ယေ ရ မိ မြည် တမ်း စ ကား ၃

ယေ ရ မိ မြည် တမ်း စ ကား

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၃

^၁ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မျက် တော် ကြိမ် လုံး အောက် ၌ ဆင်း ရဲ ခြင်း ကို ခံ ရ သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၂ငါ့ ကို သွေး ဆောင် ၍ အ လင်း သို့ မ ပို့၊ မှောင် မိုက် ထဲ သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၃အ ကယ် စင် စစ် ငါ့ ကို တ နေ့ လုံး အ ထပ် ထပ် ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။

^၄ငါ့ အ ရေ နှင့် အ သား ကို ဆွေး ရိ စေ ၍ ငါ့ အ ရိုး တို့ ကို လည်း ချိုး တော် မူ ၏။ ^၅ငါ့ တ ဘက် ၌ တပ် တည် ၍ ခါး သော အ ရာ၊ ပင် ပန်း စ ရာ အ ကြောင်း တို့ နှင့် ဝိုင်း တော် မူ ၏။ ^၆သေ လွန် သော သူ တို့ ကို ပြု တတ် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ့ ကို မိုက် သော အ ရပ် ၌ ထား တော် မူ ၏။

^၇ငါ မ ထွက် နိုင် အောင် ဝင်း ခတ် ၍၊ လေး သော သံ ကြိုး နှင့် ချည် နှောင် တော် မူ ၏။ ^၈ထို မျှ မ က ငါ သည် ကြွေး ကြော် အော် ဟစ် ၍ ဆု တောင်း သော် လည်း ငြင်း ပယ် တော် မူ ၏။ ^၉ငါ သွား ရာ လမ်း ကို ကျောက် ထ ရံ နှင့် ပိတ် ၍၊ ကောက် သော လမ်း ဖြင့် သွား စေ တော် မူ ၏။

^၁၀ငါ့ ကို ချောင်း မြောင်း သော ဝက် ဝံ ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ မ ထင် ရှား သော အ ရပ် ၌ နေ သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ၎င်း ဖြစ် တော် မူ ၏။ ^၁၁ငါ့ ကို လမ်း လွဲ စေ ပြီး လျှင် အ ပိုင်း ပိုင်း ဖြတ် ၍ ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။

^၁၂လေး တော် ကို တင် ၍ ပစ် စ ရာ စက် အ ရာ ၌ ငါ့ ကို ထား တော် မူ ၏။ ^၁၃မြှား တော် တို့ ကို လည်း၊ ငါ့ ကျောက် ကပ် ကို ခွင်း စေ တော် မူ ၏။ ^၁၄ငါ သည် ငါ ၏ လူ တို့ တွင် ကဲ့ ရဲ့ စ ရာ အ ကြောင်း နှင့် တ နေ့ လုံး သီ ချင်း ဆို စ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ပါ သည် တ ကား။

^၁၅ခါး သော ဆေး နှင့် ငါ့ ကို ဖြည့် ၍၊ ဒေါ န နှင့် ယစ် မူး စေ တော် မူ ၏။ ^၁၆ကျောက် စ ရစ် ကို ကျွေး ၍ ငါ့ သွား တို့ ကို ချိုး တော် မူ ၏။ မီး ဖို ပြာ နှင့် ဖုံး တော် မူ ၏။ ^၁၇ငါ ၏ ဝိ ညာဉ် ကို ချမ်း သာ နှင့် ဝေး စွာ ရွှေ့ တော် မူ သော ကြောင့်၊ ငါ သည် မင်္ဂ လာ အ ကြောင်း ကို မေ့ လျော့ ၏။ ^၁၈သို့ ဖြစ် ၍၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ အ စွမ်း သတ္တိ နှင့် မြော် လင့် စ ရာ အ ကြောင်း ပျက် လေ ပြီ ဟု ဆို ရ ၏။

^၁၉အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ငြို ငြင် ခြင်း ကို ၎င်း၊ ဒေါ န နှင့် သည်း ခြေ အ ရည် ကို ၎င်း အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ^၂၀ဧ ကန် အ မှန် အောက် မေ့ တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၂၁ထို သို့ အ ကျွန်ုပ် ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ဆင် ခြင် ၍ သ တိ ရ သော အ ခါ မြော် လင့် စ ရာ အ ခွင့် ရှိ ပါ ၏။

^၂၂ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ နား တော် မူ ၍ က ရု ဏာ တော် သည် မ ကုန် သော ကြောင့်၊ ငါ တို့ သည် ဆုံး ရှုံး ခြင်း သို့ မ ရောက် ဘဲ နေ ကြ ၏။ ^၂၃နံ နက် တိုင်း က ရု ဏာ တော် အ သစ် ကို ခံ ရ ကြ ၏။ သစ္စာ တော် သည် ကြီး မြတ် ပါ ၏။

