၁၃

^၁ ထို နေ့ ၌ မော ရှေ ၏ ပ ညတ္တိ ကျမ်း ကို လူ တို့ ကြား သိ အောင် ဖတ် ပြ ရာ တွင် “အမ္မုန် လူ မျိုး နှင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် စာ ရင်း တွင် ဘယ် သော အ ခါ မျှ ဝင် ခွင့် မ ရှိ စေ ရ” ဟု ရေး သား ထား သည် ကို တွေ့ ရှိ ရ ၏။ ^၂ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အ စာ ရေ စာ ဖြင့် ဧည့် မ ခံ ဘဲ ဗာ လမ် ကို ငှား ရမ်း ၍ ကျိန် ဆဲ စေ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ^၃ ထို ပ ညတ် ချက် ကို ကြား ကြ သော အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထဲ ရှိ အ မျိုး မ စစ် သော သူ အား လုံး ကို ဖယ် ထုတ် ကြ ၏။

^၄ ယ ခင် က ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လျာ ရှိပ် သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ခန်း ကို ကွပ် ကဲ သူ ဖြစ် ၏။ သူ သည် တော ဘိ နှင့် ဆွေ မျိုး တော် စပ် သည် ဖြစ် ၍၊ ^၅ သူ့ အား အ ခန်း ကြီး တစ် ခန်း ကို ပေး ထား ၏။ ထို အ ခန်း သည် ယ ခင် က ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ နံ့ သာ ပေါင်း၊ အ သုံး အ ဆောင် ပစ္စည်း များ နှင့် တ ကွ လေ ဝိ အ မျိုး များ၊ တံ ခါး စောင့် များ၊ သီ ချင်း သည် များ ကို ပ ညတ် တော် အ တိုင်း ပေး ရ သော ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ်၊ ဆီ စ သည် တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ အ တွက် အ လှူ ပစ္စည်း တို့ ကို သို ထား သော အ ခန်း ဖြစ် ၏။ ^၆ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ကြီး နန်း စံ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင် ငါ သည် ဘု ရင့် ထံ သို့ ပြန် သွား ရ သည် ဖြစ် ၍ ထို စဉ် က ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ငါ မ ရှိ။ အ ချိန် အ တော် ကြာ မှ ငါ သည် ဘု ရင် ထံ ခွင့် ပန် ၍၊ ^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လျာ ရှိပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ဝင်း အ တွင်း ရှိ အ ခန်း ကို တော ဘိ အား ပေး လိုက် သည် ဟူ သော ဧ လျာ ရှိပ် ပြု သည့် မ ကောင်း မှု ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် အ လွန် စိတ် ဆိုး ၍ တော ဘိ ၏ အိမ် သုံး ပစ္စးည်း အား လုံး ကို အ ခန်း အ ပြင် သို့ လွှင့် ပစ် ပြီး၊ ^၉ အ ခန်း များ ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး မှ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် များ၊ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ နှင့် နံ့ သာ ပေါင်း တို့ ကို ပြန် ထား စေ ၏။

 

^၁၀ လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ၏ ဝေ စု ကို မ ပေး ကြ သ ဖြင့် အ မှု တော် ထမ်း သော လေ ဝိ အ မျိုး နှင့် သီ ချင်း သည် တို့ သည် မိ မိ တို့ လယ် ယာ မြေ အ သီး သီး သို့ ပြန် သွား ကြ ရ သည် ကို လည်း ငါ သိ ရ ၏။ ^၁၁ ငါ သည် ကြီး ကြပ် သူ တို့ အား “ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပစ် ပယ် ထား ကြ သ နည်း” ဟု အ ပြစ် တင် ပြော ဆို ပြီး လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ကို စု ဝေး စေ ၍ သူ့ နေ ရာ နှင့် သူ ပြန် ခန့် ထား ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ်၊ ဆီ စ သည် တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို သို လှောင် ခန်း သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၁၃ ငါ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ရှေ လ မိ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ ဇာ ဒုတ်၊ လေ ဝိ အ မျိုး ပေ ဒါ ယ တို့ ကို သို လှောင် တိုက် တာ ဝန် ခံ အ ဖြစ် ခန့် ထား ၍ မတ္တ နိ ၏ မြေး၊ ဇက္ကု ရ ၏ သား ဟာ နန် ကို သူ တို့ ၏ လက် ထောက် အ ဖြစ် ခန့် ထား ၏။ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် သစ္စာ ရှိ သော သူ များ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် ညီ အစ် ကို များ ကို ဝေ စု ခွဲ ဝေ ပေး ရ ၏။

