၂

^၁ ဘု ရား ရှင် သည် ဇိ အုန် သ မီး ပျို ကို အ မျက် တော် မိုး တိမ် ဖြင့် ဖုံး အုပ် တော် မူ ပြီ တ ကား။ မိုး ထိ မြင့် သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဂုဏ် ကျက် သ ရေ ကို မြေ သို့ တိုင် ရှုတ် ချ တော် မူ ပြီ။ အ မျက် တော် ထွက် ရာ နေ့ ၌ မိ မိ ၏ ခြေ တင် ခုံ ကို မေ့ ပစ် တော် မူ ပြီ။

^၂ ဘု ရား ရှင် သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး ၏ နေ ရာ ရှိ သ မျှ ကို မညှာ မ တာ ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ၏ ခံ တပ် များ ကို အ မျက် တော် ဖြင့် ဖြို ဖျက် တော် မူ ပြီ။ မြေ တိုင် အောင် ရောက် စေ တော် မူ ပြီ။ နိုင် ငံ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို လည်း ရှုတ် ချ တော် မူ ပြီ။

^၃ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဦး ချို ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ မျက် ပြင်း စွာ ဖြင့် ဖြတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ လက် ယာ လက် တော် ကို ရန် သူ့ ထံ မှ ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပြီ။ ပတ် ပတ် လည် ‌လောင် ကျွမ်း သော မီး လျှံ ကဲ့ သို့ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို လောင် ကျွမ်း တော် မူ ပြီ။

^၄ ရန် သူ ကဲ့ သို့ လေး ကို တင် တော် မူ ပြီ။ ရန် ဖက် ကဲ့ သို့ လက် ယာ လက် တော် ကို အ သင့် ရှိ စေ ၍ လူ တို့ တန် ဖိုး ထား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ပြီ။ ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ တဲ အ ပေါ် ၌ မီး ကဲ့ သို့ သော အ မျက် တော် ကို သွန် ချ တော် မူ ပြီ။

^၅ ဘု ရား ရှင် သည် ရန် သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ နန်း တော် ရှိ သ မျှ တို့ ကို လည်း ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ ခံ တပ် တို့ ကို လည်း ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ၌ ဝမ်း နည်း ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ ပြီ။

^၆ တဲ တော် ကို ပြောင် တ လင်း ခါ နေ သော ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီ။ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် မြို့ အား ပွဲ တော် နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို မေ့ စေ တော် မူ ပြီ။ အ မျက် ပြင်း စွာ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ကို ပစ် ပယ် တော် မူ ပြီ။

^၇ ဘု ရား ရှင် သည် ယဇ် ပလ္လင် ကို စွန့် ပယ် တော် မူ ပြီ။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို စက် ဆုပ် တော် မူ ပြီ။ နန်း တော် တံ တိုင်း တို့ ကို လည်း ရန် သူ့ လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ပြီ။ ရန် သူ တို့ သည် ပွဲ တော် နေ့ ကဲ့ သို့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ၌ ကြွေး ကြော် ကြ လေ ပြီ။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ မြို့ ရိုး ကို ဖျက် ဆီး မည် ဟု ကြံ ရွယ် တော် မူ ပြီ။ မျဉ်း ကြိုး ကို ချ ပြီး လက် တော် ကို ဆန့် လျက် ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ တံ တိုင်း နှင့် မြို့ ရိုး တို့ အား ငို ကြွေး မြည် တမ်း စေ တော် မူ ပြီ။ အား လုံး ပြို ကျ ပျက် စီး‌ လေ ပြီ။

^၉ မြို့ တံ ခါး တို့ သည် မြေ ကြီး ထဲ သို့ နစ် ဝင် သွား ကြ ပြီ။ ကန့် လန့် ကျင် တို့ ကို ကျိုး ပဲ့ ပျက် စီး စေ တော် မူ ပြီ။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် မှူး မတ် တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် နေ ရ လေ ပြီ။ ပ ညတ် တ ရား လည်း မ ရှိ တော့ ပြီ။ ပ ရော ဖက် တို့ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် ကို မ ရ ကြ တော့ ပြီ။

^၁၀ ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် လျက်၊ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ တိတ် ဆိတ် စွာ ထိုင် လျက်၊ မိ မိ တို့ ခေါင်း ပေါ် သို့ မြေ မှုန့် ကို ပစ် တင် ကြ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် အ ပျို က ညာ တို့ သည် မြေ ကြီး သို့ ခေါင်း ငိုက် စိုက် ကျ လေ ပြီ။

