၁၃

^၁ ထို နေ့ ၌ ပင် ယေ ရှု သည် အိမ် မှ ထွက် ၍ ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် ထိုင် တော် မူ လျှင်၊ ^၂ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ထိုင် တော် မူ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ မူ ကား ကမ်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် များ စွာ သော အ ရာ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “နား ထောင် ကြ လော့။ မျိုး စေ့ ကြဲ သော သူ သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။

^၄ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ တို့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် ငှက် တို့ သည် လာ ၍ ၎င်း တို့ ကို ကောက် စား ကြ ၏။

^၅ အ ချို့ တို့ မူ ကား မြေ နည်း ၍ ကျောက် ပေါ သော နေ ရာ တွင် ကျ သ ဖြင့် မြေ သား ပါး သော ကြောင့် ချက် ချင်း အ ပင် ပေါက် လာ ၏။ ^၆ သို့ သော် နေ ထွက် လာ ၍ နေ လောင် ဒဏ် ခံ ရ သော အ ခါ အ မြစ် မ စွဲ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။

^၇ အ ချို့ တို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သ ဖြင့် ဆူး ပင် တို့ ကြီး ထွား လာ ၍ ၎င်း တို့ ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ ၏။

^၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ချို့ သည် အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ချို့ သည် အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ချို့ သည် အ ဆ သုံး ဆယ် အ သီး သီး လေ ၏။ ^၉ နား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား'။ ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် ကြောင့် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် မြွက် ဆို တော် မူ သ နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် ၏ လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား သော် လည်း သူ တို့ ကို မူ ကား သိ ခွင့် မ ပေး ထား သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၂ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး သ ဖြင့် သူ သည် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်။ ^၁၃ ဤ အ ကြောင်း ကြောင့် ငါ သည် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် မြွက် ဆို ရ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ သည် မြင် လျက် ပင် မ မြင်၊ ကြား လျက် ပင် မ ကြား၊ နား လည်း မ လည် ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် ဟေ ရှာ ယ ၏ ပ‌ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ချက် သည် သူ တို့ ၌ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့‌ ရောက် လေ ၏။ ဟော ပြော ချက် ကား ‘သင် တို့ သည် ကြား လျက် ပင် လုံး ဝ နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ လိမ့် မည်။ မြင် လျက် ပင် လုံး ဝ သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ လူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ထုံ ထိုင်း လျက်၊ နား သည် လည်း လေး လျက်၊ မျက် စိ သည် လည်း ပိတ် လျက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် မျက် စိ ဖြင့် မြင် လျက်၊ နား ဖြင့် ကြား လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် နား လည် ကာ ပြောင်း လဲ ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရ မည်’ ဟေ ရှာ ၆:၉-၁၀။ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၆ သို့ သော် သင် တို့ ၏ မျက် စိ သည် မြင် ၍ သင် တို့ ၏ နား သည် လည်း ကြား သော ကြောင့် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ^၁၇ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား များ စွာ သော ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ ရန် အ လွန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ မြင် ခဲ့ ရ ကြ ပေ။ သင် တို့ ကြား နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို ကြား ရ ရန် အ လွန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ ကြား ခဲ့ ရ ကြ ပေ။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် မျိုး ကြဲ သော သူ ၏ ပုံ ဥ ပ မာ ကို သင် တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ^၁၉ မည် သူ မ ဆို နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သော တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ နား မ လည် ဘဲ နေ လျှင် မာရ် နတ် သည် လာ ၍ သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ကြဲ ထား သော အ ရာ ကို လု ယူ လေ ၏။ လမ်း ဘေး တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ ထို သို့ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၀ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် ချက် ချင်း လက် ခံ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၁ သို့ သော် သူ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ သာ ခံ ၏။ တ ရား စ ကား ကြောင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ၊ သို့ မ ဟုတ် ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ရောက် လာ သော အ ခါ ချက် ချင်း စိတ် ပျက် သွား လေ ၏။ ^၂၂ ဆူး ပင် တို့ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း လော ကီ ရေး ရာ ၌ စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း နှင့် စည်း စိမ် ၏ လှည့် ဖြား ခြင်း တို့ က တ ရား စ ကား ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၃ ကောင်း သော မြေ ပေါ် ၌ ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ နား လည် သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ထို သို့ သော သူ သည် အ မှန် ပင် အ သီး သီး ၍ အ ချို့ သည် အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ချို့ သည် အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ချို့ သည် အ ဆ သုံး ဆယ် သီး လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ကောင်း‌ သော မျိုး စေ့ ကို မိ မိ စိုက် ခင်း ၌ ကြဲ သော သူ နှင့် တူ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် လူ တို့ အိပ် ပျော် နေ ကြ စဉ် သူ ၏ ရန် သူ သည် လာ ၍ ဂျုံ မျိုး စေ့ ကြား တွင် မြက် သီး မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ ပြီး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၂၆ အ ပင် ပေါက် ၍ အ နှံ ထွက် လာ သော အ ခါ မြက် သီး ပင် များ လည်း ထင် ရှား လာ ကြ ၏။