^၁၄ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် နှင့် အ မှု တော် အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကောင်း စွာ လုပ် ဆောင် ခဲ့ သည် ကို လျစ် လျူ ရှု တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၁၅ ထို နေ့ များ တွင် ယု ဒ ပြည် ၌ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် စ ပျစ် သီး နင်း နယ် သူ များ၊ ကောက် နှံ စည်း များ ကို သယ် နေ သူ များ၊ မြည်း များ ပေါ် တွင် စ ပျစ် ဝိုင်၊ စ ပျစ် သီး၊ သ ဖန်း သီး နှင့် အ ထုပ် အ ပိုး များ ကို တင် ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင်း သို့ ယူ ဆောင် လာ သူ များ ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ရ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ စား အ စာ ရောင်း ဝယ် ဖောက် ကား နေ ကြ သည် ကို လည်း သူ တို့ အား အ ကျွန်ုပ် သ တိ ပေး ၏။ ^၁၆ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော တိုင် ရာ မြို့ သား တို့ သည် လည်း ငါး နှင့် ကုန် စည် အ မျိုး မျိုး ကို ယူ ဆောင် လာ ၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ ယု ဒ လူ တို့ အား ရောင်း ချ ကြ ၏။

^၁၇ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် ယု ဒ ခေါင်း ဆောင် တို့ အား “သင် တို့ ပြု သော ဤ ဆိုး ညစ် မှု ကား မည် သို့ နည်း။ သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ပြီ။ ^၁၈ သင် တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ သည် ထို သို့ ပြု ခဲ့ သ ဖြင့် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ နှင့် ဤ မြို့ ကို ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကြုံ တွေ့ စေ ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ယ ခု မှာ လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထပ် ၍ အ မျက် တော် ခံ ရ အောင် သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ပြီ” ဟု ဆူ ပူ ကြိမ်း မောင်း ၏။ ^၁၉ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တံ ခါး များ ကို ဥ ပုသ် နေ့ မ တိုင် မီ တစ် ရက် မှောင် ရီ ပျိုး အ ချိန် မှ စ ၍ ပိတ် ထား ရ မည်။ ထို တံ ခါး တို့ ကို ဥ ပုသ် နေ့ ကုန် မှ ပြန် ဖွင့် ရ မည် ဟု ငါ မှာ ထား ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ထုပ် အ ပိုး များ မ သယ် ဆောင် လာ ရန် မြို့ တံ ခါး များ တွင် ငါ့ လူ အ ချို့ ကို အ စောင့် ချ ထား ၏။

^၂၀ သို့ ဖြစ် ၍ ကုန် သည် များ၊ ကုန် ပစ္စည်း မျိုး စုံ ရောင်း ချ သူ များ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ ပြင် ဘက် ၌ တစ် ခါ နှစ် ခါ ည အိပ် စောင့် ကြ သေး ၏။ ^၂၁ ထို့ ကြောင့် ငါ က သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ ရိုး ရှေ့ တွင် ည အိပ် ကြ သ နည်း။ ထို သို့ ထပ် ၍ ပြု လျှင် သင် တို့ ကို ဖမ်း မည်” ဟု သ တိ ပေး ၏။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သူ တို့ မ လာ တော့ ချေ။ ^၂၂ လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ကို လည်း ဥ ပုသ် နေ့ သန့် ရှင်း‌ အောင် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် စင် ကြယ် စေ ပြီး မြို့ တံ ခါး တို့ တွင် သွား ၍ စောင့် ကြပ် ကြ လော့ ဟု ငါ မှာ ကြား ၏။

အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ကို သ နား တော် မူ ပါ။

 