^၂၄ငါ့ ဝိ ညာဉ် ၏ သ ဘော ဟူ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ၏ အ ဘို့ ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထို ကြောင့်၊ ကိုယ် တော် ကို ငါ မြော် လင့် ပါ ၏။ ^၂၅ကိုယ် တော် ကို မြော် လင့် သော သူ နှင့် ကိုယ် တော် ကို ရှာ သော သူ ၏ စိတ် ဝိညာဉ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ၏။ ^၂၆ကယ် တင် တော် မူ မည် ဟု မြော် လင့် လျက်၊ ငြိမ် ဝပ် စွာ စောင့် ၍ နေ ကောင်း ၏။

^၂၇လူ သည် အ သက် ပျို စဉ် အ ခါ ထမ်း ဘိုး ကို ထမ်း ကောင်း ၏။ ^၂၈ထမ်း ဘိုး ကို တင် တော် မူ သော ကြောင့် တ ယောက် တည်း ထိုင် ၍ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ စေ။ ^၂၉မြော် လင့် စ ရာ အ ခွင့် ရှိ ကောင်း ရှိ လိမ့် မည် ဟု ထင် လျက်၊ မိ မိ နှုတ် ကို မြေ မှုန့် ၌ ကပ် စေ။ ^၃၀ရိုက် သော သူ အား မိ မိ ပါး ကို ပေး ၍၊ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ခြင်း နှင့် ပြည့် ဝ စေ။

^၃၁အ ကြောင်း မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ စဉ် စွန့် ပစ် တော် မ မူ တတ်။ ^၃၂ဝမ်း နည်း စေ တော် မူ သော် လည်း၊ က ရု ဏာ တော် များ ပြား သည် နှင့် အ ညီ သ နား တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၃၃ဆင်း ရဲ စေ ချင် သော စိတ် နှင့် လူ သား တို့ ကို ညှဉ်း ဆဲ ၍ ဝမ်း နည်း စေ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။

^၃၄ချုပ် ထား သော ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကို ခြေ နှင့် နင်း ကြိတ် ခြင်း အ မှု၊ ^၃၅လူ ခံ ထိုက် သော တ ရား ကို အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား မျက် မှောက် ၌ ဖျက် ခြင်း အ မှု၊ ^၃၆သူ တ ပါး တို့ ကို မ တ ရား သ ဖြင့် ရှုံး စေ ခြင်း အ မှု တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှစ် သက် တော် မ မူ။

^၃၇ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှာ ထား တော် မ မူ ဘဲ၊ အ ဘယ် သူ သည် ပြော ၍ တ စုံ တ ခု ကို ဖြစ် စေ နိုင် သ နည်း။ ^၃၈အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား ၏ နှုတ် တော် ထွက် ရှိ သည် အ တိုင်း မင်္ဂ လာ နှင့် အ မင်္ဂ လာ ဖြစ် တတ် သည် မ ဟုတ် လော။

^၃၉အ သက် ရှင် သော လူ သတ္တ ဝါ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မြည် တမ်း ရ မည် နည်း။ မိ မိ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကြောင့် မြည် တမ်း ရ မည် လော။ ^၄၀ငါ တို့ သည် ကိုယ် လိုက် သော လမ်း တို့ ကို စစ် ကြော စုံ စမ်း ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် သို့ ပြန် သွား ကြ ကုန် အံ့။ ^၄၁ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ရှိ တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင့် ထံ တော် သို့ နှ လုံး နှင့် လက် တို့ ကို ချီ ကြွ ကြ ကုန် အံ့။

^၄၂အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား ပုန် ကန် မိ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် အ ပြစ် လွှတ် တော် မ မူ ပါ။ ^၄၃အ မျက် တော် ထွက် ၍ မျက် နှာ လွှဲ တော် မူ ၏။ တ ဖန် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လိုက် ၍ က ရု ဏာ မ ရှိ ဘဲ ကွပ် မျက် တော် မူ ၏။ ^၄၄အ ကျွန်ုပ် တို့ ပ ဌ နာ စ ကား သည် အ ထံ တော် သို့ မ ပေါက် နိုင် အောင်၊ မိုဃ်း တိမ် ဖြင့် ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ တော် မူ ၏။

