၁၄

^၁ ထို အ ခါ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် ကြ ၏။ ထို ည ၌ လည်း လူ တို့ သည် ငို ကြွေး ကြ ၏။

^၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို အ ပြစ် တင် လျက် “ငါ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သေ ခဲ့ ပါ စေ လား၊ သို့ မ ဟုတ် လျှင် လည်း ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ သေ ခဲ့ ပါ စေ လား။ ^၃ ငါ တို့ ကို ဓား ဖြင့် သေ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ ငါ တို့ ၏ မ ယား နှင့် က လေး တို့ သည် လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လျှင် ငါ တို့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် အ ကြီး အ မှူး တစ် ဦး ကို တင် မြှောက် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ စု အ ဝေး အ ပေါင်း တို့ ၏ ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ၏။

^၆ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သော သူ တို့ ထဲ မှ နုန် ၏ သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် သည် မိ မိ တို့ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက်၊ ^၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား “ငါ တို့ သွား ၍ စူး စမ်း ခဲ့ သော ပြည် သည် အ လွန် တ ရာ သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို နှစ် သက် တော် မူ လျှင် နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ထို ပြည် သို့ ငါ တို့ ကို ပို့ ဆောင် ၍ ငါ တို့ အား ထို ပြည် ကို ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ပုန် ကန် ကြ ပါ နှင့်။ ထို ပြည် ၌ ရှိ သော လူ တို့ ကို လည်း မ ကြောက် ကြ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ငါ တို့ အ စာ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ ၌ အ ကာ အ ကွယ် ပေး မည့် သူ မ ရှိ။ ငါ တို့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ ၏။ ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်” ဟု ဆို ၏။

^၁၀ သို့ သော် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် သူ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ၌ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် ထင် ရှား ၍၊

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ ထီ လေး စား ပြု ကြ မည် နည်း။ သူ တို့ တွင် ငါ ပြု ခဲ့ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ လုံး စုံ တို့ ကို သူ တို့ မြင် ရ သော် လည်း ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ ယုံ ကြည် ဘဲ နေ ကြ မည် နည်း။ ^၁၂ ငါ သည် သူ တို့ ကို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် ဒဏ် ခတ် ၍ ဖျက် ဆီး မည်။ သင့် ကို ကား သူ တို့ ထက် ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး၊ အင် အား ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ သို့ သော် မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ကိုယ် တော် ၏ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ အ လယ် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကြား ကြ ၍၊ ^၁၄ ဤ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး အ လယ် ၌ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကိုယ် တိုင် မြင် ရ ၍ ကိုယ် တော် ၏ မိုး တိမ် သည် သူ တို့ အ ပေါ် ၌ တည် လျက် နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် တိုင်၊ ည အ ချိန် ၌ မီး တိုင် အား ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဤ ပြည် သား တို့ ကြား ထား ကြ ပါ ပြီ။ ^၁၅ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး ကို တစ် ပြိုင် တည်း ကွပ် မျက် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော် ၏ သ တင်း ကို ကြား ထား သော လူ မျိုး တို့ က၊ ^၁၆ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ လူ မျိုး ကို သူ ကျိန် ဆို ထား သော ပြည် ထဲ သို့ ပို့ ဆောင် ရန် မ တတ် နိုင် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ အ ဆုံး စီ ရင် ပြီ’ ဟု ပြော ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်။

