၁၆

^၁ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် ဧ လိမ် အ ရပ် မှ ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ လ၊ တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ ၌ ဧ လိမ် အ ရပ် နှင့် သိ နာ တောင် ကြား ရှိ သိန် တော ကန္တာ ရ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၂ ထို တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ အစ္စ ရေး အ မျို သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ထံ ညည်း ညူ ကြ ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “ငါ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် တွင် အ သား ဟင်း အိုး ဘေး ၌ ထိုင် ၍ မုန့် ကို ဝ စွာ စား လျက် နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ဖြင့် ငါ တို့ သေ ရ လျှင် ကောင်း ၏။ ယ ခု မူ ကား သင် တို့ သည် ဤ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ ကို ငတ် မွတ် ၍ သေ စေ ရန် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ကြ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ငါ သည် သင် တို့ အ တွက် မုန့် ကို မိုး ကောင်း ကင် မှ ရွာ ကျ စေ မည်။ ထွ ၁၆:၁၅။ ယော ၆:၃၁။ လူ တို့ သည် ထွက် ၍ တစ် နေ့ စာ တစ် နေ့ ကောက် ယူ ကြ ရ မည်။ ဤ သို့ သော အား ဖြင့် ငါ ၏ တ ရား တော် အ တိုင်း သူ တို့ လိုက် လျှောက် မည်၊ မ လိုက် လျှောက် မည် ကို ငါ စမ်း သပ် မည်။ ^၅ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ၌ နေ့ စဉ် ထက် နှစ် ဆ ကောက် ၍ ယူ ဆောင် လာ ပြီး ပြင် ဆင် ထား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် က အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ကြောင်း ကို နေ ဝင် ချိန် ၌ သင် တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၇ နံ နက် အ ချိန် ၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ကို သင် တို့ တွေ့ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ ထံ သင် တို့ ညည်း ညူ ရ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၈ တစ် ဖန် မော ရှေ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နေ ဝင် ချိန် ၌ သင် တို့ စား စ ရာ အ သား ကို လည်း ကောင်း၊ နံ နက် အ ချိန် ၌ လုံ လောက် သော မုန့် ကို လည်း ကောင်း ပေး တော် မူ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သင် တို့ ညည်း ညူ ၍ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ နည်း။ သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ သည် ငါ တို့ ကို ဆန့် ကျင် သည် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် နေ ခြင်း ပင် ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၉ အာ ရုန် ကို လည်း မော ရှေ က “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား ‘သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ ဖြစ် ၍ ရှေ့ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ အာ ရုန် သည် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား ဆင့် ဆို စဉ် သူ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် သော အ ခါ မိုး တိမ် ထဲ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ထင် ရှား နေ သည် ကို မြင် ရ ကြ လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၁၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ကြား ပြီ။ သူ တို့ အား ‘သင် တို့ သည် နေ ဝင် ချိန် ၌ အ သား ကို စား ရ ၍ နံ နက် အ ချိန် ၌ မုန့် ဖြင့် ဝ လင် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ နေ ဝင် ချိန် ၌ ငုံး တို့ သည် တက် လာ ၍ တပ် စ ခန်း ကို ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ၌ လည်း တပ် စ ခန်း ပတ် ပတ် လည် တွင် နှင်း ကျ လေ ၏။