^၂၃ ထို ကာ လ တွင် အာ ဇုတ် အ မျိုး သ မီး၊ အမ္မုန် အ မျိုး သ မီး၊ မော ဘ အ မျိုး သ မီး တို့ နှင့် စုံ ဖက် သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ငါ တွေ့ ရ ၏။ ^၂၄ သူ တို့ ၏ သား သ မီး တစ် ဝက် သည် အာ ဇုတ် ဘာ သာ စ ကား ကို ပြော ၏။ သူ တို့ သည် ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား ကို ကား မ ပြော တတ် ကြ ပေ။ အ ခြား သော လူ မျိုး တစ် မျိုး မျိုး ၏ ဘာ သာ စ ကား ကို သာ ပြော တတ် ကြ ၏။ ^၂၅ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ သည် သူ တို့ ကို ဆူ ပူ ကြိမ်း မောင်း ပြီး ကျိန် ဆဲ ၏။ အ ချို့ ကို ရိုက် နှက် ဆုံး မ ၏။ ဆံ ပင် ကို ဆွဲ နုတ် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ ၌ ကျိန် ဆို စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “သင် တို့ ၏ သ မီး များ ကို သူ တို့ ၏ သား များ နှင့် မ ပေး စား ရ၊ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သား များ သည် လည်း သူ တို့ ၏ သ မီး များ ကို မ ယူ ရ။ ^၂၆ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် လည်း ဤ နည်း ဖြင့် အ ပြစ် ပြု ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ တိုင်း နိုင် ငံ များ တွင် သူ နှင့် တူ သော ဘု ရင် မ ရှိ။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ချစ် တော် မူ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် သူ့ ကို ခန့် ထား တော် မူ ၏။ သို့ သော် သူ သည် တစ် ပါး အ မျိုး သား မိန်း မ ပျို တို့ အား ဖြင့် အ ပြစ် ကျူး လွန် ခဲ့ ၏။ ^၂၇ ယ ခု လည်း သင် တို့ ပြု သော ဤ မ ကောင်း မှု ကြီး ကို ငါ တို့ လက် ခံ ရ မည် လော။ ဘု ရား သ ခင် အ ပေါ် သစ္စာ မဲ့ ၍ တစ် ပါး အ မျိုး သား မိန်း မ ပျို တို့ နှင့် စုံ ဖက် သည် ကို ငါ တို့ လက် ခံ ရ မည် လော” ဟု ငါ ပြော ၏။

^၂၈ ထို့ ပြင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဧ လျာ ရှိပ် ၏ မြေး ယော ယ ဒ ၏ သား တစ် ယောက် သည် ဟော ရ နိ လူ မျိုး သမ္ဘာ လတ် ၏ သ မက် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ငါ နှင် ထုတ် ပစ် ၏။ ^၂၉ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ သူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ ကို ရှုတ် ချ ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ နှင့် လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ၏ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ဖျက် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို မှတ် တော် မူ ပါ။

^၃၀ ငါ သည် သူ တို့ ကို တိုင်း တစ် ပါး သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကင်း ကင်း ရှင်း ရှင်း နေ စေ ပြီး မှ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ နှင့် လေ ဝိ အ မျိုး တို့ အား သူ တို့ လုပ် ရ မည့် အ လုပ် အ သီး သီး ကို ပြန် လည် ချ မှတ် ပေး ၍၊ ^၃၁ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် တွင် လှူ ရ မည့် ထင်း နှင့် အ ဦး ဆုံး သီး နှံ များ ကို စီ မံ ပေး ၏။

အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။

13

¹ On that day they read in the book of Moses in the hearing of the people; and it was found written in it that an Ammonite and a Moabite should not enter into the assembly of God forever, ² because they didn’t meet the children of Israel with bread and with water, but hired Balaam against them to curse them; however, our God turned the curse into a blessing. ³ It came to pass, when they had heard the law, that they separated all the mixed multitude from Israel.

