၅

^၁ သို့ သော် အာ န နိ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး သည် သူ ၏ ဇ နီး ရှ ဖိ ရေ နှင့် အ တူ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို ရောင်း ပြီး လျှင်၊ ^၂ ဇ နီး သည် နှင့် သ ဘော တူ လျက် အ ဖိုး ငွေ ထဲ မှ အ ချို့ ကို ထိမ် ချန် ထား ကာ အ ချို့ သော ငွေ ကို သာ ယူ ဆောင် လာ ၍ တ မန် တော် တို့ ၏ ခြေ ရင်း ၌ ထား လေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “အာ န နိ၊ သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် စာ တန် အား သင် ၏ စိတ် နှ လုံး ကို အုပ် စိုး ခွင့် ပေး ၍ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို လိမ် ညာ ကာ မြေ ဖိုး ထဲ မှ အ ချို့ ကို ထိမ် ချန် ထား သ နည်း။ ^၄ ထို မြေ သည် သင့် လက် ထဲ ၌ ရှိ စဉ် သင် ပိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ ရောင်း ပြီး သော အ ခါ ၌ လည်း ရ ရှိ သော ငွေ ကို သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု နိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် ပါ လျက် နှင့် သင့် စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ဤ အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ကြံ စည် ရ သ နည်း။ သင် သည် လူ ကို လိမ် ညာ သည် မ ဟုတ် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ကို လိမ် ညာ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၅ အာ န နိ သည် ထို စ ကား တို့ ကြား လျှင် လဲ ၍ သေ ဆုံး လေ ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို ကြား ရ သော သူ အား လုံး တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သွား ကြ ၏။ ^၆ ထို့ နောက် လူ ငယ် တို့ သည် ဝင် လာ ၍ သူ ၏ အ လောင်း ကို အ ဝတ် နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး လျှင် သယ် ဆောင် သွား လျက် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။

^၇ သုံး နာ ရီ ခန့် ကြာ သော အ ခါ အာ န နိ ၏ ဇ နီး သည် ဖြစ်ပျက် ခဲ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ ကို မ သိ ဘဲ ဝင် လာ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က သူ့ အား “သင် တို့ သည် ထို မြေ ကွက် ကို ဤ မျှ နှင့် ရောင်း ခဲ့ သည် မှာ ဟုတ်၊ မ ဟုတ် ငါ့ အား ပြော လော့” ဟု မေး လေ သော် သူ က “ဟုတ် ပါ ၏။ ဤ မျှ နှင့် ရောင်း ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။

^၉ ပေ တ ရု က လည်း “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် သ ဘော တူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် ကို စမ်း သပ် ကြ သ နည်း။ ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ ခင် ပွန်း ကို သင်္ဂြိုဟ် ခဲ့ သော သူ တို့ ၏ ခြေ လှမ်း များ သည် တံ ခါး နား သို့ ရောက် နေ ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် သင့် ကို လည်း သယ် ဆောင် သွား ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ သည် ပေ တ ရု ၏ ခြေ ရင်း ၌ လဲ ၍ သေ ဆုံး လေ ၏။ လူ ငယ် များ သည် လည်း ဝင် လာ ၍ သေ ဆုံး နေ သော ထို အ မျိုး သ မီး ကို တွေ့ လျှင် သယ် ဆောင် သွား ကာ သူ ၏ ခင် ပွန်း အ နား ၌ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

^၁၂ တ မန် တော် တို့ သည် များ စွာ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ များ ကို လူ တို့ အ လယ် တွင် ပြု ကြ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် ရှော လ မုန် မုခ် ဆောင် ၌ တစ် စု တစ် ဝေး တည်း နေ ကြ ၏။ ^၁၃ အ ခြား ‌သော သူ တို့ မူ ကား သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ပေါင်း ဖော် ဝံ့ ကြ ချေ။ သို့ သော် လူ တို့ သည် သူ တို့ ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ^၁၄ သ ခင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် သူ အ မျိုး သား၊ အ မျိုး သ မီး အ မြောက် အ မြား တို့ သည် လည်း ပို ၍ တိုး ပွား လာ ကြ ၏။

