၇၈

အာ သပ် ၏ အ လိမ္မာ သီ ချင်း

^၁ အို ငါ ၏ လူ မျိုး တော်၊ ငါ ၏ တ ရား ကို စူး စိုက် နား ထောင် လော့။ ငါ ၏ နှုတ် ထွက် စ ကား တို့ ကို နား စွင့် ကြ လော့။ ^၂ ငါ သည် ပုံ ဥ ပ မာ များ ကို ဆောင် လျက် ငါ့ နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ ရှေး ကာ လ မှ ပ ဟေ ဠိ တို့ ကို ထုတ် ဖော် ပြော ဆို မည်။ မ ၁၃:၃၅။ ^၃ ထို အ ရာ တို့ သည် ငါ တို့ ကြား ၍ သိ ထား သော အ ရာ များ၊ ငါ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ က ငါ တို့ ကို ပြော ပြ သော အ ရာ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၄ ထို အ ရာ တို့ ကို သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ မ သိ အောင် ငါ တို့ ထိမ် ဝှက် ထား မည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် ကျေး ဇူး တော် များ နှင့် တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ပြု သော အံ့ ဖွယ် သော အ မှု တို့ ကို လည်း ကောင်း လာ မည့် မျိုး ဆက် အား ပြော ကြား မည်။

^၅ အ ကြောင်း မူ ကား ကိုယ် တော် သည် သက် သေ ခံ ချက် ကို ယာ ကုပ် ၌ တည် စေ ၍ တ ရား တော် ကို အစ္စ ရေး ၌ ထား တော် မူ ၏။ ၎င်း တို့ ကို သား သ မီး များ အား သင် ကြား ပေး ရန် ငါ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ ကို မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၆ ဤ သည် ကား လာ မည့် မျိုး ဆက် တည်း ဟူ သော နောင် မွေး ဖွား လာ မည့် သား သ မီး တို့ သည် ထို အ ရာ တို့ ကို သိ မှတ် ၍ သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို လက် ဆင့် ကမ်း ပြော ပြ နိုင် ရန် ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် အား ထား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လုပ် ဆောင် တော် မူ ချက် တို့ ကို မ မေ့ လျော့ ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ ပ ညတ် တော် တို့ ကို လိုက် နာ ကျင့် သုံး ကြ လိမ့် မည်။ ^၈ ထို သို့ အား ဖြင့် သူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို ဘိုး ဘေး တို့ သည် ခေါင်း မာ ၍ ပုန် ကန် တတ် သည့် မျိုး ဆက်၊ သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် ခြင်း မ ရှိ သ ကဲ့ သို့ သူ တို့ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် အ ပေါ် သစ္စာ မ ရှိ သော မျိုး ဆက် ဖြစ် ကြ ၏။

^၉ လေး လက် နက် စွဲ ကိုင် သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် စစ် တိုက် သော နေ့ တွင် နောက် ပြန် လှည့် ကြ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို မ စောင့် ထိန်း ကြ။ တ ရား တော် အ တိုင်း လျှောက် လှမ်း ရန် လည်း ငြင်း ဆန် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော အ မှု များ နှင့် သူ တို့ အား ပြ တော် မူ သည့် ကိုယ် တော်၏ အံ့ ဖွယ် သော အ မှု များ ကို လည်း မေ့ လျော့ ကြ ၏။

^၁၂ ကိုယ် တော် သည် အီ ဂျစ် ပြည်၊ ဇော န အ ရပ် ၌ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ရှေ့ တွင် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ၏။ ^၁၃ ပင် လယ် ကို ခွဲ ၍ သူ တို့ ကို ဖြတ် သွား စေ တော် မူ ၏။ ရေ များ ကို တာ တ မံ ကဲ့ သို့ မတ် မတ် တည် စေ တော် မူ ၏။ ^၁၄ နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ည အ ချိန် ၌ တစ် ည လုံး မီး အ လင်း ရောင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း သူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၁၅ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ ကျောက် ဆောင် များ ကို ခွဲ ၍ နက် ရှိုင်း သော သ မုဒ္ဒ ရာ မှ ရေ ကဲ့ သို့ များ စွာ သော ရေ ကို သူ တို့ အား တိုက် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ကျောက် ထဲ မှ ရေ စီး ထွက် စေ ၍ မြစ် ရေ များ ကဲ့ သို့ စီး ဆင်း စေ တော် မူ ၏။