⁴ Now before this, Eliashib the priest, who was appointed over the rooms of the house of our God, being allied to Tobiah, ⁵ had prepared for him a great room, where before they laid the meal offerings, the frankincense, the vessels, and the tithes of the grain, the new wine, and the oil, which were given by commandment to the Levites, the singers, and the gatekeepers; and the wave offerings for the priests. ⁶ But in all this, I was not at Jerusalem; for in the thirty-second year of Artaxerxes king of Babylon I went to the king; and after some days I asked leave of the king, ⁷ and I came to Jerusalem, and understood the evil that Eliashib had done for Tobiah, in preparing him a room in the courts of God’s house. ⁸ It grieved me severely. Therefore I threw all Tobiah’s household stuff out of the room. ⁹ Then I commanded, and they cleansed the rooms. I brought into them the vessels of God’s house, with the meal offerings and the frankincense again.

¹⁰ I perceived that the portions of the Levites had not been given them, so that the Levites and the singers, who did the work, had each fled to his field. ¹¹ Then I contended with the rulers, and said, “Why is God’s house forsaken?” I gathered them together, and set them in their place. ¹² Then all Judah brought the tithe of the grain, the new wine, and the oil to the treasuries. ¹³ I made treasurers over the treasuries, Shelemiah the priest, and Zadok the scribe, and of the Levites, Pedaiah: and next to them was Hanan the son of Zaccur, the son of Mattaniah; for they were counted faithful, and their business was to distribute to their brothers.

¹⁴ Remember me, my God, concerning this, and don’t wipe out my good deeds that I have done for the house of my God, and for its observances.

¹⁵ In those days I saw some men treading wine presses on the Sabbath in Judah, bringing in sheaves, and loading donkeys with wine, grapes, figs, and all kinds of burdens which they brought into Jerusalem on the Sabbath day; and I testified against them in the day in which they sold food. ¹⁶ Some men of Tyre also lived there, who brought in fish and all kinds of wares, and sold on the Sabbath to the children of Judah, and in Jerusalem.

¹⁷ Then I contended with the nobles of Judah, and said to them, “What evil thing is this that you do, and profane the Sabbath day? ¹⁸ Didn’t your fathers do this, and didn’t our God bring all this evil on us and on this city? Yet you bring more wrath on Israel by profaning the Sabbath.” ¹⁹ It came to pass that when the gates of Jerusalem began to be dark before the Sabbath, I commanded that the doors should be shut, and commanded that they should not be opened until after the Sabbath. I set some of my servants over the gates, so that no burden should be brought in on the Sabbath day.

 

²⁰ So the merchants and sellers of all kinds of wares camped outside of Jerusalem once or twice. ²¹ Then I testified against them, and said to them, “Why do you stay around the wall? If you do so again, I will lay hands on you.” From that time on, they didn’t come on the Sabbath. ²² I commanded the Levites that they should purify themselves, and that they should come and keep the gates, to sanctify the Sabbath day.

Remember me for this also, my God, and spare me according to the greatness of your loving kindness.

 

²³ In those days I also saw the Jews who had married women of Ashdod, of Ammon, and of Moab; ²⁴ and their children spoke half in the speech of Ashdod, and could not speak in the Jews’ language, but according to the language of each people. ²⁵ I contended with them, cursed them, struck certain of them, plucked off their hair, and made them swear by God, “You shall not give your daughters to their sons, nor take their daughters for your sons, or for yourselves. ²⁶ Didn’t Solomon king of Israel sin by these things? Yet among many nations there was no king like him, and he was loved by his God, and God made him king over all Israel. Nevertheless foreign women caused even him to sin. ²⁷ Shall we then listen to you to do all this great evil, to trespass against our God in marrying foreign women?”

²⁸ One of the sons of Joiada, the son of Eliashib the high priest, was son-in-law to Sanballat the Horonite; therefore I chased him from me. ²⁹ Remember them, my God, because they have defiled the priesthood and the covenant of the priesthood and of the Levites.

³⁰ Thus I cleansed them from all foreigners and appointed duties for the priests and for the Levites, everyone in his work; ³¹ and for the wood offering, at appointed times, and for the first fruits.

Remember me, my God, for good.

