၁၅

^၁ ထို အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍၊ ^၂ “သင် ၏ တ ပည့် များ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ရှေး လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ချိုး ဖောက် ကြ သ နည်း။ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား သည့် အ ခါ သူ တို့ ၏ လက် ကို မ ဆေး ကြ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၃ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ချိုး ဖောက် ကြ သ နည်း။ ^၄ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် က ‘မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ ကို ရို သေ လော့။ မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သော သူ သည် သေ ဒဏ် ကျ ခံ စေ’ မာ ၇:၁၀။ ထွ ၂၁:၁၇။ ဝတ် ၂၀:၉။ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ညတ် ထား တော် မူ ၏'။

^၅ သို့ သော် သင် တို့ က ‘မည် သူ မ ဆို မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ သင် တို့ ခံ စား ထိုက် သည့် အ ရာ သည် လှူ ဖွယ် ဝတ္ထု ဖြစ် ပါ ပြီ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၆ ထို သူ သည် မိ မိ ၏ ဖ ခင် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် ကို'။ ဂုဏ် ပြု စ ရာ မ လို ပေ’ ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ညတ် တော် ကို'။ ပယ် ဖျက် ကြ ၏။

^၇ သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ တို့၊ သင် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ဟေ ရှာ ယ က၊ ^၈ ‘ဤ လူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ နှုတ် ခမ်း ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ'။ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ငါ နှင့် ဝေး လှ ၏။ ^၉ သူ တို့ သည် လူ တို့ ၏ ပ ညတ် ချက် များ ကို ဩ ဝါ ဒ များ အ ဖြစ် သွန် သင် လျက် ငါ့ ကို အ ချည်း နှီး ကိုး ကွယ် ကြ ၏’ ဟေ ရှာ ၂၉:၁၃။ ဟူ ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခဲ့ သည် မှာ မှန် လှ ပေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “နား ထောင် ၍ နား လည် ကြ လော့။ ^၁၁ ခံ တွင်း သို့ ဝင် သော အ ရာ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ သည် မ ဟုတ်။ ခံ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ က သာ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် မိန့် တော် မူ သော စ ကား တို့ ကို ကြား ၍ ဘ ဝင် မ ကျ ဖြစ် ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ သ လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် က လည်း “ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ငါ့ ခ မည်း တော် မ စိုက် သော အ ပင် ရှိ သ မျှ သည် မ မြစ် ပါ မ ကျန် ဆွဲ နုတ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၄ သူ တို့ ရှိ ကြ ပါ လေ စေ။ သူ တို့ သည် မျက် မ မြင် တို့ ကို လမ်း ပြ သော မျက် မ မြင် များ ဖြစ် ကြ ၏။ မျက် မ မြင် သည် မျက် မ မြင် ကို လမ်း ပြ လျှင် နှစ် ဦး စ လုံး တွင်း ထဲ သို့ ကျ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “ထို ပုံ ဥ ပ မာ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လျှင်၊ ^၁၆ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း ယ ခု တိုင် အောင် အ သိ တ ရား ကင်း မဲ့ လျက် နေ ကြ သ လော။ ^၁၇ ခံ တွင်း သို့ ဝင် သ မျှ သော အ ရာ သည် ဝမ်း ထဲ သို့ ရောက် ပြီး လျှင် ရေ အိမ် ထဲ စွန့် ခြင်း ခံ ရ သည် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ သ လော။ ^၁၈ ခံ တွင်း မှ ထွက် လာ သည့် အ ရာ များ မူ ကား စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏။ ^၁၉ အ ကြောင်း မူ ကား မ ကောင်း သော တွေး တော ကြံ စည် မှု များ၊ လူ သတ် ခြင်း၊ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် မှု ကို ကျူး လွန် ခြင်း၊ တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ခိုး ယူ ခြင်း၊ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို ခြင်း နှင့် စော် ကား ပြော ဆို ခြင်း တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၂၀ ဤ အ ရာ များ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ၏။ သို့ သော် မ ဆေး ထား သော လက် ဖြင့် အ စာ စား ခြင်း သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ သည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ ၏ နယ် မြေ ဒေ သ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို အ ခါ ထို အ ရပ် ဒေ သ မှ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ထွက် လာ ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော်၊ ကျွန် မ ကို သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ ၏ သ မီး သည် နတ် ဆိုး ပူး ၍ ပြင်း ထန် စွာ ခံ စား နေ ရ ပါ ၏” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ့ ကို တစ် ခွန်း မျှ ဖြေ ကြား တော် မ မူ။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ “ဤ အ မျိုး သ မီး သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နောက် မှ လိုက် လာ ပြီး အော် ဟစ် နေ ပါ သ ဖြင့် သူ့ ကို ပြန် သွား စေ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၂၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ငါ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ ပျောက် ဆုံး သော သိုး များ ထံ သို့ သာ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ထို အ မျိုး သ မီး သည် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ ကို ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “သား သ မီး တို့ ၏ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို ယူ ၍ ခွေး က လေး တို့ အား ချ ပေး ခြင်း သည် မ ကောင်း မ သင့် ပါ” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို အ မျိုး သ မီး က မူ “မှန် ပါ ၏ သ ခင် ဘု ရား။ သို့ ရာ တွင် ခွေး က လေး များ ပင် လျှင် သူ တို့ သ ခင် ၏ စား ပွဲ မှ ကျ သော စား နုပ် စား ပေါက် များ ကို စား ရ ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “အို အ မျိုး သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် ကြီး မား လှ ပေ ၏။ သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သင် ၌ ဖြစ် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ ၏ သ မီး သည် ထို အ ချိန် နာ ရီ မှ စ ၍ ကျန်း မာ လာ လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် ထို နေ ရာ မှ ထွက် ခွာ လျက် ဂါ လိ လဲ ပင် လယ် ကမ်း နား သို့ ကြွ တော် မူ ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကာ ထို အ ရပ် ၌ ထိုင် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ၊ မျက် မ မြင် များ၊ ကိုယ် အင်္ဂါ ချို့ တဲ့ သူ များ၊ ဆွံ့ အ သူ များ နှင့် အ ခြား ‌ရော ဂါ သည် အ မြောက် အ မြား တို့ ကို မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ခေါ် ဆောင် ၍ အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ကာ ခြေ တော် ရင်း ၌ ချ ထား ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

