၂

^၁ ထို့ နောက် ငါ တို့ သည် ပြန် လှည့် ၍ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကာ စိ ရ တောင် ပေါ် ဒေ သ တွင် ရက် ပေါင်း များ စွာ လှည့် လည် ခဲ့ ကြ ၏။

^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား၊ ^၃ ‘သင် တို့ သည် ဤ တောင် ပေါ် ဒေ သ တွင် ကြာ မြင့် စွာ လှည့် လည် နေ ကြ ပြီ။ မြောက် ဘက် သို့ လှည့် သွား ကြ ဦး လော့။ ^၄ သင် သည် လူ တို့ အား “သင် တို့ သည် စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော သင် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် သည့် ဧ သော သား မြေး တို့ ၏ နယ် မြေ ကို ဖြတ် သွား သော အ ခါ သူ တို့ သည် သင် တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ ထူး သ တိ ပြု ကြ လော့။ ^၅ သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ စိ ရ တောင် ကို ဧ‌ သော အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ၏ ပြည် ကို ခြေ တစ် ဖ ဝါး စာ မျှ သင် တို့ အား ငါ မ ပေး။ ^၆ သူ တို့ ထံ မှ အ စား အ စာ ကို ငွေ ဖြင့် ဝယ် စား ရ မည်။ ရေ ကို လည်း ငွေ ဖြင့် ဝယ် သောက် ရ မည်။

^၇ အ ကယ် စင် စစ် သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ပြု လေ ရာ ရာ ၌ ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပြီ။ ဤ ကြီး မား သော တော ကန္တာ ရ ကို သင် တို့ ဖြတ် သွား ရ ကြောင်း ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ၏။ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ ၌ ချို့ တဲ့ ခြင်း မ ရှိ” ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ၏ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် သည့် ဧ သော ၏ သား မြေး တို့ နေ ထိုင် သော စိ ရ ပြည် ကို အ ရာ ဗ လမ်း ဖြင့် ဧ လတ် အ ရပ်၊ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ အ ရပ် မှ ဖြတ် ကျော် သွား ပြီး နောက် လှည့် ၍ မော ဘ တော ကန္တာ ရ လမ်း ဖြင့် ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ‘မော ဘ ကို ရန် မ ပြု နှင့်။ စစ် ဖြစ် အောင် သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ အာ ရ အ ရပ် ကို လော တ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ၏ မြေ ကို သင် တို့ ပိုင် ဖို့ ငါ မ ပေး။

^၁၀ (ယ ခင် က ထို အ ရပ် ၌ အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ အ ရပ် မြင့် ၍ ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ပြီး လူ ဦး ရေ များ ပြား သော ဧ မိမ် လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၁၁ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ကို အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သည် ဟု မှတ် ယူ ကြ ၏။ မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ကို ဧ မိမ် လူ မျိုး ဟု ခေါ် ကြ ၏။ ^၁၂ ယ ခင် က စိ ရ ပြည် ၌ ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ကြ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ဧ သော သား မြေး တို့ သည် လည်း ဟော ရိ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ၍ ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို မိ မိ တို့ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ကာ သူ တို့ ၏ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။)

^၁၃ ယ ခု ထ ၍ ဇာ ရက် ချောင်း ကို သင် တို့ ကူး သွား ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့် ငါ တို့ သည် ဇာ ရက် ချောင်း ကို ကူး သွား ကြ ၏။

^၁၄ ငါ တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ဇာ ရက် ချောင်း ကို ကူး သည် အ ထိ သုံး ဆယ့် ရှစ် နှစ် ကြာ ၏။ ထို ကာ လ အ တွင်း တပ် စ ခန်း ထဲ မှ စစ် သည် မျိုး ဆက် အ ပေါင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျိန် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သေ ကြ ကုန် ၏။ ^၁၅ အ ကယ် စင် စစ် တပ် စ ခန်း ထဲ ရှိ ထို သူ တို့ သေ ကုန် သည် အ ထိ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။

^၁၆ လူ တို့ ထဲ မှ စစ် သည် အား လုံး သေ ဆုံး ကုန် သည် နှင့်၊ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား၊ ^၁၈ ‘ယ နေ့ သင် တို့ သည် အာ ရ ပြည်၊ မော ဘ နယ် စပ် ကို ဖြတ် သွား ရ မည်။ ^၁၉ သင် တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ ကို ရန် မ ပြု နှင့်။ သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ပြည် ကို လော တ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ပြည် ကို သင် တို့ ပိုင် ဖို့ ငါ မ ပေး။