^၄၅အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို လူ မျိုး တို့ တွင် လှည်း ပစ် သော တန် မြက် ချေး အ မှိုက် ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ ရွံ စ ရာ အ ရာ ကဲ့ သို့ ၎င်း ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ^၄၆ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ တ ဘက် ၌ နှုတ် ကို ဖွင့် ကြ ပါ ၏။ ^၄၇အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကြောက် လန့် ဘွယ် သော အ ရာ ထဲ သို့ ၎င်း၊ တွင်း ထဲ သို့ ၎င်း၊ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ဖျက် ဆီး ခြင်း ထဲ သို့ ၎င်း ရောက် ကြ ပါ ပြီ။

^၄၈ငါ ၏ လူ မျိုး သ တို့ သ မီး ပျက် စီး သော ကြောင့်၊ ငါ့ မျက် စိ သည် မြစ် ရေ ဖြစ် ၍ စီး လျက် ရှိ ၏။ ^{၄၉‑၅၀}ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကင် က ငုံ့ ကြည့် ၍ ရှု မှတ် တော် မ မူ မှီ တိုင် အောင်၊ ငါ့ မျက် ရည် သည် ကျ ၍ အ စဉ် မ ပြတ် ယို စီး လျက် ရှိ ၏။ ^၅၁ငါ ၏ မြို့ သ မီး အ ပေါင်း တို့ အ တွက် ကြောင့်၊ ငါ့ မျက် စိ သည် ငါ့ နှ လုံး ကို ပူ စေ တတ် ၏။

^၅၂အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ ငါ့ ကို ရန် ပြု သော သူ တို့ သည် ငှက် ကို လိုက် ၍ ရှာ သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ကို လိုက် ၍ ရှာ ကြ ၏။ ^၅၃မြေ တွင်း ၌ ငါ့ အ သက် ကို ဖြတ် ၍ ငါ့ အ ပေါ် မှာ ကျောက် ကို တင် ထား ကြ ၏။ ^၅၄ငါ့ ခေါင်း ကို ရေ လွှမ်း မိုး သည် ဖြစ် ၍၊ ငါ သည် ဆုံး ရှုံး ပြီ ဟု ဆို ရ ၏။

^၅၅အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ နက် သော မြေ တွင်း ထဲ က အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ ကို ခေါ် ပါ ၏။ ^၅၆အ ကျွန်ုပ် ခေါ် သံ ကို ကြား တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ အ ကျွန်ုပ် ညည်း တွား အော် ဟစ် သော အ ခါ နား တော် ကို လွှဲ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ^၅၇အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ကို ဟစ် ခေါ် သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် သည် ချဉ်း ကပ် တော် မူ ၍၊ မ ကြောက် နှင့် ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။

^၅၈အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ သက် နှင့် ဆိုင် သော အ မှု ကို စောင့် ၍ ရွေး နှုတ် တော် မူ ပြီ။ ^၅၉အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို မြင် တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ ဘို့ တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ^၆၀သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ရန် ငြိုး ဖွဲ့ သ မျှ နှင့် မ ကောင်း သော အ ကြံ ရှိ သ မျှ ကို ကိုယ် တော် မြင် တော် မူ ပြီ။

^၆၁အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ သော အ ကြောင်း နှင့် မ ကောင်း သော အ ကြံ ရှိ သ မျှ ကို ၎င်း၊ ^၆၂အ ကျွန်ုပ် တ ဘက် ၌ ထ သော သူ တို့ ၏ အ ပြစ် တင် ခြင်း၊ အ ကျွန်ုပ် တ ဘက် ၌ တ နေ့ လုံး ကြံ စည် ခြင်း ကို ၎င်း ကိုယ် တော် ကြား တော် မူ ပြီ။ ^၆၃သူ တို့ ထိုင် ခြင်း၊ ထ ခြင်း ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ သီ ချင်း ဆို စ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် ပါ ၏။

^၆၄အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ကျင့် သော အ ကျင့် နှင့် အ လျောက် အ ကျိုး အ ပြစ် ကို ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ။ ^၆၅သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ကို ခိုင် မာ စေ ၍ ကျိန် တော် မူ ပါ။ ^၆၆အ မျက် တော် ထွက် ၍ သူ တို့ ကို ညှဉ်း ဆဲ သ ဖြင့်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မိုဃ်း ကောင်း ကင် အောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း တော် မူ ပါ။

¹ I Am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath. ² He hath led me, and brought me into darkness, but not into light. ³ Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.

⁴ My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones. ⁵ He hath builded against me, and compassed me with gall and travail. ⁶ He hath set me in dark places, as they that be dead of old.

