ကမ္ဘာ ဦး ကျမ်း ၁၈

ကမ္ဘာ ဦး ကျမ်း

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၁၈

^၁ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မံ ရေ သ ပိတ် တော နား မှာ၊ အာ ဗြ ဟံ အား ထင် ရှား တော် မူ သည် အ ကြောင်း အ ရာ ဟူ မူ ကား၊ နေ ပူ သော အ ချိန် တွင်၊ အာ ဗြ ဟံ သည် တဲ တံ ခါး ဝ ၌ ထိုင် လျက်၊ ^၂မြော် ကြည့် ၍၊ မိ မိ ရှေ့ မှာ လူ သုံး ယောက် ရပ် နေ ကြ သည် ကို မြင် သော အ ခါ၊ ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှါ တဲ တံ ခါး ဝ မှ ပြေး ၍ မြေ သို့ ဦး ညွှတ် ချ လျက်၊ ^၃အ ကျွန်ုပ် သ ခင်၊ ရှေ့ တော် ၌ အ ကျွန်ုပ် သည် မျက် နှာ ရ လျှင်၊ ကိုယ် တော် ကျွန် မှ လွန် ၍ မ သွား ပါ နှင့်။ ^၄ရေ အ နည်း ငယ် ကို ယူ ခဲ့ ပါ ရ စေ။ ခြေ ကို ဆေး ပြီး လျှင် သစ် ပင် အောက် ၌ လျောင်း နေ ကြ ပါ လော့။ ^၅မုန့် အ နည်း ငယ် ကို လည်း ယူ ခဲ့ ပါ မည်။ အ မော အ ပန်း ပြေ သော အ ခါ သွား ကြ ပါ လော့။ ထို သို့ သော ကျေး ဇူး တော် ကို ခံ စေ ခြင်း ငှါ၊ ကိုယ် တော် ကျွန် ရှိ ရာ သို့ ရောက် ပါ ပြီ ဟု ဆို ၏။ ထို သူ တို့ က လည်း၊ ပြော သည် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့ ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း၊ တဲ အ တွင်း ၌ ရှိ သော စာ ရာ ဆီ သို့ အ လျင် အ မြန် ဝင် ပြီး လျှင်၊ ဂျုံ မုန့် ညက် သုံး စ လယ် ကို အ သော့ ပြင် ၍ နယ် ပါ။ ပေါင် မုန့် ကို လုပ် ပါ ဟု ဆို လေ ၏။ ^၇တ ဖန် နွား စု သို့ ပြေး ၍ နု ထွား ကောင်း မွန် သော နွား သ ငယ် ကို ယူ ခဲ့ ၍၊ လု လင် ၌ အပ် သ ဖြင့် မြန် မြန် ပြင် ဆင် စေ ၏။ ^၈ထို နောက်၊ နို့ နှင့် နို့ ဓမ်း ကို ၎င်း၊ ပြင် ဆင် သော နွား သ ငယ် ကို ၎င်း ယူ ၍၊ ထို သူ တို့ ရှေ့ ၌ ထည့် ပြီး လျှင်၊ သစ် ပင် အောက်၊ သူ တို့ အ နား မှာ ရပ် နေ ၍၊ သူ တို့ သည် စား ကြ ၏။

^၉ပြီး သော အ ခါ၊ သင် ၏ မ ယား စာ ရာ သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး ကြ လျှင်၊ တဲ အ တွင်း ၌ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ထို သူ တို့ တွင် တ ပါး က လည်း၊ ဘွား ချိန် စေ့ သော အ ခါ၊ ငါ သည် သင့် ဆီ သို့ ဆက် ဆက် ပြန် လာ ဦး မည်။ ထို အ ခါ သင် ၏ မ ယား စာ ရာ သည် သား ကို ရ လိမ့် မည် ဟု ပြော ဆို ၏။ ထို သို့ ဆို သော သူ ၏ နောက် ၌ တံ ခါး ဝ အ နား မှာ၊ စာ ရာ ရှိ သော ကြောင့် ထို စ ကား ကို ကြား ၏။ ^၁၁ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ နှင့် စာ ရာ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် လှ ပြီ။ စာ ရာ သည် မိန်း မ တို့ ၌ ဥ တု ရောက် မြဲ ရှိ သည် အ တိုင်း မ ရောက် ပြီ။ ^၁၂ထို ကြောင့် စာ ရာ က၊ ငါ လည်း အို ပြီ၊ ငါ့ သ ခင် လည်း အို ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ သည် ပျော် မွေ့ ခြင်း ရှိ လိမ့် မည် လော ဟု ဆို လျက်၊ တိတ် ဆိတ် စွာ ရယ် လေ ၏။