^၁၅ လူ တို့ သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို လမ်း မ ပေါ် သို့ သယ် ဆောင် လာ ၍ ခု တင် များ နှင့် အိပ် ရာ များ ပေါ် တွင် ထား ကြ ကာ ပေ တ ရု လာ သော အ ခါ သူ ၏ အ ရိပ် ကို ပင် ထို လူ နာ အ ချို့ တို့ အ ပေါ် သို့ ကျ ရောက် စေ ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။ ^၁၆ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ များ မှ များ စွာ သော လူ တို့ သည် လည်း နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ နှင့် ညစ် ညူး သော နတ် တို့ ၏ ပူး ဝင် နှောင့် ယှက် ခြင်း ခံ ရ သူ များ ကို ခေါ် ‌ဆောင် လာ ၍ စု ဝေး လာ ကြ ရာ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ကြ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း မှ စ ၍ သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ ဖြစ် ကြ သော ဇဒ္ဒု ကဲ ဂိုဏ်း ဝင် သူ အား လုံး တို့ သည် မ နာ လို စိတ် နှင့် ပြည့် ကြ ၍ ထ လျက်၊ ^၁၈ တ မန် တော် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ကာ ပြည် သူ့ အ ချုပ် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ကြ ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ည အ ခါ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် ထောင် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ၍ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ “သွား ၍ ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် ဤ အ သက် ရှင် ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော တ ရား စ ကား အ လုံး စုံ တို့ ကို လူ တို့ အား ဟော ပြော ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။J

^၂၁ တ မန် တော် တို့ သည် လည်း ကြား လျှင် အ ရုဏ် တက် ချိန် ၌ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် ကြ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည် ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ တ ရား လွှတ် တော် နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ လူ ကြီး အ ဖွဲ့ အား လုံး တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် လာ ရန် အ စောင့် တပ် သား တို့ ကို ထောင် ခန်း သို့ စေ လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် အ စောင့် တပ် သား တို့ သည် ရောက် သွား သော အ ခါ တ မန် တော် တို့ ကို ထောင် ထဲ ၌ မ တွေ့ ရ ချေ။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ပြန် လာ ၍၊ ^၂၃ “ထောင် ခန်း ကို မြဲ မြံ လုံ ခြုံ စွာ ပိတ် ထား လျက် အ စောင့် များ သည် လည်း တံ ခါး ရှေ့ ၌ ရပ် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ရ ပါ ၏။ သို့ သော် ဖွင့် ကြည့် လိုက် သော အ ခါ အ ထဲ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ ရ ပါ” ဟု သ တင်း ပို့ ကြ ၏။

^၂၄ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး နှင့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း၊ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး နှင့်'။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ဤ အ မှု သည် မည် သို့ ဖြစ် လိမ့် မည် နည်း ဟု တ မန် တော် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် ကြ လေ ၏။ ^၂၅ ထို အ ချိန် တွင် လူ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ “ထောင် ထဲ ၌ သင် တို့ ချ ထား သော သူ တို့ သည် ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် လူ တို့ ကို သွန် သင် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု သ တင်း ပို့ လေ ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး သည် အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် အ တူ သွား ၍ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ မည် ကို စိုး ရိမ် သ ဖြင့် အ နိုင် အ ထJက် မ ပြု ဘဲ၊ ^၂၇ သူ တို့ ကိုခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ တ မန် တော် တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ ၌ ရပ် ကြ သော အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း က၊ ^၂၈ “ဤ နာ မ ကို အ မှီ ပြု ၍ မ သွန် သင် ကြ ရန် သင် တို့ အား တင်း ကျပ် စွာ အ မိန့် ပေး ထား သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ သင် တို့ ၏ သွန် သင် ချက် ကို ပျံ့ နှံ့ စေ ၍ ထို သူ ၏ သွေး ကို ငါ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် စေ ရန် ကြံ ရွယ် ကြ သည် တ ကား” ဟု မေး မြန်း ပြော ဆို လေ ၏။

^၂၉ သို့ သော် ပေ တ ရု နှင့် တ မန် တော် တို့ က “လူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် သည် ထက် ဘု ရား သ ခင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် သင့် ပါ ၏။ ^၃၀ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သစ် တိုင် ပေါ် ၌ သင် တို့ ဆွဲ ထား ၍ ကွပ် မျက် ခဲ့ သော ယေ ရှု ကို ထ မြောက် စေ တော် မူ ၏။ ^၃၁ ဘု ရား သ ခင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား နောင် တ ရ ခြင်း နှင့် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး ကို ပေး သ နား တော် မူ ရန် ထို အ ရှင် ကို စိုး ပိုင် သော အ ရှင် နှင့် ကယ် တင် ရှင် အ ဖြစ် မိ မိ လက် ယာ တော် ဘက် ၌ ချီး မြှောက် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ငါ တို့ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ၏ သက် သေ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ စ ကား ကို နား ထောင် သော သူ တို့ အား ပေး တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် လည်း သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၃၃ သူ တို့ သည် ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လျက် တ မန် တော် တို့ ကို သတ် ရန် ကြံ ရွယ် ကြ ၏။