⁷ He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy. ⁸ Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer. ⁹ He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

¹⁰ He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places. ¹¹ He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

¹² He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow. ¹³ He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins. ¹⁴ I was a derision to all my people; and their song all the day.

¹⁵ He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood. ¹⁶ He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes. ¹⁷ And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity. ¹⁸ And I said, My strength and my hope is perished from the Lord:

¹⁹ Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall. ²⁰ My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me. ²¹ This I recall to my mind, therefore have I hope.

²² It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not. ²³ They are new every morning: great is thy faithfulness.

²⁴ The Lord is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him. ²⁵ The Lord is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him. ²⁶ It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the Lord.

²⁷ It is good for a man that he bear the yoke in his youth. ²⁸ He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him. ²⁹ He putteth his mouth in the dust; if so be there may be hope. ³⁰ He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.

³¹ For the Lord will not cast off for ever: ³² But though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies. ³³ For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.

³⁴ To crush under his feet all the prisoners of the earth. ³⁵ To turn aside the right of a man before the face of the most High, ³⁶ To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.

³⁷ Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not? ³⁸ Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

³⁹ Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins? ⁴⁰ Let us search and try our ways, and turn again to the Lord. ⁴¹ Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.

⁴² We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned. ⁴³ Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied. ⁴⁴ Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.

⁴⁵ Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people. ⁴⁶ All our enemies have opened their mouths against us. ⁴⁷ Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.

⁴⁸ Mine eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people. ⁴⁹ Mine eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission. ⁵⁰ Till the Lord look down, and behold from heaven. ⁵¹ Mine eye affecteth mine heart because of all the daughters of my city.

⁵² Mine enemies chased me sore, like a bird, without cause. ⁵³ They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me. ⁵⁴ Waters flowed over mine head; then I said, I am cut off.

⁵⁵ I called upon thy name, O Lord, out of the low dungeon. ⁵⁶ Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my breathing, at my cry. ⁵⁷ Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.

⁵⁸ O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life. ⁵⁹ O Lord, thou hast seen my wrong: judge thou my cause. ⁶⁰ Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.

⁶¹ Thou hast heard their reproach, O Lord, and all their imaginations against me; ⁶² The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day. ⁶³ Behold their sitting down, and their rising up; I am their musick.

⁶⁴ Render unto them a recompence, O Lord, according to the work of their hands. ⁶⁵ Give them sorrow of heart, thy curse unto them. ⁶⁶ Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the Lord.

၃

^၁ ငါ သည် ကိုယ် တော် ၏ အ မျက် တော် ကြိမ် လုံး ကြောင့် ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို ကြုံ တွေ့ ခဲ့ ရ သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကို နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီ။ အ လင်း မ ရှိ သော မှောင် မိုက် ၌ သွား လာ စေ တော် မူ ပြီ။ ^၃ စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် လက် ကို ဆန့် ၍ ငါ့ ကို တစ် နေ့ လုံး အ ကြိမ် ကြိမ် ဆုံး မ တော် မူ ပြီ။

^၄ ကိုယ် တော် သည် ငါ ၏ အ သား အ ရေ ကို ရွတ် တွ စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ ၏ အ ရိုး တို့ ကို ချိုး တော် မူ ပြီ။ ^၅ ငါ့ ကို ဝန်း ရံ တိုက် ခိုက် တော် မူ ပြီ။ ခါး သီး မှု၊ ခက် ခဲ မှု ဖြင့် ဝိုင်း ထား တော် မူ ပြီ။ ^၆ ကာ လ ကြာ မြင့် စွာ က သေ ဆုံး သွား သူ ကဲ့ သို့ ငါ့ ကို မှောင် မိုက် သော အ ရပ် ထဲ ၌ နေ စေ တော် မူ ပြီ။

^၇ ငါ မ ထွက် သွား နိုင် အောင် ကြေး နီ ကြိုး ဖြင့် ချုပ် နှောင် ၍ ပိတ် လှောင် ထား ပြီ။ ^၈ ငါ အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ခံ သော် လည်း ငါ ၏ ဆု တောင်း ချက် ကို နား ညောင်း တော် မ မူ။ ^၉ ငါ သွား သော လမ်း ကို ကျောက် နံ ရံ ဖြင့် ပိတ် ထား ပြီး လမ်း ခ ရီး ကို ကွေ့ ကောက် စေ တော် မူ ပြီ။

^၁၀ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကို ချောင်း မြောင်း‌ နေ သော ဝက် ဝံ၊ ကွယ် ရာ ၌ ပုန်း နေ သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီ။ ^၁၁ ငါ့ ကို လမ်း လွဲ စေ ၍ အ ပိုင်း ပိုင်း ဆွဲ ဖြတ် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို အ ထီး ကျန် စေ ‌တော် မူ ပြီ။