^၂၀ (ယ ခင် က ထို ပြည် ၌ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး များ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ထို ပြည် ကို ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ၏ ပြည် ဖြစ် သည် ဟု လည်း မှတ် ယူ ကြ ၏။ အမ္မုန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို ဇံ ဇုမ္မိမ် လူ မျိုး ဟု ခေါ် ကြ ၏။ ^၂၁ ထို လူ မျိုး တို့ သည် အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ အ ရပ် မြင့် ၍ ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ပြီး လူ ဦး ရေ များ ပြား ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း တော် မူ သ ဖြင့် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ၍ သူ တို့ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၂၂ ဤ သည် ကား စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ဧ သော သား မြေး တို့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို သူ တို့ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဟော ရိ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ပြီး ထို ပြည် ၌ ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ထိုင် သ ကဲ့ သို့ ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ထို့ အ တူ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင် ကျေး ရွာ များ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော အာ ဝိ လူ မျိုး တို့ ကို ကတ္တော ရ ကျွန်း မှ ရောက် လာ သော ကတ္တော ရိမ် လူ မျိုး တို့ သည် သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ၍ သူ တို့ ၏ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။)

^၂၄ ထ ၍ ခ ရီး ပြု လော့။ အာ နုန် ချောင်း ကို ကူး သွား လော့။ အာ မော ရိ လူ မျိုး ဖြစ် သော ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် နှင့် သူ ၏ ပြည် ကို သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ။ သူ့ ပြည် ကို စ တင် သိမ်း ပိုက် လော့။ သူ့ ကို ရန် စ ၍ တိုက် ခိုက် လော့။ ^၂၅ မိုး ကောင်း ကင် တစ် ခွင် အောက် ရှိ လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ သ တင်း  ကို ကြား ၍ သင် တို့ ရှေ့ ၌ တုန် လှုပ် ချောက် ချား မည့် အ ကြောင်း သင် တို့ ကို ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ သော သ ဘော ကို ယ နေ့ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ငါ စ တင် ကျ ရောက် စေ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ ငါ သည် ကေ ဒ မုတ် တော ကန္တာ ရ မှ ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ သို့ စေ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂၇ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ရှင့် ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် ပြု ပါ။ လက် ယာ ဘက်၊ လက် ဝဲ ဘက် သို့ မ လွှဲ ဘဲ လမ်း မ အ တိုင်း သွား ပါ မည်။ ^{၂၈-၂၉} စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဧ သော သား မြေး တို့ နှင့် အာ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် ကြ သော မော ဘ လူ မျိုး တို့ ပြု သည့် နည်း တူ အ ကျွန်ုပ် တို့ စား ဖို့ အ စား အ စာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သောက် ဖို့ ရေ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ငွေ ဖြင့် ရောင်း ပေး ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ပြည် သို့ မ ရောက် မီ တိုင် အောင် အ ရှင့် ပြည် ကို ခြေ ဖြင့် ဖြတ် သွား ရုံ သာ ဖြတ် သွား ပါ မည်’ ဟု ငြိမ်း ချမ်း ရေး စ ကား ကို ပြော ဆို သော် လည်း၊ ^၃၀ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ၏ စိတ် ကို မာ ကျော စေ တော် မူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ကို သူ့ ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် မ ပြု။ ထို သို့ သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ ခြင်း သည် ယ နေ့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို သင် တို့ ၏ လက် သို့ အပ် တော် မူ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏။

