၂၈

^၁ ငါ တို့ သည် ဘေး ကင်း စွာ ရောက် ရှိ ကြ သော အ ခါ ထို ကျွန်း ကို မေ လိ တေ ကျွန်း ဟု ခေါ် ကြောင်း သိ ရ ကြ ၏။ ^၂ ကျွန်း သား သို့ မ ဟုတ် 'လူ ရိုင်း'။ တို့ သည် ငါ တို့ အား ထူး ခြား သော ချစ် ခင် ကြင် နာ မှု ကို ပြ သ ကြ ၏။ မိုး ရွာ ၍ ချမ်း အေး သော ကြောင့် သူ တို့ သည် မီး ဖို လျက် ငါ တို့ အား လုံး ကို လက် ခံ ကြို ဆို ကြ ၏။ ^၃ ပေါ လု သည် ထင်း များ ကို စု စည်း လျက် မီး ထဲ သို့ ထည့် လိုက် ရာ မြွေ ဆိုး တစ် ကောင် သည် မီး အ ပူ ရှိန် ကြောင့် ထွက် လာ ၍ ပေါ လု လက် ၌ တွယ် ကပ် လေ ၏။ ^၄ ကျွန်း သား သို့ မ ဟုတ် 'လူ ရိုင်း'။ တို့ သည် သူ ၏ လက် မှ တွဲ လဲ ကျ နေ သော သတ္တ ဝါ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် အ မှန် ပင် လူ သတ် သ မား ဖြစ် တန် ရာ ၏။ သူ သည် ပင် လယ် ဘေး မှ လွတ် ခဲ့ သော် လည်း မျှ တ မှု နတ် ဘု ရား မ က သူ့ ကို အ သက် ရှင် ခွင့် မ ပေး” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၅ သို့ သော် ပေါ လု သည် ထို သတ္တ ဝါ ကို မီး ထဲ သို့ ခါ ချ လျက် မည် သည့် ဘေး ဥ ပဒ် မျှ မ ခံ စား ရ ချေ။ ^၆ ကျွန်း သား တို့ က သူ သည် ယောင် လာ တော့ မည်၊ သို့ မ ဟုတ် ရုတ် တ ရက် လဲ ကျ ၍ သေ ဆုံး လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။ သို့ သော် ကြာ မြင့် စွာ စောင့် ကြည့် နေ သော် လည်း မ ကောင်း သည့် လက္ခ ဏာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ သူ ၌ မ ဖြစ် သည် ကို မြင် ကြ သော အ ခါ သူ တို့ သည် စိတ် ပြောင်း သွား ၍ ဤ သူ ကား ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ ၏။

^၇ ထို နေ ရာ အ နီး တွင် ပု ဗ လိ ဟု အ မည် ရှိ သော ကျွန်း သူ ကြီး ၏ မြေ ကွက် များ ရှိ ၏။ သူ သည် ငါ တို့ ကို လက် ခံ ၍ သုံး ရက် တိုင် တိုင် ကောင်း စွာ ဧည့် ခံ လေ ၏။ ^၈ ပု ဗ လိ ၏ ဖ ခင် သည် အ ဖျား အ နာ နှင့် ဝမ်း ကိုက် ရော ဂါ ခံ စား ရ လျက် အိပ် ရာ ၌ လဲ လျောင်း နေ ၏။ ပေါ လု သည် သူ့ ထံ သို့ ဝင် ပြီး ဆု တောင်း ပေး ကာ သူ့ အ ပေါ် လက် တင် ၍ သူ့ ကို ကျန်း မာ စေ ၏။ ^၉ ဤ အ ရာ ဖြစ် ပြီး နောက် ကျွန်း ပေါ် ရှိ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော အ ခြား သူ များ လည်း ပေါ လု ထံ လာ ကြ ၍ ရော ဂါ ပျောက် ကင်း ခြင်း အ ခွင့် ကို ရ ကြ ၏။ ^၁၀ ထို သူ တို့ သည် များ စွာ သော လက် ဆောင် ဖြင့် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'ဂုဏ် အ သ ရေ ဖြင့်'။ ငါ တို့ ကို ဂုဏ် ပြု လျက် ငါ တို့ ရွက် လွှင့် သော အ ခါ ၌ လည်း လို အပ် သည့် အ ရာ များ ကို တင် ပေး လိုက် ကြ ၏။

