၄

^၁ ရွှေ သည် အ ရောက် မှိန် သွား ပါ ပြီ တ ကား။ ရွှေ စင် သည် အ ရောင် ပြောင်း သွား ပါ ပြီ တ ကား။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ ကျောက် များ သည် လည်း လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တို့ ၌ ပြန့် ကျဲ နေ ပါ ပြီ တ ကား။ ^၂ ရွှေ စင် သ ဖွယ် အ ဖိုး တန် သော ဇိ အုန် မြို့ သား တို့ ကို အိုး ထိန်း သည် လက် ဖြင့် လုပ် သော မြေ အိုး ကဲ့ သို့ ထင် မှတ် ကြ လေ ပြီ တ ကား။

^၃ ခွေး အ တို့ ပင် လျှင် သား ပေါက် ကို နို့ တိုက် တတ် ၏။ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို တို့ မူ ကား ကန္တာ ရ ငှက် ကု လား အုတ် ကဲ့ သို့ ရက် စက် တတ် ပါ သည် တ ကား။ ^၄ နို့ စို့ က လေး ငယ် သည် နို့ ဆာ သော ကြောင့် သူ ၏ လျှာ သည် အာ ခေါင် ၌ ကပ် နေ ၏။ က လေး သူ ငယ် တို့ သည် မုန့် ကို တောင်း သော် လည်း ပေး မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

^၅ စား ကောင်း သောက် ဖွယ် များ စား ခဲ့ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း လမ်း များ ပေါ် မှာ ငတ် မွတ် သေ ကျေ ကြ ရ လေ ပြီ။ ကြက် သွေး ရောင် အိပ် ရာ ပေါ် မှာ စံ စား ခဲ့ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း နောက် ချေး ပုံ ပေါ် ၌ အိပ် ရ လေ ပြီ။ ^၆ မည် သူ မျှ မ တိုက် ခိုက် ဘဲ တစ် ခ ဏ အ တွင်း ပြို လဲ သွား သော သော ဒုံ မြို့ ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် ထက် ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် သည် ကြီး လေး ပါ သည် တ ကား။

^၇ သူ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် နှင်း ပွင့် ထက် စင် ကြယ် ၍ နို့ ရည် ထက် ဖြူ ခဲ့ ၏။ သူ တို့ ၏ အ သား အ ရေ သည် ပတ္တ မြား ထက် နီ ၏။ နီ လာ ကဲ့ သို့ တောက် ပ သော အ ဆင်း ရှိ ခဲ့ ၏။ ^၈ ယ ခု မူ သူ တို့ ၏ အ သား သည် မီး သွေး ထက် မည်း သ ဖြင့် လမ်း တွင် ‌တွေ့ လျှင် ပင် မ မှတ် မိ၊ အ သား အ ရေ သည် အ ရိုး ၌ ကပ် နေ သ ဖြင့် ထင်း ခြောက် သ ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။

^၉ ဓား ဘေး ဖြင့် သေ ရ သော သူ တို့ သည် လယ် ယာ သီး နှံ မ ထွက် သော ကြောင့် ငတ် မွတ် ၍ သေ ရ သော သူ တို့ ထက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၁၀ သ နား ကြင် နာ တတ် သော မိန်း မ များ ပင် လျှင် မိ မိ ရင် သွေး များ ၏ အ သား ကို ချက် ပြုတ် စား ကြ ပြီ။ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို သည် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် သော ကာ လ ၌ သူ တို့ ရင် သွေး သည် သူ တို့ အ တွက် စား စ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လေ ပြီ။ အ မျက် တော် မီး ကို သွန် ချ လေ ပြီ။ ဇိ အုန် မြို့ ကို မီး ရှို့ ၍ မြို့ ၏ အုတ် မြစ် ကို ပါ လောင် ကျွမ်း စေ လေ ပြီ။ ^၁၂ ရန် ပြု လာ သော ရန် သူ တို့ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တံ ခါး ထဲ ဝင် ရောက် လာ နိုင် သည် ကို မည် သည့် မြေ ကြီး ဘု ရင် မျှ၊ မည် သည့် လော က လူ သား မျှ မ ယုံ နိုင် ကြ ပေ။ ^၁၃ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ၏ သွေး ကို မြို့ လယ် ခေါင် ၌ သွန်း ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် တို့ ၏ အ ပြစ်၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် ဤ သို့ ဖြစ် ရ လေ ပြီ။

