၉

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဤ နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ တွင် တန် ခိုး နှင့် ပေါ် ထွန်း လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်း ကို မ မြည်း စမ်း ရသော သူ အ ချို့ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂ ခြောက် ရက် လွန် သော အ ခါ ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ သူ တို့ ကို မြင့် မား သော တောင် ပေါ် သို့ သီး သန့် ခေါ် ဆောင် သွား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ အ ဆင်း သဏ္ဌာန် ပြောင်း လဲ ၍၊ ^၃ ဝတ် ရုံ တော် သည် ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မည် သည့် ခ ဝါ သည် မျှ ထို ကဲ့ သို့ ဖြူ ဖွေး စေ ရန် မ ဖွပ် နိုင် လောက် အောင် အ လွန် ဖြူ ဖွေး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ အ လွန် ဖြူ ဖွေး'။ တောက် ပ လာ လေ ၏။ ^၄ ဧ လိ ယ နှင့် မော ရှေ တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပေါ် လာ ၍ ယေ ရှု နှင့် စ ကား ပြော နေ ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ဤ နေ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် နေ စ ရာ ကောင်း ပါ ၏။ တဲ သုံး ဆောင် ကို ကိုယ် တော် အ တွက် တစ် ဆောင်၊ မော ရှေ အ တွက် တစ် ဆောင်၊ ဧ လိ ယ အ တွက် တစ် ဆောင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆောက် ပါ ရ စေ” ဟု ယေ ရှု အား လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် မည် သို့ လျှောက် ရ မည် ကို မ သိ သော ကြောင့် ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို အ ခါ မိုး တိမ် သည် ပေါ် လာ ၍ သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း ပြီး လျှင် “ဤ သူ ကား ငါ ၏ ချစ် သား ပေ တည်း။ သူ့ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့” ဟု မိုး တိမ် ထဲ မှ အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ၏။ ^၈ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ တို့ သည် ပတ် ပတ် လည် သို့ ကြည့် လိုက် သော် ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း သာ မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သည် ကို တွေ့ မြင် ၍ အ ခြား မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ မြင် ကြ တော့ ချေ။

^၉ ထို့ နောက် တောင် ပေါ် မှ သူ တို့ ဆင်း လာ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် က သူ တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သော အ ရာ များ ကို လူ့ သား သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ မ ထ မြောက် မီ မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ကြ ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် လည်း ထို စ ကား ကို မှတ် သား ထား လျက် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ မြောက် ခြင်း ဆို သည် မှာ မည် သည့် အ ရာ ကို ဆို လို သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး မေး မြန်း ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် သူ တို့ က “ဧ လိ ယ သည် ဦး စွာ လာ ရ မည် ဟု ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် က လည်း “ဧ လိ ယ သည် ဦး စွာ လာ ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ပြန် လည် ထူ ထောင် မည် မှန် ၏။ သို့ ရာ တွင် လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ ပြီး ပစ် ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည် ဟု ရေး ထား သည် မှာ မည် သို့ နည်း။ ^၁၃ သို့ သော် သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ဧ လိ ယ သည် ရောက် လာ ခဲ့ ပြီ။ လူ တို့ သည် လည်း သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း သူ့ အ ပေါ် ပြု လို ရာ ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ခြား တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ပြန် လာ ကြ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ဝိုင်း ရံ လျက် ရှိ ၍ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် သူ တို့ နှင့် ငြင်း ခုံ ပြော ဆို နေ ကြ သည် ကို တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၁၅ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မြင် သည် နှင့် အ လွန် အံ့ ဩ လျက် ပြေး လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို နှုတ် ဆက် ကြ ၏။

^၁၆ ကိုယ် တော် က လည်း တ ပည့် တော် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့'။ အား “သင် တို့ သည် ထို သူ တို့ နှင့် မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ ကို ဆွေး နွေး နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ တစ် ဦး က “ဆ ရာ၊ ဆွံ့ အ သော နတ် ပူး နေ သည့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ဆ ရာ့ ထံ ခေါ် ဆောင် လာ ပါ ၏။ ^၁၈ နတ် သည် သူ့ ကို ဖမ်း စား သည့် အ ခါ တိုင်း သူ့ ကို လှဲ ချ ၍ သူ သည် ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် ထွက် ပြီး အံ သွား ကြိတ် ကာ မာ တောင့် လာ တတ် ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ အား ထို နတ် ကို နှင် ထုတ် ပေး ရန် တောင်း ပန် သော် လည်း သူ တို့ သည် မ တတ် နိုင် ကြ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ ကိုယ် တော် က လည်း “အို ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ သော မျိုး ဆက်၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ မည် မျှ ကြာ အောင် နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် သူ ငယ် ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာ ထို နတ် သည် ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် သူ ငယ် ကို ချက် ချင်း တက် စေ သ ဖြင့် သူ ငယ် သည် မြေ ပေါ် သို့ လဲ ကျ ပြီး ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် ထွက် လျက် လူး လိမ့် နေ ၏။