^၁၄ နှင်း ကွဲ ပြီး မှ တော ကန္တာ ရ ၏ မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် မြေ ပေါ် မှ သေး ငယ် သော နှင်း ခဲ သ ဖွယ် အ ချပ် အ လွှာ က လေး များ ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၁၅ ထို အ ရာ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ တွေ့ မြင် သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် သည် ကို မ သိ သော ကြောင့် “မည် သည့် အ ရာ နည်း” ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ က “ဤ အ ရာ သည် သင် တို့ စား ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော မုန့် ဖြစ် ၏။ ထွ ၁၆:၄။ ယော ၆:၃၁။ ^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် ကောက် ယူ ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ လူ အ ရေ အ တွက် အ လိုက် မိ မိ တဲ ၌ ရှိ သော သူ တစ် ဦး စီ အ တွက် တစ် ယောက် တစ် ဩ မဲ ၂.၂ လီ တာ။ စီ ယူ ကြ ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ထို သို့ ပြု ၍ အ နည်း အ များ အ လိုက် ကောက် ယူ ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ဩ မဲ ဖြင့် ခြင် တွယ် သော အ ခါ များ များ ရ သော သူ မ ပို၊ နည်း နည်း ရ သော သူ မ လို ချေ။ တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် ကောက် ယူ ကြ ၏။ ^၁၉ မော ရှေ က သူ တို့ အား “ထို မုန့် ကို မည် သူ မျှ နံ နက် တိုင် အောင် မ ကြွင်း ကျန် စေ ရ” ဟု ဆို သော် လည်း၊ ^၂၀ သူ တို့ သည် မော ရှေ ၏ စ ကား ကို နား မ ‌ထောင် ကြ။ လူ အ ချို့ တို့ သည် နံ နက် တိုင် အောင် ချန် ထား သ ဖြင့် ပိုး ထိုး ၍ အ ပုပ် နံ့ ထွက် လေ ၏။ မော ရှေ သည် လည်း သူ တို့ ကို အ မျက် ထွက် လေ ၏။ ^၂၁ သူ တို့ သည် တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် မုန့် ကို နံ နက် တိုင်း ကောက် ယူ ကြ ၏။ နေ ပူ လာ သော အ ခါ ထို မုန့် သည် အ ရည် ပျော် လေ ၏။

^၂၂ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ‌ရောက် သော အ ခါ မုန့် ကို တစ် ယောက် နှစ် ဩ မဲ ၄.၄ လီ တာ။ စီ နှစ် ဆ ကောက် ယူ ကြ ၏။ ထို အ‌ ကြောင်း ကို လူ ထု ခေါင်း ဆောင် အ ပေါင်း တို့ သည် လာ ၍ မော ရှေ အား ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၂၃ မော ရှေ က လည်း “ဤ အ ရာ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် ၏။ မ နက် ဖြန် သည် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ သော နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သန့် ရှင်း သော ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် ၏။ သင် တို့ ဖုတ် မည့် အ ရာ ကို ဖုတ် လော့။ ပြုတ် မည့် အ ရာ ကို ပြုတ် လော့။ ပို သော အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို သင် တို့ အ တွက် ချန် ထား ပြီး နံ နက် တိုင် အောင် သိမ်း ထား လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၂၄ သူ တို့ သည် လည်း မော ရှေ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း နံ နက် တိုင် အောင် ချန် ထား ကြ ရာ အ ပုပ် နံ့ ထွက် ခြင်း လည်း မ ရှိ၊ လောက် တက် ခြင်း လည်း မ ရှိ။ ^၂၅ မော ရှေ က “ချန် ထား သော မုန့် ကို ယ နေ့ စား ကြ လော့။ ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် ၍ ထို မုန့် ကို ယ နေ့ မြေ ပေါ် ၌ တွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၆ သင် တို့ သည် ခြောက် ရက် ပတ် လုံး မုန့် ကို ကောက် ယူ ကြ ရ မည်။ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သော သတ္တ မ နေ့ ၌ မူ ကား ရှိ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၇ သတ္တ မ နေ့ ၌ လူ အ ချို့ တို့ သည် ကောက် ယူ ရန် ထွက် သွား ကြ သော် လည်း ရှာ မ တွေ့ ကြ။ ^၂၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် တို့ သည် ငါ ၏ ပ ညတ် များ နှင့် ငါ ၏ တ ရား များ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ စောင့် ထိန်း ဘဲ နေ ကြ မည် နည်း။ ^၂၉ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား ဥ ပုသ် နေ့ ကို သတ် မှတ် ပေး တော် မူ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ဆဋ္ဌ မ နေ့ ၌ သင် တို့ အား မုန့် ကို နှစ် ရက် စာ ပေး တော် မူ ၏။ လူ တိုင်း မိ မိ နေ ရာ ၌ နေ ကြ လော့။ သတ္တ မ နေ့ ၌ မည် သူ မျှ မိ မိ နေ ရာ မှ မ ထွက် သွား ကြ နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ သို့ ဖြစ် ၍ လူ တို့ သည် သတ္တ မ နေ့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ ၏။

^၃၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထို မုန့် ၏ အ မည် ကို မန္န ဟု ခေါ် ကြ ၏။ နံ နံ စေ့ နှင့် တူ ပြီး အ ဖြူ ရောင် ဖြစ် ၏။ အ ရ သာ ကား ပျား ရည် ပါ သော မုန့် ကြွပ် ပြား နှင့် တူ ၏။