^၃၄ သို့ သော် လူ အား လုံး က ရို သေ လေး စား သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဖြစ် သည့် ဂါ မ လျေ လ အ မည် ရှိ သော ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး သည် တ ရား လွှတ် တော် ၌ ထ ၍ တ မန် တော် တို့ ကို အ ပြင် သို့ ခ ဏ ခေါ် ထုတ် သွား ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင်၊ ^၃၅ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့၊ ဤ သူ တို့ အ ပေါ် မည် သို့ ပြု မည် ကို သင် တို့ သ တိ ထား ကြ လော့။ ^၃၆ အ ကြောင်း မူ ကား တစ် ခါ က သု ဒ သည် ပေါ် လာ ၍ မိ မိ ကိုယ် ကို အ ရေး ပါ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သ ဖြင့် အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် လေး ရာ ခန့် ရှိ သော သူ တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ သည် အ သတ် ခံ ရ ပြီး သူ့ နောက် သို့ လိုက် သော သူ အား လုံး တို့ သည် တ ကွဲ တ ပြား ဖြစ် ကြ လျက် မည် သို့ မျှ အ ရာ မ ထင် ခဲ့ ချေ။ ^၃၇ ထို သူ ၏ နောက် တွင် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ချိန် ၌ ဂါ လိ လဲ နယ် သား ယု ဒ သည် ပေါ် လာ ၍ မိ မိ နောက် သို့ လိုက် ကြ ရန် လူ တို့ ကို သွေး ဆောင် ခဲ့ ၏။ သူ သည် လည်း အ သတ် ခံ ရ ၍ သူ့ နောက် သို့ လိုက် သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း ကွဲ လွင့် သွား ကြ ၏။

^၃၈ သို့ ဖြစ် ၍ ယ ခု သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ဤ သူ တို့ နှင့် ကင်း ရှင်း စွာ နေ ၍ သူ တို့ ကို လွှတ် ထား ကြ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ဤ အ ကြံ အ စည်၊ သို့ မ ဟုတ် ဤ လှုပ် ရှား မှု သည် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် လျှင် ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ ^၃၉ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ဖြစ် လျှင် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ၍ မ ရ နိုင် သည် သာ မ က သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ဆန့် ကျင် သူ များ ဖြစ် သွား နိုင် ၏” ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ထို သူ တို့ သည် လည်း သူ ၏ အ ကြံ ပေး ချက် ကို လက် ခံ ကြ ၏။ ^၄၀ထို့ နောက် တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် လျက် ရိုက် နှက် ပြီး မှ ယေ ရှု ၏ နာ မ ကို အ မှီ ပြု ၍ ဟော ပြော သွန် သင် ခြင်း မ ပြု ရန် အ မိန့် ပေး ကာ ပြန် လွှတ် လိုက် ကြ ၏။

^၄၁ တ မန် တော် တို့ သည် နာ မ တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင် ယေ ရှု ၏ နာ မ တော်'။ အ တွက် အ ရှက် ခွဲ ခြင်း ကို ခံ ထိုက် သူ များ အ ဖြစ် မှတ် ယူ တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သော ကြောင့် ဝမ်း မြောက် လျက် တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ^၄၂ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း ဗိ မာန် တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ အိမ် များ ၌ လည်း ကောင်း အ စဉ် မ ပြတ် သွန် သင် လျက် ယေ ရှု သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် သည် ဟူ သော ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော ကြ ၏။

5

¹ But a certain man named Ananias, with Sapphira his wife, sold a possession, ² and kept back part of the price, his wife also being aware of it, then brought a certain part and laid it at the apostles’ feet.

³ But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit and to keep back part of the price of the land? ⁴ While you kept it, didn’t it remain your own? After it was sold, wasn’t it in your power? How is it that you have conceived this thing in your heart? You haven’t lied to men, but to God.” ⁵ Ananias, hearing these words, fell down and died. Great fear came on all who heard these things. ⁶ The young men arose and wrapped him up, and they carried him out and buried him.