^၁၄ သူ တို့ သည် လမ်း များ ပေါ် တွင် မ မြင် မ ကန်း လှည့် လည် သွား လာ နေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် သွေး ဖြင့် ညစ် စွန်း နေ သော ကြောင့် မည် သူ မျှ သူ တို့ အ ဝတ် ကို မ ထိ ဝံ့ ကြ။ ^၁၅ လူ တို့ က လည်း သူ တို့ အား “ထွက် သွား ကြ၊ မ စင် ကြယ် သော သူ တို့၊ ထွက် သွား ကြ၊ ထွက် သွား ကြ။ ငါ တို့ ကို မ ထိ နှင့်” ဟု ဟစ် အော် ကြ ၏။ သူ တို့ လည်း ထွက် သွား ၍ လှည့် လည် သွား လာ ကြ ရ ၏။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ က လည်း “ငါ တို့ နှင့် အ တူ မ နေ ကြ တော့ နှင့်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မျက် နှာ တော်’။ သူ တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပြီ။ သူ တို့ ကို မ ကြည့် ရှု တော့ ပေ။ လူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို မ ရို သေ ကြ။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ကို မ သ နား ကြ။

^၁၇ ငါ တို့ သည် ကူ ညီ မ စ ခြင်း ကို အ ချည်း နှီး စောင့် မျှော် လျက် ငါ တို့ မျက် စိ သည် အား အင် ကုန် ခန်း လေ ပြီ။ မ ကယ် တင် နိုင် သော လူ မျိုး ခြား ကို စောင့် မျှော် နေ မိ ပြီ။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ငါ တို့ ကို ခြေ ရာ ခံ လိုက် ကြ သော ကြောင့် လမ်း ပေါ် ၌ ငါ တို့ မ သွား မ လာ နိုင်။ ငါ တို့ နိ ဂုံး ချုပ် ချိန် နီး လာ ပြီ။ ငါ တို့ နိ ဂုံး ချုပ် ချိန် ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ အ သက် ရှင် ရ သော နေ့ ကုန် ဆုံး လေ ပြီ။ ^၁၉ ငါ တို့ ကို လိုက် သော သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် လင်း ယုန် ငှက် ထက် သာ ၍ လျင် မြန် ကြ ၏။ တောင် များ ပေါ် တွင် ငါ တို့ ကို အ ပြင်း အ ထန် လိုက် ကြ ၏။ တော ကန္တာ ရ တွင် လည်း ငါ တို့ ကို ချောင်း မြောင်း ကြ ၏။

^၂၀ ငါ တို့ က “လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ထို သူ ၏ အ ရိပ် အောက် ၌ ငါ တို့ ခို လှုံ အ သက် ရှင် ကြ မည်” ဟု ဆို ခဲ့ သော် လည်း ငါ တို့ ၏ အ သက် သ ခင် ဖြစ် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး သော ထို သူ သည် သူ တို့ တူး သော တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။

^၂၁ ဥ ဇ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ဧ ဒုံ သ မီး ပျို၊ ရွှင် မြူး ထား နှင့် လော့။ ဝမ်း မြောက် ထား နှင့် လော့။ ဖ လား တော် သည် သင့် ထံ ကူး လာ မည် ဖြစ် ၍ သင် သည် သောက် ၍ ယစ် မူး သ ဖြင့် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။

^၂၂ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို၊ သင် ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် ပြီး ဆုံး လေ ပြီ။ သင် သည် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။

အို ဧ ဒုံ သ မီး ပျို၊ သင် မူ ကား ဒဏ် ခတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ သင် ၏ အ ပြစ် များ ကို ဖော် ထုတ် တော် မူ မည်။

4

¹ How the gold has become dim! The most pure gold has changed! The stones of the sanctuary are poured out at the head of every street. ² The precious sons of Zion, comparable to fine gold, how they are esteemed as earthen pitchers, the work of the hands of the potter!

³ Even the jackals offer their breast. They nurse their young ones. But the daughter of my people has become cruel, like the ostriches in the wilderness. ⁴ The tongue of the nursing child clings to the roof of his mouth for thirst. The young children ask for bread, and no one breaks it for them.

⁵ Those who ate delicacies are desolate in the streets. Those who were brought up in purple embrace dunghills.  ⁶ For the iniquity of the daughter of my people is greater than the sin of Sodom, which was overthrown as in a moment. No hands were laid on her.

