၁၀

^၁ ပါး ရှား ဘု ရင် ကု ရု မင်း ကြီး နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ခေါ် ဒံ ယေ လ ထံ သို့ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၏။ ထို နှုတ် က ပတ် တော် သည် အ စစ် အ မှန် ဖြစ် ၏။ စစ် ပွဲ ကြီး နှင့် ဆိုင် ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို သူ နား လည် ၏။ စိတ် အာ ရုံ အား ဖြင့် သူ နား လည် ၏။

^၂ ထို စဉ် က ငါ ဒံ ယေ လ သည် ရက် သတ္တ ပတ် သုံး ပတ် တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ ^၃ ထို ရက် သတ္တ ပတ် သုံး ပတ် တိုင် တိုင် စား ကောင်း သောက် ဖွယ် ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ ကို လည်း မ လိမ်း ဘဲ နေ ၏။

^၄ ပ ထ မ လ၊ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် ငါ သည် တိုက် ဂ ရစ် မြစ် ကြီး ၏ ကမ်း နံ ဘေး တွင် ရပ် နေ စဉ်၊ ^၅ ငါ မျှော် ကြည့် လိုက် သော အ ခါ ပိတ် ချော ထည် ဝတ် ဆင် ၍ ခါး တွင် ဥ ဖတ် မြို့ မှ ထွက် သော ရွှေ စင် ခါး ပန်း စည်း ထား သော သူ တစ် ယောက် ကို မြင် ၏။ ဗျာ ၁:၁၃။ ^၆ ထို သူ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ မှာ ကျောက် မျက် ရွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ မျက် နှာ မှာ လျှပ် စီး လက် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ မျက် စိ သည် လည်း မီး တောက် နေ သော မီး တုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ လက် နှင့် ခြေ သည် ပြောင် လက် အောင် တိုက် ချွတ် ထား သော ကြေး နီ နှင့် တူ ၏။ သူ ၏ စ ကား သံ သည် လူ အုပ် ကြီး ၏ အ သံ နှင့် တူ ၏။ ဗျာ ၁:၁၅။

^၇ ငါ ဒံ ယေ လ တစ် ဦး တည်း သာ နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မြင် ရ ၏။ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ သော သူ တို့ မူ ကား နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မ မြင် ရ သော် လည်း အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ပြီး ထွက် ပြေး ပုန်း အောင်း ကြ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ တစ် ယောက် တည်း ကျန် ရစ် ပြီး ထိတ် လန့် ဖွယ် နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မြင် ရ ၍ ခွန် အား များ မ ရှိ တော့ ချေ။ ငါ့ မျက် နှာ သည် လူ သေ မျက် နှာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ ခွန် အား ကုန် ခန်း လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ထို သူ ပြော သော စ ကား သံ ကို ကြား ရ ၏။ ထို သူ ပြော သော စ ကား ကို နား ထောင် နေ စဉ် ငါ သည် သ တိ လစ် ၍ မှောက် လျက် လဲ ကျ သွား ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ လက် တစ် ဖက် သည် ငါ့ ကို တို့ ၍ ငါ့ ဒူး နှင့် လက် ကို လည်း ကိုင် လှုပ် ၏။ ^၁၁ ထို သူ က “နှစ် သက် မြတ် နိုး ခြင်း ခံ ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ ငါ ပြော သော စ ကား ကို ဆင် ခြင် သုံး သပ် လော့။ ထ ၍ ရပ် လော့။ ငါ သည် သင့် ထံ သို့ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ငါ့ အား ဤ စ ကား ကို ပြော ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် ရီ လျက် ရပ် လေ ၏။

