၆

^၁ ဒါ ရိ မင်း ကြီး သည် နိုင် ငံ ကို အုပ် ချုပ် မည့် အ ရာ ရှိ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် ကို နိုင် ငံ တစ် ဝန်း လုံး တွင် ခန့် ထား ရန် အ လို ရှိ ၏။ ^၂ ထို သူ တို့ အ ထက် တွင် ဒံ ယေ လ အ ပါ အ ဝင် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး သုံး ဦး ကို ခန့် ထား ၏။ ဘု ရင် ၏ အ ကျိုး မ ယုတ် စေ ရန် အ မှု ကိစ္စ တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ က အုပ် ချုပ် ရေး မှူး သုံး ဦး ထံ အ စီ ရင် ခံ တင် ပြ ရ ၏။ ^၃ ဒံ ယေ လ တွင် ထူး ကဲ သော ဝိ ညာဉ် ရှိ ၍ အ ခြား အုပ် ချုပ် ရေး မှူး၊ အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ ထက် ထူး ချွန် ထက် မြက် သော ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ အား နိုင် ငံ တော် တစ် ခု လုံး ကို အုပ် ချုပ် စေ မည် ဟု အ ကြံ ရှိ ၏။

^၄ ထို အ ခါ အ ခြား အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ သည် နိုင် ငံ အ ရေး နှင့် ပတ် သက် ၍ ဒံ ယေ လ ကို စွပ် စွဲ နိုင် ရန် သူ ၏ အ မှား ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ သော် ဒံ ယေ လ သည် သစ္စာ ရှိ သူ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သူ ၌ မှား ယွင်း မှု၊ ပေါ့ ဆ မှု တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ရှိ။ သူ ၌ အ မှား မ တွေ့ သော ကြောင့် သူ့ ကို စွပ် စွဲ ၍ မ ရ ကြ။ ^၅ နောက် ဆုံး တွင် သူ တို့ က “ဒံ ယေ လ ကို သူ့ ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် ပတ် သက် သော စွပ် စွဲ ချက် မှ တစ် ပါး အ ခြား စွပ် စွဲ ချက် ကို ရှာ တွေ့ နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို့ နောက် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ အ တူ တ ကွ စု ရုံး ကာ ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ပြီး “အို ဒါ ရိ မင်း ကြီး၊ သက် တော် ထာ ဝ ရ ရှည် ပါ စေ သော။ ^၇ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ ရက် သုံး ဆယ် အ တွင်း အ ရှင် မင်း ကြီး မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘု ရား ကို ဖြစ် စေ၊ လူ ကို ဖြစ် စေ အ သ နား ခံ ဆု တောင်း သော သူ မည် သူ မ ဆို ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည် ဟူ သော တား မြစ် အ မိန့် ကို အ တည် ပြု အ မိန့် ထုတ် ပြန် စေ လို ပါ သည် ဟု နိုင် ငံ အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် သည် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ၊ မင်း အ တိုင် ပင် ခံ များ၊ ဘု ရင် ခံ များ အား လုံး သ ဘော တူ တိုင် ပင် ကြ ပါ ၏။ ^၈ အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ နိုင် သော ဥ ပ ဒေ သ အ တိုင်း ဤ အ မိန့် စာ ကို ယ ခု အ တည် ပြု လက် မှတ် ရေး ထိုး တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ကြ သော ကြောင့်၊ ^၉ ဒါ ရိ မင်း ကြီး လည်း ထို အ မိန့် စာ ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး လေ ၏။

