၈

^၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ဝင် ၍ ‘ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ ကို ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂ သူ တို့ ကို လွှတ် ပေး ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျှင် ငါ သည် သင့် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို ဖား များ ဖြင့် ဒဏ် ခတ် မည်။ ^၃ နိုင်း မြစ် သည် ဖား များ နှင့် ပြည့် နှက် လိမ့် မည်။ ထို ဖား များ သည် တက် လာ ၍ သင် ၏ နန်း တော်၊ သင် အိပ် သော အ ခန်း နှင့် သ လွန် ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင့် အ မှု ထမ်း တို့ ၏ အိမ် နှင့် သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ မီး ဖို များ နှင့် မုန့် နယ် ခွက် များ ထဲ သို့ လည်း ကောင်း ဝင် ကြ လိမ့် မည်။ ^၄ ထို့ ပြင် ဖား များ သည် သင် မှ စ ၍ သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ အ မှု ထမ်း ရှိ သ မျှ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း တက် ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “‘မြစ် များ၊ ချောင်း များ၊ ရေ အိုင် များ ပေါ် သို့ သင့် လက် ဖြင့် တောင် ဝှေး ကို ဆန့် ၍ ဖား များ ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် လျှောက် တက် လာ စေ လော့’ ဟူ ၍ အာ ရုန် အား ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် အာ ရုန် သည် မိ မိ လက် ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၏ ရေ များ ‌ပေါ် သို့ ဆန့် သ ဖြင့် ဖား များ တက် လာ ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ကို ဖုံး လွှမ်း လေ ၏။ ^၇ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝိဇ္ဇာ အ တတ် များ အား ဖြင့် ထို နည်း တူ ပြု ၍ ဖား များ ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် လျှောက် သို့ တက် လာ စေ ကြ ၏။

^၈ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ခေါ် ၍ “ငါ နှင့် ငါ ၏ လူ တို့ ထံ မှ ဖား များ ကို ဖယ် ရှား ပေး မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လော့။ သို့ ပြု လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အစ္စ ရေး လူ တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ မော ရှေ က လည်း ဖာ ရော မင်း ကြီး အား “ဖား များ ကို အ ရှင့် ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် နန်း ဆောင် များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း သုတ် သင် ဖယ် ရှား ၍ နိုင်း မြစ် ၌ သာ ကျန် ရှိ စေ ရန် အ ရှင် နှင့် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း များ၊ အ ရှင့် လူ များ အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ဆု တောင်း ရ မည့် အ ချိန် ကို သတ် မှတ် ပေး ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး က “မ နက် ဖြန်” ဟု ဆို လျှင် မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တူ သော ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း အ ရှင် သိ မြင် စေ ရန် အ ရှင် ၏ စ ကား အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၁၁ ဖား များ သည် အ ရှင့် ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် နန်း ဆောင် များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း များ နှင့် အ ရှင့် လူ များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း ထွက် သွား ၍ နိုင်း မြစ် ၌ သာ ကျန် ရှိ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး အ ပေါ် ၌ ဖား များ ကျ ရောက် စေ တော် မူ သော အ မှု ကြောင့် မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ပြု သ ဖြင့် ဖား များ သည် အိမ် များ၊ ခြံ ဝင်း များ၊ လယ် များ ထဲ ၌ သေ ကြ ကုန် ၏။ ^၁၄ ဖား သေ ကောင် တို့ ကို အ ပုံ လိုက် အ ပုံ လိုက် စု ပုံ ထား ကြ သ ဖြင့် တစ် ပြည် လုံး အ ပုပ် နံ့ ထွက် လေ ၏။ ^၁၅ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် သက် သာ ရာ ရ ကြောင်း ကို သိ မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ခိုင် မာ လျက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၁၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “‘တောင် ဝှေး ကို ဆန့် ၍ မြေ မှုန့် ကို ရိုက် လော့။ ထို အ ခါ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မြေ မှုန့် တို့ သည် မှက် ကောင် များ ဖြစ် သွား လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ အာ ရုန် အား ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ သူ တို့ သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ အာ ရုန် သည် မိ မိ လက် ကို ဆန့် ၍ တောင် ဝှေး ဖြင့် မြေ မှုန့် ကို ရိုက် လျှင် အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မြေ မှုန့် ရှိ သ မျှ သည် မှက် ကောင် များ ဖြစ် လေ ၏။ ထို မှက် ကောင် များ သည် လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် တွယ် ကပ် လေ ၏။