^၁၁ သုံး လ ကြာ ပြီး နောက် ထို ကျွန်း ပေါ် တွင် ဆောင်း ခို နေ သည့် နတ် အ မွှာ ညီ နောင် ရုပ် ပါ အ လက် ဇန္ဒြိ ယ သင်္ဘော ဖြင့် ငါ တို့ သည် ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၁၂ ထို့ နောက် သ ရ ကုတ် မြို့ ၌ ဆိုက် ကပ် လျက် သုံး ရက် နေ ပြီး မှ၊ ^၁၃ တစ် ဖန် ရွက် လွှင့် ပြန် ရာ ရေ ဂျုန် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ နောက် တစ် နေ့ တွင် တောင် လေ တိုက် လာ သ ဖြင့် ဒု တိ ယ နေ့ ၌ ပေါ တ ယော လိ မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို မြို့ တွင် ညီ အစ် ကို တို့ ကို တွေ့ ရှိ လျှင် သူ တို့ သည် ငါ တို့ ကို ခု နစ် ရက် ခန့် နေ ထိုင် ရန် ဖိတ် ခေါ် ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ငါ တို့ သည် ရော မ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။

^၁၅ ငါ တို့ အ ကြောင်း ကို ကြား သော ညီ အစ် ကို တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ရော မ မြို့ မှ အပ္ပိ အ ရပ် နှင့် ဧည့် ရိပ် သာ သုံး ဆောင် ဟု ခေါ် သော အ ရပ် တိုင် အောင် လာ ကြ ၏။ ပေါ လု သည် ထို သူ တို့ ကို မြင် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကျေး ဇူး တင် လျက် အား တက် လာ လေ ၏။ ^၁၆ ရော မ မြို့ သို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ပေါ လု သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ရော မ မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ တပ် မှူး သည် အ ကျဉ်း သား တို့ ကို ကိုယ် ရံ တော် မှူး ထံ အပ် ပေး ၏။ သို့ သော် ပေါ လု သည်'။ သူ့ ကို စောင့် ကြပ် သည့် စစ် သား နှင့် အ တူ သီး သန့် နေ ခွင့် ကို ရ လေ ၏။