^{၁၇-၁၈} ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် ရှည် သော၊ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော၊ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် သော် လည်း အ ပြစ် ဒဏ် မ ခတ် ဘဲ မ နေ။ ဖ ခင် တို့ ၏ အ ပြစ် ကို သား သ မီး တို့ အ ပေါ် သို့ တ တိ ယ အ ဆက်၊ စ တုတ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင် အ ပြစ် ဒဏ် ပေး သော ဘု ရား ဖြစ် ၏’ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား ရှင် ၏ တန် ခိုး တော် သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၁၉ ကိုယ် တော် ၏ မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် ကြီး မြတ် သည် နှင့် အ မျှ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် ပြည် က ထွက် သော နေ့ မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် ခွင့် လွှတ် တော် မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ဤ လူ မျိုး ၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သင် လျှောက် ဆို သည့် အ တိုင်း ငါ ခွင့် လွှတ် ပြီ။ ^၂၁ ငါ သည် အ မှန် ပင် အ သက် ရှင် သည် ဖြစ် ၍ ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ ^၂၂ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ တော ကန္တာ ရ ၌ လည်း ကောင်း ငါ ပြု ခဲ့ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် ငါ ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ကို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တွေ့ မြင် လျက် နှင့် ငါ့ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် အောင် အ ကဲ စမ်း ၍ ငါ့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ကြ သော ကြောင့်၊ ^၂၃ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် ကို တွေ့ မြင် ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ တစ် စုံ တစ် ဦး မျှ ထို ပြည် ကို တွေ့ မြင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၄ ငါ့ အ စေ အ ပါး ကာ လက် မူ ကား ခြား နား သော စိတ် ဝိ ညာဉ် ရှိ ပြီး ငါ့ နောက် သို့ လုံး လုံး လိုက် သော ကြောင့် ငါ သည် သူ သွား ခဲ့ သော ပြည် သို့ သူ့ ကို ပို့ ဆောင် ၍ သူ ၏ သား မြေး စဉ် ဆက် ထို ပြည် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ အာ မ လက် လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ချိုင့် ဝှမ်း ၌ နေ ထိုင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ မ နက် ဖြန် သင် တို့ ပြန် လှည့် ပြီး ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား၊ ^၂၇ “ဤ ဆိုး ညစ် သော လူ ထု သည် ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် အ ပြစ် တင် နေ ကြ မည် နည်း။ ငါ့ ကို အ ပြစ် တင် နေ ကြ သည့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ကြား ရ ပြီ။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ အား ‘ငါ အ သက် ရှင် သည် ဖြစ် ၍ ငါ ကြား သိ အောင် သင် တို့ ပြော ခဲ့ သည့် စ ကား အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ အ မှန် တ ကယ် ပြု မည်။ ^၂၉ စာ ရင်း ကောက် ရာ တွင် အ သက် နှစ် ဆယ် အ ရွယ် နှင့် အ ထက် စာ ရင်း ဝင် သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ငါ့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သူ တို့ ၏ အ ‌လောင်း ကောင် များ ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၀ သင် တို့ နေ ထိုင် ရာ ဖြစ် စေ မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ထို ပြည် ထဲ သို့ ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် နှင့် နုန် ၏ သား ယော ရှု တို့ မှ လွဲ ၍ မည် သူ မျှ ဝင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။

^၃၁ လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ ပြော ခဲ့ သော သင် တို့ ၏ က‌ လေး တို့ ကို ငါ ပို့ ဆောင် မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ စွန့် ပစ် သော ထို ပြည် ကို သူ တို့ သိ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၂ သင် တို့ ၏ အ ‌လောင်း ကောင် များ မူ ကား ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၃ ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ အ လောင်း ကောင် ဖြစ် ကုန် သည် အ ထိ သင် တို့ ၏ သား သ မီး တို့ သည် သင် တို့ ဖောက် ပြန် သော အ ပြစ် ကို ‌ဆောင် လျက် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ တွင် အ နှစ် လေး ဆယ် လှည့် လည် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၄ သင် တို့ သည် ထို ပြည် ကို ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် စူး စမ်း ခဲ့ သည် ဖြစ် ၍ ထို ရက် များ ၏ အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း တစ် ရက် ကို တစ် နှစ် ကျ ဖြင့် သင် တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ဆောင် ရ မည်။ ငါ ဆန့် ကျင် လျှင် မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို လည်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ^၃၅ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် ငါ့ ကို ဆန့် ကျင် စု ဝေး ကြ သည့် ဤ ဆိုး ညစ် သော လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို ငါ သည် ထို သို့ ပြု မည်။ သူ တို့ သည် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ လမ်း ဆုံး ကြ ရ လိမ့် မည်။ ထို အ ရပ် တွင် သင် တို့ သေ ဆုံး ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် မော ရှေ စေ လွှတ် ခဲ့ သော သူ တို့ သည် ပြန် လာ ပြီး ထို ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ မ ကောင်း သ တင်း ဖြန့် လျက် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို ညည်း ညူ စေ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို ပြည် ၏ မ ကောင်း သ တင်း ကို ဖြန့် သော သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ရှေ့ တော် ၌ ကာ လ နာ ဘေး ဖြင့် သေ ကြ လေ ၏။ ^၃၈ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် သွား ခဲ့ သော သူ တို့ ထဲ မှ နုန် ၏ သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် တို့ မူ ကား အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ကြ ၏။