^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော အ ရှင် ကို ခြောက် သွေ့ သော အ ရပ် တွင် ပုန် ကန် သော အား ဖြင့် နောက် တစ် ဖန် ထပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ ၏။ ^၁၈ မိ မိ တို့ အ လို ရှိ သော အ စား အ စာ ကို လည်း တောင်း ဆို ခြင်း အား ဖြင့် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ဘု ရား သ ခင် ကို စမ်း သပ် ကြ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ က “ဘု ရား သ ခင် သည် တော ကန္တာ ရ ထဲ တွင် စား ပွဲ ကို တည် ခင်း နိုင် ပါ မည် လော။ ^၂၀ ကျောက် ဆောင် ကို ရိုက် သော အ ခါ ရေ များ စီး ထွက် လာ ပါ ၏။ စမ်း ချောင်း များ စီး ဆင်း ပါ ၏။ သို့ သော် မုန့် ကို ကား ပေး နိုင် ပါ မည် လော။ မိ မိ လူ မျိုး တော် အ တွက် အ သား ကို ပြင် ဆင် ပေး နိုင် ပါ မည် လော” ဟု ဘု ရား သ ခင် ကို ဆန့် ကျင် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို စ ကား ကို ကြား ၍ အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။ မီး သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး အ ပေါ် ၌ ထ လောင် ၍ အ မျက် တော် သည် လည်း အစ္စ ရေး အ မျိုး အ ပေါ် သက် ရောက် လေ ၏။ ^၂၂ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ယုံ ကြည် ကြ။ ကိုယ် တော် ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို လည်း ယုံ ကြည် ကိုး စား ခြင်း မ ရှိ ကြ။ ^၂၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် အ ထက် အ ရပ် မှ မိုး တိမ် တို့ ကို အ မိန့် ပေး ၍ ကောင်း ကင် တံ ခါး တို့ ကို ဖွင့် ကာ၊ ^၂၄ သူ တို့ စား ရန် မန္န မုန့် ကို သူ တို့ အ ပေါ် ရွာ ကျ စေ ပြီး ကောင်း ကင် မှ ကောက် ပဲ သီ နှံ ကို သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ယော ၆:၃၁။ ^၂၅ လူ သည် ကောင်း ကင် တ မန် တို့ ၏ မုန့် ကို စား ခဲ့ ရ ၏။ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား စား နပ် ရိက္ခာ ကို ပြည့် စုံ ကြွယ် ဝ စွာ ပို့ ပေး တော် မူ ၏။

^၂၆ ကိုယ် တော် သည် သည် အ ရှေ့ လေ ကို ကောင်း ကင် မှ ထွက် ခွာ စေ ပြီး မိ မိ ၏ အ စွမ်း သတ္တိ အား ဖြင့် တောင် လေ ကို တိုက် ခိုက် လာ စေ ‌တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဤ သို့ ဖြင့် အ သား ကို မြေ မှုန့် နှင့် အ မျှ၊ တောင် ပံ ပါ သော ငှက် တို့ ကို သ မုဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ သူ တို့ အ ပေါ် ရွာ ကျ စေ တော် မူ ပြီး၊ ^၂၈ သူ တို့ ၏ စ ခန်း အ တွင်း နှင့် သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် ပတ် လည် ၌ ကျ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ သူ တို့ ၏ အာ သာ ဆန္ဒ အ တိုင်း သူ တို့ အား ပေး တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဝ လင် စွာ စား ရ ကြ ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ တို့ ၏ အာ သာ ဆန္ဒ မ ပြေ မီ သူ တို့ ၏ အ စား အ စာ သည် သူ တို့ ၏ ပါး စပ် ထဲ ၌ ရှိ စဉ် ပင်၊ ^၃၁ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မျက် တော် သည် သူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် သ ဖြင့် သူ တို့ ထဲ မှ အ ကြံ့ ခိုင် ဆုံး သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ၍ အစ္စ ရေး လူ ပျို တို့ ကို လှဲ ချ တော် မူ ၏။

^၃၂ သူ တို့ သည် ဤ အ ရာ အား လုံး နှင့် ကြုံ တွေ့ ရ သော် လည်း ဆက် ၍ သာ အ ပြစ် ပြု ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ အံ့ ဖွယ် သော အ မှု တို့ ကို မ ယုံ ကြည် ကြ ပေ။ ^၃၃ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ နေ့ ရက် များ ကို အ ချည်း နှီး သော အ ဖြစ် ၌ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ နှစ် ကာ လ များ ကို ထိတ် လန့် ခြင်း ၌ လည်း ကောင်း ကုန် လွန် စေ တော် မူ ၏။ ^၃၄ သူ တို့ ကို ကိုယ် တော် ကွပ် မျက် တော် မူ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှာ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် နောင် တ ရ လျက် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြိုး စား ၍ ရှာ ကြ ၏။ ^၃၅ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ၏ ကျောက် ဆောင်၊ သူ တို့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သည့် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သ တိ ရ ကြ ၏။

^၃၆ သို့ သော် သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ နှုတ် ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို မြှောက် ပင့် ၍ မိ မိ တို့ လျှာ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို လိမ် လည် ကြ ၏။ ^၃၇ သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ကိုယ် တော် အ ပေါ် မ တည် ကြည်။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် အ ပေါ် ၌ လည်း သစ္စာ မ ရှိ ကြ ပေ။ ^၃၈ သို့ သော် သ နား စုံ မက် တတ် သည့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ သူ တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ၏။ မိ မိ ၏ အ မျက် တော် ကို လည်း အ ကြိမ် ကြိမ် ချုပ် တည်း ၍ မိ မိ ၏ အ မျက် ဒေါ သ ကို အ ကုန် အ စင် နှိုး ဆော် တော် မ မူ ခဲ့ ပေ။ ^၃၀ သူ တို့ သည် အ သွေး အ သား ဖြစ် ကြောင်း နှင့် ထွက် ခွာ သွား ပြီး လျှင် ပြန် မ လာ တော့ သည့် လေ ဖြစ် ကြောင်း ကိုယ် တော် အောက် မေ့ တော် မူ ၏။

