၂၅

^၁ အာ မ ဇိ နန်း တက် သော အ ခါ သက် တော် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ ၏။ မယ် တော် ကား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သူ ယုဒ္ဒန် အ မည် ရှိ ၏။ ^၂ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် သော် လည်း စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ နှင့် မ ဟုတ် ချေ။

^၃ သူ သည် မိ မိ လက် ထက် နိုင် ငံ တော် တည် မြဲ လာ သည့် အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် သော မိ မိ ခ မည်း တော် ကို လုပ် ကြံ ခဲ့ သော မင်း မှု ထမ်း တို့ အား ကွပ် မျက် ပစ် လိုက် လေ ၏။ ^၄ သို့ သော် သူ သည် “သား သ မီး ကြောင့် ဖ ခင် ကို မ သတ် ရ။ ဖ ခင် ကြောင့် သား သ မီး ကို မ သတ် ရ။ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ ပြစ် နှင့် ကိုယ် သာ အ သတ် ခံ ရ မည်” ဟု မော ရှေ ပ ညတ္တိ ကျမ်း တွင် ရေး သား ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် ချက် အ တိုင်း ခ မည်း တော် အား လုပ် ကြံ သော သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို မူ မ ကွပ် မျက် ခဲ့ ပေ။

^၅ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို စု ဝေး စေ ပြီး ယူ ဒ လူ မျိုး နှင့် ဗင်္ယာ မိန် လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ တွင် ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ ကို ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အိမ် ထောင် စု အ လိုက် နေ ရာ ချ ထား ၏။ ထို့ ပြင် အ သက် နှစ် ဆယ် နှင့် အ ထက် ရှိ သူ တို့ ကို စာ ရင်း ကောက် ရာ တွင် လှံ နှင့် ဒိုင်း လွှား တို့ ကို ကိုင် ဆောင် ပြီး စစ် မှု ထမ်း နိုင် သူ လက် ရွေး စင် စစ် သည် သုံး သိန်း ရှိ ၏။ ^၆ ထို့ ပြင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထံ မှ စစ် သူ ရဲ တစ် သိန်း ကို လည်း ငွေ တာ လန် တစ် ရာ ၂,၂၀၀ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃,၄၀၀ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြင့် ငှား သေး ၏။

^၇ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တစ် ယောက် က ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တစ် ‌ယောက် နှင့် မျှ အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး စစ် တပ် ကို မင်း ကြီး နှင့် အ တူ မ ချီ တက် စေ ပါ နှင့်။ ^၈ မင်း ကြီး သွား လို လျှင် သွား လော့။ စစ် ပွဲ အ တွက် ကိုယ် ကို ခိုင် ခံ့ အောင် လုပ် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် မင်း ကြီး ကို ရန် သူ တို့ ရှေ့ မှာ ရှုံး နိမ့် စေ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် သည် ကူ ညီ နိုင် စွမ်း၊ ရှုံး နိမ့် စေ နိုင် စွမ်း ရှိ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၉ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး က လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “အစ္စ ရေး စစ် တပ် အား ငါ ပေး လိုက် သော ငွေ တာ လန် တစ် ရာ ကို မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း” ဟု ပြန် မေး လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မျှ မ က များ စွာ သော ငွေ ကို မင်း ကြီး အား ပေး နိုင် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၀ ထို့ ကြောင့် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ သော ဧ ဖ ရိမ် ပြည် မှ စစ် သူ ရဲ များ ကို သူ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရန် လွှတ် လိုက် ၏။ သူ တို့ သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ဒေါ သ တ ကြီး နှင့် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ရဲ ရင့် စွာ ဖြင့် မိ မိ စစ် သည် တို့ ကို ဦး ဆောင် လျက် ဆား ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ချီ တက် ကာ စိ ရ ပြည် သား တစ် သောင်း ကို ကွပ် မျက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၁၂ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် လူ တစ် သောင်း ကို အ ရှင် ဖမ်း မိ ရာ သူ တို့ ကို ကျောက် ဆောင် ထိပ် သို့ ခေါ် သွား ပြီး တွန်း ချ လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ အား လုံး သေ ကျေ ပျက် စီး ကြ ကုန် ၏။

