၁၁

^၁ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ နှင့် နီး ကပ် လာ ၍ သံ လွင် တောင် ခြေ ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ နှင့် ဗေ သ နိ ရွာ သို့‌ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂ “သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ရွာ ထဲ သို့ ဝင် လျှင် ဝင် ချင်း မည် သူ မျှ မ စီး ဖူး သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃ တစ် စုံ တစ် ယောက် က ‘အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု ကြ သ နည်း’ ဟု သင် တို့ ကို မေး လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်။ ဤ နေ ရာ သို့ ချက် ချင်း ပြန် ပို့ ပေး ပါ လိမ့် မည်’ ဟု ပြော ကြ လော့” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထွက် သွား ၍ လမ်း ဘေး အိမ် တံ ခါး တွင် ချည် ထား သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ကြ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ထို နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ အ ချို့ တို့ က “မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ဘာ လုပ် နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၆ သူ တို့ က လည်း ယေ ရှု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြန် ပြော ကြ ရာ ထို သူ တို့ သည် ခွင့် ပြု ကြ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် မြည်း က လေး ကို ယေ ရှု ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ၎င်း အ ပေါ် ၌ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် ထို မြည်း ကို စီး တော် မူ ၏။

^၈ များ စွာ သော လူ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကွင်း ပြင် မှ သစ် ခက် သစ် ရွက် များ ကို ခုတ် လာ ၍ ခင်း ကြ ၏။ ^၉ ရှေ့ မှ သွား သော သူ တို့ နှင့် နောက် မှ လိုက် သော သူ တို့ က “ဟော ရှဏ္ဏ၊ 'ကူ မ တော် မူ ပါ' ဟု အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၍ ချီး မွမ်း ကြွေး ကြော် သော အ ခါ အ သုံး ပြု သည့် ဟေ ဗြဲ စ ကား လုံး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ^၁၀ ပေါ် ထွန်း တော့ မည့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ ခွင့် နှင့် ပေါ် ထွန်း တော့ မည့်'။ ငါ တို့ အ ဖ ဒါ ဝိဒ် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၁၁ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ အ ရာ ရာ တို့ ကို လှည့် လည် ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လျှင် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီ ဖြစ် ၍ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

^၁၂ နောက် တစ် နေ့ ၌ ဗေ သ နိ ရွာ မှ သူ တို့ ထွက် ခွာ ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဆာ လောင် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို စဉ် အ ရွက် များ ဝေ ဆာ နေ သော သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ကို အ ဝေး မှ မြင် ၍ ထို အ ပင် ၌ တစ် စုံ တစ် ခု တွေ့ လို တွေ့ ငြား အ ပင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ သို့ သော် ရောက် တော် မူ သော အ ခါ သ ဖန်း သီး ပေါ် ချိန် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ၎င်း တွင် အ ရွက် များ မှ လွဲ ၍ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ တွေ့ တော် မ မူ ချေ။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထို အ ပင် အား “သင့် ထံ မှ အ သီး ကို ယ ခု မှ စ ၍ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မည် သူ မျှ မ စား ရ ပါ စေ နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ကြား ကြ ၏။