⁷ About three hours later, his wife, not knowing what had happened, came in. ⁸ Peter answered her, “Tell me whether you sold the land for so much.” She said, “Yes, for so much.”

⁹ But Peter asked her, “How is it that you have agreed together to tempt the Spirit of the Lord? Behold, the feet of those who have buried your husband are at the door, and they will carry you out.” ¹⁰ She fell down immediately at his feet and died. The young men came in and found her dead, and they carried her out and buried her by her husband. ¹¹ Great fear came on the whole assembly, and on all who heard these things.

¹² By the hands of the apostles many signs and wonders were done among the people. They were all with one accord in Solomon’s porch. ¹³ None of the rest dared to join them; however, the people honored them. ¹⁴ More believers were added to the Lord, multitudes of both men and women.

¹⁵ They even carried out the sick into the streets and laid them on cots and mattresses, so that as Peter came by, at least his shadow might overshadow some of them. ¹⁶ The multitude also came together from the cities around Jerusalem, bringing sick people and those who were tormented by unclean spirits; and they were all healed.

¹⁷ But the high priest rose up, and all those who were with him (which is the sect of the Sadducees), and they were filled with jealousy ¹⁸ and laid hands on the apostles, then put them in public custody. ¹⁹ But an angel of the Lord opened the prison doors by night, and brought them out and said, ²⁰ “Go stand and speak in the temple to the people all the words of this life.”

²¹ When they heard this, they entered into the temple about daybreak and taught. But the high priest and those who were with him came and called the council together, with all the senate of the children of Israel, and sent to the prison to have them brought. ²² But the officers who came didn’t find them in the prison. They returned and reported, ²³ “We found the prison shut and locked, and the guards standing before the doors, but when we opened them, we found no one inside!”

²⁴ Now when the high priest, the captain of the temple, and the chief priests heard these words, they were very perplexed about them and what might become of this. ²⁵ One came and told them, “Behold, the men whom you put in prison are in the temple, standing and teaching the people.”

²⁶ Then the captain went with the officers, and brought them without violence, for they were afraid that the people might stone them. ²⁷ When they had brought them, they set them before the council. The high priest questioned them, ²⁸ saying, “Didn’t we strictly command you not to teach in this name? Behold, you have filled Jerusalem with your teaching, and intend to bring this man’s blood on us.”

²⁹ But Peter and the apostles answered, “We must obey God rather than men. ³⁰ The God of our fathers raised up Jesus, whom you killed, hanging him on a tree. ³¹ God exalted him with his right hand to be a Prince and a Savior, to give repentance to Israel, and remission of sins. ³² We are his witnesses of these things; and so also is the Holy Spirit, whom God has given to those who obey him.” ³³ But they, when they heard this, were cut to the heart, and were determined to kill them.

³⁴ But one stood up in the council, a Pharisee named Gamaliel, a teacher of the law, honored by all the people, and commanded to put the apostles out for a little while. ³⁵ He said to them, “You men of Israel, be careful concerning these men, what you are about to do. ³⁶ For before these days Theudas rose up, making himself out to be somebody; to whom a number of men, about four hundred, joined themselves. He was slain; and all, as many as obeyed him, were dispersed and came to nothing. ³⁷ After this man, Judas of Galilee rose up in the days of the enrollment, and drew away some people after him. He also perished, and all, as many as obeyed him, were scattered abroad.

³⁸ Now I tell you, withdraw from these men and leave them alone. For if this counsel or this work is of men, it will be overthrown. ³⁹ But if it is of God, you will not be able to overthrow it, and you would be found even to be fighting against God!” ⁴⁰ They agreed with him. Summoning the apostles, they beat them and commanded them not to speak in the name of Jesus, and let them go.

⁴¹ They therefore departed from the presence of the council, rejoicing that they were counted worthy to suffer dishonor for Jesus’ name. ⁴² Every day, in the temple and at home, they never stopped teaching and preaching Jesus, the Christ.