^၁၃ စစ် ကူ တိုက် ခွင့် မ ပေး ဘဲ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ပြန် လွှတ် လိုက် သော စစ် သူ ရဲ တို့ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ မှ ဗေ သော ရုန် မြို့ တိုင် အောင် ယု ဒ မြို့ ရွာ များ ကို ဝင် ရောက် တိုက် ခိုက် ပြီး လူ သုံး ထောင် ကို သတ် ကာ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ စွာ ကို လည်း သိမ်း ယူ သွား ကြ ၏။

^၁၄ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ ကို ချေ မှုန်း ရာ မှ ပြန် လာ ပြီး နောက် စိ ရ ပြည် သား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို ယူ လာ ပြီး မိ မိ အ ဖို့ ဘု ရား အ ဖြစ် တည် ထား ၏။ ထို ဘု ရား များ ကို ကိုး ကွယ် ပြီး နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ သူ့ ထံ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ကာ “မင်း ကြီး ၏ လက် မှ မိ မိ လူ တို့ ကို မ ကယ် တင် နိုင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆည်း ကပ် သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ထို သို့ ပ ရော ဖက် ပြော ဆို နေ သည် ကို အာ မ ဇိ မင်း ကြီး က “သင့် ကို ရှင် ဘု ရင် ၏ အ တိုင် ပင် ခံ အ ဖြစ် ခန့် ထား သ လော။ တိတ် တိတ် နေ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ သတ် ခံ ရ အောင် လုပ် သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ရာ ပ ရော ဖက် က “ငါ ပေး သော အ ကြံ ကို သင် နား မ ထောင်၊ ဤ အ မှု ကို သင် ပြု သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ဖျက် ဆီး ပစ် ရန် ကြံ ရွယ် ထား သည် ကို ငါ သိ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် စည်း ဝေး တိုင် ပင် ပြီး မှ ယေ ဟု မင်း ကြီး ၏ မြေး တော်၊ ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၈)။ မင်း ကြီး ထံ သို့ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “လာ ပါ။ ငါ တို့ ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ကြ စို့” ဟု ပြော ကြား စေ ၏။ ^၁၈ သို့ သော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၉)။ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး အား “လက် ဘ နွန် တော ရှိ ဆူး ပင် က ထို လက် ဘ နွန် တော ရှိ သစ် က တိုး ပင် ထံ လူ လွှတ် ၍ ‘သင့် သ မီး ကို ငါ့ သား နှင့် စုံ ဖက် စေ ပါ’ ဟု မှာ လိုက် ၏။ သို့ သော် လက် ဘ နွန် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် ဖြတ် လာ ပြီး ဆူး ပင် ကို နင်း ချေ သွား ၏။ ^၁၉ သင် သည် ဧ ဒုံ ပြည် ကို တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း နိုင် ခဲ့ သ ဖြင့် ဘ ဝင် မြင့် လှ ၏။ ကိုယ့် နန်း တော် ၌ သာ ကိုယ် စံ မြန်း ပါ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ပြဿ နာ ရှာ ပြီး ယု ဒ ပြည် ကို သင် နှင့် အ တူ ကျ ရှုံး စေ လို သ နည်း” ဟု ပြန် လည် ပြော ကြား လိုက် ၏။

^၂၀ သို့ သော် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် နား မ ထောင် ပေ။ သူ သည် ဧ ဒုံ ဘု ရား များ ကို ကိုး ကွယ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ရန် သူ လက် သို့ အပ် ရန် စီ ရင် တော် မူ ပြီ။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ သို့ မ ဟုတ် ‘ယ ဟော ရှ’။ မင်း ကြီး သည် စစ် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး နှင့် ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင်ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၂၂ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ရှုံး နိမ့် သ ဖြင့် ကိုယ့် တဲ များ သို့ အ သီး သီး ပြန် ပြေး ကြ ကုန် ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ မင်း ကြီး သည် ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ မြေး၊ ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၁၃)။ မင်း ကြီး ၏ သား ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ကို ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင် ဖမ်း မိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ၏။ ထို့ နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး ကို ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး မှ ထောင့် တံ ခါး တိုင် အောင် အ တောင် လေး ရာ ၆၀၀ ပေ သို့ မ ဟုတ် ၁၈၀ မီ တာ ခန့်။ ဖြို ချ ပစ် ပြီး၊ ^၂၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် နှင့် ဘု ရင့် နန်း တော် ဘဏ္ဍာ တိုက် ၌ တွေ့ သ မျှ သော ရွှေ ငွေ အား လုံး၊ အ သုံး အ ဆောင် အား လုံး ကို သိမ်း ယူ ၍ ဩ ဗ ဒေ ဒုံ နှင့် ဓား စာ ခံ များ ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ပြီး ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၂၅ ယော ရှ မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၁၇)။ မင်း ကြီး အ နိစ္စ ရောက် ပြီး နောက် တစ် ဆယ့် ငါး နှစ် အ သက် ရှင် သေး ၏။ ^၂၆ ကျန် ရှိ နေ သော အာ မ ဇိ မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် အ စ အ ဆုံး ကို ယု ဒ ဘု ရင် များ၊ အစ္စ ရေး ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။