^၃၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ‘ယ ခု မှ စ ၍ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ ပြည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ပြီ။ ထို ပြည် ကို ပိုင် ဆိုင် ဖို့ စ တင် သိမ်း ပိုက် ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ တို့ ကို ဆီး တား တိုက် ခိုက် ဖို့ ယာ ဟတ် အ ရပ် သို့ ချီ တက် လာ ကြ ၏။ ^၃၃ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ငါ တို့ ထံ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် ငါ တို့ သည် သူ မှ စ ၍ သူ့ သား များ နှင့် တ ကွ သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၄ ထို အ ခါ သူ ၏ မြို့ ရှိ သ မျှ ကို ငါ တို့ သိမ်း ယူ ၏။ မြို့ ၌ ရှိ သ မျှ သော ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ က‌ လေး တို့ ကို လုံး လုံး ဖျက် ဆီး ပစ် ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၃၅ တိ ရစ္ဆာန် နှင့် ငါ တို့ သိမ်း ပိုက် သော မြို့ တို့ မှ တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း တို့ ကို သာ ငါ တို့ အ ဖို့ သိမ်း ယူ ခဲ့ ၏။ ^၃၆ အာ နုန် ချောင်း စပ် ရှိ အာ ရော် မြို့ မှ စ ၍ ထို ချောင်း အ နား ရှိ မြို့ အ ပါ အ ဝင် ဂိ လဒ် မြို့ တိုင် အောင် ငါ တို့ ကို ခု ခံ နိုင် သော မြို့ တစ် မြို့ မျှ မ ရှိ။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ အား လုံး ကို ငါ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။

^၃၇ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တစ် လျှောက် မှ စ ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ ရှိ မြို့ များ နှင့် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် ထား သ မျှ သော အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ပြည် ကို မ ချဉ်း ကပ် ရ ကြ။

2

¹ Then we turned, and took our journey into the wilderness by the way to the Red Sea, as Yahweh spoke to me; and we encircled Mount Seir many days.

² Yahweh spoke to me, saying, ³ “You have encircled this mountain long enough. Turn northward. ⁴ Command the people, saying, ‘You are to pass through the border of your brothers, the children of Esau, who dwell in Seir; and they will be afraid of you. Therefore be careful. ⁵ Don’t contend with them; for I will not give you any of their land, no, not so much as for the sole of the foot to tread on, because I have given Mount Seir to Esau for a possession. ⁶ You shall purchase food from them for money, that you may eat. You shall also buy water from them for money, that you may drink.’ ”

⁷ For Yahweh your God has blessed you in all the work of your hands. He has known your walking through this great wilderness. These forty years, Yahweh your God has been with you. You have lacked nothing.

⁸ So we passed by from our brothers, the children of Esau, who dwell in Seir, from the way of the Arabah from Elath and from Ezion Geber. We turned and passed by the way of the wilderness of Moab. ⁹ Yahweh said to me, “Don’t bother Moab, neither contend with them in battle; for I will not give you any of his land for a possession, because I have given Ar to the children of Lot for a possession.”

¹⁰ (The Emim lived there before, a great and numerous people, and tall as the Anakim. ¹¹ These also are considered to be Rephaim, as the Anakim; but the Moabites call them Emim. ¹² The Horites also lived in Seir in the past, but the children of Esau succeeded them. They destroyed them from before them, and lived in their place, as Israel did to the land of his possession, which Yahweh gave to them.)

¹³ “Now rise up and cross over the brook Zered.” We went over the brook Zered.

¹⁴ The days in which we came from Kadesh Barnea until we had come over the brook Zered were thirty-eight years, until all the generation of the men of war were consumed from the middle of the camp, as Yahweh swore to them. ¹⁵ Moreover Yahweh’s hand was against them, to destroy them from the middle of the camp, until they were consumed.

¹⁶ So, when all the men of war were consumed and dead from among the people, ¹⁷ Yahweh spoke to me, saying, ¹⁸ “You are to pass over Ar, the border of Moab, today. ¹⁹ When you come near the border of the children of Ammon, don’t bother them, nor contend with them; for I will not give you any of the land of the children of Ammon for a possession, because I have given it to the children of Lot for a possession.”

²⁰ (That also is considered a land of Rephaim. Rephaim lived there in the past, but the Ammonites call them Zamzummim, ²¹ a great people, many, and tall, as the Anakim; but Yahweh destroyed them from before Israel, and they succeeded them, and lived in their place, ²² as he did for the children of Esau who dwell in Seir, when he destroyed the Horites from before them; and they succeeded them, and lived in their place even to this day. ²³ Then the Avvim, who lived in villages as far as Gaza: the Caphtorim, who came out of Caphtor, destroyed them and lived in their place.)

²⁴ “Rise up, take your journey, and pass over the valley of the Arnon. Behold, I have given into your hand Sihon the Amorite, king of Heshbon, and his land; begin to possess it, and contend with him in battle. ²⁵ Today I will begin to put the dread of you and the fear of you on the peoples who are under the whole sky, who shall hear the report of you, and shall tremble and be in anguish because of you.”