^၁၀ ထို အ မိန့် စာ ကို ဒါ ရိ မင်း ကြီး လက် မှတ် ရေး ထိုး ကြောင်း ဒံ ယေ လ ကြား သိ သော် လည်း သူ သည် အိမ် သို့ ပြန် ၍ အ ပေါ် ထပ် မိ မိ အ ခန်း သို့ ဝင် ကာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ ထား သော ပြ တင်း ပေါက် ကို ဖွင့် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် ယ ခင် က တစ် နေ့ သုံး ကြိမ် ဒူး ထောက် ဆု တောင်း ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆု တောင်း လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အုပ် စု လိုက် ရောက် လာ ၍ ဒံ ယေ လ သည် မိ မိ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် ဆု တောင်း အ သ နား ခံ နေ သည် ကို တွေ့ သော အ ခါ၊ ^၁၂ ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထုတ် ပြန် ထား သော အ မိန့် နှင့် ပတ် သက် ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ ရက် သုံး ဆယ် အ တွင်း အ ရှင် မင်း ကြီး မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘု ရား ကို ဖြစ် စေ၊ လူ ကို ဖြစ် စေ အ သ နား ခံ ဆု တောင်း သော သူ မည် သူ မ ဆို ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည် ဟူ သော အ မိန့် ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး ထား ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော၊ အ ရှင် မင်း ကြီး” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် မင်း ကြီး က “မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ သော ဥ ပ ဒေ အ တိုင်း ဤ ကိစ္စ မှာ မှန် ကန် ၏” ဟု ပြန် လည် မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ သူ တို့ က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ယု ဒ လူ မျိုး သုံ့ ပန်း တစ် ဦး ဖြစ် သော ဒံ ယေ လ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ လေး မ ထား။ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် မှတ် ရေး ထိုး ထုတ် ပြန် ထား သော အ မိန့် ကို မ နာ ခံ ဘဲ တစ် နေ့ သုံး ကြိမ် ဆု တောင်း မြဲ ဆု တောင်း လျက် နေ ပါ ၏” ဟု ဘု ရင့် ထံ လျှောက် ထား ကြ လေ ၏။ ^၁၄ ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် အ လွန် စိတ် ထိ ခိုက် ပြီး ဒံ ယေ လ ကို ကယ် မည် ဟု စိတ် ပိုင်း ဖြတ် လျက် နေ ဝင် သည့် တိုင် အောင် ဒံ ယေ လ လွတ် မြောက် မည့် လမ်း ကို ကြိုး ပမ်း ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၁၅ ထို သူ တို့ က လည်း ရှင် ဘု ရင် ထံ အုပ် စု လိုက် သွား ၍ “အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ သော ဥ ပ ဒေ နှင့် အ ညီ ရှင် ဘု ရင် အ တည် ပြု ထား သော မည် သည့် အ မိန့်၊ မည် သည့် ပြဋ္ဌာန်း ချက် ကို မျှ ပြု ပြင် ပြောင်း လဲ ၍ မ ရ ကြောင်း သိ မှတ် တော် မူ ပါ” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား လျှောက် ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး ၍ သူ တို့ သည် လည်း ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် လာ ကြ ပြီး ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် လေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က လည်း ဒံ ယေ လ အား “သင် အ မြဲ ကိုး ကွယ် သော သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၇ ထို့ နောက် ကျောက် တုံး တစ် တုံး သယ် လာ ကြ ပြီး တွင်း ဝ ကို ပိတ် ထား ကြ ၏။ ဒံ ယေ လ နှင့် ပတ် သက် ၍ ချ မှတ် ထား သည့် အ ရာ အ ပြောင်း အ လဲ မ ဖြစ် စေ ရန် ရှင် ဘု ရင် သည် မိ မိ တံ ဆိပ် တုံး နှင့် မှူး မတ် တို့ တံ ဆိပ် တုံး ကို တွင်း ဝ တွင် ခတ် နှိပ် ထား လေ ၏။