^၁၂ တစ် ဖန် သူ က “ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ ၍ နား လည် လို သော ဆန္ဒ ရှိ သည့် ပ ထ မ ဆုံး နေ့ မှ စ ၍ သင့် စ ကား ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။ သင့် စ ကား ကြောင့် ငါ ရောက် လာ ရ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၁၃ ပါး ရှား နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် တိုင် တိုင် ငါ့ ကို ဆီး တား နှောင့် ယှက် ခဲ့ ၏။ ငါ့ ကို ပါး ရှား ဘု ရင် တို့ ထံ ၌ ထား ခဲ့ သော ကြောင့် အ ထွတ် အ မြတ် မင်း စု ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော မိက္ခေ လ သည် ငါ့ ကို လာ ရောက် ကူ ညီ ခဲ့ ရ ၏။ ^၁၄ ဤ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် သည် နောင် လာ မည့် နေ့ ရက် များ နှင့် ဆိုင် သည် ဖြစ် ၍ ထို နေ့ ရက် များ တွင် သင့် လူ မျိုး ၌ ဖြစ် ပျက် မည့် အ ရာ တို့ ကို ကြား ပြော ရန် ငါ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို သူ သည် ငါ့ အား ထို သို့ သော စ ကား များ ကို ပြော ဆို သော အ ခါ ငါ သည် မြေ ကြီး ကို စိုက် ကြည့် ၍ နှုတ် ဆွံ့ အ သွား ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ လူ သဏ္ဌာန် နှင့် တူ သော သူ က ငါ့ နှုတ် ခမ်း ကို တို့ ၏။ ငါ လည်း နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ ငါ့ ရှေ့ ၌ ရပ် နေ သော သူ အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ဤ နိ မိတ် အာ ရုံ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် ပြင်း ထန် သော ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား ရ ၍ ခွန် အား လည်း ကုန် ခန်း ပါ ပြီ။ ^၁၇ သ ခင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် သ ခင် နှင့် မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် မည် နည်း။ ယ ခု ပင် အ ကျွန်ုပ် ၌ ခွန် အား မ ရှိ တော့ ပါ။ ထွက် သက် ဝင် သက် လည်း မ ကျန် တော့ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ လူ ပုံ သဏ္ဌာန် နှင့် တူ သော သူ သည် ငါ့ ကို နောက် တစ် ခါ တို့ ၍ ခွန် အား ဖြည့် ပေး ၏။ ^၁၉ သူ က ငါ့ အား “အို နှစ် သက် မြတ် နိုး ခြင်း ခံ ရ သူ၊ မ ကြောက် နှင့်။ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ။ အား ယူ လော့၊ အား ယူ လော့” ဟု ဆို လျှင် ငါ သည် ခွန် အား ပြည့် လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ။ သ ခင့် စ ကား ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် အား ရှိ သွား ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၂၀ ထို သူ က လည်း “သင့် ထံ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ရောက် လာ ရ သည် ကို သင် သိ သ လော။ ယ ခု ငါ သည် ပါး ရှား နိုင် ငံ စောင့် မင်း နှင့် စစ် တိုက် ရန် ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သွား ပြီး နောက် ဂ ရိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၂၁ ယ ခု သမ္မာ တ ရား ကျမ်း တွင် ရေး ထား သော အ ရာ တို့ ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်။ ထို သူ တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် ရာ တွင် သင် တို့ ၏ မင်း မိက္ခေ လ မှ တစ် ပါး ငါ့ ကို ကူ ညီ မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

10

¹ In the third year of Cyrus king of Persia a message was revealed to Daniel, whose name was called Belteshazzar; and the message was true, even a great warfare. He understood the message, and had understanding of the vision.

² In those days I, Daniel, was mourning three whole weeks. ³ I ate no pleasant food. No meat or wine came into my mouth. I didn’t anoint myself at all, until three whole weeks were fulfilled.

⁴ In the twenty-fourth day of the first month, as I was by the side of the great river, which is Hiddekel, or, Tigris River ⁵ I lifted up my eyes and looked, and behold, there was a man clothed in linen, whose waist was adorned with pure gold of Uphaz. ⁶ His body also was like beryl, and his face as the appearance of lightning, and his eyes as flaming torches. His arms and his feet were like burnished bronze. The voice of his words was like the voice of a multitude.