^၂၁ ကိုယ် တော် က သူ ငယ် ၏ ဖ ခင် အား “သူ ၌ ဤ သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ပြီ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ ဖ ခင် က “ငယ် စဉ် က တည်း က ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၂ နတ် သည် သူ့ ကို သေ စေ ရန် မီး ထဲ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရေ ထဲ သို့ လည်း ကောင်း မ ကြာ ခ ဏ ပစ် ချ တတ် ပါ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် တစ် စုံ တစ် ခု တတ် နိုင် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သ နား ၍ ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ ယေ ရှု က လည်း “တတ် နိုင် လျှင် ဟု ဆို ရ သ လော။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင် သည် ယုံ ကြည် နိုင် သ လော'။ ယုံ ကြည် သော သူ အ တွက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ဖြစ် နိုင် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ ငယ် ၏ ဖ ခင် က “အ ကျွန်ုပ် ယုံ ကြည် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယုံ ကြည် မှု ကို ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု ချက် ချင်း အော် ဟစ် လျက် လျှောက် ထား လေ ၏။

^၂၅ ယေ ရှု သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ပြေး လာ ကြ သည် ကို မြင် လျှင် ညစ် ညူး သော နတ် ကို ဆုံး မ လျက် “ဆွံ့ အ ၍ နား ပင်း သော နတ်၊ သင့် အား ငါ အ မိန့် ပေး ၏။ သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် သွား လော့။ နောက် တစ် ဖန် သူ့ အ ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ ထို အ ခါ နတ် ဆိုး သည် အော် ဟစ် လျက် သူ ငယ် ကို ပြင်း ထန် စွာ တက် စေ ပြီး လျှင် ထွက် သွား လေ ၏။ သူ ငယ် သည် လူ သေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ က “သူ သေ ပြီ” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၂၇ သို့ သော် ယေ ရှု သည် သူ ငယ် ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် သူ့ ကို ထူ မ တော် မူ ရာ သူ သည် ထ လေ ၏။

^၂၈ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထို နတ် ဆိုး ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း” ဟု တိတ် တ ဆိတ် မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “ထို နတ် မျိုး ကို ဆု တောင်း ခြင်း အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဆု တောင်း ခြင်း နှင့် အ စာ ရှောင် ခြင်း'။ အား ဖြင့် မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် နည်း နှင့် မျှ မ နှင် ထုတ် နိုင်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ သူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ဂါ လိ လဲ နယ် ကို ဖြတ် သွား ကြ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ စေ လို ချေ။ ^၃၁ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ကိုယ် တော် က တ ပည့် တော် တို့ အား သွန် သင် လျက် “လူ့ သား သည် လူ တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တို့ သည် လည်း သူ့ ကို သတ် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ သော် အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီး သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌'။ သူ သည် ထ မြောက် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၂ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို စ ကား ကို နား မ လည် ကြ သော် လည်း ကိုယ် တော် အား မ မေး ဝံ့ ကြ ချေ။

^၃၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် က ‌ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ အိမ် ထဲ ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် က တ ပည့် တော် တို့ အား “သင် တို့ သည် လမ်း ၌ မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ ကို အ ချေ အ တင် ပြော ဆို လာ ခဲ့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၃၄ သို့ သော် သူ တို့ သည် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မှာ မည် သူ သည် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သ နည်း ဟု လမ်း ၌ အ ချင်း ချင်း အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ခဲ့ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ထိုင် လျက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “မည် သူ မ ဆို ပ ထ မ ဦး ဆုံး ဖြစ် လို လျှင် အား လုံး တွင် နောက် ဆုံး ဖြစ် ပြီး အား လုံး ၏ အ စေ ခံ ဖြစ် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သူ တို့ ရှေ့ ၌'။ ရပ် စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ပွေ့ ချီ ကာ၊ ^၃၇ ဤ သို့ သော က လေး သူ ငယ် များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို ငါ ၏ နာ မ ၌ လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို လက် ခံ ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို မ ဟုတ် ဘဲ ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၈ ယော ဟန် က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ ၏ နာ မ ဖြင့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် ဘဲ လျက် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ ဖြင့်'။ နတ် ဆိုး များ နှင် ထုတ် နေ သူ တစ် ဦး ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ခဲ့ ပါ သည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် သော ကြောင့် သူ့ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၉ သို့ သော် ယေ ရှု က “သူ့ ကို မ တား မြစ် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ ၏ နာ မ ဖြင့် တန် ခိုး လက္ခ ဏာ ကို ပြု ပြီး နောက် မ ကြာ မီ အ တွင်း ငါ့ ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို နိုင် မည့် သူ တစ် စုံ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ။ ^၄၀ ငါ တို့ ကို မ ဆန့် ကျင် သော သူ သည် ငါ တို့ ဘက် သား ဖြစ် ၏။ ^၄၁ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ခ ရစ် တော် ၏ တ ပည့် ဟူ သော အ မည် နာ မ ကို ထောက် ၍ သင် တို့ အား ရေ တစ် ခွက် ကို တိုက် သော သူ သည် အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို လုံး ဝ ဆုံး ရှုံး ရ မည် မ ဟုတ်။