^၁၃သင် ၏ မ ယား စာ ရာ က၊ အ ကယ် ၍ ငါ သည် အို ပြီး မှ၊ သား ကို ဘွား လိမ့် မည် လော ဟု ဆို လျက်၊ အ ဘယ် ကြောင့် ရယ် သ နည်း။ ^၁၄ထာ ဝ ရ ဘု ရား မ တတ် နိုင် သော အ မှု တ စုံ တ ခု ရှိ သ လော။ ချိန်း ချက် သော ဘွား ချိန် စေ့ သော အ ခါ၊ သင့် ဆီ သို့ ငါ ပြန် လာ ၍၊ စာ ရာ သည် သား ကို ရ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၅စာ ရာ က လည်း၊ ကျွန် မ မ ရယ် ပါ ဟု၊ ကြောက် ၍ ငြင်း လေ ၏။ မ ဟုတ် ဘူး။ သင် ရယ် ပြီ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ထို လူ တို့ သည် ထို အ ရပ် က ထ ၍ သော ဒုံ မြို့ သို့ မျက် နှာ ပြု လျက် သွား ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း သူ တို့ ကို ပို့ ခြင်း ငှါ လိုက် လေ ၏။ ^၁၇ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ ပြု မည့် အ မှု ကို အာ ဗြ ဟံ အား မ ဘော် မ ပြ ဘဲ ဝှက် ထား ရ မည် လော။ ^၁၈အာ ဗြ ဟံ သည် ကြီး မြတ် ၍၊ တန် ခိုး နှင့် ပြည့် စုံ သော လူ မျိုး ဖြစ် လိမ့် မည်။ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ အား ဖြင့် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၉အ ကြောင်း မူ ကား၊ သူ သည် မိ မိ နောက် ၌ ဖြစ် သော သား များ၊ အိမ် သူ များ တို့ အား ပ ညတ် မည့် အ ရာ ကို ငါ သိ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ရား လမ်း သို့ လိုက် ၍၊ ဟုတ် မှန် ဖြောင့် မတ် စွာ ကျင့် ကြ လိမ့် မည်။ သို့ ဖြစ် ၍ ဂ တိ တော် ရှိ သည် အ တိုင်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြ ဟံ ၌ ပြု ရ သော အ ခွင့် ရှိ လိမ့် မည် ဟု အ ကြံ တော် ရှိ ၏။

^၂၀တ ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ ၌ ကြွေး ကြော် သော အ သံ သည် ကြီး ၍၊ အ လွန် အ ပြစ် လေး သော ကြောင့်၊ ^၂၁ယ ခု ငါ သွား ၍ ငါ့ ရှေ့ သို့ ရောက် ခဲ့ ပြီး သော ကြွေး ကြော် ခြင်း ရှိ သည် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သည် အ မှန် ပြု သည် မ ပြု သည် ကို ငါ ကြည့် ရှု မည်။ မ ပြု လျှင် မ ပြု ကြောင်း ကို ငါ သိ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ထို သူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ မျက် နှာ လှည့် ၍ သော ဒုံ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ မူ ကား၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ရပ် နေ လျက် ရှိ သေး ၏။