^၄၀ သူ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ၌ ဘယ် နှ ကြိမ် ဘယ် နှ ခါ မျှ ကိုယ် တော် ကို ပုန် ကန် ကြ ပြီး ကန္တာ ရ မြေ ၌ ကိုယ် တော် ကို စိတ် ထိ ခိုက် စေ ခဲ့ ကြ သ နည်း။ ^၄၁ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကြိမ် ကြိမ် စမ်း သပ် လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ၏ စိတ် တော် ကို ဆွ ကြ ၏။ ^၄၂ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို ရန် သူ ၏ လက် မှ ရွေး နုတ် ကယ် တင် ရာ နေ့ ရက် တည်း ဟူ သော၊ ^၄၃ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် ဇော န အ ရပ် ၌ တန် ခိုး လက္ခ ဏာ များ ပြု တော် မူ ရာ နေ့ ရက် ကို လည်း ကောင်း မ အောက် မေ့ ကြ ပေ။

^၄၄ ကိုယ် တော် သည် ထို ပြည် သား တို့ ၏ မြစ် များ ကို သွေး အ ဖြစ် ပြောင်း လဲ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ မြစ် ရေ ကို သောက် ၍ မ ရ ခဲ့ ကြ ပေ။ ^၄၅ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဝါး မျို မည့် ယင် ရဲ အုပ် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး မည့် ဖား တို့ ကို လည်း ကောင်း သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၄၆ သူ တို့ ၏ အ သီး အ နှံ ကို နှံ ကောင် တို့ အား လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ လုပ် ဆောင် ရ ရှိ သော အ ရာ ကို ကျိုင်း ကောင် တို့ အား လည်း ကောင်း ပေး တော် မူ ၏။ ^၄၇ သူ တို့ ၏ စ ပျစ် ပင် များ ကို မိုး သီး ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် များ ကို နှင်း ခဲ ဖြင့် လည်း ကောင်း ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ ^၄၈ သူ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို မိုး သီး လက် သို့ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ သိုး နွား တို့ ကို မိုး ကြိုး လက် သို့ လည်း ကောင်း အပ် တော် မူ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် သည် ဖျက် ဆီး တတ် သော ကောင်း ကင် တ မန် တပ် ဖွဲ့ အား ဖြင့် မိ မိ ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက်၊ ဒေါ သ၊ အ မျက် မာန် ဟုန် နှင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၅၀ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ အ မျက် တော် ကို လမ်း ဖွင့် ပေး လျက် သူ တို့ ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို သေ ဘေး မှ လွတ် ကင်း ခွင့် မ ပေး ဘဲ သူ တို့ ၏ အ သက် ကို ကပ် ရော ဂါ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ^၅၁ ဟာ မ ၏ တဲ များ မှ ယောက်ျား အား မာန် ၏ အ သီး ဦး များ တည်း ဟူ သော အီ ဂျစ် ပြည် မှ သား ဦး ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။

^၅၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ကို သိုး များ ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆောင် ပြီး တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သူ တို့ ကို သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၅၃ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ စွာ ပို့ ဆောင် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မ ကြောက် ကြ ရ ပေ။ သို့ သော် ပင် လယ် ရေ သည် သူ တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ဖုံး လွှမ်း ခဲ့ ၏။ ^၅၄ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ သန့် ရှင်း သော နယ် မြေ သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ၏ လက် ယာ လက် တော် ဖြင့် ရ ယူ ထား သော ဤ တောင် သို့ လည်း ကောင်း သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၅၅ ထို့ နောက် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သူ တို့ ရှေ့ မှ နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီး အ မွေ အ ဖြစ် တိုင်း တာ သတ် မှတ် ထား သော နယ် မြေ အ လိုက် သူ တို့ ကို ခွဲ ဝေ ပေး ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ အား မိ မိ တို့ တဲ များ ၌ နေ ထိုင် စေ ‌တော် မူ ၏။

^၅၆ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကဲ စမ်း ၍ ပုန် ကန် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် ၏ သက် သေ ခံ ချက် တို့ ကို လည်း မ စောင့် ထိန်း ဘဲ၊ ^၅၇ မိ မိ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကဲ့ သို့ ဖောက် ပြန် ၍ သစ္စာ မဲ့ သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ လိမ် ကောက် သော လေး ကဲ့ သို့ အ သုံး မ ကျ သော သူ များ လည်း ဖြစ် ကြ ၏။ ^၅၈ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို အ မျက် ထွက် စေ ပြီး မိ မိ တို့ ၏ ရုပ် တု များ အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို သ ဝန် တို စေ ကြ ၏။ ^၅၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြား သိ ၍ အ မျက် ထွက် ကာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို လုံး လုံး စွန့် ပယ် တော် မူ ၏။ ^၆၀ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် ရှိ လော အ ရပ် ရှိ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ တဲ တော် ဖြစ် သည့် လူ တို့ အ လယ် ၌ တည် ဆောက် ထား တော် မူ သော တဲ တော် ကို ပစ် ပယ် တော် မူ ၏။ ^၆၁ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ အ စွမ်း သတ္တိ ကို သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ၏ ဂုဏ် ကျက် သ ရေ ကို ရန် သူ တို့ ၏ လက် သို့ လည်း ကောင်း ပေး အပ် တော် မူ ၏။ ^၆၂ မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ကို လည်း ဓား ဘေး သို့ အပ် နှံ ၍ မိ မိ ၏ အ မွေ တော် ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။ ^၆၃ မီး သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ ပျို တို့ ကို လောင် ကျွမ်း ၍ ကိုယ် တော် ၏ အ ပျို က ညာ တို့ သည် မင်္ဂ လာ သီ ချင်း များ ကို မ ဆို ရ ကြ ပေ။ ^၆၄ ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ ၍ ကိုယ် တော် ၏ မု ဆိုး မ တို့ သည် မ ငို ကြွေး ရ ကြ ပေ။