^၁၂ ကိုယ် တော် သည် လေး ကို တင် ပြီး ငါ့ ကို ပစ် မှတ် ထား ၍ မြား ဖြင့် ချိန် ရွယ် တော် မူ ပြီ။ ^၁၃ ကိုယ် တော် ၏ မြား တို့ သည် ငါ့ နှ လုံး သား ကို ထိုး ဖောက် လေ ပြီ။ ^၁၄ ငါ သည် ငါ့ လူ မျိုး တို့ တွင် နေ့ စဉ် ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ၊ သီ ချင်း ဆို စ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၁၅ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကို ခါး သော ဟင်း ရွက် ဖြင့် ဝ အီ စေ တော် မူ ပြီ။ ဒေါ န ရည် ဖြင့် မူး စေ တော် မူ ပြီ။ ^၁၆ ငါ့ သွား တို့ ကို ကျောက် စ ရစ် များ ဖြင့် ကျိုး စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို ပြာ ပုံ ထဲ တွင် လူး စေ တော် မူ ပြီ။ ^၁၇ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ငြိမ် သက် ခြင်း ကင်း လျက် ကောင်း စား ခြင်း ကို လည်း မေ့ လျော့ လေ ပြီ။ ^၁၈ သို့ ဖြစ် ၍ “ငါ့ ခွန် အား ကုန် ခန်း ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ငါ့ မျှော် လင့် ခြင်း ကုန် ဆုံး ပြီ” ဟု ငါ ဆို ရ ၏။

^၁၉ အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု၊ ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ တို့ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သောက် ရ သော ဒေါ န ရည်၊ အ ဆိပ် ရည် တို့ ကို လည်း သ တိ ရ တော် မူ ပါ။ ^၂၀ ထို အ ရာ တို့ ကို အ မြဲ တမ်း အ မှတ် ရ လျက် ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ညှိုး ငယ် ရ ပါ ပြီ။ ^၂၁ သို့ သော် ပြန် ၍ ဆင် ခြင် ကြည့် သော အ ခါ ငါ ၌ မျှော် လင့် ချက် ရှိ လာ ပါ ပြီ။

^၂၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် ကြောင့် ငါ တို့ သည် ပျက် စီး ခြင်း သို့ မ ရောက် ပါ။ ကိုယ် တော် ၏ သ နား စုံ မက် ခြင်း သည် လည်း အ ဆုံး မ ရှိ ပါ။ ^၂၃ နံ နက် တိုင်း က ရု ဏာ တော် အ သစ် ကို ခံ စား ရ ပါ ၏။ သစ္စာ တော် သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ပါ ၏။

^၂၄ “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ၏ ဝေ စု ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ငါ့ စိတ် ထဲ ၌ ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို မျှော် လင့် ကိုး စား ပါ မည်။ ^၂၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စောင့် မျှော် သော သူ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ သော သူ ကို ကိုယ် တော် ကောင်း စား စေ တော် မူ ပါ ၏။ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို ငြိမ် ဝပ် စွာ မျှော် လင့် စောင့် စား သော သူ သည် ကောင်း ကျိုး ကို ခံ စား ရ ၏။

^၂၇ လူ သည် ငယ် ရွယ် စဉ် အ ခါ ထမ်း ပိုး ထမ်း သည် မှာ ကောင်း ပေ ၏။ ^၂၈ သူ့ အ ပေါ် ထမ်း ပိုး ကို တင် တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် တစ် ‌ယောက် တည်း ငြိမ် ဝပ် စွာ ထိုင် နေ စေ။ ^၂၉ မျှော် လင့် ချက် ရှိ ကောင်း ရှိ နိုင် သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် မျက် နှာ ကို မြေ မှုန့် ၌ အပ် ပါ စေ။ ^၃၀ ရိုက် လို သော သူ အား ပါး ကို လှည့် ပေး ၍ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် သ မျှ ကို ခံ ပါ စေ။

^၃၁ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား ရှင် သည် အ စဉ် စွန့် ပစ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်။ ^၃၂ ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ စေ တော် မူ သော် လည်း မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြီး မား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သ နား စုံ မက် တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၃၃ ကိုယ် တော် သည် လူ သား တို့ ကို ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား စေ လို သော သ ဘော၊ ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ စေ လို သော သ ဘော ရှိ တော် မ မူ။