^၁၅ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် ၌ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် ကာ ငွေ ကြေး လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ငှက် ရောင်း သူ တို့ ၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ထို့ ပြင် ဗိ မာန် တော် ကို ဖြတ် ၍ ကုန် ပစ္စည်း များ သယ် ဆောင် ရန် မည် သူ့ ကို မျှ ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၁၇ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား သွန် သင် လျက် “‘ငါ့ အိမ် သည် လူ မျိုး တ ကာ တို့ ၏ ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ သော် သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မ၊ ၂၁:၁၃။ လု ၁၉:၄၆။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား သိ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို သတ် နိုင် မည့် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ သွန် သင် ချက် ကို အံ့ ဩ ချီး မွမ်း ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၁၉ မှောင် ရီ ပျိုး စ ချိန် ရောက် လာ သော အ ခါ ယေ ရှု နှင့် တ ပည့် တော် တို့ သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၀ နံ နက် စော စော လမ်း ၌ ဖြတ် သွား ကြ စဉ် အ မြစ် မှ စ ၍ ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ နေ သော သ ဖန်း ပင် ကို သူ တို့ မြင် ကြ ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် သ တိ ရ ၍ “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ကြည့် ပါ။ ကိုယ် တော် ကျိန် တော် မူ သော သ ဖန်း ပင် သည် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၂ ယေ ရှု က လည်း “ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ^၂၃ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား မည် သူ မ ဆို ဤ တောင် အား ‘ရွေ့ သွား ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ကျ လော့’ ဟု ဆို လျက် မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ သံ သ ယ ကင်း မဲ့ ကာ မိ မိ ဆို သည့် အ တိုင်း ဖြစ် မည် ဟု ယုံ ကြည် လျှင် ထို သူ ဆို သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ သင် တို့ ဆု တောင်း သော အ ခါ တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို ရ ရှိ ပြီ ဟု ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ထို အ ခါ သင် တို့ အ တွက် ထို အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၅ သင် တို့ သည် မတ် တတ် ရပ် လျက် ဆု တောင်း ကြ သော အ ခါ တစ် ဦး တစ် ယောက် အ ပေါ် အ ပြစ် တင် စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ လျှင် ခွင့် လွှတ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ရှိ တော် မူ သော သင် တို့ အ ဖ သည် လည်း သင် တို့ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ မည်။ ^၂၆ (သို့ သော် သင် တို့ ခွင့် မ လွှတ် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ရှိ တော် မူ သော သင် တို့ အ ဖ သည် လည်း သင် တို့ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တစ် ဖန် ရောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ကြွ တော် မူ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ၍၊ ^၂၈ သင် သည် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း၊ သို့ မ ဟုတ် ဤ သို့ ပြု နိုင် သော အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မည် သူ က သင့် အား ပေး သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၉ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် သင် တို့ ကို မေး ခွန်း တစ် ခု မေး ဦး မည်။ ငါ့ ကို ဖြေ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ဤ အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ငါ ပြု ကြောင်း သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၃၀ ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ သည် ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သ လော။ ငါ့ ကို ဖြေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ ကာ “‘ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် သူ က ‘သို့ ဖြစ် လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း’ ဟု ပြော လိမ့် မည်။ ^၃၂ ‘လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် လည်း မ ဖြစ်” ဟု ဆို ကြ ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် ဖြစ် သည် ဟု အ မှန် ပင် မှတ် ယူ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ” ဟု ယေ ရှု အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ငါ သည် လည်း ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း သင် တို့ ကို မ ပြော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

11

¹ When they came near to Jerusalem, to Bethsphage TR & NU read 'Bethphage' instead of 'Bethsphage' and Bethany, at the Mount of Olives, he sent two of his disciples ² and said to them, “Go your way into the village that is opposite you. Immediately as you enter into it, you will find a young donkey tied, on which no one has sat. Untie him and bring him. ³ If anyone asks you, ‘Why are you doing this?’ say, ‘The Lord needs him;’ and immediately he will send him back here.”

⁴ They went away, and found a young donkey tied at the door outside in the open street, and they untied him. ⁵ Some of those who stood there asked them, “What are you doing, untying the young donkey?” ⁶ They said to them just as Jesus had said, and they let them go. ⁷ They brought the young donkey to Jesus and threw their garments on it, and Jesus sat on it.

⁸ Many spread their garments on the way, and others were cutting down branches from the trees and spreading them on the road. ⁹ Those who went in front and those who followed cried out, “Hosanna! 'Hosanna' means 'save us' or 'help us, we pray'. Blessed is he who comes in the name of the Lord! Psalm 118:25-26 ¹⁰ Blessed is the kingdom of our father David that is coming in the name of the Lord! Hosanna in the highest!” ¹¹ Jesus entered into the temple in Jerusalem. When he had looked around at everything, it being now evening, he went out to Bethany with the twelve.

¹² The next day, when they had come out from Bethany, he was hungry. ¹³ Seeing a fig tree afar off having leaves, he came to see if perhaps he might find anything on it. When he came to it, he found nothing but leaves, for it was not the season for figs. ¹⁴ Jesus told it, “May no one ever eat fruit from you again!” and his disciples heard it.