^၁၇ သုံး ရက် လွန် သော အ ခါ ပေါ လု သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် များ ကို ဖိတ် ခေါ် ၍ စု ဝေး စေ ၏။ သူ တို့ စု ဝေး လာ ကြ သော အ ခါ ပေါ လု က “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မိ မိ လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး စံ များ ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ သော် လည်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် အ ကျဉ်း သား အ ဖြစ် ရော မ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ခဲ့ ရ သည်။ ^၁၈ ရော မ လူ မျိုး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စစ် ဆေး ကြ ရာ အ ကျွန်ုပ် ၌ သေ ထိုက် သော ပြစ် မှု မ တွေ့ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ပြန် လွှတ် လို ကြ သည်။ ^၁၉ သို့ ရာ တွင် ဂျူး လူ မျိုး တို့ က ကန့် ကွက် ကြ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် မ လွဲ သာ ၍ ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် ထံ အ ယူ ခံ ဝင် ရ သည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ လူ မျိုး ကို စွပ် စွဲ ရန် အ ကြောင်း တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ ၍ မ ဟုတ် ပါ။ ^၂၀ ဤ အ ကြောင်း ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် သင် တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ ၍ စ ကား ပြော ရန် သင် တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ခြင်း ဖြစ် သည်။ အ မှန် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မျှော် လင့် ခြင်း အ‌ ကြောင်း ကြောင့် ဤ သံ ကြိုး ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ခြင်း ခံ ရ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် မှ သင့် အ ကြောင်း ရေး ပို့ သော စာ များ ကို မ ရ ရှိ ခဲ့ ကြ ပါ။ ထို ပြည် မှ ရောက် လာ သော ညီ အစ် ကို တို့ တွင် လည်း သင် နှင့် ပတ် သက် သည့် မ ကောင်း သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို သ တင်း ပို့ သော သူ၊ သို့ မ ဟုတ် ပြော ဆို သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ ^၂၂ သို့ သော် ဤ ဂိုဏ်း နှင့် ပတ် သက် ၍ အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ ဆန့် ကျင် ပြော ဆို နေ ကြောင်း ငါ တို့ သိ ထား သည် ဖြစ် ၍ သင် မည် သို့ စိတ် သ ဘော ရှိ သည် ကို သင့် ထံ မှ ငါ တို့ ကြား လို သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပေါ လု နှင့် ရက် ကို ချိန်း ချက် ပြီး မှ ပို ၍ များ စွာ သော သူ တို့ နှင့် တ ကွ သူ တည်း ခို ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ပေါ လု သည် နံ နက် စော စော အ ချိန် မှ စ ၍ ည နေ အ ချိန် တိုင် အောင် ထို သူ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ရှင်း ပြ လျက် သက် သေ ခံ ကာ မော ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ ကို ကိုး ကား ၍ ယေ ရှု အ ကြောင်း ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ စည်း ရုံး လေ ၏။^၂၄ အ ချို့ တို့ သည် သူ ဟော ပြော သော အ ရာ များ ကို လက် ခံ ကြ သော် လည်း အ ချို့ တို့ သည် မ ယုံ ကြည် ကြ ချေ။

^၂၅ ထို အ ခါ အ ချင်း ချင်း ကြား ၌ သ ဘော ထား ကွဲ လွဲ သ ဖြင့် ပြန် သွား ကြ စဉ် တွင် ပေါ လု က “သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ အား ဖြင့် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ ဘိုး ဘေး တို့ အား လျောက် ပတ် စွာ ဟော ပြော ခဲ့ သည် ကား၊ ^၂၆ ‘သင် တို့ သည် ကြား သော အ ခါ လုံး ဝ နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ လိမ့် မည်။ မြင် သော အ ခါ လည်း လုံး ဝ သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဤ လူ မျိုး ထံ သို့ သွား ၍ ပြော ကြား လော့။ ^၂၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ လူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ထုံ ထိုင်း လျက်၊ နား သည် လည်း လေး လျက်၊ မျက် စိ သည် လည်း ပိတ် လျက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် မျက် စိ ဖြင့် မြင် လျက်၊ နား ဖြင့် ကြား လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် နား လည် ကာ ပြောင်း လဲ ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရ မည်’ မ ၁၃:၁၅၊ ဟေ ရှာ ၆:၉-၁၀။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဤ ကယ် တင် ခြင်း တ ရား သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ၍ သူ တို့ သည် နား ထောင် ကြ မည် ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မှတ် ကြ လော့” ဟူ သော စ ကား တစ် ခွန်း ကို ပြော လိုက် လေ ၏။ ^၂၉ (ဤ စ ကား ကို ပေါ လု ပြော လိုက် သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ပြင်း ထန် စွာ ငြင်း ခုံ လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ

^၃၀ ထို့ နောက် ပေါ လု သည် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး မိ မိ ငှား ရမ်း ထား သည့် အိမ် ၌ နေ ၍ မိ မိ ထံ သို့ လာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကြို ဆို လျက်၊ ^၃၁ မည် သည့် အ တား အ ဆီး မျှ မ ရှိ ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ရဲ ရင့် ခြင်း အ ပြည့် အ ဝ ဖြင့် ဟော ပြော ကာ သ ခင် ယေ ရှု ခ ရစ် တော် ၏ အ ကြောင်း များ ကို သွန် သင် လေ ၏။

28

¹ When we had escaped, then they NU reads 'we' learned that the island was called Malta. ² The natives showed us uncommon kindness; for they kindled a fire and received us all, because of the present rain and because of the cold. ³ But when Paul had gathered a bundle of sticks and laid them on the fire, a viper came out because of the heat and fastened on his hand. ⁴ When the natives saw the creature hanging from his hand, they said to one another, “No doubt this man is a murderer, whom, though he has escaped from the sea, yet Justice has not allowed to live.”