၅

^၁ သို့ သော် အာ န နိ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး သည် သူ ၏ ဇ နီး ရှ ဖိ ရေ နှင့် အ တူ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို ရောင်း ပြီး လျှင်၊ ^၂ ဇ နီး သည် နှင့် သ ဘော တူ လျက် အ ဖိုး ငွေ ထဲ မှ အ ချို့ ကို ထိမ် ချန် ထား ကာ အ ချို့ သော ငွေ ကို သာ ယူ ဆောင် လာ ၍ တ မန် တော် တို့ ၏ ခြေ ရင်း ၌ ထား လေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “အာ န နိ၊ သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် စာ တန် အား သင် ၏ စိတ် နှ လုံး ကို အုပ် စိုး ခွင့် ပေး ၍ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကို လိမ် ညာ ကာ မြေ ဖိုး ထဲ မှ အ ချို့ ကို ထိမ် ချန် ထား သ နည်း။ ^၄ ထို မြေ သည် သင့် လက် ထဲ ၌ ရှိ စဉ် သင် ပိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ ရောင်း ပြီး သော အ ခါ ၌ လည်း ရ ရှိ သော ငွေ ကို သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု နိုင် သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ဖြစ် ပါ လျက် နှင့် သင့် စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ဤ အ မှု ကို အ ဘယ် ကြောင့် ကြံ စည် ရ သ နည်း။ သင် သည် လူ ကို လိမ် ညာ သည် မ ဟုတ် ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ကို လိမ် ညာ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၅ အာ န နိ သည် ထို စ ကား တို့ ကြား လျှင် လဲ ၍ သေ ဆုံး လေ ၏။ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို ကြား ရ သော သူ အား လုံး တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သွား ကြ ၏။ ^၆ ထို့ နောက် လူ ငယ် တို့ သည် ဝင် လာ ၍ သူ ၏ အ လောင်း ကို အ ဝတ် နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး လျှင် သယ် ဆောင် သွား လျက် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။

^၇ သုံး နာ ရီ ခန့် ကြာ သော အ ခါ အာ န နိ ၏ ဇ နီး သည် ဖြစ်ပျက် ခဲ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ ကို မ သိ ဘဲ ဝင် လာ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က သူ့ အား “သင် တို့ သည် ထို မြေ ကွက် ကို ဤ မျှ နှင့် ရောင်း ခဲ့ သည် မှာ ဟုတ်၊ မ ဟုတ် ငါ့ အား ပြော လော့” ဟု မေး လေ သော် သူ က “ဟုတ် ပါ ၏။ ဤ မျှ နှင့် ရောင်း ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။

^၉ ပေ တ ရု က လည်း “သင် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် သ ဘော တူ လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် ကို စမ်း သပ် ကြ သ နည်း။ ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ ခင် ပွန်း ကို သင်္ဂြိုဟ် ခဲ့ သော သူ တို့ ၏ ခြေ လှမ်း များ သည် တံ ခါး နား သို့ ရောက် နေ ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် သင့် ကို လည်း သယ် ဆောင် သွား ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ သည် ပေ တ ရု ၏ ခြေ ရင်း ၌ လဲ ၍ သေ ဆုံး လေ ၏။ လူ ငယ် များ သည် လည်း ဝင် လာ ၍ သေ ဆုံး နေ သော ထို အ မျိုး သ မီး ကို တွေ့ လျှင် သယ် ဆောင် သွား ကာ သူ ၏ ခင် ပွန်း အ နား ၌ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

^၁၂ တ မန် တော် တို့ သည် များ စွာ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ များ ကို လူ တို့ အ လယ် တွင် ပြု ကြ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် ရှော လ မုန် မုခ် ဆောင် ၌ တစ် စု တစ် ဝေး တည်း နေ ကြ ၏။ ^၁၃ အ ခြား ‌သော သူ တို့ မူ ကား သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ပေါင်း ဖော် ဝံ့ ကြ ချေ။ သို့ သော် လူ တို့ သည် သူ တို့ ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ^၁၄ သ ခင် ဘု ရား ကို ယုံ ကြည် သူ အ မျိုး သား၊ အ မျိုး သ မီး အ မြောက် အ မြား တို့ သည် လည်း ပို ၍ တိုး ပွား လာ ကြ ၏။