^၂၃ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ ချဉ်း ကပ် ၍၊ ကိုယ် တော် သည် ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ကို၊ မ တ ရား သော သူ တို့ နှင့် တ ကွ ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော။ ^၂၄ထို မြို့ တွင် ဖြောင့် မတ် သော သူ ငါး ဆယ် ရှိ လျှင်၊ ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော။ ဖြောင့် မတ် သော သူ ငါး ဆယ် ပါ သော မြို့ ကို သူ တို့ အ တွက် မ နှ မြော ဘဲ ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော။ ^၂၅ထို သို့ ပြု ၍ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ကို မ တ ရား သော သူ တို့ နှင့် တ ကွ ကွပ် မျက် ခြင်း အ မှု သည် ကိုယ် တော် နှင့် ဝေး ပါ စေ သ တည်း။ ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ ကို မ တ ရား သော သူ တို့ ကဲ့ သို့ ခံ စေ သော အ မှု သည် ကိုယ် တော် နှင့် ဝေး ပါ စေ သ တည်း။ မြေ ကြီး လုံး ကို စီ ရင် တော် မူ သော သ ခင် သည်၊ တ ရား သ ဖြင့် ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ် လော ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၂၆ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သော ဒုံ မြို့ ၌ ဖြောင့် မတ် သော သူ ငါး ဆယ် ကို ငါ တွေ့ လျှင်၊ သူ တို့ အ တွက် ထို အ ရပ် လုံး ကို ငါ နှ မြော မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇တ ဖန် အာ ဗြ ဟံ က၊ အ ကျွန်ုပ် သည် မြေ မှုန့် နှင့် ပြာ သက် သက် ဖြစ် သော် လည်း၊ ဘု ရား ရှင် ကို ယ ခု လျှောက် မည် ဟု အား ထုတ် ပါ ၏။ ^၂၈ဖြောင့် မတ် သော သူ ငါး ဆယ် တို့ တွင် ငါး ယောက် မ ပြည့် လျှင်၊ ထို ငါး ယောက် မ ပြည့် သော အ တွက် ကြောင့်၊ ထို မြို့ လုံး ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော ဟု မေး လျှောက် ပြန် သော်၊ ထို မြို့ ၌ လေး ဆယ် ငါး ယောက် ကို ငါ တွေ့ လျှင်၊ ငါ မ ဖျက် ဆီး ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉တ ဖန် တုံ၊ ထို မြို့ ၌ လေး ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ဆို ပြန် လျှင်၊ ထို လေး ဆယ် အ တွက် ငါ မ ပြု ဘဲ နေ မည် ဟု အ မိန့် တော် ရှိ ၏။

^၃၀တ ဖန် တုံ၊ အို ဘု ရား ရှင်၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်၊ အ ကျွန်ုပ် လျှောက် ပါ ရ စေ။ ထို မြို့ ၌ သုံး ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ဆို ပြန် လျှင်၊ ထို မြို့ ၌ သုံး ဆယ် ကို ငါ တွေ့ လျှင်၊ ငါ မ ပြု ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၁တ ဖန် တုံ၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ယ ခု လျှောက် မည် ဟု အား ထုတ် ပါ ၏။ ထို မြို့ ၌ နှစ် ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ဆို ပြန် လျှင်၊ နှစ် ဆယ် အ တွက် ငါ မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂အို ဘု ရား ရှင်၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ သည် တ ကြိမ် အ ကျွန်ုပ် လျှောက် ပါ ရ စေ ဦး။ ထို မြို့ ၌ တ ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် ဆို ပြန် လျှင်၊ တ ဆယ် အ တွက် ငါ မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အာ ဗြ ဟံ နှင့် နှုတ် ဆက် ခြင်း အ မှု ကုန် စင် ပြီး မှ၊ ကြွ သွား တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း မိ မိ နေ ရာ အ ရပ် သို့ ပြန် လေ ၏။

¹ And the Lord appeared unto him in the plains of Mamre: and he sat in the tent door in the heat of the day; ² And he lift up his eyes and looked, and, lo, three men stood by him: and when he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself toward the ground, ³ And said, My Lord, if now I have found favour in thy sight, pass not away, I pray thee, from thy servant: ⁴ Let a little water, I pray you, be fetched, and wash your feet, and rest yourselves under the tree: ⁵ And I will fetch a morsel of bread, and comfort ye your hearts; after that ye shall pass on: for therefore are ye come to your servant. And they said, So do, as thou hast said.

⁶ And Abraham hastened into the tent unto Sarah, and said, Make ready quickly three measures of fine meal, knead it, and make cakes upon the hearth. ⁷ And Abraham ran unto the herd, and fetcht a calf tender and good, and gave it unto a young man; and he hasted to dress it. ⁸ And he took butter, and milk, and the calf which he had dressed, and set it before them; and he stood by them under the tree, and they did eat.