⁷ Her nobles were purer than snow. They were whiter than milk. They were more ruddy in body than rubies. Their polishing was like sapphire. ⁸ Their appearance is blacker than a coal. They are not known in the streets. Their skin clings to their bones. It is withered. It has become like wood.

⁹ Those who are killed with the sword are better than those who are killed with hunger; for these pine away, stricken through, for lack of the fruits of the field. ¹⁰ The hands of the pitiful women have boiled their own children. They were their food in the destruction of the daughter of my people.

¹¹ Yahweh has accomplished his wrath. He has poured out his fierce anger. He has kindled a fire in Zion, which has devoured its foundations. ¹² The kings of the earth didn’t believe, neither did all the inhabitants of the world, that the adversary and the enemy would enter into the gates of Jerusalem. ¹³ It is because of the sins of her prophets and the iniquities of her priests, that have shed the blood of the just in the middle of her.

¹⁴ They wander as blind men in the streets. They are polluted with blood, So that men can’t touch their garments. ¹⁵ “Go away!” they cried to them. “Unclean! Go away! Go away! Don’t touch! When they fled away and wandered, men said among the nations, “They can’t live here any more.” ¹⁶ Yahweh’s anger has scattered them. He will not pay attention to them any more. They didn’t respect the persons of the priests. They didn’t favor the elders.

¹⁷ Our eyes still fail, looking in vain for our help. In our watching we have watched for a nation that could not save. ¹⁸ They hunt our steps, so that we can’t go in our streets. Our end is near. Our days are fulfilled, for our end has come. ¹⁹ Our pursuers were swifter than the eagles of the sky. They chased us on the mountains. They set an ambush for us in the wilderness.

²⁰ The breath of our nostrils, the anointed of Yahweh, was taken in their pits; of whom we said, under his shadow we will live among the nations.

²¹ Rejoice and be glad, daughter of Edom, who dwells in the land of Uz. The cup will pass through to you also. You will be drunken, and will make yourself naked.

²² The punishment of your iniquity is accomplished, daughter of Zion. He will no more carry you away into captivity.

He will visit your iniquity, daughter of Edom. He will uncover your sins.

၄

^၁ ရွှေ သည် အ ရောက် မှိန် သွား ပါ ပြီ တ ကား။ ရွှေ စင် သည် အ ရောင် ပြောင်း သွား ပါ ပြီ တ ကား။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န မှ ကျောက် များ သည် လည်း လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တို့ ၌ ပြန့် ကျဲ နေ ပါ ပြီ တ ကား။ ^၂ ရွှေ စင် သ ဖွယ် အ ဖိုး တန် သော ဇိ အုန် မြို့ သား တို့ ကို အိုး ထိန်း သည် လက် ဖြင့် လုပ် သော မြေ အိုး ကဲ့ သို့ ထင် မှတ် ကြ လေ ပြီ တ ကား။

^၃ ခွေး အ တို့ ပင် လျှင် သား ပေါက် ကို နို့ တိုက် တတ် ၏။ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို တို့ မူ ကား ကန္တာ ရ ငှက် ကု လား အုတ် ကဲ့ သို့ ရက် စက် တတ် ပါ သည် တ ကား။ ^၄ နို့ စို့ က လေး ငယ် သည် နို့ ဆာ သော ကြောင့် သူ ၏ လျှာ သည် အာ ခေါင် ၌ ကပ် နေ ၏။ က လေး သူ ငယ် တို့ သည် မုန့် ကို တောင်း သော် လည်း ပေး မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

^၅ စား ကောင်း သောက် ဖွယ် များ စား ခဲ့ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း လမ်း များ ပေါ် မှာ ငတ် မွတ် သေ ကျေ ကြ ရ လေ ပြီ။ ကြက် သွေး ရောင် အိပ် ရာ ပေါ် မှာ စံ စား ခဲ့ ရ သော သူ တို့ သည် လည်း နောက် ချေး ပုံ ပေါ် ၌ အိပ် ရ လေ ပြီ။ ^၆ မည် သူ မျှ မ တိုက် ခိုက် ဘဲ တစ် ခ ဏ အ တွင်း ပြို လဲ သွား သော သော ဒုံ မြို့ ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် ထက် ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် သည် ကြီး လေး ပါ သည် တ ကား။

