၂၂

^၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ခ ရီး ပြု ကြ ပြန် ရာ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဖက်၊ ဂျော် ဒန် မြစ် အ နီး မော ဘ လွင် ပြင် ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၂ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် မင်း ကြီး သိ မြင် ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ များ ပြား သော ကြောင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ၏။ မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကြောင့် စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ရ ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “နွား သည် ကွင်း ပြင် မှ မြက် ကို လာ စား သ ကဲ့ သို့ ယ ခု ဤ လူ အ စု အ ဝေး သည် ငါ တို့ ပတ် ပတ် လည် ၌ ရှိ သ မျှ ကို လာ စား လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို ကာ လ ၌ ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် သည် မော ဘ ပြည် ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ၏။

^၅ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် အ နီး မိ မိ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ၏ ပြည် ရှိ ပေ သော် မြို့ နေ ဗော ရ ၏ သား ဗာ လမ် ကို ခေါ် ရန် စေ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် “လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ၍ မြေ မျက် နှာ တစ် ပြင် လုံး ပျံ့ နှံ့ နေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ နား ၌ လည်း နေ ထိုင် ကြ ပြီ။ ^၆ ဤ လူ မျိုး သည် အ ကျွန်ုပ် ထက် အင် အား ကြီး သော ကြောင့် ယ ခု လာ ၍ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၍ ဤ ပြည် ထဲ မှ နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နှင် ထုတ် နိုင် လိမ့် မည်။ သင် ကောင်း ချီး ပေး သော သူ သည် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ၍ သင် ကျိန် ဆဲ သော သူ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ၏” ဟု ဆင့် ဆို စေ ၏။

^၇ မော ဘ လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် မိ ဒျန် လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လည်း ဉာဏ် ပူ ဇော် ခ ကို ယူ လျက် ထွက် သွား ကြ ၏။ ဗာ လမ် ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ စ ကား တို့ ကို ဗာ လမ် အား ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၈ ဗာ လမ် က လည်း သူ တို့ အား “ဤ နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား ကြ ဦး လော့။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ ပြန် ပြော မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဗာ လမ် ထံ ၌ နေ ကြ ၏။

^၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ ကြွ လာ ၍ “သင့် ထံ ရောက် နေ သော ဤ လူ တို့ သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၀ ဗာ လမ် က လည်း ဘု ရား သ ခင် အား “ဇိ ဖော် ၏ သား မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍၊ ^၁၁ လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ၍ မြေ မျက် နှာ တစ် ပြင် လုံး ပျံ့ နှံ့ နေ ပြီ။ ယ ခု လာ ၍ ငါ့ အ တွက် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ ငါ သည် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၍ နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နှင် ထုတ် နိုင် လိမ့် မည် ဟု ဆို ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ဘု ရား သ ခင် က ဗာ လမ် အား “သင် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် မ သွား ရ။ ထို လူ မျိုး သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ သော လူ မျိုး ဖြစ် ၍ ထို လူ မျိုး ကို မ ကျိန် ဆဲ ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ နံ နက် ရောက် လျှင် ဗာ လမ် သည် ထ ၍ ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ အား “သင် တို့ ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား အ ခွင့် ပေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ထ ၍ ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် သွား ပြီး “ဗာ လမ် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် လာ ရန် ငြင်း ဆန် ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ယ ခင် က ထက် အ ရေ အ တွက် များ ၍ ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သော အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို တစ် ဖန် စေ လွှတ် ပြန် ၏။ ^၁၆ ထို သူ တို့ သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် မင်း ကြီး က ‘သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ရန် မည် သည့် အ တား အ ဆီး မျှ မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ ^၁၇ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို များ စွာ ဂုဏ် ပြု ချီး မြှောက် ပါ မည်။ သင် ပြော သ မျှ ကို လည်း ငါ ပြု ပါ မည်။ ယ ခု လာ ၍ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ဤ လူ မျိုး ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့’ ဟူ ၍ မှာ ကြား သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၈ သို့ သော် ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ရွှေ ငွေ နှင့် ပြည့် သော သူ ၏ နန်း တော် ကို ငါ့ အား ပေး လျှင် လည်း ငါ သည် ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို လွန် ဆန် ၍ ငယ် သော အ မှု ကို ဖြစ် စေ၊ ကြီး သော အ မှု ကို ဖြစ် စေ ငါ မ ပြု ဝံ့။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မည် သို့ ထပ် ၍ မိန့် တော် မူ မည် ကို ငါ သိ မည့် အ ကြောင်း သင် တို့ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား ကြ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ည အ ချိန် ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ လာ ၍ “ဤ လူ တို့ သည် သင့် ကို ခေါ် ရန် လာ ခြင်း ဖြစ် လျှင် ထ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် သင့် အား ငါ မိန့် ဆို သော အ ရာ ကို သာ သင် ပြု ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ နံ နက် ရောက် လျှင် ဗာ လမ် သည် ထ ၍ မိ မိ ၏ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဗာ လမ် လိုက် သွား သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် အ မျက် ထွက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ့ ကို တား ဆီး ရန် လမ်း ၌ ရပ် နေ ၏။ ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို စီး လျက် မိ မိ ၏ ငယ် သား နှစ် ယောက် နှင့် အ တူ သွား စဉ် တွင်၊ ^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဓား ကို ကိုင် လျက် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို မြည်း သည် မြင် ၍ လမ်း မှ လွှဲ ပြီး လယ် ထဲ သို့ ဆင်း သွား လေ ၏။ ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို လမ်း ပေါ် သို့ ပြန် တက် ရန် ရိုက် လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် စ ပျစ် ခြံ ၏ ခြံ စည်း ရိုး နှစ် ခု ကြား ရှိ လမ်း ကျဉ်း ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၂၅ မြည်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ခြံ စည်း ရိုး နံ ရံ တစ် ဘက် ကို ကပ် သ ဖြင့် ဗာ လမ် ၏ ခြေ ထောက် သည် ခြံ စည်း ရိုး နံ ရံ ဖြင့် ညှပ် မိ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို ရိုက် ပြန် ၏။ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ရှေ့ မှ ကြို သွား ၍ လက် ယာ ဘက်၊ လက် ဝဲ ဘက် သို့ လှည့် ၍ မ ရ နိုင် သည့် ကျဉ်း မြောင်း သော နေ ရာ ၌ ရပ် နေ ပြန် ၏။ ^၂၇ မြည်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ဗာ လမ် ၏ ခြေ ရင်း ၌ ဝပ် ချ လေ ၏။ ဗာ လမ် သည် အ မျက် ထွက် ၍ မြည်း ကို တောင် ဝှေး ဖြင့် ရိုက် ပြန် ၏။

^၂၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြည်း ၏ နှုတ် ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် မြည်း က ဗာ လမ် အား “ငါ မည် သို့ ပြု မိ သ ဖြင့် သင် သည် ငါ့ ကို ဤ သို့ သုံး ကြိမ် ရိုက် ရ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၂၉ ဗာ လမ် က မြည်း အား “သင် သည် ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု ပါ သည် တ ကား။ ငါ့ လက် ထဲ ၌ ဓား ရှိ လျှင် ယ ခု ပင် သင့် ကို ငါ သတ် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၀ မြည်း က လည်း ဗာ လမ် အား “ငါ သည် ယ နေ့ အ ထိ သင် အ စဉ် အ မြဲ စီး သော သင် ၏ မြည်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် သင့် အား ဤ သို့ ပြု လေ့ ရှိ သ လော” ဟု ဆို သော် ဗာ လမ် က “မ ရှိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် ၏ မျက် စိ ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဓား ကို ကိုင် လျက် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို ဗာ လမ် မြင် ၍ ဦး ညွတ် ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က ဗာ လမ် အား “သင် သည် မည် သည့် အ တွက် ကြောင့် သင် ၏ မြည်း ကို ဤ သို့ သုံး ကြိမ် ရိုက် ရ သ နည်း။ သင် သွား သော လမ်း သည် ငါ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် ကို တား ဆီး ရန် ငါ လာ ၏။ ^၃၃ မြည်း သည် ငါ့ ကို မြင် သ ဖြင့် သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငါ့ ထံ မှ လွှဲ ‌ရှောင် ခဲ့ ၏။ ထို သို့ ငါ့ ထံ မှ မ လွှဲ ရှောင် ခဲ့ လျှင် အ ကယ် စင် စစ် မြည်း ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ပြီး သင့် ကို ငါ ကွပ် မျက် ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၄ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် အား “အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဆီး တား ရန် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မ သိ ပါ။ ကိုယ် တော် မ နှစ် မြို့ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ပြန် သွား ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က လည်း ဗာ လမ် အား “ဤ လူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် သင့် အား ငါ ပြော သော စ ကား အ တိုင်း သာ သင် ပြန် ပြော ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။