⁹ And they said unto him, Where is Sarah thy wife? And he said, Behold, in the tent. ¹⁰ And he said, I will certainly return unto thee according to the time of life; and, lo, Sarah thy wife shall have a son. And Sarah heard it in the tent door, which was behind him. ¹¹ Now Abraham and Sarah were old and well stricken in age; and it ceased to be with Sarah after the manner of women. ¹² Therefore Sarah laughed within herself, saying, After I am waxed old shall I have pleasure, my lord being old also?

¹³ And the Lord said unto Abraham, Wherefore did Sarah laugh, saying, Shall I of a surety bear a child, which am old? ¹⁴ Is any thing too hard for the Lord? At the time appointed I will return unto thee, according to the time of life, and Sarah shall have a son. ¹⁵ Then Sarah denied, saying, I laughed not; for she was afraid. And he said, Nay; but thou didst laugh.

¹⁶ And the men rose up from thence, and looked toward Sodom: and Abraham went with them to bring them on the way. ¹⁷ And the Lord said, Shall I hide from Abraham that thing which I do; ¹⁸ Seeing that Abraham shall surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth shall be blessed in him? ¹⁹ For I know him, that he will command his children and his household after him, and they shall keep the way of the Lord, to do justice and judgment; that the Lord may bring upon Abraham that which he hath spoken of him.

²⁰ And the Lord said, Because the cry of Sodom and Gomorrah is great, and because their sin is very grievous; ²¹ I will go down now, and see whether they have done altogether according to the cry of it, which is come unto me; and if not, I will know. ²² And the men turned their faces from thence, and went toward Sodom: but Abraham stood yet before the Lord.

²³ And Abraham drew near, and said, Wilt thou also destroy the righteous with the wicked? ²⁴ Peradventure there be fifty righteous within the city: wilt thou also destroy and not spare the place for the fifty righteous that are therein? ²⁵ That be far from thee to do after this manner, to slay the righteous with the wicked: and that the righteous should be as the wicked, that be far from thee: Shall not the Judge of all the earth do right? ²⁶ And the Lord said, If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will spare all the place for their sakes.

²⁷ And Abraham answered and said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the Lord, which am but dust and ashes: ²⁸ Peradventure there shall lack five of the fifty righteous: wilt thou destroy all the city for lack of five? And he said, If I find there forty and five, I will not destroy it.

²⁹ And he spake unto him yet again, and said, Peradventure there shall be forty found there. And he said, I will not do it for forty’s sake.

³⁰ And he said unto him, Oh let not the Lord be angry, and I will speak: Peradventure there shall thirty be found there. And he said, I will not do it, if I find thirty there.

³¹ And he said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the Lord: Peradventure there shall be twenty found there. And he said, I will not destroy it for twenty’s sake.

³² And he said, Oh let not the Lord be angry, and I will speak yet but this once: Peradventure ten shall be found there. And he said, I will not destroy it for ten’s sake.

³³ And the Lord went his way, as soon as he had left communing with Abraham: and Abraham returned unto his place.

၁၈

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မံ ရေ ၏ ဝက် သစ် ချ ပင် များ အ နီး ၌ အာ ဗြ ဟံ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၏။ နေ ရှိန် ပြင်း သော အ ချိန် တွင် အာ ဗြ ဟံ သည် တဲ အ ဝင် ဝ ၌ ထိုင် လျက် နေ ၏။ ^၂ သူ သည် မျှော် ကြည့် လိုက် ရာ လူ သုံး ယောက် သည် သူ နှင့် မ လှမ်း မ ကမ်း တွင် ရပ် နေ ကြ သည်ကို မြင် လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် သူ တို့ ကို မြင် သော အ ခါ ကြို ဆို ရန် တဲ အ ဝင် ဝ မှ ပြေး ထွက် လာ ၍ မြေ မှာ ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင်၊ ^၃ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင် တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် ၏ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ သည် ဆို လျှင် အ ရှင် ၏ အ စေ အ ပါး ကို ကျော် မ သွား ပါ နှင့်။ ^၄ ရေ အ နည်း ငယ် ယူ ခဲ့ ပါ ရ စေ။ အ ရှင် တို့ ၏ ခြေ ကို ဆေး ပြီး ဤ သစ် ပင် အောက် ၌ နား ကြ ပါ။ ^၅ စား စ ရာ အ နည်း ငယ် ကို လည်း ယူ လာ ပါ မည်။ အ ရှင် တို့ ၏ အ စေ အ ပါး ထံ သို့ ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ အား ဖြည့် ပြီး မှ ခ ရီး ဆက် ကြ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ သူ တို့ က လည်း “သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် တဲ ထဲ ၌ ရှိ သော စာ ရာ ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် ဝင် သွား ပြီး “အ ကောင်း ဆုံး ဂျုံ မှုန့် သုံး စေ အာ ၉ ပြည် ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၂၂ လီ တာ ခန့်။ ကို နယ် ၍ မုန့် ပြား များ အ မြန် လုပ် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၇ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် နွား အုပ် ရှိ ရာ သို့ ပြေး ၍ နု နယ် ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် တစ် ကောင် ကို ရွေး ယူ ပြီး လျှင် ငယ် သား ထံ အပ် လိုက် ရာ ထို ငယ် သား သည် အ လျင် အ မြန် ချက် ပြုတ် လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် တွင် အာ ဗြ ဟံ သည် ထော ပတ် နှင့် နို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ချက် ပြုတ် ထား သော အ မဲ ဟင်း ကို လည်း ကောင်း ယူ ၍ သူ တို့ ရှေ့ ၌ ချ ပေး လေ ၏။ သူ တို့ စား နေ ကြ စဉ် အာ ဗြ ဟံ သည် သူ တို့ အ နား သစ် ပင် အောက် တွင် ရပ် နေ ၏။