^၆၅ ထို အ ခါ ဘု ရား ရှင် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ သော သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ ရှိန် ပြေ သွား သော စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း နိုး ထ တော် မူ ၍၊ ^၆၆ မိ မိ ၏ ရန် သူ တို့ ကို ရိုက် ထုတ် တွန်း လှန် ကာ ထာ ဝ ရ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ခြင်း ကို သူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် စေ တော် မူ ၏။

^၆၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ယော သပ် ၏ တဲ ကို စွန့် ပယ် ၍ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး အ နွယ် ကို လည်း ရွေး ချယ် တော် မ မူ ဘဲ၊ ^၆၈ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် မိ မိ ချစ် တော် မူ သော ဇိ အုန် တောင် ကို ရွေး ချယ် တော် မူ ပြီး၊ ^၆၉ မိ မိ ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို အ ထွတ် အ ထိပ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် စေ တော် မူ သော ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း တည် ဆောက် တော် မူ ၏။ ^၇၀ တစ် ဖန် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဒါ ဝိဒ် ကို ရွေး ချယ် ပြီး သူ့ ကို သိုး ခြံ များ ထဲ မှ ခေါ် ယူ တော် မူ ၍၊ ^၇၁ သား ငယ် ရှိ သော သိုး မ များ ကို ထိန်း ကျောင်း ရာ မှ မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ယာ ကုပ်၊ မိ မိ ၏ အ မွေ တော် ဖြစ် သော အစ္စ ရေး ကို ထိန်း ကျောင်း စေ ရန် သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ တော် မူ ၏။ ^၇၂ သူ သည် လည်း တည် ကြည် သော စိတ် နှ လုံး ဖြင့် သူ တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း ၍ ကျွမ်း ကျင် လိမ္မာ သော လက် ဖြင့် သူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် ၏။

78

A contemplation by Asaph.

¹ Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth. ² I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old, ³ which we have heard and known, and our fathers have told us. ⁴ We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous deeds that he has done.

⁵ For he established a covenant in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children; ⁶ that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children, ⁷ that they might set their hope in God, and not forget God’s deeds, but keep his commandments, ⁸ and might not be as their fathers— a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.

⁹ The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle. ¹⁰ They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law. ¹¹ They forgot his doings, his wondrous deeds that he had shown them.

¹² He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan. ¹³ He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap. ¹⁴ In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire. ¹⁵ He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths. ¹⁶ He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁷ Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert. ¹⁸ They tempted God in their heart by asking food according to their desire. ¹⁹ Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness? ²⁰ Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide meat for his people?”

²¹ Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel, ²² because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation. ²³ Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven. ²⁴ He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky. ²⁵ Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.

²⁶ He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind. ²⁷ He also rained meat on them as the dust, winged birds as the sand of the seas. ²⁸ He let them fall in the middle of their camp, around their habitations. ²⁹ So they ate, and were well filled. He gave them their own desire. ³⁰ They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths, ³¹ when the anger of God went up against them, killed some of their strongest, and struck down the young men of Israel.

³² For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works. ³³ Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror. ³⁴ When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly. ³⁵ They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.

³⁶ But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue. ³⁷ For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant. ³⁸ But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath. ³⁹ He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.

⁴⁰ How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert! ⁴¹ They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel. ⁴² They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary; ⁴³ how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,

⁴⁴ he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink. ⁴⁵ He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them. ⁴⁶ He also gave their increase to the caterpillar, and their labor to the locust. ⁴⁷ He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost. ⁴⁸ He also gave over their livestock to the hail, and their flocks to hot thunderbolts. ⁴⁹ He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil. ⁵⁰ He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence, ⁵¹ and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.

⁵² But he led out his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock. ⁵³ He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies. ⁵⁴ He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken. ⁵⁵ He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁶ Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies, ⁵⁷ but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were twisted like a deceitful bow. ⁵⁸ For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images. ⁵⁹ When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel, ⁶⁰ so that he abandoned the tent of Shiloh, the tent which he placed among men, ⁶¹ and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand. ⁶² He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance. ⁶³ Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song. ⁶⁴ Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.

⁶⁵ Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine. ⁶⁶ He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.

⁶⁷ Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim, ⁶⁸ But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved. ⁶⁹ He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever. ⁷⁰ He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds; ⁷¹ from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance. ⁷² So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.

