၄

^၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် သွန် သင် တော် မူ ရာ အ လွန် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း စပ် ရှိ လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ထိုင် တော် မူ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ မူ ကား ပင် လယ် ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် များ စွာ သော အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ တို့ ဖြင့် သူ တို့ အား သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို သို့ သွန် သင် ရာ တွင် ကိုယ် တော် က၊

^၃ “နား ထောင် ကြ လော့။ မျိုး ကြဲ သော သူ သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ ^၄ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် ငှက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိုး ကောင်း ကင် ငှက်'။ တို့ သည် လာ ၍ ၎င်း ကို ကောက် စား ကြ ၏။ ^၅ အ ချို့ မူ ကား မြေ နည်း ၍ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကျ သ ဖြင့် မြေ သား ပါး သော ကြောင့် ချက် ခြင်း အ ပင် ပေါက် လာ ၏။ ^၆ သို့ သော် နေ ထွက် လာ ၍ နေ လောင် ဒဏ် ခံ ရ သော အ ခါ အ မြစ် မ စွဲ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၇ အ ချို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သ ဖြင့် ဆူး ပင် တို့ ကြီး ထွား လာ ၍ ၎င်း ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ သော ကြောင့် အ သီး မ သီး ချေ။ ^၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် ၍ ကြီး ထွား ကာ အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ ထို့ နောက် “ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ကိုယ် တော် တစ် ပါး တည်း ရှိ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ နောက် လိုက် နောက် ပါ တို့ နှင့် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့်‌ တော် တို့ သည် ထို ပုံ ဥ ပ မာ များ အ ကြောင်း ကို မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား ၏။ အ ပြင် လူ တို့ အ တွက် မူ ကား အ ရာ ရာ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ဖော် ပြ ရ ၏။ ^၁၂ ဤ သည် ကား သူ တို့ သည် မြင် လျက် ပင် သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ၍ ကြား လျက် ပင် နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ စေ ရန် ဖြစ် ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် ပြောင်း လဲ ၍ ခွင့် လွှတ် ခြင်း အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း'။ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို နား မ လည် ကြ သ လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် သင် တို့ သည် ပုံ ဥ ပ မာ အား လုံး ကို မည် ကဲ့ သို့ နား လည် ကြ မည် နည်း။