^၁၁ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို တို့ ပျက် စီး သော ကြောင့်၊ နို့ စို့ နို့ ညှာ က လေး ငယ် တို့ မြို့ လမ်း မ များ ပေါ် ၌ လဲ ကျ သော ကြောင့် ငို ရ လွန်း ၍ မျက် စိ မှုန် ဝေ ကုန် ပြီ။ ငါ့ အ ထဲ ၌ ပွက် ပွက် ဆူ နေ ပြီ။ ငါ့ အ သည်း နှ လုံး လည်း မြေ ပေါ် ကြွေ ကျ လေ ပြီ။

^၁၂ သူ တို့ သည် ဒဏ် ရာ ရ သော သူ တို့ ကဲ့ သို့ မြို့ လမ်း များ ပေါ် ၌ လဲ ကျ လျက်၊ အ မိ ရင် ခွင် ၌ အ သက် ယဲ့ ယဲ့ လေး သာ ကျန် ရှိ လျက် “မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မိ ခင် အား မေး ကြ လေ ပြီ။

^၁၃ အို ဂျေ ရု ဆ လင် သ မီး၊ သင့် ကို မည် သို့ ပြော ရ မည် နည်း၊ မည် သည့် အ ရာ ဖြင့် နှိုင်း ပြ ရ မည် နည်း။ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို၊ သင့် ကို မည် သူ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ပြီး နှစ် သိမ့် ပေး ရ မည် နည်း။ အ ကယ် စင် စစ် သင် ၏ ဒဏ် ရာ သည် ပင် လယ် ကဲ့ သို့ နက် ၍ သင့် ကို မည် သူ ကု သ ပေး နိုင် မည် နည်း။

^၁၄ သင် ၏ ပ‌ ရော ဖက် တို့ သည် သင့် အ ဖို့ မ ဟုတ် မ မှန် သော အ ရာ၊ အ ကျိုး မ ရှိ သော အ ရာ တို့ ကို နိ မိတ် မြင် ကြ ပြီ။ သုံ့ ပန်း ဘ ဝ မ ရောက် ရ လေ အောင် သူ တို့ သည် သင် ၏ အ ပြစ် ကို မ ထောက် ပြ ဘဲ မ ဟုတ် မ မှန် သော အ ရာ၊ လှည့် စား သော အ ရာ တို့ ကို ဗျာ ဒိတ် ရ ကြ ပြီ။

^၁၅ လမ်း သွား လမ်း လာ အား လုံး သင့် ကို လက် ခုပ် တီး ၍ ကဲ့ ရဲ့ ကြ ပြီ။ ထို သူ တို့ သည် ခေါင်း ကို ခါ ယမ်း လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် သ မီး ပျို အား “လှ ပ မှု အ ပေါင်း စုံ လင် ရာ မြို့၊ မြေ ကြီး သား အား လုံး ဝမ်း မြောက် ရာ မြို့ ကား ဤ မြို့ ပေ လော” ဟု ဆို ကြ ပြီ။

^၁၆ သင် ၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ သင့် ကို ကဲ့ ရဲ့ လျက် “ဤ မြို့ ကို ငါ တို့ ဝါး မျို ကြ ပြီ။ စင် စစ် ဤ နေ့ သည် ငါ တို့ စောင့် မျှော် သော နေ့ ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ ကြုံ ရ ပြီ။ ငါ တို့ မြင် ရ ပြီ” ဟု အား ရ ကျေ နပ်စွာ ဆို ကြ ပြီ။

^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြံ စည် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပြီ။ ရှေး ကာ လ က မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား ကို ပြည့် စုံ စေ တော် မူ ပြီ။ ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ ဖြို ဖျက် တော် မူ ပြီ။ ရန် သူ က သင့် ကို အ နိုင် ရ ၍ ဝမ်း မြောက် ရ သော အ ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ပြီ။ သင့် ရန် ဖက် တို့ ၏ ဦး ချို ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ပြီ။

^၁၈ သူ တို့ သည် ဘု ရား ရှင် ထံ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ အော် ဟစ် ကြ ပြီ။ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ မြို့ ရိုး၊ နေ့ နေ့ ည ည မျက် ရည် ချောင်း စီး ဆင်း စေ လော့။ မ နား တမ်း ငို လော့။ သင့် မျက် ဆန် ကို အ နား မ ပေး နှင့်။