^၉ ထို သူ တို့ က “သင် ၏ မ ယား စာ ရာ သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မေး ကြ လျှင် “တဲ ထဲ ၌ ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ယောက် က “နောင် နှစ် ဤ သို့ သော အ ချိန် အ ခါ ၌ ငါ သည် သင့် ထံ သို့ မု ချ ပြန် လာ မည်။ သင် ၏ မ ယား စာ ရာ သည် လည်း သား တစ် ဦး ကို ရ ရှိ လိမ့် မည်” ရော ၉:၉။ ဟု ဆို လေ ၏။ စာ ရာ သည် ထို သူ ၏ နောက် ဘက် ရှိ တဲ အ ဝင် ဝ ၌ နား ထောင် လျက် နေ ၏။ ^၁၁ အာ ဗြ ဟံ နှင့် စာ ရာ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် လေ ပြီ။ စာ ရာ သည် အ မျိုး သ မီး ဓမ္မ တာ ကုန် ဆုံး ပြီ ဖြစ် ၏။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် စာ ရာ က “အို မင်း ပြီး မှ ငါ ၌ သာ ယာ ပျော် ရွှင် မှု ရှိ လိမ့် မည် လော။ ငါ့ သ ခင် သည် လည်း အ သက် ကြီး ပြီ” ဟု မိ မိ စိတ် ထဲ ၌ ရယ် လျက် ဆို လေ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ ဗြ ဟံ အား “စာ ရာ က ‘အ သက် ကြီး သော ငါ သည် အ မှန် ပင် သား ဖွား နိုင် မည် ‌လော’ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ရယ် လျက် ဆို ရ သ နည်း။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တွက် ခက် ခဲ လွန်း သို့ မ ဟုတ် ‘အံ့ ဖွယ်’။ သော အ မှု တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ သ လော။ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် တည်း ဟူ သော နောင် နှစ် ဤ သို့ သော အ ချိန် အ ခါ ၌ ငါ သည် သင့် ထံ သို့ ပြန် လာ မည်။ စာ ရာ သည် လည်း သား တစ် ဦး ကို ရ ရှိ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မာ ၁၀:၂၇၊ ရော ၉:၉။ ^၁၅ စာ ရာ သည် ကြောက် သ ဖြင့် “ကျွန် မ မ ရယ် ပါ” ဟု ငြင်း ဆို သို့ မ ဟုတ် ‘လိမ် ညာ’။ လေ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “မ ဟုတ် ပါ။ သင် အ မှန် ပင် ရယ် သည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ ထို့ နောက် ထို လူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ ထ သွား ပြီး သော ဒုံ မြို့ ကို အ ပေါ် စီး မှ ကြည့် ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း သူ တို့ ကို ပို့ ရန် သူ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ ပြု မည့် အ ရာ ကို အာ ဗြ ဟံ အား ငါ ဖုံး ကွယ် ထား ရ မည် လော။ ^၁၈ အာ ဗြ ဟံ သည် အ မှန် ပင် ကြီး မြတ် ၍ အင် အား ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် လာ မည်။ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း သူ့ အား ဖြင့် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ က ၁၂:၃၊ ၂၂:၁၈၊ ၂၆:၄၊ တ ၃:၂၅၊ ဂ လ ၃:၈။ ^၁၉ အ ကြောင်း မူ ကား အာ ဗြ ဟံ သည် သူ ၏ သား သ မီး တို့ နှင့် နောင် လာ မည့် သူ ၏ အ မျိုး အ နွယ် တို့ အား ဖြောင့် မတ် သော အ မှု၊ တ ရား မျှ တ သော အ မှု ကို ပြု ကျင့် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လမ်း တော် ကို စောင့် ထိန်း ကြ စေ ရန် မှာ ကြား ခြင်း အား ဖြင့် သူ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော အ ရာ ကို သူ ၌ ပြည့် စုံ စေ မည့် အ ကြောင်း သူ့ ကို ငါ ရွေး ကောက် ထား ပြီ သို့ မ ဟုတ် ‘ငါ သိ ၏’။ ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သော ဒုံ မြို့ နှင့် ဂေါ မော ရ မြို့ ၏ အော် ဟစ် သံ သည် ပြင်း ထန် ၍ သူ တို့ ၏ အ ပြစ် သည် အ လွန် ကြီး လေး သော ကြောင့်၊ ^၂၁ ငါ ဆင်း သွား ၍ ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ သည့် အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ အ တိုင်း သူ တို့ အ မှန် တ ကယ် ပြု သည်၊ မ ပြု သည် ကို ငါ ကြည့် မည်။ မ ပြုလျှင် လည်း ငါ သိ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို လူ တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ လှည့် ၍ သော ဒုံ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ရှေ့ တော် ၌ ဆက် ၍ ရပ် နေ ၏။