^၁၈ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝိဇ္ဇာ အ တတ် များ အား ဖြင့် မှက် ကောင် များ ဖြစ် လာ စေ ရန် ထို နည်း တူ ပြု ကြ သော် လည်း သူ တို့ မ တတ် နိုင် ကြ။ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် ၌ မှက် ကောင် များ တွယ် ကပ် လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ က ဖာ ရော မင်း ကြီး အား “ဤ အ မှု သည် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သော အ မှု တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဘု ရား သ ခင် ၏ လက် ချောင်း’။ ဖြစ် ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် သူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ရေ ဆိပ် သို့ သွား မည့် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် ‘ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂၁ အ ကယ် ၍ သင် သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် လျှင် ငါ သည် သင် မှ စ ၍ သင် ၏ အ မှု ထမ်း များ နှင့် သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ နန်း ဆောင် ထဲ သို့ လည်း ကောင်း ယင် ရဲ တို့ ကို စေ လွှတ် မည်။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ အိမ် များ နှင့် သူ တို့ နေ ထိုင် သော မြေ သည် လ ည်း ယင် ရဲ တို့ နှင့် ပြည့် နှက် လိမ့် မည်။ ^၂၂ ငါ သည် ထို နေ့ ၌ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် နေ ထိုင် ရာ ဂေါ ရှင် အ ရပ် ကို သီး သန့် ခွဲ ထား မည်။ ဤ ပြည် တွင် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် စေ ရန် ထို အ ရပ် ၌ ယင် ရဲ တို့ မ ရှိ စေ ရ။ ^၂၃ ငါ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် နှင့် သင် ၏ လူ မျိုး ကြား တွင် ခြား နား မှု ရှိ စေ မည်။ ဤ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ သည် မ နက် ဖြန် ၌ ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ကြောင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ တိုင်း ပြု တော် မူ သ ဖြင့် မြောက် များ စွာ သော ယင် ရဲ တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် မှ စ ၍ သူ့ အ မှု ထမ်း တို့ ၏ အိမ် များ နှင့် အီ ဂျစ် ပြည် အ နှံ့ ဝင် ‌ရောက် ကြ ၏။ ယင် ရဲ များ ကြောင့် တစ် ပြည် လုံး ပျက် စီး လေ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ် ၍ “သွား ကြ လော့။ ဤ ပြည် ၌ သာ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် အား ယဇ် ပူ ဇော် ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ သို့ သော် မော ရှေ က “ဤ သို့ မ ပြု သင့် ပါ။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် သည် ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ သော အ ရာ ကို သူ တို့ မျက် မှောက် ၌ ပူ ဇော် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် ကြ လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သုံး ရက် ခ ရီး အ ကွာ အ ဝေး ရှိ သော တော ကန္တာ ရ သို့ သွား ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၈ ဖာ ရော မင်း ကြီး က လည်း “တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် သင် တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်။ သို့ ရာ တွင် ဝေး ဝေး မ သွား ရ။ ငါ့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ မှ ထွက် သွား ၍ မ နက် ဖြန် ၌ ယင် ရဲ တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သူ ၏ လူ များ ထံ မှ ထွက် သွား မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပါ မည်။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ ခြင်း ဖြင့် ထပ် ၍ မ လှည့် စား ပါ နှင့်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၃၀ မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ပြု သ ဖြင့် ယင် ရဲ များ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သူ ၏ လူ များ ထံ မှ တစ် ကောင် မျှ မ ကျန် ထွက် သွား လေ ၏။ ^၃၂ သို့ ရာ တွင် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် ဤ တစ် ကြိမ် ၌ လည်း စိတ် နှ လုံး ခိုင် မာ ပြန် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

8

¹ Yahweh spoke to Moses, “Go in to Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh says, “Let my people go, that they may serve me. ² If you refuse to let them go, behold, I will plague all your borders with frogs. ³ The river will swarm with frogs, which will go up and come into your house, and into your bedroom, and on your bed, and into the house of your servants, and on your people, and into your ovens, and into your kneading troughs. ⁴ The frogs shall come up both on you, and on your people, and on all your servants.” ’ ”

⁵ Yahweh said to Moses, “Tell Aaron, ‘Stretch out your hand with your rod over the rivers, over the streams, and over the pools, and cause frogs to come up on the land of Egypt.’ ” ⁶ Aaron stretched out his hand over the waters of Egypt; and the frogs came up, and covered the land of Egypt. ⁷ The magicians did the same thing with their enchantments, and brought up frogs on the land of Egypt.