^၃၉ မော ရှေ သည် ထို စ ကား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ဆင့် ဆို သော အ ခါ လူ တို့ သည် ပြင်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။

^၄၀ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ ၏ အ မြင့် ဆုံး နေ ရာ သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ သွား ပါ မည်။ အ ကြောင်း မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား မိ ကြ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄၁ မော ရှေ က “သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ကျူး လွန် ကြ သ နည်း။ ဤ အ မှု သည် အောင် မြင် မည် မ ဟုတ်။ ^၄၂ သင် တို့ တက် မ သွား ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ရှုံး နိမ့် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၄၃ အာ မ လက် လူ မျိုး၊ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ ထက် အ လျင် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ နှင့် သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ရ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ပြန် လှည့် သွား ကြ သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၄၄ သို့ သော် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၏ အ မြင့် ဆုံး နေ ရာ သို့ တ ဇွတ် ထိုး တက် သွား ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် နှင့် မော ရှေ မူ ကား တပ် စ ခန်း ထဲ မှ မ ထွက် ခွာ ဘဲ နေ ၏။ ^၄၅ ထို အ ခါ တောင် ပေါ် ‌ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် နှင့် သော ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ သည် ဆင်း လာ ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ဟော မာ အ ရပ် တိုင် အောင် သူ တို့ ကို လိုက် လံ ချေ မှုန်း ကြ ၏။

14

¹ All the congregation lifted up their voice, and cried; and the people wept that night.

² All the children of Israel murmured against Moses and against Aaron. The whole congregation said to them, “We wish that we had died in the land of Egypt, or that we had died in this wilderness! ³ Why does Yahweh bring us to this land, to fall by the sword? Our wives and our little ones will be captured or killed! Wouldn’t it be better for us to return into Egypt?” ⁴ They said to one another, “Let’s choose a leader, and let’s return into Egypt.”

⁵ Then Moses and Aaron fell on their faces before all the assembly of the congregation of the children of Israel.

⁶ Joshua the son of Nun and Caleb the son of Jephunneh, who were of those who spied out the land, tore their clothes. ⁷ They spoke to all the congregation of the children of Israel, saying, “The land, which we passed through to spy it out, is an exceedingly good land. ⁸ If Yahweh delights in us, then he will bring us into this land, and give it to us: a land which flows with milk and honey. ⁹ Only don’t rebel against Yahweh, neither fear the people of the land; for they are bread for us. Their defense is removed from over them, and Yahweh is with us. Don’t fear them.”

¹⁰ But all the congregation threatened to stone them with stones. Yahweh’s glory appeared in the Tent of Meeting to all the children of Israel.

¹¹ Yahweh said to Moses, “How long will this people despise me? How long will they not believe in me, for all the signs which I have worked among them? ¹² I will strike them with the pestilence, and disinherit them, and will make of you a nation greater and mightier than they.”

¹³ Moses said to Yahweh, “Then the Egyptians will hear it; for you brought up this people in your might from among them. ¹⁴ They will tell it to the inhabitants of this land. They have heard that you Yahweh are among this people; for you Yahweh are seen face to face, and your cloud stands over them, and you go before them, in a pillar of cloud by day, and in a pillar of fire by night. ¹⁵ Now if you killed this people as one man, then the nations which have heard the fame of you will speak, saying, ¹⁶ ‘Because Yahweh was not able to bring this people into the land which he swore to them, therefore he has slain them in the wilderness.’