⁵ However he shook off the creature into the fire, and wasn’t harmed. ⁶ But they expected that he would have swollen or fallen down dead suddenly, but when they watched for a long time and saw nothing bad happen to him, they changed their minds and said that he was a god.

⁷ Now in the neighborhood of that place were lands belonging to the chief man of the island, named Publius, who received us and courteously entertained us for three days. ⁸ The father of Publius lay sick of fever and dysentery. Paul entered in to him, prayed, and laying his hands on him, healed him. ⁹ Then when this was done, the rest also who had diseases in the island came and were cured. ¹⁰ They also honored us with many honors; and when we sailed, they put on board the things that we needed.

¹¹ After three months, we set sail in a ship of Alexandria which had wintered in the island, whose figurehead was “The Twin Brothers.” ¹² Touching at Syracuse, we stayed there three days. ¹³ From there we circled around and arrived at Rhegium. After one day, a south wind sprang up, and on the second day we came to Puteoli, ¹⁴ where we found brothers, The word for 'brothers' here and where context allows may also be correctly translated 'brothers and sisters' or 'siblings'. and were entreated to stay with them for seven days. So we came to Rome.

¹⁵ From there the brothers, when they heard of us, came to meet us as far as The Market of Appius and The Three Taverns. When Paul saw them, he thanked God and took courage. ¹⁶ When we entered into Rome, the centurion delivered the prisoners to the captain of the guard, but Paul was allowed to stay by himself with the soldier who guarded him.

¹⁷ After three days Paul called together those who were the leaders of the Jews. When they had come together, he said to them, “I, brothers, though I had done nothing against the people or the customs of our fathers, still was delivered prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans, ¹⁸ who, when they had examined me, desired to set me free, because there was no cause of death in me. ¹⁹ But when the Jews spoke against it, I was constrained to appeal to Caesar, not that I had anything about which to accuse my nation. ²⁰ For this cause therefore I asked to see you and to speak with you. For because of the hope of Israel I am bound with this chain.”

²¹ They said to him, “We neither received letters from Judea concerning you, nor did any of the brothers come here and report or speak any evil of you. ²² But we desire to hear from you what you think. For, as concerning this sect, it is known to us that everywhere it is spoken against.”

²³ When they had appointed him a day, many people came to him at his lodging. He explained to them, testifying about God’s Kingdom, and persuading them concerning Jesus, both from the law of Moses and from the prophets, from morning until evening. ²⁴ Some believed the things which were spoken, and some disbelieved.

²⁵ When they didn’t agree among themselves, they departed after Paul had spoken one message: “The Holy Spirit spoke rightly through Isaiah the prophet to our fathers, ²⁶ saying, ‘Go to this people and say, in hearing, you will hear, but will in no way understand. In seeing, you will see, but will in no way perceive. ²⁷ For this people’s heart has grown callous. Their ears are dull of hearing. Their eyes they have closed. Lest they should see with their eyes, hear with their ears, understand with their heart, and would turn again, then I would heal them.’ Isaiah 6:9-10 ²⁸ “Be it known therefore to you that the salvation of God is sent to the nations, and they will listen.” ²⁹ When he had said these words, the Jews departed, having a great dispute among themselves. NU omits verse 29.

³⁰ Paul stayed two whole years in his own rented house and received all who were coming to him, ³¹ preaching God’s Kingdom and teaching the things concerning the Lord Jesus Christ with all boldness, without hindrance.