^၁၄ မျိုး ကြဲ သော သူ သည် တ ရား စ ကား ကို ကြဲ ၏။ ^၁၅ တ ရား စ ကား ကို ကြဲ သော အ ခါ လမ်း ဘေး တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ ကြား သော အ ခါ စာ တန် သည် ချက် ချင်း လာ ၍ သူ တို့ ၌ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ၌'။ ကြဲ ထား သော တ ရား စ ကား ကို နုတ် ယူ လေ ၏။ ^၁၆ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် ချက် ချင်း လက် ခံ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ သာ ခံ ၏။ တ ရား စ ကား ကြောင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ၊ သို့ မ ဟုတ် ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ရောက် လာ သော အ ခါ ချက် ချင်း စိတ် ပျက် သွား ကြ ၏။ ^၁၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ ကြ ၏။ ဤ သည် ကား တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း၊ ^၁၉ လော ကီ ရေး ရာ ၌ စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ၏ လှည့် ဖြား ခြင်း နှင့် အ ခြား သော တပ် မက် ခြင်း များ ဝင် လာ ၍ တ ရား စ ကား ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၀ ကောင်း သော မြေ ပေါ် ၌ ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ လက် ခံ သ ဖြင့် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဆီ မီး ကို တောင်း အောက်၊ သို့ မ ဟုတ် ခု တင် အောက် ၌ ထား ရန် ယူ လာ ‌လေ့ ရှိ သ လော။ ဆီ မီး ခုံ ပေါ် ၌ ထား ရန် ယူ လာ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၂၂ အ ကြောင်း မူ ကား ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ များ တွင် မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ဖုံး ကွယ် ထား သော အ ရာ များ တွင် လည်း မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ^၂၃ ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ကြား ရ သည့် အ ရာ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ တိုင်း တာ ခြင် တွယ် သည့် စံ နှုန်း အ တိုင်း သင် တို့ အ တွက် တိုင်း တာ ခြင် တွယ် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ပြင် သင် တို့ အ တွက် ထပ် ၍ ဖြည့် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၅ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မြေ ပေါ် ၌ လူ တစ် ဦး မျိုး စေ့ ကြဲ သည် နှင့် တူ ၏။ ^၂၇ သူ သည် ည အ ချိန် နှင့် နေ့ အ ချိန် ၌ အိပ် လျက်၊ ထ လျက် နေ စဉ် မျိုး စေ့ သည် အ ညှောက် ထွက် ၍ ကြီး ထွား လာ ၏။ ၎င်း သည် မည် ကဲ့ သို့ ကြီး ထွား လာ သည် ကို ထို သူ မ သိ။ ^၂၈ မြေ ကြီး သည် အ လို အ လျောက် အ သီး သီး စေ လျက် ဦး စွာ အ ပင်၊ ထို့ နောက် အ နှံ၊ ထို မှ တစ် ဆင့် အ နှံ ထဲ တွင် အောင် သော အ ဆန် ကို ဖြစ် စေ ၏။ ^၂၉ အ သီး မှည့် သော အ ခါ ရိတ် သိမ်း ချိန် ‌ရောက် လာ သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် ချက် ချင်း တံ စဉ် ဖြင့် ရိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'တံ စဉ် ကို စေ လွှတ်'။ လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း၊ သို့ မ ဟုတ် မည် သည့် ပုံ ဥ ပ မာ ဖြင့် ဖော် ပြ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ခိုင်း နှိုင်း'။ ရ မည် နည်း။ ^၃၁ ၎င်း သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ ထို အ စေ့ သည် မြေ ၌ စိုက် သော အ ခါ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ စေ့ တ ကာ တို့ ထက် သေး ငယ် ၏။ ^၃၂ စိုက် ပြီး ကြီး ထွား လာ သော အ ခါ တွင် မူ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် အား လုံး ထက် ကြီး ၍ ၎င်း ၏ အ ရိပ် အောက် တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် အ သိုက် ဖွဲ့ နေ နိုင် ‌လောက် သော ကြီး မား သည့် အ ကိုင်း များ ထွက် လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ သော ပုံ ဥ ပ မာ များ စွာ တို့ ဖြင့် လူ တို့ ကြား နာ နိုင် သည့် အ တိုင်း တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ အား ဟော ပြော တော် မူ ၏။ ^၃၄ ပုံ ဥ ပ မာ မ ပါ ဘဲ သူ တို့ အား ဟော ပြော တော် မ မူ။ သို့ သော် မိ မိ တ ပည့် တော် တို့ ကို မူ ကား အ ကြောင်း အ ရာ အား လုံး ကို သီး သန့် ရှင်း ပြ တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို နေ့ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် က “တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး ကြ စို့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ချန် ထား ခဲ့ ၍ လှေ ပေါ် ၌ ရှိ နေ သော ကိုယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ အ ခြား သော လှေ များ သည် လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကျ ‌ရောက် လာ ၍ လှိုင်း များ သည် လှေ ကို ရိုက် ခတ် သ ဖြင့် လှေ သည် ရေ နှင့် ပြည့် လု နီး ပါး ဖြစ် လေ ၏။ ^၃၈ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပဲ့ ပိုင်း တွင် ခေါင်း အုံး အုံး လျက် အိပ် စက် နေ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို နှိုး လျက် “ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ရ တော့ မည် ကို ကိုယ် တော် ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ နေ တော် မူ သ လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ထ ၍ လေ ကို ဆုံး မ ကာ ပင် လယ် အား “တိတ် ဆိတ် ငြိမ် သက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ လေ သည် ငြိမ် သ ဖြင့် အ လွန် ငြိမ် သက် သာ ယာ သွား လေ ၏။

^၄၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် တတ် သ နည်း။ ယ ခု ထိ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ ကြ သေး သ လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၁ သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် “ဤ သူ ကား မည် သူ ဖြစ် သ နည်း။ လေ နှင့် ပင် လယ် တို့ ပင် လျှင် သူ့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

4

¹ Again he began to teach by the seaside. A great multitude was gathered to him, so that he entered into a boat in the sea and sat down. All the multitude were on the land by the sea. ² He taught them many things in parables, and told them in his teaching,

³ “Listen! Behold, the farmer went out to sow. ⁴ As he sowed, some seed fell by the road, and the birds TR adds 'of the air' came and devoured it. ⁵ Others fell on the rocky ground, where it had little soil, and immediately it sprang up, because it had no depth of soil. ⁶ When the sun had risen, it was scorched; and because it had no root, it withered away. ⁷ Others fell among the thorns, and the thorns grew up and choked it, and it yielded no fruit. ⁸ Others fell into the good ground and yielded fruit, growing up and increasing. Some produced thirty times, some sixty times, and some one hundred times as much.” ⁹ He said, “Whoever has ears to hear, let him hear.”