^၃၂ မော ရှေ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လာ သော အ ခါ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ အား ကျွေး မွေး ခဲ့ သော မုန့် ကို သင် တို့ ၏ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် သိ မြင် နိုင် ရန် သူ တို့ အ တွက် ထို မုန့် ကို တစ် ဩ မဲ ၂.၂ လီ တာ။ အ ပြည့် သိမ်း ထား ရ မည်။ ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၃ အာ ရုန် ကို လည်း မော ရှေ က “အိုး တစ် လုံး ကို ယူ လော့။ ထို အ ထဲ ၌ မန္န မုန့် တစ် ဩ မဲ အ ပြည့် ထည့် ပြီး လျှင် သင် တို့ ၏ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် အ တွက် ထိန်း သိမ်း ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထား လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၄ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အာ ရုန် သည် မန္န မုန့် ကို ထိန်း သိမ်း ရန် သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့ တွင် ထား လေ ၏။

^၃၅ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ အ ခြေ ချ နေ ထိုင် မည့် ပြည် သို့ မ ရောက် မ ချင်း အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး မန္န မုန့် ကို စား ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် နယ် နိ မိတ် သို့ မ ရောက် မ ချင်း မန္န မုန့် ကို စား ကြ ၏။ ^၃၆ (တစ် ဩ မဲ ကား တစ် ဧ ဖာ တစ် ဧ ဖာ = ၂၂ လီ တာ။ ၏ ဆယ် ပုံ တစ် ပုံ ဖြစ် ၏။)

16

¹ They took their journey from Elim, and all the congregation of the children of Israel came to the wilderness of Sin, which is between Elim and Sinai, on the fifteenth day of the second month after their departing out of the land of Egypt. ² The whole congregation of the children of Israel murmured against Moses and against Aaron in the wilderness; ³ and the children of Israel said to them, “We wish that we had died by Yahweh’s hand in the land of Egypt, when we sat by the meat pots, when we ate our fill of bread, for you have brought us out into this wilderness to kill this whole assembly with hunger.”

⁴ Then Yahweh said to Moses, “Behold, I will rain bread from the sky for you, and the people shall go out and gather a day’s portion every day, that I may test them, whether they will walk in my law or not. ⁵ It shall come to pass on the sixth day, that they shall prepare that which they bring in, and it shall be twice as much as they gather daily.”

⁶ Moses and Aaron said to all the children of Israel, “At evening, you shall know that Yahweh has brought you out from the land of Egypt. ⁷ In the morning, you shall see Yahweh’s glory; because he hears your murmurings against Yahweh. Who are we, that you murmur against us?” ⁸ Moses said, “Now Yahweh will give you meat to eat in the evening, and in the morning bread to satisfy you, because Yahweh hears your murmurings which you murmur against him. And who are we? Your murmurings are not against us, but against Yahweh.”

⁹ Moses said to Aaron, “Tell all the congregation of the children of Israel, ‘Come close to Yahweh, for he has heard your murmurings.’ ” ¹⁰ As Aaron spoke to the whole congregation of the children of Israel, they looked toward the wilderness, and behold, Yahweh’s glory appeared in the cloud. ¹¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ¹² “I have heard the murmurings of the children of Israel. Speak to them, saying, ‘At evening you shall eat meat, and in the morning you shall be filled with bread. Then you will know that I am Yahweh your God.’ ”

¹³ In the evening, quail came up and covered the camp; and in the morning the dew lay around the camp.

¹⁴ When the dew that lay had gone, behold, on the surface of the wilderness was a small round thing, small as the frost on the ground. ¹⁵ When the children of Israel saw it, they said to one another, “What is it?” For they didn’t know what it was. Moses said to them, “It is the bread which Yahweh has given you to eat. ¹⁶ This is the thing which Yahweh has commanded: ‘Gather of it everyone according to his eating; an omer An ormer is about 2.2 liters or about 2.3 quarts. a head, according to the number of your persons, you shall take it, every man for those who are in his tent.’ ”

¹⁷ The children of Israel did so, and some gathered more, some less. ¹⁸ When they measured it with an omer, he who gathered much had nothing over, and he who gathered little had no lack. They each gathered according to his eating. ¹⁹ Moses said to them, “Let no one leave of it until the morning.” ²⁰ Notwithstanding they didn’t listen to Moses, but some of them left of it until the morning, so it bred worms and became foul; and Moses was angry with them. ²¹ They gathered it morning by morning, everyone according to his eating. When the sun grew hot, it melted.