၂၈

^၁ ငါ တို့ သည် ဘေး ကင်း စွာ ရောက် ရှိ ကြ သော အ ခါ ထို ကျွန်း ကို မေ လိ တေ ကျွန်း ဟု ခေါ် ကြောင်း သိ ရ ကြ ၏။ ^၂ ကျွန်း သား သို့ မ ဟုတ် 'လူ ရိုင်း'။ တို့ သည် ငါ တို့ အား ထူး ခြား သော ချစ် ခင် ကြင် နာ မှု ကို ပြ သ ကြ ၏။ မိုး ရွာ ၍ ချမ်း အေး သော ကြောင့် သူ တို့ သည် မီး ဖို လျက် ငါ တို့ အား လုံး ကို လက် ခံ ကြို ဆို ကြ ၏။ ^၃ ပေါ လု သည် ထင်း များ ကို စု စည်း လျက် မီး ထဲ သို့ ထည့် လိုက် ရာ မြွေ ဆိုး တစ် ကောင် သည် မီး အ ပူ ရှိန် ကြောင့် ထွက် လာ ၍ ပေါ လု လက် ၌ တွယ် ကပ် လေ ၏။ ^၄ ကျွန်း သား သို့ မ ဟုတ် 'လူ ရိုင်း'။ တို့ သည် သူ ၏ လက် မှ တွဲ လဲ ကျ နေ သော သတ္တ ဝါ ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် အ မှန် ပင် လူ သတ် သ မား ဖြစ် တန် ရာ ၏။ သူ သည် ပင် လယ် ဘေး မှ လွတ် ခဲ့ သော် လည်း မျှ တ မှု နတ် ဘု ရား မ က သူ့ ကို အ သက် ရှင် ခွင့် မ ပေး” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၅ သို့ သော် ပေါ လု သည် ထို သတ္တ ဝါ ကို မီး ထဲ သို့ ခါ ချ လျက် မည် သည့် ဘေး ဥ ပဒ် မျှ မ ခံ စား ရ ချေ။ ^၆ ကျွန်း သား တို့ က သူ သည် ယောင် လာ တော့ မည်၊ သို့ မ ဟုတ် ရုတ် တ ရက် လဲ ကျ ၍ သေ ဆုံး လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။ သို့ သော် ကြာ မြင့် စွာ စောင့် ကြည့် နေ သော် လည်း မ ကောင်း သည့် လက္ခ ဏာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ သူ ၌ မ ဖြစ် သည် ကို မြင် ကြ သော အ ခါ သူ တို့ သည် စိတ် ပြောင်း သွား ၍ ဤ သူ ကား ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ ၏။

^၇ ထို နေ ရာ အ နီး တွင် ပု ဗ လိ ဟု အ မည် ရှိ သော ကျွန်း သူ ကြီး ၏ မြေ ကွက် များ ရှိ ၏။ သူ သည် ငါ တို့ ကို လက် ခံ ၍ သုံး ရက် တိုင် တိုင် ကောင်း စွာ ဧည့် ခံ လေ ၏။ ^၈ ပု ဗ လိ ၏ ဖ ခင် သည် အ ဖျား အ နာ နှင့် ဝမ်း ကိုက် ရော ဂါ ခံ စား ရ လျက် အိပ် ရာ ၌ လဲ လျောင်း နေ ၏။ ပေါ လု သည် သူ့ ထံ သို့ ဝင် ပြီး ဆု တောင်း ပေး ကာ သူ့ အ ပေါ် လက် တင် ၍ သူ့ ကို ကျန်း မာ စေ ၏။ ^၉ ဤ အ ရာ ဖြစ် ပြီး နောက် ကျွန်း ပေါ် ရှိ နာ မ ကျန်း ဖြစ် သော အ ခြား သူ များ လည်း ပေါ လု ထံ လာ ကြ ၍ ရော ဂါ ပျောက် ကင်း ခြင်း အ ခွင့် ကို ရ ကြ ၏။ ^၁၀ ထို သူ တို့ သည် များ စွာ သော လက် ဆောင် ဖြင့် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'ဂုဏ် အ သ ရေ ဖြင့်'။ ငါ တို့ ကို ဂုဏ် ပြု လျက် ငါ တို့ ရွက် လွှင့် သော အ ခါ ၌ လည်း လို အပ် သည့် အ ရာ များ ကို တင် ပေး လိုက် ကြ ၏။