¹⁰ When he was alone, those who were around him with the twelve asked him about the parables. ¹¹ He said to them, “To you is given the mystery of God’s Kingdom, but to those who are outside, all things are done in parables, ¹² that ‘seeing they may see and not perceive, and hearing they may hear and not understand, lest perhaps they should turn again, and their sins should be forgiven them.’ ” Isaiah 6:9-10 ¹³ He said to them, “Don’t you understand this parable? How will you understand all of the parables?

¹⁴ The farmer sows the word. ¹⁵ The ones by the road are the ones where the word is sown; and when they have heard, immediately Satan comes and takes away the word which has been sown in them. ¹⁶ These in the same way are those who are sown on the rocky places, who, when they have heard the word, immediately receive it with joy. ¹⁷ They have no root in themselves, but are short-lived. When oppression or persecution arises because of the word, immediately they stumble. ¹⁸ Others are those who are sown among the thorns. These are those who have heard the word, ¹⁹ and the cares of this age, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in choke the word, and it becomes unfruitful. ²⁰ Those which were sown on the good ground are those who hear the word, accept it, and bear fruit, some thirty times, some sixty times, and some one hundred times.”

²¹ He said to them, “Is a lamp brought to be put under a basket literally, a modion, a dry measuring basket containing about a peck (about 9 liters) or under a bed? Isn’t it put on a stand? ²² For there is nothing hidden except that it should be made known, neither was anything made secret but that it should come to light. ²³ If any man has ears to hear, let him hear.”

²⁴ He said to them, “Take heed what you hear. With whatever measure you measure, it will be measured to you; and more will be given to you who hear. ²⁵ For whoever has, to him more will be given; and he who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him.”

²⁶ He said, “God’s Kingdom is as if a man should cast seed on the earth, ²⁷ and should sleep and rise night and day, and the seed should spring up and grow, though he doesn’t know how. ²⁸ For the earth bears fruit by itself: first the blade, then the ear, then the full grain in the ear. ²⁹ But when the fruit is ripe, immediately he puts in the sickle, because the harvest has come.”

³⁰ He said, “How will we liken God’s Kingdom? Or with what parable will we illustrate it? ³¹ It’s like a grain of mustard seed, which, when it is sown in the earth, though it is less than all the seeds that are on the earth, ³² yet when it is sown, grows up and becomes greater than all the herbs, and puts out great branches, so that the birds of the sky can lodge under its shadow.”

³³ With many such parables he spoke the word to them, as they were able to hear it. ³⁴ Without a parable he didn’t speak to them; but privately to his own disciples he explained everything.

³⁵ On that day, when evening had come, he said to them, “Let’s go over to the other side.” ³⁶ Leaving the multitude, they took him with them, even as he was, in the boat. Other small boats were also with him. ³⁷ A big wind storm arose, and the waves beat into the boat, so much that the boat was already filled. ³⁸ He himself was in the stern, asleep on the cushion; and they woke him up and asked him, “Teacher, don’t you care that we are dying?” ³⁹ He awoke and rebuked the wind, and said to the sea, “Peace! Be still!” The wind ceased and there was a great calm.

⁴⁰ He said to them, “Why are you so afraid? How is it that you have no faith?” ⁴¹ They were greatly afraid and said to one another, “Who then is this, that even the wind and the sea obey him?”