^၃၁ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဆွံ့ အ သူ များ စ ကား ပြော ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် အင်္ဂါ ချို့ တဲ့ သူ များ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ လမ်း လျှောက် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မျက် မ မြင် များ မျက် စိ မြင် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ မြင် လျက် အံ့ ဩ ကြ ကာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။

^၃၂ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ၍ “ဤ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ငါ သ နား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ပြီး သူ တို့ ၌ မည် သည့် စား စ ရာ မျှ မ ရှိ။ သူ တို့ ကို ဘာ မျှ မ ကျွေး ဘဲ ပြန် သွား စေ ရန် ငါ အ လို မ ရှိ။ ထို သို့ ပြန် စေ လျှင် သူ တို့ သည် လမ်း ခ ရီး ၌ အား ပြတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၃ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဤ မျှ လောက် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အား ဝ လင် စွာ ကျွေး နိုင် လောက် သည့် များ စွာ သော မုန့် ကို ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ အ ဘယ် က ရ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၄ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန့် မည် မျှ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ က “မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။

^၃၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ လျက်၊ ^၃၆ မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး တို့ ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ကာ တ ပည့် တော် တို့ အား ‌ပေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဝေ ပေး ကြ ၏။ ^၃၇ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ရ ကြ ၏။ ^၃၈ စား သော သူ တို့ မှာ အ မျိုး သ မီး များ နှင့် က လေး သူ ငယ် များ မ ပါ ဘဲ ယောက်ျား လေး ထောင် ရှိ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပြီး လျှင် လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ မာ ဂ ဒါ လ မြို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

15

¹ Then Pharisees and scribes came to Jesus from Jerusalem, saying, ² “Why do your disciples disobey the tradition of the elders? For they don’t wash their hands when they eat bread.”

