၁

^၁ အ စ အ ဦး ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ​ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ^၂ မြေ ကြီး သည် အ သွင် သဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ၏။ နက် ရှိုင်း ရာ အ ရပ် ၏ မျက် နှာ ပြင် ကို မှောင် မိုက် ဖုံး လွှမ်း ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် ရစ် ဝဲ လျက် နေ တော် မူ ၏။

^၃ ဘု ရား သ ခင် က “အ လင်း ဖြစ် စေ” ၂ ‌ကော ၄:၆ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၄ ထို အ လင်း ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း နှင့် အ မှောင် ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ ၏။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း ကို နေ့ ဟု ခေါ် ဝေါ် ၍ အ မှောင် ကို ည ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ပ ထ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ရေ အ လယ် ၌ မိုး မျက် နှာ ကြက် ဖြစ် စေ။ ၎င်း သည် ရေ နှင့် ရေ ကို ပိုင်း ခြား စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မျက် နှာ ကြက် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၍ မိုး မျက် နှာ ကြက် အောက် ၌ ရှိ‌ သော ရေ နှင့် မိုး မျက် နှာ ကြက် အ ပေါ် ၌ ရှိ သော ရေ ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မျက် နှာ ကြက် ကို မိုး ကောင်း ကင် ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ဒု တိ ယ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၉ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မိုး ကောင်း ကင် အောက် ၌ ရှိ သော ရေ သည် တစ် နေ ရာ တည်း ၌ စု ဝေး စေ။ ကုန်း မြေ ပေါ် လာ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၀ ဘု ရား သ ခင် သည် ကုန်း မြေ ကို မြေ ကြီး ဟု ခေါ် ဝေါ် ၍ ရေ စု ဝေး ရာ ကို ပင် လယ် ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၁ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မြေ ကြီး သည် မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော သီး စား ပင် ကို လည်း ကောင်း မြေ ပေါ် ၌ ပေါက် စေ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၂ မြေ ကြီး သည် မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း ပေါက် စေ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ တ တိ ယ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “နေ့ နှင့် ည ကို ပိုင်း ခြား ရန် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ အ လင်း အိမ် များ ဖြစ် တည် စေ။ ၎င်း တို့ သည် အ မှတ် လက္ခ ဏာ များ၊ အ ချိန် အ ခါ များ၊ နေ့ ရက် များ၊ နှစ် ကာ လ များ အ တွက် ဖြစ် ကြ စေ။ ^၁၅ မြေ ကြီး ကို အ လင်း ပေး ရန် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ အ လင်း အိမ် များ ဖြစ် တည် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၆ ဘု ရား သ ခင် သည် နေ့ ကို အုပ် စိုး စေ ရန် အ လင်း အိမ် အ ကြီး၊ ည ကို အုပ် စိုး စေ ရန် အ လင်း အိမ် အ ငယ် ဟူ သော အ လင်း အိမ် ကြီး နှစ် လုံး နှင့် တ ကွ ကြယ် များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ^၁၇ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို အ လင်း အိမ် များ ကို မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ ထား တော် မူ ၍ မြေ ကြီး ကို အ လင်း ပေး စေ ၏။ ^၁၈ နေ့ နှင့် ည ကို အုပ် စိုး စေ ၍ အ လင်း နှင့် အ မှောင် ကို ပိုင်း ခြား စေ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ စ တုတ္ထ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ရေ သည် အုပ် စု လိုက် နေ ထိုင် သွား လာ သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ များ နှင့် ပြည့် နှက် စေ။ ငှက် တို့ သည် မြေ ကြီး အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် အ နှံ့ ပျံ သန်း ကြ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၁ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြီး မား သော ပင် လယ် သတ္တ ဝါ များ နှင့် ရေ ၌ ပြည့် နှက် နေ သည့် လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ တောင် ပံ ရှိ သော ငှက် အ မျိုး မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သတ္တ ဝါ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက် “များ စွာ မွေး ဖွား ၍ တိုး ပွား ကြ လော့။ ပင် လယ် ရေ များ ၌ ပြည့် ကြ ‌လော့။ ငှက် တို့ လည်း မြေ ကြီး ပေါ် ၌ တိုး ပွား ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ပဥ္စ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၂၄ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မြေ ကြီး သည် သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ဖွား စေ။ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန်၊ တွား သွား သော တိ ရစ္ဆာန် နှင့် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ဖွား စေ” ဟု မိန့် တော် ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၅ ဘု ရား သ ခင် သည် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန် ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ တွား သွား သော တိ ရစ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ငါ တို့ ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း ငါ တို့ နှင့် တစ် ပုံ စံ တည်း ဖြစ် သော လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ စို့။ သူ တို့ သည် ပင် လယ် ငါး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား သွား သော တွား သွား တိ ရစ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး‌ ကြ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း လူ ကို ဖန် ဆင်း ရာ တွင် ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ အ ဖြစ် သူ တို့ ကို ဖန် ဆင်း‌ တော် မူ ၏။ က ၅:၂၊ မ ၁၉:၄၊ မာ ၁၀:၆ ^၂၈ ထို့ နောက် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က “များ စွာ မွေး ဖွား ၍ တိုး ပွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ ၍ ၎င်း ကို နိုင်း နင်း ကြ လော့။ ပင် လယ် ငါး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ကြည့် ရှု လော့၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ရှိ သ မျှ နှင့် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော သစ် ပင် ရှိ သ မျှ တို့ ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ၏။ ၎င်း တို့ သည် သင် တို့ အ တွက် စား စ ရာ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၀ တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် အား လုံး၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် အား လုံး၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား သွား သော သတ္တ ဝါ အား လုံး စ သည့် မိ မိ အ ထဲ ၌ အ သက် ရှိ သည့် သတ္တ ဝါ တို့ အ တွက် မူ ကား စိမ်း လန်း သော အ ပင် ရှိ သ မျှ တို့ ကို စား စ ရာ အ ဖြစ် ငါ ပေး ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