^၂၃ အာ ဗြ ဟံ သည် ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “ကိုယ် ‌တော် သည် ဖြောင့် မတ် သော သူ ကို ဆိုး ယုတ် သော သူ နှင့် အ တူ အ မှန် ပင် ဖျက် ဆီး သုတ် သင် တော် မူ မည် လော။ ^၂၄ ထို မြို့ ထဲ တွင် ဖြောင့် မတ် သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ရှိ လျှင် ကိုယ် တော် သည် မြို့ ထဲ ရှိ‌ ဖြောင့် မတ် သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် အ တွက် ထို အ ရပ် ကို ချမ်း သာ မ ပေး ဘဲ အ မှန် ပင် ဖျက် ဆီး သုတ် သင် တော် မူ မည် လော။ ^၂၅ ဖြောင့် မတ် သော သူ ကို ဆိုး ယုတ် သော သူ နှင့် အ တူ ကွပ် မျက် သော မှု မျိုး ပြု ခြင်း သည် ကိုယ် တော် နှင့် ဝေး ပါ စေ။ ဖြောင့် မတ် သော သူ ကို ဆိုး ယုတ် သော သူ ကဲ့ သို့ ခံ စား စေ သော အ မှု သည် ကိုယ် တော် နှင့် ဝေး ပါ စေ။ ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ကို တ ရား စီ ရင် တော် မူ သော အ ရှင် သည် တ ရား မျှ တ စွာ ပြု တော် မူ မည် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သော ဒုံ မြို့ ထဲ ၌ ဖြောင့် မတ် သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ကို ငါ တွေ့ လျှင် သူ တို့ အ တွက် ကြောင့် ထို အ ရပ် တစ် ခု လုံး ကို ငါ ချမ်း သာ ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၇ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် သည် မြေ မှုန့် နှင့် ပြာ သက် သက် ဖြစ် သော် လည်း အ ရဲ စွန့် ၍ ဘု ရား ရှင် အား လျှောက် ထား ပါ မည်။ ^၂၈ ဖြောင့် မတ် သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် တွင် ငါး ယောက် လျော့ လျှင် ငါး ယောက် လျော့ သည့် အ တွက် ကြောင့် ထို မြို့ တစ် မြို့ လုံး ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “ထို အ ရပ် တွင် လေး ဆယ့် ငါး ယောက် ကို တွေ့ လျှင် ငါ မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉ အာ ဗြ ဟံ က လည်း “ထို အ ရပ် တွင် အ ယောက် လေး ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု တစ် ဖန် လျှောက် ပြန် လျှင် ကိုယ် တော် က “ထို အ ယောက် လေး ဆယ် အ တွက် ကြောင့် ထို အ မှု ကို ငါ မ ပြု ဘဲ နေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၀ တစ် ဖန် အာ ဗြ ဟံ က “အို ဘု ရား ရှင်၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ထပ် ၍ လျှောက် ထား ပါ ရ စေ။ ထို အ ရပ် တွင် အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “ထို အ ရပ် တွင် အ ယောက် သုံး ဆယ် တွေ့ လျှင် ထို အ မှု ကို ငါ မ ပြု ဘဲ နေ မည်” ဟု မိန့်‌ တော် မူ ၏။