^၃၆ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် လာ ကြောင်း ကြား သော အ ခါ မိ မိ နယ် မြေ အ စွန် အ ဖျား၊ အာ နုန် ချောင်း အ နီး ရှိ မော ဘ ပြည် ၏ မြို့ တစ် မြို့ ၌ သူ့ ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ထွက် လာ ၏။ ^၃၇ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ထံ သို့ လူ အ ထပ် ထပ် စေ လွှတ် ၍ ခေါ် စေ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင် မ လာ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို ဂုဏ် မ ပြု နိုင် သ လော” ဟု ဆို ၏။ ^၃၈ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ယ ခု သင့် ထံ သို့ ငါ ရောက် လာ ပြီ။ သို့ သော် ငါ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ ပြော ခွင့် ရှိ သ လော။ ငါ့ နှုတ် ၌ ဘု ရား သ ခင် သွင်း ပေး သည့် စ ကား ကို သာ ငါ ပြော ရ မည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၍ ကိ ရ ယဿု ဇုတ် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၄၀ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် နွား နှင့် သိုး တို့ ကို ပူ ဇော် ပြီး ‌ဗာ လမ် နှင့် မိ မိ မှူး မတ် တို့ ထံ ပေး ပို့ လေ ၏။

^၄၁ နောက် တစ် နေ့ နံ နက် တွင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ကို ခေါ် ၍ ဗာ မုတ် ဗာ လ ကုန်း မြင့် ပေါ် သို့ တက် သွား ကြ ၏။ ထို နေ ရာ မှ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တပ် စ ခန်း အ စွန် အ ဖျား ကို တွေ့ မြင် ရ ၏။

22

¹ The children of Israel traveled, and encamped in the plains of Moab beyond the Jordan at Jericho.

² Balak the son of Zippor saw all that Israel had done to the Amorites. ³ Moab was very afraid of the people, because they were many. Moab was distressed because of the children of Israel. ⁴ Moab said to the elders of Midian, “Now this multitude will lick up all that is around us, as the ox licks up the grass of the field.” Balak the son of Zippor was king of Moab at that time.

⁵ He sent messengers to Balaam the son of Beor, to Pethor, which is by the River, to the land of the children of his people, to call him, saying, “Behold, there is a people who came out of Egypt. Behold, they cover the surface of the earth, and they are staying opposite me. ⁶ Please come now therefore, and curse this people for me; for they are too mighty for me. Perhaps I shall prevail, that we may strike them, and that I may drive them out of the land; for I know that he whom you bless is blessed, and he whom you curse is cursed.”

⁷ The elders of Moab and the elders of Midian departed with the rewards of divination in their hand. They came to Balaam, and spoke to him the words of Balak. ⁸ He said to them, “Lodge here this night, and I will bring you word again, as Yahweh shall speak to me.” The princes of Moab stayed with Balaam.

⁹ God came to Balaam, and said, “Who are these men with you?” ¹⁰ Balaam said to God, “Balak the son of Zippor, king of Moab, has said to me, ¹¹ ‘Behold, the people that has come out of Egypt covers the surface of the earth. Now, come curse them for me. Perhaps I shall be able to fight against them, and shall drive them out.’ ” ¹² God said to Balaam, “You shall not go with them. You shall not curse the people, for they are blessed.”

¹³ Balaam rose up in the morning, and said to the princes of Balak, “Go to your land; for Yahweh refuses to permit me to go with you.” ¹⁴ The princes of Moab rose up, and they went to Balak, and said, “Balaam refuses to come with us.”