¹⁵ They came to Jerusalem, and Jesus entered into the temple and began to throw out those who sold and those who bought in the temple, and overthrew the money changers’ tables and the seats of those who sold the doves. ¹⁶ He would not allow anyone to carry a container through the temple. ¹⁷ He taught, saying to them, “Isn’t it written, ‘My house will be called a house of prayer for all the nations?’ Isaiah 56:7 But you have made it a den of robbers!” Jeremiah 7:11

¹⁸ The chief priests and the scribes heard it, and sought how they might destroy him. For they feared him, because all the multitude was astonished at his teaching. ¹⁹ When evening came, he went out of the city.

²⁰ As they passed by in the morning, they saw the fig tree withered away from the roots. ²¹ Peter, remembering, said to him, “Rabbi, look! The fig tree which you cursed has withered away.” ²² Jesus answered them, “Have faith in God. ²³ For most certainly I tell you, whoever may tell this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ and doesn’t doubt in his heart, but believes that what he says is happening, he shall have whatever he says.

²⁴ Therefore I tell you, all things whatever you pray and ask for, believe that you have received them, and you shall have them. ²⁵ Whenever you stand praying, forgive, if you have anything against anyone; so that your Father, who is in heaven, may also forgive you your transgressions. ²⁶ But if you do not forgive, neither will your Father in heaven forgive your transgressions.” NU omits verse 26.

²⁷ They came again to Jerusalem, and as he was walking in the temple, the chief priests, the scribes, and the elders came to him, ²⁸ and they began saying to him, “By what authority do you do these things? Or who gave you this authority to do these things?” ²⁹ Jesus said to them, “I will ask you one question. Answer me, and I will tell you by what authority I do these things. ³⁰ The baptism of John—was it from heaven, or from men? Answer me.” ³¹ They reasoned with themselves, saying, “If we should say, ‘From heaven;’ he will say, ‘Why then did you not believe him?’ ³² If we should say, ‘From men’ ”—they feared the people, for all held John to really be a prophet. ³³ They answered Jesus, “We don’t know.” Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”

၁၁

^၁ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ နှင့် နီး ကပ် လာ ၍ သံ လွင် တောင် ခြေ ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ နှင့် ဗေ သ နိ ရွာ သို့‌ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂ “သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ရွာ ထဲ သို့ ဝင် လျှင် ဝင် ချင်း မည် သူ မျှ မ စီး ဖူး သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ချည် ထား သည် ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃ တစ် စုံ တစ် ယောက် က ‘အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု ကြ သ နည်း’ ဟု သင် တို့ ကို မေး လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်။ ဤ နေ ရာ သို့ ချက် ချင်း ပြန် ပို့ ပေး ပါ လိမ့် မည်’ ဟု ပြော ကြ လော့” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထွက် သွား ၍ လမ်း ဘေး အိမ် တံ ခါး တွင် ချည် ထား သော မြည်း က လေး တစ် ကောင် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ၎င်း ကို ကြိုး ဖြေ ကြ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ထို နေ ရာ ၌ ရပ် နေ သော သူ အ ချို့ တို့ က “မြည်း က လေး ကို ကြိုး ဖြေ ၍ ဘာ လုပ် နေ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၆ သူ တို့ က လည်း ယေ ရှု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြန် ပြော ကြ ရာ ထို သူ တို့ သည် ခွင့် ပြု ကြ ၏။ ^၇ ထို့ နောက် မြည်း က လေး ကို ယေ ရှု ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ၎င်း အ ပေါ် ၌ သူ တို့ ၏ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် ထို မြည်း ကို စီး တော် မူ ၏။

^၈ များ စွာ သော လူ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ မူ ကား ကွင်း ပြင် မှ သစ် ခက် သစ် ရွက် များ ကို ခုတ် လာ ၍ ခင်း ကြ ၏။ ^၉ ရှေ့ မှ သွား သော သူ တို့ နှင့် နောက် မှ လိုက် သော သူ တို့ က “ဟော ရှဏ္ဏ၊ 'ကူ မ တော် မူ ပါ' ဟု အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၍ ချီး မွမ်း ကြွေး ကြော် သော အ ခါ အ သုံး ပြု သည့် ဟေ ဗြဲ စ ကား လုံး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ^၁၀ ပေါ် ထွန်း တော့ မည့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ ခွင့် နှင့် ပေါ် ထွန်း တော့ မည့်'။ ငါ တို့ အ ဖ ဒါ ဝိဒ် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၁၁ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ အ ရာ ရာ တို့ ကို လှည့် လည် ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီး လျှင် ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီ ဖြစ် ၍ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။