^၇ သူ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် နှင်း ပွင့် ထက် စင် ကြယ် ၍ နို့ ရည် ထက် ဖြူ ခဲ့ ၏။ သူ တို့ ၏ အ သား အ ရေ သည် ပတ္တ မြား ထက် နီ ၏။ နီ လာ ကဲ့ သို့ တောက် ပ သော အ ဆင်း ရှိ ခဲ့ ၏။ ^၈ ယ ခု မူ သူ တို့ ၏ အ သား သည် မီး သွေး ထက် မည်း သ ဖြင့် လမ်း တွင် ‌တွေ့ လျှင် ပင် မ မှတ် မိ၊ အ သား အ ရေ သည် အ ရိုး ၌ ကပ် နေ သ ဖြင့် ထင်း ခြောက် သ ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။

^၉ ဓား ဘေး ဖြင့် သေ ရ သော သူ တို့ သည် လယ် ယာ သီး နှံ မ ထွက် သော ကြောင့် ငတ် မွတ် ၍ သေ ရ သော သူ တို့ ထက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၁၀ သ နား ကြင် နာ တတ် သော မိန်း မ များ ပင် လျှင် မိ မိ ရင် သွေး များ ၏ အ သား ကို ချက် ပြုတ် စား ကြ ပြီ။ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို သည် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် သော ကာ လ ၌ သူ တို့ ရင် သွေး သည် သူ တို့ အ တွက် စား စ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လေ ပြီ။ အ မျက် တော် မီး ကို သွန် ချ လေ ပြီ။ ဇိ အုန် မြို့ ကို မီး ရှို့ ၍ မြို့ ၏ အုတ် မြစ် ကို ပါ လောင် ကျွမ်း စေ လေ ပြီ။ ^၁၂ ရန် ပြု လာ သော ရန် သူ တို့ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တံ ခါး ထဲ ဝင် ရောက် လာ နိုင် သည် ကို မည် သည့် မြေ ကြီး ဘု ရင် မျှ၊ မည် သည့် လော က လူ သား မျှ မ ယုံ နိုင် ကြ ပေ။ ^၁၃ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ၏ သွေး ကို မြို့ လယ် ခေါင် ၌ သွန်း ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် တို့ ၏ အ ပြစ်၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် များ ကြောင့် ဤ သို့ ဖြစ် ရ လေ ပြီ။

^၁၄ သူ တို့ သည် လမ်း များ ပေါ် တွင် မ မြင် မ ကန်း လှည့် လည် သွား လာ နေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် သွေး ဖြင့် ညစ် စွန်း နေ သော ကြောင့် မည် သူ မျှ သူ တို့ အ ဝတ် ကို မ ထိ ဝံ့ ကြ။ ^၁၅ လူ တို့ က လည်း သူ တို့ အား “ထွက် သွား ကြ၊ မ စင် ကြယ် သော သူ တို့၊ ထွက် သွား ကြ၊ ထွက် သွား ကြ။ ငါ တို့ ကို မ ထိ နှင့်” ဟု ဟစ် အော် ကြ ၏။ သူ တို့ လည်း ထွက် သွား ၍ လှည့် လည် သွား လာ ကြ ရ ၏။ လူ မျိုး တ ကာ တို့ က လည်း “ငါ တို့ နှင့် အ တူ မ နေ ကြ တော့ နှင့်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုယ် တော် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မျက် နှာ တော်’။ သူ တို့ ကို ကွဲ လွင့် စေ တော် မူ ပြီ။ သူ တို့ ကို မ ကြည့် ရှု တော့ ပေ။ လူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို မ ရို သေ ကြ။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ကို မ သ နား ကြ။

^၁၇ ငါ တို့ သည် ကူ ညီ မ စ ခြင်း ကို အ ချည်း နှီး စောင့် မျှော် လျက် ငါ တို့ မျက် စိ သည် အား အင် ကုန် ခန်း လေ ပြီ။ မ ကယ် တင် နိုင် သော လူ မျိုး ခြား ကို စောင့် မျှော် နေ မိ ပြီ။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ငါ တို့ ကို ခြေ ရာ ခံ လိုက် ကြ သော ကြောင့် လမ်း ပေါ် ၌ ငါ တို့ မ သွား မ လာ နိုင်။ ငါ တို့ နိ ဂုံး ချုပ် ချိန် နီး လာ ပြီ။ ငါ တို့ နိ ဂုံး ချုပ် ချိန် ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ အ သက် ရှင် ရ သော နေ့ ကုန် ဆုံး လေ ပြီ။ ^၁၉ ငါ တို့ ကို လိုက် သော သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် လင်း ယုန် ငှက် ထက် သာ ၍ လျင် မြန် ကြ ၏။ တောင် များ ပေါ် တွင် ငါ တို့ ကို အ ပြင်း အ ထန် လိုက် ကြ ၏။ တော ကန္တာ ရ တွင် လည်း ငါ တို့ ကို ချောင်း မြောင်း ကြ ၏။