၇၈

အာ သပ် ၏ အ လိမ္မာ သီ ချင်း

^၁ အို ငါ ၏ လူ မျိုး တော်၊ ငါ ၏ တ ရား ကို စူး စိုက် နား ထောင် လော့။ ငါ ၏ နှုတ် ထွက် စ ကား တို့ ကို နား စွင့် ကြ လော့။ ^၂ ငါ သည် ပုံ ဥ ပ မာ များ ကို ဆောင် လျက် ငါ့ နှုတ် ကို ဖွင့် ၍ ရှေး ကာ လ မှ ပ ဟေ ဠိ တို့ ကို ထုတ် ဖော် ပြော ဆို မည်။ မ ၁၃:၃၅။ ^၃ ထို အ ရာ တို့ သည် ငါ တို့ ကြား ၍ သိ ထား သော အ ရာ များ၊ ငါ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ က ငါ တို့ ကို ပြော ပြ သော အ ရာ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၄ ထို အ ရာ တို့ ကို သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ မ သိ အောင် ငါ တို့ ထိမ် ဝှက် ထား မည် မ ဟုတ်။ ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် ကျေး ဇူး တော် များ နှင့် တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ပြု သော အံ့ ဖွယ် သော အ မှု တို့ ကို လည်း ကောင်း လာ မည့် မျိုး ဆက် အား ပြော ကြား မည်။

^၅ အ ကြောင်း မူ ကား ကိုယ် တော် သည် သက် သေ ခံ ချက် ကို ယာ ကုပ် ၌ တည် စေ ၍ တ ရား တော် ကို အစ္စ ရေး ၌ ထား တော် မူ ၏။ ၎င်း တို့ ကို သား သ မီး များ အား သင် ကြား ပေး ရန် ငါ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး တို့ ကို မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ ^၆ ဤ သည် ကား လာ မည့် မျိုး ဆက် တည်း ဟူ သော နောင် မွေး ဖွား လာ မည့် သား သ မီး တို့ သည် ထို အ ရာ တို့ ကို သိ မှတ် ၍ သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို လက် ဆင့် ကမ်း ပြော ပြ နိုင် ရန် ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် အား ထား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လုပ် ဆောင် တော် မူ ချက် တို့ ကို မ မေ့ လျော့ ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ ပ ညတ် တော် တို့ ကို လိုက် နာ ကျင့် သုံး ကြ လိမ့် မည်။ ^၈ ထို သို့ အား ဖြင့် သူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ထို ဘိုး ဘေး တို့ သည် ခေါင်း မာ ၍ ပုန် ကန် တတ် သည့် မျိုး ဆက်၊ သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တည် ကြည် ခြင်း မ ရှိ သ ကဲ့ သို့ သူ တို့ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် အ ပေါ် သစ္စာ မ ရှိ သော မျိုး ဆက် ဖြစ် ကြ ၏။

^၉ လေး လက် နက် စွဲ ကိုင် သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် စစ် တိုက် သော နေ့ တွင် နောက် ပြန် လှည့် ကြ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို မ စောင့် ထိန်း ကြ။ တ ရား တော် အ တိုင်း လျှောက် လှမ်း ရန် လည်း ငြင်း ဆန် ကြ ၏။ ^၁၁ ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော အ မှု များ နှင့် သူ တို့ အား ပြ တော် မူ သည့် ကိုယ် တော်၏ အံ့ ဖွယ် သော အ မှု များ ကို လည်း မေ့ လျော့ ကြ ၏။

^၁၂ ကိုယ် တော် သည် အီ ဂျစ် ပြည်၊ ဇော န အ ရပ် ၌ သူ တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ရှေ့ တွင် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ၏။ ^၁၃ ပင် လယ် ကို ခွဲ ၍ သူ တို့ ကို ဖြတ် သွား စေ တော် မူ ၏။ ရေ များ ကို တာ တ မံ ကဲ့ သို့ မတ် မတ် တည် စေ တော် မူ ၏။ ^၁၄ နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ ည အ ချိန် ၌ တစ် ည လုံး မီး အ လင်း ရောင် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း သူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၁၅ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ ကျောက် ဆောင် များ ကို ခွဲ ၍ နက် ရှိုင်း သော သ မုဒ္ဒ ရာ မှ ရေ ကဲ့ သို့ များ စွာ သော ရေ ကို သူ တို့ အား တိုက် တော် မူ ၏။ ^၁၆ ကျောက် ထဲ မှ ရေ စီး ထွက် စေ ၍ မြစ် ရေ များ ကဲ့ သို့ စီး ဆင်း စေ တော် မူ ၏။