^၁၅ လူ တို့ သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ ကို လမ်း မ ပေါ် သို့ သယ် ဆောင် လာ ၍ ခု တင် များ နှင့် အိပ် ရာ များ ပေါ် တွင် ထား ကြ ကာ ပေ တ ရု လာ သော အ ခါ သူ ၏ အ ရိပ် ကို ပင် ထို လူ နာ အ ချို့ တို့ အ ပေါ် သို့ ကျ ရောက် စေ ရန် ကြိုး စား ကြ ၏။ ^၁၆ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ပတ် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ များ မှ များ စွာ သော လူ တို့ သည် လည်း နာ မ ကျန်း ဖြစ် သူ များ နှင့် ညစ် ညူး သော နတ် တို့ ၏ ပူး ဝင် နှောင့် ယှက် ခြင်း ခံ ရ သူ များ ကို ခေါ် ‌ဆောင် လာ ၍ စု ဝေး လာ ကြ ရာ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လာ ကြ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း မှ စ ၍ သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် များ ဖြစ် ကြ သော ဇဒ္ဒု ကဲ ဂိုဏ်း ဝင် သူ အား လုံး တို့ သည် မ နာ လို စိတ် နှင့် ပြည့် ကြ ၍ ထ လျက်၊ ^၁၈ တ မန် တော် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ကာ ပြည် သူ့ အ ချုပ် ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ကြ ၏။ ^၁၉ သို့ သော် ည အ ခါ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် ထောင် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ၍ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် ထုတ် ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ “သွား ၍ ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် ဤ အ သက် ရှင် ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော တ ရား စ ကား အ လုံး စုံ တို့ ကို လူ တို့ အား ဟော ပြော ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။J

^၂၁ တ မန် တော် တို့ သည် လည်း ကြား လျှင် အ ရုဏ် တက် ချိန် ၌ ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် ကြ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ သည် ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ တ ရား လွှတ် တော် နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ လူ ကြီး အ ဖွဲ့ အား လုံး တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် လာ ရန် အ စောင့် တပ် သား တို့ ကို ထောင် ခန်း သို့ စေ လွှတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် အ စောင့် တပ် သား တို့ သည် ရောက် သွား သော အ ခါ တ မန် တော် တို့ ကို ထောင် ထဲ ၌ မ တွေ့ ရ ချေ။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ပြန် လာ ၍၊ ^၂၃ “ထောင် ခန်း ကို မြဲ မြံ လုံ ခြုံ စွာ ပိတ် ထား လျက် အ စောင့် များ သည် လည်း တံ ခါး ရှေ့ ၌ ရပ် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ ရ ပါ ၏။ သို့ သော် ဖွင့် ကြည့် လိုက် သော အ ခါ အ ထဲ ၌ မည် သူ့ ကို မျှ မ တွေ့ ရ ပါ” ဟု သ တင်း ပို့ ကြ ၏။

^၂၄ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး နှင့် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း၊ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး နှင့်'။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ဤ အ မှု သည် မည် သို့ ဖြစ် လိမ့် မည် နည်း ဟု တ မန် တော် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် ကြ လေ ၏။ ^၂၅ ထို အ ချိန် တွင် လူ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ “ထောင် ထဲ ၌ သင် တို့ ချ ထား သော သူ တို့ သည် ဗိ မာန် တော် ထဲ ၌ ရပ် လျက် လူ တို့ ကို သွန် သင် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု သ တင်း ပို့ လေ ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ ဗိ မာန် တော် အ စောင့် တပ် မှူး သည် အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် အ တူ သွား ၍ တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ မည် ကို စိုး ရိမ် သ ဖြင့် အ နိုင် အ ထJက် မ ပြု ဘဲ၊ ^၂၇ သူ တို့ ကိုခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ တ မန် တော် တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ ၌ ရပ် ကြ သော အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း က၊ ^၂၈ “ဤ နာ မ ကို အ မှီ ပြု ၍ မ သွန် သင် ကြ ရန် သင် တို့ အား တင်း ကျပ် စွာ အ မိန့် ပေး ထား သည် မ ဟုတ် လော။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ သင် တို့ ၏ သွန် သင် ချက် ကို ပျံ့ နှံ့ စေ ၍ ထို သူ ၏ သွေး ကို ငါ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် စေ ရန် ကြံ ရွယ် ကြ သည် တ ကား” ဟု မေး မြန်း ပြော ဆို လေ ၏။

^၂၉ သို့ သော် ပေ တ ရု နှင့် တ မန် တော် တို့ က “လူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် သည် ထက် ဘု ရား သ ခင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် သင့် ပါ ၏။ ^၃၀ ငါ တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သစ် တိုင် ပေါ် ၌ သင် တို့ ဆွဲ ထား ၍ ကွပ် မျက် ခဲ့ သော ယေ ရှု ကို ထ မြောက် စေ တော် မူ ၏။ ^၃၁ ဘု ရား သ ခင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား နောင် တ ရ ခြင်း နှင့် အ ပြစ် များ ခွင့် လွှတ် ခြင်း ကျေး ဇူး ကို ပေး သ နား တော် မူ ရန် ထို အ ရှင် ကို စိုး ပိုင် သော အ ရှင် နှင့် ကယ် တင် ရှင် အ ဖြစ် မိ မိ လက် ယာ တော် ဘက် ၌ ချီး မြှောက် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ငါ တို့ သည် ဤ အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ၏ သက် သေ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ စ ကား ကို နား ထောင် သော သူ တို့ အား ပေး တော် မူ သည့် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် လည်း သက် သေ ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၃၃ သူ တို့ သည် ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လျက် တ မန် တော် တို့ ကို သတ် ရန် ကြံ ရွယ် ကြ ၏။