^၃၁ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရဲ စွန့် ၍ ဘု ရား ရှင် အား ထပ် မံ လျှောက် ထား ပါ မည်။ ထို အ ရပ် တွင် အ ယောက် နှစ် ဆယ် တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “ထို အ ယောက် နှစ် ဆယ် အ တွက် ကြောင့် ငါ မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၂ တစ် ဖန် အာ ဗြ ဟံ က “အို ဘု ရား ရှင်၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ နောက် တစ် ကြိမ် သာ အ ကျွန်ုပ် လျှောက် ထား ပါ ရ စေ။ ထို အ ရပ် တွင် ဆယ် ယောက် တွေ့ ကောင်း တွေ့ တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် လျှင် ကိုယ် တော် က “ထို ဆယ် ယောက် အ တွက် ကြောင့် ငါ မ ဖျက် ဆီး ဘဲ နေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြ ဟံ နှင့် စ ကား ပြော တော် မူ ပြီး သော အ ခါ ကြွ သွား တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း မိ မိ နေ ရပ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

¹ Yahweh appeared to him by the oaks of Mamre, as he sat in the tent door in the heat of the day. ² He lifted up his eyes and looked, and saw that three men stood near him. When he saw them, he ran to meet them from the tent door, and bowed himself to the earth, ³ and said, “My lord, if now I have found favor in your sight, please don’t go away from your servant. ⁴ Now let a little water be fetched, wash your feet, and rest yourselves under the tree. ⁵ I will get a piece of bread so you can refresh your heart. After that you may go your way, now that you have come to your servant.” They said, “Very well, do as you have said.”

⁶ Abraham hurried into the tent to Sarah, and said, “Quickly prepare three seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of fine meal, knead it, and make cakes.” ⁷ Abraham ran to the herd, and fetched a tender and good calf, and gave it to the servant. He hurried to dress it. ⁸ He took butter, milk, and the calf which he had dressed, and set it before them. He stood by them under the tree, and they ate.

⁹ They asked him, “Where is Sarah, your wife?” He said, “There, in the tent.” ¹⁰ He said, “I will certainly return to you at about this time next year; and behold, Sarah your wife will have a son.” Sarah heard in the tent door, which was behind him. ¹¹ Now Abraham and Sarah were old, well advanced in age. Sarah had passed the age of childbearing. ¹² Sarah laughed within herself, saying, “After I have grown old will I have pleasure, my lord being old also?”

¹³ Yahweh said to Abraham, “Why did Sarah laugh, saying, ‘Will I really bear a child when I am old?’ ¹⁴ Is anything too hard for Yahweh? At the set time I will return to you, when the season comes around, and Sarah will have a son.” ¹⁵ Then Sarah denied it, saying, “I didn’t laugh,” for she was afraid. He said, “No, but you did laugh.”

¹⁶ The men rose up from there, and looked toward Sodom. Abraham went with them to see them on their way. ¹⁷ Yahweh said, “Will I hide from Abraham what I do, ¹⁸ since Abraham will surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth will be blessed in him? ¹⁹ For I have known him, to the end that he may command his children and his household after him, that they may keep the way of Yahweh, to do righteousness and justice; to the end that Yahweh may bring on Abraham that which he has spoken of him.”

²⁰ Yahweh said, “Because the cry of Sodom and Gomorrah is great, and because their sin is very grievous, ²¹ I will go down now, and see whether their deeds are as bad as the reports which have come to me. If not, I will know.” ²² The men turned from there, and went toward Sodom, but Abraham stood yet before Yahweh.

