၃

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ယော န ထံ သို့ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ရောက် လာ ပြီး၊ ^၂ “သင် ထ ၍ နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး သို့ သွား လော့။ ငါ မိန့် မှာ သော သ တင်း စ ကား များ ကို ထို မြို့ အား ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၃ ထို အ ခါ ယော န သည် ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း နိ နေ ဝေ မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ နိ နေ ဝေ မြို့ သည် အ လွန် ကြီး သော မြို့ ဖြစ် ၍ သုံး ရက် ခ ရီး အ ကျယ် အ ဝန်း ရှိ ၏။ ^၄ ယော န သည် မြို့ ထဲ သို့ တစ် ရက် ခ ရီး သွား ပြီး လျှင် ရပ် လျက် “နောက် ထပ် ရက် လေး ဆယ် ကြာ လျှင် နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး ဖြို လှဲ ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဟစ် ကြော် လေ ၏။

^၅ ထို အ ခါ နိ နေ ဝေ မြို့ သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ပြီး လျှင် အ ကြီး ဆုံး မှ အ ငယ် ဆုံး တိုင် အောင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ၏။ ^၆ နိ နေ ဝေ ဘု ရင် သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား သော အ ခါ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် မှ ဆင်း ပြီး မင်း ဝတ် တန် ဆာ ကို ချွတ် ကာ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ခြုံ ၍ ပြာ ပုံ တွင် ထိုင် လေ ၏။

^၇ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် သည် မင်း အ ရာ ရှိ တို့ နှင့် တိုင် ပင် ပြီး နိ နေ ဝေ မြို့ တစ် မြို့ လုံး သို့ ကြေ ညာ သည် မှာ “လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် များ ဖြစ် သော သိုး နွား တို့ သည် မည် သည့် အ စာ ကို မျှ မ မြည်း ရ။ မ စား ရ။ ရေ လည်း မ သောက် ရ။ ^၈ လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ ဘု ရား သ ခင် ထံ စိတ် ပါ လက် ပါ နှင့် ဆု တောင်း ကြ စေ။ လူ တိုင်း မိ မိ ပြု သော မ ကောင်း မှု များ၊ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် မှု များ ကို ရှောင် ကြဉ် ကြ စေ။ ^၉ သို့ ပြု လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ၍ အ မျက် တော် ပြေ မည်၊ မ ပြေ မည် ကို မည် သူ သိ နိုင် မည် နည်း” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၀ သူ တို့ ပြု ကျင့် သည့် မ ကောင်း သော လမ်း မှ ပြန် လှည့် လာ ကြ ကြောင်း သူ တို့ ၏ အ ပြု အ မူ များ ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် သော အ ခါ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ၍ သူ တို့ အ ပေါ် ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ၏။

3

¹ The LORD’s word came to Jonah the second time, saying, ² “Arise, go to Nineveh, that great city, and preach to it the message that I give you.”

³ So Jonah arose, and went to Nineveh, according to the LORD’s word. Now Nineveh was an exceedingly great city, three days’ journey across. ⁴ Jonah began to enter into the city a day’s journey, and he cried out, and said, “In forty days, Nineveh will be overthrown!”

⁵ The people of Nineveh believed God; and they proclaimed a fast and put on sackcloth, from their greatest even to their least. ⁶ The news reached the king of Nineveh, and he arose from his throne, took off his royal robe, covered himself with sackcloth, and sat in ashes.

⁷ He made a proclamation and published through Nineveh by the decree of the king and his nobles, saying, “Let neither man nor animal, herd nor flock, taste anything; let them not feed, nor drink water; ⁸ but let them be covered with sackcloth, both man and animal, and let them cry mightily to God. Yes, let them turn everyone from his evil way and from the violence that is in his hands. ⁹ Who knows whether God will not turn and relent, and turn away from his fierce anger, so that we might not perish?”

¹⁰ God saw their works, that they turned from their evil way. God relented of the disaster which he said he would do to them, and he didn’t do it.