⁸ Then Pharaoh called for Moses and Aaron, and said, “Entreat Yahweh, that he take away the frogs from me and from my people; and I will let the people go, that they may sacrifice to Yahweh.” ⁹ Moses said to Pharaoh, “I give you the honor of setting the time that I should pray for you, and for your servants, and for your people, that the frogs be destroyed from you and your houses, and remain in the river only.” ¹⁰ Pharaoh said, “Tomorrow.” Moses said, “Let it be according to your word, that you may know that there is no one like Yahweh our God. ¹¹ The frogs shall depart from you, and from your houses, and from your servants, and from your people. They shall remain in the river only.”

¹² Moses and Aaron went out from Pharaoh, and Moses cried to Yahweh concerning the frogs which he had brought on Pharaoh. ¹³ Yahweh did according to the word of Moses, and the frogs died out of the houses, out of the courts, and out of the fields. ¹⁴ They gathered them together in heaps, and the land stank. ¹⁵ But when Pharaoh saw that there was a respite, he hardened his heart, and didn’t listen to them, as Yahweh had spoken.

¹⁶ Yahweh said to Moses, “Tell Aaron, ‘Stretch out your rod, and strike the dust of the earth, that it may become lice throughout all the land of Egypt.’ ” ¹⁷ They did so; and Aaron stretched out his hand with his rod, and struck the dust of the earth, and there were lice on man, and on animal; all the dust of the earth became lice throughout all the land of Egypt.

¹⁸ The magicians tried with their enchantments to produce lice, but they couldn’t. There were lice on man, and on animal. ¹⁹ Then the magicians said to Pharaoh, “This is God’s finger;” but Pharaoh’s heart was hardened, and he didn’t listen to them, as Yahweh had spoken.

²⁰ Yahweh said to Moses, “Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh; behold, he comes out to the water; and tell him, ‘This is what Yahweh says, “Let my people go, that they may serve me. ²¹ Else, if you will not let my people go, behold, I will send swarms of flies on you, and on your servants, and on your people, and into your houses. The houses of the Egyptians shall be full of swarms of flies, and also the ground they are on. ²² I will set apart in that day the land of Goshen, in which my people dwell, that no swarms of flies shall be there, to the end you may know that I am Yahweh on the earth. ²³ I will put a division between my people and your people. This sign shall happen by tomorrow.” ’ ” ²⁴ Yahweh did so; and there came grievous swarms of flies into the house of Pharaoh, and into his servants’ houses. In all the land of Egypt the land was corrupted by reason of the swarms of flies.

²⁵ Pharaoh called for Moses and for Aaron, and said, “Go, sacrifice to your God in the land!” ²⁶ Moses said, “It isn’t appropriate to do so; for we shall sacrifice the abomination of the Egyptians to Yahweh our God. Behold, if we sacrifice the abomination of the Egyptians before their eyes, won’t they stone us? ²⁷ We will go three days’ journey into the wilderness, and sacrifice to Yahweh our God, as he shall command us.”

²⁸ Pharaoh said, “I will let you go, that you may sacrifice to Yahweh your God in the wilderness, only you shall not go very far away. Pray for me.” ²⁹ Moses said, “Behold, I am going out from you. I will pray to Yahweh that the swarms of flies may depart from Pharaoh, from his servants, and from his people, tomorrow; only don’t let Pharaoh deal deceitfully any more in not letting the people go to sacrifice to Yahweh.”

³⁰ Moses went out from Pharaoh, and prayed to Yahweh. ³¹ Yahweh did according to the word of Moses, and he removed the swarms of flies from Pharaoh, from his servants, and from his people. There remained not one. ³² Pharaoh hardened his heart this time also, and he didn’t let the people go.