^၁၉ ညဉ့် ဦး ယံ ၌ ထ ၍ အော် ဟစ် လော့။ ရေ ကို သွန် ချ သ ကဲ့ သို့ သင့် စိတ် နှ လုံး ကို ဘု ရား ရှင် ၏ ရှေ့ တော် ၌ ဖွင့် ချ လော့။ သင့် က လေး သူ ငယ် များ ၏ အ သက် အ တွက် ကိုယ် တော့် ထံ တော် သို့ သင် ၏ လက် ကို မြှောက် လော့။ သူ တို့ သည် ငတ် မွတ် ၍ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တိုင်း ၌ လဲ ကျ ကြ လေ ပြီ။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည့် ရှု ၍ ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို ဤ ကဲ့ သို့ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ နည်း။ အ လို လေး၊ မိန်း မ တို့ သည် မိ မိ ရင် ခွင် ပိုက် က လေး ငယ် ၏ အ သား ကို စား ရ တော့ မည် လော။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ လည်း ဘု ရား ရှင် ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ၌ ကွပ် မျက် ခံ ရ တော့ မည် လော။

^၂၁ လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ သည် လမ်း မ ပေါ် ဖုန် တော ထဲ ၌ လဲ နေ လေ ပြီ။ အ ပျို လူ ပျို တို့ သည် လည်း ဓား ဖြင့် လဲ ကျ သေ ဆုံး ကြ လေ ပြီ။ အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ပြီ၊ မ ညှာ မ တာ သတ် ဖြတ် ‌တော် မူ ပြီ။

^၂၂ ပွဲ တော် နေ့ ၌ လူ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် သ ကဲ့ သို့ ကြောက် လန့် ဖွယ် ရာ တို့ ကို အ ဘက် ဘ က် မှ ကိုယ် တော် ဖိတ် ခေါ် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ လွတ် မြောက် သော သူ၊ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ‌‌ယောက် မျှ မ ရှိ။ အ ကျွန်ုပ် ချီ ပိုက် ၍ ကျွေး မွေး စောင့် ရှောက် သော သူ တို့ ကို ရန် သူ တို့ အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။

2

¹ How has the Lord covered the daughter of Zion with a cloud in his anger! He has cast the beauty of Israel down from heaven to the earth, and hasn’t remembered his footstool in the day of his anger.

² The Lord has swallowed up all the dwellings of Jacob without pity. He has thrown down in his wrath the strongholds of the daughter of Judah. He has brought them down to the ground. He has profaned the kingdom and its princes.

³ He has cut off all the horn of Israel in fierce anger. He has drawn back his right hand from before the enemy. He has burned up Jacob like a flaming fire, which devours all around.

⁴ He has bent his bow like an enemy. He has stood with his right hand as an adversary. He has killed all that were pleasant to the eye. In the tent of the daughter of Zion, he has poured out his wrath like fire.

⁵ The Lord has become as an enemy. He has swallowed up Israel. He has swallowed up all her palaces. He has destroyed his strongholds. He has multiplied mourning and lamentation in the daughter of Judah.

⁶ He has violently taken away his tabernacle, as if it were a garden. He has destroyed his place of assembly. Yahweh has caused solemn assembly and Sabbath to be forgotten in Zion. In the indignation of his anger, he has despised the king and the priest.

⁷ The Lord has cast off his altar. He has abhorred his sanctuary. He has given the walls of her palaces into the hand of the enemy. They have made a noise in Yahweh’s house, as in the day of a solemn assembly.

⁸ Yahweh has purposed to destroy the wall of the daughter of Zion. He has stretched out the line. He has not withdrawn his hand from destroying; He has made the rampart and wall lament. They languish together.

⁹ Her gates have sunk into the ground. He has destroyed and broken her bars. Her king and her princes are among the nations where the law is not. Yes, her prophets find no vision from Yahweh.

¹⁰ The elders of the daughter of Zion sit on the ground. They keep silence. They have cast up dust on their heads. They have clothed themselves with sackcloth. The virgins of Jerusalem hang down their heads to the ground.

¹¹ My eyes fail with tears. My heart is troubled. My bile is poured on the earth, because of the destruction of the daughter of my people, because the young children and the infants swoon in the streets of the city.