^၁၈ ရှင် ဘု ရင် သည် နန်း တော် သို့ ပြန် လာ ၍ တစ် ည လုံး စား တော် မ ခေါ်၊ ဖျော် ဖြေ ပွဲ များ လည်း ရှေ့ တော် မ သွင်း၊ စက် တော် လည်း မ ခေါ် နိုင် ဘဲ ရှိ လေ ၏။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ခြင်္သေ့ တွင်း သို့ အ လျင် အ မြန် သွား လေ ၏။ ^၂၀ ဒံ ယေ လ ရှိ ရာ တွင်း ဝ နား သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ ဝမ်း နည်း သော အ သံ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျွန် ဒံ ယေ လ၊ သင် အ မြဲ ကိုး ကွယ် သော သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ခြင်္သေ့ တို့ ၏ ဘေး မှ ကယ် တင် ပြီ လော” ဟု ဒံ ယေ လ အား မေး လေ ၏။ ^၂၁ ဒံ ယေ လ က လည်း “အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ သက် တော် ထာ ဝ ရ တည် ပါ စေ သော။ ^၂၂ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ ခြင်္သေ့ တို့ ၏ နှုတ် ကို ပိတ် ထား သ ဖြင့် ခြင်္သေ့ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အန္တ ရာယ် မ ပြု ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် အ ပြစ် ကင်း ကြောင်း ထင် ရှား ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ရှေ့ တွင် လည်း မည် သည့် ပြစ် မှု မျှ မ ကျူး လွန် ခဲ့ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် ဝမ်း သာ အား ရ ဖြစ် လျက် ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ရန် အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ကြ ၏။ ဒံ ယေ လ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကိုး စား သော ကြောင့် သူ ၌ ထိ ခိုက် ဒဏ် ရာ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ တွေ့ ရ ပေ။

^၂၄ ရှင် ဘု ရင် သည် ဒံ ယေ လ အား စွပ် စွဲ ခဲ့ သော သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ စေ ၍ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ထို သူ တို့ ကို သား သ မီး၊ ဇ နီး များ နှင့် တ ကွ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် ရာ တွင်း အောက် ခြေ မ ရောက် မီ ပင် ခြင်္သေ့ တို့ သည် သူ တို့ ကို ခုန် အုပ် ၍ အ ရိုး ပါ မ ကျန် ချိုး ဖဲ့ ကိုက် စား ကြ လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် ဒါ ရိ မင်း ကြီး သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ နိုင် ငံ အ သီး သီး မှ ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ စာ ရေး လိုက် ၏။ ထို စာ တွင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် ဝပ် ချမ်း သာ တိုး ပွား ပါ စေ သော။ ^၂၆ ငါ့ အာ ဏာ စက် အောက် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အား လုံး မှ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဒံ ယေ လ ၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ရ မည် ဟု ငါ အ မိန့် ထုတ် ပြန် လိုက် သည်။ ကိုယ် တော် သည် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ နိုင် ငံ တော် သည် လည်း မ ပျက် စီး နိုင်၊ အာ ဏာ စက် သည် လည်း ထာ ဝ ရ တည် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဒံ ယေ လ ကို ခြင်္သေ့ ရန် မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မ စ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား၊ အံ့ ဖွယ် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို ပြ တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟူ ၍ ပါ ရှိ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် ဒံ ယေ လ သည် ဒါ ရိ မင်း ကြီး လက် ထက် နှင့် ပါး ရှား လူ မျိုး ကု ရု မင်း ကြီး လက် ထက် တို့ တွင် ကောင်း စား လျက် နေ ၏။

6

¹ It pleased Darius to set over the kingdom one hundred twenty local governors, who should be throughout the whole kingdom; ² and over them three presidents, of whom Daniel was one, that these local governors might give account to them, and that the king should suffer no loss. ³ Then this Daniel was distinguished above the presidents and the local governors, because an excellent spirit was in him; and the king thought to set him over the whole realm.

⁴ Then the presidents and the local governors sought to find occasion against Daniel as touching the kingdom; but they could find no occasion or fault, because he was faithful. There wasn’t any error or fault found in him. ⁵ Then these men said, “We won’t find any occasion against this Daniel, unless we find it against him concerning the law of his God.”

