၅

^၁ ထို့ နောက် တွင် ယောက်ျား များ နှင့် သူ တို့ ၏ မိန်း မ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ချင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား အ ကြီး အ ကျယ် အော် ဟစ် ကြိမ်း မောင်း ကြ လျက်၊ ^၂ အ ချို့ က “ငါ တို့ ၌ သား သ မီး အ များ ရှိ ၏။၊ ငါ တို့ စား ၍ အ သက် ရှင် ဖို့ ကောက် ပဲ သီး နှံ များ လို ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃ အ ချို့ က လည်း “ငါ တို့ သည် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ချိန် ၌ ကောက် ပဲ သီး နှံ ရ ဖို့ ငါ တို့ ၏ လယ် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ၊ အိမ် များ ကို ပေါင် ထား ကြ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄ အ ချို့ က လည်း “ငါ တို့ ၏ လည် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ အ တွက် ဘု ရင့် ထံ အ ခွန် ဆောင် ဖို့ ငွေ ချေး ကြ ရ ပြီ။ ^၆ စင် စစ် ငါ တို့ နှင့် ငါ တို့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် တစ် သွေး တစ် သား တည်း ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ သား သ မီး သည် သူ တို့ သား သ မီး ဖြစ် ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ့် သား သ မီး များ ကို အ တင်း အ ကျပ် ကျွန် ခံ စေ ရ တော့ မည်။ ငါ တို့ သ မီး အ ချို့ ပင် ကျွန် ခံ နေ ရ ပြီ။ ငါ တို့ လယ် မြေ နှင့် စ ပျစ် ခြံ များ အ ခြား သူ လက် သို့ ရောက် သွား ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု မူ ငါ တို့ မည် သို့ မျှ မ တတ် နိုင်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို သို့ သူ တို့ ‌အော် ဟစ် ပြော ဆို သော စ ကား များ ကို ကြား သော အ ခါ ငါ အ လွန် အ မျက် ထွက် ၏။ ^၇ ထို အ ကြောင်း ကို သေ ချာ တွေး ဆ ကြည့် ပြီး မှ ငါ က ခေါင်း‌ ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ အား “သင် တို့ သည် ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း ကို ပင် အ တိုး စား သူ များ ဖြစ် ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု ပြစ် တင် ပြော ဆို လျက် အ စည်း အ ဝေး ကြီး ကို ခေါ် ၍၊ ^၈ သူ တို့ အား “လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ အ ရောင်း စား ခံ လိုက် ရ သော ငါ တို့ အ မျိုး သား ချင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ တို့ မ ဖြစ် မ နေ ပြန် ဝယ် ယူ ခဲ့ ပြီး မှ သင် တို့ သည် ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း ကို ပြန် ရောင်း စား ပါ ပြီ တ ကား။ ငါ တို့ ထံ ပြန် ရောင်း စား ကြ ပါ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဘာ မှ ပြန် မ ပြော ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ^၉ ငါ က လည်း ဆက် ၍ “သင် တို့ လုပ် ရပ် သည် ဆိုး ဝါး လှ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော စိတ် ဖြင့် အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ရ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ သို့ မှ ငါ တို့ ရန် သူ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ ခြင်း နှင့် ကင်း မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၁၀ ငါ နှင့် ငါ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ငါ့ လူ များ သည် လည်း ငွေ နှင့် ကောက် ပဲ သီး နှံ များ ကို ချေး ပေး ၏။ ဤ သို့ အ တိုး စား ခြင်း အ မှု ကို ရပ် တန်း က ရပ် ကြ ပါ စို့။ ^၁၁ ယ ခု ပင် သူ တို့ ၏ လယ် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ၊ သံ လွင် ခြံ များ၊ အိမ် များ နှင့် သူ တို့ ထံ မှ ယူ ထား သော ငွေ၊ ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် နှင့် ဆီ တို့ ၏ အ တိုး များ ကို ပြန် ပေး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ပြော ၏။