^၄၂ သို့ သော် ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သည့် ဤ ငယ် သော သူ များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို မှား ယွင်း‌ စေ သော သူ သည် ကြီး မား သော ကြိတ် ဆုံ ကျောက် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မြည်း ဆွဲ သော ကြိတ် ဆုံ ကျောက်'။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ဤ စ ကား လုံး မ ပါ။ ကို သူ့ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ လျက် ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၃ သင် ၏ လက် သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ဖြတ် ပစ် လော့။ လက် နှစ် ဖက် ပါ လျက် မီး မ ငြိမ်း နိုင် သည့် င ရဲ သို့ လား ရ သည် ထက် လက် တစ် ဖက် နှင့် အ သက် ရှင် ခြင်း သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၄ (ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ^၄၅ သင် ၏ ခြေ သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ဖြတ် ပစ် လော့။ ခြေ နှစ် ဖက် ပါ လျက် င ရဲ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပိုး မ သေ၊ မီး မ ငြိမ်း ရာ င ရဲ'။ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ သည် ထက် ခြေ တစ် ဖက် နှင့် အ သက် ရှင် ခြင်း သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၆ (ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ^၇ သင် ၏ မျက် စိ သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ထုတ် ပစ် လော့။ မျက် စိ နှစ် လုံး ပါ လျက် င ရဲ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ သည် ထက် မျက် စိ တစ် လုံး နှင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၈ ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။ မ ၉:၄၄၊၄၆၊ ဟေ ရှာ ၆၆:၂၄။

^၄၉ လူ တိုင်း သည် မီး ဖြင့် ဆား ခတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယဇ် ကောင် ရှိ သ မျှ သည် လည်း ဆား ခတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်' ပါ သည်။ ^၅၀ ဆား သည် ကောင်း ၏။ သို့ သော် ဆား သည် အ ငန် ဓာတ် ကင်း မဲ့ သွား လျှင် ၎င်း ကို မည် သည့် အ ရာ ဖြင့် အ ရ သာ ပြန် ရှိ စေ မည် နည်း။ သင် တို့ သည် မိ မိ ကိုယ် တိုင် ၌ ဆား ရှိ စေ ၍ အ ချင်း ချင်း သင့် မြတ် စွာ နေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

9

¹ He said to them, “Most certainly I tell you, there are some standing here who will in no way taste death until they see God’s Kingdom come with power.” ² After six days Jesus took with him Peter, James, and John, and brought them up onto a high mountain privately by themselves, and he was changed into another form in front of them. ³ His clothing became glistening, exceedingly white, like snow, such as no launderer on earth can whiten them. ⁴ Elijah and Moses appeared to them, and they were talking with Jesus.

⁵ Peter answered Jesus, “Rabbi, it is good for us to be here. Let’s make three tents: one for you, one for Moses, and one for Elijah.” ⁶ For he didn’t know what to say, for they were very afraid. ⁷ A cloud came, overshadowing them, and a voice came out of the cloud, “This is my beloved Son. Listen to him.” ⁸ Suddenly looking around, they saw no one with them any more, except Jesus only.

⁹ As they were coming down from the mountain, he commanded them that they should tell no one what things they had seen, until after the Son of Man had risen from the dead. ¹⁰ They kept this saying to themselves, questioning what the “rising from the dead” meant.

¹¹ They asked him, saying, “Why do the scribes say that Elijah must come first?” ¹² He said to them, “Elijah indeed comes first, and restores all things. How is it written about the Son of Man, that he should suffer many things and be despised? ¹³ But I tell you that Elijah has come, and they have also done to him whatever they wanted to, even as it is written about him.”

¹⁴ Coming to the disciples, he saw a great multitude around them, and scribes questioning them. ¹⁵ Immediately all the multitude, when they saw him, were greatly amazed, and running to him, greeted him.