၁၃

^၁ ထို နေ့ ၌ မော ရှေ ၏ ပ ညတ္တိ ကျမ်း ကို လူ တို့ ကြား သိ အောင် ဖတ် ပြ ရာ တွင် “အမ္မုန် လူ မျိုး နှင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် စာ ရင်း တွင် ဘယ် သော အ ခါ မျှ ဝင် ခွင့် မ ရှိ စေ ရ” ဟု ရေး သား ထား သည် ကို တွေ့ ရှိ ရ ၏။ ^၂ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အ စာ ရေ စာ ဖြင့် ဧည့် မ ခံ ဘဲ ဗာ လမ် ကို ငှား ရမ်း ၍ ကျိန် ဆဲ စေ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ^၃ ထို ပ ညတ် ချက် ကို ကြား ကြ သော အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထဲ ရှိ အ မျိုး မ စစ် သော သူ အား လုံး ကို ဖယ် ထုတ် ကြ ၏။

^၄ ယ ခင် က ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လျာ ရှိပ် သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ခန်း ကို ကွပ် ကဲ သူ ဖြစ် ၏။ သူ သည် တော ဘိ နှင့် ဆွေ မျိုး တော် စပ် သည် ဖြစ် ၍၊ ^၅ သူ့ အား အ ခန်း ကြီး တစ် ခန်း ကို ပေး ထား ၏။ ထို အ ခန်း သည် ယ ခင် က ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ နံ့ သာ ပေါင်း၊ အ သုံး အ ဆောင် ပစ္စည်း များ နှင့် တ ကွ လေ ဝိ အ မျိုး များ၊ တံ ခါး စောင့် များ၊ သီ ချင်း သည် များ ကို ပ ညတ် တော် အ တိုင်း ပေး ရ သော ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ်၊ ဆီ စ သည် တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ အ တွက် အ လှူ ပစ္စည်း တို့ ကို သို ထား သော အ ခန်း ဖြစ် ၏။ ^၆ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း ကြီး နန်း စံ သုံး ဆယ့် နှစ် နှစ် တွင် ငါ သည် ဘု ရင့် ထံ သို့ ပြန် သွား ရ သည် ဖြစ် ၍ ထို စဉ် က ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ငါ မ ရှိ။ အ ချိန် အ တော် ကြာ မှ ငါ သည် ဘု ရင် ထံ ခွင့် ပန် ၍၊ ^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လျာ ရှိပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ဝင်း အ တွင်း ရှိ အ ခန်း ကို တော ဘိ အား ပေး လိုက် သည် ဟူ သော ဧ လျာ ရှိပ် ပြု သည့် မ ကောင်း မှု ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် အ လွန် စိတ် ဆိုး ၍ တော ဘိ ၏ အိမ် သုံး ပစ္စးည်း အား လုံး ကို အ ခန်း အ ပြင် သို့ လွှင့် ပစ် ပြီး၊ ^၉ အ ခန်း များ ကို သန့် ရှင်း စေ ပြီး မှ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် များ၊ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ နှင့် နံ့ သာ ပေါင်း တို့ ကို ပြန် ထား စေ ၏။

 

^၁၀ လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ၏ ဝေ စု ကို မ ပေး ကြ သ ဖြင့် အ မှု တော် ထမ်း သော လေ ဝိ အ မျိုး နှင့် သီ ချင်း သည် တို့ သည် မိ မိ တို့ လယ် ယာ မြေ အ သီး သီး သို့ ပြန် သွား ကြ ရ သည် ကို လည်း ငါ သိ ရ ၏။ ^၁၁ ငါ သည် ကြီး ကြပ် သူ တို့ အား “ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပစ် ပယ် ထား ကြ သ နည်း” ဟု အ ပြစ် တင် ပြော ဆို ပြီး လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ကို စု ဝေး စေ ၍ သူ့ နေ ရာ နှင့် သူ ပြန် ခန့် ထား ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ယု ဒ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကောက် ပဲ သီး နှံ၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ်၊ ဆီ စ သည် တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို သို လှောင် ခန်း သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၁၃ ငါ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ရှေ လ မိ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ ဇာ ဒုတ်၊ လေ ဝိ အ မျိုး ပေ ဒါ ယ တို့ ကို သို လှောင် တိုက် တာ ဝန် ခံ အ ဖြစ် ခန့် ထား ၍ မတ္တ နိ ၏ မြေး၊ ဇက္ကု ရ ၏ သား ဟာ နန် ကို သူ တို့ ၏ လက် ထောက် အ ဖြစ် ခန့် ထား ၏။ အ ကြောင်း မှာ သူ တို့ သည် သစ္စာ ရှိ သော သူ များ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် ညီ အစ် ကို များ ကို ဝေ စု ခွဲ ဝေ ပေး ရ ၏။