²³ Abraham came near, and said, “Will you consume the righteous with the wicked? ²⁴ What if there are fifty righteous within the city? Will you consume and not spare the place for the fifty righteous who are in it? ²⁵ May it be far from you to do things like that, to kill the righteous with the wicked, so that the righteous should be like the wicked. May that be far from you. Shouldn’t the Judge of all the earth do right?” ²⁶ Yahweh said, “If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will spare the whole place for their sake.”

²⁷ Abraham answered, “See now, I have taken it on myself to speak to the Lord, although I am dust and ashes. ²⁸ What if there will lack five of the fifty righteous? Will you destroy all the city for lack of five?” He said, “I will not destroy it if I find forty-five there.”

²⁹ He spoke to him yet again, and said, “What if there are forty found there?” He said, “I will not do it for the forty’s sake.”

³⁰ He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak. What if there are thirty found there?” He said, “I will not do it if I find thirty there.”

³¹ He said, “See now, I have taken it on myself to speak to the Lord. What if there are twenty found there?” He said, “I will not destroy it for the twenty’s sake.”

³² He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak just once more. What if ten are found there?” He said, “I will not destroy it for the ten’s sake.”

³³ Yahweh went his way as soon as he had finished communing with Abraham, and Abraham returned to his place.

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၁၈

²⁹ And he spake unto him yet again, and said, Peradventure there shall be forty found there. And he said, I will not do it for forty’s sake.

³⁰ And he said unto him, Oh let not the Lord be angry, and I will speak: Peradventure there shall thirty be found there. And he said, I will not do it, if I find thirty there.

³¹ And he said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the Lord: Peradventure there shall be twenty found there. And he said, I will not destroy it for twenty’s sake.

³² And he said, Oh let not the Lord be angry, and I will speak yet but this once: Peradventure ten shall be found there. And he said, I will not destroy it for ten’s sake.

³³ And the Lord went his way, as soon as he had left communing with Abraham: and Abraham returned unto his place.

၁၈

²⁹ He spoke to him yet again, and said, “What if there are forty found there?” He said, “I will not do it for the forty’s sake.”

³⁰ He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak. What if there are thirty found there?” He said, “I will not do it if I find thirty there.”

³¹ He said, “See now, I have taken it on myself to speak to the Lord. What if there are twenty found there?” He said, “I will not destroy it for the twenty’s sake.”

³² He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak just once more. What if ten are found there?” He said, “I will not destroy it for the ten’s sake.”

³³ Yahweh went his way as soon as he had finished communing with Abraham, and Abraham returned to his place.

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၁၈

²⁹ And he spake unto him yet again, and said, Peradventure there shall be forty found there. And he said, I will not do it for forty’s sake.

³⁰ And he said unto him, Oh let not the Lord be angry, and I will speak: Peradventure there shall thirty be found there. And he said, I will not do it, if I find thirty there.

³¹ And he said, Behold now, I have taken upon me to speak unto the Lord: Peradventure there shall be twenty found there. And he said, I will not destroy it for twenty’s sake.

³² And he said, Oh let not the Lord be angry, and I will speak yet but this once: Peradventure ten shall be found there. And he said, I will not destroy it for ten’s sake.

³³ And the Lord went his way, as soon as he had left communing with Abraham: and Abraham returned unto his place.

၁၈

²⁹ He spoke to him yet again, and said, “What if there are forty found there?” He said, “I will not do it for the forty’s sake.”

³⁰ He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak. What if there are thirty found there?” He said, “I will not do it if I find thirty there.”

³¹ He said, “See now, I have taken it on myself to speak to the Lord. What if there are twenty found there?” He said, “I will not destroy it for the twenty’s sake.”

³² He said, “Oh don’t let the Lord be angry, and I will speak just once more. What if ten are found there?” He said, “I will not destroy it for the ten’s sake.”

³³ Yahweh went his way as soon as he had finished communing with Abraham, and Abraham returned to his place.

Please view in landscape orientation

ဓမ္မ ဟောင်း ကျမ်း

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ခ ရစ် ယာန် ကျမ်း အ စဉ် လိုက်
ဟေ ဗြဲ ကျမ်း အ စဉ် လိုက်

ဓမ္မ သစ် ကျမ်း