^၃၁ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ ဖန် ဆင်း သော အ ရာ အား လုံး အ လွန် ကောင်း သည် ကို မြင် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

1

¹ In the beginning, God The Hebrew word rendered ‘God’ is אֱלֹהִ֑ים (Elohim). created the heavens and the earth. ² The earth was formless and empty. Darkness was on the surface of the deep and God’s Spirit was hovering over the surface of the waters.

³ God said, “Let there be light,” and there was light. ⁴ God saw the light, and saw that it was good. God divided the light from the darkness. ⁵ God called the light “day”, and the darkness he called “night”. There was evening and there was morning, the first day.

⁶ God said, “Let there be an expanse in the middle of the waters, and let it divide the waters from the waters.” ⁷ God made the expanse, and divided the waters which were under the expanse from the waters which were above the expanse; and it was so. ⁸ God called the expanse “sky”. There was evening and there was morning, a second day.

⁹ God said, “Let the waters under the sky be gathered together to one place, and let the dry land appear;” and it was so. ¹⁰ God called the dry land “earth”, and the gathering together of the waters he called “seas”. God saw that it was good. ¹¹ God said, “Let the earth yield grass, herbs yielding seeds, and fruit trees bearing fruit after their kind, with their seeds in it, on the earth;” and it was so. ¹² The earth yielded grass, herbs yielding seed after their kind, and trees bearing fruit, with their seeds in it, after their kind; and God saw that it was good. ¹³ There was evening and there was morning, a third day.

¹⁴ God said, “Let there be lights in the expanse of the sky to divide the day from the night; and let them be for signs to mark seasons, days, and years; ¹⁵ and let them be for lights in the expanse of the sky to give light on the earth;” and it was so. ¹⁶ God made the two great lights: the greater light to rule the day, and the lesser light to rule the night. He also made the stars. ¹⁷ God set them in the expanse of the sky to give light to the earth, ¹⁸ and to rule over the day and over the night, and to divide the light from the darkness. God saw that it was good. ¹⁹ There was evening and there was morning, a fourth day.

²⁰ God said, “Let the waters abound with living creatures, and let birds fly above the earth in the open expanse of the sky.” ²¹ God created the large sea creatures and every living creature that moves, with which the waters swarmed, after their kind, and every winged bird after its kind. God saw that it was good. ²² God blessed them, saying, “Be fruitful, and multiply, and fill the waters in the seas, and let birds multiply on the earth.” ²³ There was evening and there was morning, a fifth day.