¹⁶ He asked the scribes, “What are you asking them?” ¹⁷ One of the multitude answered, “Teacher, I brought to you my son, who has a mute spirit; ¹⁸ and wherever it seizes him, it throws him down; and he foams at the mouth, grinds his teeth, and becomes rigid. I asked your disciples to cast it out, and they weren’t able.” ¹⁹ He answered him, “Unbelieving generation, how long shall I be with you? How long shall I bear with you? Bring him to me.” ²⁰ They brought him to him, and when he saw him, immediately the spirit convulsed him and he fell on the ground, wallowing and foaming at the mouth.

²¹ He asked his father, “How long has it been since this has been happening to him?” He said, “From childhood. ²² Often it has cast him both into the fire and into the water to destroy him. But if you can do anything, have compassion on us and help us.” ²³ Jesus said to him, “If you can believe, all things are possible to him who believes.” ²⁴ Immediately the father of the child cried out with tears, “I believe. Help my unbelief!”

²⁵ When Jesus saw that a multitude came running together, he rebuked the unclean spirit, saying to him, “You mute and deaf spirit, I command you, come out of him, and never enter him again!” ²⁶ After crying out and convulsing him greatly, it came out of him. The boy became like one dead, so much that most of them said, “He is dead.” ²⁷ But Jesus took him by the hand and raised him up; and he arose.

²⁸ When he had come into the house, his disciples asked him privately, “Why couldn’t we cast it out?” ²⁹ He said to them, “This kind can come out by nothing but by prayer and fasting.”

³⁰ They went out from there and passed through Galilee. He didn’t want anyone to know it, ³¹ for he was teaching his disciples, and said to them, “The Son of Man is being handed over to the hands of men, and they will kill him; and when he is killed, on the third day he will rise again.” ³² But they didn’t understand the saying, and were afraid to ask him.

³³ He came to Capernaum, and when he was in the house he asked them, “What were you arguing among yourselves on the way?” ³⁴ But they were silent, for they had disputed with one another on the way about who was the greatest. ³⁵ He sat down and called the twelve; and he said to them, “If any man wants to be first, he shall be last of all, and servant of all.”

³⁶ He took a little child and set him in the middle of them. Taking him in his arms, he said to them, ³⁷ “Whoever receives one such little child in my name receives me; and whoever receives me, doesn’t receive me, but him who sent me.”

³⁸ John said to him, “Teacher, we saw someone who doesn’t follow us casting out demons in your name; and we forbade him, because he doesn’t follow us.” ³⁹ But Jesus said, “Don’t forbid him, for there is no one who will do a mighty work in my name and be able quickly to speak evil of me. ⁴⁰ For whoever is not against us is on our side. ⁴¹ For whoever will give you a cup of water to drink in my name because you are Christ’s, most certainly I tell you, he will in no way lose his reward.

⁴² “Whoever will cause one of these little ones who believe in me to stumble, it would be better for him if he were thrown into the sea with a millstone hung around his neck. ⁴³ If your hand causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter into life maimed, rather than having your two hands to go into Gehenna, or, Hell into the unquenchable fire, ⁴⁴ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ Isaiah 66:24 NU omits verse 44. ⁴⁵ If your foot causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter into life lame, rather than having your two feet to be cast into Gehenna, or, Hell into the fire that will never be quenched— ⁴⁶ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ NU omits verse 46. ⁴⁷ If your eye causes you to stumble, throw it out. It is better for you to enter into God’s Kingdom with one eye, rather than having two eyes to be cast into the Gehenna or, Hell of fire, ⁴⁸ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ Isaiah 66:24

⁴⁹ For everyone will be salted with fire, and every sacrifice will be seasoned with salt. ⁵⁰ Salt is good, but if the salt has lost its saltiness, with what will you season it? Have salt in yourselves, and be at peace with one another.”