^၃၄ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ ကျဉ်း သား တို့ ကို နှိပ် ကွပ် ခြင်း၊ ^၃၅ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရှင် ရှေ့ မှောက် တွင် မ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း၊ ^၃၆ အ မှု ကိစ္စ များ ကို တ ရား မျှ တ စွာ မ စီ ရင် ခြင်း စ သည် တို့ ကို ဘု ရား ရှင် နှစ် သက် တော် မ မူ။

^၃၇ ဘု ရား ရှင် မ မိန့် မှာ ဘဲ မည် သူ သည် နှုတ် မြွက် သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လာ တတ် သ နည်း။ ^၃၈ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရှင် နှုတ် မြွက် သည့် အ တိုင်း အ ကောင်း၊ အ ဆိုး ဖြစ် လာ တတ် သည် မ ဟုတ် ‌လော။

^၃၉ လူ၊ အ သက် ရှင် သော လူ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မိ မိ အ ပြစ် အ တွက် စော ဒ က တက် ရ သ နည်း။ ^၄၀ ကိုယ့် အ ကျင့် အ ကြံ များ ကို ဆင် ခြင် သုံး သပ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပြန် လှည့် ကြ စို့။ ^၄၁ ကောင်း ကင် ဘုံ ရှိ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ငါ တို့ စိတ် နှ လုံး ပါ လျက် လက် ကို ချီ ကြ စို့။

^၄၂ ငါ တို့ အ ပြစ် ကျူး လွန် မိ ပြီ၊ ပုန် ကန် မိ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မ မူ။ ^၄၃ ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လျက် ငါ တို့ ကို လိုက် ၍ မ ညှာ မ တာ ကွပ် မျက် တော် မူ ပြီ။ ^၄၄ အ ထံ တော် သို့ ငါ တို့ ဆု တောင်း သံ မ ရောက် အောင် ကိုယ် တော် သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် တိမ် တိုက် ဖြင့် ကာ ထား တော် မူ ပြီ။

^၄၅ ကိုယ် တော် သည် ငါ တို့ ကို လူ မျိုး တ ကာ အ လယ် တွင် အ ညစ် အ ကြေး၊ အ မှိုက် သ ရိုက် ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီ။ ^၄၆ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ တို့ ကို ဆန့် ကျင် ပြော ဆို ကြ ပါ ပြီ။ ^၄၇ ငါ တို့ သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး နှင့် ကြုံ ရ ပြီ။ မြေ တွင်း ထဲ သို့ ကျ လေ ပြီ။ အ ထီး ကျန် ခြင်း၊ ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် ပါ ပြီ။

^၄၈ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို ပျက် စီး သော ကြောင့် ငါ့ မျက် စိ မှ မျက် ရည် ချောင်း စီး ရ လေ ပြီ။ ^{၄၉-၅၀} ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငုံ့ ကြည့် ၍ မြင် တော် မ မူ မ ချင်း ငါ့ မျက် ရည် သည် မ ပြတ် မ စဲ စီး ဆင်း လေ ပြီ။ ^၅၁ မြို့ သ မီး ပျို အ ပေါင်း တို့ ၏ အ ဖြစ် ကို မြင် ရ သော ကြောင့် ငါ့ စိတ် နှ လုံး ကြေ ကွဲ ရ ပြီ။

^၅၂ ရန် သူ တို့ သည် အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ ငါ့ ကို ငှက် ကဲ့ သို့ လိုက် ဖမ်း ကြ ပါ ၏။ ^၅၃ ငါ့ ကို မြေ တွင်း ထဲ ပစ် ချ ပြီး သေ ကြောင်း ကြံ ကြ ပြီ။ ‌ကျောက် တုံး ဖြင့် ပစ် ပေါက် ကြ ပြီ။ ^၅၄ ရေ သည် ငါ့ ဦး ခေါင်း အ ထိ လွှမ်း မိုး လာ သ ဖြင့် “ငါ သေ ရ တော့ မည်” ဟု ငါ ဆို မိ ပြီ။

^၅၅ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် သည် တွင်း နက် ထဲ မှ နေ ၍ ကိုယ် တော် ၏ နာ မ တော် ကို ဟစ် ခေါ် ပါ ၏။ ^၅၆ အ ကျွန်ုပ် အ သံ ကို ကိုယ် တော် ကြား တော် မူ ပါ ပြီ။ “အ ကျွန်ုပ် အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ဆို သော အ ခါ နား တော် ကို ပိတ် ထား တော် မ မူ ပါ နှင့်။” ^၅၇ အ ကျွန်ုပ် ဆု တောင်း သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် အ နား သို့ လာ ၍ “မ ကြောက် နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၈ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မှု ကိစ္စ ကို ရင် ဆိုင် ဖြေ ရှင်း ပေး ၍ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ သက် ကို ရွေး နုတ် တော် မူ ပါ ပြီ။ ^၅၉ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် မ တ ရား သ ဖြင့် ခံ ရ သည် ကို ကိုယ် တော် မြင် တော် မူ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ကို စီ ရင် တော် မူ ပါ။ ^၆၀ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ် မျှ လောက် အ ငြိုး ထား ၍ အ ဘယ် မျှ လောက် မ ကောင်း ကြံ စည် နေ သည် ကို ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ပါ ပြီ။