^၂၇ ထို အ ခါ စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ စိုက် ခင်း ၌ ကောင်း သော မျိုး စေ့ ကို ကြဲ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် မြက် သီး ပင် များ သည် အ ဘယ် က ပေါက် လာ သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၈ စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် က လည်း ‘ဤ သည် ကား ရန် သူ ၏ လုပ် ရပ် ဖြစ် ၏’ ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ အ စေ အ ပါး တို့ က ‘ထို သို့ ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ၍ မြက် သီး ပင် တို့ ကို နုတ် ယူ ရ မည် လော’ ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် က ‘ထို သို့ မ ပြု နှင့်။ မြက် သီး ပင် များ ကို နုတ် ယူ စဉ် ဂျုံ ပင် ကို ရော နှော ၍ အ မြစ် ပါ မ ကျန် ဆွဲ နုတ် မိ မည် ကို စိုး ရိမ် ရ ၏။ ^၃၀ ရိတ် သိမ်း ချိန် တိုင် အောင် နှစ် မျိုး စ လုံး အ တူ ကြီး ထွား ကြ ပါ စေ။ ရိတ် သိမ်း ချိန် ၌ ရိတ် သိမ်း သော သူ တို့ အား “မြက် သီး ပင် များ ကို ဦး စွာ နုတ် ယူ ၍ ၎င်း တို့ ကို မီး ရှို့ ရန် အ စည်း လိုက် ချည် ထား ကြ လော့။ ဂျုံ ဆန် ကို မူ ကား ငါ ၏ ကျီ ထဲ ၌ စု သိမ်း ထား ကြ လော့” ဟု ငါ ပြော မည်’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၁ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ထို အ စေ့ ကို ယူ ၍ မိ မိ ၏ စိုက် ခင်း ၌ ကြဲ သော အ ခါ၊ ^၃၂ ၎င်း သည် အ စေ့ တ ကာ တို့ ထက် သေး ငယ် ၏။ သို့ သော် ကြီး ထွား လာ သော အ ခါ တွင် မူ အ ခြား ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် တို့ ထက် ကြီး ၍ ၎င်း ၏ အ ကိုင်း များ တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် လာ ၍ အ သိုက် ဖွဲ့ နေ နိုင် လောက် သော အ ပင် ဖြစ် လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် တ ဆေး နှင့် တူ ၏။ အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ၎င်း ကို ယူ ၍ ဂျုံ မှုန့် သုံး စိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သုံး ဆာ တုံ' (၁ ဆာ တုံ = ၅ ပြည် ခန့်)။ ထဲ တွင် ထည့် လိုက် သော် မုန့် ညက် တစ် ပုံ လုံး ကို ဖောင်း ပွ စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၄ ယေ ရှု သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ပုံ ဥ ပ မာ မ ပါ ဘဲ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မ မူ။ ^၃၅ ဤ သည် ကား “ငါ သည် ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ငါ့ နှုတ် ကို ဖွင့် လျက် ကမ္ဘာ တည် က တည်း က ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ တို့ ကို ထုတ် ဖော် ပြော ဆို မည်” ဆာ ၇၈:၂။ ဟု ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း။

^၃၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “စိုက် ခင်း ထဲ မှ မြက် သီး ပင် များ ပုံ ဥ ပ မာ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၃၇ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ကောင်း သော မျိုး စေ့ ကို ကြဲ သော သူ သည် လူ့ သား ဖြစ် ပြီး၊ ^၃၈ စိုက် ခင်း သည် ဤ လော က ဖြစ် ၏။ ကောင်း သော မျိုး စေ့ သည် နိုင် ငံ တော် ၏ သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ မြက် သီး ပင် များ မူ ကား မာရ် နတ် ၏ သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၉ မြက် သီး ပင် မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ သော ရန် သူ သည် မာရ် နတ် ဖြစ် ၏။ ရိတ် သိမ်း ချိန် မူ ကား ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ဖြစ် ၍ ရိတ် သိမ်း သော သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် တ မန် များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၄၀ သို့ ဖြစ် ၍ မြက် သီး ပင် များ ကို နုတ် ယူ ၍ မီး ရှို့ သ ကဲ့ သို့ ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ၌ လည်း ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၄၁ လူ့ သား သည် မိ မိ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် များ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မှား ယွင်း စေ သော အ ရာ များ နှင့် တ ရား မဲ့ သော အ မှု ကို ပြု သော သူ များ အား လုံး တို့ ကို နိုင် ငံ တော် မှ နုတ် ယူ ပြီး လျှင်၊ ^၄၂ မီး ပြင်း ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။ ^၄၃ ထို အ ခါ ‌ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် သူ တို့ အ ဖ ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ နေ ကဲ့ သို့ ထွန်း လင်း ကြ လိမ့် မည်။ နား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား'။ ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ။

^၄၄ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် လယ် ၌ ဝှက် ထား သော ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ၎င်း ကို တွေ့ သော အ ခါ ပြန် လည် ဝှက် ထား ပြီး လျှင် ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် သွား ၍ သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး ကို ‌ရောင်း လျက် ထို လယ် ကို ဝယ် လေ ၏။

^၄၅ တစ် ဖန် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ကောင်း သော ပု လဲ ကို ရှာ ဖွေ နေ သော ကုန် သည် နှင့် တူ ၏။ ^၄၆ သူ သည် အ လွန် အ ဖိုး တန် သော ပု လဲ တစ် လုံး ကို တွေ့ သော အ ခါ သွား ၍ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ရောင်း ပြီး လျှင် ထို ပု လဲ ကို ဝယ် လေ ၏။