၉

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဤ နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ တွင် တန် ခိုး နှင့် ပေါ် ထွန်း လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်း ကို မ မြည်း စမ်း ရသော သူ အ ချို့ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂ ခြောက် ရက် လွန် သော အ ခါ ယေ ရှု သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို သာ ခေါ် ၍ သူ တို့ ကို မြင့် မား သော တောင် ပေါ် သို့ သီး သန့် ခေါ် ဆောင် သွား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ အ ဆင်း သဏ္ဌာန် ပြောင်း လဲ ၍၊ ^၃ ဝတ် ရုံ တော် သည် ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မည် သည့် ခ ဝါ သည် မျှ ထို ကဲ့ သို့ ဖြူ ဖွေး စေ ရန် မ ဖွပ် နိုင် လောက် အောင် အ လွန် ဖြူ ဖွေး အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ အ လွန် ဖြူ ဖွေး'။ တောက် ပ လာ လေ ၏။ ^၄ ဧ လိ ယ နှင့် မော ရှေ တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပေါ် လာ ၍ ယေ ရှု နှင့် စ ကား ပြော နေ ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ဤ နေ ရာ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ တွက် နေ စ ရာ ကောင်း ပါ ၏။ တဲ သုံး ဆောင် ကို ကိုယ် တော် အ တွက် တစ် ဆောင်၊ မော ရှေ အ တွက် တစ် ဆောင်၊ ဧ လိ ယ အ တွက် တစ် ဆောင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ဆောက် ပါ ရ စေ” ဟု ယေ ရှု အား လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် မည် သို့ လျှောက် ရ မည် ကို မ သိ သော ကြောင့် ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို အ ခါ မိုး တိမ် သည် ပေါ် လာ ၍ သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း ပြီး လျှင် “ဤ သူ ကား ငါ ၏ ချစ် သား ပေ တည်း။ သူ့ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လော့” ဟု မိုး တိမ် ထဲ မှ အ သံ တော် ထွက် ပေါ် လာ ၏။ ^၈ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ တို့ သည် ပတ် ပတ် လည် သို့ ကြည့် လိုက် သော် ယေ ရှု တစ် ပါး တည်း သာ မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သည် ကို တွေ့ မြင် ၍ အ ခြား မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ မြင် ကြ တော့ ချေ။

^၉ ထို့ နောက် တောင် ပေါ် မှ သူ တို့ ဆင်း လာ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် က သူ တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သော အ ရာ များ ကို လူ့ သား သည် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ မ ထ မြောက် မီ မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ကြ ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် လည်း ထို စ ကား ကို မှတ် သား ထား လျက် သေ သော သူ တို့ ထဲ မှ ထ မြောက် ခြင်း ဆို သည် မှာ မည် သည့် အ ရာ ကို ဆို လို သ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး မေး မြန်း ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် သူ တို့ က “ဧ လိ ယ သည် ဦး စွာ လာ ရ မည် ဟု ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က အ ဘယ် ကြောင့် ဆို ကြ သ နည်း” ဟူ ၍ ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၂ ကိုယ် တော် က လည်း “ဧ လိ ယ သည် ဦး စွာ လာ ၍ အ ရာ ခပ် သိမ်း တို့ ကို ပြန် လည် ထူ ထောင် မည် မှန် ၏။ သို့ ရာ တွင် လူ့ သား သည် ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ ပြီး ပစ် ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ မည် ဟု ရေး ထား သည် မှာ မည် သို့ နည်း။ ^၁၃ သို့ သော် သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ဧ လိ ယ သည် ရောက် လာ ခဲ့ ပြီ။ လူ တို့ သည် လည်း သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း သူ့ အ ပေါ် ပြု လို ရာ ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ခြား တ ပည့် တော် တို့ ရှိ ရာ သို့ ပြန် လာ ကြ ရာ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ဝိုင်း ရံ လျက် ရှိ ၍ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ သည် သူ တို့ နှင့် ငြင်း ခုံ ပြော ဆို နေ ကြ သည် ကို တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၁၅ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို မြင် သည် နှင့် အ လွန် အံ့ ဩ လျက် ပြေး လာ ၍ ကိုယ် တော် ကို နှုတ် ဆက် ကြ ၏။

^၁၆ ကိုယ် တော် က လည်း တ ပည့် တော် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့'။ အား “သင် တို့ သည် ထို သူ တို့ နှင့် မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ ကို ဆွေး နွေး နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ တစ် ဦး က “ဆ ရာ၊ ဆွံ့ အ သော နတ် ပူး နေ သည့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ဆ ရာ့ ထံ ခေါ် ဆောင် လာ ပါ ၏။ ^၁၈ နတ် သည် သူ့ ကို ဖမ်း စား သည့် အ ခါ တိုင်း သူ့ ကို လှဲ ချ ၍ သူ သည် ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် ထွက် ပြီး အံ သွား ကြိတ် ကာ မာ တောင့် လာ တတ် ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ တ ပည့် တော် တို့ အား ထို နတ် ကို နှင် ထုတ် ပေး ရန် တောင်း ပန် သော် လည်း သူ တို့ သည် မ တတ် နိုင် ကြ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ ကိုယ် တော် က လည်း “အို ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ သော မျိုး ဆက်၊ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ မည် မျှ ကြာ အောင် နေ ရ မည် နည်း။ သင် တို့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် သည်း ခံ ရ မည် နည်း။ သူ့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် သူ ငယ် ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာ ထို နတ် သည် ကိုယ် တော် ကို မြင် လျှင် သူ ငယ် ကို ချက် ချင်း တက် စေ သ ဖြင့် သူ ငယ် သည် မြေ ပေါ် သို့ လဲ ကျ ပြီး ပါး စပ် မှ အ မြှုပ် ထွက် လျက် လူး လိမ့် နေ ၏။