¹² They ask their mothers, “Where is grain and wine?” when they swoon as the wounded in the streets of the city, when their soul is poured out into their mothers’ bosom.

¹³ What shall I testify to you? What shall I liken to you, daughter of Jerusalem? What shall I compare to you, that I may comfort you, virgin daughter of Zion? For your breach is as big as the sea. Who can heal you?

¹⁴ Your prophets have seen false and foolish visions for you. They have not uncovered your iniquity, to reverse your captivity, but have seen for you false revelations and causes of banishment.

¹⁵ All that pass by clap their hands at you. They hiss and wag their head at the daughter of Jerusalem, saying, “Is this the city that men called ‘The perfection of beauty, the joy of the whole earth’?”

¹⁶ All your enemies have opened their mouth wide against you. They hiss and gnash their teeth. They say, “We have swallowed her up. Certainly this is the day that we looked for. We have found it. We have seen it.”

¹⁷ Yahweh has done that which he planned. He has fulfilled his word that he commanded in the days of old. He has thrown down, and has not pitied. He has caused the enemy to rejoice over you. He has exalted the horn of your adversaries.

¹⁸ Their heart cried to the Lord. O wall of the daughter of Zion, let tears run down like a river day and night. Give yourself no relief. Don’t let your eyes rest.

¹⁹ Arise, cry out in the night, at the beginning of the watches! Pour out your heart like water before the face of the Lord. Lift up your hands toward him for the life of your young children, who faint for hunger at the head of every street.

²⁰ “Look, Yahweh, and see to whom you have done thus! Should the women eat their offspring, the children that they held and bounced on their knees? Should the priest and the prophet be killed in the sanctuary of the Lord?

²¹ “The youth and the old man lie on the ground in the streets. My virgins and my young men have fallen by the sword. You have killed them in the day of your anger. You have slaughtered, and not pitied.

²² “You have called, as in the day of a solemn assembly, my terrors on every side. There was no one that escaped or remained in the day of Yahweh’s anger. My enemy has consumed those whom I have cared for and brought up.

၂

^၁ ဘု ရား ရှင် သည် ဇိ အုန် သ မီး ပျို ကို အ မျက် တော် မိုး တိမ် ဖြင့် ဖုံး အုပ် တော် မူ ပြီ တ ကား။ မိုး ထိ မြင့် သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဂုဏ် ကျက် သ ရေ ကို မြေ သို့ တိုင် ရှုတ် ချ တော် မူ ပြီ။ အ မျက် တော် ထွက် ရာ နေ့ ၌ မိ မိ ၏ ခြေ တင် ခုံ ကို မေ့ ပစ် တော် မူ ပြီ။

^၂ ဘု ရား ရှင် သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး ၏ နေ ရာ ရှိ သ မျှ ကို မညှာ မ တာ ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ၏ ခံ တပ် များ ကို အ မျက် တော် ဖြင့် ဖြို ဖျက် တော် မူ ပြီ။ မြေ တိုင် အောင် ရောက် စေ တော် မူ ပြီ။ နိုင် ငံ နှင့် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို လည်း ရှုတ် ချ တော် မူ ပြီ။

^၃ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဦး ချို ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ မျက် ပြင်း စွာ ဖြင့် ဖြတ် ပစ် တော် မူ ပြီ။ လက် ယာ လက် တော် ကို ရန် သူ့ ထံ မှ ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပြီ။ ပတ် ပတ် လည် ‌လောင် ကျွမ်း သော မီး လျှံ ကဲ့ သို့ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို လောင် ကျွမ်း တော် မူ ပြီ။

^၄ ရန် သူ ကဲ့ သို့ လေး ကို တင် တော် မူ ပြီ။ ရန် ဖက် ကဲ့ သို့ လက် ယာ လက် တော် ကို အ သင့် ရှိ စေ ၍ လူ တို့ တန် ဖိုး ထား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ပြီ။ ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ တဲ အ ပေါ် ၌ မီး ကဲ့ သို့ သော အ မျက် တော် ကို သွန် ချ တော် မူ ပြီ။

^၅ ဘု ရား ရှင် သည် ရန် သူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ နန်း တော် ရှိ သ မျှ တို့ ကို လည်း ဝါး မျို တော် မူ ပြီ။ ခံ တပ် တို့ ကို လည်း ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ၌ ဝမ်း နည်း ခြင်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ ပြီ။