^၄၇ တစ် ဖန် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ပင် လယ် ထဲ ၌ ချ ၍ ငါး အ မျိုး စုံ ကို ဖမ်း မိ သော ပိုက် ကွန် နှင့် တူ ၏။ ^၄၈ ငါး နှင့် ပြည့် သော အ ခါ ထို ပိုက် ကွန် ကို ကမ်း ပေါ် သို့ ဆွဲ တင် ကာ ထိုင် လျက် ကောင်း သော ငါး များ ကို ခြင်း တောင်း ထဲ သို့ ခွဲ ထည့် ၍ မ ကောင်း သော ငါး များ ကို အ ပြင် သို့ ပစ် လိုက် ကြ ၏။ ^၄၉ ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ၌ ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကောင်း ကင် တ မန် များ သည် လာ ၍ ဆိုး ညစ် သော သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ထဲ မှ သီး ခြား ခွဲ ထား ကာ၊ ^၅၀ မီး ပြင်း ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။

^၅၁ ဤ အ ရာ အား လုံး ကို သင် တို့ နား လည် ကြ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ က “နား လည် ပါ ၏” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နား လည် ပါ ၏၊ သ ခင်'။ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် ၏ တ ပည့် ဖြစ် လာ သော ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တိုင်း သည် မိ မိ ၏ ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ အ သစ် နှင့် အ ဟောင်း တို့ ကို ထုတ် ယူ သော အိမ် ရှင် နှင့် တူ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅၃ ယေ ရှု သည် ဤ ပုံ ဥ ပ မာ များ ကို မြွက် ဆို တော် မူ ပြီး သော အ ခါ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ တော် မူ ၏။

^၅၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ နေ ရင်း မြို့ သို့ ကြွ ၍ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ ၌ လူ တို့ ကို သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အံ့ အား သင့် လျက် “ဤ သူ သည် ဤ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် တန် ခိုး များ ကို အ ဘယ် က ရ သ နည်း။ ^၅၅ ဤ သူ သည် လက် သ မား ၏ သား မ ဟုတ် ‌လော။ သူ ၏ မိ ခင် သည် မာ ရိ ဖြစ် ပြီး သူ ၏ ညီ များ သည် ယာ ကုပ်၊ ယော သပ်၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယော သေ'။ ရှိ မုန် နှင့် ယု ဒ တို့ ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၅၆ သူ ၏ နှ မ အား လုံး သည် လည်း ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဤ သူ သည် ဤ အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို အ ဘယ် က ရ သ နည်း” ဟု ပြော ဆို ကြ ကာ၊ ^၅၇ ကိုယ် တော် အ ပေါ် ဘ ဝင် မ ကျ ဖြစ် ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “ပ‌ ရော ဖက် သည် မိ မိ ၏ နေ ရင် မြို့ နှင့် မိ မိ ၏ အိမ် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ ရပ် ၌ မျှ ဂုဏ် သ ရေ မဲ့ သည် ဟူ ၍ မ ရှိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၈ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ မ ယုံ ကြည် မှု ကြောင့် ထို နေ ရာ ၌ များ စွာ သော တန် ခိုး လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု တော် မ မူ ခဲ့ ပေ။

13

¹ On that day Jesus went out of the house and sat by the seaside. ² Great multitudes gathered to him, so that he entered into a boat and sat; and all the multitude stood on the beach. ³ He spoke to them many things in parables, saying, “Behold, a farmer went out to sow.

⁴ As he sowed, some seeds fell by the roadside, and the birds came and devoured them.

⁵ Others fell on rocky ground, where they didn’t have much soil, and immediately they sprang up, because they had no depth of earth. ⁶ When the sun had risen, they were scorched. Because they had no root, they withered away.

⁷ Others fell among thorns. The thorns grew up and choked them.

⁸ Others fell on good soil and yielded fruit: some one hundred times as much, some sixty, and some thirty. ⁹ He who has ears to hear, let him hear.”

¹⁰ The disciples came, and said to him, “Why do you speak to them in parables?” ¹¹ He answered them, “To you it is given to know the mysteries of the Kingdom of Heaven, but it is not given to them. ¹² For whoever has, to him will be given, and he will have abundance; but whoever doesn’t have, from him will be taken away even that which he has. ¹³ Therefore I speak to them in parables, because seeing they don’t see, and hearing, they don’t hear, neither do they understand.

¹⁴ In them the prophecy of Isaiah is fulfilled, which says, ‘By hearing you will hear, and will in no way understand; Seeing you will see, and will in no way perceive; ¹⁵ for this people’s heart has grown callous, their ears are dull of hearing, and they have closed their eyes; or else perhaps they might perceive with their eyes, hear with their ears, understand with their heart, and would turn again, and I would heal them.’ Isaiah 6:9-10

¹⁶ “But blessed are your eyes, for they see; and your ears, for they hear. ¹⁷ For most certainly I tell you that many prophets and righteous men desired to see the things which you see, and didn’t see them; and to hear the things which you hear, and didn’t hear them.