²⁶ I sent messengers out of the wilderness of Kedemoth to Sihon king of Heshbon with words of peace, saying, ²⁷ “Let me pass through your land. I will go along by the highway. I will turn neither to the right hand nor to the left. ²⁸ You shall sell me food for money, that I may eat; and give me water for money, that I may drink. Just let me pass through on my feet, ²⁹ as the children of Esau who dwell in Seir, and the Moabites who dwell in Ar, did to me, until I pass over the Jordan into the land which Yahweh our God gives us.” ³⁰ But Sihon king of Heshbon would not let us pass by him, for Yahweh your God hardened his spirit and made his heart obstinate, that he might deliver him into your hand, as it is today.

³¹ Yahweh said to me, “Behold, I have begun to deliver up Sihon and his land before you. Begin to possess, that you may inherit his land.” ³² Then Sihon came out against us, he and all his people, to battle at Jahaz. ³³ Yahweh our God delivered him up before us; and we struck him, his sons, and all his people. ³⁴ We took all his cities at that time, and utterly destroyed every inhabited city, with the women and the little ones. We left no one remaining. ³⁵ Only the livestock we took for plunder for ourselves, with the plunder of the cities which we had taken. ³⁶ From Aroer, which is on the edge of the valley of the Arnon, and the city that is in the valley, even to Gilead, there was not a city too high for us. Yahweh our God delivered up all before us.

³⁷ Only to the land of the children of Ammon you didn’t come near: all the banks of the river Jabbok, and the cities of the hill country, and wherever Yahweh our God forbade us.

၂

^၁ ထို့ နောက် ငါ တို့ သည် ပြန် လှည့် ၍ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကာ စိ ရ တောင် ပေါ် ဒေ သ တွင် ရက် ပေါင်း များ စွာ လှည့် လည် ခဲ့ ကြ ၏။

^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား၊ ^၃ ‘သင် တို့ သည် ဤ တောင် ပေါ် ဒေ သ တွင် ကြာ မြင့် စွာ လှည့် လည် နေ ကြ ပြီ။ မြောက် ဘက် သို့ လှည့် သွား ကြ ဦး လော့။ ^၄ သင် သည် လူ တို့ အား “သင် တို့ သည် စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော သင် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် သည့် ဧ သော သား မြေး တို့ ၏ နယ် မြေ ကို ဖြတ် သွား သော အ ခါ သူ တို့ သည် သင် တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ လိမ့် မည်။ သင် တို့ အ ထူး သ တိ ပြု ကြ လော့။ ^၅ သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ စိ ရ တောင် ကို ဧ‌ သော အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ၏ ပြည် ကို ခြေ တစ် ဖ ဝါး စာ မျှ သင် တို့ အား ငါ မ ပေး။ ^၆ သူ တို့ ထံ မှ အ စား အ စာ ကို ငွေ ဖြင့် ဝယ် စား ရ မည်။ ရေ ကို လည်း ငွေ ဖြင့် ဝယ် သောက် ရ မည်။

^၇ အ ကယ် စင် စစ် သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ပြု လေ ရာ ရာ ၌ ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပြီ။ ဤ ကြီး မား သော တော ကန္တာ ရ ကို သင် တို့ ဖြတ် သွား ရ ကြောင်း ကိုယ် တော် သိ တော် မူ ၏။ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ ၌ ချို့ တဲ့ ခြင်း မ ရှိ” ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ၏ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် သည့် ဧ သော ၏ သား မြေး တို့ နေ ထိုင် သော စိ ရ ပြည် ကို အ ရာ ဗ လမ်း ဖြင့် ဧ လတ် အ ရပ်၊ ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ အ ရပ် မှ ဖြတ် ကျော် သွား ပြီး နောက် လှည့် ၍ မော ဘ တော ကန္တာ ရ လမ်း ဖြင့် ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ‘မော ဘ ကို ရန် မ ပြု နှင့်။ စစ် ဖြစ် အောင် သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ အာ ရ အ ရပ် ကို လော တ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ၏ မြေ ကို သင် တို့ ပိုင် ဖို့ ငါ မ ပေး။