^၁၄ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် နှင့် အ မှု တော် အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကောင်း စွာ လုပ် ဆောင် ခဲ့ သည် ကို လျစ် လျူ ရှု တော် မ မူ ပါ နှင့်။

^၁၅ ထို နေ့ များ တွင် ယု ဒ ပြည် ၌ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် စ ပျစ် သီး နင်း နယ် သူ များ၊ ကောက် နှံ စည်း များ ကို သယ် နေ သူ များ၊ မြည်း များ ပေါ် တွင် စ ပျစ် ဝိုင်၊ စ ပျစ် သီး၊ သ ဖန်း သီး နှင့် အ ထုပ် အ ပိုး များ ကို တင် ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင်း သို့ ယူ ဆောင် လာ သူ များ ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ရ ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ ၌ အ စား အ စာ ရောင်း ဝယ် ဖောက် ကား နေ ကြ သည် ကို လည်း သူ တို့ အား အ ကျွန်ုပ် သ တိ ပေး ၏။ ^၁၆ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော တိုင် ရာ မြို့ သား တို့ သည် လည်း ငါး နှင့် ကုန် စည် အ မျိုး မျိုး ကို ယူ ဆောင် လာ ၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရှိ ယု ဒ လူ တို့ အား ရောင်း ချ ကြ ၏။

^၁၇ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် ယု ဒ ခေါင်း ဆောင် တို့ အား “သင် တို့ ပြု သော ဤ ဆိုး ညစ် မှု ကား မည် သို့ နည်း။ သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ပြီ။ ^၁၈ သင် တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ သည် ထို သို့ ပြု ခဲ့ သ ဖြင့် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ နှင့် ဤ မြို့ ကို ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကြုံ တွေ့ စေ ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ယ ခု မှာ လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထပ် ၍ အ မျက် တော် ခံ ရ အောင် သင် တို့ သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ပြီ” ဟု ဆူ ပူ ကြိမ်း မောင်း ၏။ ^၁၉ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တံ ခါး များ ကို ဥ ပုသ် နေ့ မ တိုင် မီ တစ် ရက် မှောင် ရီ ပျိုး အ ချိန် မှ စ ၍ ပိတ် ထား ရ မည်။ ထို တံ ခါး တို့ ကို ဥ ပုသ် နေ့ ကုန် မှ ပြန် ဖွင့် ရ မည် ဟု ငါ မှာ ထား ၏။ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် အ ထုပ် အ ပိုး များ မ သယ် ဆောင် လာ ရန် မြို့ တံ ခါး များ တွင် ငါ့ လူ အ ချို့ ကို အ စောင့် ချ ထား ၏။

^၂၀ သို့ ဖြစ် ၍ ကုန် သည် များ၊ ကုန် ပစ္စည်း မျိုး စုံ ရောင်း ချ သူ များ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ ပြင် ဘက် ၌ တစ် ခါ နှစ် ခါ ည အိပ် စောင့် ကြ သေး ၏။ ^၂၁ ထို့ ကြောင့် ငါ က သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ ရိုး ရှေ့ တွင် ည အိပ် ကြ သ နည်း။ ထို သို့ ထပ် ၍ ပြု လျှင် သင် တို့ ကို ဖမ်း မည်” ဟု သ တိ ပေး ၏။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဥ ပုသ် နေ့ တွင် သူ တို့ မ လာ တော့ ချေ။ ^၂၂ လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ကို လည်း ဥ ပုသ် နေ့ သန့် ရှင်း‌ အောင် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် စင် ကြယ် စေ ပြီး မြို့ တံ ခါး တို့ တွင် သွား ၍ စောင့် ကြပ် ကြ လော့ ဟု ငါ မှာ ကြား ၏။

အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ကို သ နား တော် မူ ပါ။

 

^၂၃ ထို ကာ လ တွင် အာ ဇုတ် အ မျိုး သ မီး၊ အမ္မုန် အ မျိုး သ မီး၊ မော ဘ အ မျိုး သ မီး တို့ နှင့် စုံ ဖက် သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ငါ တွေ့ ရ ၏။ ^၂၄ သူ တို့ ၏ သား သ မီး တစ် ဝက် သည် အာ ဇုတ် ဘာ သာ စ ကား ကို ပြော ၏။ သူ တို့ သည် ယု ဒ ဘာ သာ စ ကား ကို ကား မ ပြော တတ် ကြ ပေ။ အ ခြား သော လူ မျိုး တစ် မျိုး မျိုး ၏ ဘာ သာ စ ကား ကို သာ ပြော တတ် ကြ ၏။ ^၂၅ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ သည် သူ တို့ ကို ဆူ ပူ ကြိမ်း မောင်း ပြီး ကျိန် ဆဲ ၏။ အ ချို့ ကို ရိုက် နှက် ဆုံး မ ၏။ ဆံ ပင် ကို ဆွဲ နုတ် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ ၌ ကျိန် ဆို စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “သင် တို့ ၏ သ မီး များ ကို သူ တို့ ၏ သား များ နှင့် မ ပေး စား ရ၊ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သား များ သည် လည်း သူ တို့ ၏ သ မီး များ ကို မ ယူ ရ။ ^၂၆ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် လည်း ဤ နည်း ဖြင့် အ ပြစ် ပြု ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော။ တိုင်း နိုင် ငံ များ တွင် သူ နှင့် တူ သော ဘု ရင် မ ရှိ။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ချစ် တော် မူ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် သူ့ ကို ခန့် ထား တော် မူ ၏။ သို့ သော် သူ သည် တစ် ပါး အ မျိုး သား မိန်း မ ပျို တို့ အား ဖြင့် အ ပြစ် ကျူး လွန် ခဲ့ ၏။ ^၂၇ ယ ခု လည်း သင် တို့ ပြု သော ဤ မ ကောင်း မှု ကြီး ကို ငါ တို့ လက် ခံ ရ မည် လော။ ဘု ရား သ ခင် အ ပေါ် သစ္စာ မဲ့ ၍ တစ် ပါး အ မျိုး သား မိန်း မ ပျို တို့ နှင့် စုံ ဖက် သည် ကို ငါ တို့ လက် ခံ ရ မည် လော” ဟု ငါ ပြော ၏။

^၂၈ ထို့ ပြင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဧ လျာ ရှိပ် ၏ မြေး ယော ယ ဒ ၏ သား တစ် ယောက် သည် ဟော ရ နိ လူ မျိုး သမ္ဘာ လတ် ၏ သ မက် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ငါ နှင် ထုတ် ပစ် ၏။ ^၂၉ အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ သူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ ကို ရှုတ် ချ ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ နှင့် လေ ဝိ အ မျိုး တို့ ၏ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ဖောက် ဖျက် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို မှတ် တော် မူ ပါ။

^၃၀ ငါ သည် သူ တို့ ကို တိုင်း တစ် ပါး သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကင်း ကင်း ရှင်း ရှင်း နေ စေ ပြီး မှ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ နှင့် လေ ဝိ အ မျိုး တို့ အား သူ တို့ လုပ် ရ မည့် အ လုပ် အ သီး သီး ကို ပြန် လည် ချ မှတ် ပေး ၍၊ ^၃၁ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် တွင် လှူ ရ မည့် ထင်း နှင့် အ ဦး ဆုံး သီး နှံ များ ကို စီ မံ ပေး ၏။

အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ။

13

¹ On that day they read in the book of Moses in the hearing of the people; and it was found written in it that an Ammonite and a Moabite should not enter into the assembly of God forever, ² because they didn’t meet the children of Israel with bread and with water, but hired Balaam against them to curse them; however, our God turned the curse into a blessing. ³ It came to pass, when they had heard the law, that they separated all the mixed multitude from Israel.

