၁၇

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ဆင့် ဆို လော့။ သူ တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ခေါင်း ဆောင် တစ် ဦး စီ တို့ ထံ မှ တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ စု စု ပေါင်း တောင် ဝှေး တစ် ဆယ့် နှစ် ချောင်း ကို ယူ ၍ သူ တို့ ၏ အ မည် အ သီး သီး ကို တောင် ဝှေး ပေါ် ၌ ရေး ထား လော့။ ^၃ အာ ရုန် ၏ အ မည် ကို လေ ဝိ အ မျိုး ၏ တောင် ဝှေး ပေါ် ၌ ရေး ရ မည်။ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ ကြီး အ မှူး တစ် ဦး လျှင် တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ ရှိ ရ မည်။ ^၄ ထို တောင် ဝှေး တို့ ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ထဲ ရှိ သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့၊ သင် တို့ နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ ရာ နေ ရာ ၌ ထား ရ မည်။ ^၅ ငါ ရွေး ချယ် သော သူ ၏ တောင် ဝှေး သည် အ တက် ပေါက် လိမ့် မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ ကို အ ပြစ် တင် နေ ကြ သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ရပ် စဲ စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ မော ရှေ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် အ သီး သီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ခေါင်း ဆောင် တစ် ဦး လျှင် တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ စု စု ပေါင်း တောင် ဝှေး တစ် ဆယ့် နှစ် ချောင်း ကို သူ့ အား ပေး ကြ ၏။ ထို တောင် ဝှေး များ ထဲ တွင် အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး လည်း ပါ ၏။ ^၇ မော ရှေ သည် ထို တောင် ဝှေး တို့ ကို သက် သေ ခံ ချက် တဲ တော် အ တွင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထား လေ ၏။

^၈ နောက် တစ် နေ့ ၌ မော ရှေ သည် သက် သေ ခံ ချက် တဲ တော် ထဲ သို့ ဝင် သော အ ခါ လေ ဝိ အ မျိုး အ နွယ် အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး သည် အ တက် ပေါက် လျက်၊ အ ဖူး ဖူး လျက်၊ အ ပွင့် ပွင့် လျက်၊ ဗာ ဒံ သီး သီး လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၅ မော ရှေ သည် တောင် ဝှေး အား လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ၍ သူ တို့ သည် ကြည့် ရှု ပြီး မိ မိ ၏ တောင် ဝှေး ကို အ သီး သီး ပြန် ယူ ကြ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ပုန် ကန် သူ တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ရပ် စဲ ၍ သူ တို့ မ သေ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး ကို သူ တို့ အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့ ၌ ပြန် ထား ‌လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ မော ရှေ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။

^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မော ရှေ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ကြ ရ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပျက် စီး ကြ ရ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား လုံး ပျက် စီး ကြ ရ ပါ ပြီ။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ ဌာ န သို့ ချဉ်း ကပ် သော သူ တိုင်း သေ ရ မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား လုံး သေ ကြ ရ မည် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။

17

¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ² “Speak to the children of Israel, and take rods from them, one for each fathers’ house, of all their princes according to their fathers’ houses, twelve rods. Write each man’s name on his rod. ³ You shall write Aaron’s name on Levi’s rod. There shall be one rod for each head of their fathers’ houses. ⁴ You shall lay them up in the Tent of Meeting before the covenant, where I meet with you. ⁵ It shall happen that the rod of the man whom I shall choose shall bud. I will make the murmurings of the children of Israel, which they murmur against you, cease from me.”

⁶ Moses spoke to the children of Israel; and all their princes gave him rods, for each prince one, according to their fathers’ houses, a total of twelve rods. Aaron’s rod was among their rods. ⁷ Moses laid up the rods before Yahweh in the Tent of the Testimony.

⁸ On the next day, Moses went into the Tent of the Testimony; and behold, Aaron’s rod for the house of Levi had sprouted, budded, produced blossoms, and bore ripe almonds. ⁹ Moses brought out all the rods from before Yahweh to all the children of Israel. They looked, and each man took his rod.

¹⁰ Yahweh said to Moses, “Put back the rod of Aaron before the covenant, to be kept for a token against the children of rebellion; that you may make an end of their complaining against me, that they not die.” ¹¹ Moses did so. As Yahweh commanded him, so he did.

¹² The children of Israel spoke to Moses, saying, “Behold, we perish! We are undone! We are all undone! ¹³ Everyone who keeps approaching Yahweh’s tabernacle, dies! Will we all perish?”