³ He answered them, “Why do you also disobey the commandment of God because of your tradition? ⁴ For God commanded, ‘Honor your father and your mother,’ Exodus 20:12; Deuteronomy 5:16 and, ‘He who speaks evil of father or mother, let him be put to death.’ Exodus 21:17; Leviticus 20:9

⁵ But you say, ‘Whoever may tell his father or his mother, “Whatever help you might otherwise have gotten from me is a gift devoted to God,” ⁶ he shall not honor his father or mother.’ You have made the commandment of God void because of your tradition.

⁷ You hypocrites! Well did Isaiah prophesy of you, saying, ⁸ ‘These people draw near to me with their mouth, and honor me with their lips; but their heart is far from me. ⁹ And they worship me in vain, teaching as doctrine rules made by men.’ ” Isaiah 29:13

¹⁰ He summoned the multitude, and said to them, “Hear, and understand. ¹¹ That which enters into the mouth doesn’t defile the man; but that which proceeds out of the mouth, this defiles the man.”

¹² Then the disciples came and said to him, “Do you know that the Pharisees were offended when they heard this saying?” ¹³ But he answered, “Every plant which my heavenly Father didn’t plant will be uprooted. ¹⁴ Leave them alone. They are blind guides of the blind. If the blind guide the blind, both will fall into a pit.”

¹⁵ Peter answered him, “Explain the parable to us.” ¹⁶ So Jesus said, “Do you also still not understand? ¹⁷ Don’t you understand that whatever goes into the mouth passes into the belly and then out of the body? ¹⁸ But the things which proceed out of the mouth come out of the heart, and they defile the man. ¹⁹ For out of the heart come evil thoughts, murders, adulteries, sexual sins, thefts, false testimony, and blasphemies. ²⁰ These are the things which defile the man; but to eat with unwashed hands doesn’t defile the man.”

²¹ Jesus went out from there and withdrew into the region of Tyre and Sidon. ²² Behold, a Canaanite woman came out from those borders and cried, saying, “Have mercy on me, Lord, you son of David! My daughter is severely possessed by a demon!” ²³ But he answered her not a word. His disciples came and begged him, saying, “Send her away; for she cries after us.”

²⁴ But he answered, “I wasn’t sent to anyone but the lost sheep of the house of Israel.” ²⁵ But she came and worshiped him, saying, “Lord, help me.” ²⁶ But he answered, “It is not appropriate to take the children’s bread and throw it to the dogs.”

²⁷ But she said, “Yes, Lord, but even the dogs eat the crumbs which fall from their masters’ table.” ²⁸ Then Jesus answered her, “Woman, great is your faith! Be it done to you even as you desire.” And her daughter was healed from that hour.

²⁹ Jesus departed from there and came near to the sea of Galilee; and he went up on the mountain and sat there. ³⁰ Great multitudes came to him, having with them the lame, blind, mute, maimed, and many others, and they put them down at his feet. He healed them,

³¹ so that the multitude wondered when they saw the mute speaking, the injured healed, the lame walking, and the blind seeing—and they glorified the God of Israel.

³² Jesus summoned his disciples and said, “I have compassion on the multitude, because they have continued with me now three days and have nothing to eat. I don’t want to send them away fasting, or they might faint on the way.” ³³ The disciples said to him, “Where could we get so many loaves in a deserted place as to satisfy so great a multitude?” ³⁴ Jesus said to them, “How many loaves do you have?” They said, “Seven, and a few small fish.”

³⁵ He commanded the multitude to sit down on the ground; ³⁶ and he took the seven loaves and the fish. He gave thanks and broke them, and gave to the disciples, and the disciples to the multitudes. ³⁷ They all ate and were filled. They took up seven baskets full of the broken pieces that were left over. ³⁸ Those who ate were four thousand men, in addition to women and children.

³⁹ Then he sent away the multitudes, got into the boat, and came into the borders of Magdala.