^၆၁ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ၏ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ခြင်း၊ မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း အ လုံး စုံ ကို ကိုယ် တော် ကြား သိ တော် မူ ပါ ပြီ။ ^၆၂ အ ကျွန်ုပ် ကို ရန် ပြု သော သူ တို့ သည် တစ် နေ့ လုံး တီး တိုး ပြော ဆို ၍ အ ကျွန်ုပ် ကို မ‌ ကောင်း ကြံ စည် ကြ ပါ ၏။ ^၆၃ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ထိုင် လေ ရာ၊ ထ လေ ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် အ ကြောင်း ကို သာ လှောင် ပြောင် သီ ဆို ကြ ပါ ၏။

^၆၄ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ ပြု သော အ မှု အ တိုင်း အ ကျိုး အ ပြစ် ကို ပြန် ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ။ ^၆၅ သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ တော် မူ ပါ။ ကျိန် ခြင်း အ မင်္ဂ လာ သည် သူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် ပါ စေ။ ^၆၆ အ မျက် ထွက် လျက် သူ တို့ ကို လိုက် တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပိုင် တော် မူ သော ကောင်း ကင် အောက် မှ သူ တို့ ကို သုတ် သင် ဖယ် ရှင်း တော် မူ ပါ။

¹ I am the man who has seen affliction by the rod of his wrath. ² He has led me and caused me to walk in darkness, and not in light. ³ Surely he turns his hand against me again and again all day long.

⁴ He has made my flesh and my skin old. He has broken my bones. ⁵ He has built against me, and surrounded me with bitterness and hardship. ⁶ He has made me dwell in dark places, as those who have been long dead.

⁷ He has walled me about, so that I can’t go out. He has made my chain heavy. ⁸ Yes, when I cry, and call for help, he shuts out my prayer. ⁹ He has walled up my ways with cut stone. He has made my paths crooked.

¹⁰ He is to me as a bear lying in wait, as a lion in hiding. ¹¹ He has turned away my path, and pulled me in pieces. He has made me desolate.

¹² He has bent his bow, and set me as a mark for the arrow. ¹³ He has caused the shafts of his quiver to enter into my kidneys. ¹⁴ I have become a derision to all my people, and their song all day long.

¹⁵ He has filled me with bitterness. He has stuffed me with wormwood. ¹⁶ He has also broken my teeth with gravel. He has covered me with ashes. ¹⁷ You have removed my soul far away from peace. I forgot prosperity. ¹⁸ I said, “My strength has perished, along with my expectation from Yahweh.”

¹⁹ Remember my affliction and my misery, the wormwood and the bitterness. ²⁰ My soul still remembers them, and is bowed down within me. ²¹ This I recall to my mind; therefore I have hope.

²² It is because of Yahweh’s loving kindnesses that we are not consumed, because his mercies don’t fail. ²³ They are new every morning. Great is your faithfulness.

²⁴ “Yahweh is my portion,” says my soul. “Therefore I will hope in him.” ²⁵ Yahweh is good to those who wait for him, to the soul who seeks him. ²⁶ It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of Yahweh.

²⁷ It is good for a man that he bear the yoke in his youth. ²⁸ Let him sit alone and keep silence, because he has laid it on him. ²⁹ Let him put his mouth in the dust, if it is so that there may be hope. ³⁰ Let him give his cheek to him who strikes him. Let him be filled full of reproach.

³¹ For the Lord will not cast off forever. ³² For though he causes grief, yet he will have compassion according to the multitude of his loving kindnesses. ³³ For he does not afflict willingly, nor grieve the children of men.

³⁴ To crush under foot all the prisoners of the earth, ³⁵ to turn away the right of a man before the face of the Most High, ³⁶ to subvert a man in his cause, the Lord doesn’t approve.

³⁷ Who is he who says, and it comes to pass, when the Lord doesn’t command it? ³⁸ Doesn’t evil and good come out of the mouth of the Most High?

³⁹ Why should a living man complain, a man for the punishment of his sins? ⁴⁰ Let us search and try our ways, and turn again to Yahweh. ⁴¹ Let’s lift up our heart with our hands to God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). in the heavens.