^၃၄ သို့ သော် လူ အား လုံး က ရို သေ လေး စား သော ကျမ်း တတ် ဆ ရာ ဖြစ် သည့် ဂါ မ လျေ လ အ မည် ရှိ သော ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး သည် တ ရား လွှတ် တော် ၌ ထ ၍ တ မန် တော် တို့ ကို အ ပြင် သို့ ခ ဏ ခေါ် ထုတ် သွား ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင်၊ ^၃၅ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့၊ ဤ သူ တို့ အ ပေါ် မည် သို့ ပြု မည် ကို သင် တို့ သ တိ ထား ကြ လော့။ ^၃၆ အ ကြောင်း မူ ကား တစ် ခါ က သု ဒ သည် ပေါ် လာ ၍ မိ မိ ကိုယ် ကို အ ရေး ပါ သူ ဖြစ် သည် ဟု ဆို သ ဖြင့် အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် လေး ရာ ခန့် ရှိ သော သူ တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ သည် အ သတ် ခံ ရ ပြီး သူ့ နောက် သို့ လိုက် သော သူ အား လုံး တို့ သည် တ ကွဲ တ ပြား ဖြစ် ကြ လျက် မည် သို့ မျှ အ ရာ မ ထင် ခဲ့ ချေ။ ^၃၇ ထို သူ ၏ နောက် တွင် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ချိန် ၌ ဂါ လိ လဲ နယ် သား ယု ဒ သည် ပေါ် လာ ၍ မိ မိ နောက် သို့ လိုက် ကြ ရန် လူ တို့ ကို သွေး ဆောင် ခဲ့ ၏။ သူ သည် လည်း အ သတ် ခံ ရ ၍ သူ့ နောက် သို့ လိုက် သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း ကွဲ လွင့် သွား ကြ ၏။

^၃၈ သို့ ဖြစ် ၍ ယ ခု သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ဤ သူ တို့ နှင့် ကင်း ရှင်း စွာ နေ ၍ သူ တို့ ကို လွှတ် ထား ကြ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ဤ အ ကြံ အ စည်၊ သို့ မ ဟုတ် ဤ လှုပ် ရှား မှု သည် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် လျှင် ပျက် စီး သွား လိမ့် မည်။ ^၃၉ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ထံ မှ ဖြစ် လျှင် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ၍ မ ရ နိုင် သည် သာ မ က သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ဆန့် ကျင် သူ များ ဖြစ် သွား နိုင် ၏” ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ထို သူ တို့ သည် လည်း သူ ၏ အ ကြံ ပေး ချက် ကို လက် ခံ ကြ ၏။ ^၄၀ထို့ နောက် တ မန် တော် တို့ ကို ခေါ် လျက် ရိုက် နှက် ပြီး မှ ယေ ရှု ၏ နာ မ ကို အ မှီ ပြု ၍ ဟော ပြော သွန် သင် ခြင်း မ ပြု ရန် အ မိန့် ပေး ကာ ပြန် လွှတ် လိုက် ကြ ၏။

^၄၁ တ မန် တော် တို့ သည် နာ မ တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင် ယေ ရှု ၏ နာ မ တော်'။ အ တွက် အ ရှက် ခွဲ ခြင်း ကို ခံ ထိုက် သူ များ အ ဖြစ် မှတ် ယူ တော် မူ ခြင်း ခံ ရ သော ကြောင့် ဝမ်း မြောက် လျက် တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။ ^၄၂ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် နေ့ စဉ် နေ့ တိုင်း ဗိ မာန် တော် ၌ လည်း ကောင်း၊ အိမ် များ ၌ လည်း ကောင်း အ စဉ် မ ပြတ် သွန် သင် လျက် ယေ ရှု သည် ခ ရစ် တော် ဖြစ် သည် ဟူ သော ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော ကြ ၏။

5

¹ But a certain man named Ananias, with Sapphira his wife, sold a possession, ² and kept back part of the price, his wife also being aware of it, then brought a certain part and laid it at the apostles’ feet.