^၂၁ ကိုယ် တော် က သူ ငယ် ၏ ဖ ခင် အား “သူ ၌ ဤ သို့ ဖြစ် ခဲ့ သည် မှာ မည် မျှ ကြာ ပြီ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ ဖ ခင် က “ငယ် စဉ် က တည်း က ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၂ နတ် သည် သူ့ ကို သေ စေ ရန် မီး ထဲ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရေ ထဲ သို့ လည်း ကောင်း မ ကြာ ခ ဏ ပစ် ချ တတ် ပါ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် တစ် စုံ တစ် ခု တတ် နိုင် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သ နား ၍ ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ ယေ ရှု က လည်း “တတ် နိုင် လျှင် ဟု ဆို ရ သ လော။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင် သည် ယုံ ကြည် နိုင် သ လော'။ ယုံ ကြည် သော သူ အ တွက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ဖြစ် နိုင် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ ငယ် ၏ ဖ ခင် က “အ ကျွန်ုပ် ယုံ ကြည် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယုံ ကြည် မှု ကို ကူ ညီ မ စ တော် မူ ပါ” ဟု ချက် ချင်း အော် ဟစ် လျက် လျှောက် ထား လေ ၏။

^၂၅ ယေ ရှု သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ပြေး လာ ကြ သည် ကို မြင် လျှင် ညစ် ညူး သော နတ် ကို ဆုံး မ လျက် “ဆွံ့ အ ၍ နား ပင်း သော နတ်၊ သင့် အား ငါ အ မိန့် ပေး ၏။ သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် သွား လော့။ နောက် တစ် ဖန် သူ့ အ ထဲ သို့ မ ဝင် နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ ထို အ ခါ နတ် ဆိုး သည် အော် ဟစ် လျက် သူ ငယ် ကို ပြင်း ထန် စွာ တက် စေ ပြီး လျှင် ထွက် သွား လေ ၏။ သူ ငယ် သည် လူ သေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား သ ဖြင့် လူ အ ပေါင်း တို့ က “သူ သေ ပြီ” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၂၇ သို့ သော် ယေ ရှု သည် သူ ငယ် ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် သူ့ ကို ထူ မ တော် မူ ရာ သူ သည် ထ လေ ၏။

^၂၈ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ လျှင် တ ပည့် တော် တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထို နတ် ဆိုး ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ နှင် ထုတ် နိုင် ပါ သ နည်း” ဟု တိတ် တ ဆိတ် မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “ထို နတ် မျိုး ကို ဆု တောင်း ခြင်း အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဆု တောင်း ခြင်း နှင့် အ စာ ရှောင် ခြင်း'။ အား ဖြင့် မ ဟုတ် လျှင် မည် သည့် နည်း နှင့် မျှ မ နှင် ထုတ် နိုင်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ သူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ဂါ လိ လဲ နယ် ကို ဖြတ် သွား ကြ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ စေ လို ချေ။ ^၃၁ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ကိုယ် တော် က တ ပည့် တော် တို့ အား သွန် သင် လျက် “လူ့ သား သည် လူ တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ သူ တို့ သည် လည်း သူ့ ကို သတ် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ သော် အ သေ သတ် ခြင်း ခံ ရ ပြီး သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌'။ သူ သည် ထ မြောက် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၂ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို စ ကား ကို နား မ လည် ကြ သော် လည်း ကိုယ် တော် အား မ မေး ဝံ့ ကြ ချေ။