²⁴ God said, “Let the earth produce living creatures after their kind, livestock, creeping things, and animals of the earth after their kind;” and it was so. ²⁵ God made the animals of the earth after their kind, and the livestock after their kind, and everything that creeps on the ground after its kind. God saw that it was good.

²⁶ God said, “Let’s make man in our image, after our likeness. Let them have dominion over the fish of the sea, and over the birds of the sky, and over the livestock, and over all the earth, and over every creeping thing that creeps on the earth.” ²⁷ God created man in his own image. In God’s image he created him; male and female he created them. ²⁸ God blessed them. God said to them, “Be fruitful, multiply, fill the earth, and subdue it. Have dominion over the fish of the sea, over the birds of the sky, and over every living thing that moves on the earth.”

²⁹ God said, “Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have given you every herb yielding seed, which is on the surface of all the earth, and every tree, which bears fruit yielding seed. It will be your food. ³⁰ To every animal of the earth, and to every bird of the sky, and to everything that creeps on the earth, in which there is life, I have given every green herb for food;” and it was so.

³¹ God saw everything that he had made, and, behold, it was very good. There was evening and there was morning, a sixth day.

၁

^၁ အ စ အ ဦး ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကင် နှင့် မြေ ကြီး ​ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ^၂ မြေ ကြီး သည် အ သွင် သဏ္ဌာန် မ ရှိ၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် ၏။ နက် ရှိုင်း ရာ အ ရပ် ၏ မျက် နှာ ပြင် ကို မှောင် မိုက် ဖုံး လွှမ်း ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် ရစ် ဝဲ လျက် နေ တော် မူ ၏။

^၃ ဘု ရား သ ခင် က “အ လင်း ဖြစ် စေ” ၂ ‌ကော ၄:၆ ဟု မိန့် တော် မူ ရာ အ လင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၄ ထို အ လင်း ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း နှင့် အ မှောင် ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ ၏။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လင်း ကို နေ့ ဟု ခေါ် ဝေါ် ၍ အ မှောင် ကို ည ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ပ ထ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ရေ အ လယ် ၌ မိုး မျက် နှာ ကြက် ဖြစ် စေ။ ၎င်း သည် ရေ နှင့် ရေ ကို ပိုင်း ခြား စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၇ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မျက် နှာ ကြက် ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၍ မိုး မျက် နှာ ကြက် အောက် ၌ ရှိ‌ သော ရေ နှင့် မိုး မျက် နှာ ကြက် အ ပေါ် ၌ ရှိ သော ရေ ကို ပိုင်း ခြား တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး မျက် နှာ ကြက် ကို မိုး ကောင်း ကင် ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ဒု တိ ယ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၉ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မိုး ကောင်း ကင် အောက် ၌ ရှိ သော ရေ သည် တစ် နေ ရာ တည်း ၌ စု ဝေး စေ။ ကုန်း မြေ ပေါ် လာ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၀ ဘု ရား သ ခင် သည် ကုန်း မြေ ကို မြေ ကြီး ဟု ခေါ် ဝေါ် ၍ ရေ စု ဝေး ရာ ကို ပင် လယ် ဟု ခေါ် ဝေါ် တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၁ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မြေ ကြီး သည် မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော သီး စား ပင် ကို လည်း ကောင်း မြေ ပေါ် ၌ ပေါက် စေ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၂ မြေ ကြီး သည် မြက် ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ မျိုး အ လိုက် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော အ ပင် ကို လည်း ကောင်း ပေါက် စေ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ တ တိ ယ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “နေ့ နှင့် ည ကို ပိုင်း ခြား ရန် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ အ လင်း အိမ် များ ဖြစ် တည် စေ။ ၎င်း တို့ သည် အ မှတ် လက္ခ ဏာ များ၊ အ ချိန် အ ခါ များ၊ နေ့ ရက် များ၊ နှစ် ကာ လ များ အ တွက် ဖြစ် ကြ စေ။ ^၁၅ မြေ ကြီး ကို အ လင်း ပေး ရန် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ အ လင်း အိမ် များ ဖြစ် တည် စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၆ ဘု ရား သ ခင် သည် နေ့ ကို အုပ် စိုး စေ ရန် အ လင်း အိမ် အ ကြီး၊ ည ကို အုပ် စိုး စေ ရန် အ လင်း အိမ် အ ငယ် ဟူ သော အ လင်း အိမ် ကြီး နှစ် လုံး နှင့် တ ကွ ကြယ် များ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ^၁၇ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို အ လင်း အိမ် များ ကို မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် ၌ ထား တော် မူ ၍ မြေ ကြီး ကို အ လင်း ပေး စေ ၏။ ^၁၈ နေ့ နှင့် ည ကို အုပ် စိုး စေ ၍ အ လင်း နှင့် အ မှောင် ကို ပိုင်း ခြား စေ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ စ တုတ္ထ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၂၀ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ရေ သည် အုပ် စု လိုက် နေ ထိုင် သွား လာ သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ များ နှင့် ပြည့် နှက် စေ။ ငှက် တို့ သည် မြေ ကြီး အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် မျက် နှာ ကြက် အ နှံ့ ပျံ သန်း ကြ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၁ ဘု ရား သ ခင် သည် ကြီး မား သော ပင် လယ် သတ္တ ဝါ များ နှင့် ရေ ၌ ပြည့် နှက် နေ သည့် လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ မျိုး မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ တောင် ပံ ရှိ သော ငှက် အ မျိုး မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို သတ္တ ဝါ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လျက် “များ စွာ မွေး ဖွား ၍ တိုး ပွား ကြ လော့။ ပင် လယ် ရေ များ ၌ ပြည့် ကြ ‌လော့။ ငှက် တို့ လည်း မြေ ကြီး ပေါ် ၌ တိုး ပွား ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ပဥ္စ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