¹⁸ “Hear, then, the parable of the farmer. ¹⁹ When anyone hears the word of the Kingdom and doesn’t understand it, the evil one comes and snatches away that which has been sown in his heart. This is what was sown by the roadside. ²⁰ What was sown on the rocky places, this is he who hears the word and immediately with joy receives it; ²¹ yet he has no root in himself, but endures for a while. When oppression or persecution arises because of the word, immediately he stumbles. ²² What was sown among the thorns, this is he who hears the word, but the cares of this age and the deceitfulness of riches choke the word, and he becomes unfruitful. ²³ What was sown on the good ground, this is he who hears the word and understands it, who most certainly bears fruit and produces, some one hundred times as much, some sixty, and some thirty.”

²⁴ He set another parable before them, saying, “The Kingdom of Heaven is like a man who sowed good seed in his field, ²⁵ but while people slept, his enemy came and sowed darnel weeds darnel is a weed grass (probably bearded darnel or lolium temulentum) that looks very much like wheat until it is mature, when the difference becomes very apparent. also among the wheat, and went away. ²⁶ But when the blade sprang up and produced grain, then the darnel weeds appeared also.

²⁷ The servants of the householder came and said to him, ‘Sir, didn’t you sow good seed in your field? Where did these darnel weeds come from?’ ²⁸ “He said to them, ‘An enemy has done this.’ “The servants asked him, ‘Do you want us to go and gather them up?’ ²⁹ “But he said, ‘No, lest perhaps while you gather up the darnel weeds, you root up the wheat with them. ³⁰ Let both grow together until the harvest, and in the harvest time I will tell the reapers, “First, gather up the darnel weeds, and bind them in bundles to burn them; but gather the wheat into my barn.” ’ ”

³¹ He set another parable before them, saying, “The Kingdom of Heaven is like a grain of mustard seed which a man took, and sowed in his field, ³² which indeed is smaller than all seeds. But when it is grown, it is greater than the herbs and becomes a tree, so that the birds of the air come and lodge in its branches.”

³³ He spoke another parable to them. “The Kingdom of Heaven is like yeast which a woman took and hid in three measures literally, three sata. Three sata is about 39 liters or a bit more than a bushel of meal, until it was all leavened.”

³⁴ Jesus spoke all these things in parables to the multitudes; and without a parable, he didn’t speak to them, ³⁵ that it might be fulfilled which was spoken through the prophet, saying, “I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the foundation of the world.” Psalm 78:2

³⁶ Then Jesus sent the multitudes away, and went into the house. His disciples came to him, saying, “Explain to us the parable of the darnel weeds of the field.”

³⁷ He answered them, “He who sows the good seed is the Son of Man, ³⁸ the field is the world, the good seeds are the children of the Kingdom, and the darnel weeds are the children of the evil one. ³⁹ The enemy who sowed them is the devil. The harvest is the end of the age, and the reapers are angels.

⁴⁰ As therefore the darnel weeds are gathered up and burned with fire; so will it be at the end of this age. ⁴¹ The Son of Man will send out his angels, and they will gather out of his Kingdom all things that cause stumbling and those who do iniquity, ⁴² and will cast them into the furnace of fire. There will be weeping and gnashing of teeth. ⁴³ Then the righteous will shine like the sun in the Kingdom of their Father. He who has ears to hear, let him hear.

⁴⁴ “Again, the Kingdom of Heaven is like treasure hidden in the field, which a man found and hid. In his joy, he goes and sells all that he has and buys that field.

⁴⁵ “Again, the Kingdom of Heaven is like a man who is a merchant seeking fine pearls, ⁴⁶ who having found one pearl of great price, he went and sold all that he had and bought it.

⁴⁷ “Again, the Kingdom of Heaven is like a dragnet that was cast into the sea and gathered some fish of every kind, ⁴⁸ which, when it was filled, fishermen drew up on the beach. They sat down and gathered the good into containers, but the bad they threw away. ⁴⁹ So it will be in the end of the world. or, end of the age. The angels will come and separate the wicked from among the righteous, ⁵⁰ and will cast them into the furnace of fire. There will be weeping and gnashing of teeth.”

⁵¹ Jesus said to them, “Have you understood all these things?” They answered him, “Yes, Lord.” ⁵² He said to them, “Therefore every scribe who has been made a disciple in the Kingdom of Heaven is like a man who is a householder, who brings out of his treasure new and old things.” ⁵³ When Jesus had finished these parables, he departed from there.

⁵⁴ Coming into his own country, he taught them in their synagogue, so that they were astonished and said, “Where did this man get this wisdom and these mighty works? ⁵⁵ Isn’t this the carpenter’s son? Isn’t his mother called Mary, and his brothers James, Joses, Simon, and Judas? or, Judah ⁵⁶ Aren’t all of his sisters with us? Where then did this man get all of these things?” ⁵⁷ They were offended by him. But Jesus said to them, “A prophet is not without honor, except in his own country and in his own house.”

⁵⁸ He didn’t do many mighty works there because of their unbelief.