၄

^၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း နား တွင် သွန် သင် တော် မူ ရာ အ လွန် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် အ ထံ တော် သို့ စု ဝေး လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ပင် လယ် ကမ်း စပ် ရှိ လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ထိုင် တော် မူ ၏။ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ မူ ကား ပင် လယ် ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် များ စွာ သော အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို ပုံ ဥ ပ မာ တို့ ဖြင့် သူ တို့ အား သွန် သင် တော် မူ ၏။ ထို သို့ သွန် သင် ရာ တွင် ကိုယ် တော် က၊

^၃ “နား ထောင် ကြ လော့။ မျိုး ကြဲ သော သူ သည် မျိုး ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ ^၄ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် ငှက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မိုး ကောင်း ကင် ငှက်'။ တို့ သည် လာ ၍ ၎င်း ကို ကောက် စား ကြ ၏။ ^၅ အ ချို့ မူ ကား မြေ နည်း ၍ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကျ သ ဖြင့် မြေ သား ပါး သော ကြောင့် ချက် ခြင်း အ ပင် ပေါက် လာ ၏။ ^၆ သို့ သော် နေ ထွက် လာ ၍ နေ လောင် ဒဏ် ခံ ရ သော အ ခါ အ မြစ် မ စွဲ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၇ အ ချို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သ ဖြင့် ဆူး ပင် တို့ ကြီး ထွား လာ ၍ ၎င်း ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ သော ကြောင့် အ သီး မ သီး ချေ။ ^၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် ၍ ကြီး ထွား ကာ အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ ထို့ နောက် “ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ကိုယ် တော် တစ် ပါး တည်း ရှိ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ နောက် လိုက် နောက် ပါ တို့ နှင့် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့်‌ တော် တို့ သည် ထို ပုံ ဥ ပ မာ များ အ ကြောင်း ကို မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား ၏။ အ ပြင် လူ တို့ အ တွက် မူ ကား အ ရာ ရာ ကို ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ဖော် ပြ ရ ၏။ ^၁၂ ဤ သည် ကား သူ တို့ သည် မြင် လျက် ပင် သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ၍ ကြား လျက် ပင် နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ စေ ရန် ဖြစ် ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် ပြောင်း လဲ ၍ ခွင့် လွှတ် ခြင်း အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း'။ ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို နား မ လည် ကြ သ လော။ သို့ ဖြစ် လျှင် သင် တို့ သည် ပုံ ဥ ပ မာ အား လုံး ကို မည် ကဲ့ သို့ နား လည် ကြ မည် နည်း။