၈

^၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ဝင် ၍ ‘ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ ကို ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂ သူ တို့ ကို လွှတ် ပေး ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျှင် ငါ သည် သင့် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို ဖား များ ဖြင့် ဒဏ် ခတ် မည်။ ^၃ နိုင်း မြစ် သည် ဖား များ နှင့် ပြည့် နှက် လိမ့် မည်။ ထို ဖား များ သည် တက် လာ ၍ သင် ၏ နန်း တော်၊ သင် အိပ် သော အ ခန်း နှင့် သ လွန် ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင့် အ မှု ထမ်း တို့ ၏ အိမ် နှင့် သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ မီး ဖို များ နှင့် မုန့် နယ် ခွက် များ ထဲ သို့ လည်း ကောင်း ဝင် ကြ လိမ့် မည်။ ^၄ ထို့ ပြင် ဖား များ သည် သင် မှ စ ၍ သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ အ မှု ထမ်း ရှိ သ မျှ ပေါ် သို့ လည်း‌ ကောင်း တက် ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “‘မြစ် များ၊ ချောင်း များ၊ ရေ အိုင် များ ပေါ် သို့ သင့် လက် ဖြင့် တောင် ဝှေး ကို ဆန့် ၍ ဖား များ ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် လျှောက် တက် လာ စေ လော့’ ဟူ ၍ အာ ရုန် အား ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် အာ ရုန် သည် မိ မိ လက် ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၏ ရေ များ ‌ပေါ် သို့ ဆန့် သ ဖြင့် ဖား များ တက် လာ ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ကို ဖုံး လွှမ်း လေ ၏။ ^၇ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝိဇ္ဇာ အ တတ် များ အား ဖြင့် ထို နည်း တူ ပြု ၍ ဖား များ ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် လျှောက် သို့ တက် လာ စေ ကြ ၏။

^၈ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ခေါ် ၍ “ငါ နှင့် ငါ ၏ လူ တို့ ထံ မှ ဖား များ ကို ဖယ် ရှား ပေး မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လော့။ သို့ ပြု လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အစ္စ ရေး လူ တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ မော ရှေ က လည်း ဖာ ရော မင်း ကြီး အား “ဖား များ ကို အ ရှင့် ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် နန်း ဆောင် များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း သုတ် သင် ဖယ် ရှား ၍ နိုင်း မြစ် ၌ သာ ကျန် ရှိ စေ ရန် အ ရှင် နှင့် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း များ၊ အ ရှင့် လူ များ အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ဆု တောင်း ရ မည့် အ ချိန် ကို သတ် မှတ် ပေး ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး က “မ နက် ဖြန်” ဟု ဆို လျှင် မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တူ သော ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း အ ရှင် သိ မြင် စေ ရန် အ ရှင် ၏ စ ကား အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၁၁ ဖား များ သည် အ ရှင့် ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် နန်း ဆောင် များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း၊ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း များ နှင့် အ ရှင့် လူ များ ထဲ မှ လည်း ကောင်း ထွက် သွား ၍ နိုင်း မြစ် ၌ သာ ကျန် ရှိ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး အ ပေါ် ၌ ဖား များ ကျ ရောက် စေ တော် မူ သော အ မှု ကြောင့် မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ပြု သ ဖြင့် ဖား များ သည် အိမ် များ၊ ခြံ ဝင်း များ၊ လယ် များ ထဲ ၌ သေ ကြ ကုန် ၏။ ^၁၄ ဖား သေ ကောင် တို့ ကို အ ပုံ လိုက် အ ပုံ လိုက် စု ပုံ ထား ကြ သ ဖြင့် တစ် ပြည် လုံး အ ပုပ် နံ့ ထွက် လေ ၏။ ^၁၅ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် သက် သာ ရာ ရ ကြောင်း ကို သိ မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ခိုင် မာ လျက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၁၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “‘တောင် ဝှေး ကို ဆန့် ၍ မြေ မှုန့် ကို ရိုက် လော့။ ထို အ ခါ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မြေ မှုန့် တို့ သည် မှက် ကောင် များ ဖြစ် သွား လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ အာ ရုန် အား ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ သူ တို့ သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ အာ ရုန် သည် မိ မိ လက် ကို ဆန့် ၍ တောင် ဝှေး ဖြင့် မြေ မှုန့် ကို ရိုက် လျှင် အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မြေ မှုန့် ရှိ သ မျှ သည် မှက် ကောင် များ ဖြစ် လေ ၏။ ထို မှက် ကောင် များ သည် လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် တွယ် ကပ် လေ ၏။