^၂၇ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကျော ခိုင်း သွား ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် သူ့ ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် ကြ သ ဖြင့် သူ သည် လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ထွက် ပြေး သွား ၏။ သို့ သော် လာ ခိ ရှ မြို့ အ ထိ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ထို အ ရပ် ၌ သူ့ ကို ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ^၂၈ သူ့ အ လောင်း ကို မြင်း ဖြင့် ပြန် သယ် လာ ပြီး ယု ဒ မြို့ တွင် ဘိုး‌ ဘေး တို့ နှင့် အ တူ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

25

¹ Amaziah was twenty-five years old when he began to reign, and he reigned twenty-nine years in Jerusalem. His mother’s name was Jehoaddan, of Jerusalem. ² He did that which was right in Yahweh’s eyes, but not with a perfect heart.

³ Now when the kingdom was established to him, he killed his servants who had killed his father the king. ⁴ But he didn’t put their children to death, but did according to that which is written in the law in the book of Moses, as Yahweh commanded, saying, “The fathers shall not die for the children, neither shall the children die for the fathers; but every man shall die for his own sin.”

⁵ Moreover Amaziah gathered Judah together and ordered them according to their fathers’ houses, under captains of thousands and captains of hundreds, even all Judah and Benjamin. He counted them from twenty years old and upward, and found that there were three hundred thousand chosen men, able to go out to war, who could handle spear and shield. ⁶ He also hired one hundred thousand mighty men of valor out of Israel for one hundred talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver.

⁷ A man of God came to him, saying, “O king, don’t let the army of Israel go with you, for Yahweh is not with Israel, with all the children of Ephraim. ⁸ But if you will go, take action, and be strong for the battle. God will overthrow you before the enemy; for God has power to help, and to overthrow.” ⁹ Amaziah said to the man of God, “But what shall we do for the hundred talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. which I have given to the army of Israel?” The man of God answered, “Yahweh is able to give you much more than this.”

¹⁰ Then Amaziah separated them, the army that had come to him out of Ephraim, to go home again. Therefore their anger was greatly kindled against Judah, and they returned home in fierce anger.

¹¹ Amaziah took courage, and led his people out and went to the Valley of Salt, and struck ten thousand of the children of Seir. ¹² The children of Judah carried away ten thousand alive, and brought them to the top of the rock, and threw them down from the top of the rock, so that they all were broken in pieces.

¹³ But the men of the army whom Amaziah sent back, that they should not go with him to battle, fell on the cities of Judah from Samaria even to Beth Horon, and struck of them three thousand, and took much plunder.

¹⁴ Now after Amaziah had come from the slaughter of the Edomites, he brought the gods of the children of Seir, and set them up to be his gods, and bowed down himself before them and burned incense to them.

¹⁵ Therefore Yahweh’s anger burned against Amaziah, and he sent to him a prophet who said to him, “Why have you sought after the gods of the people, which have not delivered their own people out of your hand?” ¹⁶ As he talked with him, the king said to him, “Have we made you one of the king’s counselors? Stop! Why should you be struck down?” Then the prophet stopped, and said, “I know that God has determined to destroy you, because you have done this and have not listened to my counsel.”