^၁၂ သူ တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြန် ပေး ပါ မည်။ သူ တို့ ထံ မှ ထပ် မ တောင်း တော့ ပါ။ သင် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ မည်” ဟု ဆို ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို ခေါ် ၍ ထို သူ တို့ အား သူ တို့ ၏ က တိ အ တိုင်း ပြု ရန် ကျိန် ဆို စေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ငါ သည် ခါး ပိုက် ကို ခါ ပြ ပြီး “ဘု ရား သ ခင် သည် ဤ က တိ ကို ဖောက် ဖျက် သော သူ အား သူ့ အိမ်၊ သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ မှ ဤ သို့ ခါ ထုတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို သူ သည် ဘာ မျှ မ ကျန် ခါ ထုတ် ခြင်း ခံ ရ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လျှင် လူ စု လူ ဝေး အ ပေါင်း တို့ က “အာ မင်” ဟု ဆို လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ က တိ အ တိုင်း လည်း သူ တို့ ပြု ကြ ၏။

^၁၄ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ကြီး နန်း စံ အ နှစ် နှစ် ဆယ် မှ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ထိ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် တိုင် ငါ သည် ယု ဒ ပြည် ၌ ဘု ရင် ခံ အ ဖြစ် ခန့် အပ် ခံ ရ သော အ ချိန် တွင် လည်း ငါ နှင့် ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် ဘု ရင် ခံ ရိက္ခာ ကို မ စား ပေ။ ^၁၅ ငါ မ တိုင် ခင် ဘု ရင် ခံ လုပ် သော သူ တို့ သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဝန် လေး အောင် ပြု ခဲ့ ကြ ၏။ ငွေ ရှယ် ကယ် ‌လေး ဆယ် ၃၀ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၄၆၀ ဂ ရမ် ခန့်။ အ ပြင် မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို ပါ ယူ ကြ ၏။ သူ တို့ ၏ လက် အောက် ငယ် သား တို့ သည် လည်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို နိုင် လို မင်း ထက် ပြု ကြ ၏။ ငါ မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော ကြောင့် ထို သို့ မ ပြု။ ^၁၆ ငါ သည် မြို့ ရိုး ကို သာ ကြိုး စား ပြီး ပြန် လည် ပြု ပြင် တည် ဆောက် ၏။ ငါ တို့ သည် မြေ ကို မ ဝယ်။ ငါ့ လက် အောက် ငယ် သား တို့ သည် လည်း မြို့ ရိုး တည် ဆောက် ခြင်း အ မှု ၌ ဝိုင်း ဝန်း ကူ ညီ ကြ ၏။

^၁၇ ဂျူး လူ မျိုး များ နှင့် ကြီး ကြပ် သူ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် အ ပါ အ ဝင် ဝန်း ကျင် မှ ရောက် လာ သော လူ မျိုး ခြား များ ကို လည်း ငါ့ စား ပွဲ တွင် ငါ ကျွေး မွေး ၏။ ^၁၈ ထို အ တွက် နေ့ တိုင်း နွား တစ် ကောင်၊ ဆူ ဖြိုး သော သိုး ခြောက် ကောင် နှင့် ကြက် ငှက် များ ကို ပြင် ဆင် ပေး ရ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ဆယ် ရက် တစ် ခါ အ လျှံ အ ပယ် ချ ပေး ၏။ ထို မျှ ကုန် သော် လည်း ငါ သည် ဘု ရင် ခံ ရ ထိုက် သော ရိက္ခာ ကို လုံး ဝ မ တောင်း။ အ ကြောင်း မှာ ဤ အ မှု သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ တွက် ဝန် ထုပ် ဖြစ် လှ ၏။

^၁၉ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဤ လူ မျိုး အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ပြု သော ကောင်း မှု အ လုံး စုံ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။

5

¹ Then there arose a great cry of the people and of their wives against their brothers the Jews. ² For there were some who said, “We, our sons and our daughters, are many. Let us get grain, that we may eat and live.” ³ There were also some who said, “We are mortgaging our fields, our vineyards, and our houses. Let us get grain, because of the famine.” ⁴ There were also some who said, “We have borrowed money for the king’s tribute using our fields and our vineyards as collateral. ⁵ Yet now our flesh is as the flesh of our brothers, our children as their children. Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. we bring our sons and our daughters into bondage to be servants, and some of our daughters have been brought into bondage. It is also not in our power to help it, because other men have our fields and our vineyards.”

