ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ ကြ ၏။ ^၆ သင် တို့ သိ ထား ရ မည် မှာ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ အ မှု ကို ကောက် စေ တော် မူ ၍ ငါ့ ပတ် ပတ် လည် တွင် ထောင် ချောက် များ ဖြင့် ဝိုင်း ရံ စေ တော် မူ ၏။

^၇ ‘ရက် စက် လွန်း ပါ သည် တ ကား’ ဟု ငါ အော် ဟစ် သော် လည်း ငါ့ ကို နား ညောင်း တော် မ မူ ပါ။ ငါ အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ခံ သော် လည်း တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ပေး တော် မ မူ ပါ။ ^၈ ငါ သွား မည့် လမ်း ကို ပိတ် ထား တော် မူ သ ဖြင့် ငါ ဖြတ် မ သွား နိုင်။ ငါ လျှောက် မည့် လမ်း ကို လည်း အ မှောင် ချ ထား တော် မူ ၏။ ^၉ ငါ့ ဂုဏ် သိက္ခာ ကို ဖယ် ရှား တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ဦး ခေါင်း မှ သ ရ ဖူ ကို ချွတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၀ ငါ့ ကို အ ဘက် ဘက် မှ ချိုး ဖဲ့ တော် မူ သ ဖြင့် ငါ ကျိုး ပဲ့ ရ ပြီ။ ငါ့ မျှော် လင့် ချက် များ ကို လည်း သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ဆွဲ နုတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၁ ငါ့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ရန် သူ ကဲ့ သို့ မှတ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၂ ကိုယ် တော် ၏ ဗိုလ် ခြေ တို့ သည် အ တူ တ ကွ ချီ တက် လာ ကြ ၍ ကျုံး များ ကို တူး လျက် ငါ့ တဲ ပတ် ပတ် လည် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၁၃ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ ကို ငါ နှင့် ဝေး ကွာ စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် လည်း ငါ့ ကို ကျော ခိုင်း သွား ကြ ပြီ။ ^၁၄ ငါ့ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် ငါ့ ကို စွန့် ခွာ သွား ကြ ၏။ ငါ နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် လည်း ငါ့ ကို မေ့ သွား ကြ ၏။ ^၁၅ ငါ့ အိမ် တွင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော သူ များ၊ ငါ့ ကျွန် မ များ လည်း ငါ့ ကို သူ စိမ်း ကဲ့ သို့ သ ဘော ထား ကြ ၏။ သူ တို့ အ မြင် တွင် ငါ သည် တစ် ပါး အ မျိုး သား ဖြစ် ရ ၏။ ^၁၆ ငါ့ အ စေ အ ပါး လည်း ငါ ခေါ် သည် ကို ပင် ပြန် မ ထူး။ ငါ့ နှုတ် ဖြင့် သူ့ ကို အ သ နား ခံ တောင်း ပန် ရ ၏။ ^၁၇ ငါ အ သက် ရှူ ခြင်း သည် ငါ့ မိန်း မ အ ဖို့ ရွံ ရှာ စ ရာ၊ ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ အ ဖို့ စက် ဆုပ် စ ရာ ဖြစ် ၏။ ^၁၈ က လေး သူ ငယ် များ ပင် လျှင် ငါ့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ကြ ၏။ ငါ မတ် တတ် ရပ် နေ လျှင် ငါ့ ကို သ ရော် ကြ ၏။ ^၁၉ ငါ နှင့် ရင်း နှီး ကျွမ်း ဝင် သော မိတ် ဆွေ အား လုံး တို့ သည် ငါ့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ ၏။ ငါ ချစ် သော သူ တို့ သည် ငါ့ ကို ကျော ခိုင်း သွား ကြ ၏။ ^၂၀ ငါ့ အ သား အ ရေ သည် အ ရိုး ၌ ကပ် နေ ပါ ၏။ သွား ဖုံး သာ ကျန် လျက် အ သက် လွတ် ရုံ သာ ရှိ ပါ ၏။

^၂၁ အို ငါ့ မိတ် ဆွေ တို့၊ ငါ့ ကို သ နား ကြ ပါ။ သ နား ကြ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို ရိုက် နှက် တော် မူ ပြီ။ ^၂၂ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် နည်း တူ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ညှဉ်း ဆဲ ကြ သ နည်း။၊ ငါ့ အ သား ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ သည် ကို ပင် သင် တို့ မ ကျေ နပ် သေး သ လော။

^၂၃ ငါ့ စ ကား တို့ ကို မှတ် တမ်း တင် ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ စာ လိပ် တွင် ရေး မှတ် ထား ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၂၄ ကြာ ရှည် တည် တံ့ ရန် သံ က ညစ် နှင့် ခဲ တို့ ဖြင့် ကျောက် ပြား ပေါ် တွင် ကမ္ပည်း ထိုး ထား စေ ချင် ပါ ၏။ ^၂၅ ငါ့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ မည့် အ ရှင် သည် အ သက် ရှင် တော် မူ ၍ နောက် ဆုံး ၌ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ပေါ် ထွန်း တော် မူ မည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၂၆ ငါ့ အ ရေ ပြား များ ပျက် စီး သွား သော် လည်း ဤ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အား ဖူး မြင် ရ မည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၂၇ ငါ ကိုယ် တိုင် ဖူး မြင် ရ မည်။ အ ခြား သူ မ ဟုတ် ဘဲ ငါ ကိုယ် တိုင် မျက် စိ ဖြင့် မြင် ရ မည်။ ထို သို့ ငါ့ ရင် ထဲ၊ နှ လုံး သား ထဲ မှ တမ်း တ လျက် ရှိ ၏။

^၂၈ သင် တို့ က ‘သူ့ ကို ငါ တို့ မည် သို့ ညှဉ်း ဆဲ ရ မည် နည်း’ ဟု ဆို ကြ လျှင် လည်း ပြဿ နာ အ ရင်း အ မြစ် သည် ငါ ၌ သာ ရှိ ၏။ ^၂၉ အ မျက် တော် သည် ဓား ဘေး ဖြင့် ဒဏ် ခတ် တတ် သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ က သာ ဓား ဘေး ကို ကြောက် ကြ လော့။ ဤ သို့ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ရှိ သည် ကို သင် တို့ သိ မှတ် ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

19

¹ Then Job answered, ² “How long will you torment me, and crush me with words? ³ You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me. ⁴ If it is true that I have erred, my error remains with myself. ⁵ If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach, ⁶ know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.

⁷ “Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice. ⁸ He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths. ⁹ He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head. ¹⁰ He has broken me down on every side, and I am gone. He has plucked my hope up like a tree. ¹¹ He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries. ¹² His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.

¹³ “He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me. ¹⁴ My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me. ¹⁵ Those who dwell in my house and my maids consider me a stranger. I am an alien in their sight. ¹⁶ I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth. ¹⁷ My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother. ¹⁸ Even young children despise me. If I arise, they speak against me. ¹⁹ All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me. ²⁰ My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.

²¹ “Have pity on me. Have pity on me, you my friends, for the hand of God has touched me. ²² Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

²³ “Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book! ²⁴ That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever! ²⁵ But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth. ²⁶ After my skin is destroyed, then I will see God in my flesh, ²⁷ whom I, even I, will see on my side. My eyes will see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.

²⁸ If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me, ²⁹ be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”