¹⁷ Now please let the power of the Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. be great, according as you have spoken, saying, ¹⁸ ‘Yahweh is slow to anger, and abundant in loving kindness, forgiving iniquity and disobedience; and he will by no means clear the guilty, visiting the iniquity of the fathers on the children, on the third and on the fourth generation.’ ¹⁹ Please pardon the iniquity of this people according to the greatness of your loving kindness, and just as you have forgiven this people, from Egypt even until now.”

²⁰ Yahweh said, “I have pardoned according to your word; ²¹ but in very deed—as I live, and as all the earth shall be filled with Yahweh’s glory— ²² because all those men who have seen my glory and my signs, which I worked in Egypt and in the wilderness, yet have tempted me these ten times, and have not listened to my voice; ²³ surely they shall not see the land which I swore to their fathers, neither shall any of those who despised me see it. ²⁴ But my servant Caleb, because he had another spirit with him, and has followed me fully, him I will bring into the land into which he went. His offspring shall possess it. ²⁵ Since the Amalekite and the Canaanite dwell in the valley, tomorrow turn and go into the wilderness by the way to the Red Sea.”

²⁶ Yahweh spoke to Moses and to Aaron, saying, ²⁷ “How long shall I bear with this evil congregation that complain against me? I have heard the complaints of the children of Israel, which they complain against me. ²⁸ Tell them, ‘As I live, says Yahweh, surely as you have spoken in my ears, so I will do to you. ²⁹ Your dead bodies shall fall in this wilderness; and all who were counted of you, according to your whole number, from twenty years old and upward, who have complained against me, ³⁰ surely you shall not come into the land concerning which I swore that I would make you dwell therein, except Caleb the son of Jephunneh, and Joshua the son of Nun.

³¹ But I will bring in your little ones that you said should be captured or killed, and they shall know the land which you have rejected. ³² But as for you, your dead bodies shall fall in this wilderness. ³³ Your children shall be wanderers in the wilderness forty years, and shall bear your prostitution, until your dead bodies are consumed in the wilderness. ³⁴ After the number of the days in which you spied out the land, even forty days, for every day a year, you will bear your iniquities, even forty years, and you will know my alienation.’ ³⁵ I, Yahweh, have spoken. I will surely do this to all this evil congregation who are gathered together against me. In this wilderness they shall be consumed, and there they shall die.”

³⁶ The men whom Moses sent to spy out the land, who returned and made all the congregation to murmur against him by bringing up an evil report against the land, ³⁷ even those men who brought up an evil report of the land, died by the plague before Yahweh. ³⁸ But Joshua the son of Nun and Caleb the son of Jephunneh remained alive of those men who went to spy out the land.

³⁹ Moses told these words to all the children of Israel, and the people mourned greatly.

⁴⁰ They rose up early in the morning and went up to the top of the mountain, saying, “Behold, we are here, and will go up to the place which Yahweh has promised; for we have sinned.” ⁴¹ Moses said, “Why now do you disobey the commandment of Yahweh, since it shall not prosper? ⁴² Don’t go up, for Yahweh isn’t among you; that way you won’t be struck down before your enemies. ⁴³ For there the Amalekite and the Canaanite are before you, and you will fall by the sword because you turned back from following Yahweh; therefore Yahweh will not be with you.”

⁴⁴ But they presumed to go up to the top of the mountain. Nevertheless, the ark of Yahweh’s covenant and Moses didn’t depart out of the camp. ⁴⁵ Then the Amalekites came down, and the Canaanites who lived in that mountain, and struck them and beat them down even to Hormah.