⁶ I was very angry when I heard their cry and these words. ⁷ Then I consulted with myself, and contended with the nobles and the rulers, and said to them, “You exact usury, everyone of his brother.” I held a great assembly against them. ⁸ I said to them, “We, after our ability, have redeemed our brothers the Jews that were sold to the nations; and would you even sell your brothers, and should they be sold to us?” Then they held their peace, and found not a word to say. ⁹ Also I said, “The thing that you do is not good. Shouldn’t you walk in the fear of our God because of the reproach of the nations, our enemies? ¹⁰ I likewise, my brothers and my servants, lend them money and grain. Please let us stop this usury. ¹¹ Please restore to them, even today, their fields, their vineyards, their olive groves, and their houses, also the hundredth part of the money, and of the grain, the new wine, and the oil, that you are charging them.”

¹² Then they said, “We will restore them, and will require nothing of them. We will do so, even as you say.” Then I called the priests, and took an oath of them, that they would do according to this promise. ¹³ Also I shook out my lap, and said, “So may God shake out every man from his house, and from his labor, that doesn’t perform this promise; even may he be shaken out and emptied like this.” All the assembly said, “Amen,” and praised Yahweh. The people did according to this promise.

 

¹⁴ Moreover from the time that I was appointed to be their governor in the land of Judah, from the twentieth year even to the thirty-second year of Artaxerxes the king, that is, twelve years, I and my brothers have not eaten the bread of the governor. ¹⁵ But the former governors who were before me were supported by the people, and took bread and wine from them, plus forty shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces. of silver; yes, even their servants ruled over the people, but I didn’t do so, because of the fear of God. ¹⁶ Yes, I also continued in the work of this wall. We didn’t buy any land. All my servants were gathered there to the work.

¹⁷ Moreover there were at my table, of the Jews and the rulers, one hundred fifty men, in addition to those who came to us from among the nations that were around us. ¹⁸ Now that which was prepared for one day was one ox and six choice sheep. Also fowls were prepared for me, and once in ten days a store of all sorts of wine. Yet for all this, I didn’t demand the governor’s pay, because the bondage was heavy on this people.

¹⁹ Remember me, my God, for all the good that I have done for this people.

၅

^၁ ထို့ နောက် တွင် ယောက်ျား များ နှင့် သူ တို့ ၏ မိန်း မ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ချင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား အ ကြီး အ ကျယ် အော် ဟစ် ကြိမ်း မောင်း ကြ လျက်၊ ^၂ အ ချို့ က “ငါ တို့ ၌ သား သ မီး အ များ ရှိ ၏။၊ ငါ တို့ စား ၍ အ သက် ရှင် ဖို့ ကောက် ပဲ သီး နှံ များ လို ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၃ အ ချို့ က လည်း “ငါ တို့ သည် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ချိန် ၌ ကောက် ပဲ သီး နှံ ရ ဖို့ ငါ တို့ ၏ လယ် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ၊ အိမ် များ ကို ပေါင် ထား ကြ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄ အ ချို့ က လည်း “ငါ တို့ ၏ လည် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ အ တွက် ဘု ရင့် ထံ အ ခွန် ဆောင် ဖို့ ငွေ ချေး ကြ ရ ပြီ။ ^၆ စင် စစ် ငါ တို့ နှင့် ငါ တို့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် တစ် သွေး တစ် သား တည်း ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ သား သ မီး သည် သူ တို့ သား သ မီး ဖြစ် ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ့် သား သ မီး များ ကို အ တင်း အ ကျပ် ကျွန် ခံ စေ ရ တော့ မည်။ ငါ တို့ သ မီး အ ချို့ ပင် ကျွန် ခံ နေ ရ ပြီ။ ငါ တို့ လယ် မြေ နှင့် စ ပျစ် ခြံ များ အ ခြား သူ လက် သို့ ရောက် သွား ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု မူ ငါ တို့ မည် သို့ မျှ မ တတ် နိုင်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို သို့ သူ တို့ ‌အော် ဟစ် ပြော ဆို သော စ ကား များ ကို ကြား သော အ ခါ ငါ အ လွန် အ မျက် ထွက် ၏။ ^၇ ထို အ ကြောင်း ကို သေ ချာ တွေး ဆ ကြည့် ပြီး မှ ငါ က ခေါင်း‌ ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ အား “သင် တို့ သည် ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း ကို ပင် အ တိုး စား သူ များ ဖြစ် ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု ပြစ် တင် ပြော ဆို လျက် အ စည်း အ ဝေး ကြီး ကို ခေါ် ၍၊ ^၈ သူ တို့ အား “လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ အ ရောင်း စား ခံ လိုက် ရ သော ငါ တို့ အ မျိုး သား ချင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ တို့ မ ဖြစ် မ နေ ပြန် ဝယ် ယူ ခဲ့ ပြီး မှ သင် တို့ သည် ကိုယ့် အ မျိုး သား ချင်း ကို ပြန် ရောင်း စား ပါ ပြီ တ ကား။ ငါ တို့ ထံ ပြန် ရောင်း စား ကြ ပါ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဘာ မှ ပြန် မ ပြော ဘဲ ဆိတ် ဆိတ် နေ ကြ ၏။ ^၉ ငါ က လည်း ဆက် ၍ “သင် တို့ လုပ် ရပ် သည် ဆိုး ဝါး လှ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော စိတ် ဖြင့် အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ရ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ သို့ မှ ငါ တို့ ရန် သူ လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ကဲ့ ရဲ့ ရှုတ် ချ ခြင်း နှင့် ကင်း မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၁၀ ငါ နှင့် ငါ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ငါ့ လူ များ သည် လည်း ငွေ နှင့် ကောက် ပဲ သီး နှံ များ ကို ချေး ပေး ၏။ ဤ သို့ အ တိုး စား ခြင်း အ မှု ကို ရပ် တန်း က ရပ် ကြ ပါ စို့။ ^၁၁ ယ ခု ပင် သူ တို့ ၏ လယ် များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ၊ သံ လွင် ခြံ များ၊ အိမ် များ နှင့် သူ တို့ ထံ မှ ယူ ထား သော ငွေ၊ ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် နှင့် ဆီ တို့ ၏ အ တိုး များ ကို ပြန် ပေး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ပြော ၏။