^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော အ ရှင် ကို ခြောက် သွေ့ သော အ ရပ် တွင် ပုန် ကန် သော အား ဖြင့် နောက် တစ် ဖန် ထပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို ပြစ် မှား ကြ ၏။ ^၁၈ မိ မိ တို့ အ လို ရှိ သော အ စား အ စာ ကို လည်း တောင်း ဆို ခြင်း အား ဖြင့် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ ဘု ရား သ ခင် ကို စမ်း သပ် ကြ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ က “ဘု ရား သ ခင် သည် တော ကန္တာ ရ ထဲ တွင် စား ပွဲ ကို တည် ခင်း နိုင် ပါ မည် လော။ ^၂၀ ကျောက် ဆောင် ကို ရိုက် သော အ ခါ ရေ များ စီး ထွက် လာ ပါ ၏။ စမ်း ချောင်း များ စီး ဆင်း ပါ ၏။ သို့ သော် မုန့် ကို ကား ပေး နိုင် ပါ မည် လော။ မိ မိ လူ မျိုး တော် အ တွက် အ သား ကို ပြင် ဆင် ပေး နိုင် ပါ မည် လော” ဟု ဘု ရား သ ခင် ကို ဆန့် ကျင် ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို စ ကား ကို ကြား ၍ အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။ မီး သည် ယာ ကုပ် အ မျိုး အ ပေါ် ၌ ထ လောင် ၍ အ မျက် တော် သည် လည်း အစ္စ ရေး အ မျိုး အ ပေါ် သက် ရောက် လေ ၏။ ^၂၂ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ယုံ ကြည် ကြ။ ကိုယ် တော် ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို လည်း ယုံ ကြည် ကိုး စား ခြင်း မ ရှိ ကြ။ ^၂၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် အ ထက် အ ရပ် မှ မိုး တိမ် တို့ ကို အ မိန့် ပေး ၍ ကောင်း ကင် တံ ခါး တို့ ကို ဖွင့် ကာ၊ ^၂၄ သူ တို့ စား ရန် မန္န မုန့် ကို သူ တို့ အ ပေါ် ရွာ ကျ စေ ပြီး ကောင်း ကင် မှ ကောက် ပဲ သီ နှံ ကို သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ၏။ ယော ၆:၃၁။ ^၂၅ လူ သည် ကောင်း ကင် တ မန် တို့ ၏ မုန့် ကို စား ခဲ့ ရ ၏။ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား စား နပ် ရိက္ခာ ကို ပြည့် စုံ ကြွယ် ဝ စွာ ပို့ ပေး တော် မူ ၏။

^၂၆ ကိုယ် တော် သည် သည် အ ရှေ့ လေ ကို ကောင်း ကင် မှ ထွက် ခွာ စေ ပြီး မိ မိ ၏ အ စွမ်း သတ္တိ အား ဖြင့် တောင် လေ ကို တိုက် ခိုက် လာ စေ ‌တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဤ သို့ ဖြင့် အ သား ကို မြေ မှုန့် နှင့် အ မျှ၊ တောင် ပံ ပါ သော ငှက် တို့ ကို သ မုဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ သူ တို့ အ ပေါ် ရွာ ကျ စေ တော် မူ ပြီး၊ ^၂၈ သူ တို့ ၏ စ ခန်း အ တွင်း နှင့် သူ တို့ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် ပတ် လည် ၌ ကျ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ သူ တို့ ၏ အာ သာ ဆန္ဒ အ တိုင်း သူ တို့ အား ပေး တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဝ လင် စွာ စား ရ ကြ ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ တို့ ၏ အာ သာ ဆန္ဒ မ ပြေ မီ သူ တို့ ၏ အ စား အ စာ သည် သူ တို့ ၏ ပါး စပ် ထဲ ၌ ရှိ စဉ် ပင်၊ ^၃၁ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မျက် တော် သည် သူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် သ ဖြင့် သူ တို့ ထဲ မှ အ ကြံ့ ခိုင် ဆုံး သူ တို့ ကို ကွပ် မျက် ၍ အစ္စ ရေး လူ ပျို တို့ ကို လှဲ ချ တော် မူ ၏။

^၃၂ သူ တို့ သည် ဤ အ ရာ အား လုံး နှင့် ကြုံ တွေ့ ရ သော် လည်း ဆက် ၍ သာ အ ပြစ် ပြု ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ အံ့ ဖွယ် သော အ မှု တို့ ကို မ ယုံ ကြည် ကြ ပေ။ ^၃၃ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ၏ နေ့ ရက် များ ကို အ ချည်း နှီး သော အ ဖြစ် ၌ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ နှစ် ကာ လ များ ကို ထိတ် လန့် ခြင်း ၌ လည်း ကောင်း ကုန် လွန် စေ တော် မူ ၏။ ^၃၄ သူ တို့ ကို ကိုယ် တော် ကွပ် မျက် တော် မူ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ရှာ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် နောင် တ ရ လျက် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြိုး စား ၍ ရှာ ကြ ၏။ ^၃၅ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ၏ ကျောက် ဆောင်၊ သူ တို့ ကို ရွေး နုတ် တော် မူ သည့် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း သူ တို့ သ တိ ရ ကြ ၏။

^၃၆ သို့ သော် သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ နှုတ် ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို မြှောက် ပင့် ၍ မိ မိ တို့ လျှာ ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို လိမ် လည် ကြ ၏။ ^၃၇ သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ကိုယ် တော် အ ပေါ် မ တည် ကြည်။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် အ ပေါ် ၌ လည်း သစ္စာ မ ရှိ ကြ ပေ။ ^၃၈ သို့ သော် သ နား စုံ မက် တတ် သည့် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို မ ဖျက် ဆီး ဘဲ သူ တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ၏။ မိ မိ ၏ အ မျက် တော် ကို လည်း အ ကြိမ် ကြိမ် ချုပ် တည်း ၍ မိ မိ ၏ အ မျက် ဒေါ သ ကို အ ကုန် အ စင် နှိုး ဆော် တော် မ မူ ခဲ့ ပေ။ ^၃၀ သူ တို့ သည် အ သွေး အ သား ဖြစ် ကြောင်း နှင့် ထွက် ခွာ သွား ပြီး လျှင် ပြန် မ လာ တော့ သည့် လေ ဖြစ် ကြောင်း ကိုယ် တော် အောက် မေ့ တော် မူ ၏။