^၂၄ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “မြေ ကြီး သည် သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ဖွား စေ။ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန်၊ တွား သွား သော တိ ရစ္ဆာန် နှင့် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ပေါက် ဖွား စေ” ဟု မိန့် တော် ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၅ ဘု ရား သ ခင် သည် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန် ကို အ မျိုး အ လိုက်၊ မြေ ပေါ် ရှိ တွား သွား သော တိ ရစ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို အ မျိုး အ လိုက် ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ထို အ မှု အ ရာ ကောင်း သည် ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် တော် မူ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ငါ တို့ ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း ငါ တို့ နှင့် တစ် ပုံ စံ တည်း ဖြစ် သော လူ ကို ဖန် ဆင်း ကြ စို့။ သူ တို့ သည် ပင် လယ် ငါး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယဉ် ပါး သော တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား သွား သော တွား သွား တိ ရစ္ဆာန် အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး‌ ကြ စေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း လူ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ပုံ သဏ္ဌာန် အ တိုင်း လူ ကို ဖန် ဆင်း ရာ တွင် ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ အ ဖြစ် သူ တို့ ကို ဖန် ဆင်း‌ တော် မူ ၏။ က ၅:၂၊ မ ၁၉:၄၊ မာ ၁၀:၆ ^၂၈ ထို့ နောက် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က “များ စွာ မွေး ဖွား ၍ တိုး ပွား ကြ လော့။ မြေ ကြီး ကို ပြည့် စေ ၍ ၎င်း ကို နိုင်း နင်း ကြ လော့။ ပင် လယ် ငါး တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ပေါ် မှာ လှုပ် ရှား သွား လာ တတ် သော သက် ရှိ သတ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း အုပ် စိုး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ကြည့် ရှု လော့၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ရှိ အ စေ့ အ နှံ ထွက် သော အ ပင် ရှိ သ မျှ နှင့် အ တွင်း ၌ အ စေ့ ပါ သည့် အ သီး ကို သီး သော သစ် ပင် ရှိ သ မျှ တို့ ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ၏။ ၎င်း တို့ သည် သင် တို့ အ တွက် စား စ ရာ ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၀ တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် အား လုံး၊ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် အား လုံး၊ မြေ ပေါ် မှာ တွား သွား သော သတ္တ ဝါ အား လုံး စ သည့် မိ မိ အ ထဲ ၌ အ သက် ရှိ သည့် သတ္တ ဝါ တို့ အ တွက် မူ ကား စိမ်း လန်း သော အ ပင် ရှိ သ မျှ တို့ ကို စား စ ရာ အ ဖြစ် ငါ ပေး ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ ထို အ တိုင်း ဖြစ် လေ ၏။