^၁၂ သူ တို့ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြန် ပေး ပါ မည်။ သူ တို့ ထံ မှ ထပ် မ တောင်း တော့ ပါ။ သင် ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ မည်” ဟု ဆို ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို ခေါ် ၍ ထို သူ တို့ အား သူ တို့ ၏ က တိ အ တိုင်း ပြု ရန် ကျိန် ဆို စေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ငါ သည် ခါး ပိုက် ကို ခါ ပြ ပြီး “ဘု ရား သ ခင် သည် ဤ က တိ ကို ဖောက် ဖျက် သော သူ အား သူ့ အိမ်၊ သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ မှ ဤ သို့ ခါ ထုတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထို သူ သည် ဘာ မျှ မ ကျန် ခါ ထုတ် ခြင်း ခံ ရ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လျှင် လူ စု လူ ဝေး အ ပေါင်း တို့ က “အာ မင်” ဟု ဆို လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ က တိ အ တိုင်း လည်း သူ တို့ ပြု ကြ ၏။

^၁၄ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ကြီး နန်း စံ အ နှစ် နှစ် ဆယ် မှ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ထိ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် တိုင် တိုင် ငါ သည် ယု ဒ ပြည် ၌ ဘု ရင် ခံ အ ဖြစ် ခန့် အပ် ခံ ရ သော အ ချိန် တွင် လည်း ငါ နှင့် ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့ သည် ဘု ရင် ခံ ရိက္ခာ ကို မ စား ပေ။ ^၁၅ ငါ မ တိုင် ခင် ဘု ရင် ခံ လုပ် သော သူ တို့ သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဝန် လေး အောင် ပြု ခဲ့ ကြ ၏။ ငွေ ရှယ် ကယ် ‌လေး ဆယ် ၃၀ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၄၆၀ ဂ ရမ် ခန့်။ အ ပြင် မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို ပါ ယူ ကြ ၏။ သူ တို့ ၏ လက် အောက် ငယ် သား တို့ သည် လည်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို နိုင် လို မင်း ထက် ပြု ကြ ၏။ ငါ မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော ကြောင့် ထို သို့ မ ပြု။ ^၁၆ ငါ သည် မြို့ ရိုး ကို သာ ကြိုး စား ပြီး ပြန် လည် ပြု ပြင် တည် ဆောက် ၏။ ငါ တို့ သည် မြေ ကို မ ဝယ်။ ငါ့ လက် အောက် ငယ် သား တို့ သည် လည်း မြို့ ရိုး တည် ဆောက် ခြင်း အ မှု ၌ ဝိုင်း ဝန်း ကူ ညီ ကြ ၏။