^၄၀ သူ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ၌ ဘယ် နှ ကြိမ် ဘယ် နှ ခါ မျှ ကိုယ် တော် ကို ပုန် ကန် ကြ ပြီး ကန္တာ ရ မြေ ၌ ကိုယ် တော် ကို စိတ် ထိ ခိုက် စေ ခဲ့ ကြ သ နည်း။ ^၄၁ သူ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကြိမ် ကြိမ် စမ်း သပ် လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ၏ စိတ် တော် ကို ဆွ ကြ ၏။ ^၄၂ သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တန် ခိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို ရန် သူ ၏ လက် မှ ရွေး နုတ် ကယ် တင် ရာ နေ့ ရက် တည်း ဟူ သော၊ ^၄၃ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် ဇော န အ ရပ် ၌ တန် ခိုး လက္ခ ဏာ များ ပြု တော် မူ ရာ နေ့ ရက် ကို လည်း ကောင်း မ အောက် မေ့ ကြ ပေ။

^၄၄ ကိုယ် တော် သည် ထို ပြည် သား တို့ ၏ မြစ် များ ကို သွေး အ ဖြစ် ပြောင်း လဲ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ မြစ် ရေ ကို သောက် ၍ မ ရ ခဲ့ ကြ ပေ။ ^၄၅ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဝါး မျို မည့် ယင် ရဲ အုပ် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး မည့် ဖား တို့ ကို လည်း ကောင်း သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၄၆ သူ တို့ ၏ အ သီး အ နှံ ကို နှံ ကောင် တို့ အား လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ လုပ် ဆောင် ရ ရှိ သော အ ရာ ကို ကျိုင်း ကောင် တို့ အား လည်း ကောင်း ပေး တော် မူ ၏။ ^၄၇ သူ တို့ ၏ စ ပျစ် ပင် များ ကို မိုး သီး ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် များ ကို နှင်း ခဲ ဖြင့် လည်း ကောင်း ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ ^၄၈ သူ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို မိုး သီး လက် သို့ လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ၏ သိုး နွား တို့ ကို မိုး ကြိုး လက် သို့ လည်း ကောင်း အပ် တော် မူ ၏။ ^၄၉ ကိုယ် တော် သည် ဖျက် ဆီး တတ် သော ကောင်း ကင် တ မန် တပ် ဖွဲ့ အား ဖြင့် မိ မိ ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက်၊ ဒေါ သ၊ အ မျက် မာန် ဟုန် နှင့် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၅၀ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ အ မျက် တော် ကို လမ်း ဖွင့် ပေး လျက် သူ တို့ ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို သေ ဘေး မှ လွတ် ကင်း ခွင့် မ ပေး ဘဲ သူ တို့ ၏ အ သက် ကို ကပ် ရော ဂါ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ^၅၁ ဟာ မ ၏ တဲ များ မှ ယောက်ျား အား မာန် ၏ အ သီး ဦး များ တည်း ဟူ သော အီ ဂျစ် ပြည် မှ သား ဦး ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။

^၅၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ကို သိုး များ ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆောင် ပြီး တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သူ တို့ ကို သိုး အုပ် ကဲ့ သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၅၃ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ စွာ ပို့ ဆောင် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မ ကြောက် ကြ ရ ပေ။ သို့ သော် ပင် လယ် ရေ သည် သူ တို့ ၏ ရန် သူ များ ကို ဖုံး လွှမ်း ခဲ့ ၏။ ^၅၄ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ သန့် ရှင်း သော နယ် မြေ သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ၏ လက် ယာ လက် တော် ဖြင့် ရ ယူ ထား သော ဤ တောင် သို့ လည်း ကောင်း သူ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် တော် မူ ၏။ ^၅၅ ထို့ နောက် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သူ တို့ ရှေ့ မှ နှင် ထုတ် တော် မူ ပြီး အ မွေ အ ဖြစ် တိုင်း တာ သတ် မှတ် ထား သော နယ် မြေ အ လိုက် သူ တို့ ကို ခွဲ ဝေ ပေး ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ အား မိ မိ တို့ တဲ များ ၌ နေ ထိုင် စေ ‌တော် မူ ၏။

^၅၆ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကဲ စမ်း ၍ ပုန် ကန် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် ၏ သက် သေ ခံ ချက် တို့ ကို လည်း မ စောင့် ထိန်း ဘဲ၊ ^၅၇ မိ မိ တို့ ဘိုး ဘေး များ ကဲ့ သို့ ဖောက် ပြန် ၍ သစ္စာ မဲ့ သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ လိမ် ကောက် သော လေး ကဲ့ သို့ အ သုံး မ ကျ သော သူ များ လည်း ဖြစ် ကြ ၏။ ^၅၈ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို အ မျက် ထွက် စေ ပြီး မိ မိ တို့ ၏ ရုပ် တု များ အား ဖြင့် ကိုယ် တော် ကို သ ဝန် တို စေ ကြ ၏။ ^၅၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြား သိ ၍ အ မျက် ထွက် ကာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို လုံး လုံး စွန့် ပယ် တော် မူ ၏။ ^၆၀ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် သည် ရှိ လော အ ရပ် ရှိ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ တဲ တော် ဖြစ် သည့် လူ တို့ အ လယ် ၌ တည် ဆောက် ထား တော် မူ သော တဲ တော် ကို ပစ် ပယ် တော် မူ ၏။ ^၆၁ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ၏ အ စွမ်း သတ္တိ ကို သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် သို့ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ၏ ဂုဏ် ကျက် သ ရေ ကို ရန် သူ တို့ ၏ လက် သို့ လည်း ကောင်း ပေး အပ် တော် မူ ၏။ ^၆၂ မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ကို လည်း ဓား ဘေး သို့ အပ် နှံ ၍ မိ မိ ၏ အ မွေ တော် ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။ ^၆၃ မီး သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ ပျို တို့ ကို လောင် ကျွမ်း ၍ ကိုယ် တော် ၏ အ ပျို က ညာ တို့ သည် မင်္ဂ လာ သီ ချင်း များ ကို မ ဆို ရ ကြ ပေ။ ^၆၄ ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ သည် ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ ၍ ကိုယ် တော် ၏ မု ဆိုး မ တို့ သည် မ ငို ကြွေး ရ ကြ ပေ။