¹⁷ Then Amaziah king of Judah consulted his advisers, and sent to Joash, the son of Jehoahaz, the son of Jehu, king of Israel, saying, “Come! Let’s look one another in the face.” ¹⁸ Joash king of Israel sent to Amaziah king of Judah, saying, “The thistle that was in Lebanon sent to the cedar that was in Lebanon, saying, ‘Give your daughter to my son as his wife. Then a wild animal that was in Lebanon passed by and trampled down the thistle. ¹⁹ You say to yourself that you have struck Edom; and your heart lifts you up to boast. Now stay at home. Why should you meddle with trouble, that you should fall, even you and Judah with you?’ ”

²⁰ But Amaziah would not listen; for it was of God, that he might deliver them into the hand of their enemies, because they had sought after the gods of Edom.

²¹ So Joash king of Israel went up, and he and Amaziah king of Judah looked one another in the face at Beth Shemesh, which belongs to Judah. ²² Judah was defeated by Israel; so every man fled to his tent. ²³ Joash king of Israel took Amaziah king of Judah, the son of Joash the son of Jehoahaz, at Beth Shemesh and brought him to Jerusalem, and broke down the wall of Jerusalem from the gate of Ephraim to the corner gate, four hundred cubits. A cubit is the length from the tip of the middle finger to the elbow on a man’s arm, or about 18 inches or 46 centimeters, so 400 cubits is about 200 yards or 184 meters. ²⁴ He took all the gold and silver, and all the vessels that were found in God’s house with Obed-Edom, and the treasures of the king’s house, and the hostages, and returned to Samaria.

²⁵ Amaziah the son of Joash, king of Judah, lived for fifteen years after the death of Joash, son of Jehoahaz, king of Israel. ²⁶ Now the rest of the acts of Amaziah, first and last, behold, aren’t they written in the book of the kings of Judah and Israel?

²⁷ Now from the time that Amaziah turned away from following Yahweh, they made a conspiracy against him in Jerusalem. He fled to Lachish, but they sent after him to Lachish and killed him there. ²⁸ They brought him on horses and buried him with his fathers in the City of Judah.

၂၅

^၁ အာ မ ဇိ နန်း တက် သော အ ခါ သက် တော် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ ၏။ မယ် တော် ကား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သူ ယုဒ္ဒန် အ မည် ရှိ ၏။ ^၂ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု ကျင့် သော် လည်း စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ နှင့် မ ဟုတ် ချေ။

^၃ သူ သည် မိ မိ လက် ထက် နိုင် ငံ တော် တည် မြဲ လာ သည့် အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် သော မိ မိ ခ မည်း တော် ကို လုပ် ကြံ ခဲ့ သော မင်း မှု ထမ်း တို့ အား ကွပ် မျက် ပစ် လိုက် လေ ၏။ ^၄ သို့ သော် သူ သည် “သား သ မီး ကြောင့် ဖ ခင် ကို မ သတ် ရ။ ဖ ခင် ကြောင့် သား သ မီး ကို မ သတ် ရ။ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ ပြစ် နှင့် ကိုယ် သာ အ သတ် ခံ ရ မည်” ဟု မော ရှေ ပ ညတ္တိ ကျမ်း တွင် ရေး သား ထား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် ချက် အ တိုင်း ခ မည်း တော် အား လုပ် ကြံ သော သူ တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို မူ မ ကွပ် မျက် ခဲ့ ပေ။

^၅ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို စု ဝေး စေ ပြီး ယူ ဒ လူ မျိုး နှင့် ဗင်္ယာ မိန် လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ တွင် ထောင် တပ် မှူး၊ ရာ တပ် မှူး တို့ ကို ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အိမ် ထောင် စု အ လိုက် နေ ရာ ချ ထား ၏။ ထို့ ပြင် အ သက် နှစ် ဆယ် နှင့် အ ထက် ရှိ သူ တို့ ကို စာ ရင်း ကောက် ရာ တွင် လှံ နှင့် ဒိုင်း လွှား တို့ ကို ကိုင် ဆောင် ပြီး စစ် မှု ထမ်း နိုင် သူ လက် ရွေး စင် စစ် သည် သုံး သိန်း ရှိ ၏။ ^၆ ထို့ ပြင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထံ မှ စစ် သူ ရဲ တစ် သိန်း ကို လည်း ငွေ တာ လန် တစ် ရာ ၂,၂၀၀ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃,၄၀၀ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြင့် ငှား သေး ၏။