^၆ တဲ တော် ကို ပြောင် တ လင်း ခါ နေ သော ဥ ယျာဉ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ တော် မူ ပြီ။ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် မြို့ အား ပွဲ တော် နေ့၊ ဥ ပုသ် နေ့ ကို မေ့ စေ တော် မူ ပြီ။ အ မျက် ပြင်း စွာ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ကို ပစ် ပယ် တော် မူ ပြီ။

^၇ ဘု ရား ရှင် သည် ယဇ် ပလ္လင် ကို စွန့် ပယ် တော် မူ ပြီ။ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို စက် ဆုပ် တော် မူ ပြီ။ နန်း တော် တံ တိုင်း တို့ ကို လည်း ရန် သူ့ လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ပြီ။ ရန် သူ တို့ သည် ပွဲ တော် နေ့ ကဲ့ သို့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ၌ ကြွေး ကြော် ကြ လေ ပြီ။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ မြို့ ရိုး ကို ဖျက် ဆီး မည် ဟု ကြံ ရွယ် တော် မူ ပြီ။ မျဉ်း ကြိုး ကို ချ ပြီး လက် တော် ကို ဆန့် လျက် ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ တံ တိုင်း နှင့် မြို့ ရိုး တို့ အား ငို ကြွေး မြည် တမ်း စေ တော် မူ ပြီ။ အား လုံး ပြို ကျ ပျက် စီး‌ လေ ပြီ။

^၉ မြို့ တံ ခါး တို့ သည် မြေ ကြီး ထဲ သို့ နစ် ဝင် သွား ကြ ပြီ။ ကန့် လန့် ကျင် တို့ ကို ကျိုး ပဲ့ ပျက် စီး စေ တော် မူ ပြီ။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် မှူး မတ် တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် နေ ရ လေ ပြီ။ ပ ညတ် တ ရား လည်း မ ရှိ တော့ ပြီ။ ပ ရော ဖက် တို့ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် ကို မ ရ ကြ တော့ ပြီ။

^၁၀ ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် လျက်၊ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ တိတ် ဆိတ် စွာ ထိုင် လျက်၊ မိ မိ တို့ ခေါင်း ပေါ် သို့ မြေ မှုန့် ကို ပစ် တင် ကြ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် အ ပျို က ညာ တို့ သည် မြေ ကြီး သို့ ခေါင်း ငိုက် စိုက် ကျ လေ ပြီ။

^၁၁ ငါ့ လူ မျိုး သ မီး ပျို တို့ ပျက် စီး သော ကြောင့်၊ နို့ စို့ နို့ ညှာ က လေး ငယ် တို့ မြို့ လမ်း မ များ ပေါ် ၌ လဲ ကျ သော ကြောင့် ငို ရ လွန်း ၍ မျက် စိ မှုန် ဝေ ကုန် ပြီ။ ငါ့ အ ထဲ ၌ ပွက် ပွက် ဆူ နေ ပြီ။ ငါ့ အ သည်း နှ လုံး လည်း မြေ ပေါ် ကြွေ ကျ လေ ပြီ။

^၁၂ သူ တို့ သည် ဒဏ် ရာ ရ သော သူ တို့ ကဲ့ သို့ မြို့ လမ်း များ ပေါ် ၌ လဲ ကျ လျက်၊ အ မိ ရင် ခွင် ၌ အ သက် ယဲ့ ယဲ့ လေး သာ ကျန် ရှိ လျက် “မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မိ ခင် အား မေး ကြ လေ ပြီ။

^၁၃ အို ဂျေ ရု ဆ လင် သ မီး၊ သင့် ကို မည် သို့ ပြော ရ မည် နည်း၊ မည် သည့် အ ရာ ဖြင့် နှိုင်း ပြ ရ မည် နည်း။ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို၊ သင့် ကို မည် သူ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ပြီး နှစ် သိမ့် ပေး ရ မည် နည်း။ အ ကယ် စင် စစ် သင် ၏ ဒဏ် ရာ သည် ပင် လယ် ကဲ့ သို့ နက် ၍ သင့် ကို မည် သူ ကု သ ပေး နိုင် မည် နည်း။