၁၄

^၁ ထို အ ခါ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် ကြ ၏။ ထို ည ၌ လည်း လူ တို့ သည် ငို ကြွေး ကြ ၏။

^၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို အ ပြစ် တင် လျက် “ငါ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သေ ခဲ့ ပါ စေ လား၊ သို့ မ ဟုတ် လျှင် လည်း ဤ တော ကန္တာ ရ ၌ သေ ခဲ့ ပါ စေ လား။ ^၃ ငါ တို့ ကို ဓား ဖြင့် သေ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ပြည် သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ ငါ တို့ ၏ မ ယား နှင့် က လေး တို့ သည် လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လျှင် ငါ တို့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် အ ကြီး အ မှူး တစ် ဦး ကို တင် မြှောက် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ စု အ ဝေး အ ပေါင်း တို့ ၏ ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ၏။

^၆ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သော သူ တို့ ထဲ မှ နုန် ၏ သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် သည် မိ မိ တို့ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက်၊ ^၇ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ အား “ငါ တို့ သွား ၍ စူး စမ်း ခဲ့ သော ပြည် သည် အ လွန် တ ရာ သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို နှစ် သက် တော် မူ လျှင် နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ထို ပြည် သို့ ငါ တို့ ကို ပို့ ဆောင် ၍ ငါ တို့ အား ထို ပြည် ကို ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ပုန် ကန် ကြ ပါ နှင့်။ ထို ပြည် ၌ ရှိ သော လူ တို့ ကို လည်း မ ကြောက် ကြ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ငါ တို့ အ စာ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ ၌ အ ကာ အ ကွယ် ပေး မည့် သူ မ ရှိ။ ငါ တို့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ ၏။ ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်” ဟု ဆို ၏။

^၁၀ သို့ သော် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် သူ တို့ ကို ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ပြော ဆို ကြ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ၌ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် ထင် ရှား ၍၊

^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ ထီ လေး စား ပြု ကြ မည် နည်း။ သူ တို့ တွင် ငါ ပြု ခဲ့ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ လုံး စုံ တို့ ကို သူ တို့ မြင် ရ သော် လည်း ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် မ ယုံ ကြည် ဘဲ နေ ကြ မည် နည်း။ ^၁၂ ငါ သည် သူ တို့ ကို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် ဒဏ် ခတ် ၍ ဖျက် ဆီး မည်။ သင့် ကို ကား သူ တို့ ထက် ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး၊ အင် အား ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ သို့ သော် မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ကိုယ် တော် ၏ တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ အ လယ် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည် ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကြား ကြ ၍၊ ^၁၄ ဤ ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ပါ လိမ့် မည်။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး အ လယ် ၌ ရှိ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကိုယ် တိုင် မြင် ရ ၍ ကိုယ် တော် ၏ မိုး တိမ် သည် သူ တို့ အ ပေါ် ၌ တည် လျက် နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် တိုင်၊ ည အ ချိန် ၌ မီး တိုင် အား ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ဤ ပြည် သား တို့ ကြား ထား ကြ ပါ ပြီ။ ^၁၅ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး ကို တစ် ပြိုင် တည်း ကွပ် မျက် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော် ၏ သ တင်း ကို ကြား ထား သော လူ မျိုး တို့ က၊ ^၁၆ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ လူ မျိုး ကို သူ ကျိန် ဆို ထား သော ပြည် ထဲ သို့ ပို့ ဆောင် ရန် မ တတ် နိုင် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ အ ဆုံး စီ ရင် ပြီ’ ဟု ပြော ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်။