⁷ I, Daniel, alone saw the vision, for the men who were with me didn’t see the vision, but a great quaking fell on them, and they fled to hide themselves. ⁸ So I was left alone and saw this great vision. No strength remained in me; for my face grew deathly pale, and I retained no strength. ⁹ Yet I heard the voice of his words. When I heard the voice of his words, then I fell into a deep sleep on my face, with my face toward the ground.

¹⁰ Behold, a hand touched me, which set me on my knees and on the palms of my hands. ¹¹ He said to me, “Daniel, you greatly beloved man, understand the words that I speak to you, and stand upright, for I have been sent to you, now.” When he had spoken this word to me, I stood trembling.

¹² Then he said to me, “Don’t be afraid, Daniel; for from the first day that you set your heart to understand, and to humble yourself before your God, your words were heard. I have come for your words’ sake. ¹³ But the prince of the kingdom of Persia withstood me twenty-one days; but, behold, Michael, one of the chief princes, came to help me because I remained there with the kings of Persia. ¹⁴ Now I have come to make you understand what will happen to your people in the latter days, for the vision is yet for many days.”

¹⁵ When he had spoken these words to me, I set my face toward the ground and was mute. ¹⁶ Behold, one in the likeness of the sons of men touched my lips. Then I opened my mouth, and spoke and said to him who stood before me, “My lord, by reason of the vision my sorrows have overtaken me, and I retain no strength. ¹⁷ For how can the servant of this my lord talk with this my lord? For as for me, immediately there remained no strength in me. There was no breath left in me.”

¹⁸ Then one like the appearance of a man touched me again, and he strengthened me. ¹⁹ He said, “Greatly beloved man, don’t be afraid. Peace be to you. Be strong. Yes, be strong.” When he spoke to me, I was strengthened, and said, “Let my lord speak, for you have strengthened me.”

²⁰ Then he said, “Do you know why I have come to you? Now I will return to fight with the prince of Persia. When I go out, behold, the prince of Greece will come. ²¹ But I will tell you that which is inscribed in the writing of truth. There is no one who holds with me against these but Michael your prince.

၁၀

^၁ ပါး ရှား ဘု ရင် ကု ရု မင်း ကြီး နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ခေါ် ဒံ ယေ လ ထံ သို့ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၏။ ထို နှုတ် က ပတ် တော် သည် အ စစ် အ မှန် ဖြစ် ၏။ စစ် ပွဲ ကြီး နှင့် ဆိုင် ၏။ နှုတ် က ပတ် တော် ကို သူ နား လည် ၏။ စိတ် အာ ရုံ အား ဖြင့် သူ နား လည် ၏။

^၂ ထို စဉ် က ငါ ဒံ ယေ လ သည် ရက် သတ္တ ပတ် သုံး ပတ် တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက်၊ ^၃ ထို ရက် သတ္တ ပတ် သုံး ပတ် တိုင် တိုင် စား ကောင်း သောက် ဖွယ် ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ ကို လည်း မ လိမ်း ဘဲ နေ ၏။

^၄ ပ ထ မ လ၊ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် ငါ သည် တိုက် ဂ ရစ် မြစ် ကြီး ၏ ကမ်း နံ ဘေး တွင် ရပ် နေ စဉ်၊ ^၅ ငါ မျှော် ကြည့် လိုက် သော အ ခါ ပိတ် ချော ထည် ဝတ် ဆင် ၍ ခါး တွင် ဥ ဖတ် မြို့ မှ ထွက် သော ရွှေ စင် ခါး ပန်း စည်း ထား သော သူ တစ် ယောက် ကို မြင် ၏။ ဗျာ ၁:၁၃။ ^၆ ထို သူ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ မှာ ကျောက် မျက် ရွဲ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ မျက် နှာ မှာ လျှပ် စီး လက် သ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ မျက် စိ သည် လည်း မီး တောက် နေ သော မီး တုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ လက် နှင့် ခြေ သည် ပြောင် လက် အောင် တိုက် ချွတ် ထား သော ကြေး နီ နှင့် တူ ၏။ သူ ၏ စ ကား သံ သည် လူ အုပ် ကြီး ၏ အ သံ နှင့် တူ ၏။ ဗျာ ၁:၁၅။