²² On the sixth day, they gathered twice as much bread, two omers for each one; and all the rulers of the congregation came and told Moses. ²³ He said to them, “This is that which Yahweh has spoken, ‘Tomorrow is a solemn rest, a holy Sabbath to Yahweh. Bake that which you want to bake, and boil that which you want to boil; and all that remains over lay up for yourselves to be kept until the morning.’ ” ²⁴ They laid it up until the morning, as Moses ordered, and it didn’t become foul, and there were no worms in it. ²⁵ Moses said, “Eat that today, for today is a Sabbath to Yahweh. Today you shall not find it in the field. ²⁶ Six days you shall gather it, but on the seventh day is the Sabbath. In it there shall be none.”

²⁷ On the seventh day, some of the people went out to gather, and they found none. ²⁸ Yahweh said to Moses, “How long do you refuse to keep my commandments and my laws? ²⁹ Behold, because Yahweh has given you the Sabbath, therefore he gives you on the sixth day the bread of two days. Everyone stay in his place. Let no one go out of his place on the seventh day.” ³⁰ So the people rested on the seventh day.

³¹ The house of Israel called its name “Manna”, ’Manna’ means ‘What is it?’. and it was like coriander seed, white; and its taste was like wafers with honey.

³² Moses said, “This is the thing which Yahweh has commanded, ‘Let an omer-full of it be kept throughout your generations, that they may see the bread with which I fed you in the wilderness, when I brought you out of the land of Egypt.’ ” ³³ Moses said to Aaron, “Take a pot, and put an omer-full of manna in it, and lay it up before Yahweh, to be kept throughout your generations.” ³⁴ As Yahweh commanded Moses, so Aaron laid it up before the Testimony, to be kept.

³⁵ The children of Israel ate the manna forty years, until they came to an inhabited land. They ate the manna until they came to the borders of the land of Canaan. ³⁶ Now an omer is one tenth of an ephah. 1 ephah is about 22 liters or about 2/3 of a bushel.

၁၆

^၁ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် ဧ လိမ် အ ရပ် မှ ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ လ၊ တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ ၌ ဧ လိမ် အ ရပ် နှင့် သိ နာ တောင် ကြား ရှိ သိန် တော ကန္တာ ရ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၂ ထို တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ အစ္စ ရေး အ မျို သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ထံ ညည်း ညူ ကြ ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “ငါ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် တွင် အ သား ဟင်း အိုး ဘေး ၌ ထိုင် ၍ မုန့် ကို ဝ စွာ စား လျက် နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ဖြင့် ငါ တို့ သေ ရ လျှင် ကောင်း ၏။ ယ ခု မူ ကား သင် တို့ သည် ဤ ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ ကို ငတ် မွတ် ၍ သေ စေ ရန် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ကြ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ငါ သည် သင် တို့ အ တွက် မုန့် ကို မိုး ကောင်း ကင် မှ ရွာ ကျ စေ မည်။ ထွ ၁၆:၁၅။ ယော ၆:၃၁။ လူ တို့ သည် ထွက် ၍ တစ် နေ့ စာ တစ် နေ့ ကောက် ယူ ကြ ရ မည်။ ဤ သို့ သော အား ဖြင့် ငါ ၏ တ ရား တော် အ တိုင်း သူ တို့ လိုက် လျှောက် မည်၊ မ လိုက် လျှောက် မည် ကို ငါ စမ်း သပ် မည်။ ^၅ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ၌ နေ့ စဉ် ထက် နှစ် ဆ ကောက် ၍ ယူ ဆောင် လာ ပြီး ပြင် ဆင် ထား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် က အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ကြောင်း ကို နေ ဝင် ချိန် ၌ သင် တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၇ နံ နက် အ ချိန် ၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ကို သင် တို့ တွေ့ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ ငါ တို့ ထံ သင် တို့ ညည်း ညူ ရ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၈ တစ် ဖန် မော ရှေ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နေ ဝင် ချိန် ၌ သင် တို့ စား စ ရာ အ သား ကို လည်း ကောင်း၊ နံ နက် အ ချိန် ၌ လုံ လောက် သော မုန့် ကို လည်း ကောင်း ပေး တော် မူ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သင် တို့ ညည်း ညူ ၍ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ သည် မည် သူ ဖြစ် ၍ နည်း။ သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ သည် ငါ တို့ ကို ဆန့် ကျင် သည် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် နေ ခြင်း ပင် ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၉ အာ ရုန် ကို လည်း မော ရှေ က “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား ‘သင် တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ ပြီ ဖြစ် ၍ ရှေ့ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ လော့’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ အာ ရုန် သည် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား ဆင့် ဆို စဉ် သူ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် သော အ ခါ မိုး တိမ် ထဲ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘုန်း အ သ‌ ရေ တော် ထင် ရှား နေ သည် ကို မြင် ရ ကြ လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၁၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ကြား ပြီ။ သူ တို့ အား ‘သင် တို့ သည် နေ ဝင် ချိန် ၌ အ သား ကို စား ရ ၍ နံ နက် အ ချိန် ၌ မုန့် ဖြင့် ဝ လင် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ နေ ဝင် ချိန် ၌ ငုံး တို့ သည် တက် လာ ၍ တပ် စ ခန်း ကို ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ နံ နက် အ ချိန် ၌ လည်း တပ် စ ခန်း ပတ် ပတ် လည် တွင် နှင်း ကျ လေ ၏။