^၁၈ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝိဇ္ဇာ အ တတ် များ အား ဖြင့် မှက် ကောင် များ ဖြစ် လာ စေ ရန် ထို နည်း တူ ပြု ကြ သော် လည်း သူ တို့ မ တတ် နိုင် ကြ။ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် ၌ မှက် ကောင် များ တွယ် ကပ် လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ က ဖာ ရော မင်း ကြီး အား “ဤ အ မှု သည် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သော အ မှု တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဘု ရား သ ခင် ၏ လက် ချောင်း’။ ဖြစ် ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် သူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ရေ ဆိပ် သို့ သွား မည့် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် ‘ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂၁ အ ကယ် ၍ သင် သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် လျှင် ငါ သည် သင် မှ စ ၍ သင် ၏ အ မှု ထမ်း များ နှင့် သင် ၏ လူ များ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ နန်း ဆောင် ထဲ သို့ လည်း ကောင်း ယင် ရဲ တို့ ကို စေ လွှတ် မည်။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ အိမ် များ နှင့် သူ တို့ နေ ထိုင် သော မြေ သည် လ ည်း ယင် ရဲ တို့ နှင့် ပြည့် နှက် လိမ့် မည်။ ^၂၂ ငါ သည် ထို နေ့ ၌ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် နေ ထိုင် ရာ ဂေါ ရှင် အ ရပ် ကို သီး သန့် ခွဲ ထား မည်။ ဤ ပြည် တွင် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် စေ ရန် ထို အ ရပ် ၌ ယင် ရဲ တို့ မ ရှိ စေ ရ။ ^၂၃ ငါ သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် နှင့် သင် ၏ လူ မျိုး ကြား တွင် ခြား နား မှု ရှိ စေ မည်။ ဤ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ သည် မ နက် ဖြန် ၌ ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ကြောင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ တိုင်း ပြု တော် မူ သ ဖြင့် မြောက် များ စွာ သော ယင် ရဲ တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် မှ စ ၍ သူ့ အ မှု ထမ်း တို့ ၏ အိမ် များ နှင့် အီ ဂျစ် ပြည် အ နှံ့ ဝင် ‌ရောက် ကြ ၏။ ယင် ရဲ များ ကြောင့် တစ် ပြည် လုံး ပျက် စီး လေ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ် ၍ “သွား ကြ လော့။ ဤ ပြည် ၌ သာ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် အား ယဇ် ပူ ဇော် ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ သို့ သော် မော ရှေ က “ဤ သို့ မ ပြု သင့် ပါ။ အ ကြောင်း မူ ကား အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် သည် ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ သော အ ရာ ကို သူ တို့ မျက် မှောက် ၌ ပူ ဇော် လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် ကြ လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သုံး ရက် ခ ရီး အ ကွာ အ ဝေး ရှိ သော တော ကန္တာ ရ သို့ သွား ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၈ ဖာ ရော မင်း ကြီး က လည်း “တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် သင် တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်။ သို့ ရာ တွင် ဝေး ဝေး မ သွား ရ။ ငါ့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ကြ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ မှ ထွက် သွား ၍ မ နက် ဖြန် ၌ ယင် ရဲ တို့ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သူ ၏ လူ များ ထံ မှ ထွက် သွား မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပါ မည်။ သို့ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ ခြင်း ဖြင့် ထပ် ၍ မ လှည့် စား ပါ နှင့်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၃၀ မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ တောင်း လျှောက် သည့် အ တိုင်း ပြု သ ဖြင့် ယင် ရဲ များ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သူ ၏ လူ များ ထံ မှ တစ် ကောင် မျှ မ ကျန် ထွက် သွား လေ ၏။ ^၃၂ သို့ ရာ တွင် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် ဤ တစ် ကြိမ် ၌ လည်း စိတ် နှ လုံး ခိုင် မာ ပြန် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

8

¹ Yahweh spoke to Moses, “Go in to Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh says, “Let my people go, that they may serve me. ² If you refuse to let them go, behold, I will plague all your borders with frogs. ³ The river will swarm with frogs, which will go up and come into your house, and into your bedroom, and on your bed, and into the house of your servants, and on your people, and into your ovens, and into your kneading troughs. ⁴ The frogs shall come up both on you, and on your people, and on all your servants.” ’ ”

⁵ Yahweh said to Moses, “Tell Aaron, ‘Stretch out your hand with your rod over the rivers, over the streams, and over the pools, and cause frogs to come up on the land of Egypt.’ ” ⁶ Aaron stretched out his hand over the waters of Egypt; and the frogs came up, and covered the land of Egypt. ⁷ The magicians did the same thing with their enchantments, and brought up frogs on the land of Egypt.