^၃၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် က ‌ပေ ရ နောင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ အိမ် ထဲ ၌ ရှိ တော် မူ စဉ် ကိုယ် တော် က တ ပည့် တော် တို့ အား “သင် တို့ သည် လမ်း ၌ မည် သည့် အ ကြောင်း အ ရာ ကို အ ချေ အ တင် ပြော ဆို လာ ခဲ့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၃၄ သို့ သော် သူ တို့ သည် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မှာ မည် သူ သည် အ ကြီး မြတ် ဆုံး ဖြစ် သ နည်း ဟု လမ်း ၌ အ ချင်း ချင်း အ ချေ အ တင် ပြော ဆို ခဲ့ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ထိုင် လျက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “မည် သူ မ ဆို ပ ထ မ ဦး ဆုံး ဖြစ် လို လျှင် အား လုံး တွင် နောက် ဆုံး ဖြစ် ပြီး အား လုံး ၏ အ စေ ခံ ဖြစ် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ အ လယ် ၌ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'သူ တို့ ရှေ့ ၌'။ ရပ် စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ပွေ့ ချီ ကာ၊ ^၃၇ ဤ သို့ သော က လေး သူ ငယ် များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို ငါ ၏ နာ မ ၌ လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို လက် ခံ ၏။ ငါ့ ကို လက် ခံ သော သူ သည် ငါ့ ကို မ ဟုတ် ဘဲ ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ သော အ ရှင် ကို လက် ခံ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၈ ယော ဟန် က “ဆ ရာ၊ ဆ ရာ ၏ နာ မ ဖြင့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် ဘဲ လျက် ကိုယ် တော် ၏ နာ မ ဖြင့်'။ နတ် ဆိုး များ နှင် ထုတ် နေ သူ တစ် ဦး ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ခဲ့ ပါ သည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ မ လိုက် သော ကြောင့် သူ့ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၉ သို့ သော် ယေ ရှု က “သူ့ ကို မ တား မြစ် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ ၏ နာ မ ဖြင့် တန် ခိုး လက္ခ ဏာ ကို ပြု ပြီး နောက် မ ကြာ မီ အ တွင်း ငါ့ ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို နိုင် မည့် သူ တစ် စုံ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ။ ^၄၀ ငါ တို့ ကို မ ဆန့် ကျင် သော သူ သည် ငါ တို့ ဘက် သား ဖြစ် ၏။ ^၄၁ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ခ ရစ် တော် ၏ တ ပည့် ဟူ သော အ မည် နာ မ ကို ထောက် ၍ သင် တို့ အား ရေ တစ် ခွက် ကို တိုက် သော သူ သည် အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို လုံး ဝ ဆုံး ရှုံး ရ မည် မ ဟုတ်။

^၄၂ သို့ သော် ငါ့ ကို ယုံ ကြည် သည့် ဤ ငယ် သော သူ များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို မှား ယွင်း‌ စေ သော သူ သည် ကြီး မား သော ကြိတ် ဆုံ ကျောက် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မြည်း ဆွဲ သော ကြိတ် ဆုံ ကျောက်'။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ဤ စ ကား လုံး မ ပါ။ ကို သူ့ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ လျက် ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၃ သင် ၏ လက် သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ဖြတ် ပစ် လော့။ လက် နှစ် ဖက် ပါ လျက် မီး မ ငြိမ်း နိုင် သည့် င ရဲ သို့ လား ရ သည် ထက် လက် တစ် ဖက် နှင့် အ သက် ရှင် ခြင်း သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၄ (ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ^၄၅ သင် ၏ ခြေ သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ဖြတ် ပစ် လော့။ ခြေ နှစ် ဖက် ပါ လျက် င ရဲ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပိုး မ သေ၊ မီး မ ငြိမ်း ရာ င ရဲ'။ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ သည် ထက် ခြေ တစ် ဖက် နှင့် အ သက် ရှင် ခြင်း သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၆ (ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ^၇ သင် ၏ မျက် စိ သည် သင့် ကို မှား ယွင်း စေ လျှင် ၎င်း ကို ထုတ် ပစ် လော့။ မျက် စိ နှစ် လုံး ပါ လျက် င ရဲ ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ သည် ထက် မျက် စိ တစ် လုံး နှင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် စား ရ သည် က သင့် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။ ^၄၈ ထို နေ ရာ တွင် လောက် ကောင် သည် မ သေ၊ မီး လည်း မ ငြိမ်း ပေ။ မ ၉:၄၄၊၄၆၊ ဟေ ရှာ ၆၆:၂၄။

^၄၉ လူ တိုင်း သည် မီး ဖြင့် ဆား ခတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယဇ် ကောင် ရှိ သ မျှ သည် လည်း ဆား ခတ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်' ပါ သည်။ ^၅၀ ဆား သည် ကောင်း ၏။ သို့ သော် ဆား သည် အ ငန် ဓာတ် ကင်း မဲ့ သွား လျှင် ၎င်း ကို မည် သည့် အ ရာ ဖြင့် အ ရ သာ ပြန် ရှိ စေ မည် နည်း။ သင် တို့ သည် မိ မိ ကိုယ် တိုင် ၌ ဆား ရှိ စေ ၍ အ ချင်း ချင်း သင့် မြတ် စွာ နေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

9

¹ He said to them, “Most certainly I tell you, there are some standing here who will in no way taste death until they see God’s Kingdom come with power.” ² After six days Jesus took with him Peter, James, and John, and brought them up onto a high mountain privately by themselves, and he was changed into another form in front of them. ³ His clothing became glistening, exceedingly white, like snow, such as no launderer on earth can whiten them. ⁴ Elijah and Moses appeared to them, and they were talking with Jesus.

⁵ Peter answered Jesus, “Rabbi, it is good for us to be here. Let’s make three tents: one for you, one for Moses, and one for Elijah.” ⁶ For he didn’t know what to say, for they were very afraid. ⁷ A cloud came, overshadowing them, and a voice came out of the cloud, “This is my beloved Son. Listen to him.” ⁸ Suddenly looking around, they saw no one with them any more, except Jesus only.