⁶ Then these presidents and local governors assembled together to the king, and said this to him, “King Darius, live forever! ⁷ All the presidents of the kingdom, the deputies and the local governors, the counselors and the governors, have consulted together to establish a royal statute and to make a strong decree, that whoever asks a petition of any god or man for thirty days, except of you, O king, he shall be cast into the den of lions. ⁸ Now, O king, establish the decree and sign the writing, that it not be changed, according to the law of the Medes and Persians, which doesn’t alter.” ⁹ Therefore King Darius signed the writing and the decree.

¹⁰ When Daniel knew that the writing was signed, he went into his house (now his windows were open in his room toward Jerusalem) and he kneeled on his knees three times a day, and prayed, and gave thanks before his God, as he did before.

¹¹ Then these men assembled together, and found Daniel making petition and supplication before his God. ¹² Then they came near, and spoke before the king concerning the king’s decree: “Haven’t you signed a decree that every man who makes a petition to any god or man within thirty days, except to you, O king, shall be cast into the den of lions?” The king answered, “This thing is true, according to the law of the Medes and Persians, which doesn’t alter.”

¹³ Then they answered and said before the king, “That Daniel, who is of the children of the captivity of Judah, doesn’t respect you, O king, nor the decree that you have signed, but makes his petition three times a day.” ¹⁴ Then the king, when he heard these words, was very displeased, and set his heart on Daniel to deliver him; and he labored until the going down of the sun to rescue him.

¹⁵ Then these men assembled together to the king, and said to the king, “Know, O king, that it is a law of the Medes and Persians, that no decree nor statute which the king establishes may be changed.” ¹⁶ Then the king commanded, and they brought Daniel and cast him into the den of lions. The king spoke and said to Daniel, “Your God whom you serve continually, he will deliver you.” ¹⁷ A stone was brought, and laid on the mouth of the den; and the king sealed it with his own signet, and with the signet of his lords; that nothing might be changed concerning Daniel.

¹⁸ Then the king went to his palace, and passed the night fasting. No musical instruments were brought before him; and his sleep fled from him.

¹⁹ Then the king arose very early in the morning, and went in haste to the den of lions. ²⁰ When he came near to the den to Daniel, he cried with a troubled voice. The king spoke and said to Daniel, “Daniel, servant of the living God, is your God, whom you serve continually, able to deliver you from the lions?” ²¹ Then Daniel said to the king, “O king, live forever! ²² My God has sent his angel, and has shut the lions’ mouths, and they have not hurt me, because innocence was found in me before him; and also before you, O king, I have done no harm.”

²³ Then the king was exceedingly glad, and commanded that they should take Daniel up out of the den. So Daniel was taken up out of the den, and no kind of harm was found on him, because he had trusted in his God.

²⁴ The king commanded, and they brought those men who had accused Daniel, and they cast them into the den of lions—them, their children, and their wives; and the lions mauled them, and broke all their bones in pieces before they came to the bottom of the den.

²⁵ Then King Darius wrote to all the peoples, nations, and languages who dwell in all the earth: “Peace be multiplied to you. ²⁶ “I make a decree that in all the dominion of my kingdom men tremble and fear before the God of Daniel. “For he is the living God, and steadfast forever. His kingdom is that which will not be destroyed. His dominion will be even to the end. ²⁷ He delivers and rescues. He works signs and wonders in heaven and in earth, who has delivered Daniel from the power of the lions.”

²⁸ So this Daniel prospered in the reign of Darius and in the reign of Cyrus the Persian.