^၇ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တစ် ယောက် က ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တစ် ‌ယောက် နှင့် မျှ အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး စစ် တပ် ကို မင်း ကြီး နှင့် အ တူ မ ချီ တက် စေ ပါ နှင့်။ ^၈ မင်း ကြီး သွား လို လျှင် သွား လော့။ စစ် ပွဲ အ တွက် ကိုယ် ကို ခိုင် ခံ့ အောင် လုပ် သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် မင်း ကြီး ကို ရန် သူ တို့ ရှေ့ မှာ ရှုံး နိမ့် စေ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် သည် ကူ ညီ နိုင် စွမ်း၊ ရှုံး နိမ့် စေ နိုင် စွမ်း ရှိ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၉ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး က လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “အစ္စ ရေး စစ် တပ် အား ငါ ပေး လိုက် သော ငွေ တာ လန် တစ် ရာ ကို မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း” ဟု ပြန် မေး လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မျှ မ က များ စွာ သော ငွေ ကို မင်း ကြီး အား ပေး နိုင် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၀ ထို့ ကြောင့် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ သော ဧ ဖ ရိမ် ပြည် မှ စစ် သူ ရဲ များ ကို သူ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရန် လွှတ် လိုက် ၏။ သူ တို့ သည် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ဒေါ သ တ ကြီး နှင့် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ရဲ ရင့် စွာ ဖြင့် မိ မိ စစ် သည် တို့ ကို ဦး ဆောင် လျက် ဆား ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ချီ တက် ကာ စိ ရ ပြည် သား တစ် သောင်း ကို ကွပ် မျက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၁၂ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် လူ တစ် သောင်း ကို အ ရှင် ဖမ်း မိ ရာ သူ တို့ ကို ကျောက် ဆောင် ထိပ် သို့ ခေါ် သွား ပြီး တွန်း ချ လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ အား လုံး သေ ကျေ ပျက် စီး ကြ ကုန် ၏။

^၁၃ စစ် ကူ တိုက် ခွင့် မ ပေး ဘဲ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ပြန် လွှတ် လိုက် သော စစ် သူ ရဲ တို့ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ မှ ဗေ သော ရုန် မြို့ တိုင် အောင် ယု ဒ မြို့ ရွာ များ ကို ဝင် ရောက် တိုက် ခိုက် ပြီး လူ သုံး ထောင် ကို သတ် ကာ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ စွာ ကို လည်း သိမ်း ယူ သွား ကြ ၏။

^၁၄ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ဧ ဒုံ လူ မျိုး တို့ ကို ချေ မှုန်း ရာ မှ ပြန် လာ ပြီး နောက် စိ ရ ပြည် သား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို ယူ လာ ပြီး မိ မိ အ ဖို့ ဘု ရား အ ဖြစ် တည် ထား ၏။ ထို ဘု ရား များ ကို ကိုး ကွယ် ပြီး နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ သူ့ ထံ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ကာ “မင်း ကြီး ၏ လက် မှ မိ မိ လူ တို့ ကို မ ကယ် တင် နိုင် သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဆည်း ကပ် သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ထို သို့ ပ ရော ဖက် ပြော ဆို နေ သည် ကို အာ မ ဇိ မင်း ကြီး က “သင့် ကို ရှင် ဘု ရင် ၏ အ တိုင် ပင် ခံ အ ဖြစ် ခန့် ထား သ လော။ တိတ် တိတ် နေ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ သတ် ခံ ရ အောင် လုပ် သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ရာ ပ ရော ဖက် က “ငါ ပေး သော အ ကြံ ကို သင် နား မ ထောင်၊ ဤ အ မှု ကို သင် ပြု သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ဖျက် ဆီး ပစ် ရန် ကြံ ရွယ် ထား သည် ကို ငါ သိ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် စည်း ဝေး တိုင် ပင် ပြီး မှ ယေ ဟု မင်း ကြီး ၏ မြေး တော်၊ ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၈)။ မင်း ကြီး ထံ သို့ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “လာ ပါ။ ငါ တို့ ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ကြ စို့” ဟု ပြော ကြား စေ ၏။ ^၁၈ သို့ သော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၉)။ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး အား “လက် ဘ နွန် တော ရှိ ဆူး ပင် က ထို လက် ဘ နွန် တော ရှိ သစ် က တိုး ပင် ထံ လူ လွှတ် ၍ ‘သင့် သ မီး ကို ငါ့ သား နှင့် စုံ ဖက် စေ ပါ’ ဟု မှာ လိုက် ၏။ သို့ သော် လက် ဘ နွန် တော ရိုင်း တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် ဖြတ် လာ ပြီး ဆူး ပင် ကို နင်း ချေ သွား ၏။ ^၁၉ သင် သည် ဧ ဒုံ ပြည် ကို တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း နိုင် ခဲ့ သ ဖြင့် ဘ ဝင် မြင့် လှ ၏။ ကိုယ့် နန်း တော် ၌ သာ ကိုယ် စံ မြန်း ပါ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ပြဿ နာ ရှာ ပြီး ယု ဒ ပြည် ကို သင် နှင့် အ တူ ကျ ရှုံး စေ လို သ နည်း” ဟု ပြန် လည် ပြော ကြား လိုက် ၏။