^၁၁ သုံး လ ကြာ ပြီး နောက် ထို ကျွန်း ပေါ် တွင် ဆောင်း ခို နေ သည့် နတ် အ မွှာ ညီ နောင် ရုပ် ပါ အ လက် ဇန္ဒြိ ယ သင်္ဘော ဖြင့် ငါ တို့ သည် ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၁၂ ထို့ နောက် သ ရ ကုတ် မြို့ ၌ ဆိုက် ကပ် လျက် သုံး ရက် နေ ပြီး မှ၊ ^၁၃ တစ် ဖန် ရွက် လွှင့် ပြန် ရာ ရေ ဂျုန် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ နောက် တစ် နေ့ တွင် တောင် လေ တိုက် လာ သ ဖြင့် ဒု တိ ယ နေ့ ၌ ပေါ တ ယော လိ မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို မြို့ တွင် ညီ အစ် ကို တို့ ကို တွေ့ ရှိ လျှင် သူ တို့ သည် ငါ တို့ ကို ခု နစ် ရက် ခန့် နေ ထိုင် ရန် ဖိတ် ခေါ် ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ငါ တို့ သည် ရော မ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။

^၁၅ ငါ တို့ အ ကြောင်း ကို ကြား သော ညီ အစ် ကို တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ရော မ မြို့ မှ အပ္ပိ အ ရပ် နှင့် ဧည့် ရိပ် သာ သုံး ဆောင် ဟု ခေါ် သော အ ရပ် တိုင် အောင် လာ ကြ ၏။ ပေါ လု သည် ထို သူ တို့ ကို မြင် လျှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကျေး ဇူး တင် လျက် အား တက် လာ လေ ၏။ ^၁၆ ရော မ မြို့ သို့ ဝင် ကြ သော အ ခါ ပေါ လု သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ရော မ မြို့ သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ တပ် မှူး သည် အ ကျဉ်း သား တို့ ကို ကိုယ် ရံ တော် မှူး ထံ အပ် ပေး ၏။ သို့ သော် ပေါ လု သည်'။ သူ့ ကို စောင့် ကြပ် သည့် စစ် သား နှင့် အ တူ သီး သန့် နေ ခွင့် ကို ရ လေ ၏။

^၁၇ သုံး ရက် လွန် သော အ ခါ ပေါ လု သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် များ ကို ဖိတ် ခေါ် ၍ စု ဝေး စေ ၏။ သူ တို့ စု ဝေး လာ ကြ သော အ ခါ ပေါ လု က “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မိ မိ လူ မျိုး ကို လည်း ကောင်း၊ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး စံ များ ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ပြု ခဲ့ သော် လည်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် အ ကျဉ်း သား အ ဖြစ် ရော မ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ခဲ့ ရ သည်။ ^၁၈ ရော မ လူ မျိုး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စစ် ဆေး ကြ ရာ အ ကျွန်ုပ် ၌ သေ ထိုက် သော ပြစ် မှု မ တွေ့ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ပြန် လွှတ် လို ကြ သည်။ ^၁၉ သို့ ရာ တွင် ဂျူး လူ မျိုး တို့ က ကန့် ကွက် ကြ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် မ လွဲ သာ ၍ ဆီ ဇာ ဧ က ရာဇ် ထံ အ ယူ ခံ ဝင် ရ သည်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ လူ မျိုး ကို စွပ် စွဲ ရန် အ ကြောင်း တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ ၍ မ ဟုတ် ပါ။ ^၂၀ ဤ အ ကြောင်း ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် သင် တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ ၍ စ ကား ပြော ရန် သင် တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ခြင်း ဖြစ် သည်။ အ မှန် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မျှော် လင့် ခြင်း အ‌ ကြောင်း ကြောင့် ဤ သံ ကြိုး ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ခြင်း ခံ ရ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် ယု ဒ ပြည် မှ သင့် အ ကြောင်း ရေး ပို့ သော စာ များ ကို မ ရ ရှိ ခဲ့ ကြ ပါ။ ထို ပြည် မှ ရောက် လာ သော ညီ အစ် ကို တို့ တွင် လည်း သင် နှင့် ပတ် သက် သည့် မ ကောင်း သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို သ တင်း ပို့ သော သူ၊ သို့ မ ဟုတ် ပြော ဆို သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ ^၂၂ သို့ သော် ဤ ဂိုဏ်း နှင့် ပတ် သက် ၍ အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ ဆန့် ကျင် ပြော ဆို နေ ကြောင်း ငါ တို့ သိ ထား သည် ဖြစ် ၍ သင် မည် သို့ စိတ် သ ဘော ရှိ သည် ကို သင့် ထံ မှ ငါ တို့ ကြား လို သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပေါ လု နှင့် ရက် ကို ချိန်း ချက် ပြီး မှ ပို ၍ များ စွာ သော သူ တို့ နှင့် တ ကွ သူ တည်း ခို ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ပေါ လု သည် နံ နက် စော စော အ ချိန် မှ စ ၍ ည နေ အ ချိန် တိုင် အောင် ထို သူ တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ရှင်း ပြ လျက် သက် သေ ခံ ကာ မော ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း နှင့် ပ ရော ဖက် ကျမ်း များ ကို ကိုး ကား ၍ ယေ ရှု အ ကြောင်း ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ စည်း ရုံး လေ ၏။^၂၄ အ ချို့ တို့ သည် သူ ဟော ပြော သော အ ရာ များ ကို လက် ခံ ကြ သော် လည်း အ ချို့ တို့ သည် မ ယုံ ကြည် ကြ ချေ။