၆

^၁ ဒါ ရိ မင်း ကြီး သည် နိုင် ငံ ကို အုပ် ချုပ် မည့် အ ရာ ရှိ တစ် ရာ့ နှစ် ဆယ် ကို နိုင် ငံ တစ် ဝန်း လုံး တွင် ခန့် ထား ရန် အ လို ရှိ ၏။ ^၂ ထို သူ တို့ အ ထက် တွင် ဒံ ယေ လ အ ပါ အ ဝင် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး သုံး ဦး ကို ခန့် ထား ၏။ ဘု ရင် ၏ အ ကျိုး မ ယုတ် စေ ရန် အ မှု ကိစ္စ တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ က အုပ် ချုပ် ရေး မှူး သုံး ဦး ထံ အ စီ ရင် ခံ တင် ပြ ရ ၏။ ^၃ ဒံ ယေ လ တွင် ထူး ကဲ သော ဝိ ညာဉ် ရှိ ၍ အ ခြား အုပ် ချုပ် ရေး မှူး၊ အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ ထက် ထူး ချွန် ထက် မြက် သော ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ အား နိုင် ငံ တော် တစ် ခု လုံး ကို အုပ် ချုပ် စေ မည် ဟု အ ကြံ ရှိ ၏။

^၄ ထို အ ခါ အ ခြား အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ တို့ သည် နိုင် ငံ အ ရေး နှင့် ပတ် သက် ၍ ဒံ ယေ လ ကို စွပ် စွဲ နိုင် ရန် သူ ၏ အ မှား ကို ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ သော် ဒံ ယေ လ သည် သစ္စာ ရှိ သူ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သူ ၌ မှား ယွင်း မှု၊ ပေါ့ ဆ မှု တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ရှိ။ သူ ၌ အ မှား မ တွေ့ သော ကြောင့် သူ့ ကို စွပ် စွဲ ၍ မ ရ ကြ။ ^၅ နောက် ဆုံး တွင် သူ တို့ က “ဒံ ယေ လ ကို သူ့ ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် ပတ် သက် သော စွပ် စွဲ ချက် မှ တစ် ပါး အ ခြား စွပ် စွဲ ချက် ကို ရှာ တွေ့ နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို့ နောက် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ အ တူ တ ကွ စု ရုံး ကာ ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ပြီး “အို ဒါ ရိ မင်း ကြီး၊ သက် တော် ထာ ဝ ရ ရှည် ပါ စေ သော။ ^၇ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ ရက် သုံး ဆယ် အ တွင်း အ ရှင် မင်း ကြီး မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘု ရား ကို ဖြစ် စေ၊ လူ ကို ဖြစ် စေ အ သ နား ခံ ဆု တောင်း သော သူ မည် သူ မ ဆို ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည် ဟူ သော တား မြစ် အ မိန့် ကို အ တည် ပြု အ မိန့် ထုတ် ပြန် စေ လို ပါ သည် ဟု နိုင် ငံ အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် သည် အုပ် ချုပ် ရေး မှူး များ နှင့် အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ၊ မင်း အ တိုင် ပင် ခံ များ၊ ဘု ရင် ခံ များ အား လုံး သ ဘော တူ တိုင် ပင် ကြ ပါ ၏။ ^၈ အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ နိုင် သော ဥ ပ ဒေ သ အ တိုင်း ဤ အ မိန့် စာ ကို ယ ခု အ တည် ပြု လက် မှတ် ရေး ထိုး တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ကြ သော ကြောင့်၊ ^၉ ဒါ ရိ မင်း ကြီး လည်း ထို အ မိန့် စာ ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး လေ ၏။