^၁၂ နောက် တစ် နေ့ ၌ ဗေ သ နိ ရွာ မှ သူ တို့ ထွက် ခွာ ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဆာ လောင် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို စဉ် အ ရွက် များ ဝေ ဆာ နေ သော သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ကို အ ဝေး မှ မြင် ၍ ထို အ ပင် ၌ တစ် စုံ တစ် ခု တွေ့ လို တွေ့ ငြား အ ပင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ သို့ သော် ရောက် တော် မူ သော အ ခါ သ ဖန်း သီး ပေါ် ချိန် မ ဟုတ် သော ကြောင့် ၎င်း တွင် အ ရွက် များ မှ လွဲ ၍ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ တွေ့ တော် မ မူ ချေ။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထို အ ပင် အား “သင့် ထံ မှ အ သီး ကို ယ ခု မှ စ ၍ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် မည် သူ မျှ မ စား ရ ပါ စေ နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ကြား ကြ ၏။

^၁၅ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် ၌ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ တို့ ကို နှင် ထုတ် ကာ ငွေ ကြေး လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ငှက် ရောင်း သူ တို့ ၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ထို့ ပြင် ဗိ မာန် တော် ကို ဖြတ် ၍ ကုန် ပစ္စည်း များ သယ် ဆောင် ရန် မည် သူ့ ကို မျှ ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၁၇ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား သွန် သင် လျက် “‘ငါ့ အိမ် သည် လူ မျိုး တ ကာ တို့ ၏ ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ သော် သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မ၊ ၂၁:၁၃။ လု ၁၉:၄၆။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား သိ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ကို သတ် နိုင် မည့် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ သွန် သင် ချက် ကို အံ့ ဩ ချီး မွမ်း ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၁၉ မှောင် ရီ ပျိုး စ ချိန် ရောက် လာ သော အ ခါ ယေ ရှု နှင့် တ ပည့် တော် တို့ သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၀ နံ နက် စော စော လမ်း ၌ ဖြတ် သွား ကြ စဉ် အ မြစ် မှ စ ၍ ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ နေ သော သ ဖန်း ပင် ကို သူ တို့ မြင် ကြ ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် သ တိ ရ ၍ “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ၊ ကြည့် ပါ။ ကိုယ် တော် ကျိန် တော် မူ သော သ ဖန်း ပင် သည် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၂ ယေ ရှု က လည်း “ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ^၂၃ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား မည် သူ မ ဆို ဤ တောင် အား ‘ရွေ့ သွား ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ကျ လော့’ ဟု ဆို လျက် မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ သံ သ ယ ကင်း မဲ့ ကာ မိ မိ ဆို သည့် အ တိုင်း ဖြစ် မည် ဟု ယုံ ကြည် လျှင် ထို သူ ဆို သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ သင် တို့ ဆု တောင်း သော အ ခါ တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို ရ ရှိ ပြီ ဟု ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ထို အ ခါ သင် တို့ အ တွက် ထို အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၅ သင် တို့ သည် မတ် တတ် ရပ် လျက် ဆု တောင်း ကြ သော အ ခါ တစ် ဦး တစ် ယောက် အ ပေါ် အ ပြစ် တင် စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ လျှင် ခွင့် လွှတ် ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ရှိ တော် မူ သော သင် တို့ အ ဖ သည် လည်း သင် တို့ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ မည်။ ^၂၆ (သို့ သော် သင် တို့ ခွင့် မ လွှတ် လျှင် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ရှိ တော် မူ သော သင် တို့ အ ဖ သည် လည်း သင် တို့ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ မည် မ ဟုတ်) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တစ် ဖန် ရောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ကြွ တော် မူ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ၍၊ ^၂၈ သင် သည် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း၊ သို့ မ ဟုတ် ဤ သို့ ပြု နိုင် သော အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မည် သူ က သင့် အား ပေး သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၉ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် သင် တို့ ကို မေး ခွန်း တစ် ခု မေး ဦး မည်။ ငါ့ ကို ဖြေ ကြ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ဤ အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ငါ ပြု ကြောင်း သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၃၀ ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ သည် ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သ လော။ ငါ့ ကို ဖြေ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ ကာ “‘ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် သူ က ‘သို့ ဖြစ် လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း’ ဟု ပြော လိမ့် မည်။ ^၃၂ ‘လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် လည်း မ ဖြစ်” ဟု ဆို ကြ ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် ဖြစ် သည် ဟု အ မှန် ပင် မှတ် ယူ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ” ဟု ယေ ရှု အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ငါ သည် လည်း ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း သင် တို့ ကို မ ပြော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