^၂၀ သို့ သော် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် နား မ ထောင် ပေ။ သူ သည် ဧ ဒုံ ဘု ရား များ ကို ကိုး ကွယ် သော ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ရန် သူ လက် သို့ အပ် ရန် စီ ရင် တော် မူ ပြီ။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ သို့ မ ဟုတ် ‘ယ ဟော ရှ’။ မင်း ကြီး သည် စစ် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး နှင့် ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင်ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ^၂၂ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ရှုံး နိမ့် သ ဖြင့် ကိုယ့် တဲ များ သို့ အ သီး သီး ပြန် ပြေး ကြ ကုန် ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ မင်း ကြီး သည် ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ မြေး၊ ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၁၃)။ မင်း ကြီး ၏ သား ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး ကို ဗက် ရှေ မက် မြို့ တွင် ဖမ်း မိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ၏။ ထို့ နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး ကို ဧ ဖ ရိမ် တံ ခါး မှ ထောင့် တံ ခါး တိုင် အောင် အ တောင် လေး ရာ ၆၀၀ ပေ သို့ မ ဟုတ် ၁၈၀ မီ တာ ခန့်။ ဖြို ချ ပစ် ပြီး၊ ^၂၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် နှင့် ဘု ရင့် နန်း တော် ဘဏ္ဍာ တိုက် ၌ တွေ့ သ မျှ သော ရွှေ ငွေ အား လုံး၊ အ သုံး အ ဆောင် အား လုံး ကို သိမ်း ယူ ၍ ဩ ဗ ဒေ ဒုံ နှင့် ဓား စာ ခံ များ ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ပြီး ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၂၅ ယော ရှ မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယု ဒ ဘု ရင် အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယော ခတ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ’ယ ဟော ရှ’ (၄ ရာ ၁၄:၁၇)။ မင်း ကြီး အ နိစ္စ ရောက် ပြီး နောက် တစ် ဆယ့် ငါး နှစ် အ သက် ရှင် သေး ၏။ ^၂၆ ကျန် ရှိ နေ သော အာ မ ဇိ မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် အ စ အ ဆုံး ကို ယု ဒ ဘု ရင် များ၊ အစ္စ ရေး ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။

^၂၇ အာ မ ဇိ မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကျော ခိုင်း သွား ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် သူ့ ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် ကြ သ ဖြင့် သူ သည် လာ ခိ ရှ မြို့ သို့ ထွက် ပြေး သွား ၏။ သို့ သော် လာ ခိ ရှ မြို့ အ ထိ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ထို အ ရပ် ၌ သူ့ ကို ကွပ် မျက် ကြ ၏။ ^၂၈ သူ့ အ လောင်း ကို မြင်း ဖြင့် ပြန် သယ် လာ ပြီး ယု ဒ မြို့ တွင် ဘိုး‌ ဘေး တို့ နှင့် အ တူ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

25

¹ Amaziah was twenty-five years old when he began to reign, and he reigned twenty-nine years in Jerusalem. His mother’s name was Jehoaddan, of Jerusalem. ² He did that which was right in Yahweh’s eyes, but not with a perfect heart.

³ Now when the kingdom was established to him, he killed his servants who had killed his father the king. ⁴ But he didn’t put their children to death, but did according to that which is written in the law in the book of Moses, as Yahweh commanded, saying, “The fathers shall not die for the children, neither shall the children die for the fathers; but every man shall die for his own sin.”