၁၅

^၁ ထို အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် ယေ ရှု ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍၊ ^၂ “သင် ၏ တ ပည့် များ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ရှေး လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ချိုး ဖောက် ကြ သ နည်း။ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား သည့် အ ခါ သူ တို့ ၏ လက် ကို မ ဆေး ကြ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၃ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ချိုး ဖောက် ကြ သ နည်း။ ^၄ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် က ‘မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ ကို ရို သေ လော့။ မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သော သူ သည် သေ ဒဏ် ကျ ခံ စေ’ မာ ၇:၁၀။ ထွ ၂၁:၁၇။ ဝတ် ၂၀:၉။ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ညတ် ထား တော် မူ ၏'။

^၅ သို့ သော် သင် တို့ က ‘မည် သူ မ ဆို မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ သင် တို့ ခံ စား ထိုက် သည့် အ ရာ သည် လှူ ဖွယ် ဝတ္ထု ဖြစ် ပါ ပြီ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၆ ထို သူ သည် မိ မိ ၏ ဖ ခင် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် ဖ ခင် ကို'။ ဂုဏ် ပြု စ ရာ မ လို ပေ’ ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ညတ် တော် ကို'။ ပယ် ဖျက် ကြ ၏။

^၇ သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ တို့၊ သင် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ဟေ ရှာ ယ က၊ ^၈ ‘ဤ လူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ နှုတ် ခမ်း ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ'။ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ငါ နှင့် ဝေး လှ ၏။ ^၉ သူ တို့ သည် လူ တို့ ၏ ပ ညတ် ချက် များ ကို ဩ ဝါ ဒ များ အ ဖြစ် သွန် သင် လျက် ငါ့ ကို အ ချည်း နှီး ကိုး ကွယ် ကြ ၏’ ဟေ ရှာ ၂၉:၁၃။ ဟူ ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခဲ့ သည် မှာ မှန် လှ ပေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “နား ထောင် ၍ နား လည် ကြ လော့။ ^၁၁ ခံ တွင်း သို့ ဝင် သော အ ရာ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ သည် မ ဟုတ်။ ခံ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ က သာ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် “ဖာ ရိ ရှဲ တို့ သည် မိန့် တော် မူ သော စ ကား တို့ ကို ကြား ၍ ဘ ဝင် မ ကျ ဖြစ် ကြ သည် ကို ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ သ လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် က လည်း “ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ငါ့ ခ မည်း တော် မ စိုက် သော အ ပင် ရှိ သ မျှ သည် မ မြစ် ပါ မ ကျန် ဆွဲ နုတ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၄ သူ တို့ ရှိ ကြ ပါ လေ စေ။ သူ တို့ သည် မျက် မ မြင် တို့ ကို လမ်း ပြ သော မျက် မ မြင် များ ဖြစ် ကြ ၏။ မျက် မ မြင် သည် မျက် မ မြင် ကို လမ်း ပြ လျှင် နှစ် ဦး စ လုံး တွင်း ထဲ သို့ ကျ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “ထို ပုံ ဥ ပ မာ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လျှင်၊ ^၁၆ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း ယ ခု တိုင် အောင် အ သိ တ ရား ကင်း မဲ့ လျက် နေ ကြ သ လော။ ^၁၇ ခံ တွင်း သို့ ဝင် သ မျှ သော အ ရာ သည် ဝမ်း ထဲ သို့ ရောက် ပြီး လျှင် ရေ အိမ် ထဲ စွန့် ခြင်း ခံ ရ သည် ကို သင် တို့ မ သိ ကြ သ လော။ ^၁၈ ခံ တွင်း မှ ထွက် လာ သည့် အ ရာ များ မူ ကား စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏။ ^၁၉ အ ကြောင်း မူ ကား မ ကောင်း သော တွေး တော ကြံ စည် မှု များ၊ လူ သတ် ခြင်း၊ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် မှု ကို ကျူး လွန် ခြင်း၊ တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ခိုး ယူ ခြင်း၊ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို ခြင်း နှင့် စော် ကား ပြော ဆို ခြင်း တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၂၀ ဤ အ ရာ များ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ၏။ သို့ သော် မ ဆေး ထား သော လက် ဖြင့် အ စာ စား ခြင်း သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ သည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ တို့ ၏ နယ် မြေ ဒေ သ များ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို အ ခါ ထို အ ရပ် ဒေ သ မှ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ထွက် လာ ၍ “သ ခင် ဘု ရား၊ ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော်၊ ကျွန် မ ကို သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ ၏ သ မီး သည် နတ် ဆိုး ပူး ၍ ပြင်း ထန် စွာ ခံ စား နေ ရ ပါ ၏” ဟု အော် ဟစ် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ့ ကို တစ် ခွန်း မျှ ဖြေ ကြား တော် မ မူ။ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ “ဤ အ မျိုး သ မီး သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နောက် မှ လိုက် လာ ပြီး အော် ဟစ် နေ ပါ သ ဖြင့် သူ့ ကို ပြန် သွား စေ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၂၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ငါ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ ပျောက် ဆုံး သော သိုး များ ထံ သို့ သာ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ၏” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ထို အ မျိုး သ မီး သည် လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို ရှိ ခိုး လျက် “သ ခင် ဘု ရား၊ ကျွန် မ ကို ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၆ ကိုယ် တော် က လည်း “သား သ မီး တို့ ၏ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို ယူ ၍ ခွေး က လေး တို့ အား ချ ပေး ခြင်း သည် မ ကောင်း မ သင့် ပါ” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို အ မျိုး သ မီး က မူ “မှန် ပါ ၏ သ ခင် ဘု ရား။ သို့ ရာ တွင် ခွေး က လေး များ ပင် လျှင် သူ တို့ သ ခင် ၏ စား ပွဲ မှ ကျ သော စား နုပ် စား ပေါက် များ ကို စား ရ ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “အို အ မျိုး သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် ကြီး မား လှ ပေ ၏။ သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သင် ၌ ဖြစ် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ သူ ၏ သ မီး သည် ထို အ ချိန် နာ ရီ မှ စ ၍ ကျန်း မာ လာ လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် ထို နေ ရာ မှ ထွက် ခွာ လျက် ဂါ လိ လဲ ပင် လယ် ကမ်း နား သို့ ကြွ တော် မူ ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကာ ထို အ ရပ် ၌ ထိုင် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ၊ မျက် မ မြင် များ၊ ကိုယ် အင်္ဂါ ချို့ တဲ့ သူ များ၊ ဆွံ့ အ သူ များ နှင့် အ ခြား ‌ရော ဂါ သည် အ မြောက် အ မြား တို့ ကို မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ခေါ် ဆောင် ၍ အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ကာ ခြေ တော် ရင်း ၌ ချ ထား ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ တော် မူ ၏။