^၁၀ (ယ ခင် က ထို အ ရပ် ၌ အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ အ ရပ် မြင့် ၍ ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ပြီး လူ ဦး ရေ များ ပြား သော ဧ မိမ် လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၁၁ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ကို အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သည် ဟု မှတ် ယူ ကြ ၏။ မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ကို ဧ မိမ် လူ မျိုး ဟု ခေါ် ကြ ၏။ ^၁၂ ယ ခင် က စိ ရ ပြည် ၌ ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ကြ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပိုင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို ပြု သ ကဲ့ သို့ ဧ သော သား မြေး တို့ သည် လည်း ဟော ရိ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ၍ ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို မိ မိ တို့ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ကာ သူ တို့ ၏ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။)

^၁၃ ယ ခု ထ ၍ ဇာ ရက် ချောင်း ကို သင် တို့ ကူး သွား ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ကြောင့် ငါ တို့ သည် ဇာ ရက် ချောင်း ကို ကူး သွား ကြ ၏။

^၁၄ ငါ တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ဇာ ရက် ချောင်း ကို ကူး သည် အ ထိ သုံး ဆယ့် ရှစ် နှစ် ကြာ ၏။ ထို ကာ လ အ တွင်း တပ် စ ခန်း ထဲ မှ စစ် သည် မျိုး ဆက် အ ပေါင်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျိန် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သေ ကြ ကုန် ၏။ ^၁၅ အ ကယ် စင် စစ် တပ် စ ခန်း ထဲ ရှိ ထို သူ တို့ သေ ကုန် သည် အ ထိ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။

^၁၆ လူ တို့ ထဲ မှ စစ် သည် အား လုံး သေ ဆုံး ကုန် သည် နှင့်၊ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား၊ ^၁၈ ‘ယ နေ့ သင် တို့ သည် အာ ရ ပြည်၊ မော ဘ နယ် စပ် ကို ဖြတ် သွား ရ မည်။ ^၁၉ သင် တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ ကို ရန် မ ပြု နှင့်။ သူ တို့ ကို ရန် မ စ နှင့်။ အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ပြည် ကို လော တ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ အ ပိုင် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ပြည် ကို သင် တို့ ပိုင် ဖို့ ငါ မ ပေး။

^၂၀ (ယ ခင် က ထို ပြည် ၌ ရေ ဖိမ် လူ မျိုး များ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ထို ပြည် ကို ရေ ဖိမ် လူ မျိုး တို့ ၏ ပြည် ဖြစ် သည် ဟု လည်း မှတ် ယူ ကြ ၏။ အမ္မုန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို ဇံ ဇုမ္မိမ် လူ မျိုး ဟု ခေါ် ကြ ၏။ ^၂၁ ထို လူ မျိုး တို့ သည် အာ န က လူ မျိုး များ ကဲ့ သို့ အ ရပ် မြင့် ၍ ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ပြီး လူ ဦး ရေ များ ပြား ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း တော် မူ သ ဖြင့် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ၍ သူ တို့ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၂၂ ဤ သည် ကား စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ဧ သော သား မြေး တို့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို သူ တို့ ရှေ့ မှောက် မှ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဟော ရိ ပြည် ကို သိမ်း ပိုက် ပြီး ထို ပြည် ၌ ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ထိုင် သ ကဲ့ သို့ ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ထို့ အ တူ ဂါ ဇ မြို့ တိုင် အောင် ကျေး ရွာ များ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော အာ ဝိ လူ မျိုး တို့ ကို ကတ္တော ရ ကျွန်း မှ ရောက် လာ သော ကတ္တော ရိမ် လူ မျိုး တို့ သည် သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ၍ သူ တို့ ၏ နေ ရာ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။)