၁၃

^၁ ထို နေ့ ၌ ပင် ယေ ရှု သည် အိမ် မှ ထွက် ၍ ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် ထိုင် တော် မူ လျှင်၊ ^၂ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ထိုင် တော် မူ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ မူ ကား ကမ်း ပေါ် တွင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် များ စွာ သော အ ရာ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “နား ထောင် ကြ လော့။ မျိုး စေ့ ကြဲ သော သူ သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။

^၄ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ တို့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် ငှက် တို့ သည် လာ ၍ ၎င်း တို့ ကို ကောက် စား ကြ ၏။

^၅ အ ချို့ တို့ မူ ကား မြေ နည်း ၍ ကျောက် ပေါ သော နေ ရာ တွင် ကျ သ ဖြင့် မြေ သား ပါး သော ကြောင့် ချက် ချင်း အ ပင် ပေါက် လာ ၏။ ^၆ သို့ သော် နေ ထွက် လာ ၍ နေ လောင် ဒဏ် ခံ ရ သော အ ခါ အ မြစ် မ စွဲ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။

^၇ အ ချို့ တို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သ ဖြင့် ဆူး ပင် တို့ ကြီး ထွား လာ ၍ ၎င်း တို့ ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ ၏။

^၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ချို့ သည် အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ချို့ သည် အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ချို့ သည် အ ဆ သုံး ဆယ် အ သီး သီး လေ ၏။ ^၉ နား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား'။ ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် ကြောင့် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် မြွက် ဆို တော် မူ သ နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် ၏ လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား သော် လည်း သူ တို့ ကို မူ ကား သိ ခွင့် မ ပေး ထား သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၁၂ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး သ ဖြင့် သူ သည် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်။ ^၁၃ ဤ အ ကြောင်း ကြောင့် ငါ သည် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် မြွက် ဆို ရ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ သည် မြင် လျက် ပင် မ မြင်၊ ကြား လျက် ပင် မ ကြား၊ နား လည်း မ လည် ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် ဟေ ရှာ ယ ၏ ပ‌ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ချက် သည် သူ တို့ ၌ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့‌ ရောက် လေ ၏။ ဟော ပြော ချက် ကား ‘သင် တို့ သည် ကြား လျက် ပင် လုံး ဝ နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ လိမ့် မည်။ မြင် လျက် ပင် လုံး ဝ သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ လူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ထုံ ထိုင်း လျက်၊ နား သည် လည်း လေး လျက်၊ မျက် စိ သည် လည်း ပိတ် လျက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် မျက် စိ ဖြင့် မြင် လျက်၊ နား ဖြင့် ကြား လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် နား လည် ကာ ပြောင်း လဲ ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရ မည်’ ဟေ ရှာ ၆:၉-၁၀။ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၆ သို့ သော် သင် တို့ ၏ မျက် စိ သည် မြင် ၍ သင် တို့ ၏ နား သည် လည်း ကြား သော ကြောင့် မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ^၁၇ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား များ စွာ သော ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို မြင် ရ ရန် အ လွန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ မြင် ခဲ့ ရ ကြ ပေ။ သင် တို့ ကြား နေ ရ သော အ ရာ တို့ ကို ကြား ရ ရန် အ လွန် အ လို ရှိ သော် လည်း မ ကြား ခဲ့ ရ ကြ ပေ။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် မျိုး ကြဲ သော သူ ၏ ပုံ ဥ ပ မာ ကို သင် တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ^၁၉ မည် သူ မ ဆို နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သော တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ နား မ လည် ဘဲ နေ လျှင် မာရ် နတ် သည် လာ ၍ သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ကြဲ ထား သော အ ရာ ကို လု ယူ လေ ၏။ လမ်း ဘေး တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ ထို သို့ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၀ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် ချက် ချင်း လက် ခံ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၁ သို့ သော် သူ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ သာ ခံ ၏။ တ ရား စ ကား ကြောင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ၊ သို့ မ ဟုတ် ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ရောက် လာ သော အ ခါ ချက် ချင်း စိတ် ပျက် သွား လေ ၏။ ^၂၂ ဆူး ပင် တို့ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း လော ကီ ရေး ရာ ၌ စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း နှင့် စည်း စိမ် ၏ လှည့် ဖြား ခြင်း တို့ က တ ရား စ ကား ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၃ ကောင်း သော မြေ ပေါ် ၌ ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ နား လည် သော သူ ကို ဆို လို ၏။ ထို သို့ သော သူ သည် အ မှန် ပင် အ သီး သီး ၍ အ ချို့ သည် အ ဆ တစ် ရာ၊ အ ချို့ သည် အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ချို့ သည် အ ဆ သုံး ဆယ် သီး လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ကောင်း‌ သော မျိုး စေ့ ကို မိ မိ စိုက် ခင်း ၌ ကြဲ သော သူ နှင့် တူ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် လူ တို့ အိပ် ပျော် နေ ကြ စဉ် သူ ၏ ရန် သူ သည် လာ ၍ ဂျုံ မျိုး စေ့ ကြား တွင် မြက် သီး မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ ပြီး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၂၆ အ ပင် ပေါက် ၍ အ နှံ ထွက် လာ သော အ ခါ မြက် သီး ပင် များ လည်း ထင် ရှား လာ ကြ ၏။