^၁၄ နှင်း ကွဲ ပြီး မှ တော ကန္တာ ရ ၏ မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် မြေ ပေါ် မှ သေး ငယ် သော နှင်း ခဲ သ ဖွယ် အ ချပ် အ လွှာ က လေး များ ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၁၅ ထို အ ရာ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ တွေ့ မြင် သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် သည် ကို မ သိ သော ကြောင့် “မည် သည့် အ ရာ နည်း” ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ က “ဤ အ ရာ သည် သင် တို့ စား ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော မုန့် ဖြစ် ၏။ ထွ ၁၆:၄။ ယော ၆:၃၁။ ^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် ကောက် ယူ ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ လူ အ ရေ အ တွက် အ လိုက် မိ မိ တဲ ၌ ရှိ သော သူ တစ် ဦး စီ အ တွက် တစ် ယောက် တစ် ဩ မဲ ၂.၂ လီ တာ။ စီ ယူ ကြ ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ထို သို့ ပြု ၍ အ နည်း အ များ အ လိုက် ကောက် ယူ ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ဩ မဲ ဖြင့် ခြင် တွယ် သော အ ခါ များ များ ရ သော သူ မ ပို၊ နည်း နည်း ရ သော သူ မ လို ချေ။ တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် ကောက် ယူ ကြ ၏။ ^၁၉ မော ရှေ က သူ တို့ အား “ထို မုန့် ကို မည် သူ မျှ နံ နက် တိုင် အောင် မ ကြွင်း ကျန် စေ ရ” ဟု ဆို သော် လည်း၊ ^၂၀ သူ တို့ သည် မော ရှေ ၏ စ ကား ကို နား မ ‌ထောင် ကြ။ လူ အ ချို့ တို့ သည် နံ နက် တိုင် အောင် ချန် ထား သ ဖြင့် ပိုး ထိုး ၍ အ ပုပ် နံ့ ထွက် လေ ၏။ မော ရှေ သည် လည်း သူ တို့ ကို အ မျက် ထွက် လေ ၏။ ^၂၁ သူ တို့ သည် တစ် ဦး စီ စား နိုင် သ လောက် မုန့် ကို နံ နက် တိုင်း ကောက် ယူ ကြ ၏။ နေ ပူ လာ သော အ ခါ ထို မုန့် သည် အ ရည် ပျော် လေ ၏။