⁹ As they were coming down from the mountain, he commanded them that they should tell no one what things they had seen, until after the Son of Man had risen from the dead. ¹⁰ They kept this saying to themselves, questioning what the “rising from the dead” meant.

¹¹ They asked him, saying, “Why do the scribes say that Elijah must come first?” ¹² He said to them, “Elijah indeed comes first, and restores all things. How is it written about the Son of Man, that he should suffer many things and be despised? ¹³ But I tell you that Elijah has come, and they have also done to him whatever they wanted to, even as it is written about him.”

¹⁴ Coming to the disciples, he saw a great multitude around them, and scribes questioning them. ¹⁵ Immediately all the multitude, when they saw him, were greatly amazed, and running to him, greeted him.

¹⁶ He asked the scribes, “What are you asking them?” ¹⁷ One of the multitude answered, “Teacher, I brought to you my son, who has a mute spirit; ¹⁸ and wherever it seizes him, it throws him down; and he foams at the mouth, grinds his teeth, and becomes rigid. I asked your disciples to cast it out, and they weren’t able.” ¹⁹ He answered him, “Unbelieving generation, how long shall I be with you? How long shall I bear with you? Bring him to me.” ²⁰ They brought him to him, and when he saw him, immediately the spirit convulsed him and he fell on the ground, wallowing and foaming at the mouth.

²¹ He asked his father, “How long has it been since this has been happening to him?” He said, “From childhood. ²² Often it has cast him both into the fire and into the water to destroy him. But if you can do anything, have compassion on us and help us.” ²³ Jesus said to him, “If you can believe, all things are possible to him who believes.” ²⁴ Immediately the father of the child cried out with tears, “I believe. Help my unbelief!”

²⁵ When Jesus saw that a multitude came running together, he rebuked the unclean spirit, saying to him, “You mute and deaf spirit, I command you, come out of him, and never enter him again!” ²⁶ After crying out and convulsing him greatly, it came out of him. The boy became like one dead, so much that most of them said, “He is dead.” ²⁷ But Jesus took him by the hand and raised him up; and he arose.

²⁸ When he had come into the house, his disciples asked him privately, “Why couldn’t we cast it out?” ²⁹ He said to them, “This kind can come out by nothing but by prayer and fasting.”

³⁰ They went out from there and passed through Galilee. He didn’t want anyone to know it, ³¹ for he was teaching his disciples, and said to them, “The Son of Man is being handed over to the hands of men, and they will kill him; and when he is killed, on the third day he will rise again.” ³² But they didn’t understand the saying, and were afraid to ask him.

³³ He came to Capernaum, and when he was in the house he asked them, “What were you arguing among yourselves on the way?” ³⁴ But they were silent, for they had disputed with one another on the way about who was the greatest. ³⁵ He sat down and called the twelve; and he said to them, “If any man wants to be first, he shall be last of all, and servant of all.”

³⁶ He took a little child and set him in the middle of them. Taking him in his arms, he said to them, ³⁷ “Whoever receives one such little child in my name receives me; and whoever receives me, doesn’t receive me, but him who sent me.”

³⁸ John said to him, “Teacher, we saw someone who doesn’t follow us casting out demons in your name; and we forbade him, because he doesn’t follow us.” ³⁹ But Jesus said, “Don’t forbid him, for there is no one who will do a mighty work in my name and be able quickly to speak evil of me. ⁴⁰ For whoever is not against us is on our side. ⁴¹ For whoever will give you a cup of water to drink in my name because you are Christ’s, most certainly I tell you, he will in no way lose his reward.

⁴² “Whoever will cause one of these little ones who believe in me to stumble, it would be better for him if he were thrown into the sea with a millstone hung around his neck. ⁴³ If your hand causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter into life maimed, rather than having your two hands to go into Gehenna, or, Hell into the unquenchable fire, ⁴⁴ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ Isaiah 66:24 NU omits verse 44. ⁴⁵ If your foot causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter into life lame, rather than having your two feet to be cast into Gehenna, or, Hell into the fire that will never be quenched— ⁴⁶ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ NU omits verse 46. ⁴⁷ If your eye causes you to stumble, throw it out. It is better for you to enter into God’s Kingdom with one eye, rather than having two eyes to be cast into the Gehenna or, Hell of fire, ⁴⁸ ‘where their worm doesn’t die, and the fire is not quenched.’ Isaiah 66:24

⁴⁹ For everyone will be salted with fire, and every sacrifice will be seasoned with salt. ⁵⁰ Salt is good, but if the salt has lost its saltiness, with what will you season it? Have salt in yourselves, and be at peace with one another.”