¹⁵ Balak again sent princes, more, and more honorable than they. ¹⁶ They came to Balaam, and said to him, “Balak the son of Zippor says, ‘Please let nothing hinder you from coming to me, ¹⁷ for I will promote you to very great honor, and whatever you say to me I will do. Please come therefore, and curse this people for me.’ ”

¹⁸ Balaam answered the servants of Balak, “If Balak would give me his house full of silver and gold, I can’t go beyond the word of Yahweh my God, to do less or more. ¹⁹ Now therefore please stay here tonight as well, that I may know what else Yahweh will speak to me.”

²⁰ God came to Balaam at night, and said to him, “If the men have come to call you, rise up, go with them; but only the word which I speak to you, that you shall do.”

²¹ Balaam rose up in the morning, and saddled his donkey, and went with the princes of Moab. ²² God’s anger burned because he went; and Yahweh’s angel placed himself in the way as an adversary against him. Now he was riding on his donkey, and his two servants were with him. ²³ The donkey saw Yahweh’s angel standing in the way, with his sword drawn in his hand; and the donkey turned out of the path, and went into the field. Balaam struck the donkey, to turn her into the path. ²⁴ Then Yahweh’s angel stood in a narrow path between the vineyards, a wall being on this side, and a wall on that side. ²⁵ The donkey saw Yahweh’s angel, and she thrust herself to the wall, and crushed Balaam’s foot against the wall. He struck her again. ²⁶ Yahweh’s angel went further, and stood in a narrow place, where there was no way to turn either to the right hand or to the left. ²⁷ The donkey saw Yahweh’s angel, and she lay down under Balaam. Balaam’s anger burned, and he struck the donkey with his staff.

²⁸ Yahweh opened the mouth of the donkey, and she said to Balaam, “What have I done to you, that you have struck me these three times?” ²⁹ Balaam said to the donkey, “Because you have mocked me, I wish there were a sword in my hand, for now I would have killed you.” ³⁰ The donkey said to Balaam, “Am I not your donkey, on which you have ridden all your life long until today? Was I ever in the habit of doing so to you?” He said, “No.”

³¹ Then Yahweh opened the eyes of Balaam, and he saw Yahweh’s angel standing in the way, with his sword drawn in his hand; and he bowed his head, and fell on his face. ³² Yahweh’s angel said to him, “Why have you struck your donkey these three times? Behold, I have come out as an adversary, because your way is perverse before me. ³³ The donkey saw me, and turned away before me these three times. Unless she had turned away from me, surely now I would have killed you, and saved her alive.”

³⁴ Balaam said to Yahweh’s angel, “I have sinned; for I didn’t know that you stood in the way against me. Now therefore, if it displeases you, I will go back again.” ³⁵ Yahweh’s angel said to Balaam, “Go with the men; but you shall only speak the word that I shall speak to you.” So Balaam went with the princes of Balak.

³⁶ When Balak heard that Balaam had come, he went out to meet him to the City of Moab, which is on the border of the Arnon, which is in the utmost part of the border. ³⁷ Balak said to Balaam, “Didn’t I earnestly send for you to summon you? Why didn’t you come to me? Am I not able indeed to promote you to honor?” ³⁸ Balaam said to Balak, “Behold, I have come to you. Have I now any power at all to speak anything? I will speak the word that God puts in my mouth.”

³⁹ Balaam went with Balak, and they came to Kiriath Huzoth. ⁴⁰ Balak sacrificed cattle and sheep, and sent to Balaam, and to the princes who were with him.

⁴¹ In the morning, Balak took Balaam, and brought him up into the high places of Baal; and he saw from there part of the people.