^၂၄ ထ ၍ ခ ရီး ပြု လော့။ အာ နုန် ချောင်း ကို ကူး သွား လော့။ အာ မော ရိ လူ မျိုး ဖြစ် သော ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် နှင့် သူ ၏ ပြည် ကို သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ။ သူ့ ပြည် ကို စ တင် သိမ်း ပိုက် လော့။ သူ့ ကို ရန် စ ၍ တိုက် ခိုက် လော့။ ^၂၅ မိုး ကောင်း ကင် တစ် ခွင် အောက် ရှိ လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ သ တင်း  ကို ကြား ၍ သင် တို့ ရှေ့ ၌ တုန် လှုပ် ချောက် ချား မည့် အ ကြောင်း သင် တို့ ကို ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ သော သ ဘော ကို ယ နေ့ သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ငါ စ တင် ကျ ရောက် စေ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ ငါ သည် ကေ ဒ မုတ် တော ကန္တာ ရ မှ ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ သို့ စေ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂၇ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ ရှင့် ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် ပြု ပါ။ လက် ယာ ဘက်၊ လက် ဝဲ ဘက် သို့ မ လွှဲ ဘဲ လမ်း မ အ တိုင်း သွား ပါ မည်။ ^{၂၈-၂၉} စိ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဧ သော သား မြေး တို့ နှင့် အာ ရ ပြည် ၌ နေ ထိုင် ကြ သော မော ဘ လူ မျိုး တို့ ပြု သည့် နည်း တူ အ ကျွန်ုပ် တို့ စား ဖို့ အ စား အ စာ၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သောက် ဖို့ ရေ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ငွေ ဖြင့် ရောင်း ပေး ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ပြည် သို့ မ ရောက် မီ တိုင် အောင် အ ရှင့် ပြည် ကို ခြေ ဖြင့် ဖြတ် သွား ရုံ သာ ဖြတ် သွား ပါ မည်’ ဟု ငြိမ်း ချမ်း ရေး စ ကား ကို ပြော ဆို သော် လည်း၊ ^၃၀ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟေ ရှ ဘုန် ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ၏ စိတ် ကို မာ ကျော စေ တော် မူ သော ကြောင့် ငါ တို့ ကို သူ့ ပြည် ထဲ မှ ဖြတ် သွား ခွင့် မ ပြု။ ထို သို့ သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ ခြင်း သည် ယ နေ့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို သင် တို့ ၏ လက် သို့ အပ် တော် မူ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏။

^၃၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ‘ယ ခု မှ စ ၍ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ ပြည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ပြီ။ ထို ပြည် ကို ပိုင် ဆိုင် ဖို့ စ တင် သိမ်း ပိုက် ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၂ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ တို့ ကို ဆီး တား တိုက် ခိုက် ဖို့ ယာ ဟတ် အ ရပ် သို့ ချီ တက် လာ ကြ ၏။ ^၃၃ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ငါ တို့ ထံ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် ငါ တို့ သည် သူ မှ စ ၍ သူ့ သား များ နှင့် တ ကွ သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၄ ထို အ ခါ သူ ၏ မြို့ ရှိ သ မျှ ကို ငါ တို့ သိမ်း ယူ ၏။ မြို့ ၌ ရှိ သ မျှ သော ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ က‌ လေး တို့ ကို လုံး လုံး ဖျက် ဆီး ပစ် ၏။ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် သူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၃၅ တိ ရစ္ဆာန် နှင့် ငါ တို့ သိမ်း ပိုက် သော မြို့ တို့ မှ တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း တို့ ကို သာ ငါ တို့ အ ဖို့ သိမ်း ယူ ခဲ့ ၏။ ^၃၆ အာ နုန် ချောင်း စပ် ရှိ အာ ရော် မြို့ မှ စ ၍ ထို ချောင်း အ နား ရှိ မြို့ အ ပါ အ ဝင် ဂိ လဒ် မြို့ တိုင် အောင် ငါ တို့ ကို ခု ခံ နိုင် သော မြို့ တစ် မြို့ မျှ မ ရှိ။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ အား လုံး ကို ငါ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။

^၃၇ ယဗ္ဗုတ် ချောင်း တစ် လျှောက် မှ စ ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ ရှိ မြို့ များ နှင့် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပ ညတ် ထား သ မျှ သော အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ၏ ပြည် ကို မ ချဉ်း ကပ် ရ ကြ။

2

¹ Then we turned, and took our journey into the wilderness by the way to the Red Sea, as Yahweh spoke to me; and we encircled Mount Seir many days.

² Yahweh spoke to me, saying, ³ “You have encircled this mountain long enough. Turn northward. ⁴ Command the people, saying, ‘You are to pass through the border of your brothers, the children of Esau, who dwell in Seir; and they will be afraid of you. Therefore be careful. ⁵ Don’t contend with them; for I will not give you any of their land, no, not so much as for the sole of the foot to tread on, because I have given Mount Seir to Esau for a possession. ⁶ You shall purchase food from them for money, that you may eat. You shall also buy water from them for money, that you may drink.’ ”

⁷ For Yahweh your God has blessed you in all the work of your hands. He has known your walking through this great wilderness. These forty years, Yahweh your God has been with you. You have lacked nothing.