^၃၁ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ဆွံ့ အ သူ များ စ ကား ပြော ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် အင်္ဂါ ချို့ တဲ့ သူ များ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ လမ်း လျှောက် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မျက် မ မြင် များ မျက် စိ မြင် ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ မြင် လျက် အံ့ ဩ ကြ ကာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။

^၃၂ ထို အ ခါ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ၍ “ဤ လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ငါ သ နား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် သုံး ရက် တိုင် တိုင် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ ပြီး သူ တို့ ၌ မည် သည့် စား စ ရာ မျှ မ ရှိ။ သူ တို့ ကို ဘာ မျှ မ ကျွေး ဘဲ ပြန် သွား စေ ရန် ငါ အ လို မ ရှိ။ ထို သို့ ပြန် စေ လျှင် သူ တို့ သည် လမ်း ခ ရီး ၌ အား ပြတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၃ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဤ မျှ လောက် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် အား ဝ လင် စွာ ကျွေး နိုင် လောက် သည့် များ စွာ သော မုန့် ကို ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ အ ဘယ် က ရ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၄ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန့် မည် မျှ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ တို့ က “မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး က လေး အ နည်း ငယ် ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။

^၃၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ကြ ရန် မိန့် မှာ တော် မူ လျက်၊ ^၃၆ မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး တို့ ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် ၎င်း တို့ ကို ဖဲ့ ကာ တ ပည့် တော် တို့ အား ‌ပေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား ဝေ ပေး ကြ ၏။ ^၃၇ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် စား ၍ ဝ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ကြွင်း ကျန် သော မုန့် အ ကျိုး အ ပဲ့ များ ကို ကောက် သိမ်း ကြ ရာ ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ရ ကြ ၏။ ^၃၈ စား သော သူ တို့ မှာ အ မျိုး သ မီး များ နှင့် က လေး သူ ငယ် များ မ ပါ ဘဲ ယောက်ျား လေး ထောင် ရှိ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို ပြန် လွှတ် တော် မူ ပြီး လျှင် လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ မာ ဂ ဒါ လ မြို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

15

¹ Then Pharisees and scribes came to Jesus from Jerusalem, saying, ² “Why do your disciples disobey the tradition of the elders? For they don’t wash their hands when they eat bread.”