^၂၅ ထို အ ခါ အ ချင်း ချင်း ကြား ၌ သ ဘော ထား ကွဲ လွဲ သ ဖြင့် ပြန် သွား ကြ စဉ် တွင် ပေါ လု က “သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ အား ဖြင့် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ ဘိုး ဘေး တို့ အား လျောက် ပတ် စွာ ဟော ပြော ခဲ့ သည် ကား၊ ^၂၆ ‘သင် တို့ သည် ကြား သော အ ခါ လုံး ဝ နား မ လည် ဘဲ ကြား ကြ လိမ့် မည်။ မြင် သော အ ခါ လည်း လုံး ဝ သ တိ မ မူ ဘဲ မြင် ကြ လိမ့် မည် ဟု ဤ လူ မျိုး ထံ သို့ သွား ၍ ပြော ကြား လော့။ ^၂၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ လူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ထုံ ထိုင်း လျက်၊ နား သည် လည်း လေး လျက်၊ မျက် စိ သည် လည်း ပိတ် လျက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ တို့ သည် မျက် စိ ဖြင့် မြင် လျက်၊ နား ဖြင့် ကြား လျက်၊ စိတ် နှ လုံး ဖြင့် နား လည် ကာ ပြောင်း လဲ ကြ သ ဖြင့် ငါ သည် သူ တို့ ကို ကျန်း မာ စေ ရ မည်’ မ ၁၃:၁၅၊ ဟေ ရှာ ၆:၉-၁၀။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဤ ကယ် တင် ခြင်း တ ရား သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထံ စေ လွှတ် ခြင်း ခံ ရ ၍ သူ တို့ သည် နား ထောင် ကြ မည် ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မှတ် ကြ လော့” ဟူ သော စ ကား တစ် ခွန်း ကို ပြော လိုက် လေ ၏။ ^၂၉ (ဤ စ ကား ကို ပေါ လု ပြော လိုက် သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ပြင်း ထန် စွာ ငြင်း ခုံ လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ

^၃၀ ထို့ နောက် ပေါ လု သည် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး မိ မိ ငှား ရမ်း ထား သည့် အိမ် ၌ နေ ၍ မိ မိ ထံ သို့ လာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို ကြို ဆို လျက်၊ ^၃၁ မည် သည့် အ တား အ ဆီး မျှ မ ရှိ ဘဲ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ကို ရဲ ရင့် ခြင်း အ ပြည့် အ ဝ ဖြင့် ဟော ပြော ကာ သ ခင် ယေ ရှု ခ ရစ် တော် ၏ အ ကြောင်း များ ကို သွန် သင် လေ ၏။