^{၁၇-၁၈} ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် ရှည် သော၊ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော၊ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် သော် လည်း အ ပြစ် ဒဏ် မ ခတ် ဘဲ မ နေ။ ဖ ခင် တို့ ၏ အ ပြစ် ကို သား သ မီး တို့ အ ပေါ် သို့ တ တိ ယ အ ဆက်၊ စ တုတ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင် အ ပြစ် ဒဏ် ပေး သော ဘု ရား ဖြစ် ၏’ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား ရှင် ၏ တန် ခိုး တော် သည် ကြီး မြတ် တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၁၉ ကိုယ် တော် ၏ မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် ကြီး မြတ် သည် နှင့် အ မျှ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် ပြည် က ထွက် သော နေ့ မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် ခွင့် လွှတ် တော် မူ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ဤ လူ မျိုး ၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သင် လျှောက် ဆို သည့် အ တိုင်း ငါ ခွင့် လွှတ် ပြီ။ ^၂၁ ငါ သည် အ မှန် ပင် အ သက် ရှင် သည် ဖြစ် ၍ ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ‌ ရေ နှင့် ပြည့် လိမ့် မည်။ ^၂၂ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ လည်း ကောင်း၊ တော ကန္တာ ရ ၌ လည်း ကောင်း ငါ ပြု ခဲ့ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် ငါ ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ကို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တွေ့ မြင် လျက် နှင့် ငါ့ ကို ဆယ် ကြိမ် တိုင် အောင် အ ကဲ စမ်း ၍ ငါ့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ကြ သော ကြောင့်၊ ^၂၃ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် ကို တွေ့ မြင် ရ ကြ မည် မ ဟုတ်။ ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ တစ် စုံ တစ် ဦး မျှ ထို ပြည် ကို တွေ့ မြင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၄ ငါ့ အ စေ အ ပါး ကာ လက် မူ ကား ခြား နား သော စိတ် ဝိ ညာဉ် ရှိ ပြီး ငါ့ နောက် သို့ လုံး လုံး လိုက် သော ကြောင့် ငါ သည် သူ သွား ခဲ့ သော ပြည် သို့ သူ့ ကို ပို့ ဆောင် ၍ သူ ၏ သား မြေး စဉ် ဆက် ထို ပြည် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ အာ မ လက် လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ချိုင့် ဝှမ်း ၌ နေ ထိုင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ မ နက် ဖြန် သင် တို့ ပြန် လှည့် ပြီး ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား၊ ^၂၇ “ဤ ဆိုး ညစ် သော လူ ထု သည် ငါ့ ကို မည် မျှ ကြာ အောင် အ ပြစ် တင် နေ ကြ မည် နည်း။ ငါ့ ကို အ ပြစ် တင် နေ ကြ သည့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မြည် တွန် တောက် တီး သော အ သံ ကို ငါ ကြား ရ ပြီ။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ အား ‘ငါ အ သက် ရှင် သည် ဖြစ် ၍ ငါ ကြား သိ အောင် သင် တို့ ပြော ခဲ့ သည့် စ ကား အ တိုင်း သင် တို့ အား ငါ အ မှန် တ ကယ် ပြု မည်။ ^၂၉ စာ ရင်း ကောက် ရာ တွင် အ သက် နှစ် ဆယ် အ ရွယ် နှင့် အ ထက် စာ ရင်း ဝင် သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ငါ့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သူ တို့ ၏ အ ‌လောင်း ကောင် များ ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၀ သင် တို့ နေ ထိုင် ရာ ဖြစ် စေ မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ထို ပြည် ထဲ သို့ ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် နှင့် နုန် ၏ သား ယော ရှု တို့ မှ လွဲ ၍ မည် သူ မျှ ဝင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။

^၃၁ လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ ပြော ခဲ့ သော သင် တို့ ၏ က‌ လေး တို့ ကို ငါ ပို့ ဆောင် မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ စွန့် ပစ် သော ထို ပြည် ကို သူ တို့ သိ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၂ သင် တို့ ၏ အ ‌လောင်း ကောင် များ မူ ကား ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၃ ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သင် တို့ အ လောင်း ကောင် ဖြစ် ကုန် သည် အ ထိ သင် တို့ ၏ သား သ မီး တို့ သည် သင် တို့ ဖောက် ပြန် သော အ ပြစ် ကို ‌ဆောင် လျက် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ တွင် အ နှစ် လေး ဆယ် လှည့် လည် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၄ သင် တို့ သည် ထို ပြည် ကို ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် စူး စမ်း ခဲ့ သည် ဖြစ် ၍ ထို ရက် များ ၏ အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း တစ် ရက် ကို တစ် နှစ် ကျ ဖြင့် သင် တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ဆောင် ရ မည်။ ငါ ဆန့် ကျင် လျှင် မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို လည်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ^၃၅ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် ငါ့ ကို ဆန့် ကျင် စု ဝေး ကြ သည့် ဤ ဆိုး ညစ် သော လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို ငါ သည် ထို သို့ ပြု မည်။ သူ တို့ သည် ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ လမ်း ဆုံး ကြ ရ လိမ့် မည်။ ထို အ ရပ် တွင် သင် တို့ သေ ဆုံး ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၆ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် မော ရှေ စေ လွှတ် ခဲ့ သော သူ တို့ သည် ပြန် လာ ပြီး ထို ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ မ ကောင်း သ တင်း ဖြန့် လျက် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို ညည်း ညူ စေ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို ပြည် ၏ မ ကောင်း သ တင်း ကို ဖြန့် သော သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ရှေ့ တော် ၌ ကာ လ နာ ဘေး ဖြင့် သေ ကြ လေ ၏။ ^၃၈ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် သွား ခဲ့ သော သူ တို့ ထဲ မှ နုန် ၏ သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် တို့ မူ ကား အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ကြ ၏။