⁸ So we passed by from our brothers, the children of Esau, who dwell in Seir, from the way of the Arabah from Elath and from Ezion Geber. We turned and passed by the way of the wilderness of Moab. ⁹ Yahweh said to me, “Don’t bother Moab, neither contend with them in battle; for I will not give you any of his land for a possession, because I have given Ar to the children of Lot for a possession.”

¹⁰ (The Emim lived there before, a great and numerous people, and tall as the Anakim. ¹¹ These also are considered to be Rephaim, as the Anakim; but the Moabites call them Emim. ¹² The Horites also lived in Seir in the past, but the children of Esau succeeded them. They destroyed them from before them, and lived in their place, as Israel did to the land of his possession, which Yahweh gave to them.)

¹³ “Now rise up and cross over the brook Zered.” We went over the brook Zered.

¹⁴ The days in which we came from Kadesh Barnea until we had come over the brook Zered were thirty-eight years, until all the generation of the men of war were consumed from the middle of the camp, as Yahweh swore to them. ¹⁵ Moreover Yahweh’s hand was against them, to destroy them from the middle of the camp, until they were consumed.

¹⁶ So, when all the men of war were consumed and dead from among the people, ¹⁷ Yahweh spoke to me, saying, ¹⁸ “You are to pass over Ar, the border of Moab, today. ¹⁹ When you come near the border of the children of Ammon, don’t bother them, nor contend with them; for I will not give you any of the land of the children of Ammon for a possession, because I have given it to the children of Lot for a possession.”

²⁰ (That also is considered a land of Rephaim. Rephaim lived there in the past, but the Ammonites call them Zamzummim, ²¹ a great people, many, and tall, as the Anakim; but Yahweh destroyed them from before Israel, and they succeeded them, and lived in their place, ²² as he did for the children of Esau who dwell in Seir, when he destroyed the Horites from before them; and they succeeded them, and lived in their place even to this day. ²³ Then the Avvim, who lived in villages as far as Gaza: the Caphtorim, who came out of Caphtor, destroyed them and lived in their place.)

²⁴ “Rise up, take your journey, and pass over the valley of the Arnon. Behold, I have given into your hand Sihon the Amorite, king of Heshbon, and his land; begin to possess it, and contend with him in battle. ²⁵ Today I will begin to put the dread of you and the fear of you on the peoples who are under the whole sky, who shall hear the report of you, and shall tremble and be in anguish because of you.”

²⁶ I sent messengers out of the wilderness of Kedemoth to Sihon king of Heshbon with words of peace, saying, ²⁷ “Let me pass through your land. I will go along by the highway. I will turn neither to the right hand nor to the left. ²⁸ You shall sell me food for money, that I may eat; and give me water for money, that I may drink. Just let me pass through on my feet, ²⁹ as the children of Esau who dwell in Seir, and the Moabites who dwell in Ar, did to me, until I pass over the Jordan into the land which Yahweh our God gives us.” ³⁰ But Sihon king of Heshbon would not let us pass by him, for Yahweh your God hardened his spirit and made his heart obstinate, that he might deliver him into your hand, as it is today.

³¹ Yahweh said to me, “Behold, I have begun to deliver up Sihon and his land before you. Begin to possess, that you may inherit his land.” ³² Then Sihon came out against us, he and all his people, to battle at Jahaz. ³³ Yahweh our God delivered him up before us; and we struck him, his sons, and all his people. ³⁴ We took all his cities at that time, and utterly destroyed every inhabited city, with the women and the little ones. We left no one remaining. ³⁵ Only the livestock we took for plunder for ourselves, with the plunder of the cities which we had taken. ³⁶ From Aroer, which is on the edge of the valley of the Arnon, and the city that is in the valley, even to Gilead, there was not a city too high for us. Yahweh our God delivered up all before us.

³⁷ Only to the land of the children of Ammon you didn’t come near: all the banks of the river Jabbok, and the cities of the hill country, and wherever Yahweh our God forbade us.