^၁၄ သင် ၏ ပ‌ ရော ဖက် တို့ သည် သင့် အ ဖို့ မ ဟုတ် မ မှန် သော အ ရာ၊ အ ကျိုး မ ရှိ သော အ ရာ တို့ ကို နိ မိတ် မြင် ကြ ပြီ။ သုံ့ ပန်း ဘ ဝ မ ရောက် ရ လေ အောင် သူ တို့ သည် သင် ၏ အ ပြစ် ကို မ ထောက် ပြ ဘဲ မ ဟုတ် မ မှန် သော အ ရာ၊ လှည့် စား သော အ ရာ တို့ ကို ဗျာ ဒိတ် ရ ကြ ပြီ။

^၁၅ လမ်း သွား လမ်း လာ အား လုံး သင့် ကို လက် ခုပ် တီး ၍ ကဲ့ ရဲ့ ကြ ပြီ။ ထို သူ တို့ သည် ခေါင်း ကို ခါ ယမ်း လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် သ မီး ပျို အား “လှ ပ မှု အ ပေါင်း စုံ လင် ရာ မြို့၊ မြေ ကြီး သား အား လုံး ဝမ်း မြောက် ရာ မြို့ ကား ဤ မြို့ ပေ လော” ဟု ဆို ကြ ပြီ။

^၁၆ သင် ၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ သင့် ကို ကဲ့ ရဲ့ လျက် “ဤ မြို့ ကို ငါ တို့ ဝါး မျို ကြ ပြီ။ စင် စစ် ဤ နေ့ သည် ငါ တို့ စောင့် မျှော် သော နေ့ ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ ကြုံ ရ ပြီ။ ငါ တို့ မြင် ရ ပြီ” ဟု အား ရ ကျေ နပ်စွာ ဆို ကြ ပြီ။

^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြံ စည် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပြီ။ ရှေး ကာ လ က မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား ကို ပြည့် စုံ စေ တော် မူ ပြီ။ ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ ဖြို ဖျက် တော် မူ ပြီ။ ရန် သူ က သင့် ကို အ နိုင် ရ ၍ ဝမ်း မြောက် ရ သော အ ခွင့် ကို ပေး တော် မူ ပြီ။ သင့် ရန် ဖက် တို့ ၏ ဦး ချို ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ပြီ။

^၁၈ သူ တို့ သည် ဘု ရား ရှင် ထံ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ အော် ဟစ် ကြ ပြီ။ အို ဇိ အုန် သ မီး ပျို ၏ မြို့ ရိုး၊ နေ့ နေ့ ည ည မျက် ရည် ချောင်း စီး ဆင်း စေ လော့။ မ နား တမ်း ငို လော့။ သင့် မျက် ဆန် ကို အ နား မ ပေး နှင့်။

^၁၉ ညဉ့် ဦး ယံ ၌ ထ ၍ အော် ဟစ် လော့။ ရေ ကို သွန် ချ သ ကဲ့ သို့ သင့် စိတ် နှ လုံး ကို ဘု ရား ရှင် ၏ ရှေ့ တော် ၌ ဖွင့် ချ လော့။ သင့် က လေး သူ ငယ် များ ၏ အ သက် အ တွက် ကိုယ် တော့် ထံ တော် သို့ သင် ၏ လက် ကို မြှောက် လော့။ သူ တို့ သည် ငတ် မွတ် ၍ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တိုင်း ၌ လဲ ကျ ကြ လေ ပြီ။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည့် ရှု ၍ ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို ဤ ကဲ့ သို့ ပြု တော် မူ ခဲ့ သ နည်း။ အ လို လေး၊ မိန်း မ တို့ သည် မိ မိ ရင် ခွင် ပိုက် က လေး ငယ် ၏ အ သား ကို စား ရ တော့ မည် လော။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ လည်း ဘု ရား ရှင် ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ၌ ကွပ် မျက် ခံ ရ တော့ မည် လော။

^၂၁ လူ ကြီး လူ ငယ် တို့ သည် လမ်း မ ပေါ် ဖုန် တော ထဲ ၌ လဲ နေ လေ ပြီ။ အ ပျို လူ ပျို တို့ သည် လည်း ဓား ဖြင့် လဲ ကျ သေ ဆုံး ကြ လေ ပြီ။ အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် တော် မူ ပြီ၊ မ ညှာ မ တာ သတ် ဖြတ် ‌တော် မူ ပြီ။

^၂၂ ပွဲ တော် နေ့ ၌ လူ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် သ ကဲ့ သို့ ကြောက် လန့် ဖွယ် ရာ တို့ ကို အ ဘက် ဘ က် မှ ကိုယ် တော် ဖိတ် ခေါ် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ လွတ် မြောက် သော သူ၊ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် ‌‌ယောက် မျှ မ ရှိ။ အ ကျွန်ုပ် ချီ ပိုက် ၍ ကျွေး မွေး စောင့် ရှောက် သော သူ တို့ ကို ရန် သူ တို့ အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။

2

¹ How has the Lord covered the daughter of Zion with a cloud in his anger! He has cast the beauty of Israel down from heaven to the earth, and hasn’t remembered his footstool in the day of his anger.