^၂၇ ထို အ ခါ စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် လာ ၍ ‘သ ခင်၊ သ ခင် ၏ စိုက် ခင်း ၌ ကောင်း သော မျိုး စေ့ ကို ကြဲ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် မြက် သီး ပင် များ သည် အ ဘယ် က ပေါက် လာ သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၈ စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် က လည်း ‘ဤ သည် ကား ရန် သူ ၏ လုပ် ရပ် ဖြစ် ၏’ ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ အ စေ အ ပါး တို့ က ‘ထို သို့ ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ၍ မြက် သီး ပင် တို့ ကို နုတ် ယူ ရ မည် လော’ ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် စိုက် ခင်း ပိုင် ရှင် က ‘ထို သို့ မ ပြု နှင့်။ မြက် သီး ပင် များ ကို နုတ် ယူ စဉ် ဂျုံ ပင် ကို ရော နှော ၍ အ မြစ် ပါ မ ကျန် ဆွဲ နုတ် မိ မည် ကို စိုး ရိမ် ရ ၏။ ^၃၀ ရိတ် သိမ်း ချိန် တိုင် အောင် နှစ် မျိုး စ လုံး အ တူ ကြီး ထွား ကြ ပါ စေ။ ရိတ် သိမ်း ချိန် ၌ ရိတ် သိမ်း သော သူ တို့ အား “မြက် သီး ပင် များ ကို ဦး စွာ နုတ် ယူ ၍ ၎င်း တို့ ကို မီး ရှို့ ရန် အ စည်း လိုက် ချည် ထား ကြ လော့။ ဂျုံ ဆန် ကို မူ ကား ငါ ၏ ကျီ ထဲ ၌ စု သိမ်း ထား ကြ လော့” ဟု ငါ ပြော မည်’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၁ ကိုယ် တော် သည် အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ထို အ စေ့ ကို ယူ ၍ မိ မိ ၏ စိုက် ခင်း ၌ ကြဲ သော အ ခါ၊ ^၃၂ ၎င်း သည် အ စေ့ တ ကာ တို့ ထက် သေး ငယ် ၏။ သို့ သော် ကြီး ထွား လာ သော အ ခါ တွင် မူ အ ခြား ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် တို့ ထက် ကြီး ၍ ၎င်း ၏ အ ကိုင်း များ တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် လာ ၍ အ သိုက် ဖွဲ့ နေ နိုင် လောက် သော အ ပင် ဖြစ် လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ “ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် တ ဆေး နှင့် တူ ၏။ အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် ၎င်း ကို ယူ ၍ ဂျုံ မှုန့် သုံး စိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သုံး ဆာ တုံ' (၁ ဆာ တုံ = ၅ ပြည် ခန့်)။ ထဲ တွင် ထည့် လိုက် သော် မုန့် ညက် တစ် ပုံ လုံး ကို ဖောင်း ပွ စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၄ ယေ ရှု သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ ၏။ ပုံ ဥ ပ မာ မ ပါ ဘဲ သူ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မ မူ။ ^၃၅ ဤ သည် ကား “ငါ သည် ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ငါ့ နှုတ် ကို ဖွင့် လျက် ကမ္ဘာ တည် က တည်း က ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ တို့ ကို ထုတ် ဖော် ပြော ဆို မည်” ဆာ ၇၈:၂။ ဟု ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း။

^၃၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “စိုက် ခင်း ထဲ မှ မြက် သီး ပင် များ ပုံ ဥ ပ မာ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ရှင်း ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၃၇ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ကောင်း သော မျိုး စေ့ ကို ကြဲ သော သူ သည် လူ့ သား ဖြစ် ပြီး၊ ^၃၈ စိုက် ခင်း သည် ဤ လော က ဖြစ် ၏။ ကောင်း သော မျိုး စေ့ သည် နိုင် ငံ တော် ၏ သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ မြက် သီး ပင် များ မူ ကား မာရ် နတ် ၏ သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၃၉ မြက် သီး ပင် မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ သော ရန် သူ သည် မာရ် နတ် ဖြစ် ၏။ ရိတ် သိမ်း ချိန် မူ ကား ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ဖြစ် ၍ ရိတ် သိမ်း သော သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် တ မန် များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၄၀ သို့ ဖြစ် ၍ မြက် သီး ပင် များ ကို နုတ် ယူ ၍ မီး ရှို့ သ ကဲ့ သို့ ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ၌ လည်း ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၄၁ လူ့ သား သည် မိ မိ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် များ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မှား ယွင်း စေ သော အ ရာ များ နှင့် တ ရား မဲ့ သော အ မှု ကို ပြု သော သူ များ အား လုံး တို့ ကို နိုင် ငံ တော် မှ နုတ် ယူ ပြီး လျှင်၊ ^၄၂ မီး ပြင်း ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။ ^၄၃ ထို အ ခါ ‌ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် သူ တို့ အ ဖ ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ နေ ကဲ့ သို့ ထွန်း လင်း ကြ လိမ့် မည်။ နား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား'။ ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ။

^၄၄ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် လယ် ၌ ဝှက် ထား သော ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ နှင့် တူ ၏။ လူ တစ် ဦး သည် ၎င်း ကို တွေ့ သော အ ခါ ပြန် လည် ဝှက် ထား ပြီး လျှင် ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် သွား ၍ သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး ကို ‌ရောင်း လျက် ထို လယ် ကို ဝယ် လေ ၏။

^၄၅ တစ် ဖန် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ကောင်း သော ပု လဲ ကို ရှာ ဖွေ နေ သော ကုန် သည် နှင့် တူ ၏။ ^၄၆ သူ သည် အ လွန် အ ဖိုး တန် သော ပု လဲ တစ် လုံး ကို တွေ့ သော အ ခါ သွား ၍ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ရောင်း ပြီး လျှင် ထို ပု လဲ ကို ဝယ် လေ ၏။