၂၂

^၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ခ ရီး ပြု ကြ ပြန် ရာ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ တစ် ဖက်၊ ဂျော် ဒန် မြစ် အ နီး မော ဘ လွင် ပြင် ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၂ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ ရာ ရှိ သ မျှ ကို ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် မင်း ကြီး သိ မြင် ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ များ ပြား သော ကြောင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ၏။ မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကြောင့် စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ရ ၏။ ^၄ ထို့ ကြောင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ အား “နွား သည် ကွင်း ပြင် မှ မြက် ကို လာ စား သ ကဲ့ သို့ ယ ခု ဤ လူ အ စု အ ဝေး သည် ငါ တို့ ပတ် ပတ် လည် ၌ ရှိ သ မျှ ကို လာ စား လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို ကာ လ ၌ ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် သည် မော ဘ ပြည် ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ၏။

^၅ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် အ နီး မိ မိ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ၏ ပြည် ရှိ ပေ သော် မြို့ နေ ဗော ရ ၏ သား ဗာ လမ် ကို ခေါ် ရန် စေ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် “လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ၍ မြေ မျက် နှာ တစ် ပြင် လုံး ပျံ့ နှံ့ နေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ နား ၌ လည်း နေ ထိုင် ကြ ပြီ။ ^၆ ဤ လူ မျိုး သည် အ ကျွန်ုပ် ထက် အင် အား ကြီး သော ကြောင့် ယ ခု လာ ၍ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၍ ဤ ပြည် ထဲ မှ နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နှင် ထုတ် နိုင် လိမ့် မည်။ သင် ကောင်း ချီး ပေး သော သူ သည် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ၍ သင် ကျိန် ဆဲ သော သူ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ခံ ရ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ၏” ဟု ဆင့် ဆို စေ ၏။

^၇ မော ဘ လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် မိ ဒျန် လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လည်း ဉာဏ် ပူ ဇော် ခ ကို ယူ လျက် ထွက် သွား ကြ ၏။ ဗာ လမ် ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ စ ကား တို့ ကို ဗာ လမ် အား ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၈ ဗာ လမ် က လည်း သူ တို့ အား “ဤ နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား ကြ ဦး လော့။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ ပြန် ပြော မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဗာ လမ် ထံ ၌ နေ ကြ ၏။

^၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ ကြွ လာ ၍ “သင့် ထံ ရောက် နေ သော ဤ လူ တို့ သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၁၀ ဗာ လမ် က လည်း ဘု ရား သ ခင် အား “ဇိ ဖော် ၏ သား မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍၊ ^၁၁ လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ ၍ မြေ မျက် နှာ တစ် ပြင် လုံး ပျံ့ နှံ့ နေ ပြီ။ ယ ခု လာ ၍ ငါ့ အ တွက် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ ငါ သည် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၍ နှင် ထုတ် နိုင် ကောင်း နှင် ထုတ် နိုင် လိမ့် မည် ဟု ဆို ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ဘု ရား သ ခင် က ဗာ လမ် အား “သင် သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် မ သွား ရ။ ထို လူ မျိုး သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ ရ သော လူ မျိုး ဖြစ် ၍ ထို လူ မျိုး ကို မ ကျိန် ဆဲ ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ နံ နက် ရောက် လျှင် ဗာ လမ် သည် ထ ၍ ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ အား “သင် တို့ ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား အ ခွင့် ပေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ထ ၍ ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် သွား ပြီး “ဗာ လမ် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် လာ ရန် ငြင်း ဆန် ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ယ ခင် က ထက် အ ရေ အ တွက် များ ၍ ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သော အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကို တစ် ဖန် စေ လွှတ် ပြန် ၏။ ^၁၆ ထို သူ တို့ သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဇိ ဖော် ၏ သား ဗာ လက် မင်း ကြီး က ‘သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ရန် မည် သည့် အ တား အ ဆီး မျှ မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ ^၁၇ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို များ စွာ ဂုဏ် ပြု ချီး မြှောက် ပါ မည်။ သင် ပြော သ မျှ ကို လည်း ငါ ပြု ပါ မည်။ ယ ခု လာ ၍ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ဤ လူ မျိုး ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့’ ဟူ ၍ မှာ ကြား သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၈ သို့ သော် ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ရွှေ ငွေ နှင့် ပြည့် သော သူ ၏ နန်း တော် ကို ငါ့ အား ပေး လျှင် လည်း ငါ သည် ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို လွန် ဆန် ၍ ငယ် သော အ မှု ကို ဖြစ် စေ၊ ကြီး သော အ မှု ကို ဖြစ် စေ ငါ မ ပြု ဝံ့။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မည် သို့ ထပ် ၍ မိန့် တော် မူ မည် ကို ငါ သိ မည့် အ ကြောင်း သင် တို့ သည် ဤ နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား ကြ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ည အ ချိန် ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ဗာ လမ် ထံ သို့ လာ ၍ “ဤ လူ တို့ သည် သင့် ကို ခေါ် ရန် လာ ခြင်း ဖြစ် လျှင် ထ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် သင့် အား ငါ မိန့် ဆို သော အ ရာ ကို သာ သင် ပြု ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၁ နံ နက် ရောက် လျှင် ဗာ လမ် သည် ထ ၍ မိ မိ ၏ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဗာ လမ် လိုက် သွား သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် အ မျက် ထွက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ့ ကို တား ဆီး ရန် လမ်း ၌ ရပ် နေ ၏။ ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို စီး လျက် မိ မိ ၏ ငယ် သား နှစ် ယောက် နှင့် အ တူ သွား စဉ် တွင်၊ ^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဓား ကို ကိုင် လျက် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို မြည်း သည် မြင် ၍ လမ်း မှ လွှဲ ပြီး လယ် ထဲ သို့ ဆင်း သွား လေ ၏။ ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို လမ်း ပေါ် သို့ ပြန် တက် ရန် ရိုက် လေ ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် စ ပျစ် ခြံ ၏ ခြံ စည်း ရိုး နှစ် ခု ကြား ရှိ လမ်း ကျဉ်း ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၂၅ မြည်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ခြံ စည်း ရိုး နံ ရံ တစ် ဘက် ကို ကပ် သ ဖြင့် ဗာ လမ် ၏ ခြေ ထောက် သည် ခြံ စည်း ရိုး နံ ရံ ဖြင့် ညှပ် မိ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဗာ လမ် သည် မြည်း ကို ရိုက် ပြန် ၏။ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ရှေ့ မှ ကြို သွား ၍ လက် ယာ ဘက်၊ လက် ဝဲ ဘက် သို့ လှည့် ၍ မ ရ နိုင် သည့် ကျဉ်း မြောင်း သော နေ ရာ ၌ ရပ် နေ ပြန် ၏။ ^၂၇ မြည်း သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ဗာ လမ် ၏ ခြေ ရင်း ၌ ဝပ် ချ လေ ၏။ ဗာ လမ် သည် အ မျက် ထွက် ၍ မြည်း ကို တောင် ဝှေး ဖြင့် ရိုက် ပြန် ၏။

^၂၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြည်း ၏ နှုတ် ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် မြည်း က ဗာ လမ် အား “ငါ မည် သို့ ပြု မိ သ ဖြင့် သင် သည် ငါ့ ကို ဤ သို့ သုံး ကြိမ် ရိုက် ရ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၂၉ ဗာ လမ် က မြည်း အား “သင် သည် ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု ပါ သည် တ ကား။ ငါ့ လက် ထဲ ၌ ဓား ရှိ လျှင် ယ ခု ပင် သင့် ကို ငါ သတ် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၀ မြည်း က လည်း ဗာ လမ် အား “ငါ သည် ယ နေ့ အ ထိ သင် အ စဉ် အ မြဲ စီး သော သင် ၏ မြည်း ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် သင့် အား ဤ သို့ ပြု လေ့ ရှိ သ လော” ဟု ဆို သော် ဗာ လမ် က “မ ရှိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် ၏ မျက် စိ ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဓား ကို ကိုင် လျက် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို ဗာ လမ် မြင် ၍ ဦး ညွတ် ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က ဗာ လမ် အား “သင် သည် မည် သည့် အ တွက် ကြောင့် သင် ၏ မြည်း ကို ဤ သို့ သုံး ကြိမ် ရိုက် ရ သ နည်း။ သင် သွား သော လမ်း သည် ငါ နှင့် ဆန့် ကျင် ဘက် ဖြစ် သော ကြောင့် သင့် ကို တား ဆီး ရန် ငါ လာ ၏။ ^၃၃ မြည်း သည် ငါ့ ကို မြင် သ ဖြင့် သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငါ့ ထံ မှ လွှဲ ‌ရှောင် ခဲ့ ၏။ ထို သို့ ငါ့ ထံ မှ မ လွှဲ ရှောင် ခဲ့ လျှင် အ ကယ် စင် စစ် မြည်း ကို အ သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး ပြီး သင့် ကို ငါ ကွပ် မျက် ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၄ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် အား “အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဆီး တား ရန် လမ်း ၌ ရပ် နေ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မ သိ ပါ။ ကိုယ် တော် မ နှစ် မြို့ လျှင် အ ကျွန်ုပ် ပြန် သွား ပါ မည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က လည်း ဗာ လမ် အား “ဤ လူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လော့။ သို့ ရာ တွင် သင့် အား ငါ ပြော သော စ ကား အ တိုင်း သာ သင် ပြန် ပြော ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။