၃

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ယော န ထံ သို့ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ရောက် လာ ပြီး၊ ^၂ “သင် ထ ၍ နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး သို့ သွား လော့။ ငါ မိန့် မှာ သော သ တင်း စ ကား များ ကို ထို မြို့ အား ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၃ ထို အ ခါ ယော န သည် ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း နိ နေ ဝေ မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ နိ နေ ဝေ မြို့ သည် အ လွန် ကြီး သော မြို့ ဖြစ် ၍ သုံး ရက် ခ ရီး အ ကျယ် အ ဝန်း ရှိ ၏။ ^၄ ယော န သည် မြို့ ထဲ သို့ တစ် ရက် ခ ရီး သွား ပြီး လျှင် ရပ် လျက် “နောက် ထပ် ရက် လေး ဆယ် ကြာ လျှင် နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး ဖြို လှဲ ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဟစ် ကြော် လေ ၏။

^၅ ထို အ ခါ နိ နေ ဝေ မြို့ သား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ပြီး လျှင် အ ကြီး ဆုံး မှ အ ငယ် ဆုံး တိုင် အောင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ၏။ ^၆ နိ နေ ဝေ ဘု ရင် သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား သော အ ခါ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် မှ ဆင်း ပြီး မင်း ဝတ် တန် ဆာ ကို ချွတ် ကာ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ခြုံ ၍ ပြာ ပုံ တွင် ထိုင် လေ ၏။

^၇ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် သည် မင်း အ ရာ ရှိ တို့ နှင့် တိုင် ပင် ပြီး နိ နေ ဝေ မြို့ တစ် မြို့ လုံး သို့ ကြေ ညာ သည် မှာ “လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် များ ဖြစ် သော သိုး နွား တို့ သည် မည် သည့် အ စာ ကို မျှ မ မြည်း ရ။ မ စား ရ။ ရေ လည်း မ သောက် ရ။ ^၈ လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ ဘု ရား သ ခင် ထံ စိတ် ပါ လက် ပါ နှင့် ဆု တောင်း ကြ စေ။ လူ တိုင်း မိ မိ ပြု သော မ ကောင်း မှု များ၊ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် မှု များ ကို ရှောင် ကြဉ် ကြ စေ။ ^၉ သို့ ပြု လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ၍ အ မျက် တော် ပြေ မည်၊ မ ပြေ မည် ကို မည် သူ သိ နိုင် မည် နည်း” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၀ သူ တို့ ပြု ကျင့် သည့် မ ကောင်း သော လမ်း မှ ပြန် လှည့် လာ ကြ ကြောင်း သူ တို့ ၏ အ ပြု အ မူ များ ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် သော အ ခါ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ၍ သူ တို့ အ ပေါ် ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ၏။

3

¹ The LORD’s word came to Jonah the second time, saying, ² “Arise, go to Nineveh, that great city, and preach to it the message that I give you.”

³ So Jonah arose, and went to Nineveh, according to the LORD’s word. Now Nineveh was an exceedingly great city, three days’ journey across. ⁴ Jonah began to enter into the city a day’s journey, and he cried out, and said, “In forty days, Nineveh will be overthrown!”

⁵ The people of Nineveh believed God; and they proclaimed a fast and put on sackcloth, from their greatest even to their least. ⁶ The news reached the king of Nineveh, and he arose from his throne, took off his royal robe, covered himself with sackcloth, and sat in ashes.

⁷ He made a proclamation and published through Nineveh by the decree of the king and his nobles, saying, “Let neither man nor animal, herd nor flock, taste anything; let them not feed, nor drink water; ⁸ but let them be covered with sackcloth, both man and animal, and let them cry mightily to God. Yes, let them turn everyone from his evil way and from the violence that is in his hands. ⁹ Who knows whether God will not turn and relent, and turn away from his fierce anger, so that we might not perish?”

¹⁰ God saw their works, that they turned from their evil way. God relented of the disaster which he said he would do to them, and he didn’t do it.