^၄၇ တစ် ဖန် ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် သည် ပင် လယ် ထဲ ၌ ချ ၍ ငါး အ မျိုး စုံ ကို ဖမ်း မိ သော ပိုက် ကွန် နှင့် တူ ၏။ ^၄၈ ငါး နှင့် ပြည့် သော အ ခါ ထို ပိုက် ကွန် ကို ကမ်း ပေါ် သို့ ဆွဲ တင် ကာ ထိုင် လျက် ကောင်း သော ငါး များ ကို ခြင်း တောင်း ထဲ သို့ ခွဲ ထည့် ၍ မ ကောင်း သော ငါး များ ကို အ ပြင် သို့ ပစ် လိုက် ကြ ၏။ ^၄၉ ကပ် ကမ္ဘာ ကုန် ဆုံး ချိန် ၌ ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ကောင်း ကင် တ မန် များ သည် လာ ၍ ဆိုး ညစ် သော သူ တို့ ကို ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ထဲ မှ သီး ခြား ခွဲ ထား ကာ၊ ^၅၀ မီး ပြင်း ဖို ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငို ကြွေး ခြင်း နှင့် အံ ကြိတ် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည်။

^၅၁ ဤ အ ရာ အား လုံး ကို သင် တို့ နား လည် ကြ သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ က “နား လည် ပါ ၏” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နား လည် ပါ ၏၊ သ ခင်'။ ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ကောင်း ကင် နိုင် ငံ တော် ၏ တ ပည့် ဖြစ် လာ သော ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တိုင်း သည် မိ မိ ၏ ဘဏ္ဍာ တိုက် ထဲ မှ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ အ သစ် နှင့် အ ဟောင်း တို့ ကို ထုတ် ယူ သော အိမ် ရှင် နှင့် တူ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅၃ ယေ ရှု သည် ဤ ပုံ ဥ ပ မာ များ ကို မြွက် ဆို တော် မူ ပြီး သော အ ခါ ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ တော် မူ ၏။

^၅၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ နေ ရင်း မြို့ သို့ ကြွ ၍ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ ၌ လူ တို့ ကို သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အံ့ အား သင့် လျက် “ဤ သူ သည် ဤ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် တန် ခိုး များ ကို အ ဘယ် က ရ သ နည်း။ ^၅၅ ဤ သူ သည် လက် သ မား ၏ သား မ ဟုတ် ‌လော။ သူ ၏ မိ ခင် သည် မာ ရိ ဖြစ် ပြီး သူ ၏ ညီ များ သည် ယာ ကုပ်၊ ယော သပ်၊ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယော သေ'။ ရှိ မုန် နှင့် ယု ဒ တို့ ဖြစ် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၅၆ သူ ၏ နှ မ အား လုံး သည် လည်း ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် ဤ သူ သည် ဤ အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို အ ဘယ် က ရ သ နည်း” ဟု ပြော ဆို ကြ ကာ၊ ^၅၇ ကိုယ် တော် အ ပေါ် ဘ ဝင် မ ကျ ဖြစ် ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “ပ‌ ရော ဖက် သည် မိ မိ ၏ နေ ရင် မြို့ နှင့် မိ မိ ၏ အိမ် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သည့် အ ရပ် ၌ မျှ ဂုဏ် သ ရေ မဲ့ သည် ဟူ ၍ မ ရှိ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၈ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ မ ယုံ ကြည် မှု ကြောင့် ထို နေ ရာ ၌ များ စွာ သော တန် ခိုး လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု တော် မ မူ ခဲ့ ပေ။

13

¹ On that day Jesus went out of the house and sat by the seaside. ² Great multitudes gathered to him, so that he entered into a boat and sat; and all the multitude stood on the beach. ³ He spoke to them many things in parables, saying, “Behold, a farmer went out to sow.

⁴ As he sowed, some seeds fell by the roadside, and the birds came and devoured them.

⁵ Others fell on rocky ground, where they didn’t have much soil, and immediately they sprang up, because they had no depth of earth. ⁶ When the sun had risen, they were scorched. Because they had no root, they withered away.

⁷ Others fell among thorns. The thorns grew up and choked them.

⁸ Others fell on good soil and yielded fruit: some one hundred times as much, some sixty, and some thirty. ⁹ He who has ears to hear, let him hear.”

¹⁰ The disciples came, and said to him, “Why do you speak to them in parables?” ¹¹ He answered them, “To you it is given to know the mysteries of the Kingdom of Heaven, but it is not given to them. ¹² For whoever has, to him will be given, and he will have abundance; but whoever doesn’t have, from him will be taken away even that which he has. ¹³ Therefore I speak to them in parables, because seeing they don’t see, and hearing, they don’t hear, neither do they understand.

¹⁴ In them the prophecy of Isaiah is fulfilled, which says, ‘By hearing you will hear, and will in no way understand; Seeing you will see, and will in no way perceive; ¹⁵ for this people’s heart has grown callous, their ears are dull of hearing, and they have closed their eyes; or else perhaps they might perceive with their eyes, hear with their ears, understand with their heart, and would turn again, and I would heal them.’ Isaiah 6:9-10

¹⁶ “But blessed are your eyes, for they see; and your ears, for they hear. ¹⁷ For most certainly I tell you that many prophets and righteous men desired to see the things which you see, and didn’t see them; and to hear the things which you hear, and didn’t hear them.