၁၇

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ဆင့် ဆို လော့။ သူ တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ခေါင်း ဆောင် တစ် ဦး စီ တို့ ထံ မှ တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ စု စု ပေါင်း တောင် ဝှေး တစ် ဆယ့် နှစ် ချောင်း ကို ယူ ၍ သူ တို့ ၏ အ မည် အ သီး သီး ကို တောင် ဝှေး ပေါ် ၌ ရေး ထား လော့။ ^၃ အာ ရုန် ၏ အ မည် ကို လေ ဝိ အ မျိုး ၏ တောင် ဝှေး ပေါ် ၌ ရေး ရ မည်။ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ ကြီး အ မှူး တစ် ဦး လျှင် တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ ရှိ ရ မည်။ ^၄ ထို တောင် ဝှေး တို့ ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ထဲ ရှိ သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့၊ သင် တို့ နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ ရာ နေ ရာ ၌ ထား ရ မည်။ ^၅ ငါ ရွေး ချယ် သော သူ ၏ တောင် ဝှေး သည် အ တက် ပေါက် လိမ့် မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ ကို အ ပြစ် တင် နေ ကြ သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ရပ် စဲ စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ မော ရှေ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် အ သီး သီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ခေါင်း ဆောင် တစ် ဦး လျှင် တောင် ဝှေး တစ် ချောင်း စီ စု စု ပေါင်း တောင် ဝှေး တစ် ဆယ့် နှစ် ချောင်း ကို သူ့ အား ပေး ကြ ၏။ ထို တောင် ဝှေး များ ထဲ တွင် အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး လည်း ပါ ၏။ ^၇ မော ရှေ သည် ထို တောင် ဝှေး တို့ ကို သက် သေ ခံ ချက် တဲ တော် အ တွင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထား လေ ၏။

^၈ နောက် တစ် နေ့ ၌ မော ရှေ သည် သက် သေ ခံ ချက် တဲ တော် ထဲ သို့ ဝင် သော အ ခါ လေ ဝိ အ မျိုး အ နွယ် အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး သည် အ တက် ပေါက် လျက်၊ အ ဖူး ဖူး လျက်၊ အ ပွင့် ပွင့် လျက်၊ ဗာ ဒံ သီး သီး လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၅ မော ရှေ သည် တောင် ဝှေး အား လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ၍ သူ တို့ သည် ကြည့် ရှု ပြီး မိ မိ ၏ တောင် ဝှေး ကို အ သီး သီး ပြန် ယူ ကြ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ပုန် ကန် သူ တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ရပ် စဲ ၍ သူ တို့ မ သေ ကြ ရ မည့် အ ကြောင်း အာ ရုန် ၏ တောင် ဝှေး ကို သူ တို့ အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် သက် သေ ခံ ချက် ရှေ့ ၌ ပြန် ထား ‌လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၁ မော ရှေ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း ပြု လေ ၏။

^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မော ရှေ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ကြ ရ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပျက် စီး ကြ ရ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား လုံး ပျက် စီး ကြ ရ ပါ ပြီ။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ ဌာ န သို့ ချဉ်း ကပ် သော သူ တိုင်း သေ ရ မည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ အား လုံး သေ ကြ ရ မည် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။

17

¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ² “Speak to the children of Israel, and take rods from them, one for each fathers’ house, of all their princes according to their fathers’ houses, twelve rods. Write each man’s name on his rod. ³ You shall write Aaron’s name on Levi’s rod. There shall be one rod for each head of their fathers’ houses. ⁴ You shall lay them up in the Tent of Meeting before the covenant, where I meet with you. ⁵ It shall happen that the rod of the man whom I shall choose shall bud. I will make the murmurings of the children of Israel, which they murmur against you, cease from me.”

⁶ Moses spoke to the children of Israel; and all their princes gave him rods, for each prince one, according to their fathers’ houses, a total of twelve rods. Aaron’s rod was among their rods. ⁷ Moses laid up the rods before Yahweh in the Tent of the Testimony.

⁸ On the next day, Moses went into the Tent of the Testimony; and behold, Aaron’s rod for the house of Levi had sprouted, budded, produced blossoms, and bore ripe almonds. ⁹ Moses brought out all the rods from before Yahweh to all the children of Israel. They looked, and each man took his rod.

¹⁰ Yahweh said to Moses, “Put back the rod of Aaron before the covenant, to be kept for a token against the children of rebellion; that you may make an end of their complaining against me, that they not die.” ¹¹ Moses did so. As Yahweh commanded him, so he did.

¹² The children of Israel spoke to Moses, saying, “Behold, we perish! We are undone! We are all undone! ¹³ Everyone who keeps approaching Yahweh’s tabernacle, dies! Will we all perish?”