^၁၄ မျိုး ကြဲ သော သူ သည် တ ရား စ ကား ကို ကြဲ ၏။ ^၁၅ တ ရား စ ကား ကို ကြဲ သော အ ခါ လမ်း ဘေး တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ သော သူ ကို ဆို လို ၏။ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ ကြား သော အ ခါ စာ တန် သည် ချက် ချင်း လာ ၍ သူ တို့ ၌ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ၌'။ ကြဲ ထား သော တ ရား စ ကား ကို နုတ် ယူ လေ ၏။ ^၁၆ ကျောက် ပေါ များ သော နေ ရာ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် ချက် ချင်း လက် ခံ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခ ဏ သာ ခံ ၏။ တ ရား စ ကား ကြောင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ၊ သို့ မ ဟုတ် ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ရောက် လာ သော အ ခါ ချက် ချင်း စိတ် ပျက် သွား ကြ ၏။ ^၁၈ အ ချို့ တို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ တွင် ကြဲ ခြင်း ခံ ရ ကြ ၏။ ဤ သည် ကား တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း၊ ^၁၉ လော ကီ ရေး ရာ ၌ စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ၏ လှည့် ဖြား ခြင်း နှင့် အ ခြား သော တပ် မက် ခြင်း များ ဝင် လာ ၍ တ ရား စ ကား ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ သ ဖြင့် အ သီး မ သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၂၀ ကောင်း သော မြေ ပေါ် ၌ ကြဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ လက် ခံ သ ဖြင့် အ ဆ သုံး ဆယ်၊ အ ဆ ခြောက် ဆယ်၊ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဆီ မီး ကို တောင်း အောက်၊ သို့ မ ဟုတ် ခု တင် အောက် ၌ ထား ရန် ယူ လာ ‌လေ့ ရှိ သ လော။ ဆီ မီး ခုံ ပေါ် ၌ ထား ရန် ယူ လာ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၂၂ အ ကြောင်း မူ ကား ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ များ တွင် မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ဖုံး ကွယ် ထား သော အ ရာ များ တွင် လည်း မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ^၂၃ ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ကြား ရ သည့် အ ရာ ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ တိုင်း တာ ခြင် တွယ် သည့် စံ နှုန်း အ တိုင်း သင် တို့ အ တွက် တိုင်း တာ ခြင် တွယ် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ထို့ ပြင် သင် တို့ အ တွက် ထပ် ၍ ဖြည့် ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၅ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မြေ ပေါ် ၌ လူ တစ် ဦး မျိုး စေ့ ကြဲ သည် နှင့် တူ ၏။ ^၂၇ သူ သည် ည အ ချိန် နှင့် နေ့ အ ချိန် ၌ အိပ် လျက်၊ ထ လျက် နေ စဉ် မျိုး စေ့ သည် အ ညှောက် ထွက် ၍ ကြီး ထွား လာ ၏။ ၎င်း သည် မည် ကဲ့ သို့ ကြီး ထွား လာ သည် ကို ထို သူ မ သိ။ ^၂၈ မြေ ကြီး သည် အ လို အ လျောက် အ သီး သီး စေ လျက် ဦး စွာ အ ပင်၊ ထို့ နောက် အ နှံ၊ ထို မှ တစ် ဆင့် အ နှံ ထဲ တွင် အောင် သော အ ဆန် ကို ဖြစ် စေ ၏။ ^၂၉ အ သီး မှည့် သော အ ခါ ရိတ် သိမ်း ချိန် ‌ရောက် လာ သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် ချက် ချင်း တံ စဉ် ဖြင့် ရိတ် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'တံ စဉ် ကို စေ လွှတ်'။ လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို မည် သည့် အ ရာ နှင့် ခိုင်း နှိုင်း ရ မည် နည်း၊ သို့ မ ဟုတ် မည် သည့် ပုံ ဥ ပ မာ ဖြင့် ဖော် ပြ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ခိုင်း နှိုင်း'။ ရ မည် နည်း။ ^၃၁ ၎င်း သည် မုန် ညင်း နက် စေ့ နှင့် တူ ၏။ ထို အ စေ့ သည် မြေ ၌ စိုက် သော အ ခါ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ စေ့ တ ကာ တို့ ထက် သေး ငယ် ၏။ ^၃၂ စိုက် ပြီး ကြီး ထွား လာ သော အ ခါ တွင် မူ ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ပင် အား လုံး ထက် ကြီး ၍ ၎င်း ၏ အ ရိပ် အောက် တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် အ သိုက် ဖွဲ့ နေ နိုင် ‌လောက် သော ကြီး မား သည့် အ ကိုင်း များ ထွက် လာ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ သော ပုံ ဥ ပ မာ များ စွာ တို့ ဖြင့် လူ တို့ ကြား နာ နိုင် သည့် အ တိုင်း တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ အား ဟော ပြော တော် မူ ၏။ ^၃၄ ပုံ ဥ ပ မာ မ ပါ ဘဲ သူ တို့ အား ဟော ပြော တော် မ မူ။ သို့ သော် မိ မိ တ ပည့် တော် တို့ ကို မူ ကား အ ကြောင်း အ ရာ အား လုံး ကို သီး သန့် ရှင်း ပြ တော် မူ ၏။

^၃၅ ထို နေ့ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် က “တစ် ဖက် ကမ်း သို့ ကူး ကြ စို့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ချန် ထား ခဲ့ ၍ လှေ ပေါ် ၌ ရှိ နေ သော ကိုယ် တော် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ အ ခြား သော လှေ များ သည် လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကျ ‌ရောက် လာ ၍ လှိုင်း များ သည် လှေ ကို ရိုက် ခတ် သ ဖြင့် လှေ သည် ရေ နှင့် ပြည့် လု နီး ပါး ဖြစ် လေ ၏။ ^၃၈ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် လှေ ပဲ့ ပိုင်း တွင် ခေါင်း အုံး အုံး လျက် အိပ် စက် နေ တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို နှိုး လျက် “ဆ ရာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ရ တော့ မည် ကို ကိုယ် တော် ဂ ရု မ စိုက် ဘဲ နေ တော် မူ သ လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၃၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ထ ၍ လေ ကို ဆုံး မ ကာ ပင် လယ် အား “တိတ် ဆိတ် ငြိမ် သက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ လေ သည် ငြိမ် သ ဖြင့် အ လွန် ငြိမ် သက် သာ ယာ သွား လေ ၏။

^၄၀ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “အ ဘယ် ကြောင့် ကြောက် တတ် သ နည်း။ ယ ခု ထိ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ ကြ သေး သ လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၁ သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် “ဤ သူ ကား မည် သူ ဖြစ် သ နည်း။ လေ နှင့် ပင် လယ် တို့ ပင် လျှင် သူ့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