¹⁸ “Hear, then, the parable of the farmer. ¹⁹ When anyone hears the word of the Kingdom and doesn’t understand it, the evil one comes and snatches away that which has been sown in his heart. This is what was sown by the roadside. ²⁰ What was sown on the rocky places, this is he who hears the word and immediately with joy receives it; ²¹ yet he has no root in himself, but endures for a while. When oppression or persecution arises because of the word, immediately he stumbles. ²² What was sown among the thorns, this is he who hears the word, but the cares of this age and the deceitfulness of riches choke the word, and he becomes unfruitful. ²³ What was sown on the good ground, this is he who hears the word and understands it, who most certainly bears fruit and produces, some one hundred times as much, some sixty, and some thirty.”

²⁴ He set another parable before them, saying, “The Kingdom of Heaven is like a man who sowed good seed in his field, ²⁵ but while people slept, his enemy came and sowed darnel weeds darnel is a weed grass (probably bearded darnel or lolium temulentum) that looks very much like wheat until it is mature, when the difference becomes very apparent. also among the wheat, and went away. ²⁶ But when the blade sprang up and produced grain, then the darnel weeds appeared also.

²⁷ The servants of the householder came and said to him, ‘Sir, didn’t you sow good seed in your field? Where did these darnel weeds come from?’ ²⁸ “He said to them, ‘An enemy has done this.’ “The servants asked him, ‘Do you want us to go and gather them up?’ ²⁹ “But he said, ‘No, lest perhaps while you gather up the darnel weeds, you root up the wheat with them. ³⁰ Let both grow together until the harvest, and in the harvest time I will tell the reapers, “First, gather up the darnel weeds, and bind them in bundles to burn them; but gather the wheat into my barn.” ’ ”

³¹ He set another parable before them, saying, “The Kingdom of Heaven is like a grain of mustard seed which a man took, and sowed in his field, ³² which indeed is smaller than all seeds. But when it is grown, it is greater than the herbs and becomes a tree, so that the birds of the air come and lodge in its branches.”

³³ He spoke another parable to them. “The Kingdom of Heaven is like yeast which a woman took and hid in three measures literally, three sata. Three sata is about 39 liters or a bit more than a bushel of meal, until it was all leavened.”

³⁴ Jesus spoke all these things in parables to the multitudes; and without a parable, he didn’t speak to them, ³⁵ that it might be fulfilled which was spoken through the prophet, saying, “I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the foundation of the world.” Psalm 78:2

³⁶ Then Jesus sent the multitudes away, and went into the house. His disciples came to him, saying, “Explain to us the parable of the darnel weeds of the field.”

³⁷ He answered them, “He who sows the good seed is the Son of Man, ³⁸ the field is the world, the good seeds are the children of the Kingdom, and the darnel weeds are the children of the evil one. ³⁹ The enemy who sowed them is the devil. The harvest is the end of the age, and the reapers are angels.

⁴⁰ As therefore the darnel weeds are gathered up and burned with fire; so will it be at the end of this age. ⁴¹ The Son of Man will send out his angels, and they will gather out of his Kingdom all things that cause stumbling and those who do iniquity, ⁴² and will cast them into the furnace of fire. There will be weeping and gnashing of teeth. ⁴³ Then the righteous will shine like the sun in the Kingdom of their Father. He who has ears to hear, let him hear.

⁴⁴ “Again, the Kingdom of Heaven is like treasure hidden in the field, which a man found and hid. In his joy, he goes and sells all that he has and buys that field.

⁴⁵ “Again, the Kingdom of Heaven is like a man who is a merchant seeking fine pearls, ⁴⁶ who having found one pearl of great price, he went and sold all that he had and bought it.

⁴⁷ “Again, the Kingdom of Heaven is like a dragnet that was cast into the sea and gathered some fish of every kind, ⁴⁸ which, when it was filled, fishermen drew up on the beach. They sat down and gathered the good into containers, but the bad they threw away. ⁴⁹ So it will be in the end of the world. or, end of the age. The angels will come and separate the wicked from among the righteous, ⁵⁰ and will cast them into the furnace of fire. There will be weeping and gnashing of teeth.”

⁵¹ Jesus said to them, “Have you understood all these things?” They answered him, “Yes, Lord.” ⁵² He said to them, “Therefore every scribe who has been made a disciple in the Kingdom of Heaven is like a man who is a householder, who brings out of his treasure new and old things.” ⁵³ When Jesus had finished these parables, he departed from there.

⁵⁴ Coming into his own country, he taught them in their synagogue, so that they were astonished and said, “Where did this man get this wisdom and these mighty works? ⁵⁵ Isn’t this the carpenter’s son? Isn’t his mother called Mary, and his brothers James, Joses, Simon, and Judas? or, Judah ⁵⁶ Aren’t all of his sisters with us? Where then did this man get all of these things?” ⁵⁷ They were offended by him. But Jesus said to them, “A prophet is not without honor, except in his own country and in his own house.”

⁵⁸ He didn’t do many mighty works there because of their unbelief.