11

¹ When they came near to Jerusalem, to Bethsphage TR & NU read 'Bethphage' instead of 'Bethsphage' and Bethany, at the Mount of Olives, he sent two of his disciples ² and said to them, “Go your way into the village that is opposite you. Immediately as you enter into it, you will find a young donkey tied, on which no one has sat. Untie him and bring him. ³ If anyone asks you, ‘Why are you doing this?’ say, ‘The Lord needs him;’ and immediately he will send him back here.”

⁴ They went away, and found a young donkey tied at the door outside in the open street, and they untied him. ⁵ Some of those who stood there asked them, “What are you doing, untying the young donkey?” ⁶ They said to them just as Jesus had said, and they let them go. ⁷ They brought the young donkey to Jesus and threw their garments on it, and Jesus sat on it.

⁸ Many spread their garments on the way, and others were cutting down branches from the trees and spreading them on the road. ⁹ Those who went in front and those who followed cried out, “Hosanna! 'Hosanna' means 'save us' or 'help us, we pray'. Blessed is he who comes in the name of the Lord! Psalm 118:25-26 ¹⁰ Blessed is the kingdom of our father David that is coming in the name of the Lord! Hosanna in the highest!” ¹¹ Jesus entered into the temple in Jerusalem. When he had looked around at everything, it being now evening, he went out to Bethany with the twelve.

¹² The next day, when they had come out from Bethany, he was hungry. ¹³ Seeing a fig tree afar off having leaves, he came to see if perhaps he might find anything on it. When he came to it, he found nothing but leaves, for it was not the season for figs. ¹⁴ Jesus told it, “May no one ever eat fruit from you again!” and his disciples heard it.

¹⁵ They came to Jerusalem, and Jesus entered into the temple and began to throw out those who sold and those who bought in the temple, and overthrew the money changers’ tables and the seats of those who sold the doves. ¹⁶ He would not allow anyone to carry a container through the temple. ¹⁷ He taught, saying to them, “Isn’t it written, ‘My house will be called a house of prayer for all the nations?’ Isaiah 56:7 But you have made it a den of robbers!” Jeremiah 7:11

¹⁸ The chief priests and the scribes heard it, and sought how they might destroy him. For they feared him, because all the multitude was astonished at his teaching. ¹⁹ When evening came, he went out of the city.

²⁰ As they passed by in the morning, they saw the fig tree withered away from the roots. ²¹ Peter, remembering, said to him, “Rabbi, look! The fig tree which you cursed has withered away.” ²² Jesus answered them, “Have faith in God. ²³ For most certainly I tell you, whoever may tell this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ and doesn’t doubt in his heart, but believes that what he says is happening, he shall have whatever he says.

²⁴ Therefore I tell you, all things whatever you pray and ask for, believe that you have received them, and you shall have them. ²⁵ Whenever you stand praying, forgive, if you have anything against anyone; so that your Father, who is in heaven, may also forgive you your transgressions. ²⁶ But if you do not forgive, neither will your Father in heaven forgive your transgressions.” NU omits verse 26.

²⁷ They came again to Jerusalem, and as he was walking in the temple, the chief priests, the scribes, and the elders came to him, ²⁸ and they began saying to him, “By what authority do you do these things? Or who gave you this authority to do these things?” ²⁹ Jesus said to them, “I will ask you one question. Answer me, and I will tell you by what authority I do these things. ³⁰ The baptism of John—was it from heaven, or from men? Answer me.” ³¹ They reasoned with themselves, saying, “If we should say, ‘From heaven;’ he will say, ‘Why then did you not believe him?’ ³² If we should say, ‘From men’ ”—they feared the people, for all held John to really be a prophet. ³³ They answered Jesus, “We don’t know.” Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”