⁸ Then Pharaoh called for Moses and Aaron, and said, “Entreat Yahweh, that he take away the frogs from me and from my people; and I will let the people go, that they may sacrifice to Yahweh.” ⁹ Moses said to Pharaoh, “I give you the honor of setting the time that I should pray for you, and for your servants, and for your people, that the frogs be destroyed from you and your houses, and remain in the river only.” ¹⁰ Pharaoh said, “Tomorrow.” Moses said, “Let it be according to your word, that you may know that there is no one like Yahweh our God. ¹¹ The frogs shall depart from you, and from your houses, and from your servants, and from your people. They shall remain in the river only.”

¹² Moses and Aaron went out from Pharaoh, and Moses cried to Yahweh concerning the frogs which he had brought on Pharaoh. ¹³ Yahweh did according to the word of Moses, and the frogs died out of the houses, out of the courts, and out of the fields. ¹⁴ They gathered them together in heaps, and the land stank. ¹⁵ But when Pharaoh saw that there was a respite, he hardened his heart, and didn’t listen to them, as Yahweh had spoken.

¹⁶ Yahweh said to Moses, “Tell Aaron, ‘Stretch out your rod, and strike the dust of the earth, that it may become lice throughout all the land of Egypt.’ ” ¹⁷ They did so; and Aaron stretched out his hand with his rod, and struck the dust of the earth, and there were lice on man, and on animal; all the dust of the earth became lice throughout all the land of Egypt.

¹⁸ The magicians tried with their enchantments to produce lice, but they couldn’t. There were lice on man, and on animal. ¹⁹ Then the magicians said to Pharaoh, “This is God’s finger;” but Pharaoh’s heart was hardened, and he didn’t listen to them, as Yahweh had spoken.

²⁰ Yahweh said to Moses, “Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh; behold, he comes out to the water; and tell him, ‘This is what Yahweh says, “Let my people go, that they may serve me. ²¹ Else, if you will not let my people go, behold, I will send swarms of flies on you, and on your servants, and on your people, and into your houses. The houses of the Egyptians shall be full of swarms of flies, and also the ground they are on. ²² I will set apart in that day the land of Goshen, in which my people dwell, that no swarms of flies shall be there, to the end you may know that I am Yahweh on the earth. ²³ I will put a division between my people and your people. This sign shall happen by tomorrow.” ’ ” ²⁴ Yahweh did so; and there came grievous swarms of flies into the house of Pharaoh, and into his servants’ houses. In all the land of Egypt the land was corrupted by reason of the swarms of flies.

²⁵ Pharaoh called for Moses and for Aaron, and said, “Go, sacrifice to your God in the land!” ²⁶ Moses said, “It isn’t appropriate to do so; for we shall sacrifice the abomination of the Egyptians to Yahweh our God. Behold, if we sacrifice the abomination of the Egyptians before their eyes, won’t they stone us? ²⁷ We will go three days’ journey into the wilderness, and sacrifice to Yahweh our God, as he shall command us.”

²⁸ Pharaoh said, “I will let you go, that you may sacrifice to Yahweh your God in the wilderness, only you shall not go very far away. Pray for me.” ²⁹ Moses said, “Behold, I am going out from you. I will pray to Yahweh that the swarms of flies may depart from Pharaoh, from his servants, and from his people, tomorrow; only don’t let Pharaoh deal deceitfully any more in not letting the people go to sacrifice to Yahweh.”

³⁰ Moses went out from Pharaoh, and prayed to Yahweh. ³¹ Yahweh did according to the word of Moses, and he removed the swarms of flies from Pharaoh, from his servants, and from his people. There remained not one. ³² Pharaoh hardened his heart this time also, and he didn’t let the people go.