^၃၆ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် လာ ကြောင်း ကြား သော အ ခါ မိ မိ နယ် မြေ အ စွန် အ ဖျား၊ အာ နုန် ချောင်း အ နီး ရှိ မော ဘ ပြည် ၏ မြို့ တစ် မြို့ ၌ သူ့ ကို တွေ့ ဆုံ ရန် ထွက် လာ ၏။ ^၃၇ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ထံ သို့ လူ အ ထပ် ထပ် စေ လွှတ် ၍ ခေါ် စေ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင် မ လာ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် သင့် ကို ဂုဏ် မ ပြု နိုင် သ လော” ဟု ဆို ၏။ ^၃၈ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ယ ခု သင့် ထံ သို့ ငါ ရောက် လာ ပြီ။ သို့ သော် ငါ သည် တစ် စုံ တစ် ရာ ပြော ခွင့် ရှိ သ လော။ ငါ့ နှုတ် ၌ ဘု ရား သ ခင် သွင်း ပေး သည့် စ ကား ကို သာ ငါ ပြော ရ မည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၃၉ ထို့ နောက် ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၍ ကိ ရ ယဿု ဇုတ် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။ ^၄၀ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် နွား နှင့် သိုး တို့ ကို ပူ ဇော် ပြီး ‌ဗာ လမ် နှင့် မိ မိ မှူး မတ် တို့ ထံ ပေး ပို့ လေ ၏။

^၄၁ နောက် တစ် နေ့ နံ နက် တွင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ကို ခေါ် ၍ ဗာ မုတ် ဗာ လ ကုန်း မြင့် ပေါ် သို့ တက် သွား ကြ ၏။ ထို နေ ရာ မှ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တပ် စ ခန်း အ စွန် အ ဖျား ကို တွေ့ မြင် ရ ၏။

22

¹ The children of Israel traveled, and encamped in the plains of Moab beyond the Jordan at Jericho.

² Balak the son of Zippor saw all that Israel had done to the Amorites. ³ Moab was very afraid of the people, because they were many. Moab was distressed because of the children of Israel. ⁴ Moab said to the elders of Midian, “Now this multitude will lick up all that is around us, as the ox licks up the grass of the field.” Balak the son of Zippor was king of Moab at that time.

⁵ He sent messengers to Balaam the son of Beor, to Pethor, which is by the River, to the land of the children of his people, to call him, saying, “Behold, there is a people who came out of Egypt. Behold, they cover the surface of the earth, and they are staying opposite me. ⁶ Please come now therefore, and curse this people for me; for they are too mighty for me. Perhaps I shall prevail, that we may strike them, and that I may drive them out of the land; for I know that he whom you bless is blessed, and he whom you curse is cursed.”

⁷ The elders of Moab and the elders of Midian departed with the rewards of divination in their hand. They came to Balaam, and spoke to him the words of Balak. ⁸ He said to them, “Lodge here this night, and I will bring you word again, as Yahweh shall speak to me.” The princes of Moab stayed with Balaam.