^၁၀ ထို အ မိန့် စာ ကို ဒါ ရိ မင်း ကြီး လက် မှတ် ရေး ထိုး ကြောင်း ဒံ ယေ လ ကြား သိ သော် လည်း သူ သည် အိမ် သို့ ပြန် ၍ အ ပေါ် ထပ် မိ မိ အ ခန်း သို့ ဝင် ကာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ ထား သော ပြ တင်း ပေါက် ကို ဖွင့် ပြီး ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် ယ ခင် က တစ် နေ့ သုံး ကြိမ် ဒူး ထောက် ဆု တောင်း ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆု တောင်း လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် အုပ် စု လိုက် ရောက် လာ ၍ ဒံ ယေ လ သည် မိ မိ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် ဆု တောင်း အ သ နား ခံ နေ သည် ကို တွေ့ သော အ ခါ၊ ^၁၂ ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထုတ် ပြန် ထား သော အ မိန့် နှင့် ပတ် သက် ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ ရက် သုံး ဆယ် အ တွင်း အ ရှင် မင်း ကြီး မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘု ရား ကို ဖြစ် စေ၊ လူ ကို ဖြစ် စေ အ သ နား ခံ ဆု တောင်း သော သူ မည် သူ မ ဆို ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည် ဟူ သော အ မိန့် ကို လက် မှတ် ရေး ထိုး ထား ပြီ မ ဟုတ် ပါ လော၊ အ ရှင် မင်း ကြီး” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် မင်း ကြီး က “မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ သော ဥ ပ ဒေ အ တိုင်း ဤ ကိစ္စ မှာ မှန် ကန် ၏” ဟု ပြန် လည် မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ သူ တို့ က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ယု ဒ လူ မျိုး သုံ့ ပန်း တစ် ဦး ဖြစ် သော ဒံ ယေ လ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ လေး မ ထား။ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် မှတ် ရေး ထိုး ထုတ် ပြန် ထား သော အ မိန့် ကို မ နာ ခံ ဘဲ တစ် နေ့ သုံး ကြိမ် ဆု တောင်း မြဲ ဆု တောင်း လျက် နေ ပါ ၏” ဟု ဘု ရင့် ထံ လျှောက် ထား ကြ လေ ၏။ ^၁၄ ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် အ လွန် စိတ် ထိ ခိုက် ပြီး ဒံ ယေ လ ကို ကယ် မည် ဟု စိတ် ပိုင်း ဖြတ် လျက် နေ ဝင် သည့် တိုင် အောင် ဒံ ယေ လ လွတ် မြောက် မည့် လမ်း ကို ကြိုး ပမ်း ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၁၅ ထို သူ တို့ က လည်း ရှင် ဘု ရင် ထံ အုပ် စု လိုက် သွား ၍ “အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မေ ဒိ နှင့် ပါး ရှား တို့ ၏ ပယ် ဖျက် ၍ မ ရ သော ဥ ပ ဒေ နှင့် အ ညီ ရှင် ဘု ရင် အ တည် ပြု ထား သော မည် သည့် အ မိန့်၊ မည် သည့် ပြဋ္ဌာန်း ချက် ကို မျှ ပြု ပြင် ပြောင်း လဲ ၍ မ ရ ကြောင်း သိ မှတ် တော် မူ ပါ” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား လျှောက် ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး ၍ သူ တို့ သည် လည်း ဒံ ယေ လ ကို ခေါ် လာ ကြ ပြီး ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် လေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က လည်း ဒံ ယေ လ အား “သင် အ မြဲ ကိုး ကွယ် သော သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ကယ် တင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၇ ထို့ နောက် ကျောက် တုံး တစ် တုံး သယ် လာ ကြ ပြီး တွင်း ဝ ကို ပိတ် ထား ကြ ၏။ ဒံ ယေ လ နှင့် ပတ် သက် ၍ ချ မှတ် ထား သည့် အ ရာ အ ပြောင်း အ လဲ မ ဖြစ် စေ ရန် ရှင် ဘု ရင် သည် မိ မိ တံ ဆိပ် တုံး နှင့် မှူး မတ် တို့ တံ ဆိပ် တုံး ကို တွင်း ဝ တွင် ခတ် နှိပ် ထား လေ ၏။