^၁၇ ဂျူး လူ မျိုး များ နှင့် ကြီး ကြပ် သူ တစ် ရာ့ ငါး ဆယ် အ ပါ အ ဝင် ဝန်း ကျင် မှ ရောက် လာ သော လူ မျိုး ခြား များ ကို လည်း ငါ့ စား ပွဲ တွင် ငါ ကျွေး မွေး ၏။ ^၁၈ ထို အ တွက် နေ့ တိုင်း နွား တစ် ကောင်၊ ဆူ ဖြိုး သော သိုး ခြောက် ကောင် နှင့် ကြက် ငှက် များ ကို ပြင် ဆင် ပေး ရ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် အ မျိုး မျိုး ကို လည်း ဆယ် ရက် တစ် ခါ အ လျှံ အ ပယ် ချ ပေး ၏။ ထို မျှ ကုန် သော် လည်း ငါ သည် ဘု ရင် ခံ ရ ထိုက် သော ရိက္ခာ ကို လုံး ဝ မ တောင်း။ အ ကြောင်း မှာ ဤ အ မှု သည် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ တွက် ဝန် ထုပ် ဖြစ် လှ ၏။

^၁၉ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဤ လူ မျိုး အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ပြု သော ကောင်း မှု အ လုံး စုံ ကို သ တိ ရ တော် မူ ပါ။

5

¹ Then there arose a great cry of the people and of their wives against their brothers the Jews. ² For there were some who said, “We, our sons and our daughters, are many. Let us get grain, that we may eat and live.” ³ There were also some who said, “We are mortgaging our fields, our vineyards, and our houses. Let us get grain, because of the famine.” ⁴ There were also some who said, “We have borrowed money for the king’s tribute using our fields and our vineyards as collateral. ⁵ Yet now our flesh is as the flesh of our brothers, our children as their children. Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. we bring our sons and our daughters into bondage to be servants, and some of our daughters have been brought into bondage. It is also not in our power to help it, because other men have our fields and our vineyards.”

⁶ I was very angry when I heard their cry and these words. ⁷ Then I consulted with myself, and contended with the nobles and the rulers, and said to them, “You exact usury, everyone of his brother.” I held a great assembly against them. ⁸ I said to them, “We, after our ability, have redeemed our brothers the Jews that were sold to the nations; and would you even sell your brothers, and should they be sold to us?” Then they held their peace, and found not a word to say. ⁹ Also I said, “The thing that you do is not good. Shouldn’t you walk in the fear of our God because of the reproach of the nations, our enemies? ¹⁰ I likewise, my brothers and my servants, lend them money and grain. Please let us stop this usury. ¹¹ Please restore to them, even today, their fields, their vineyards, their olive groves, and their houses, also the hundredth part of the money, and of the grain, the new wine, and the oil, that you are charging them.”

¹² Then they said, “We will restore them, and will require nothing of them. We will do so, even as you say.” Then I called the priests, and took an oath of them, that they would do according to this promise. ¹³ Also I shook out my lap, and said, “So may God shake out every man from his house, and from his labor, that doesn’t perform this promise; even may he be shaken out and emptied like this.” All the assembly said, “Amen,” and praised Yahweh. The people did according to this promise.

 

¹⁴ Moreover from the time that I was appointed to be their governor in the land of Judah, from the twentieth year even to the thirty-second year of Artaxerxes the king, that is, twelve years, I and my brothers have not eaten the bread of the governor. ¹⁵ But the former governors who were before me were supported by the people, and took bread and wine from them, plus forty shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces. of silver; yes, even their servants ruled over the people, but I didn’t do so, because of the fear of God. ¹⁶ Yes, I also continued in the work of this wall. We didn’t buy any land. All my servants were gathered there to the work.

¹⁷ Moreover there were at my table, of the Jews and the rulers, one hundred fifty men, in addition to those who came to us from among the nations that were around us. ¹⁸ Now that which was prepared for one day was one ox and six choice sheep. Also fowls were prepared for me, and once in ten days a store of all sorts of wine. Yet for all this, I didn’t demand the governor’s pay, because the bondage was heavy on this people.

¹⁹ Remember me, my God, for all the good that I have done for this people.