^၃၉ မော ရှေ သည် ထို စ ကား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ဆင့် ဆို သော အ ခါ လူ တို့ သည် ပြင်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။

^၄၀ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ ၏ အ မြင့် ဆုံး နေ ရာ သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ သွား ပါ မည်။ အ ကြောင်း မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပြစ် မှား မိ ကြ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄၁ မော ရှေ က “သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ကျူး လွန် ကြ သ နည်း။ ဤ အ မှု သည် အောင် မြင် မည် မ ဟုတ်။ ^၄၂ သင် တို့ တက် မ သွား ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ရှုံး နိမ့် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၄၃ အာ မ လက် လူ မျိုး၊ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ ထက် အ လျင် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ နှင့် သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး ရ လိမ့် မည်။ သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ပြန် လှည့် သွား ကြ သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၄၄ သို့ သော် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ ၏ အ မြင့် ဆုံး နေ ရာ သို့ တ ဇွတ် ထိုး တက် သွား ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် နှင့် မော ရှေ မူ ကား တပ် စ ခန်း ထဲ မှ မ ထွက် ခွာ ဘဲ နေ ၏။ ^၄၅ ထို အ ခါ တောင် ပေါ် ‌ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် နှင့် သော ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ သည် ဆင်း လာ ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ဟော မာ အ ရပ် တိုင် အောင် သူ တို့ ကို လိုက် လံ ချေ မှုန်း ကြ ၏။

14

¹ All the congregation lifted up their voice, and cried; and the people wept that night.

² All the children of Israel murmured against Moses and against Aaron. The whole congregation said to them, “We wish that we had died in the land of Egypt, or that we had died in this wilderness! ³ Why does Yahweh bring us to this land, to fall by the sword? Our wives and our little ones will be captured or killed! Wouldn’t it be better for us to return into Egypt?” ⁴ They said to one another, “Let’s choose a leader, and let’s return into Egypt.”

⁵ Then Moses and Aaron fell on their faces before all the assembly of the congregation of the children of Israel.

⁶ Joshua the son of Nun and Caleb the son of Jephunneh, who were of those who spied out the land, tore their clothes. ⁷ They spoke to all the congregation of the children of Israel, saying, “The land, which we passed through to spy it out, is an exceedingly good land. ⁸ If Yahweh delights in us, then he will bring us into this land, and give it to us: a land which flows with milk and honey. ⁹ Only don’t rebel against Yahweh, neither fear the people of the land; for they are bread for us. Their defense is removed from over them, and Yahweh is with us. Don’t fear them.”

¹⁰ But all the congregation threatened to stone them with stones. Yahweh’s glory appeared in the Tent of Meeting to all the children of Israel.

¹¹ Yahweh said to Moses, “How long will this people despise me? How long will they not believe in me, for all the signs which I have worked among them? ¹² I will strike them with the pestilence, and disinherit them, and will make of you a nation greater and mightier than they.”