^၆၅ ထို အ ခါ ဘု ရား ရှင် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ သော သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ဝိုင် အ ရှိန် ပြေ သွား သော စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း နိုး ထ တော် မူ ၍၊ ^၆၆ မိ မိ ၏ ရန် သူ တို့ ကို ရိုက် ထုတ် တွန်း လှန် ကာ ထာ ဝ ရ ကဲ့ ရဲ့ ပြစ် တင် ခြင်း ကို သူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် စေ တော် မူ ၏။

^၆၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ယော သပ် ၏ တဲ ကို စွန့် ပယ် ၍ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး အ နွယ် ကို လည်း ရွေး ချယ် တော် မ မူ ဘဲ၊ ^၆၈ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် မိ မိ ချစ် တော် မူ သော ဇိ အုန် တောင် ကို ရွေး ချယ် တော် မူ ပြီး၊ ^၆၉ မိ မိ ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် ကို အ ထွတ် အ ထိပ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် စေ တော် မူ သော ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း တည် ဆောက် တော် မူ ၏။ ^၇၀ တစ် ဖန် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဒါ ဝိဒ် ကို ရွေး ချယ် ပြီး သူ့ ကို သိုး ခြံ များ ထဲ မှ ခေါ် ယူ တော် မူ ၍၊ ^၇၁ သား ငယ် ရှိ သော သိုး မ များ ကို ထိန်း ကျောင်း ရာ မှ မိ မိ ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သော ယာ ကုပ်၊ မိ မိ ၏ အ မွေ တော် ဖြစ် သော အစ္စ ရေး ကို ထိန်း ကျောင်း စေ ရန် သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ တော် မူ ၏။ ^၇၂ သူ သည် လည်း တည် ကြည် သော စိတ် နှ လုံး ဖြင့် သူ တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း ၍ ကျွမ်း ကျင် လိမ္မာ သော လက် ဖြင့် သူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် ၏။

78

A contemplation by Asaph.

¹ Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth. ² I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old, ³ which we have heard and known, and our fathers have told us. ⁴ We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous deeds that he has done.

⁵ For he established a covenant in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children; ⁶ that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children, ⁷ that they might set their hope in God, and not forget God’s deeds, but keep his commandments, ⁸ and might not be as their fathers— a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.

⁹ The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle. ¹⁰ They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law. ¹¹ They forgot his doings, his wondrous deeds that he had shown them.

¹² He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan. ¹³ He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap. ¹⁴ In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire. ¹⁵ He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths. ¹⁶ He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁷ Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert. ¹⁸ They tempted God in their heart by asking food according to their desire. ¹⁹ Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness? ²⁰ Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide meat for his people?”

²¹ Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel, ²² because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation. ²³ Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven. ²⁴ He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky. ²⁵ Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.

²⁶ He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind. ²⁷ He also rained meat on them as the dust, winged birds as the sand of the seas. ²⁸ He let them fall in the middle of their camp, around their habitations. ²⁹ So they ate, and were well filled. He gave them their own desire. ³⁰ They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths, ³¹ when the anger of God went up against them, killed some of their strongest, and struck down the young men of Israel.

³² For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works. ³³ Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror. ³⁴ When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly. ³⁵ They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.

³⁶ But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue. ³⁷ For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant. ³⁸ But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath. ³⁹ He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.

⁴⁰ How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert! ⁴¹ They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel. ⁴² They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary; ⁴³ how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,

⁴⁴ he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink. ⁴⁵ He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them. ⁴⁶ He also gave their increase to the caterpillar, and their labor to the locust. ⁴⁷ He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost. ⁴⁸ He also gave over their livestock to the hail, and their flocks to hot thunderbolts. ⁴⁹ He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil. ⁵⁰ He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence, ⁵¹ and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.

⁵² But he led out his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock. ⁵³ He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies. ⁵⁴ He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken. ⁵⁵ He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁶ Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies, ⁵⁷ but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were twisted like a deceitful bow. ⁵⁸ For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images. ⁵⁹ When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel, ⁶⁰ so that he abandoned the tent of Shiloh, the tent which he placed among men, ⁶¹ and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand. ⁶² He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance. ⁶³ Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song. ⁶⁴ Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.

⁶⁵ Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine. ⁶⁶ He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.

⁶⁷ Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim, ⁶⁸ But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved. ⁶⁹ He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever. ⁷⁰ He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds; ⁷¹ from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance. ⁷² So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.