⁹ God came to Balaam, and said, “Who are these men with you?” ¹⁰ Balaam said to God, “Balak the son of Zippor, king of Moab, has said to me, ¹¹ ‘Behold, the people that has come out of Egypt covers the surface of the earth. Now, come curse them for me. Perhaps I shall be able to fight against them, and shall drive them out.’ ” ¹² God said to Balaam, “You shall not go with them. You shall not curse the people, for they are blessed.”

¹³ Balaam rose up in the morning, and said to the princes of Balak, “Go to your land; for Yahweh refuses to permit me to go with you.” ¹⁴ The princes of Moab rose up, and they went to Balak, and said, “Balaam refuses to come with us.”

¹⁵ Balak again sent princes, more, and more honorable than they. ¹⁶ They came to Balaam, and said to him, “Balak the son of Zippor says, ‘Please let nothing hinder you from coming to me, ¹⁷ for I will promote you to very great honor, and whatever you say to me I will do. Please come therefore, and curse this people for me.’ ”

¹⁸ Balaam answered the servants of Balak, “If Balak would give me his house full of silver and gold, I can’t go beyond the word of Yahweh my God, to do less or more. ¹⁹ Now therefore please stay here tonight as well, that I may know what else Yahweh will speak to me.”

²⁰ God came to Balaam at night, and said to him, “If the men have come to call you, rise up, go with them; but only the word which I speak to you, that you shall do.”

²¹ Balaam rose up in the morning, and saddled his donkey, and went with the princes of Moab. ²² God’s anger burned because he went; and Yahweh’s angel placed himself in the way as an adversary against him. Now he was riding on his donkey, and his two servants were with him. ²³ The donkey saw Yahweh’s angel standing in the way, with his sword drawn in his hand; and the donkey turned out of the path, and went into the field. Balaam struck the donkey, to turn her into the path. ²⁴ Then Yahweh’s angel stood in a narrow path between the vineyards, a wall being on this side, and a wall on that side. ²⁵ The donkey saw Yahweh’s angel, and she thrust herself to the wall, and crushed Balaam’s foot against the wall. He struck her again. ²⁶ Yahweh’s angel went further, and stood in a narrow place, where there was no way to turn either to the right hand or to the left. ²⁷ The donkey saw Yahweh’s angel, and she lay down under Balaam. Balaam’s anger burned, and he struck the donkey with his staff.

²⁸ Yahweh opened the mouth of the donkey, and she said to Balaam, “What have I done to you, that you have struck me these three times?” ²⁹ Balaam said to the donkey, “Because you have mocked me, I wish there were a sword in my hand, for now I would have killed you.” ³⁰ The donkey said to Balaam, “Am I not your donkey, on which you have ridden all your life long until today? Was I ever in the habit of doing so to you?” He said, “No.”

³¹ Then Yahweh opened the eyes of Balaam, and he saw Yahweh’s angel standing in the way, with his sword drawn in his hand; and he bowed his head, and fell on his face. ³² Yahweh’s angel said to him, “Why have you struck your donkey these three times? Behold, I have come out as an adversary, because your way is perverse before me. ³³ The donkey saw me, and turned away before me these three times. Unless she had turned away from me, surely now I would have killed you, and saved her alive.”

³⁴ Balaam said to Yahweh’s angel, “I have sinned; for I didn’t know that you stood in the way against me. Now therefore, if it displeases you, I will go back again.” ³⁵ Yahweh’s angel said to Balaam, “Go with the men; but you shall only speak the word that I shall speak to you.” So Balaam went with the princes of Balak.

³⁶ When Balak heard that Balaam had come, he went out to meet him to the City of Moab, which is on the border of the Arnon, which is in the utmost part of the border. ³⁷ Balak said to Balaam, “Didn’t I earnestly send for you to summon you? Why didn’t you come to me? Am I not able indeed to promote you to honor?” ³⁸ Balaam said to Balak, “Behold, I have come to you. Have I now any power at all to speak anything? I will speak the word that God puts in my mouth.”

³⁹ Balaam went with Balak, and they came to Kiriath Huzoth. ⁴⁰ Balak sacrificed cattle and sheep, and sent to Balaam, and to the princes who were with him.

⁴¹ In the morning, Balak took Balaam, and brought him up into the high places of Baal; and he saw from there part of the people.