¹³ Moses said to Yahweh, “Then the Egyptians will hear it; for you brought up this people in your might from among them. ¹⁴ They will tell it to the inhabitants of this land. They have heard that you Yahweh are among this people; for you Yahweh are seen face to face, and your cloud stands over them, and you go before them, in a pillar of cloud by day, and in a pillar of fire by night. ¹⁵ Now if you killed this people as one man, then the nations which have heard the fame of you will speak, saying, ¹⁶ ‘Because Yahweh was not able to bring this people into the land which he swore to them, therefore he has slain them in the wilderness.’

¹⁷ Now please let the power of the Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. be great, according as you have spoken, saying, ¹⁸ ‘Yahweh is slow to anger, and abundant in loving kindness, forgiving iniquity and disobedience; and he will by no means clear the guilty, visiting the iniquity of the fathers on the children, on the third and on the fourth generation.’ ¹⁹ Please pardon the iniquity of this people according to the greatness of your loving kindness, and just as you have forgiven this people, from Egypt even until now.”

²⁰ Yahweh said, “I have pardoned according to your word; ²¹ but in very deed—as I live, and as all the earth shall be filled with Yahweh’s glory— ²² because all those men who have seen my glory and my signs, which I worked in Egypt and in the wilderness, yet have tempted me these ten times, and have not listened to my voice; ²³ surely they shall not see the land which I swore to their fathers, neither shall any of those who despised me see it. ²⁴ But my servant Caleb, because he had another spirit with him, and has followed me fully, him I will bring into the land into which he went. His offspring shall possess it. ²⁵ Since the Amalekite and the Canaanite dwell in the valley, tomorrow turn and go into the wilderness by the way to the Red Sea.”

²⁶ Yahweh spoke to Moses and to Aaron, saying, ²⁷ “How long shall I bear with this evil congregation that complain against me? I have heard the complaints of the children of Israel, which they complain against me. ²⁸ Tell them, ‘As I live, says Yahweh, surely as you have spoken in my ears, so I will do to you. ²⁹ Your dead bodies shall fall in this wilderness; and all who were counted of you, according to your whole number, from twenty years old and upward, who have complained against me, ³⁰ surely you shall not come into the land concerning which I swore that I would make you dwell therein, except Caleb the son of Jephunneh, and Joshua the son of Nun.

³¹ But I will bring in your little ones that you said should be captured or killed, and they shall know the land which you have rejected. ³² But as for you, your dead bodies shall fall in this wilderness. ³³ Your children shall be wanderers in the wilderness forty years, and shall bear your prostitution, until your dead bodies are consumed in the wilderness. ³⁴ After the number of the days in which you spied out the land, even forty days, for every day a year, you will bear your iniquities, even forty years, and you will know my alienation.’ ³⁵ I, Yahweh, have spoken. I will surely do this to all this evil congregation who are gathered together against me. In this wilderness they shall be consumed, and there they shall die.”

³⁶ The men whom Moses sent to spy out the land, who returned and made all the congregation to murmur against him by bringing up an evil report against the land, ³⁷ even those men who brought up an evil report of the land, died by the plague before Yahweh. ³⁸ But Joshua the son of Nun and Caleb the son of Jephunneh remained alive of those men who went to spy out the land.

³⁹ Moses told these words to all the children of Israel, and the people mourned greatly.

⁴⁰ They rose up early in the morning and went up to the top of the mountain, saying, “Behold, we are here, and will go up to the place which Yahweh has promised; for we have sinned.” ⁴¹ Moses said, “Why now do you disobey the commandment of Yahweh, since it shall not prosper? ⁴² Don’t go up, for Yahweh isn’t among you; that way you won’t be struck down before your enemies. ⁴³ For there the Amalekite and the Canaanite are before you, and you will fall by the sword because you turned back from following Yahweh; therefore Yahweh will not be with you.”

⁴⁴ But they presumed to go up to the top of the mountain. Nevertheless, the ark of Yahweh’s covenant and Moses didn’t depart out of the camp. ⁴⁵ Then the Amalekites came down, and the Canaanites who lived in that mountain, and struck them and beat them down even to Hormah.