³ He answered them, “Why do you also disobey the commandment of God because of your tradition? ⁴ For God commanded, ‘Honor your father and your mother,’ Exodus 20:12; Deuteronomy 5:16 and, ‘He who speaks evil of father or mother, let him be put to death.’ Exodus 21:17; Leviticus 20:9

⁵ But you say, ‘Whoever may tell his father or his mother, “Whatever help you might otherwise have gotten from me is a gift devoted to God,” ⁶ he shall not honor his father or mother.’ You have made the commandment of God void because of your tradition.

⁷ You hypocrites! Well did Isaiah prophesy of you, saying, ⁸ ‘These people draw near to me with their mouth, and honor me with their lips; but their heart is far from me. ⁹ And they worship me in vain, teaching as doctrine rules made by men.’ ” Isaiah 29:13

¹⁰ He summoned the multitude, and said to them, “Hear, and understand. ¹¹ That which enters into the mouth doesn’t defile the man; but that which proceeds out of the mouth, this defiles the man.”

¹² Then the disciples came and said to him, “Do you know that the Pharisees were offended when they heard this saying?” ¹³ But he answered, “Every plant which my heavenly Father didn’t plant will be uprooted. ¹⁴ Leave them alone. They are blind guides of the blind. If the blind guide the blind, both will fall into a pit.”

¹⁵ Peter answered him, “Explain the parable to us.” ¹⁶ So Jesus said, “Do you also still not understand? ¹⁷ Don’t you understand that whatever goes into the mouth passes into the belly and then out of the body? ¹⁸ But the things which proceed out of the mouth come out of the heart, and they defile the man. ¹⁹ For out of the heart come evil thoughts, murders, adulteries, sexual sins, thefts, false testimony, and blasphemies. ²⁰ These are the things which defile the man; but to eat with unwashed hands doesn’t defile the man.”

²¹ Jesus went out from there and withdrew into the region of Tyre and Sidon. ²² Behold, a Canaanite woman came out from those borders and cried, saying, “Have mercy on me, Lord, you son of David! My daughter is severely possessed by a demon!” ²³ But he answered her not a word. His disciples came and begged him, saying, “Send her away; for she cries after us.”

²⁴ But he answered, “I wasn’t sent to anyone but the lost sheep of the house of Israel.” ²⁵ But she came and worshiped him, saying, “Lord, help me.” ²⁶ But he answered, “It is not appropriate to take the children’s bread and throw it to the dogs.”

²⁷ But she said, “Yes, Lord, but even the dogs eat the crumbs which fall from their masters’ table.” ²⁸ Then Jesus answered her, “Woman, great is your faith! Be it done to you even as you desire.” And her daughter was healed from that hour.

²⁹ Jesus departed from there and came near to the sea of Galilee; and he went up on the mountain and sat there. ³⁰ Great multitudes came to him, having with them the lame, blind, mute, maimed, and many others, and they put them down at his feet. He healed them,

³¹ so that the multitude wondered when they saw the mute speaking, the injured healed, the lame walking, and the blind seeing—and they glorified the God of Israel.

³² Jesus summoned his disciples and said, “I have compassion on the multitude, because they have continued with me now three days and have nothing to eat. I don’t want to send them away fasting, or they might faint on the way.” ³³ The disciples said to him, “Where could we get so many loaves in a deserted place as to satisfy so great a multitude?” ³⁴ Jesus said to them, “How many loaves do you have?” They said, “Seven, and a few small fish.”

³⁵ He commanded the multitude to sit down on the ground; ³⁶ and he took the seven loaves and the fish. He gave thanks and broke them, and gave to the disciples, and the disciples to the multitudes. ³⁷ They all ate and were filled. They took up seven baskets full of the broken pieces that were left over. ³⁸ Those who ate were four thousand men, in addition to women and children.

³⁹ Then he sent away the multitudes, got into the boat, and came into the borders of Magdala.