^၂၂ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ‌ရောက် သော အ ခါ မုန့် ကို တစ် ယောက် နှစ် ဩ မဲ ၄.၄ လီ တာ။ စီ နှစ် ဆ ကောက် ယူ ကြ ၏။ ထို အ‌ ကြောင်း ကို လူ ထု ခေါင်း ဆောင် အ ပေါင်း တို့ သည် လာ ၍ မော ရှေ အား ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၂၃ မော ရှေ က လည်း “ဤ အ ရာ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် ၏။ မ နက် ဖြန် သည် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ သော နေ့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သန့် ရှင်း သော ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် ၏။ သင် တို့ ဖုတ် မည့် အ ရာ ကို ဖုတ် လော့။ ပြုတ် မည့် အ ရာ ကို ပြုတ် လော့။ ပို သော အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို သင် တို့ အ တွက် ချန် ထား ပြီး နံ နက် တိုင် အောင် သိမ်း ထား လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၂၄ သူ တို့ သည် လည်း မော ရှေ မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း နံ နက် တိုင် အောင် ချန် ထား ကြ ရာ အ ပုပ် နံ့ ထွက် ခြင်း လည်း မ ရှိ၊ လောက် တက် ခြင်း လည်း မ ရှိ။ ^၂၅ မော ရှေ က “ချန် ထား သော မုန့် ကို ယ နေ့ စား ကြ လော့။ ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် ၍ ထို မုန့် ကို ယ နေ့ မြေ ပေါ် ၌ တွေ့ ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၆ သင် တို့ သည် ခြောက် ရက် ပတ် လုံး မုန့် ကို ကောက် ယူ ကြ ရ မည်။ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သော သတ္တ မ နေ့ ၌ မူ ကား ရှိ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၇ သတ္တ မ နေ့ ၌ လူ အ ချို့ တို့ သည် ကောက် ယူ ရန် ထွက် သွား ကြ သော် လည်း ရှာ မ တွေ့ ကြ။ ^၂၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် တို့ သည် ငါ ၏ ပ ညတ် များ နှင့် ငါ ၏ တ ရား များ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ စောင့် ထိန်း ဘဲ နေ ကြ မည် နည်း။ ^၂၉ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အား ဥ ပုသ် နေ့ ကို သတ် မှတ် ပေး တော် မူ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ဆဋ္ဌ မ နေ့ ၌ သင် တို့ အား မုန့် ကို နှစ် ရက် စာ ပေး တော် မူ ၏။ လူ တိုင်း မိ မိ နေ ရာ ၌ နေ ကြ လော့။ သတ္တ မ နေ့ ၌ မည် သူ မျှ မိ မိ နေ ရာ မှ မ ထွက် သွား ကြ နှင့်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ သို့ ဖြစ် ၍ လူ တို့ သည် သတ္တ မ နေ့ ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ ၏။

^၃၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထို မုန့် ၏ အ မည် ကို မန္န ဟု ခေါ် ကြ ၏။ နံ နံ စေ့ နှင့် တူ ပြီး အ ဖြူ ရောင် ဖြစ် ၏။ အ ရ သာ ကား ပျား ရည် ပါ သော မုန့် ကြွပ် ပြား နှင့် တူ ၏။

^၃၂ မော ရှေ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လာ သော အ ခါ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ အား ကျွေး မွေး ခဲ့ သော မုန့် ကို သင် တို့ ၏ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် သိ မြင် နိုင် ရန် သူ တို့ အ တွက် ထို မုန့် ကို တစ် ဩ မဲ ၂.၂ လီ တာ။ အ ပြည့် သိမ်း ထား ရ မည်။ ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော အ ရာ ဖြစ် သည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၃ အာ ရုန် ကို လည်း မော ရှေ က “အိုး တစ် လုံး ကို ယူ လော့။ ထို အ ထဲ ၌ မန္န မုန့် တစ် ဩ မဲ အ ပြည့် ထည့် ပြီး လျှင် သင် တို့ ၏ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် အ တွက် ထိန်း သိမ်း ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထား လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၄ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း အာ ရုန် သည် မန္န မုန့် ကို ထိန်း သိမ်း ရန် သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့ တွင် ထား လေ ၏။

^၃၅ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ အ ခြေ ချ နေ ထိုင် မည့် ပြည် သို့ မ ရောက် မ ချင်း အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး မန္န မုန့် ကို စား ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် နယ် နိ မိတ် သို့ မ ရောက် မ ချင်း မန္န မုန့် ကို စား ကြ ၏။ ^၃၆ (တစ် ဩ မဲ ကား တစ် ဧ ဖာ တစ် ဧ ဖာ = ၂၂ လီ တာ။ ၏ ဆယ် ပုံ တစ် ပုံ ဖြစ် ၏။)

16

¹ They took their journey from Elim, and all the congregation of the children of Israel came to the wilderness of Sin, which is between Elim and Sinai, on the fifteenth day of the second month after their departing out of the land of Egypt. ² The whole congregation of the children of Israel murmured against Moses and against Aaron in the wilderness; ³ and the children of Israel said to them, “We wish that we had died by Yahweh’s hand in the land of Egypt, when we sat by the meat pots, when we ate our fill of bread, for you have brought us out into this wilderness to kill this whole assembly with hunger.”