⁵ Moreover Amaziah gathered Judah together and ordered them according to their fathers’ houses, under captains of thousands and captains of hundreds, even all Judah and Benjamin. He counted them from twenty years old and upward, and found that there were three hundred thousand chosen men, able to go out to war, who could handle spear and shield. ⁶ He also hired one hundred thousand mighty men of valor out of Israel for one hundred talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver.

⁷ A man of God came to him, saying, “O king, don’t let the army of Israel go with you, for Yahweh is not with Israel, with all the children of Ephraim. ⁸ But if you will go, take action, and be strong for the battle. God will overthrow you before the enemy; for God has power to help, and to overthrow.” ⁹ Amaziah said to the man of God, “But what shall we do for the hundred talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. which I have given to the army of Israel?” The man of God answered, “Yahweh is able to give you much more than this.”

¹⁰ Then Amaziah separated them, the army that had come to him out of Ephraim, to go home again. Therefore their anger was greatly kindled against Judah, and they returned home in fierce anger.

¹¹ Amaziah took courage, and led his people out and went to the Valley of Salt, and struck ten thousand of the children of Seir. ¹² The children of Judah carried away ten thousand alive, and brought them to the top of the rock, and threw them down from the top of the rock, so that they all were broken in pieces.

¹³ But the men of the army whom Amaziah sent back, that they should not go with him to battle, fell on the cities of Judah from Samaria even to Beth Horon, and struck of them three thousand, and took much plunder.

¹⁴ Now after Amaziah had come from the slaughter of the Edomites, he brought the gods of the children of Seir, and set them up to be his gods, and bowed down himself before them and burned incense to them.

¹⁵ Therefore Yahweh’s anger burned against Amaziah, and he sent to him a prophet who said to him, “Why have you sought after the gods of the people, which have not delivered their own people out of your hand?” ¹⁶ As he talked with him, the king said to him, “Have we made you one of the king’s counselors? Stop! Why should you be struck down?” Then the prophet stopped, and said, “I know that God has determined to destroy you, because you have done this and have not listened to my counsel.”

¹⁷ Then Amaziah king of Judah consulted his advisers, and sent to Joash, the son of Jehoahaz, the son of Jehu, king of Israel, saying, “Come! Let’s look one another in the face.” ¹⁸ Joash king of Israel sent to Amaziah king of Judah, saying, “The thistle that was in Lebanon sent to the cedar that was in Lebanon, saying, ‘Give your daughter to my son as his wife. Then a wild animal that was in Lebanon passed by and trampled down the thistle. ¹⁹ You say to yourself that you have struck Edom; and your heart lifts you up to boast. Now stay at home. Why should you meddle with trouble, that you should fall, even you and Judah with you?’ ”

²⁰ But Amaziah would not listen; for it was of God, that he might deliver them into the hand of their enemies, because they had sought after the gods of Edom.

²¹ So Joash king of Israel went up, and he and Amaziah king of Judah looked one another in the face at Beth Shemesh, which belongs to Judah. ²² Judah was defeated by Israel; so every man fled to his tent. ²³ Joash king of Israel took Amaziah king of Judah, the son of Joash the son of Jehoahaz, at Beth Shemesh and brought him to Jerusalem, and broke down the wall of Jerusalem from the gate of Ephraim to the corner gate, four hundred cubits. A cubit is the length from the tip of the middle finger to the elbow on a man’s arm, or about 18 inches or 46 centimeters, so 400 cubits is about 200 yards or 184 meters. ²⁴ He took all the gold and silver, and all the vessels that were found in God’s house with Obed-Edom, and the treasures of the king’s house, and the hostages, and returned to Samaria.

²⁵ Amaziah the son of Joash, king of Judah, lived for fifteen years after the death of Joash, son of Jehoahaz, king of Israel. ²⁶ Now the rest of the acts of Amaziah, first and last, behold, aren’t they written in the book of the kings of Judah and Israel?

²⁷ Now from the time that Amaziah turned away from following Yahweh, they made a conspiracy against him in Jerusalem. He fled to Lachish, but they sent after him to Lachish and killed him there. ²⁸ They brought him on horses and buried him with his fathers in the City of Judah.