^၃၁ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ ဖန် ဆင်း သော အ ရာ အား လုံး အ လွန် ကောင်း သည် ကို မြင် တော် မူ ၏။ ည ချမ်း အ ချိန် ရောက် ပြီး နံ နက် အ ချိန် ရောက် ၏။ ဆဋ္ဌ မ နေ့ ရက် ဖြစ် လေ ၏။

1

¹ In the beginning, God The Hebrew word rendered ‘God’ is אֱלֹהִ֑ים (Elohim). created the heavens and the earth. ² The earth was formless and empty. Darkness was on the surface of the deep and God’s Spirit was hovering over the surface of the waters.

³ God said, “Let there be light,” and there was light. ⁴ God saw the light, and saw that it was good. God divided the light from the darkness. ⁵ God called the light “day”, and the darkness he called “night”. There was evening and there was morning, the first day.

⁶ God said, “Let there be an expanse in the middle of the waters, and let it divide the waters from the waters.” ⁷ God made the expanse, and divided the waters which were under the expanse from the waters which were above the expanse; and it was so. ⁸ God called the expanse “sky”. There was evening and there was morning, a second day.

⁹ God said, “Let the waters under the sky be gathered together to one place, and let the dry land appear;” and it was so. ¹⁰ God called the dry land “earth”, and the gathering together of the waters he called “seas”. God saw that it was good. ¹¹ God said, “Let the earth yield grass, herbs yielding seeds, and fruit trees bearing fruit after their kind, with their seeds in it, on the earth;” and it was so. ¹² The earth yielded grass, herbs yielding seed after their kind, and trees bearing fruit, with their seeds in it, after their kind; and God saw that it was good. ¹³ There was evening and there was morning, a third day.

¹⁴ God said, “Let there be lights in the expanse of the sky to divide the day from the night; and let them be for signs to mark seasons, days, and years; ¹⁵ and let them be for lights in the expanse of the sky to give light on the earth;” and it was so. ¹⁶ God made the two great lights: the greater light to rule the day, and the lesser light to rule the night. He also made the stars. ¹⁷ God set them in the expanse of the sky to give light to the earth, ¹⁸ and to rule over the day and over the night, and to divide the light from the darkness. God saw that it was good. ¹⁹ There was evening and there was morning, a fourth day.

²⁰ God said, “Let the waters abound with living creatures, and let birds fly above the earth in the open expanse of the sky.” ²¹ God created the large sea creatures and every living creature that moves, with which the waters swarmed, after their kind, and every winged bird after its kind. God saw that it was good. ²² God blessed them, saying, “Be fruitful, and multiply, and fill the waters in the seas, and let birds multiply on the earth.” ²³ There was evening and there was morning, a fifth day.

²⁴ God said, “Let the earth produce living creatures after their kind, livestock, creeping things, and animals of the earth after their kind;” and it was so. ²⁵ God made the animals of the earth after their kind, and the livestock after their kind, and everything that creeps on the ground after its kind. God saw that it was good.

²⁶ God said, “Let’s make man in our image, after our likeness. Let them have dominion over the fish of the sea, and over the birds of the sky, and over the livestock, and over all the earth, and over every creeping thing that creeps on the earth.” ²⁷ God created man in his own image. In God’s image he created him; male and female he created them. ²⁸ God blessed them. God said to them, “Be fruitful, multiply, fill the earth, and subdue it. Have dominion over the fish of the sea, over the birds of the sky, and over every living thing that moves on the earth.”

²⁹ God said, “Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have given you every herb yielding seed, which is on the surface of all the earth, and every tree, which bears fruit yielding seed. It will be your food. ³⁰ To every animal of the earth, and to every bird of the sky, and to everything that creeps on the earth, in which there is life, I have given every green herb for food;” and it was so.

³¹ God saw everything that he had made, and, behold, it was very good. There was evening and there was morning, a sixth day.