^၁၈ ရှင် ဘု ရင် သည် နန်း တော် သို့ ပြန် လာ ၍ တစ် ည လုံး စား တော် မ ခေါ်၊ ဖျော် ဖြေ ပွဲ များ လည်း ရှေ့ တော် မ သွင်း၊ စက် တော် လည်း မ ခေါ် နိုင် ဘဲ ရှိ လေ ၏။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ခြင်္သေ့ တွင်း သို့ အ လျင် အ မြန် သွား လေ ၏။ ^၂၀ ဒံ ယေ လ ရှိ ရာ တွင်း ဝ နား သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ ဝမ်း နည်း သော အ သံ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျွန် ဒံ ယေ လ၊ သင် အ မြဲ ကိုး ကွယ် သော သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ခြင်္သေ့ တို့ ၏ ဘေး မှ ကယ် တင် ပြီ လော” ဟု ဒံ ယေ လ အား မေး လေ ၏။ ^၂၁ ဒံ ယေ လ က လည်း “အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ သက် တော် ထာ ဝ ရ တည် ပါ စေ သော။ ^၂၂ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ ခြင်္သေ့ တို့ ၏ နှုတ် ကို ပိတ် ထား သ ဖြင့် ခြင်္သေ့ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အန္တ ရာယ် မ ပြု ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် အ ပြစ် ကင်း ကြောင်း ထင် ရှား ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ရှေ့ တွင် လည်း မည် သည့် ပြစ် မှု မျှ မ ကျူး လွန် ခဲ့ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် ဝမ်း သာ အား ရ ဖြစ် လျက် ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ရန် အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် ဒံ ယေ လ ကို တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ ကြ ၏။ ဒံ ယေ လ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကိုး စား သော ကြောင့် သူ ၌ ထိ ခိုက် ဒဏ် ရာ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ တွေ့ ရ ပေ။

^၂၄ ရှင် ဘု ရင် သည် ဒံ ယေ လ အား စွပ် စွဲ ခဲ့ သော သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ စေ ၍ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ထို သူ တို့ ကို သား သ မီး၊ ဇ နီး များ နှင့် တ ကွ ခြင်္သေ့ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် ရာ တွင်း အောက် ခြေ မ ရောက် မီ ပင် ခြင်္သေ့ တို့ သည် သူ တို့ ကို ခုန် အုပ် ၍ အ ရိုး ပါ မ ကျန် ချိုး ဖဲ့ ကိုက် စား ကြ လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် ဒါ ရိ မင်း ကြီး သည် မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ နိုင် ငံ အ သီး သီး မှ ဘာ သာ စ ကား အ မျိုး မျိုး ပြော ဆို သော လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ စာ ရေး လိုက် ၏။ ထို စာ တွင် “သင် တို့ ၌ ငြိမ် ဝပ် ချမ်း သာ တိုး ပွား ပါ စေ သော။ ^၂၆ ငါ့ အာ ဏာ စက် အောက် ရှိ တိုင်း နိုင် ငံ အား လုံး မှ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဒံ ယေ လ ၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ရ မည် ဟု ငါ အ မိန့် ထုတ် ပြန် လိုက် သည်။ ကိုယ် တော် သည် အ သက် ရှင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင်၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ နိုင် ငံ တော် သည် လည်း မ ပျက် စီး နိုင်၊ အာ ဏာ စက် သည် လည်း ထာ ဝ ရ တည် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဒံ ယေ လ ကို ခြင်္သေ့ ရန် မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ပေါ် တွင် မ စ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား၊ အံ့ ဖွယ် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို ပြ တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟူ ၍ ပါ ရှိ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် ဒံ ယေ လ သည် ဒါ ရိ မင်း ကြီး လက် ထက် နှင့် ပါး ရှား လူ မျိုး ကု ရု မင်း ကြီး လက် ထက် တို့ တွင် ကောင်း စား လျက် နေ ၏။

6

¹ It pleased Darius to set over the kingdom one hundred twenty local governors, who should be throughout the whole kingdom; ² and over them three presidents, of whom Daniel was one, that these local governors might give account to them, and that the king should suffer no loss. ³ Then this Daniel was distinguished above the presidents and the local governors, because an excellent spirit was in him; and the king thought to set him over the whole realm.