4

¹ Again he began to teach by the seaside. A great multitude was gathered to him, so that he entered into a boat in the sea and sat down. All the multitude were on the land by the sea. ² He taught them many things in parables, and told them in his teaching,

³ “Listen! Behold, the farmer went out to sow. ⁴ As he sowed, some seed fell by the road, and the birds TR adds 'of the air' came and devoured it. ⁵ Others fell on the rocky ground, where it had little soil, and immediately it sprang up, because it had no depth of soil. ⁶ When the sun had risen, it was scorched; and because it had no root, it withered away. ⁷ Others fell among the thorns, and the thorns grew up and choked it, and it yielded no fruit. ⁸ Others fell into the good ground and yielded fruit, growing up and increasing. Some produced thirty times, some sixty times, and some one hundred times as much.” ⁹ He said, “Whoever has ears to hear, let him hear.”

¹⁰ When he was alone, those who were around him with the twelve asked him about the parables. ¹¹ He said to them, “To you is given the mystery of God’s Kingdom, but to those who are outside, all things are done in parables, ¹² that ‘seeing they may see and not perceive, and hearing they may hear and not understand, lest perhaps they should turn again, and their sins should be forgiven them.’ ” Isaiah 6:9-10 ¹³ He said to them, “Don’t you understand this parable? How will you understand all of the parables?

¹⁴ The farmer sows the word. ¹⁵ The ones by the road are the ones where the word is sown; and when they have heard, immediately Satan comes and takes away the word which has been sown in them. ¹⁶ These in the same way are those who are sown on the rocky places, who, when they have heard the word, immediately receive it with joy. ¹⁷ They have no root in themselves, but are short-lived. When oppression or persecution arises because of the word, immediately they stumble. ¹⁸ Others are those who are sown among the thorns. These are those who have heard the word, ¹⁹ and the cares of this age, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in choke the word, and it becomes unfruitful. ²⁰ Those which were sown on the good ground are those who hear the word, accept it, and bear fruit, some thirty times, some sixty times, and some one hundred times.”

²¹ He said to them, “Is a lamp brought to be put under a basket literally, a modion, a dry measuring basket containing about a peck (about 9 liters) or under a bed? Isn’t it put on a stand? ²² For there is nothing hidden except that it should be made known, neither was anything made secret but that it should come to light. ²³ If any man has ears to hear, let him hear.”

²⁴ He said to them, “Take heed what you hear. With whatever measure you measure, it will be measured to you; and more will be given to you who hear. ²⁵ For whoever has, to him more will be given; and he who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him.”

²⁶ He said, “God’s Kingdom is as if a man should cast seed on the earth, ²⁷ and should sleep and rise night and day, and the seed should spring up and grow, though he doesn’t know how. ²⁸ For the earth bears fruit by itself: first the blade, then the ear, then the full grain in the ear. ²⁹ But when the fruit is ripe, immediately he puts in the sickle, because the harvest has come.”

³⁰ He said, “How will we liken God’s Kingdom? Or with what parable will we illustrate it? ³¹ It’s like a grain of mustard seed, which, when it is sown in the earth, though it is less than all the seeds that are on the earth, ³² yet when it is sown, grows up and becomes greater than all the herbs, and puts out great branches, so that the birds of the sky can lodge under its shadow.”

³³ With many such parables he spoke the word to them, as they were able to hear it. ³⁴ Without a parable he didn’t speak to them; but privately to his own disciples he explained everything.

³⁵ On that day, when evening had come, he said to them, “Let’s go over to the other side.” ³⁶ Leaving the multitude, they took him with them, even as he was, in the boat. Other small boats were also with him. ³⁷ A big wind storm arose, and the waves beat into the boat, so much that the boat was already filled. ³⁸ He himself was in the stern, asleep on the cushion; and they woke him up and asked him, “Teacher, don’t you care that we are dying?” ³⁹ He awoke and rebuked the wind, and said to the sea, “Peace! Be still!” The wind ceased and there was a great calm.

⁴⁰ He said to them, “Why are you so afraid? How is it that you have no faith?” ⁴¹ They were greatly afraid and said to one another, “Who then is this, that even the wind and the sea obey him?”