^၇ ငါ ဒံ ယေ လ တစ် ဦး တည်း သာ နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မြင် ရ ၏။ ငါ နှင့် အ တူ ရှိ သော သူ တို့ မူ ကား နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မ မြင် ရ သော် လည်း အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ပြီး ထွက် ပြေး ပုန်း အောင်း ကြ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ တစ် ယောက် တည်း ကျန် ရစ် ပြီး ထိတ် လန့် ဖွယ် နိ မိတ် အာ ရုံ ကို မြင် ရ ၍ ခွန် အား များ မ ရှိ တော့ ချေ။ ငါ့ မျက် နှာ သည် လူ သေ မျက် နှာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ ခွန် အား ကုန် ခန်း လေ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ထို သူ ပြော သော စ ကား သံ ကို ကြား ရ ၏။ ထို သူ ပြော သော စ ကား ကို နား ထောင် နေ စဉ် ငါ သည် သ တိ လစ် ၍ မှောက် လျက် လဲ ကျ သွား ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ လက် တစ် ဖက် သည် ငါ့ ကို တို့ ၍ ငါ့ ဒူး နှင့် လက် ကို လည်း ကိုင် လှုပ် ၏။ ^၁၁ ထို သူ က “နှစ် သက် မြတ် နိုး ခြင်း ခံ ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ ငါ ပြော သော စ ကား ကို ဆင် ခြင် သုံး သပ် လော့။ ထ ၍ ရပ် လော့။ ငါ သည် သင့် ထံ သို့ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ငါ့ အား ဤ စ ကား ကို ပြော ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် ရီ လျက် ရပ် လေ ၏။

^၁၂ တစ် ဖန် သူ က “ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ ၍ နား လည် လို သော ဆန္ဒ ရှိ သည့် ပ ထ မ ဆုံး နေ့ မှ စ ၍ သင့် စ ကား ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။ သင့် စ ကား ကြောင့် ငါ ရောက် လာ ရ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၁၃ ပါး ရှား နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် တိုင် တိုင် ငါ့ ကို ဆီး တား နှောင့် ယှက် ခဲ့ ၏။ ငါ့ ကို ပါး ရှား ဘု ရင် တို့ ထံ ၌ ထား ခဲ့ သော ကြောင့် အ ထွတ် အ မြတ် မင်း စု ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော မိက္ခေ လ သည် ငါ့ ကို လာ ရောက် ကူ ညီ ခဲ့ ရ ၏။ ^၁၄ ဤ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် သည် နောင် လာ မည့် နေ့ ရက် များ နှင့် ဆိုင် သည် ဖြစ် ၍ ထို နေ့ ရက် များ တွင် သင့် လူ မျိုး ၌ ဖြစ် ပျက် မည့် အ ရာ တို့ ကို ကြား ပြော ရန် ငါ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို သူ သည် ငါ့ အား ထို သို့ သော စ ကား များ ကို ပြော ဆို သော အ ခါ ငါ သည် မြေ ကြီး ကို စိုက် ကြည့် ၍ နှုတ် ဆွံ့ အ သွား ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ လူ သဏ္ဌာန် နှင့် တူ သော သူ က ငါ့ နှုတ် ခမ်း ကို တို့ ၏။ ငါ လည်း နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ ငါ့ ရှေ့ ၌ ရပ် နေ သော သူ အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ဤ နိ မိတ် အာ ရုံ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် ပြင်း ထန် သော ဝေ ဒ နာ ကို ခံ စား ရ ၍ ခွန် အား လည်း ကုန် ခန်း ပါ ပြီ။ ^၁၇ သ ခင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် သ ခင် နှင့် မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် မည် နည်း။ ယ ခု ပင် အ ကျွန်ုပ် ၌ ခွန် အား မ ရှိ တော့ ပါ။ ထွက် သက် ဝင် သက် လည်း မ ကျန် တော့ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ လူ ပုံ သဏ္ဌာန် နှင့် တူ သော သူ သည် ငါ့ ကို နောက် တစ် ခါ တို့ ၍ ခွန် အား ဖြည့် ပေး ၏။ ^၁၉ သူ က ငါ့ အား “အို နှစ် သက် မြတ် နိုး ခြင်း ခံ ရ သူ၊ မ ကြောက် နှင့်။ ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ ပါ စေ။ အား ယူ လော့၊ အား ယူ လော့” ဟု ဆို လျှင် ငါ သည် ခွန် အား ပြည့် လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ။ သ ခင့် စ ကား ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် အား ရှိ သွား ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၂၀ ထို သူ က လည်း “သင့် ထံ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ ရောက် လာ ရ သည် ကို သင် သိ သ လော။ ယ ခု ငါ သည် ပါး ရှား နိုင် ငံ စောင့် မင်း နှင့် စစ် တိုက် ရန် ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သွား ပြီး နောက် ဂ ရိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၂၁ ယ ခု သမ္မာ တ ရား ကျမ်း တွင် ရေး ထား သော အ ရာ တို့ ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်။ ထို သူ တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် ရာ တွင် သင် တို့ ၏ မင်း မိက္ခေ လ မှ တစ် ပါး ငါ့ ကို ကူ ညီ မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။