⁴ Then the presidents and the local governors sought to find occasion against Daniel as touching the kingdom; but they could find no occasion or fault, because he was faithful. There wasn’t any error or fault found in him. ⁵ Then these men said, “We won’t find any occasion against this Daniel, unless we find it against him concerning the law of his God.”

⁶ Then these presidents and local governors assembled together to the king, and said this to him, “King Darius, live forever! ⁷ All the presidents of the kingdom, the deputies and the local governors, the counselors and the governors, have consulted together to establish a royal statute and to make a strong decree, that whoever asks a petition of any god or man for thirty days, except of you, O king, he shall be cast into the den of lions. ⁸ Now, O king, establish the decree and sign the writing, that it not be changed, according to the law of the Medes and Persians, which doesn’t alter.” ⁹ Therefore King Darius signed the writing and the decree.

¹⁰ When Daniel knew that the writing was signed, he went into his house (now his windows were open in his room toward Jerusalem) and he kneeled on his knees three times a day, and prayed, and gave thanks before his God, as he did before.

¹¹ Then these men assembled together, and found Daniel making petition and supplication before his God. ¹² Then they came near, and spoke before the king concerning the king’s decree: “Haven’t you signed a decree that every man who makes a petition to any god or man within thirty days, except to you, O king, shall be cast into the den of lions?” The king answered, “This thing is true, according to the law of the Medes and Persians, which doesn’t alter.”

¹³ Then they answered and said before the king, “That Daniel, who is of the children of the captivity of Judah, doesn’t respect you, O king, nor the decree that you have signed, but makes his petition three times a day.” ¹⁴ Then the king, when he heard these words, was very displeased, and set his heart on Daniel to deliver him; and he labored until the going down of the sun to rescue him.

¹⁵ Then these men assembled together to the king, and said to the king, “Know, O king, that it is a law of the Medes and Persians, that no decree nor statute which the king establishes may be changed.” ¹⁶ Then the king commanded, and they brought Daniel and cast him into the den of lions. The king spoke and said to Daniel, “Your God whom you serve continually, he will deliver you.” ¹⁷ A stone was brought, and laid on the mouth of the den; and the king sealed it with his own signet, and with the signet of his lords; that nothing might be changed concerning Daniel.

¹⁸ Then the king went to his palace, and passed the night fasting. No musical instruments were brought before him; and his sleep fled from him.

¹⁹ Then the king arose very early in the morning, and went in haste to the den of lions. ²⁰ When he came near to the den to Daniel, he cried with a troubled voice. The king spoke and said to Daniel, “Daniel, servant of the living God, is your God, whom you serve continually, able to deliver you from the lions?” ²¹ Then Daniel said to the king, “O king, live forever! ²² My God has sent his angel, and has shut the lions’ mouths, and they have not hurt me, because innocence was found in me before him; and also before you, O king, I have done no harm.”

²³ Then the king was exceedingly glad, and commanded that they should take Daniel up out of the den. So Daniel was taken up out of the den, and no kind of harm was found on him, because he had trusted in his God.

²⁴ The king commanded, and they brought those men who had accused Daniel, and they cast them into the den of lions—them, their children, and their wives; and the lions mauled them, and broke all their bones in pieces before they came to the bottom of the den.

²⁵ Then King Darius wrote to all the peoples, nations, and languages who dwell in all the earth: “Peace be multiplied to you. ²⁶ “I make a decree that in all the dominion of my kingdom men tremble and fear before the God of Daniel. “For he is the living God, and steadfast forever. His kingdom is that which will not be destroyed. His dominion will be even to the end. ²⁷ He delivers and rescues. He works signs and wonders in heaven and in earth, who has delivered Daniel from the power of the lions.”

²⁸ So this Daniel prospered in the reign of Darius and in the reign of Cyrus the Persian.