^၂၀ ငါ တို့ က “လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် ထို သူ ၏ အ ရိပ် အောက် ၌ ငါ တို့ ခို လှုံ အ သက် ရှင် ကြ မည်” ဟု ဆို ခဲ့ သော် လည်း ငါ တို့ ၏ အ သက် သ ခင် ဖြစ် သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး သော ထို သူ သည် သူ တို့ တူး သော တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။

^၂၁ ဥ ဇ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ဧ ဒုံ သ မီး ပျို၊ ရွှင် မြူး ထား နှင့် လော့။ ဝမ်း မြောက် ထား နှင့် လော့။ ဖ လား တော် သည် သင့် ထံ ကူး လာ မည် ဖြစ် ၍ သင် သည် သောက် ၍ ယစ် မူး သ ဖြင့် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။

^၂၂ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို၊ သင် ခံ ရ သော အ ပြစ် ဒဏ် ပြီး ဆုံး လေ ပြီ။ သင် သည် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။

အို ဧ ဒုံ သ မီး ပျို၊ သင် မူ ကား ဒဏ် ခတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ သင် ၏ အ ပြစ် များ ကို ဖော် ထုတ် တော် မူ မည်။

4

¹ How the gold has become dim! The most pure gold has changed! The stones of the sanctuary are poured out at the head of every street. ² The precious sons of Zion, comparable to fine gold, how they are esteemed as earthen pitchers, the work of the hands of the potter!

³ Even the jackals offer their breast. They nurse their young ones. But the daughter of my people has become cruel, like the ostriches in the wilderness. ⁴ The tongue of the nursing child clings to the roof of his mouth for thirst. The young children ask for bread, and no one breaks it for them.

⁵ Those who ate delicacies are desolate in the streets. Those who were brought up in purple embrace dunghills.  ⁶ For the iniquity of the daughter of my people is greater than the sin of Sodom, which was overthrown as in a moment. No hands were laid on her.

⁷ Her nobles were purer than snow. They were whiter than milk. They were more ruddy in body than rubies. Their polishing was like sapphire. ⁸ Their appearance is blacker than a coal. They are not known in the streets. Their skin clings to their bones. It is withered. It has become like wood.

⁹ Those who are killed with the sword are better than those who are killed with hunger; for these pine away, stricken through, for lack of the fruits of the field. ¹⁰ The hands of the pitiful women have boiled their own children. They were their food in the destruction of the daughter of my people.

¹¹ Yahweh has accomplished his wrath. He has poured out his fierce anger. He has kindled a fire in Zion, which has devoured its foundations. ¹² The kings of the earth didn’t believe, neither did all the inhabitants of the world, that the adversary and the enemy would enter into the gates of Jerusalem. ¹³ It is because of the sins of her prophets and the iniquities of her priests, that have shed the blood of the just in the middle of her.

¹⁴ They wander as blind men in the streets. They are polluted with blood, So that men can’t touch their garments. ¹⁵ “Go away!” they cried to them. “Unclean! Go away! Go away! Don’t touch! When they fled away and wandered, men said among the nations, “They can’t live here any more.” ¹⁶ Yahweh’s anger has scattered them. He will not pay attention to them any more. They didn’t respect the persons of the priests. They didn’t favor the elders.

¹⁷ Our eyes still fail, looking in vain for our help. In our watching we have watched for a nation that could not save. ¹⁸ They hunt our steps, so that we can’t go in our streets. Our end is near. Our days are fulfilled, for our end has come. ¹⁹ Our pursuers were swifter than the eagles of the sky. They chased us on the mountains. They set an ambush for us in the wilderness.

²⁰ The breath of our nostrils, the anointed of Yahweh, was taken in their pits; of whom we said, under his shadow we will live among the nations.

²¹ Rejoice and be glad, daughter of Edom, who dwells in the land of Uz. The cup will pass through to you also. You will be drunken, and will make yourself naked.

²² The punishment of your iniquity is accomplished, daughter of Zion. He will no more carry you away into captivity.

He will visit your iniquity, daughter of Edom. He will uncover your sins.