³ But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit and to keep back part of the price of the land? ⁴ While you kept it, didn’t it remain your own? After it was sold, wasn’t it in your power? How is it that you have conceived this thing in your heart? You haven’t lied to men, but to God.” ⁵ Ananias, hearing these words, fell down and died. Great fear came on all who heard these things. ⁶ The young men arose and wrapped him up, and they carried him out and buried him.

⁷ About three hours later, his wife, not knowing what had happened, came in. ⁸ Peter answered her, “Tell me whether you sold the land for so much.” She said, “Yes, for so much.”

⁹ But Peter asked her, “How is it that you have agreed together to tempt the Spirit of the Lord? Behold, the feet of those who have buried your husband are at the door, and they will carry you out.” ¹⁰ She fell down immediately at his feet and died. The young men came in and found her dead, and they carried her out and buried her by her husband. ¹¹ Great fear came on the whole assembly, and on all who heard these things.

¹² By the hands of the apostles many signs and wonders were done among the people. They were all with one accord in Solomon’s porch. ¹³ None of the rest dared to join them; however, the people honored them. ¹⁴ More believers were added to the Lord, multitudes of both men and women.

¹⁵ They even carried out the sick into the streets and laid them on cots and mattresses, so that as Peter came by, at least his shadow might overshadow some of them. ¹⁶ The multitude also came together from the cities around Jerusalem, bringing sick people and those who were tormented by unclean spirits; and they were all healed.

¹⁷ But the high priest rose up, and all those who were with him (which is the sect of the Sadducees), and they were filled with jealousy ¹⁸ and laid hands on the apostles, then put them in public custody. ¹⁹ But an angel of the Lord opened the prison doors by night, and brought them out and said, ²⁰ “Go stand and speak in the temple to the people all the words of this life.”

²¹ When they heard this, they entered into the temple about daybreak and taught. But the high priest and those who were with him came and called the council together, with all the senate of the children of Israel, and sent to the prison to have them brought. ²² But the officers who came didn’t find them in the prison. They returned and reported, ²³ “We found the prison shut and locked, and the guards standing before the doors, but when we opened them, we found no one inside!”

²⁴ Now when the high priest, the captain of the temple, and the chief priests heard these words, they were very perplexed about them and what might become of this. ²⁵ One came and told them, “Behold, the men whom you put in prison are in the temple, standing and teaching the people.”

²⁶ Then the captain went with the officers, and brought them without violence, for they were afraid that the people might stone them. ²⁷ When they had brought them, they set them before the council. The high priest questioned them, ²⁸ saying, “Didn’t we strictly command you not to teach in this name? Behold, you have filled Jerusalem with your teaching, and intend to bring this man’s blood on us.”

²⁹ But Peter and the apostles answered, “We must obey God rather than men. ³⁰ The God of our fathers raised up Jesus, whom you killed, hanging him on a tree. ³¹ God exalted him with his right hand to be a Prince and a Savior, to give repentance to Israel, and remission of sins. ³² We are his witnesses of these things; and so also is the Holy Spirit, whom God has given to those who obey him.” ³³ But they, when they heard this, were cut to the heart, and were determined to kill them.

³⁴ But one stood up in the council, a Pharisee named Gamaliel, a teacher of the law, honored by all the people, and commanded to put the apostles out for a little while. ³⁵ He said to them, “You men of Israel, be careful concerning these men, what you are about to do. ³⁶ For before these days Theudas rose up, making himself out to be somebody; to whom a number of men, about four hundred, joined themselves. He was slain; and all, as many as obeyed him, were dispersed and came to nothing. ³⁷ After this man, Judas of Galilee rose up in the days of the enrollment, and drew away some people after him. He also perished, and all, as many as obeyed him, were scattered abroad.

³⁸ Now I tell you, withdraw from these men and leave them alone. For if this counsel or this work is of men, it will be overthrown. ³⁹ But if it is of God, you will not be able to overthrow it, and you would be found even to be fighting against God!” ⁴⁰ They agreed with him. Summoning the apostles, they beat them and commanded them not to speak in the name of Jesus, and let them go.

⁴¹ They therefore departed from the presence of the council, rejoicing that they were counted worthy to suffer dishonor for Jesus’ name. ⁴² Every day, in the temple and at home, they never stopped teaching and preaching Jesus, the Christ.