⁴ Then Yahweh said to Moses, “Behold, I will rain bread from the sky for you, and the people shall go out and gather a day’s portion every day, that I may test them, whether they will walk in my law or not. ⁵ It shall come to pass on the sixth day, that they shall prepare that which they bring in, and it shall be twice as much as they gather daily.”

⁶ Moses and Aaron said to all the children of Israel, “At evening, you shall know that Yahweh has brought you out from the land of Egypt. ⁷ In the morning, you shall see Yahweh’s glory; because he hears your murmurings against Yahweh. Who are we, that you murmur against us?” ⁸ Moses said, “Now Yahweh will give you meat to eat in the evening, and in the morning bread to satisfy you, because Yahweh hears your murmurings which you murmur against him. And who are we? Your murmurings are not against us, but against Yahweh.”

⁹ Moses said to Aaron, “Tell all the congregation of the children of Israel, ‘Come close to Yahweh, for he has heard your murmurings.’ ” ¹⁰ As Aaron spoke to the whole congregation of the children of Israel, they looked toward the wilderness, and behold, Yahweh’s glory appeared in the cloud. ¹¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ¹² “I have heard the murmurings of the children of Israel. Speak to them, saying, ‘At evening you shall eat meat, and in the morning you shall be filled with bread. Then you will know that I am Yahweh your God.’ ”

¹³ In the evening, quail came up and covered the camp; and in the morning the dew lay around the camp.

¹⁴ When the dew that lay had gone, behold, on the surface of the wilderness was a small round thing, small as the frost on the ground. ¹⁵ When the children of Israel saw it, they said to one another, “What is it?” For they didn’t know what it was. Moses said to them, “It is the bread which Yahweh has given you to eat. ¹⁶ This is the thing which Yahweh has commanded: ‘Gather of it everyone according to his eating; an omer An ormer is about 2.2 liters or about 2.3 quarts. a head, according to the number of your persons, you shall take it, every man for those who are in his tent.’ ”

¹⁷ The children of Israel did so, and some gathered more, some less. ¹⁸ When they measured it with an omer, he who gathered much had nothing over, and he who gathered little had no lack. They each gathered according to his eating. ¹⁹ Moses said to them, “Let no one leave of it until the morning.” ²⁰ Notwithstanding they didn’t listen to Moses, but some of them left of it until the morning, so it bred worms and became foul; and Moses was angry with them. ²¹ They gathered it morning by morning, everyone according to his eating. When the sun grew hot, it melted.

²² On the sixth day, they gathered twice as much bread, two omers for each one; and all the rulers of the congregation came and told Moses. ²³ He said to them, “This is that which Yahweh has spoken, ‘Tomorrow is a solemn rest, a holy Sabbath to Yahweh. Bake that which you want to bake, and boil that which you want to boil; and all that remains over lay up for yourselves to be kept until the morning.’ ” ²⁴ They laid it up until the morning, as Moses ordered, and it didn’t become foul, and there were no worms in it. ²⁵ Moses said, “Eat that today, for today is a Sabbath to Yahweh. Today you shall not find it in the field. ²⁶ Six days you shall gather it, but on the seventh day is the Sabbath. In it there shall be none.”

²⁷ On the seventh day, some of the people went out to gather, and they found none. ²⁸ Yahweh said to Moses, “How long do you refuse to keep my commandments and my laws? ²⁹ Behold, because Yahweh has given you the Sabbath, therefore he gives you on the sixth day the bread of two days. Everyone stay in his place. Let no one go out of his place on the seventh day.” ³⁰ So the people rested on the seventh day.

³¹ The house of Israel called its name “Manna”, ’Manna’ means ‘What is it?’. and it was like coriander seed, white; and its taste was like wafers with honey.

³² Moses said, “This is the thing which Yahweh has commanded, ‘Let an omer-full of it be kept throughout your generations, that they may see the bread with which I fed you in the wilderness, when I brought you out of the land of Egypt.’ ” ³³ Moses said to Aaron, “Take a pot, and put an omer-full of manna in it, and lay it up before Yahweh, to be kept throughout your generations.” ³⁴ As Yahweh commanded Moses, so Aaron laid it up before the Testimony, to be kept.

³⁵ The children of Israel ate the manna forty years, until they came to an inhabited land. They ate the manna until they came to the borders of the land of Canaan. ³⁶ Now an omer is one tenth of an ephah. 1 ephah is about 22 liters or about 2/3 of a bushel.