² The Lord has swallowed up all the dwellings of Jacob without pity. He has thrown down in his wrath the strongholds of the daughter of Judah. He has brought them down to the ground. He has profaned the kingdom and its princes.

³ He has cut off all the horn of Israel in fierce anger. He has drawn back his right hand from before the enemy. He has burned up Jacob like a flaming fire, which devours all around.

⁴ He has bent his bow like an enemy. He has stood with his right hand as an adversary. He has killed all that were pleasant to the eye. In the tent of the daughter of Zion, he has poured out his wrath like fire.

⁵ The Lord has become as an enemy. He has swallowed up Israel. He has swallowed up all her palaces. He has destroyed his strongholds. He has multiplied mourning and lamentation in the daughter of Judah.

⁶ He has violently taken away his tabernacle, as if it were a garden. He has destroyed his place of assembly. Yahweh has caused solemn assembly and Sabbath to be forgotten in Zion. In the indignation of his anger, he has despised the king and the priest.

⁷ The Lord has cast off his altar. He has abhorred his sanctuary. He has given the walls of her palaces into the hand of the enemy. They have made a noise in Yahweh’s house, as in the day of a solemn assembly.

⁸ Yahweh has purposed to destroy the wall of the daughter of Zion. He has stretched out the line. He has not withdrawn his hand from destroying; He has made the rampart and wall lament. They languish together.

⁹ Her gates have sunk into the ground. He has destroyed and broken her bars. Her king and her princes are among the nations where the law is not. Yes, her prophets find no vision from Yahweh.

¹⁰ The elders of the daughter of Zion sit on the ground. They keep silence. They have cast up dust on their heads. They have clothed themselves with sackcloth. The virgins of Jerusalem hang down their heads to the ground.

¹¹ My eyes fail with tears. My heart is troubled. My bile is poured on the earth, because of the destruction of the daughter of my people, because the young children and the infants swoon in the streets of the city.

¹² They ask their mothers, “Where is grain and wine?” when they swoon as the wounded in the streets of the city, when their soul is poured out into their mothers’ bosom.

¹³ What shall I testify to you? What shall I liken to you, daughter of Jerusalem? What shall I compare to you, that I may comfort you, virgin daughter of Zion? For your breach is as big as the sea. Who can heal you?

¹⁴ Your prophets have seen false and foolish visions for you. They have not uncovered your iniquity, to reverse your captivity, but have seen for you false revelations and causes of banishment.

¹⁵ All that pass by clap their hands at you. They hiss and wag their head at the daughter of Jerusalem, saying, “Is this the city that men called ‘The perfection of beauty, the joy of the whole earth’?”

¹⁶ All your enemies have opened their mouth wide against you. They hiss and gnash their teeth. They say, “We have swallowed her up. Certainly this is the day that we looked for. We have found it. We have seen it.”

¹⁷ Yahweh has done that which he planned. He has fulfilled his word that he commanded in the days of old. He has thrown down, and has not pitied. He has caused the enemy to rejoice over you. He has exalted the horn of your adversaries.

¹⁸ Their heart cried to the Lord. O wall of the daughter of Zion, let tears run down like a river day and night. Give yourself no relief. Don’t let your eyes rest.

¹⁹ Arise, cry out in the night, at the beginning of the watches! Pour out your heart like water before the face of the Lord. Lift up your hands toward him for the life of your young children, who faint for hunger at the head of every street.

²⁰ “Look, Yahweh, and see to whom you have done thus! Should the women eat their offspring, the children that they held and bounced on their knees? Should the priest and the prophet be killed in the sanctuary of the Lord?

²¹ “The youth and the old man lie on the ground in the streets. My virgins and my young men have fallen by the sword. You have killed them in the day of your anger. You have slaughtered, and not pitied.

²² “You have called, as in the day of a solemn assembly, my terrors on every side. There was no one that escaped or remained in the day of Yahweh’s anger. My enemy has consumed those whom I have cared for and brought up.