28

¹ When we had escaped, then they NU reads 'we' learned that the island was called Malta. ² The natives showed us uncommon kindness; for they kindled a fire and received us all, because of the present rain and because of the cold. ³ But when Paul had gathered a bundle of sticks and laid them on the fire, a viper came out because of the heat and fastened on his hand. ⁴ When the natives saw the creature hanging from his hand, they said to one another, “No doubt this man is a murderer, whom, though he has escaped from the sea, yet Justice has not allowed to live.”

⁵ However he shook off the creature into the fire, and wasn’t harmed. ⁶ But they expected that he would have swollen or fallen down dead suddenly, but when they watched for a long time and saw nothing bad happen to him, they changed their minds and said that he was a god.

⁷ Now in the neighborhood of that place were lands belonging to the chief man of the island, named Publius, who received us and courteously entertained us for three days. ⁸ The father of Publius lay sick of fever and dysentery. Paul entered in to him, prayed, and laying his hands on him, healed him. ⁹ Then when this was done, the rest also who had diseases in the island came and were cured. ¹⁰ They also honored us with many honors; and when we sailed, they put on board the things that we needed.

¹¹ After three months, we set sail in a ship of Alexandria which had wintered in the island, whose figurehead was “The Twin Brothers.” ¹² Touching at Syracuse, we stayed there three days. ¹³ From there we circled around and arrived at Rhegium. After one day, a south wind sprang up, and on the second day we came to Puteoli, ¹⁴ where we found brothers, The word for 'brothers' here and where context allows may also be correctly translated 'brothers and sisters' or 'siblings'. and were entreated to stay with them for seven days. So we came to Rome.

¹⁵ From there the brothers, when they heard of us, came to meet us as far as The Market of Appius and The Three Taverns. When Paul saw them, he thanked God and took courage. ¹⁶ When we entered into Rome, the centurion delivered the prisoners to the captain of the guard, but Paul was allowed to stay by himself with the soldier who guarded him.

¹⁷ After three days Paul called together those who were the leaders of the Jews. When they had come together, he said to them, “I, brothers, though I had done nothing against the people or the customs of our fathers, still was delivered prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans, ¹⁸ who, when they had examined me, desired to set me free, because there was no cause of death in me. ¹⁹ But when the Jews spoke against it, I was constrained to appeal to Caesar, not that I had anything about which to accuse my nation. ²⁰ For this cause therefore I asked to see you and to speak with you. For because of the hope of Israel I am bound with this chain.”

²¹ They said to him, “We neither received letters from Judea concerning you, nor did any of the brothers come here and report or speak any evil of you. ²² But we desire to hear from you what you think. For, as concerning this sect, it is known to us that everywhere it is spoken against.”

²³ When they had appointed him a day, many people came to him at his lodging. He explained to them, testifying about God’s Kingdom, and persuading them concerning Jesus, both from the law of Moses and from the prophets, from morning until evening. ²⁴ Some believed the things which were spoken, and some disbelieved.

²⁵ When they didn’t agree among themselves, they departed after Paul had spoken one message: “The Holy Spirit spoke rightly through Isaiah the prophet to our fathers, ²⁶ saying, ‘Go to this people and say, in hearing, you will hear, but will in no way understand. In seeing, you will see, but will in no way perceive. ²⁷ For this people’s heart has grown callous. Their ears are dull of hearing. Their eyes they have closed. Lest they should see with their eyes, hear with their ears, understand with their heart, and would turn again, then I would heal them.’ Isaiah 6:9-10 ²⁸ “Be it known therefore to you that the salvation of God is sent to the nations, and they will listen.” ²⁹ When he had said these words, the Jews departed, having a great dispute among themselves. NU omits verse 29.

³⁰ Paul stayed two whole years in his own rented house and received all who were coming to him, ³¹ preaching God’s Kingdom and teaching the things concerning the Lord Jesus Christ with all boldness, without hindrance.