⁴ Now before this, Eliashib the priest, who was appointed over the rooms of the house of our God, being allied to Tobiah, ⁵ had prepared for him a great room, where before they laid the meal offerings, the frankincense, the vessels, and the tithes of the grain, the new wine, and the oil, which were given by commandment to the Levites, the singers, and the gatekeepers; and the wave offerings for the priests. ⁶ But in all this, I was not at Jerusalem; for in the thirty-second year of Artaxerxes king of Babylon I went to the king; and after some days I asked leave of the king, ⁷ and I came to Jerusalem, and understood the evil that Eliashib had done for Tobiah, in preparing him a room in the courts of God’s house. ⁸ It grieved me severely. Therefore I threw all Tobiah’s household stuff out of the room. ⁹ Then I commanded, and they cleansed the rooms. I brought into them the vessels of God’s house, with the meal offerings and the frankincense again.

¹⁰ I perceived that the portions of the Levites had not been given them, so that the Levites and the singers, who did the work, had each fled to his field. ¹¹ Then I contended with the rulers, and said, “Why is God’s house forsaken?” I gathered them together, and set them in their place. ¹² Then all Judah brought the tithe of the grain, the new wine, and the oil to the treasuries. ¹³ I made treasurers over the treasuries, Shelemiah the priest, and Zadok the scribe, and of the Levites, Pedaiah: and next to them was Hanan the son of Zaccur, the son of Mattaniah; for they were counted faithful, and their business was to distribute to their brothers.

¹⁴ Remember me, my God, concerning this, and don’t wipe out my good deeds that I have done for the house of my God, and for its observances.

¹⁵ In those days I saw some men treading wine presses on the Sabbath in Judah, bringing in sheaves, and loading donkeys with wine, grapes, figs, and all kinds of burdens which they brought into Jerusalem on the Sabbath day; and I testified against them in the day in which they sold food. ¹⁶ Some men of Tyre also lived there, who brought in fish and all kinds of wares, and sold on the Sabbath to the children of Judah, and in Jerusalem.

¹⁷ Then I contended with the nobles of Judah, and said to them, “What evil thing is this that you do, and profane the Sabbath day? ¹⁸ Didn’t your fathers do this, and didn’t our God bring all this evil on us and on this city? Yet you bring more wrath on Israel by profaning the Sabbath.” ¹⁹ It came to pass that when the gates of Jerusalem began to be dark before the Sabbath, I commanded that the doors should be shut, and commanded that they should not be opened until after the Sabbath. I set some of my servants over the gates, so that no burden should be brought in on the Sabbath day.

 

²⁰ So the merchants and sellers of all kinds of wares camped outside of Jerusalem once or twice. ²¹ Then I testified against them, and said to them, “Why do you stay around the wall? If you do so again, I will lay hands on you.” From that time on, they didn’t come on the Sabbath. ²² I commanded the Levites that they should purify themselves, and that they should come and keep the gates, to sanctify the Sabbath day.

Remember me for this also, my God, and spare me according to the greatness of your loving kindness.

 

²³ In those days I also saw the Jews who had married women of Ashdod, of Ammon, and of Moab; ²⁴ and their children spoke half in the speech of Ashdod, and could not speak in the Jews’ language, but according to the language of each people. ²⁵ I contended with them, cursed them, struck certain of them, plucked off their hair, and made them swear by God, “You shall not give your daughters to their sons, nor take their daughters for your sons, or for yourselves. ²⁶ Didn’t Solomon king of Israel sin by these things? Yet among many nations there was no king like him, and he was loved by his God, and God made him king over all Israel. Nevertheless foreign women caused even him to sin. ²⁷ Shall we then listen to you to do all this great evil, to trespass against our God in marrying foreign women?”

²⁸ One of the sons of Joiada, the son of Eliashib the high priest, was son-in-law to Sanballat the Horonite; therefore I chased him from me. ²⁹ Remember them, my God, because they have defiled the priesthood and the covenant of the priesthood and of the Levites.

³⁰ Thus I cleansed them from all foreigners and appointed duties for the priests and for the Levites, everyone in his work; ³¹ and for the wood offering, at appointed times, and for the first fruits.

Remember me, my God, for good.