⁴² “We have transgressed and have rebelled. You have not pardoned. ⁴³ “You have covered us with anger and pursued us. You have killed. You have not pitied. ⁴⁴ You have covered yourself with a cloud, so that no prayer can pass through.

⁴⁵ You have made us an off-scouring and refuse in the middle of the peoples. ⁴⁶ “All our enemies have opened their mouth wide against us. ⁴⁷ Terror and the pit have come on us, devastation and destruction.”

⁴⁸ My eye runs down with streams of water, for the destruction of the daughter of my people. ⁴⁹ My eye pours down and doesn’t cease, without any intermission, ⁵⁰ until Yahweh looks down, and sees from heaven. ⁵¹ My eye affects my soul, because of all the daughters of my city.

⁵² They have chased me relentlessly like a bird, those who are my enemies without cause. ⁵³ They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone on me. ⁵⁴ Waters flowed over my head. I said, “I am cut off.”

⁵⁵ I called on your name, Yahweh, out of the lowest dungeon. ⁵⁶ You heard my voice: “Don’t hide your ear from my sighing, and my cry.” ⁵⁷ You came near in the day that I called on you. You said, “Don’t be afraid.”

⁵⁸ Lord, you have pleaded the causes of my soul. You have redeemed my life. ⁵⁹ Yahweh, you have seen my wrong. Judge my cause. ⁶⁰ You have seen all their vengeance and all their plans against me.

⁶¹ You have heard their reproach, Yahweh, and all their plans against me, ⁶² the lips of those that rose up against me, and their plots against me all day long. ⁶³ You see their sitting down and their rising up. I am their song.

⁶⁴ You will pay them back, Yahweh, according to the work of their hands. ⁶⁵ You will give them hardness of heart, your curse to them. ⁶⁶ You will pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of Yahweh.

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၃

¹⁰ He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places. ¹¹ He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

¹⁹ Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall. ²⁰ My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me. ²¹ This I recall to my mind, therefore have I hope.

²² It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not. ²³ They are new every morning: great is thy faithfulness.

³⁴ To crush under his feet all the prisoners of the earth. ³⁵ To turn aside the right of a man before the face of the most High, ³⁶ To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.

³⁷ Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not? ³⁸ Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

၃

¹⁰ He is to me as a bear lying in wait, as a lion in hiding. ¹¹ He has turned away my path, and pulled me in pieces. He has made me desolate.

¹⁹ Remember my affliction and my misery, the wormwood and the bitterness. ²⁰ My soul still remembers them, and is bowed down within me. ²¹ This I recall to my mind; therefore I have hope.

²² It is because of Yahweh’s loving kindnesses that we are not consumed, because his mercies don’t fail. ²³ They are new every morning. Great is your faithfulness.

³⁴ To crush under foot all the prisoners of the earth, ³⁵ to turn away the right of a man before the face of the Most High, ³⁶ to subvert a man in his cause, the Lord doesn’t approve.

³⁷ Who is he who says, and it comes to pass, when the Lord doesn’t command it? ³⁸ Doesn’t evil and good come out of the mouth of the Most High?

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၃

¹⁰ He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places. ¹¹ He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

¹⁹ Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall. ²⁰ My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me. ²¹ This I recall to my mind, therefore have I hope.

²² It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not. ²³ They are new every morning: great is thy faithfulness.

³⁴ To crush under his feet all the prisoners of the earth. ³⁵ To turn aside the right of a man before the face of the most High, ³⁶ To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.

³⁷ Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not? ³⁸ Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

၃

¹⁰ He is to me as a bear lying in wait, as a lion in hiding. ¹¹ He has turned away my path, and pulled me in pieces. He has made me desolate.

¹⁹ Remember my affliction and my misery, the wormwood and the bitterness. ²⁰ My soul still remembers them, and is bowed down within me. ²¹ This I recall to my mind; therefore I have hope.

²² It is because of Yahweh’s loving kindnesses that we are not consumed, because his mercies don’t fail. ²³ They are new every morning. Great is your faithfulness.

³⁴ To crush under foot all the prisoners of the earth, ³⁵ to turn away the right of a man before the face of the Most High, ³⁶ to subvert a man in his cause, the Lord doesn’t approve.

³⁷ Who is he who says, and it comes to pass, when the Lord doesn’t command it? ³⁸ Doesn’t evil and good come out of the mouth of the Most High?

Please view in landscape orientation

ဓမ္မ ဟောင်း ကျမ်း

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်
ဟေ ဗြဲ ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ဓမ္မ သစ် ကျမ်း