10

¹ In the third year of Cyrus king of Persia a message was revealed to Daniel, whose name was called Belteshazzar; and the message was true, even a great warfare. He understood the message, and had understanding of the vision.

² In those days I, Daniel, was mourning three whole weeks. ³ I ate no pleasant food. No meat or wine came into my mouth. I didn’t anoint myself at all, until three whole weeks were fulfilled.

⁴ In the twenty-fourth day of the first month, as I was by the side of the great river, which is Hiddekel, or, Tigris River ⁵ I lifted up my eyes and looked, and behold, there was a man clothed in linen, whose waist was adorned with pure gold of Uphaz. ⁶ His body also was like beryl, and his face as the appearance of lightning, and his eyes as flaming torches. His arms and his feet were like burnished bronze. The voice of his words was like the voice of a multitude.

⁷ I, Daniel, alone saw the vision, for the men who were with me didn’t see the vision, but a great quaking fell on them, and they fled to hide themselves. ⁸ So I was left alone and saw this great vision. No strength remained in me; for my face grew deathly pale, and I retained no strength. ⁹ Yet I heard the voice of his words. When I heard the voice of his words, then I fell into a deep sleep on my face, with my face toward the ground.

¹⁰ Behold, a hand touched me, which set me on my knees and on the palms of my hands. ¹¹ He said to me, “Daniel, you greatly beloved man, understand the words that I speak to you, and stand upright, for I have been sent to you, now.” When he had spoken this word to me, I stood trembling.

¹² Then he said to me, “Don’t be afraid, Daniel; for from the first day that you set your heart to understand, and to humble yourself before your God, your words were heard. I have come for your words’ sake. ¹³ But the prince of the kingdom of Persia withstood me twenty-one days; but, behold, Michael, one of the chief princes, came to help me because I remained there with the kings of Persia. ¹⁴ Now I have come to make you understand what will happen to your people in the latter days, for the vision is yet for many days.”

¹⁵ When he had spoken these words to me, I set my face toward the ground and was mute. ¹⁶ Behold, one in the likeness of the sons of men touched my lips. Then I opened my mouth, and spoke and said to him who stood before me, “My lord, by reason of the vision my sorrows have overtaken me, and I retain no strength. ¹⁷ For how can the servant of this my lord talk with this my lord? For as for me, immediately there remained no strength in me. There was no breath left in me.”

¹⁸ Then one like the appearance of a man touched me again, and he strengthened me. ¹⁹ He said, “Greatly beloved man, don’t be afraid. Peace be to you. Be strong. Yes, be strong.” When he spoke to me, I was strengthened, and said, “Let my lord speak, for you have strengthened me.”

²⁰ Then he said, “Do you know why I have come to you? Now I will return to fight with the prince of Persia. When I go out, behold, the prince of Greece will come. ²¹ But I will tell you that which is inscribed in the writing of truth. There is no one who holds with me against these but Michael your prince.